လွေက်ာ္ေဇာ - အႏိုင္က်င့္ခံရသတဲ့လား
(မိုးမခ) ဧျပီ ၂၇၊ ၂၀၁၆
၂၀၁၆ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၅) ရက္ေန႔ လႊတ္ေတာ္တြင္း -ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂြိဳလ္ ခန္႔အပ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အဆို အေျခအတင္ျဖစ္ၿပီး ႐ႈံးနိမ့္သြားတဲ့ တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက အမ်ားစု ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏိုင္က်င့္ျခင္းကို ခံလိုက္ရတယ္လို႔ မခံမရပ္ႏုိင္စြာ မွတ္ခ်က္ျပဳ ေျပာသြားတာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။
ဒီစကားၾကားရေတာ့ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ (၁၉၆၀-၇၀) က ၾကားခဲ့ရ ဖတ္ခဲ့ရဘူးတဲ့ ႏိုင္ငံတကာသတင္းတပုဒ္ကို သြားသတိရလိုက္မိပါတယ္။ အဲဒီကာလမ်ားက ပါလက္စတိုင္းလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးက အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ေလယာဥ္မ်ားကို ျပန္ေပး ခဏခဏဆြဲၿပီး အဖမ္းခံ ပါလက္စတိုင္း ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားနဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္ေနတဲ့ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ တခါေတာ့ ေလယာဥ္တစီး ျပန္ေပးဆြဲခံရပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚပါ ခရီးသည္မ်ားကို ပါလက္စတိုင္းေျပာက္က်ားမ်ားက ဒူးေထာက္ ထိုင္ခိုင္းပါတယ္။ ဒီတင္ မ်က္ႏွာျဖဴအမ်ိဴးသမီးတဦးက "ငါက ဘုရားသခင္ေရွ႕ကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔ေရွ႕မွာမွ ဒူးမေထာက္ႏိုင္ဘူး" လို႔ ခပ္တင္းတင္း ဆိုလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ကို ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ထားတဲ့ ပါလက္စတိုင္း ေျပာက္က်ားမယ္ေလး- လိုင္လာခါလက္က " ေၾသာ္… မင္းတို႔က တခ်ိန္တခါေလး ဒူးေထာက္ရတာကို ဒီေလာက္ ခက္ေနရသလား။ တို႔လို တသက္လံုး ဒူးေထာက္လာခဲ့ရရင္ မင္းတို႔ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ…." လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေခတ္အဲဒီအခါက--ကမ ၻာေက်ာ္ခဲ့တဲ့ စကားပါ။ ေျပာက္က်ားမယ္ေလး --ခါလက္လည္း ကမ ၻာေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။
အခုလည္း ဧျပီလ(၅)ရက္ေန႔က အႏိုင္က်င့္ခံလိုက္ရသူမ်ားကို ေျပာလိုက္ပါရေစ။
ဗမာျပည္သူတရပ္လံုး ၁၉၅၈ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းရဲ႕ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ တက္လာကတည္းက ႏွစ္ေပါင္း(၅၀) ေက်ာ္ အႏိုင္က်င့္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး ေစာ္ကားမႈအမ်ိဳးမ်ိဳး ခံခဲ့ရတာပါ။ နမူနာ အေနနဲ႔ ၁၉၉၁ ခု နဝတေခတ္ နဝတ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညႊန္႔ တကၠသိုလ္ဆရာ-ဆရာမမ်ားကို ေျပာခဲ့တဲ့ မိန္႔ခြန္းကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။ (အခု တေလာ မီဒီယာကြန္ရက္မ်ားမွာ ျပန္တင္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ လုပ္သားျပည္သူေန႔စဥ္ -၂၅-၁၂-၁၉၉၁။ တင္ေပးသူ မ်ား-ေက်းဇူးပါပဲ။)
