ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း(ေရႊဝါေရာင္) - ဘဝ၏ အဆိုးဆံုး ေန႔ရက္မ်ား (၃)

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးေတာ္ပုုံ ေန႔ရက္မ်ားကိုု သမိုုင္း၀င္ေအာင္ သရုုပ္ေဖာ္ခဲ့သည့္ ဟန္ေလး၏ လက္ရာ

ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း(ေရႊဝါေရာင္) - ဘဝ၏ အဆိုးဆံုး ေန႔ရက္မ်ား (၃)

(မိုုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၁၆

အင္းစိန္ GTI စစ္ေၾကာေရးစခန္းေရာက္ၿပီး အေၾကကဲြရဆံုး ေန႔ရက္ကိုေျပာပါ ဆိုလွ်င္ စက္တင္ဘာလ ၃၀ရက္ ၂၀၀၇ ဟု ေျပာရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေန႔က မနက္ ၅နာရီ က မိုးသည္းထန္စြာ ရြာေနခဲ့သည္။ ေန႔လည္ပိုင္းမွသာ မိုးဖဲြေလး က်ေနသည္။ မနက္က ကုဋီ(အိမ္သာ) တက္ထြက္ေတာ့ အားလံုးမိုးမိၾကသည္။ အိိမ္သာကလည္း အကာသာ ကာထားသျဖင့္ မိုးမလံု၊ အားလံုး အေအးပတ္ေနၾကသည္။ အဝတ္ကလည္း လဲစရာမရွိိတာလည္း ပါသည္။ 

မနက္ ၇နာရီကတည္းက စစ္ေၾကာခံ လိုက္သြားခဲ့ရၿပီး ေန႔လည္ (၁) နာရီမွ အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္သည္။ မဂၢင္ဆရာေတာ္ ဦးဣႏၵက(ပနားမား) ႏွင့္ ေက်ာင္းမွ ကပၸိယႀကီး ကိုေအာင္သန္းႏွင့္ ကိုသန္းထိုက္ေအာင္ (NLD လူငယ္) တို႔ ျပန္မေရာက္ၾက ေသးပါ။ ေန႔လည္ (၂) နာရီေလာက္မွ ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ ကိုေအာင္သန္းကို မည္မွ်ႏွိပ္စက္လႊတ္လိုက္သည္ မသိ အခန္းထဲျပန္ေရာက္သည္အထိ ေခါင္းေပၚတင္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေအာက္မခ်ေသးဘဲ ေထာင့္တြင္ သြားထိုင္ေနသည္။ မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္း ၊ မည္သူမွ်လည္း စကားမေျပာေခ်။ 

ခနၾကာေတာ့ စာရြက္တစ္ရြက္ႏွင့္ ရဲတစ္ေယာက္ လာ ေခၚသည္။ ပဲခူး ကလ်ာဏိသိမ္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ (ေတာင္ေဝွးႏွင့္ ဆရာေတာ္ႀကီး)၊ မဂၢင္ဆရာေတာ္၊ ကိုေအာင္သန္း(မဂၢင္) ကိုသန္းထိုက္ေအာင္ (NLD)၊ ေက်ာက္တံတား NLD ဥကၠဌ ဦးေဌးလြင္။ ေနာက္ ဒိုက္ဦး NLD မွ လာေရာက္ဝန္းရံသူတို႔အား အျပင္သို႔ ထုတ္သြားပါသည္။ အေဆာင္ေရွ႕တြင္ မိုးရြာထဲ ရပ္ေနသည္ကို ျမင္ေနၾကရသည္။ ေနာက္ေတာ့ အေဆာင္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ရွိေသာ သြပ္တံခါးႀကီး ႏွင့္ ကားဂိုေထာင္လို အခန္းထဲ ထည့္ ပိတ္လိုက္ၾကသည္။

၄း ၃၀ ခန္႔တြင္ ေထာင္ဝန္ထမ္း ေရာက္လာသည္။ ဂိုေထာင္ထဲမွ တစ္ေယာက္ခ်င္း ထုတ္ၿပီး သံေျခက်ဥ္းမ်ားရိုက္ေနသည္ကို ျမင္ေနၾကရသည္။ အားလံုးလည္း မွင္သက္ေနၾကၿပီး ေထာင္ကို ပို႔ေတာ့မယ္ဟုသာ နားလည္လိုက္ၾကသည္။ 

မၾကာပါေခ် ဒိုင္နာကား ၂ စီးျဖင့္ Equipment အျပည့္အစံုႏွင့္ ရဲမ်ား ေရာက္လာၿပီး၊ ထိုဂိုေဒါင္ေရွ႕တြင္ ေသနတ္မ်ားျဖင့္ခ်ိန္ကာ ေနရာယူလိုက္ ၾကသည္။ ဂိုေထာင္လွပ္ၿပီး ၂ ေယာက္စီ ထြက္ခိုင္းသည္။ ပထမဆံုး ပဲခူးဆရာေတာ္ႏွင့္ မဂၢင္ဆရာေတာ္တို႔ ထြက္လာၾကသည္။ တစ္ေစ့ႏွင့္ရဲက ေျမႀကီးကို လက္ညွဳိးထိုးျပၿပီး ေမွာက္လ်ား ထိုးခုိင္းသည္။ ေနာက္ လက္ ၂ ဘက္ကို ေရွ႕သို႔ဆန္႔ခိုင္းထားသည္။ သည္ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေတာ့ မိမိအပါအဝင္ အခန္းတြင္းက်န္ခဲ့သည့္ သံဃာမ်ား၊ လူမ်ားအားလံုး တက္တေခါက္ေခါက္ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ သို႔ေသာ္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေသာ အေျခအေနျဖစ္ေနသည္။

