အဲလိုထူး - “ဘုရားပြဲေဈး ေလွ်ာက္ျခင္း”

အဲလိုထူး - “ဘုရားပြဲေဈး ေလွ်ာက္ျခင္း”

(မိုုးမခ) ဧျပီ ၈။ ၂၀၁၆

ဘုရားပြဲေဈးေလွ်ာက္ၾကတယ္ဆိုတာ ဇာတ္ပြဲၾကည့္တာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ဘုရားဖူးထြက္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး.၊ ေဈးဆိုင္းတန္းေတြနဲ႔ လမ္းေဘးခင္းက်င္းေရာင္းခ်ထားပံုေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ၊အနည္းအက်ဥ္း ဝယ္ခ်င္လည္း ဝယ္မွာေပါ့ ၊အစားအေသာက္တခ်ိဳ႕  ဝင္စားခ်င္လည္း စားမွာေသာက္မွာေပါ့ ၊ဒီေလာက္ပါပဲ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဒီေလာက္ပဲ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိၾကပါတယ္ ။

တပို႔တြဲ တေပါင္းလေတြကို ဘုရားပြဲရာသီလို႔ေျပာၾကေကာင္းေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အနီးဆံုးဘုရားပြဲေတာ္ေတြထဲမွာေတာ့ မိုးေကာင္းဘုရားပြဲက အေစာဆံုး ၊ တပို႔တြဲလဆန္းထဲမွာစတယ္ ၊ဇာတ္ၾကီးေတြဝင္တဲ့ ဘုရားပြဲၾကီးေပါ့ ၊ဘုရားပြဲေဈးတန္းကို တီ(T)ပံုစံလုပ္ေလ့ရွိတယ္၊   မိုးေကာင္းမွတ္တိုင္ မေရာက္ခင္ကေန ရန္ကင္းတီတီစီေက်ာင္းေပါက္ဝနားထိ တစ္ဘက္ျခမ္းမွာ ေဈးတန္းရွည္ၾကီး ၊ တစ္ခါ မိုးေကာင္းဘုရားေပၚတက္တဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ကိုလည္း ဆိုင္ခန္းေနရာေတြ ေပးထားေသးတယ္ ၊ နံမည္ေက်ာ္ဇာတ္သဘင္ေတြျဖစ္တဲ့ ေရႊမန္းတို႔ တင္ေမာင္ဆန္းမင္းဝင္းတို႔ ဟန္ဇာမိုးဝင္းတို႔ကျပေလ့ရွိတယ္ ။ 

အဲဒီကေန သစၥာလမ္းမၾကီးအတိုင္း ဘယ္ကိုေရြ႕သြားသလဲဆိုေတာ့ ဥကၠလာပေစတီဘုရားပြဲ ၊သူလည္း စည္ကားတာပဲ ၊ဘုရားပြဲရက္ရဲ့ ညဦးပိုင္းေတြဆို ကားလမ္းေတြပိတ္လို႔ ၊ အဲဒီကျပီးေတာ့ အာနႏၵာဘုရားပြဲ ၊ လမ္းေၾကာင္းက သံသုမာလမ္းမၾကီးဘက္ ခ်ိဳးသြားျပီ ၊ဘုရားပြဲေဈးသည္ေတြနဲ႔ ဇာတ္သမားေတြအတြက္ကေတာ့ ပြဲကူးရတာအဆင္ေျပတာေပါ့။ 

အာနႏၵၵာဘုရားပြဲကေတာ့ စည္ကားမႈအားနည္းတယ္ ၊ အတြင္းဘက္က်တာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္သလို နံမည္ေက်ာ္ဘုရားမဟုတ္လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ၊ ဇာတ္ပြဲေတြပါတဲ့အခါပါေပမယ့္ နံမည္ေက်ာ္လူၾကိဳက္မ်ား ေဈးၾကီးတာေတြ ပြဲမသြင္းႏိုင္ပါဘူး ၊ခ်ားရဟတ္ေတာင္ အလယ္အလတ္တန္းစားေလာက္နဲ႔ပြဲတိုင္ပါ ေရမုန္႔ မုန္႔သိုင္းျခံဳ ၊ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေထာက္နဲ႔ ထမနဲသည္ေလာက္ပဲရွိတယ္ ၊နံမည္ထြက္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ ဇာတ္အဖြဲ႔ေလးတစ္ခု ပါခ်င္ပါလိမ့္မေပါ့။ 

