ေမာင္ေမာင္စုိး - မိႈင္းျပျပ ဝ နယ္ေတာင္တန္းမ်ားဆီမွ ဝ တိုင္းရင္းသားစစ္သည္မ်ား၏ ပုံရိပ္မ်ား - အပိုင္း (၅)

ေမာင္ေမာင္စုိး - မိႈင္းျပျပ ဝ နယ္ေတာင္တန္းမ်ားဆီမွ ဝ တိုင္းရင္းသား စစ္သည္မ်ား၏ ပုံရိပ္မ်ား - အပိုင္း (၅)
(မုိးမခ) မတ္ ၁၀၊ ၂၀၁၆

 

● UWSA ၏ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္
UWSA ၏ လက္ရွိတပ္သားသစ္မ်ားကေတာ့ တိုက္ပြဲအေတြ႕အၾကံဳ ရွိဟန္မတူေပ။ သုိ႔ေသာ္ UWSA ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ မ်ားႏွင့္ အဆင့္ဆင့္တပ္မွဴးမ်ားကေတာ့ CPB ေခတ္က တိုက္ပြဲႀကီးငယ္ မ်ားစြာတိုက္ဖူးသည့္ အေတြ႕အၾကံဳရွိၾကသည္။

ပန္ေကာ္ ခ်ဴးေရႊ ပါဖန္ ေနာင္လိုင္ မန္မန္းဆိုင္ပန္မေကာက္ ၁၈၃၇ စသည့္ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ားတြင္ပါဝင္ဖူးရာ စခန္းသိမ္းတိုက္ ပြဲႀကီးမ်ား လႈပ္ရွားစစ္ျမဴတိုက္ခိုက္ခံျခင္းမ်ား မင္းရန္ေအာင္က့ဲသုိ႔ ျမန္မာစစ္ဖက္၏ထိုးစစ္မ်ားကို ေတြ႕ၾကံဳခ့ဲဖူးၾက၍ စစ္ရည္ ဝသူမ်ားဟု ဆိုနိုင္သည္။

ထုိ႔ျပင္ေတာင္တန္းေဒသမ်ားတြင္ အကြၽမ္းတဝင္ရွိၿပီး ဝ လူမ်ဳိးမ်ားကို စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းထားနိုင္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတပ္ သားသစ္မ်ားအဖို႔ စစ္ေရး အေတြ႕အၾကဳံမရွိေသးေသာ္လည္း သူတုိ႔၏ အားသာခ်က္ျဖစ္သည့္ မ်ဳိးႏြယ္စုဝင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အမိန္႔ကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာျခင္းသည္ UWSA ဝ တပ္ဖြဲ႕အတြက္ အားသာခ်က္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာစစ္ဖက္ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ေလေၾကာင္းပစ္ကူႏွင့္ လက္နက္ႀကီးပစ္ကူတြင္ အားနဲသည္ဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔ေသာ္ UWSA ႏွင့္ NDAA တုိ႔သည္ ၂၀၀၉ စစ္ေရးတင္းမာျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ေတာင္ဖက္မိုင္းေယာင္းမွသည္ ေျမာက္ဖက္ ကိုးကန္႔ ခ်င္းေရႊ ေဟာ္အနီး နန္႔တိန္းေခ်ာင္းအထိ ၎တုိ႔ခ်ဳပ္ကိုင္ရာ နယ္ေျမတေလ်ာက္ အဂၤေတဘန္ကာမ်ား အေျမာက္အမ်ားတည္ ေဆာက္ခ့ဲသည္ဟုဆိုသည္။ ထိုကတုတ္က်င္းမ်ားတြင္ overhead အမိုးအား တစ္မီတာခန္႔ထူေသာ ဘိလပ္ေျမသံကူ ကြန္ က ရစ္မ်ားျဖင့္ျပဳလုပ္ထားၿပီး ေပါင္ ၅၀၀ ဗံုးမ်ား ႏွင့္၁၅၅ အေျမာက္ဆံဒဏ္ကိုခံႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ေဆာက္လုပ္ထားသည္ဟုဆိုပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားသည္ ေကြ႕ေကာက္ေနေသာ တ႐ုတ္နယ္စပ္ႏွင့္နီးသျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္၏သေဘာတူညီခ်က္မရဘဲ ေလေၾကာင္းမွတိုက္ခိုက္ရန္ခက္ခဲေပသည္။ ေျမျပင္သတင္းမ်ားအရ UWSA ႏွင့္ NDAA တုိ႔သည္အဆိုပါ ဘန္ကာ ကတုတ္ က်င္းမ်ားေဆာက္လုပ္ရာတြင္ ေငြေၾကး အေျမာက္အမ်ား အကုန္အက်ခံ၍သုံးစြဲထားသည္ဟု ဆိုပါသည္။