အမုန္းတရားေတြ ျပန္ျဖန္႔ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ စာနာစိတ္ကေလးမ်ားေပၚေစခ်င္လို႔ပါ။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ၊ အဲဒီေန႔ည တ႐ုတ္ ဗဟိုရုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္(အဂၤလိပ္ပိုင္း) C.C.T.V(News)က ဗမာျပည္အစိုးရသစ္လက္ထက္ ေတြ႔ႀကံဳရမယ့္ အခက္အခဲမ်ားကို ေဆြးေႏြးခန္း လာပါတယ္။ လူစံုပါဝင္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္က ဗမာ့အေရးကၽြမ္းက်င္သူ ပါေမာကၡတဦး၊ အေမရိကန္က သမတဘြတ္ရွ္ေခတ္ လံုျခံဳေရးအႀကံေပး အရာရွိေဟာင္းတဦး၊ အိႏၵိယ-မဏိပူတကၠသိုလ္ ပထဝီႏိုင္ငံေရးဌာန ပါေမာကၡတဦး၊ စင္ကာပူတကၠသိုလ္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွဌာနက ပါေမာကၡတဦး၊ တို႔ကို ျဂိဳဟ္တုနဲ႔ဆက္သြယ္ျပီး ေဆြးေႏြးၾကတာပါ။ ၄၅-မိနစ္အၾကာ တိုက္႐ုိက္အစီအစဥ္ဟာ အလြန္စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလို႔ ဘယ္လိုအခိ်န္ေစ့သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ရပါဘူး။
အဲဒီေဆြးေႏြးခန္းထဲက တခ်ိဳ႕အခ်က္မ်ားဟာ အလြန္ေလ့လာဖြယ္္ မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းတဲ့အတြက္ ျပန္တင္ျပပါ ရေစ။
…. အခုတက္လာတ ဲ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ အစိုးရသစ္ဟာ မႀကံဳစဖူး အလြန္ႀကီးမားလွတဲ့ လူထုရဲ႕ေထာက္ခံမႈ (huge mandate) နဲ႔ တက္လာတဲ့ အစိုးရျဖစ္တဲ့အတြက္ လူထုရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလြန္ပဲ ႀကီးပါတယ္။ ထို႔အတူ စိန္ေခၚခ်က္မ်ားကလည္း မေသးလွပါဘူး။ အဓိက(၃)ခ်က္ ရွိတယ္….တဲ့။
၁။ စီးပြားေရးက႑။ ႏွစ္ေပါင္း(၅၀)ေက်ာ္ ေပၚလစီအမွားအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဗမာျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးဟာ အလြန္ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ (in very bad shape) ျဖစ္ေနပါတယ္။ အလြန္အရင္းအျမစ္ေပါမ်ား ေကာင္းမြန္တဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံက လူေတြျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ဗမာျပည္သူေတြ ဒီေလာက္ ဆင္းရဲမြဲေတရတာ အလြန္ေၾကကြဲဖြယ္ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး အျမန္ဆံုး ျပန္လည္နာလန္ထူလာဖို႔ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝုိင္းက ဝုိင္းဝန္း ကူညီၾကရပါလိမ့္မယ္။ ကမာၻႀကီး အႏွံ႕အျပားလကၡဏာေဆာင္လာမႈ (globalization) ျဖစ္စဥ္အတြင္း ဗမာျပည္ ပါဝင္လာႏိုင္ေရးအတြက္ ဝုိင္း ကူညီၾကရပါမယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား (တရုတ္၊ အိႏိၵယ) ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ား (ဂ်ပန္၊ စင္ကာပူ) သာမက အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားအျပင္- ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး (ကုလသမဂြ- ကမာၻဘဏ္) က၊ ဗမာႏိုင္ငံကို မိတ္ေဆြႏိုင္ငံလို႔ သတ္မွတ္ထား သူမ်ား အားလံုးက ဝုိင္းကူညီၾကရမယ္။ အေထာက္အကူ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးရမယ္။ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈေတြ အဆင့္ျမင့္ အတတ္ ပညာေတြ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြ စတဲ့ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအားလံုးကို တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ေတြက ဝုိင္းကူညီၾကရမယ္။ ဒီေနရာမွာ အစိုးရသစ္အေနနဲ႔ကလည္း လက္ေတြ႔ က်စြာ လုပ္ေဆာင္တတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္… တဲ့။
