 |
| NLD Chair-person facebook |
တူေမာင္ညိဳ - ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒ အတြက္ ေမးခြန္း ႏွစ္ခု
(မိုုးမခ) ဧျပီ ၁၊ ၂၀၁၆
ဒီခ်ဳပ္ပါတီ အစုိးရသစ္ရဲ႕ “ေရွ႕ေနခ်ဳပ္” ဘယ္သူျဖစ္လာမလဲ ဆုိတာ စိတ္ဝင္စားေနတာပါ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ အစုိးရရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ မူေပၚလစီေတြနဲ႔ အဲဒီမူေပၚလစီေတြအေကာင္အထည္ေဖာ္ရမွာလုိအပ္တဲ့ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ စတာေတြကို ေရွ႕ေနခ်ဳပ္က ဖန္တီးေပးႏုိင္မွာမုိ႔လုိ႔ပါပဲ။ “ေရွ႕ေနခ်ဳပ္”က အစုိးရလုပ္ခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လုပ္ငန္းေတြကို အေျခခံဥပေဒအပါအဝင္၊ အျခားတည္ဆဲ ဥပေဒေတြနဲ႔ ကုိက္ညီေအာင္ အႀကံေပးရမယ္၊ လုပ္မရေအာင္တားဆီး၊ ကန္႔သတ္ထားတာေတြပါေနရင္ ဒါေတြကို “ေဘာင္” ထဲကေန ေကြ႔ဝုိက္ေရွာင္ကြင္းၿပီး လုပ္လုိ႔ရေအာင္ ဖန္တီးေပးႏုိင္သူျဖစ္ပါတယ္။
ပါလီမန္ေခတ္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုအတြက္ လက္ကတုံးေတာင္ေဝွးကေတာ့ ဦးေအးေမာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လုပ္ခ်င္ တာေတြကို ဦးေအးေမာင္က “ဥပေဒျဖစ္ေအာင္” လုပ္ေပးရပါတယ္။ အစုိးရအဖြဲ႔အၾကပ္ရုိက္ေနတာေတြကေန ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ “အႀကံေတြ” ေပးရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၅၈ စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္စြဲနဲ႔ “ရာဇဝင္တြင္မယ့္စာႏွစ္ေစာင္” ( စာေရးလုိက္ပါသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္း/ ေလးစားစြာ အစီရင္ခံအပ္ပါသည္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ခင္ဗ်ာ) နဲ႔ ပုဒ္မ ၁၁၆ ဆုိင္းငံ့ေရးတို႔ေပၚလာခဲ့တာပါ။တကယ္ေတာ့ အဲဒီစာႏွစ္ ေစာင္စလံုး ဦးႏု ပဲေရးတာပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီျဖစ္ရပ္က အာဏာသိမ္းဖို႔အၾကပ္ကုိင္တဲ့ စစ္အုပ္စုကို ေခ်ာ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးႏုရဲ႕ အဲဒီေခ်ာ့ျမွဴေရးရလဒ္က ဗိုလ္ေနဝင္း “အိမ္ေစာင့္အစုိးရ” (စစ္အစုိးရ) ကို ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ အာဏာအပ္ရတာပါ။ ဒီေခ်ာ့ ျမွဴေရးဟာ ၁၉၆၂ မတ္ ၂ မွာ အားလံုးနိ႒ိတန္သြားပါတယ္။ ဦးႏုေခ်ာ့ျမွဴေရး မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီကေန စတင္လိုက္တဲ့ စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ဟာ ယေန႔အထိပါပဲ။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ အျခားတည္ဆဲဥပေဒေဘာင္ထဲကေန ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစိုးရကို သူ႔ “ေရွ႕ေနခ်ဳပ္”က ဘယ္လိုအႀကံေတြျပဳ မလဲ၊ အကန္႔အသတ္၊အတားအဆီးေတြကုိဘယ္လုိေက်ာ္လႊားမလဲ ဒါေတြကို ေလ့လာေရးရႈေဒါင့္ကေန စိတ္ဝင္စားတာပါ။
အခုခ်ိန္ထိေတာ့“ေရွ႕ေနခ်ဳပ္” ဘယ္သူျဖစ္မလဲ မသိၾကရေသးပါဘူး။ ထင္ေၾကးဆရာေတြက စိတ္မဝင္စားလို႔လား မသိ “ေရွ႕ေနခ်ဳပ္” ဘယ္သူျဖစ္လာမလဲဆုိတဲ့ ထင္ေၾကးေပးတာ မေတြ႔ရပါဘူး။
ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ဘယ္သူျဖစ္လာမသိေသးေပမယ့္ ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစုိးရရဲ႕ ပထမဆံုးလို႔ဆိုရမယ့္ ဥပေဒတစ္ခုေတာ့ ေတြ႔ရပါၿပီ။
ဒီဥပေဒရဲ႕နာမည္အျပည့္အစံု က “ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒ” ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဥပေဒရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က ရွင္းပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျမင့္ျမင့္မားမား ေနရာေပးႏုိင္ဖို႔ပါ။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစုိးရ ကို အစုိးရသက္တမ္းအတြင္း အနီးကပ္ဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္တာပါ။