အဲဒီကေနေရြ႕တဲ့ေနာက္ဆံုးပိတ္က က်ိဳကၠဆံဘုရားပြဲက အစည္ကားဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ တပို႔တြဲလထဲ ေရာက္သြားပါျပီ ။

ဘုရားပြဲ ဘာလို႔ေလွ်ာက္ၾကလဲဆိုေတာ့ - ဟုတ္တယ္ မ်ားေသာအားျဖင့္က ဘုရားဖူးဖို႔မဟုတ္တာ မ်ားတယ္ ၊ ဘုရားပြဲရက္မွ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ဘယ္ရက္မဆို က်ိဳကၠၠဆံဘုရားက ည(၈)နာရီသာသာေလာက္ဆို ပိတ္တယ္၊ဘုရားပြဲကလည္း အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွ က်ိတ္က်ိတ္တိုးစည္တာ ။

အေဝးကလွမ္းအၾကည့္မွာ က်ိဳကၠဆံဘုရားမုဒ္ဦး နီယြန္မီးတန္းက ဖ်တ္ဖ်တ္ေရြ႕ေနတယ္။ ဓါတ္ပံုလွမ္းရိုက္တာ စာလံုးထင္းထင္းမရ။ စာေၾကာင္းေအာက္မွာ ေနရာေပးထားတဲ့ ေရမုန္႔သည္၊  မုန္႔သိုင္းျခံဳသည္၊  ထမနဲသည္၊ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေထာက္သည္တို႔ရဲ့ စူးစူးၾကည္ၾကည္မီးသီးအားေတြက အေပၚစာတန္းကို တက္ဟပ္ေနလို႔ ၊ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ဆိုက္ကားေတြ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အကဲခတ္ေနတဲ့အငွားကားေတြ ဘုရားပြဲျပန္ခရီးသည္ကို သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။ လူအုပ္က တိုးမေပါက္ ၊မုဒ္ဦးတိုင္ေျခဘက္ကပ္တိုးရင္ ေခ်ာင္မလားဆိုတဲ့ စိတ္ကူးကို ဖ်က္လိုက္ရတယ္။ ၊ေယာဂီဝတ္စံုနဲ႔အဖြားအိုႏွစ္ေယာက္ ပလပ္စတစ္ခြက္ျပိဳင္တူေရွ႕ခ်ျပီး ဝမ္းလွ်ားေမွာက္ေနတယ္။ အေၾကြငါးဆယ္ တစ္ရာေနရာယူထားတဲ့ခြက္ကို ခလုတ္တိုက္မိရင္ မင္း ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ဘူးလား အေမးခံရကိန္းရွိတယ္။