● UWSA ႏွင့္ ျမန္မာစစ္ဖက္ ဆက္ဆံေရး
၁၉၈၉ တြင္ နဝတစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ UWSA တုိ႔အပစ္ရပ္၍ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရယူၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အဆိုပါျငိမ္းခ်မ္းေရးဆို ရာ၌ မည္သည့္အနာဂါတ္ နိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္မ်ား မပါဝင္ခ့ဲေပ။ မည္သုိ႔ဆိုေစ ထိုျငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ အ ေတာ္ၾကာ တည္တန္႔ခ့ဲသည္ဟု ဆိုရမည္။ ပဋိပကၡအငယ္ေလးမ်ားမွလြဲ၍ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ၾကျခင္းအထိေတာ့ မျဖစ္ခ့ဲေပ။

ထိုျငိမ္းခ်မ္းေရးကာလအတြင္း UWSA သည္ ဝ နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအား သူတုိ႔လက္တြင္း၌သာထားရွိခ့ဲသည္။ သူတုိ႔နယ္ေျမ လုံျခံဳေရးအတြက္ သူတုိ႔တပ္မ်ားကိုပင္ ခ်ထားခ့ဲသည္။ အစိုးရတပ္မ်ားအေနႏွင့္ ကိုးကန္႔ေဒသက့ဲသုိ႔ အစိုးရတပ္မ်ား တ ျဖည္း ျဖည္းတိုးခ်ဲ႕ဝင္ေရာက္ျခင္းကို ခြင့္မျပဳခ့ဲေပ။ အစိုးရအမႈထမ္းဟူ၍ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရးဝန္ထမ္းမ်ားကိုသာ ဝင္ ေရာက္တာဝန္ယူခ့ဲျပဳခ့ဲသည္။

UWSA နွင့္ျမန္မာစစ္ဖက္သည္ အေစာပိုင္းကာလမ်ားက ဆက္ဆံေရးေကာင္းခ့ဲ့သည္။ UWSA ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း ျပည္မသုိ႔အသြား အလာမ်ားခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ UWSA ေခါင္းေဆာင္္မ်ားအဖို႔ စိုးရိမ္သတိထားစရာေလးတခုေပၚလာသည္ ဟုဆိုရမည္။

ထိုအခ်င္းအရာမွ ဝ နယ္တြင္ျဖစ္ပ်က္ခ့ဲျခင္းမဟုတ္ဘဲ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလခန္႔က သံလြင္ျမစ္အေနာက္ဖက္ကမ္း မုန္လုံေခၚေဟမုန္လုံတြင္ ျဖစ္ပြားေသာအျဖစ္အပ်က္တခုေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုေဒသသည္ ကိုးကန္႔အဖြဲ႕မွ ခြဲထြက္ထားေသာ မုန္ဆာလဦးစီး MDA ေခၚ မုန္းကုိး ကာကြယ္ေရးတပ္ေဒသျဖစ္သည္။ ထိုမုန္ဆာလအဖြဲ႕အတြင္း အကြဲအျပဲမ်ားျဖစ္ရာ မုန္ဆာလႏွင့္ ေဇာ္လ စသည့္ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားဖမ္းဆီးခံရသည္။ ထိုအဖြဲ႕မွ အဓိက စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ လင္ညီမိန္း ေခၚ လင္နမင္ ဦးစီးအင္အား ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ႏွင့္ ျမန္မာစစ္ဖက္တုိ႔ မုန္လုံရြာတြင္ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲ ေက်လည္မႈမရဟု ဆိုၾကသည္။

ဤျဖစ္ရပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အျငင္းပြားဖြယ္ေျပာဆိုမႈ ၂ ခုထြက္သည္။ ပထမတခုကေတာ့ မုန္လုံေဆြးေႏြးပြဲ မျပတ္ေသး၍ မုန္လုံရြာထဲတြင္ေစာင့္စားေနေသာ လင္ညီမိန္းတုိ႔၏တပ္ကို ျမန္မာစစ္ဖက္မွ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ရာ အားလုံးေသဆုံး သြားရသည္ဟုဆိုသည္။ တျခားတဖက္မွမူေဆြးေႏြးပြဲပ်က္သြားမွ ျမန္မာစစ္ဖက္မွဝင္တိုက္၍ လင္ညီမိန္းတုိ႔အဖြဲ႕က်ဆုံးသည္ ဟုဆိုသည္။