ဒါေၾကာင့္ “စု” အတြက္ရည္ရြယ္ၿပီး ျပဳတဲ့ဥပေဒမို႔ “စုပေဒ” လုိ႔ ေခၚမယ္ဆုိရင္လည္း အဓိပၸာယ္ေျပာင္းမသြားႏုိင္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ ဒီဥပေဒဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတမျဖစ္ေအာင္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ တားျမစ္ထားတဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒထဲက၊ ပုဒ္မ ၅၉(စ) ကန္႔သတ္ခ်က္ကို ဥပေဒေဘာင္ထဲကေန ပုဂၢိဳလ္ေရးရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ “ဥပေဒျပဳ” ၿပီး ေက်ာ္လႊားၾကည့္တဲ့ သေဘာလုိ႔ယူဆရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ္လြန္လုိ႔ မရႏုိင္ဘူးဆိုတာကို အဲဒီ “ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒ” ထဲမွာပါရွိ တဲ့ အခန္း ၄၊ ပုဒ္မ ၅၊ ပုဒ္မခြဲ (က) က အသိအမွတ္ျပဳထားရျပန္ပါတယ္။
အခန္း ၄၊ ပုဒ္မ ၅၊ ပုဒ္မခြဲ (က) မွာ ဘယ္လိုေရးထားသလဲဆုိေတာ့ “ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ မဆန္႔ က်င္ေစဘဲ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ႏုိင္ငံသားမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအတြက္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားေပးရမည္” တဲ့။
ဒီအခ်က္အရ ဆုိရင္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ၊ ပုဒ္မ ၅၈ ကို မေက်ာ္လြန္ႏုိင္ပါဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ “စုပေဒ”ဟာ“၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒရဲ႕ညစ္ပတ္မႈနဲ႔အၾကပ္အတည္းႀကီးႀကီးမားမားတည္ရွိေနမႈ”ကို တဆင့္တိုးၿပီး သက္ေသခံတာပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတျဖစ္ခြင့္ တားျမစ္ကန္႔သတ္ထားတဲ့အျပင္ ဒါကို ဥပေဒတစ္ခုျပဳၿပီး၊ ဥပေဒေဘာင္ ထဲကေန ေက်ာ္လြန္ႏုိင္ဖို႔၊ အလုပ္ျဖစ္ႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါမွာလည္း “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ရဲ႕ကန္႔သတ္ထားမႈကို လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေက်ာ္လႊားလို႔ မရႏုိင္ဘူးဆိုတာကို ထပ္မံေဖာ္ျပေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” တည္ၿမဲေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သမၼတ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။
ထုိ႔အတူ “သမၼတအထက္က၊ ႏုိင္ငံဥေသွ်ာင္” စသျဖင့္ အဆင့္ေတြ၊ ေနရာေတြ သတ္မွတ္ေပးဖုိ႔ မြန္ျမတ္ေကာင္းမြန္တဲ့ဆႏၵ ေတြဘယ္လိုဘယ္ေလာက္ပဲရွိေနပါေစ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္” ထဲကေန ဒါေတြျဖစ္ေျမာက္လာေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါက ပုဂၢိဳလ္ေရးရႈေဒါင့္သက္သက္ကေန ေျပာတာပါ။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစုိးရက အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္ကိစၥ ရပ္ ႀကီးေတြမွာလည္း အလားတူပါပဲ။ ကာခ်ဳပ္နဲ႔ စစ္တပ္က သေဘာမတူရင္ ဘာမွလုပ္မရပါဘူး။
အခ်ိဳ႕လူၿပိန္းေတြေျပာေနသလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ ဘယ္လို ဝွက္ဖဲမွမရွိရွာပါဘူး။ ျပန္လည္သင့္ျမတ္လုိျခင္း နဲ႔ ေမတၱာ တရားကလြဲလုိ႔ ဘာမွမရွိရွာပါဘူး။
စစ္အုပ္စုမွာေတာ့ ေျဗာင္ဖဲ/ ဝွက္ဖဲေတြမ်ားလွပါတယ္။