ဝင္ေပါက္ရဲ့ ဘယ္ဘက္ျခမ္းက ဇာတ္ရံုေနရာျဖစ္ပါတယ္။ အသံအက်ယ္ၾကီးေတြ ထြက္ေပၚေနတယ္။ ႏွစ္ခုသံုးခု ေရာျပီး ၊ရန္ကုန္ ၾကည္ၾကည္ဝင္း ဘူးသီးေက်ာ္ ဆိုပါေတာ့ ၊ ဟန္ဇာ မိုးဝင္း ဇာတ္သဘင္ ဆိုပါေတာ့ ၊ေမာၾကည့္လိုက္ေတာ့ မင္းသားေခါင္းေပါင္းနဲ႔ ကပံုၾကီးတစ္ပံု၊ ေဘာင္းဘီရွည္နဲ႔ကတစ္ပံု  ၊ ၊ေစာေသးလို႔လားမသိဘူး။ လူဝင္လူထြက္က က်ဲက်ဲပါးပါး ။ ဘူးသီးေက်ာ္ဆိုင္က ထိုင္စားတဲ့ဝယ္သူ တစ္ဝိုင္း ႏွစ္ဝိုင္းအတြက္ အေၾကာ္မ်ိဳးစံုကို အားသြန္ၾကိဳးပန္း တရွဲရွဲေၾကာ္ေနတယ္။ ပုဇြန္ထုပ္နီရဲရဲၾကီးေတြမ်ား ေကြးလို႔ ၊အဲဒီအဝန္းအဝိုင္းထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက စိတ္ကူးထားတဲ့ ဓါတ္ပံုသံုးေလးပံု ရိုက္ခ်င္တယ္။ က်န္တဲ့ေနရာမွာလည္း ရွိတတ္ေပမယ့္ ဒီေနရာကသာ အႏွစ္သာရအျပည့္ဝဆံုးျဖစ္ႏိုင္တာမို႔။ မလြဲပါဘူး ၊ဇာတ္ရံုေရွ႕ဘက္နားမွာ တစ္ဆိုင္၊  ဝင္ေပါက္ေဘးနားမွာ တစ္ဆိုင္ရွိေနပါတယ္  ။ ဘုရားပြဲကြမ္းယာသည္ေလးေတြပံုကို လိုခ်င္တာပါ ။

ဘုရားပြဲေဈးတန္းကို ေရွ႕ဆက္မေလွ်ာက္ျဖစ္ပဲ အဝင္ဝတင္ ေဘးခ်ိဳးခ်လိုက္တဲ့သေဘာမ်ိဳး ၊ ဟိုက လွည့္ေခ်ာင္း ဒီကလွည့္ေခ်ာင္း ။ အဆင္မေျပပါဘူး ။ ကြမ္းယာသည္ေလးမွာ လူေတြဝိုင္းေနတယ္  ။ ဖုန္းကင္မရာကိုဖြင့္ျပီး ဖုန္းေျပာဖို႔ နံပါတ္ရွာသလိုလို ဟိုလိုလိုနဲ႔ ေအာက္ခ်ျပီး ခလုတ္ တစ္ခ်က္ႏွိပ္ၾကည့္တယ္။ ကြမ္းယာသည္ေလး ရုပ္ေတာင္မပါဘူး။ လိုခ်င္တာက ႏႈတ္ခမ္းနီ၊   ပါးနီ၊   မိတ္ကပ္ေတြ ၊ မ်က္လံုးအၾကည့္ေတြ  ... ဒါနဲ႔ ဇာတ္ရံုေပါက္ဝနားက ကြမ္းယာသည္ဆီ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ သူက ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ၊ တစ္ေယာက္က အေဖာ္ထင္ပါ့။ ကြမ္းသီးကူထည့္ေပး ပိုက္ဆံယူ ပိုက္ဆံအမ္း ဧည့္ခံ။ သူ႔ဆိုင္ ပိုျပီး လူအံုေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ဇာတ္ရံုထဲ ဝင္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္။

ပက္လက္ကုလာထိုင္တန္းေတြက လႊတ္ေတာ္ခန္းမလို ေကြ႔ဝိုက္ ဝန္းရံထားျပီး အလယ္မွာ တန္ဘိုး ေသာင္းခ်ီေပးရတဲ့ ဖ်ာနံပတ္ေတြ။ ရံုမခါေသးလို႔ ဝင္ခ်င္ဝင္ ထြက္ခ်င္ထြက္၊ ဟိုးအရင္ဇာတ္ရံုထက္ ထူးျခားလာတာက အလယ္မွာ ေမာ္ဒယ္ရိႈးပြဲလို ေလွ်ာက္လမ္းတစ္ခု ရွိေနတာပဲ။ မင္းသားက သီခ်င္းဆိုရင္း ဒီလမ္းေပၚ ေလွ်ာက္လာမွာေပါ့။ ပရိသတ္က ပန္းစီးေပးတဲ့လူနဲ႔ ပိုက္ဆံခ်ီးျမွင့္တဲ့သူနဲ႔ ၊ဒါမ်ိဳးျဖစ္မယ္ထင္ပါ့ ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဇာတ္အဖြင့္ အပ်ိဳေတာ္မထြက္ခင္တီးတဲ့ ျမန္မာ့ဆိုင္းဝိုင္းက တစ္ဝက္ ဒီဘက္ေခတ္ေပၚ တီးဝိုင္းကတစ္ဝက္ တီးတဲ့တီးလံုးကို အရမ္းၾကိဳက္တာ။ အေမွာင္ခ်လိုက္တဲ့ ဇာတ္ရံုထဲမွာ တီးလံုးအတိုင္း ေရာင္စံုမီးေမာင္းၾကီးေတြက ဟိုဘက္ေရြ႕လိုက္ ဒီဘက္ေရြ႕လိုက္နဲ႔ ။ အခုေတာ့ ေစာေသးတာမို႔ ဇာတ္ရံုထဲက ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္ ။