ထိုစစ္ဆင္ေရးကိုဦးစီးသူမ်ားကေတာ့ ရမခတိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သီဟသူရတင္ေအာင္ျမင့္ဦး (ဒုသမတမွ ႏႈတ္ထြက္သြားသူ) ႏွင့္ စကခ ၁၆ တပ္မမွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ျမင့္လႈိင္ (လယ္/ဆည္ဝန္ႀကီး) တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ ဤအျငင္းပြားဖြယ္ရျဖစ္ ရပ္အတြင္း လင္ညီမိန္းႏွင့္ အင္အား ၁၀၀ ေက်ာ္ေသဆုံးသြားသည္ကေတာ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ျဖစ္သည္။

UWSA ဝ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသတိျပဳစရာျဖစ္သြားသည္ကေတာ့ ေသဆုံးသူေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ လင္ညီမိန္းမွာ ဝ လူ မ်ဳိးတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး CPB အေရွ႕ေျမာက္ေခတ္ကာလက ရင္း ၄၀၄၈၏ တပ္ရင္းမွဴးျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ UWSA ဝ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင့္ ေခတ္ျပိဳင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။

အခင္းျဖစ္ပြားရာ မုန္လုံရြြာသည္ မုန္လုံေတာင္ႀကီး၏ ေတာင္ခါးပမ္း ဆင္ေျခေလ်ာတြင္ရွိသည္။ ရြာ၏ေျမာက္ဖက္ မ်က္ႏွာ ခ်င္းေတာင္သည္ တ႐ုတ္ပိုင္နက္ျဖစ္ၿပီး ဘန္ဒတ္ဟူေသာေက်းရြာတရြာရွိသည္။ တ႐ုတ္နယ္ျခားေစာင့္ရဲကင္းလည္းရွိ သည္။ ထိုတ႐ုတ္ပိုင္ရြာမွ မုန္လုံရြာတြင္းကိုၾကည့္လွ်င္ ရွင္းလင္းစြာျမင္နိုင္သည္။ သုိ႔ျဖင့္ ဤအျဖစ္အပ်က္သည္ တ႐ုတ္နယ္ စပ္ရွိ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားသုိ႔ လ်င္ျမန္စြာပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေပေတာ့သည္။

တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ဆက္ဆံေရးတြင္ ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးသည္ အေရးႀကီးသည္။ ယုံၾကည္မႈ ပ်က္ျပားၿပီး သံသယဝင္ပါက လုပ္ရကိုင္ပိုမိုခက္ခဲသြားေတာ့သည္။ ဤသည္မွစ၍ UWSA အဖြဲ႕အဓိေခါင္းေဆာင္မ်ား အသြားအလာ နည္းသြားေတာ့သည္။ ၂၀၀၅ ေနာက္ပိုင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးယူထားေသာ SSPP ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ စဝ္ေဆ ထင္အား အစိုးရမွဖမ္းဆီး၍ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ခ်လိုက္ေသးသည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္ UWSA ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ား ျပည္မသုိ႔ မလာသေလာက္ျဖစ္သြားခ့ဲသည္။ ဆက္သြယ္ေရးတာဝန္ရွိသူမ်ားသာလာေတာ့သည္။ UWSA ေခါင္းေဆာင္မ်ား သတိႀကီး စြာ ထားသြားပုံရသည္။

အဖြဲ႕အစည္းအေနႏွင့္တင္းမာမႈမွာ ၂၀၀၉ မွစတင္သည္။ နအဖအစိုးရမွ UWSA အား BGF နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕စည္းေရး ေတာင္းဆိုခ့ဲသကဲ့သုိ႔ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း လြယ္လန္းေဒသမွထြက္ခြာေပးရန္ ေတာင္းဆိုလာရာ UWSA မွ ပယ္ခ် လိုက္ၿပီး ေနာက္ ျမန္မာစစ္ဖက္ႏွင့္ UWSA တုိ႔ၾကား တင္းမာမႈမ်ားစတင္ေတာ့သည္။

