ဒီလူည - မင္းတို႔ငါတို႔ဟာ လမ္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ ေဝးကြာတဲ့ လူငယ္ (၃)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၈၊ ၂၀၁၆
ဒီစကၠန္႔ေတြက
ငါတို႔အတြက္ အသြားျမေနတဲ့ဓားတစ္စင္းလို
ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား
ေတြ႕ဆံုမႈမ်ား ကိုတိတ္တဆိတ္ခုတ္ျဖတ္
ကံတရားကပဲ ေျမနိမ့္သြားတာလား
ေခတ္ႀကီးကပဲ ကႏၲရဆန္သြားတာလား
(သူငယ္ခ်င္းတို႔)
ငါတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မေတြ႕ႏိုင္ၾက
ငါတို႔တစ္ေယာက္စကားတစ္ေယာက္ နားမေထာင္ႏိုင္ၾက
ကိုယ့္အသက္ဓာတ္ကိုယ္ရဖို႔
ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ္ပိုင္ဖို႔
တခ်ဳိ႕က အမိေျမကို ေက်ာခိုင္း
'စ' လံုးေရာက္သူက ေရာက္
'မ ေလး' ေရာက္သူက ေရာက္
'ဘန္ေကာက္' ေရာက္သူက ေရာက္
ေရာက္ရာ ေပါက္ရာ ေဝဒနာေတြထမ္းၿပီး
ေရာက္ ရာေပါက္ ရာေခြၽးစက္ေတြထမ္းၿပီး
ေရာက္ရာေပါက္ရာ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္လို ႐ုန္းကန္ရၿပီး
ကိုယ့္ေလ ကိုယ္ ျပန္မ႐ႉႏိုင္ၾက
ဒီေန႔ၿပီး ေနာက္မနက္
ဒီေျခလွမ္းေတြကို ေဝးကြာမႈေတြနဲ႔ေထာက္ကန္
ဒီတမ္းတမႈေတြကို ဒဏ္ ရာေတြနဲ႔ဖာေထး
ဒီက်ိန္စာေတြကို ေသြးစက္ေတြနဲ႔ကာလို႔
ဘယ္မွာလဲ ငါတို႔ဘဝ
ငါတို႔လူငယ္ဘဝေတြက
ဓာတုေဆးဝါးေတြၾကား
ဓာတုလက္နက္ေတြၾကား
အစြယ္တ ေဖြးေဖြး အၾကည့္စိမ္းေတြၾကား
ဘာမသိ ညာမသိ လူအႏၶေတြၾကား
ကိုယ့္အရိပ္ ကိုယ္ေတာင္
တံစက္ၿမိတ္ကို မေက်ာ္လြန္ႏိုင္ၾက
ရင္နာစရာ ေရႊလိုက်င္ယူရမယ့္
ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ရယ္ေမာသံေတြ
တစ္ၿမိဳ႕တည္းေန သူငယ္ခ်င္းေတြ
ျပံဳးျပဖို႔ မရိွ
ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ မရိွ
ကိုယ့္အေရးႀကီးမႈနဲ႔ ကိုယ္
ဒီကန္႔သတ္မႈေတြ ၾကားထဲ
ငါတို႔ဘဝ
ငါတို႔လူငယ္ဘဝေတြက
လူနဲ႔မဆံ့ေအာင္ ပိန္လို႔
ေဟ့ ဖ႐ိုဒ္
ခင္ဗ်ားရဲ႕စစ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဒီညေတြကိုျပန္စစ္ဦးဗ်
ေဟ့ ဒါဝင္
ခင္ဗ်ားရဲ႕ အီေဗာ္လူးရွင္းသီအိုရီနဲ႔ ဒီေန႔ေတြကို စမ္းသပ္ဦးဗ်
ေဟ့ စပီးဘတ္
ခင္ဗ်ားရဲ႕ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ငါတို႔ရဲ႕ လူငယ္ဘဝေတြကို ျပန္႐ိုက္ဦးဗ်
ဒီအက်ဳိးအပဲ့ တိမ္စိုင္ေတြၾကား
ငါတို႔ဘဝ
ငါတို႔ လူငယ္ဘဝေတြက
ဘယ္ေဆးထိုးမွ ေနျပန္ေကာင္းမွာလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္း