ကြမ္းယာဆိုင္ေရွ႔က လူမစဲေသး ။ ဒီေလာက္ေတာင္ ေရာင္းေကာင္းေနလားဆိုျပီး ကိုယ္တိုင္ ဝင္ဝယ္ေတာ့မွ ေစာေစာကတည္းက ရွိေနၾကတဲ့သူေတြ ကြမ္းယာဝယ္စားျပီး မျပန္ၾကေသးတဲ့သူေတြ။ ကိုယ္လည္း ကြမ္းႏွစ္ရာဖိုးေလာက္ရင္းျပီး ေကာင္မေလးကြမ္းယာေနတုန္း ဖုန္းဆက္တင္ထဲက ကင္မရာကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ ဖုန္းကိုေျမွာက္ျပီး ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ ႔ျမင္ကြင္းခ်ိန္ေနတုန္း ကြမ္းယာခံုေဘးနားကပ္ေနတဲ့ သံဃာပ်ိဳတစ္ပါးက တားတယ္။ သူ႔ပံုက ထင္းထင္းၾကီးပါမွာ။ လိုခ်င္တာက ကြမ္းယာသည္မေလးရဲ့ႏႈတ္ခမ္းနီပါးနီနဲ႔ လိုင္နာခ်ယ္သထားတဲ့ မ်က္ႏွာေပး။ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ကြမ္းထုပ္ယူျပီးထြက္ခဲ့ရတယ္ ။

မီးေခ်ာင္းေရာင္စံုနဲ႔ရဟတ္ၾကီးေပၚမွာ လူမစံုေသး။ ေအာက္ေျခမွာ ပတ္ျခာလည္ေနတဲ့ ကားရုပ္ ျမင္းရုပ္ေတြေပၚမွာေတာ့ ကေလးငယ္ သံုးေလးေယာက္။ ေျမၾကီးမွာျဖန္႔ခင္ထားတဲ့ တိုလီမိုလီ တစ္ခု ႏွစ္ရာ ဆိုတာလည္း ဘယ္သူမွ ဝင္ေရြးတာမေတြ႔ဘူး။ ဒန္အိုးၾကီးေတြကို ေတာင္ပံုရာပံု ထပ္ထားတဲ့ဆိုင္။     သင္ပ်ဴးဖ်ာေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္က ႏွစ္ခန္းစာ ယူထားေပမယ့္ အေရာင္းအဝယ္ေအးစက္စက္။ လူေတြကေတာ့ သြားသူျပန္သူ ၾကပ္ညပ္ေနတယ္။ ေမာင့္လက္ကိုတြဲကာ ဆိုတာေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႔ရတယ္။ အက်ီဆိုင္ခန္း၊ ေဘာင္းဘီဆိုင္ခန္းေတြကေတာ့ ဧရာမၾကီးေတြပဲ။ မီးေခ်ာင္းေတြ ထိန္လင္းလို႔။ မ်ားေသာအားျဖင့္က ေဈးခ်ိဳတဲ့ အပံုၾကီးကိုပဲ ျဖဲရွာေနၾကတယ္။ ပလပ္စတစ္ ေကာ္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္အသံုးအေဆာင္ေတြလည္း ေတာင္ပံုရာပံုပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္လွ်က္ ေၾကြထည္ပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆိုင္နားေရာက္မွ လူတိုးတာကို သတိထားေတာင့္ခံရေတာ့တယ္။ မေတာ္ .ေၾကြပုဂံေတြေပၚ တက္နင္းမိရင္ မခက္လား ။ ဒီဘက္ျခမ္းမွာေတာ့ သနပ္ခါးတံုးရွည္ၾကီးေတြကို ထင္းေခ်ာင္းေတြအလား ေထာင္ထားတယ္။ ေရွ႕မွာ သနပ္ခါးေက်ာက္ျပင္လည္း ခ်ေပးထားေလရဲ့  ။ စစ္ မစစ္ စမ္းသပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ ။