ဤသုိ႔ စစ္ေရးအရတင္းမာမႈမ်ားျမင့္တက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ အလားတူ BGF ဖြဲ႕စည္းေရးကိုလက္မခံသည့္ ကိုးကန္႔အဖြဲ႕ MNDAA အား ျမန္မာစစ္ဖက္မွ အင္အားသုံးဖယ္ရွားခ့ဲရာ UWSA အတြက္ သတိႀကီးႀကီးထားစရာ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံျဖစ္ခ့ဲသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ စစ္ေရးတင္းမာမႈမ်ားျဖစ္လာၿပီးဝ နယ္တြင္းရွိ ပညာေရး က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ အမႈထမ္းမ်ား ျပန္လည္ထြက္ခြာရ သည္အထိ ျဖစ္သြားခ့ဲသည္။

အဆိုပါစစ္ေရးတင္းမာမႈမ်ားေလ်ွာ့ခ်ရန္အတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ခက္ခဲစြာက်င္းပခဲ့ရသည္။ အဆိုပါေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျဖစ္ ေျမာက္၍ စစ္ေရးတင္းမာမႈမ်ားေလ်ာ့က်ေအာင္ တ႐ုတ္မွ ၾကားဝင္ေပးခ့ဲသည္ဟုဆိုသည္။ တန္႔ယန္းတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ ေျမာက္ရန္ UWSA ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ တ႐ုတ္ကိုယ္စားလွယ္ပါလိုက္ပါခ့ဲၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲလာသည့္ ဝ ေခါင္းေဆာင္ မ်ား၏လုံျခံဳမႈအာမခံခ်က္ေပးရသည္အထိ ယုံၾကည္မႈပ်က္ျပားခ့ဲသည္။

၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းစစ္ေရးတင္းမာမႈမ်ား ေလ်ာ့က်ခ့ဲသည္။ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရးဝန္ထမ္းမ်ားဝ ေဒသသုိ႔ျပန္လႊတ္ေစ ခ့ဲေသာ္လည္း UWSA ဘက္မွေအးစက္သြားၿပီး ယုံၾကည္မႈေပ်ာက္ဆုံးသြားပုံေပၚသည္ဟု ယူဆရပါသည္။

၂၀၁၅ ႏွစ္ဆန္း ကိုးကန္းစစ္ပြဲျဖစ္ပြားလာေသာအခါ ကိုးကန္႔အဖြဲ႕အားကူညီရာတြင္ UWSA ႏွင့္ NDAA မိုင္းလားအဖြဲ႕တုိ႔ ပါဝင္သည္ဟု ျမန္မာစစ္ဖက္မွစြပ္စြဲခ့ဲၿပီးေနာက္ ၎အဖြဲ႕မ်ားကျငင္းဆန္ခ့ဲၿပီး တင္းမာမႈအနည္းငယ္ျဖစ္ပြားခ့ဲသည္။ က်ိဳင္း တုံမွ မိုင္းလားသို႔ သြားရာလမ္းတေလ်ာက္ ျမန္မာစစ္ဖက္မွ သံခ်ပ္ကာကားမ်ား ခ်ီတက္အင္အားျပသကဲ့သုိ႔ မိုင္းလားႏွင့္ ဝ ေဒသ မိုင္းေပါက္ဖက္တြင္ စစ္ျပင္ဆင္မႈမ်ားျဖင့္လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ခ့ဲသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တင္းမာမႈ ျပန္လည္ေလ်ာ့က်ခ့ဲ သည္။

၂၀၁၅ အတြင္း၌လည္း လြယ္လန္းေဒသမွ UWSA တပ္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာစစ္ဖက္တုိ႔ မိုင္းဆတ္ခရိုင္အတြင္း၍ တင္းမာမႈ ၂ ၾကိမ္ ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ၂၀၁၅ ဇြန္လဆန္းတြင္ မိုင္းတုံႏွင့္ပုံပါက်င္ၾကားရွိ နန္႔ဆိန္သစ္ေတာၾကိဳးဝိုင္းတြင္ သစ္ခုတ္ေနသူ UWSA မွ ၁၆ ဦးအား ျမန္မာစစ္ဖက္အကူအညီျဖင့္ သစ္ေတာႏွင့္ရဲမွ ဖမ္းဆီးလိုက္ရာမွစသည္။ UWSA ကလည္း ျမန္မာအစိုးရတပ္အားျပန္ လည္ဝိုင္းလိုက္ၿပီး ရဲႏွင့္သစ္ေတာအမႈထမ္း ၁၁ ေယာက္ကို ျပန္လည္ဖမ္းဆီးလိုက္သည္။