အိႏၵိယပါေမာကၡက သူ႔ႏိုင္ငံက အေတြ႕အႀကံဳကို ထည့္သြင္းေျပာသြားတာ မွာ -- သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိအစိုးရ (ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မိုဒီအစိုးရ) ဟာ အလြန္လက္ေတြ႔က်စြာ စဥ္းစားတတ္ေၾကာင္း၊ ကမာၻ့အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံမ်ားအားလံုးနဲ႔ ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံႏိုင္ၿပီး ရရွိလာတဲ့ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ အားလံုးကိုလည္း တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိရင္ ရႏိုင္သမွ် ရေအာင္ ယူ တတ္ေၾကာင္း၊ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံမ်ားအၾကား အားၿပိဳင္မႈမ်ားအၾကား ဘယ္ဘက္မွ မပါဝင္ဘဲ ေနတတ္ထိုင္တတ္ဖုိ႔ လို ေၾကာင္း၊ ကမာၻ႔ေရစီးေၾကာင္းဟာလည္း ေျပာင္းလဲသြားၿပီျဖစ္လို႔ တႏိုင္ငံနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေကာင္းေအာင္ တည္ ေဆာက္ၿပီး တျခားႏိုင္ငံကို ရန္လုပ္ဖုိ႔လည္း မလိုေတာ့ေၾကာင္း - စတာေတြ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးသြားပါတယ္။ သူက စစ္ေအး ေခတ္ကို ရည္ညႊန္းဟန္ ရွိပါတယ္။
ေဆြးေႏြးသူမ်ားအားလံုး တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူညီၾကတာကေတာ့… ဒီလိုႏိုင္ငံတကာကလည္း ဝုိင္းဝန္းကူညီ ၊ အစိုးရသစ္ကလည္း လက္ေတြ႔က်စြာ စဥ္းစားတတ္ၿပီး (သူတို႔ ကတိေပးထားသလို) ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ အစိုးရ၊ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ အုပ္ခ််ဳပ္တဲ့အစိုးရမ်ိဳး တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္တို (၂ ႏွစ္ေလာက္) အတြင္း ဗမာျပည္ႀကီးရဲ႕ အသြင္အျပင္ဟာ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါတယ္ …. တဲ့။ အားရစရာႀကီးပါဘဲ။
၂။ ဒုတိယ စိန္ေခၚခ်က္ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) နီးပါး ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ လူမ်ိဳးစုပဋိပကၡမ်ား…. တဲ့။ ဗမာျပည္ဟာ ကမာၻေပၚမွာ အရွည္ၾကာဆံုး ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ ျဖစ္တယ္။ လူမ်ိဳးစုမ်ားသေလာက္ လူမ်ိဳးစုတိုင္း လက္နက္ကိုင္ၿပီး ဗဟိုအစိုးရကို တိုက္္ေနတာေတြ႔ ရတယ္။ ဒီစစ္ပြဲဟာ ႏွစ္ေပါင္း(၆၀)နီးပါး ရွိေနျပီး ဘယ္ဘက္ကမွ အျပတ္ ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဗဟိုအစိုးရကလည္း မိမိတို႔ရဲ႕အားသာခ်က္ျဖစ္တဲ့ သမရိုးက်လက္နက္ႀကီးမ်ားကို လူမိ်ဳးစု မ်ားရွိရာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို သယ္မလာႏိုင္သလို ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကေန တႏိုင္တပိုင္ တကြဲတျပား တိုက္ေန ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးစုမ်ားကလည္း ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ေဒသေတြရွိရာ ေျမျပန္႔လည္း ဆင္းတိုက္ႏိုင္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအတိုင္း ဆက္တိုက္ေနၾကရင္ ဗမာျပည္ႀကီးဟာ က်ဆံုးႏိုင္ငံ(failed state) ျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္ျပီး တျခားႏိုင္ငံမ်ားကိုလည္း ဆြဲခ်သြား ႏိုင္ေၾကာင္း၊ (ဒီေနရာမွာ တရုတ္ပါေမာကၡက - ဗမာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ လူမ်ိဳးစုအဖြဲ႕မ်ားအၾကား တိုက္ပြဲမ်ား၊ ေက- အိုင္- ေအ၊ ကိုးကန္႔စတဲ့ အဖြဲမ်ားနဲ႔ ျဖစ္တဲ့တိုက္ပြဲမ်ားကေန သူတို႔ တိုင္းျပည္တြင္း ဖိတ္စင္က်လာတဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ဥပမာေပး ေျပာသြားပါတယ္။)