အဲဒီေဈးတန္းရဲ့ေနာက္ဖက္က်က်မွာ အီလက္ထရိတ္ဂစ္တာသံ စူးစူးရွရွနဲ႔ ဒရမ္ရိုက္ခ်က္ ဘုန္းခ်မ္းခ်မ္းကို ၾကားေနရတယ္။ ရံုအလတ္စားတစ္ခုက ကန္႔လန္႔ကာေတြ ေလထဲလြင့္လို႔။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အတိပါပဲ။ ၾကည့္မယ္ဆို ဝင္ထားလိုက္၊   ၾကည့္မယ္ဆို ဝင္ထားလိုက္ နဲ႔ေအာ္ေနတယ္။ လူကိုဗိုက္ခြဲ အူေတြ အတြဲလိုက္အေခြလိုက္ ထုတ္ျပတဲ့ျပကြက္ မလာေသးဘူး လို႔ ေလာ္စပီကာနဲ႔ ေအာ္ေနတယ္။ စိတ္ဝင္စားသူတခ်ိဳ႕က .ေငးေငးၾကာင္ေၾကာင္ ရံုေပါက္ဝမွာ။ ဖေယာင္းတိုင္ၾကီးကို ေရသန္႔ဗူးျဖတ္ပိုင္းထဲ ထည့္ထြန္းထားတဲ့ ကြမ္းယာခံုတစ္ခု လွမ္းေတြ႔ရတယ္။ မ်က္လွည့္ပြဲရံုနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းျဖစ္ျပီး ေမွာင္ရိပ္နည္းနည္းက်ေနသလား လို႔ ၊ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ရာဖိုး ကြမ္း ထပ္ဝယ္ျဖစ္တယ္။ စိုအိအိႏႈတ္ခမ္းနီေရာင္ေထာင့္ေကြးကိုလည္း မိလိုက္တယ္ ။ အသားညစ္ညစ္ေပၚ တင္ထားတဲ့ မိတ္ကပ္ျပာႏွမ္းႏွမ္းရဲ့အန႔ံကိုလည္း ရလိုက္တယ္။ ေကာ့ေဆးနဲ႔ ေကာ့တြဲထားတဲ့ ေထာင့္ကပ္မ်က္ဝန္းကိုလည္း သိမ္းဆည္းလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔အနားမွာလည္း အယ္လ္ကိုေဟာျပင္း အူအူ၊ အန႔ံေတြ မႊန္ထူလို႔ ၊ရီေဝေဝမ်က္လံုးေတြနဲ႔ တြယ္ကပ္ေနၾကတယ္ ။