 ေနာက္ ကိုေအာင္သန္းႏွင့္ သန္းထိုက္ေအာင္ ထြက္လာသည္။ အလားတူ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ေမွာက္လ်ားထိုး ခိုင္းထားသည္။ ကိုေအာင္သန္း၏အေပၚတြင္ သာမန္ ရဲတစ္ေယာက္က ဘိနပ္ျဖင့္နင္းထားၿပီး ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ထားသည္ကိုျမင္ေနရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာက္တံတား NLD ဥကၠဌကိုေဌးလြင္၊ "ဒိုက္ဦး NLD မွ သူရဲေကာင္း*" တို႔ အားလည္း အလားတူ ေမွာက္ခိုင္းထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ TOWN ACE ကားေလး ေရာက္လာၿပီး ထို ၆ ဦးအား ဖင္ျပန္ ေခါင္းျပန္ ေမွာက္လွ်က္သား ထပ္တင္လိုက္သည္။ ရဲမ်ားက ေျခေထာက္မ်ားျဖင့္နင္းထားၿပီး ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ေထာက္ထားေသးသည္။ ကားတံခါးပိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဒိုင္နာရဲကား ၂ စီးကေရွ႕ေနာက္ၿခံရံလွ်က္ ေမာင္းထြက္ သြားေလေတာ့သည္။ 

အခန္းထဲတြင္ မဂၢင္ေက်ာင္းမွအတူ အဖမ္းခံရသည့္ထဲက မိမိႏွင့္ ဆရာေတာ္၏ ခမည္းေတာ္ ဘဘုန္းႀကီးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ဘဘုန္းႀကီးအား စိတ္အားမငယ္ရန္ႏွင့္ မိမိက်န္ေနေသးေသာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးႏွင့္ ေဝယ်ာဝစၥကို တာဝန္ယူပါမည္ဟု အထပ္ထပ္ေျပာကာ အားေပးေနရသည္။ ဘဘုန္းမွာ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ဘဘုန္းကလည္း မိမိကိုယ္ကိုသာ ဂရုစိုက္ဘို႔လိုေၾကာင္း ျပန္လည္အားေပးပါသည္။ ဒါ နတ္ေဇာ စနက္ေတြ ဦးဇင္းေလး၊ သိတယ္မလား။ သူကက် လည္တယ္၊ အေရးအခင္းမစခင္ကတည္းက ေပ်ာက္သြားတာဟုလည္း တဖြဖြေျပာေနပါသည္။ ေငြၾကာယံတိုက္အုပ္ ဆရာေတာ္ႀကီးမွလည္း အားေပးစကားေျပာပါသည္။ မိုးေကာင္းေက်ာင္းမွ သံဃာငယ္ ေလးမ်ားမွာလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းၾကေခ်။ အားလံုး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရသည့္အထဲ တပ္ၾကပ္ႀကီးက မူးၿပီး လာရစ္ေနေသးသည္။ မိုက္တဲ့ေကာင္ထြက္ခဲ့၊ သူနဲ႔ခ်မယ္ ... သူႏိုင္ရင္ ျပန္လႊတ္ေပးမယ္ ... ေျပာေသးသည္။ အကင္းပါးသူ တစ္ေယာက္က အားလံုးေၾကာက္ၾကပါေၾကာင္း၊ စိတ္ညစ္ေျပ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆိုျပပါဟု ေတာင္းဆိုလိုက္ရာ စိတ္ပါလက္ပါ တစ္ပုဒ္ၿပီး ေအာင္ ဆိုျပသြားသျဖင့္ ယာယီ ပူပင္ေသာကမ်ား ေပ်ာက္သြားၾကရသည္။

 မၾကာပါေခ် ငွက္ဆိုးထိုးသံၾကားရပါေတာ့သည္။ ကိုယ့္နာမည္ပါရင္ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ယူၿပီး တံခါးမွာ ၂ေယာက္ တစ္တဲြ တန္းစီထားမယ္။ လူ ၂၀ ေက်ာ္ပါ သြားေလသည္။ ယေန႔ထိ ဘယ္ေခၚသြားလဲ၊ ဘာလုပ္လိုက္ၾကလဲ မသိရပါ။

(* "ဒိုက္ဦး NLDမွ သူရဲေကာင္း" ဟု ေရးရျခင္းမွာ စစ္ေၾကာေရးတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေခါင္းအမာဆံုးသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အျပင္မွာ ဘာလုပ္ကိုင္စားလည္းဟု စစ္ေၾကာေရးက ေမးရာ၊ က်ဳပ္ ႏိုုင္ငံေရးကလြဲလို႔ က်န္တာ ဘာမွ မလုပ္ဘူးလို႔သာ ေျဖသည္။ မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုး ေယာင္ကိုင္းေနေအာင္ ဝိုင္းထိုးၾကေသာ္လည္း ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ အသက္ေပးမယ္ဟုသာ ေၾကြးေၾကာ္ အထိုးခံေနပါသည္။ အျပင္မွာ ျပန္မဆံုေတာ့ပါ။ ေတြ႕ခ်င္ပါေသးသည္။)

မဂၢင္ဆရာေတာ္ ဦဣႏၵက(ပနားမား) အား ဤစာစုျဖင့္ ပူေဇာ္ပါသည္ ဘုရား။ ။
(ဆက္ရန္)