အစိုးရအဖြဲ႔ အဆင့္ဆင့္မွာ ( ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္စပ္ေရး) ဆုိတဲ့ ဖဲသံုးခ်ပ္ရွိသလုိ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလည္း “စစ္သား ၁၆၆ ေယာက္”ရွိပါတယ္။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ဆုိတဲ့ စာအုပ္စိမ္းႀကီးတစ္အုပ္လံုးဟာ စစ္အုပ္စုအဖုိ႔ ဘက္စံုသံုး ဖဲထုတ္ႀကီး ပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ အျခား“တည္ဆဲဥပေဒ”ဆုိတာေတြရွိပါေသးတယ္။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ဆုိတာ စစ္အုပ္စုလုပ္ခ်င္တာမွန္သမွ် ဥပေဒ အသြင္ယူၿပီးအကြက္ခ်ေရးထားတာေတြပါ။
အခ်ိန္မေရြးထုတ္သံုးႏုိင္တဲ့ ဂ်ိဳကာဖဲခ်ပ္ကေတာ့ စစ္အုပ္စုက ရာစုႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ ဂုပ္ခြစီးထားတဲ့ “စစ္တပ္ႀကီး” ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ သံေယာဇဥ္စကား၊ ေမတၱာစကားနဲ႔ “ေဖေဖ့တပ္မေတာ္ႀကီး” လုိ႔ ေျပာရွာပါတယ္။ ေဖေဖတို႔၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာတုိ႔ဟာ တပ္မေတာ္ႀကီးကို မြန္ျမတ္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တည္ေထာင္ျပဳစုခဲ့ၾကတာပါ။ ဗိုလ္ေနဝင္း - ဗုိလ္သန္းေရႊ တို႔က တပ္မေတာ္ကို စစ္အုပ္စုရဲ႕တစ္လက္ကုိင္တပ္၊ ခါးပုိက္ေဆာင္တပ္ အျဖစ္၊ ျပည္သူကိုအၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္တဲ့တပ္အျဖစ္ အသေရ ဖ်က္ခဲ့ၾကတာပါ။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ထဲမွာ အၾကပ္အတည္းေတြမ်ားလွပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ေရးကို ကန္႔သတ္ထားတာလည္း ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒပါ။
တုိင္းရင္းသားေတြ သက္ဆုိင္ရာျပည္နယ္ေတြမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ႏုိင္ေရးကို ကန္႔သတ္ထားတာလည္း ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးအပါအဝင္ ဝန္ႀကီးဌာန ၄ ေနရာ တာဝန္ယူရတဲ့အခါမွာလည္း ပါတီေခါင္း ေဆာင္အျဖစ္က၊ ေရြးခ်ယ္ခံလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ကေန(ကာလသတ္မွတ္၍ျဖစ္ေစ) စြန္႔လႊတ္ေပးရတာလည္း ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒရဲ႕ ကန္႔သတ္ထားခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
အခုတခါ “ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိလ္” ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း အျခားဘာေတြ ထပ္မံ စြန္႔လႊတ္ရဦးမလဲ မသိပါဘူး။
ဒါေတြဟာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”က ဖန္တီးထာတဲ့ အခက္အခဲအၾကပ္အတည္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲကေန“အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး”မျပဳလုပ္ႏုိင္ပါဘူး။ မျပဳလုပ္ႏုိင္ရံုမက ေသြးစည္းမႈၿပိဳကြဲေစမယ့္ လုပ္ရပ္ ေတြျဖစ္ရပ္ေတြပါႀကံဳေတြ႔ရင္ဆုိင္လာေနရတယ္မဟုတ္ပါလား။ ရခုိင္ျပည္နယ္နဲ႔ရွမ္းျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ခန္႔အပ္ေရးမွာ ဒီေသြးကြဲမႈ ဇာတ္ လမ္းေတြကို ေျဗာင္ၾကားေနသိေနၾကရၿပီပဲ။ ရင္ၾကားမေစ့ႏုိင္တဲ့အျပင္ ပုိၿပီးအလွမ္းေဝးသြားေစတာေတြျဖစ္လာေနပါတယ္။ အျခား တုိင္းရင္းသားေတြအၾကားမွာလည္း အတိုင္းအတာမတူေပမယ့္ ေသြးကြဲမႈက ဖြဲမီးလို တေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ၿမိဳက္ေနတာပါ။
ဒီလိုျဖစ္လာေစတာေတြအားလံုးရဲ႕ အဓိကလက္သည္တရားခံဟာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ပါ။ ဒါကိုမ်က္ေျချပတ္ၾကရင္ျဖင့္ စစ္အုပ္စု ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ တည့္တည့္တိုးဝင္မယ့္ ကိန္းဆိုက္ပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕က အဲဒီ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဒုိင္ပင္ထုိး ခ်ေနၾကတာေတြကို ၾကာေန၊ ျမင္ေနရပါတယ္။