ခုထိ မီးပိြဳင့္မိေနတုန္း။ ။
ဒီလူည
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၈၊ ၂၀၁၆
ဒီစကၠန္႔ေတြက
ငါတို႔အတြက္ အသြားျမေနတဲ့ဓားတစ္စင္းလို
ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား
ေတြ႕ဆံုမႈမ်ား ကိုတိတ္တဆိတ္ခုတ္ျဖတ္
ကံတရားကပဲ ေျမနိမ့္သြားတာလား
ေခတ္ႀကီးကပဲ ကႏၲရဆန္သြားတာလား
(သူငယ္ခ်င္းတို႔)
ငါတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မေတြ႕ႏိုင္ၾက
ငါတို႔တစ္ေယာက္စကားတစ္ေယာက္ နားမေထာင္ႏိုင္ၾက
ကိုယ့္အသက္ဓာတ္ကိုယ္ရဖို႔
ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ္ပိုင္ဖို႔
တခ်ဳိ႕က အမိေျမကို ေက်ာခိုင္း
'စ' လံုးေရာက္သူက ေရာက္
'မ ေလး' ေရာက္သူက ေရာက္
'ဘန္ေကာက္' ေရာက္သူက ေရာက္
ေရာက္ရာ ေပါက္ရာ ေဝဒနာေတြထမ္းၿပီး
ေရာက္ ရာေပါက္ ရာေခြၽးစက္ေတြထမ္းၿပီး
ေရာက္ရာေပါက္ရာ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္လို ႐ုန္းကန္ရၿပီး
ကိုယ့္ေလ ကိုယ္ ျပန္မ႐ႉႏိုင္ၾက
ဒီေန႔ၿပီး ေနာက္မနက္
ဒီေျခလွမ္းေတြကို ေဝးကြာမႈေတြနဲ႔ေထာက္ကန္
ဒီတမ္းတမႈေတြကို ဒဏ္ ရာေတြနဲ႔ဖာေထး
ဒီက်ိန္စာေတြကို ေသြးစက္ေတြနဲ႔ကာလို႔
ဘယ္မွာလဲ ငါတို႔ဘဝ
ငါတို႔လူငယ္ဘဝေတြက
ဓာတုေဆးဝါးေတြၾကား
ဓာတုလက္နက္ေတြၾကား
အစြယ္တ ေဖြးေဖြး အၾကည့္စိမ္းေတြၾကား
ဘာမသိ ညာမသိ လူအႏၶေတြၾကား
ကိုယ့္အရိပ္ ကိုယ္ေတာင္
တံစက္ၿမိတ္ကို မေက်ာ္လြန္ႏိုင္ၾက
ရင္နာစရာ ေရႊလိုက်င္ယူရမယ့္
ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ရယ္ေမာသံေတြ
တစ္ၿမိဳ႕တည္းေန သူငယ္ခ်င္းေတြ
ျပံဳးျပဖို႔ မရိွ
ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ မရိွ
ကိုယ့္အေရးႀကီးမႈနဲ႔ ကိုယ္
ဒီကန္႔သတ္မႈေတြ ၾကားထဲ
ငါတို႔ဘဝ
ငါတို႔လူငယ္ဘဝေတြက
လူနဲ႔မဆံ့ေအာင္ ပိန္လို႔
ေဟ့ ဖ႐ိုဒ္
ခင္ဗ်ားရဲ႕စစ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဒီညေတြကိုျပန္စစ္ဦးဗ်
ေဟ့ ဒါဝင္
ခင္ဗ်ားရဲ႕ အီေဗာ္လူးရွင္းသီအိုရီနဲ႔ ဒီေန႔ေတြကို စမ္းသပ္ဦးဗ်
ေဟ့ စပီးဘတ္
ခင္ဗ်ားရဲ႕ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ငါတို႔ရဲ႕ လူငယ္ဘဝေတြကို ျပန္႐ိုက္ဦးဗ်
ဒီအက်ဳိးအပဲ့ တိမ္စိုင္ေတြၾကား
ငါတို႔ဘဝ
ငါတို႔ လူငယ္ဘဝေတြက
ဘယ္ေဆးထိုးမွ ေနျပန္ေကာင္းမွာလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္း
ခုထိ မီးပိြဳင့္မိေနတုန္း။ ။
ဒီလူည