ဗမာျပည္ရဲ႕ မတည္ၿငိမ္မႈဟာ ေဒသတြင္း (အေရွ႕ေတာင္အာရွ) ကိုလည္း ဂယက္႐ုိက္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ား (ကုလသမဂၢ၊ ေအဆီယံ)နဲ႔ တာဝန္သိတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ား ဒီပဋိပကၡမ်ား ေျပလည္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ေနမႈမ်ား ရပ္သြားေအာင္ (ျငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္) ဝုိင္းဝန္း ကူညီေျဖရွင္းေပးသင့္ေၾကာင္း၊ ပဋိ ပကၡရဲ႕ အရင္းခံအခ်က္ဟာ လူမ်ိဳးစုမ်ားေဒသက ထြက္ရွိတဲ့ သယံဇာတပစၥည္းမ်ားကို ခြဲေဝရာမွာ တရားမွ်တမႈရွိေရးျဖစ္ျပီး အစစအရာရာ ေခတ္ေနာက္က်ေနတဲ့ လူမ်ိဳးစုေဒသအတြက္ ဘက္စံု (ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ စသျဖင့္) ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးမ်ားကို ေဒသခံလူထုနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြး အေျဖရွာၿပီး ေျဖရွင္းေပးမယ္… ဆိုရင္ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အေမရိကန္က အၾကံေပးအရာရွိက… ကုလသမဂၢက ဦးေဆာင္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အစဥ္မျပတ္ ဖံြ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ (၁၇) ခ်က္ (Sustainable Development Goals SDG(17)) အေၾကာင္း ထည့္သြင္း ေျပာၾကားသြားပါတယ္။ ဒါေတြကို ဦးေဆာင္လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေၾကာင္းလည္း ထည့္ ေျပာသြားပါတယ္။ သူက အာဖရိကတိုက္က တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ား ဒီအစီအစဥ္ေတြရဲ႕ ေဆာင္ရြက္မႈေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြား ေရးေတြ တိုးတက္လာလို႔ ႏိုင္ငံမ်ား (ဆူဒန္၊ အီသီယိုပီးယား) တစံုတရာတည္ၿငိမ္လာေၾကာင္း ေျပာဆိုသြားပါတယ္။ ဒါလည္း အားရစရာႀကီးပါဘဲ။
၃။ တတိယနဲ႔ အခက္ဆံုး စိန္ေခၚခ်က္ႀကီးကေတာ့… တဲ့။ ဗမာျပည္မွာ ၾသဇာႀကီးမားလွတဲ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး ပါပဲ… တဲ့။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီးကို ဒီမိုကေရစီစနစ္ေဘာင္အတြင္း သြင္းျပီး တပ္တြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ား ေအာင္ျမင္စြာ ျပဳလုပ္ႏိုင္မွသာလွ်င္ ဒီျပသာနာေျဖရွင္းႏိုင္မယ္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ကလည္း ကမာၻေရစီးေၾကာင္း (tide) ေျပာင္း သြားၿပီဆိုတာ ျမင္ဖုိ႔လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမာၻေပၚမွာ တပ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းမ်ား ေအာင္ျမင္ၿပီး ဂုဏ္သိကၡာ နဲ႔ျပည့္ဝတဲ့ တပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ တပ္မေတာ္(honorable professional army) မ်ားကို ေလ့လာသင့္ေၾကာင္း ေျပာသြားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စင္ကာပူကပါေမာကၡက အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္တပ္မ်ားရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အေၾကာင္း ေတြ ေျပာသြားပါတယ္။ တ႐ုတ္ပါေမာကၡကလည္း သူတို႔တပ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အေၾကာင္းေတြကို ဥပမာေပး ေျပာသြားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ တရုတ္တပ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားကို ကၽြန္မ သိသေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ တရုတ္ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္(People’s Liberation Army.P.L.A)ဟာ- ေတာ္လွန္ေရးအတြင္းက ထြက္ေပၚလာတဲ့ တပ္အျဖစ္ တရုတ္ျပည္သူမ်ားအၾကား အလြန္ဂုဏ္သိကၡာရွိခဲ့ပါတယ္။ “တပ္နဲ႔ျပည္သူ - ေရနဲ႔ ငါးပမာ” ဆိုတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္းက ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔အညီ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ျပီးခ်ိန္ တိုင္းျပည္ တည္ေဆာက္ေရးကာလ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကာလမ်ားမွာလည္း ျပည္သူေတြရဲ႕ ဒုကၡဆင္းရဲဟူသမွ် ေရွ႕ွကေန ကာဆီး ခုခံေပး႐ံုမွ်မက ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာလည္း (ဥပမာ- ငလ်င္ေဘး၊ ေရႀကီးေရလွ်ံေဘး) အသက္ကိုေတာင္စြန္႕ၿပီး ျပည္သူလူထုေတြကို ကယ္တင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ သက္ရွိမဟာတံတိုင္းႀကီး လို႔ေတာင္ တင္စားအေခၚခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၇၈ခုႏွစ္၊ တရုတ္ျပည္မွာ တံခါးဖြင့္ေရးနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေပၚလစီ ေပၚေပါက္လာရာမွာ တပ္ကိုလည္း ေခတ္မီ တိုးတက္ေရး စီမံကိန္း (Modernization of the Army) ဆိုတာကို လုပ္ေဆာင္လာပါတယ္။ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး တပ္အင္အားေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြကို ေျဖရွင္းပစ္လိုက္ၿပီး ေခတ္မီ လက္နက္အသစ္အဆန္းမ်ားနဲ႔ အစားထိုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းေတြအတြင္း တပ္အလိုက္ ေျဖရွင္းခြင့္ေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာတင္ ျပသာနာေတြတက္ ေတာ့တာပါ။ တပ္ေတြဟာ ယိုေပါက္အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္လာပါေတာ့တယ္။ အေစာပိုင္းကေတာ့ တပ္က အနားေပးလိုက္တဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ား သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအတြက္လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့ ေပမယ့္ (တကယ္ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႕မ်ားလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။) ေနာက္ပိုင္းမွာ တဦးခ်င္းရဲ႕ အိတ္ေထာင္ ေတြထဲ ေရာက္ကုန္ပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက ရာထူးေတြကို ေငြနဲ႔ ဝယ္ယူလာႏိုင္တာ ေတြျဖစ္လာပါတယ္။ တပ္ပစၥည္း ဝယ္ယူေရး လုပ္ငန္းေတြမွာလည္း အလႊဲသံုးစားမႈေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပ္တြင္း လာဘ္ယူလာဘ္စား တိုက္ဖ်က္ေရး ဆိုတာကို လုပ္ေဆာင္လာရပါတယ္။ အခုေတာ့ တပ္မ်ားစီးပြားေရး လံုးဝမလုပ္ရဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ထုတ္လိုက္ပါျပီ။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္ျပီး “တ႐ုတ္တပ္မေတာ္္ အတြင္းေရးမ်ား” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကၽြန္မဘာသာျပန္ ေဆာင္းပါးတေစာင္ ေရးခဲ့ဖူး ပါတယ္။ (မိုးမခ-၂၀၁၅-ေမ-၅)။ အဲဒီထဲက အလြန္သေဘာက်ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အခ်က္တခ်က္ ပါပါတယ္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက ရသေလာက္ ျခစားေနၿပီး ေအာက္ေျခစစ္သားမ်ားက မလံုတလံု စခန္းမ်ားမွာေနရ မဝတဝစား ေနရရင္ တိုင္းေရးျပည္ေရး အေရးႀကံဳလာရင္ ဘယ္သူက အသက္ေပး ကာကြယ္ေတာ့မွာလဲ”…. တဲ့။ ဒီအခ်က္သိပ္မွန္ ေၾကာင္း ၂၀၁၅ က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ကိုးကန္႔ေဒသတိုက္ပြဲမ်ားအတြင္း ေရွ႕တန္းကဓာတ္ပံုမ်ား သတင္းမီဒီယာမ်ားမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ လာတဲ့အခါမွာ ေတြ႕လာရပါတယ္။ ေရွ႕တန္းစခန္းမ်ားမွာ အတံုးအ႐ုန္း က်ဆံုးၾကရတဲ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားရဲ့ ပံုေတြကိုို (ျပည္သူေတြရဲ႕စာနာမႈကို ရမလား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔) တင္လိုက္တဲ့အခါ၊ သံခေမာက္ေတြေဆာင္းလ်က္ က်ည္ကာ အက်ီေတြဝတ္လ်က္နဲ႔ က်ည္ဆန္ထိမွန္ ေသဆံုးေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတဲ့ လူအေပါင္း (တပ္မေတာ္သားမ်ားအပါအဝင္) က အံ့ၾသတႀကီး ေမးျမန္းလာၾကပါတယ္။ ဘယ္ႏွယ္ျဖစ္ရတာလဲ။ ဒီေလာက္အကာအကြယ္ေတြ ဝတ္ထားလ်က္ က ဘာေၾကာင့္ ေသရတာလဲ ... ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ။
ဟုတ္ပါရဲ႕။ ထိရင္ ေသႏိုင္ေလာက္တဲ့ အတြင္းအဂၤါေတြ (vital organs) (ဦးေႏွာက္ အဆုတ္-ႏွလံုးတို႔ရွိတဲ့ ရင္ေခါင္း) ကို အကာအကြယ္ေပးထားပါလ်က္-ဘာလို႔ေသရတာတုန္း။ ဒီမွာတင္ ျပႆနာေတြ တေထြးႀကီး ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ ဒီက်ည္ကာအဝတ္ေတြရဲ႕ အာမခံႏႈန္း၊ အရည္အေသြးေတြအေပၚ ေမးခြန္းမ်ားကတဆင့္ တပ္ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူတဲ့စနစ္အထိ (ေပါ-ေခ်ာင္) ေတြလိုက္ၿပီး အလြဲသံုးစားမႈေတြအထိ တသီႀကီးပါ။
ဒီတင္ဘယ္သူမွ ေရွ႕တန္းမထြက္ခ်င္ေတာ့ဘူး ျဖစ္လာတယ္။ စစ္ဗိုလ္မ်ား အေရးေပၚေဆးခြင့္ေတြ တင္လာတယ္။ (တပ္တြင္း ဆရာဝန္မ်ား အေတာ္ပြလိုက္တယ္လို႔ ၾကားရတယ္။) သူတို႔က- ဘိန္းတပ္လို႔ စြပ္စြဲေခၚဆိုခဲ့တဲ့ တပ္သားဦးေရ ေထာင္အခ်ိဳ႕သာ ရွိတဲ့ ကိုးကန္႔တပ္ကို ဘက္စံု (ေလတပ္ပါ) အားသံုးၿပီး တိုက္တာေတာင္ ဘယ္ေလာက္ မ႐ႈမလွျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အားလံုးေတြ႕ခဲ့ၾကပါျပီ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မကိုးကားခဲ့တဲ့ အထက္က စာပိုဒ္ကေလး ဘယ္ေလာက္မွန္တယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရျပီမဟုတ္လား။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ဘယ္ေလာက္က်သြားၿပီဆိုတာလည္း ျမင္ရၿပီပဲ။ (ဒါေတြက ကၽြန္မတဦးခ်င္း အျမင္ေတြပါ။)
စကားဝုိင္း အစီအစဥ္ကုိ ျပန္ဆက္ပါ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို တပ္မေတာ္သားမ်ားကပါ ေထာက္ခံလာေရးကို အစိုးရအသစ္အေနနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း နည္းပရိယာယ္ၾကြယ္ၾကြယ္နဲ႔ အရွိန္ျမွင့္ လုပ္ေဆာင္ၾကရမယ္။ အစိုးရသစ္ရဲ႕ စီးပြားေရးေပၚလစီသစ္မ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုႀကီးတရပ္လံုး အေနအစားေခ်ာင္လည္ ေအးခ်မ္းလာၿပီး မိမိတို႔အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာကို တပ္မေတာ္သားေတြ (အမ်ားစုႀကီး) ျမင္လာတဲ့တေန႔မွာ အစိုးရသစ္နဲ႔တပ္မေတာ္အၾကား ဆက္ဆံေရးေတြေကာင္း မြန္လာႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ နိဂံုးခ်ဳပ္စကားနဲ႕ ရုပ္ျမင္သံၾကားစကားဝုိင္း