ဥပေဒတစ္ခုကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ၾကတဲ့အခါ အဲဒီဥပေဒရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္အႏွစ္သာရနဲ႔ကင္းကြာၿပီး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုလုိ႔မရဘူး ဆို တာ ဥပေဒဗဟုသုတ သူလိုငါလုိရွိၾကသူတုိင္း သေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ လူၿပိန္းတခ်ိဳ႕က ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒထဲက ပုဒ္မေတြကို ဆႏၵစြဲနဲ႔ၾကည့္ၿပီး သူတုိ႔လိုခ်င္သလို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အဓိပၸာယ္မ်ိဳး တကယ္ျဖစ္လာႏုိင္ေတာ့ မေယာင္လည္း ျဖန္႔ျဖဴး ေနၾကပါတယ္။ မိႈင္းတုိက္ေနၾကပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြဟာ မလုပ္သင့္၊ မလုပ္ထုိက္တဲ့အလုပ္ေတြပါ။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က စစ္အုပ္စုအာဏာထာဝစဥ္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးကိုသမတ္တည္း ဦးတည္ထား တာျဖစ္ ၿပီး၊ အႏွစ္သာရ က စစ္အုပ္စုရဲ႕ အတိတ္၊ ပစၥပၸဳန္၊အနာဂတ္အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ တိုးခ်ဲ႕ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရည္ရြယ္ ခ်က္နဲ႔ ဒီအႏွစ္သာရကို ဆံမွ်/ေရြးမွ် မထိပါးရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမဆုိ ဘယ္ပါတီကိုမဆို “စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ဒီမုိကေရစီ”အခြင့္အေရးေတြ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ဒီအက်ိဳးစီးပြားကို ထိခုိက္လာရင္ေတာ့ ထိလာသေလာက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ စစ္အုပ္စုက တုန္႔ျပန္ပါလိမ့္မယ္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ကိုျပင္ဆင္မယ္ဆိုတဲ့သူေတြဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔အႏွစ္သာကို မထိခိုက္တဲ့ ေအာက္မွာသာ ျပင္ဆင္ႏုိင္ခြင့္ရွိတာျဖစ္ပါတယ္။၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔အႏွစ္သာကို မထိခိုက္တဲ့ ျပင္ဆင္မႈ ဆုိ တာဟာ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒနဲ႔စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြား”ကို အေပၚယံဖံုးကြယ္ေပးထားတဲ့၊ အမ်ားျပည္သူကိုလွည့္စားတဲ့ဟန္ျပျပင္ဆင္ေရးသာျဖစ္ ၿမဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း “အခန္း၁၂” ပါျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား အတုိင္းသာျပင္ဆင္ရမယ္လို႔ ကာခ်ဳပ္နဲ႔သူ႔စစ္ဗိုလ္ေတြက စက္ေသနတ္ပစ္ သလို တတြတ္တြတ္၊ တဒက္ဒက္ေျပာေနတာလည္း အားလံုးအသိ၊ အားလံုးအၾကားပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔လႊတ္ေတာ္မွာ အခုတင္သြင္းေဆြးေႏြးေနတဲ့ “စုပေဒ”နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လက္ေတြ႔က်မယ္လုိ႔ ယူဆတဲ့ ေမးခြန္း ႏွစ္ခုေလာက္ ေမးပါရေစ
(၁) ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိလ္ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ကာခ်ဳပ္/စစ္တပ္က လက္မခံရင္/ပယ္ခ်ရင္ ဘယ္လိုဆက္ လုပ္ ၾကမလဲ
(၂) ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိလ္ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရက လက္ခံၿပီး “ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္စပ္ေရး” ဝန္ႀကီးဌာန စစ္ဗိုလ္ဝန္ႀကီးေတြက လက္မခံဘဲေနရင္ ဘယ္လို ဆက္လုပ္ၾကမလဲ
ညြန္း
ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာဥပေဒ(ၾကမ္း)
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈ )
အကြဲအၿပဲဇာတ္လမ္း (ဂါးဒီယန္းဦးစိန္ဝင္း)၊ ပထမအႀကိမ္၊ ႏုိဝင္ဘာ ၂၀၀၉