မွတ္ခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ ေတးထားျပီး HAPPY ZONE လား HAPPY WORLD လားမသိတဲ့ ဆိုင္အတြဲၾကီးနားကပ္ခဲ့တယ္။ ဘူေဘါင္းေတြကို မွ်ားနဲ႔ ပစ္ေဖာက္ၾကတယ္။ ဘီယာဘူး အေအးဘူးေတြကို ေကာ္လက္ေကာက္ကြင္းနဲ႔ပစ္ျပီး စြပ္ၾကတယ္။ ဗလာမပါ ကံစမ္းမဲဆိုတာေတြ ေရာင္းတဲ့ေနရာလည္းျဖစ္တယ္။ ဘုရားရဲ့ ဒီဘက္အေပါက္ဝ ေရာက္လာျပီေျပာပါေတာ့။ ပိုက္ဆံအိပ္ ေပါေပါေလာေလာေတြ ပံုေရာင္းေနတာလည္းေတြ႔တယ္။ လမ္းေဘးေဈးသည္ေတြကေတာ့ တန္းစီျပီး အမ်ားၾကီးပဲ။ ကေလးကစားစရာေသနတ္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ကားေတြကေတာ့ ဆိုင္ၾကီးကနားၾကီးနဲ႔ ။ အသုတ္အလုပ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြလည္းရွိတယ္။ ကိုရီးယာအကင္တို႔ ဝက္သားဒုတ္ထိုးၾကာဇံေၾကာ္ စားေနၾကတာလည္း ေတြ႔တယ္။ အထြက္မုဒ္ဦးနားက ကြက္လပ္မွာေတာ့ ဖီလာဖေနာင့္ ပတ္စလြယ္ လွ်ပ္စစ္ မဟာႏြယ္နဲ႔ မိုက္နဲ႔ေအာ္ျပီး ျခင္းဝိုင္းတစ္ခုက ရပ္ၾကည့္သူ ဆယ့္ေလးငါးေျခာက္ေယာက္နဲ႔။ သူ႔ေဘးမွာ ပါတီၾကီးတစ္ခုက ရံပံုေငြအတြက္ အစားအေသာက္နဲ႔ အမွတ္တရပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္တစ္ခုဖြင့္ထားတယ္။ ၊ႏိုင္ငံေရးသီခ်င္းေတြဖြင့္ ၊ ပင္နီေတြ ဥဒဟိုလႈပ္ရွားျပီး ၊ေရွ႕မွာေတာ့ .စာအုပ္ေဟာင္းေရာင္းတဲ့ အတန္းရွည္ၾကီးက ဆိုင္ခန္း သံုးခန္းစာေလာက္ ရွိမလားပဲ။ စာအုပ္ေတြက သံုးရာတန္ ငါးရာတန္ မ်ားတယ္။ လက္ကိုင္ပုဝါ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေရာင္းတဲ့ ေဒၚၾကီးေတြရွိသလို လင္ပန္းထဲဖေယာင္းတိုင္ေလးထြန္းျပီးႏြားႏို႔ပူတင္း တစ္ဗူးကို (၃၀၀)လို႔ စာေထာင္ထားပါတယ္။ ေၾကြေဗဒင္ လူေဟာ ေဗဒင္ဆရာလည္း ေတြ႔တယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ ဆိုက္ကား/ စက္ဘီးအပ္တဲ့ ေနရာမွာ အာေလးလွ်ာေလး မူးသံ ရူးသံေတြ ၾကားေနရပါတယ္ ။