အစီအစဥ္ျပီးသြားပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာပညာရွင္ သံတမန္ေလ့လာသူဆိုသူမ်ားက ဗမာျပည္အေျခအေနကို ဗမာျပည္သူမ်ားေလာက္ မသိႏိုင္ပါဘူး။ သိသေလာက္ကိုလည္း ျပည္တြင္းေရးေျဗာင္စြက္သလို ျဖစ္မွာမို႔ သံတမန္စကားနဲ႔ အေကာင္းျမင္သေဘာပဲ ေျပာၾကတာပါ။ သူတို႔သံုးသပ္ခ်က္ထဲမွာ ၂၀၀၈ ျပသာနာကို ေရွာင္ထားပါတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့ စီးပြားေရး ၊လူမ်ိဴးစုပဋိပက ၡ(ျပည္တြင္းစစ္)၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ဆိုတဲ့ ျပသာနာသံုးရပ္ရဲ႕ ဆံုခ်က္က စစ္ဗ်ဴရိုကရက္လူတန္းစားရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုပ ဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ လူမ်ိဴးေပါင္းစံု ျပည္သူမ်ားရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ လိုအင္ဆႏၵက ၂၀၀၈ ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီ အရပ္သားးအစိုးရ ေပၚထြန္းေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္လည္း တစိုက္မတ္မတ္ အနုနည္း၊ အၾကမ္းနည္း၊ နည္းသ႑ာန္ေပါင္းစံုနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္အစဥ္အဆက္ကို တိုက္ပြဲ၀င္လာတာျဖစ္ပါတယ္။
လူထုတိုက္ပြဲမ်ားဟာ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စကို ထုတ္ေဖၚ ျပသရံုတင္မက ဗမာျပည္လူထုဟာ ၁၉ရာစုကလို ပေဒသရာဇ္ အေတြးအေခၚထဲ ပိတ္မိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဘးလူေတြကေျပာတဲ့ ေျပရာေျပေၾကာင္း ျပဳျပင္ေရးလမ္းေၾကာင္းက ျပသာနာကို ေဆးမီးတိုနဲ႔ ကုဖို႔ ေဆးညႊန္းေပးသလိုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစတစစည္းလံုးညီညႊတ္ ႀကီးထြားလာတဲ့ ျပည္သူ႕အင္အားနဲ႔သာလွ်င္ ဗမာျပည္ျပသာနာကို ဗမာျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ေျဇရွင္း ၾကရမွာပါ။
တပ္မေတာ္သားမ်ားအေနနဲ႔ကလည္း ဒီမိုကေရစီရဲ႔အရသာကို ဝင္ေရာက္စံစားလိုခ်င္ရင္ျဖင့္ မိမိတို႔ရဲ႕ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရရွိေရးအတြက္ ကိုယ့္အားကိုယ့္ကိုး စတင္လုပ္ေဆာင္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ ပထမဆံုး လုပ္ငန္းအျဖစ္နဲ႔ေတာ့ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို တပ္တြင္းမွာ ဒီမိုကေရစီနည္းနဲ႔ တပ္ထုက ေရြးေကာက္ျပီး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက အတည္ျပဳေပးတဲ့ နည္းလမ္းမ်ိဳး၊ စနစ္မ်ိဳးေပၚေပါက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးစား သင့္ပါတယ္။ ဒါမွ သာ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စလွယ္မ်ားဟာ တပ္မေတာ္သား အမ်ားစု အက်ိဳးစီးပြားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ သူေတြ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ျပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတရပ္ ျဖစ္လာမွာပါ။
ဒီလိုဆိုယင္ျဖင့္ ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူမွ အႏိုင္က်င့္စရာမလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ (ဧျပီလ(၅)ရက္ေန႔က အႏိုင္က်င့္ခံရတယ္ ဆိုတဲ့စကားကို အတည္ျပဳေပးလိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေယဘုယ်သေဘာကိုသာ ေျပာတာပါ။)
ဗမာျပည္သူလူထုႀကီးတရပ္လံုး (တပ္မေတာ္သားမ်ား အပါအဝင္) အႏိုင္က်င့္ခံရတဲ့ေဘးက ကင္းေဝးၾကပါေစ။
လွေက်ာ္ေဇာ
၂၅-၄-၂၀၁၆