ဤသည္မွစ၍  မိုင္းတံု မိုင္းဆတ္ ဟိုပန္ ပန္ယြတ္ နာေကာင္းမူး ဘီပီဝမ္းတေလ်ာက္တြင္ ႏွစ္ဖက္တပ္အင္အား ေထာင္ခ်ီခ် ထား၍ စစ္ျပင္ရင္ဆိုင္ခ့ဲၾကသည္။ UWSA တပ္မ်ား မိုင္းေပါက္ဘက္သုိ႔ ဆင္းလာသည္ကိုေတြ႕ရသက့ဲသုိ႔ မိုင္းလား ဘက္တြင္ လည္း စစ္ျပင္ဆင္မႈမ်ားရွိေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထိုျပႆနာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သမတဦးသိန္းစိန္က ေသနတ္သံမထြက္ဘဲ ေျဖရွင္းရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ဟုဆိုပါသည္။ ျမန္မာစစ္ဖက္ျတိဂံတိုင္း တိုင္းမွဴးႏွင့္ UWSA ေခါင္းေဆာင္မ်ားေတြ႕ဆုံညိႇႏႈိင္း၍ ဇြန္လ ၈ ရက္တြင္ ႏွစ္ဖက္ဖမ္းဆီးထားသူမ်ား ျပန္လႊတ္ၿပီးေျဖရွင္းခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ဖက္ရင္ဆိုင္ထားေသာတပ္မ်ား ဆုတ္ခြာျခင္းမရွိသည့္အျပင္ လမ္းမ်ားလည္းပိတ္ ထားဆဲျဖစ္၍ အရပ္သားမ်ားစစ္ပြဲျဖစ္မည္စုိး၍ ေဘးလြတ္ရာသုိ႔ ေရွာင္ၾကရသည္ဟုဆိုပါသည္။ UWSA ဒုတပ္မွဴးႀကီးေက်ာက္ က်ဳံးတန္းဦးစီး၍ အႀကီးစားစစ္ေလ့က်င့္မႈမ်ားျပဳလုပ္ခ့ဲသက့ဲ့သုိ႔ ျမန္မာစစ္ဖက္ကလည္း သံခ်ပ္ကာ ယႏၲယားတပ္မ်ားအပါ တပ္အင္အားျဖည့္တင္းမႈမ်ားျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။

ထိုေနာက္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ UWSA ကိုယ္စားလည္မ်ားႏွွင့္ ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားေတြ႕ဆုံညိႇႏႈိင္းခ့ဲၿပီး ဇြန္လကုန္ ပိုင္းတြင္ ႏွစ္ဖက္တပ္မ်ားဆုတ္ခြါခ့ဲၾကကာ တင္းမာမႈမ်ား ေလ်ာ့က်သြားခ့ဲသည္။ ၂၀၁၅ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ အဆိုပါ မိုင္းတုံနယ္ အတြင္း၌ ေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈကိစၥျဖန္ေျဖၾကရာမွ ျမန္မာစစ္ဖက္မွ စရဖအရာရွိတစ္ဦးႏွင့္ UWSA မွ အခ်ဳိ႕အျငင္းပြားၿပီး ပစ္ ခတ္မႈျဖစ္ပြားခ့ဲေသးသည္။ UWSA မွ ၂ ဦးဒဏ္ရာရရွိၿပီး ျမန္မာစစ္ဖက္မွ စရဖအရာရွိလည္း ဒဏ္ရာရရွိခ့ဲသည္။ အဆိုပါ အရာရွိသည္ ေနာက္တရက္၌ မိုင္းဆတ္ေဆးရံုတြင္ ကြယ္လြန္သြားခ့ဲ့သည္ဟုဆိုပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ တပ္ခ်င္းရင္ဆိုင္ရေလာက္ သည္အထိ ျပႆနာေတာ့ မႀကီးခ့ဲေပ။

ခ်ဳပ္၍ဆိုလွ်င္ ၁၉၈၉ မွ ၂၀၀၉ အထိ ျမန္မာစစ္ဖက္ႏွင့္ UWSA ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ခ့ဲေသာ္လည္း၂၀၀၉ ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ ႏွစ္ဖက္တင္းမာမႈမ်ား တစတစ တိုးပြားလာသည္ဟု ဆိုရေပမည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္္
Photo Source : Gatty Images