ဘုရားပြဲေဈးတန္းက ဒီေနရာမွာဆံုးသြားျပီလို႔ေျပာရပါလိမ့္မယ္ ၊ဒါေပမယ့္ စိတ္က အာသာမေျပေသး  ။ တစ္ခုခု လိုအပ္က်န္ရွိေနေသးတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။ ေရွ႕နည္းနည္းဆက္သြားျပီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရင္ေကာင္းမလား။ ကိုယ့္နယ္ေျမမဟုတ္ ထိုင္ေနက်ဆိုင္လည္းမဟုတ္ အခ်ိန္အခါလည္း မဟုတ္တာေၾကာင့္ ဆိုက္ကားတစ္စီးငွားလိုက္တယ္။ အျပင္ပတ္လမ္းက နင္းေပးဖို႔ေျပာရင္း အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝန္းေတြ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး တစ္ဘက္ျခမ္းကေတာ့ ဘုရားအုတ္တံတိုင္းပဲရွိတယ္။ လူကလည္း ျပတ္တိျပတ္ျခား ၊ သစ္ပင္ရိပ္ၾကီးနားမွာ အုပ္စုတစ္ခု ဆြဲလားရမ္းလားေတြနဲ႔ ။ အသံထြက္ကို နားစြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ မိန္းမလို က်င့္ၾကံေနထိုင္တဲ့ မိန္းမလွ်ာေတြ  ။ ဆိုက္ကားတစ္စီးေပၚက မိတ္ကပ္ထူလပ်စ္နဲ႔ အန႔ံစူးစူး မိန္းမကို အမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုလဲ ညာလိုလဲေတြ ေမးျမန္းေနေလရဲ့  ။ ရတနာလမ္းမၾကီးကို ေက်ာ္ခ်လိုက္ေတာ့မွ ဘုရားပြဲအေရာင္အဆင္းနဲ႔ ေဝးကြာ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ကြမ္းယာထုပ္ကို ျဖည္စားမိေတာ့အၾကည့္နဲ႔အေတြးက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘုရားပြဲေဈးေလွ်ာက္ျခင္း ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ကို ျမင္ကြင္းနဲ႔ ခံစားမႈေတြအတိုင္း ဆက္တိုက္ေရးခ်လိုက္တယ္။ ေသြးပူတုန္းမို႔လားမသိ ဝါက်ေတြက ေဟာတစ္ေၾကာင္း ၊ ေဟာတစ္ေၾကာင္း၊ ကြမ္းယာဆိုင္အဖြဲ႔အႏြဲ႔က်ေတာ့ အစစ္အမွန္က ဘယ္ကိုဦးတည္ရမွန္း မသိ။ စာတစ္ပုဒ္လံုးကို ဒါနဲ႔ခ်ဳပ္ေျပာႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျပဴထြက္လာတယ္။ ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ ၊ကြန္ပ်ဴတာပိတ္ျပီး အိပ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ေခါင္းထဲမွာေတာ့ အေတးအမွတ္နဲ႔ ၊ ထင္သလိုမျဖစ္ပါေစနဲ႔ ဆုေတာင္းရမလား ၊ ငါ့ သံုးသပ္ခ်က္ မွန္ကိုမွန္ရမယ္လို႔ လက္သီးဆုပ္ရမလား မသိ ။ အခ်ိန္ခိုးတဲ့အေနနဲ႔ အိပ္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္ ။

စိတ္ေဆာင္လို႔လား အိမ္မက္ထဲမွာဇာတ္လမ္းက ဆက္သြားေနလို႔လား မသိ ၊ႏွစ္ခ်က္ခြဲ သံုးနာရီၾကီးမွာအသိဝင္ မ်က္လံုးပြင့္လာတယ္။ ဗိုက္ဆာသလိုလို စိတ္ဆာသလိုလို ရွိတာနဲ႔ ဘုရားပြဲေဈးတန္းဆီ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရတယ္ ၊ ေရမုန္႔သည္ရွိေနေသးတယ္ ၊ အဝင္ဝမွာေကာက္ညွင္းက်ည္ေထာက္ပိုင္းေတြ က်န္ေနေသးတယ္ ၊ စားခ်င္တာ ဒါမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ မေသမျခာမႈနဲ ႔ကြမ္းယာသည္ဆီ ဦးတည္လာခဲ့တယ္။ ဇာတ္ရံုထဲကႏွစ္ပါးသြား သီခ်င္းသံၾကားတယ္။ ကြမ္းယာသည္ေဘးမွာ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ ရွိေနတုန္း ။ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ၾကိဳးစားတုန္းက အေျခအတင္ေၾကာင့္ ဒီရုပ္ၾကီးကို မွတ္မိမယ္ဆိုရင္အဆင္မေျပႏိုင္။ ထူးျခားမႈလည္း ဘာမွမေတြ႔ ။ ညဥ့္နက္လို႔ အားက်ေနတဲ႔ မ်က္ဝန္းမ်ိဳးနဲ႔ ေဘးလူကို ဧည့္ေထာက္ခံေနတုန္း ။ အဲ ... အေမလား၊အေဒၚလား မေသခ်ာတဲ့ အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္ေတာ့ ကြမ္းယာသည္မေလးရဲ့ ေနာက္မွာ ေရာက္ေနတယ္။၊ကြမ္းမဝယ္ေတာ့ပဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဇာတ္ရံုထဲက အသံထြက္ကလြဲျပီး ဘုရားပြဲတစ္ခုလံုး အသံတိတ္မတတ္။ ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ကေတာ့ ဗီဒီယိုကားျပထားတယ္။ အခ်ိန္ဆြဲစားေနပံုေပါက္တဲ့ သံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့မ်က္လံုးကလည္း ကြမ္းယာသည္ေလးရဲ့ရင္ညြန္႔မွာ။ ထားေတာ့ က်ိန္းေသ ကံမ မွတ္ခ်က္ခ်လို႔ မရ။ ရဟတ္ၾကီးလည္း မီးေခ်ာင္းေတြ ထြန္းလင္းေနေပမယ့္ မလည္ပဲ ရပ္တန္႔ေနပါျပီ။ အထည္ဆိုင္ေတြက ေရွ႕ဖက္ကေနျပီး မိုးကားစၾကီးေတြနဲ႔ ပိတ္လိုက္ျပီ။ လမ္းေဘးခင္းေရာင္းတဲ့ ေဈးသည္မွန္သမွ် မရွိေတာ့။ တက္တူးထိုးတဲ့ဆရာေတြလည္း ေစာင္ျခံဳျပီး ေကြးေနၾကျပီ။ 

