Aung Tha Nge's poem

ပစၥဳပၸန္ အေပၚမွ ပစၥကၡ ပစၥလကၡတ္မ်ား
ေအာင္သာငယ္

ဇန္န၀ါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၀

ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ရတာကလည္း
မသက္သာပါကလား... ညီမေလးရယ္...

ေတြ႕ရာ... ၾကံဳရာေတြကို...
ကဗ်ာ တပုဒ္... လုပ္လုပ္ေနရ...
အဲသလို မဟုတ္ရင္...
ကဗ်ာဆရာ အလုပ္ မလုပ္ဘူး အေျပာခံရ...

ဟုတ္ပါ့...

ကဗ်ာဆရာ အလုပ္လုပ္လိုက္ဦးမယ္...

ကမၻာၾကီးကို လည္ပတ္ေစတဲ့ ေရနံေစ်းႏႈန္းအေၾကာင္း ...
တာလီဘန္နဲ႕ အေမရိကန္ရဲ႕ အႏိုင္အရံႈးအေၾကာင္း ...
ေဆတန္ရဲ႕ ဂ်ီးဆပ္စ္အေပၚ ထားခဲ့ေသာ အျဖဴစင္ဆံုး အမုန္းအေၾကာင္း ...
အတၱလန္းတစ္စီးတီးဆိုတာ မေပ်ာက္မပ်က္ ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနေသးေၾကာင္း ...
ကိုယ္မ်က္ႏွာကိုပဲ ကိုယ္ၾကည့္တတ္သူေတြသည္သာ သူေတာ္စင္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ...
လကမၻာဆိုတာ ဘံု ၇ ဆင့္မွာ တတိယအဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္လို႕ ေျပာဖူးတဲ့ အဖိုးၾကီးတေယာက္ကို ရူးေနတယ္လို႕ ထင္ခဲ့မိေၾကာင္း ...
ဒုတိယ နိဗၺာန္မွာ တတိယအရြယ္ရဲ႕ စတုတၳ ေ၀ဒနာကို ပဥၥမေျမာက္ အျဖစ္ ခံစားရသူကို ႏိုဘယ္ဆုေပးသင့္ေၾကာင္း...
ကိုယ့္အိမ္ကကားကို ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းခြင့္ မရသည္မွာကလည္း ၀ဋ္ေကၽြးတခုပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း...
စားခ်င္သလို စားခြင့္ မရသည့္အခါ လူတေယာက္သည္ ျပိတၱာ တေကာင္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း...
မည္သို႕ ျဖစ္ေစ အရာရာကို ပစၥလကၡတ္ထား-ခဲ့/မိ သူကို
အရာရာကလည္း တမင္တကာ/ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ပစၥလကၡတ္ ေမ့ထားတတ္ေၾကာင္း...
အိမ္ေခါင္းရင္းက အိမ္ေျမွာင္ စုတ္ထိုးသမွ် ရုပ္ဆိုးရေသာ ဘ၀သည္လည္း သဘာ၀ က်ေၾကာင္း...
ေအာင္သာငယ္ ဆိုေသာ ငတိသည္လည္း ငါးပိမစားရေသာ အေမရိကားမွာ ငါးပိ ငတ္ေၾကာင္း...
သစ္ေကာင္းအိမ္ဆိုေသာ ကဗ်ာဆရာတေယာက္သည္လည္း ေတာ္ေတာ္ အရပ္ရွည္ေၾကာင္း. ..
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေသြးေသာက္ရဲသူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း...
ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ ဤကဗ်ာသည္လည္း ႏိုင္ငံေရးမ်ားပါေၾကာင္း...
ျပည့္ျပည့္၀၀...
ဖူဖူလံုလံု...
ထူထူထဲထဲ...
ရဲရဲရင့္ရင့္...
ေသေသခ်ာခ်ာ...
အပ္ခ်မတ္ခ်...
(ေအာင္သာငယ္) ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်....
ပစၥဳပၸန္ အေျခအေနအရ...
ပစၥလကၡတ္ အာမခံလိုက္ပါေၾကာင္း...