မ်က္လွည့္ပြဲေဘးက ကြမ္းယာသည္မွာ ေသခာ်သေလာက္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္နဲ႔ေကြ႔ခ်လိုက္ေတာ့ မီးေရာင္လက္လက္ ရွိေနေသးတယ္ ၊မ်က္လွည့္ပြဲကေတာ့ ျပီးတာၾကာျပီထင္ရဲ့ ။ မေလွ်ာ့လိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အနားတိုးကပ္သြားေတာ့ ထံုးအိုးေတြ ကြမ္းဗန္းေတြကို လက္ဆြဲျခင္းအေဟာင္းထဲ ထည့္ျပီး သိမ္းေနျပီ။ ကြမ္းယာသည္မဟုတ္ဘူး၊ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္။ ကြမ္းလိုခ်င္လို႔လားလို႔ ေကာင္မေလးက လွမ္းေမးတယ္။ ဝယ္သူဟန္ပန္ရွိတာ ဒီတစ္ေယာက္တည္းရွိေနတာ ဆိုေတာ့ ... အေဖ ခဏေနဦးလို႔လည္း လွမ္းေျပာတယ္။ တကယ္ကိုဆြ႔ံအ သြားမိပါတယ္။ မဟုတ္တန္းတရားေတြ တြက္ဆထားမိလို႔ ၊အေဖဆိုတဲ့ ဦးေလးၾကီးကလည္း လက္ဆြဲျခင္းကို ေဘးမွာရပ္ထားတဲ့ဆိုက္ကားေပၚပဲ တင္ရမလိုလို ထံုးအိုးေတြပဲ ျပန္ထုတ္ရမလိုလို ျဖစ္ေနတယ္။  မဟုတ္ဘူး ေဆးလိပ္ရဦးမလားလို႔ပါ ... လြယ္ပါ့မလားျပန္ထုတ္လို႔။ တကယ္ေတာ့ မသိမ္းရေသးတဲ့ေဆးလိပ္ဗူးထဲက စီးကရက္ႏွစ္လိပ္ကို တစ္ရာနဲ႔ဝယ္ျပီးထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းက ဦးေလးၾကီး ...  မီးျခစ္လို ႔ေျပာသံၾကားေပမယ့္ ေနာက္ျပန္မလွည့္ေတာ့ပါဘူး။ ေဆးလိပ္မွ မေသာက္တတ္တဲ့ဟာ။ စီးကရက္ႏွစ္လိပ္ကို ဘယ္တစ္လိပ္ ညာတစ္လိပ္ လက္ၾကားညွပ္ရင္း ဘုရားပြဲေဈးက  ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး အျပီးျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္ ။