ေမာင္ရင္ငေတ - ခရီးသြားျခင္းအႏုပညာ- မဟာခ်ိဳင္အစုန္အဆန္
(မိုုးမခ) ဇြန္ ၂၆၊ ၂၀၁၆
วงเวียนใหญ่ Wongwian Yai ဝုန္ဝန္ယိုင္မွ มหาชัย Mahachai မဟာခ်ိဳင္သို႔ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
Mahachai မဟာခ်ိဳင္ . . ... .. အဲဒီ မဟာခ်ိဳင္ဆိုတဲ့ အမည္နာမကေတာ့ ယိုးဒယားျပည္ေရာက္ ေရႊ လူမ်ိဳးေတြၾကားမွာေတာ့ အသိမ်ားတယ္ ေျပာရမွာပါ၊ အဲဒီ နယ္ေျမကို အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္ၾကလို႔ မေရာက္ဖူးၾကေပမယ့္ ၾကားဖူးသူမ်ားလွပါတယ္၊ တကယ္တမ္းေတာ့ အဲဒီ နယ္ေျမဟာ ဘီေကေက ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေန ဘယ္ေလာက္မွ ေဝးလွတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တနာရီ သာသာ ကားေမာင္းသြားရင္ ရထားစီးသြားရင္ ေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေနရာပါ၊ ရထားစီးရင္ ခရီးစရိတ္ကလည္း ဘယ္ေလာက္မွေပးရတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ႏိုင္ငံျခားသားမွ ထိုင္းေငြ ဆယ္ဘတ္ေလာက္သာ ေပးရပါတယ္၊ ထိုင္းစကားတတ္သူ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ရုပ္မ်ိဳးေတြနဲ႔ သူတို႔ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြအတြက္ကေတာ့ ရထားခေစ်းႏႈန္းက ဒီထက္ ပိုၿပီးခ်ိဳသာပါတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္၊ ဟုတ္ႏိုင္ေလာက္ပါရဲ႕၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ တခ်ိဳ႕ေသာ ဘတ္စ္ကားလိုင္း တလိုင္းႏွစ္လိုင္းဆိုရင္ ကားခေပးစီးစရာ လံုးဝမလိုပါဘူး၊ အဲဒီ မဟာခ်ိဳင္ကို သြား ခ်င္လွပါတယ္ ဆိုၾကရင္ေတာ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ပိုင္း Thonburi သြန္ဘူရီ ၿမိဳ႕နယ္ ထဲမွာ တည္ရွိတဲ့ Wongwian Yai ဆိုတဲ့ ဘူတာေလးကေန ရထားစီးသြားရင္ ရပါတယ္၊
မဟာခ်ိဳင္ဆီသို႔ ဦးတည္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဘီေကေကၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေန ကီလိုမီတာ ၄၀ သာသာေဝးတဲ့ မဟာခ်ိဳင္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ သြားတဲ့ ထိုင္းမမ မီးရထားႀကီးက ခပ္စုတ္စုတ္ေပမယ့္ ခပ္လႈပ္လႈပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ တလမ္းတည္းေသာ ရထား သံလမ္းေပၚမွာ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ အရွိန္တင္လို႔ ေမာင္းလိုက္ တဘူတာၿပီး တဘူတာ ဘူတာငယ္ ေလးေတြမွာ ဝင္ရပ္နားလိုက္နဲ႔ တဝုန္းဝုန္းတဒိုင္းဒိုင္း ေမာင္းပါတယ္၊ ရထားလမ္းေပၚထိ က်ဴးေက်ာ္ ေရာက္ရွိေနတဲ့ အပင္မ်ိဳးစံုရဲ႕ အကိုင္းေတြအခက္ေတြကို တိုးေဝွ႔ေမာင္းႏွင္သခိုက္ ေပၚလာတတ္တဲ့ တလွ်ပ္လွ်ပ္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ အသံေတြနဲ႔ ရထားသံကေတာ့ စည္းခ်က္ညီ ကာရံမိလွပါေပတယ္၊
မဟာခ်ိဳင္ ေရႊတို႔၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ ေရာက္ပါၿပီ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
သိပ္မၾကာလွပါဘူး၊ တနာရီခြဲသာသာေလာက္ ေမာင္းအၿပီးမွာေတာ့ ေရႊတို႔၏ၿမိဳ႕ေတာ္ မဟာခ်ိဳင္သို႔ ေရာက္လာပါၿပီ၊ ဘူတာနဲ႔ေစ်း ေစ်းနဲ႔ဘူတာ ခြဲဲျခားမရႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြထဲက တခုပါ၊ ဘူတာေရွ႕ကို ထြက္လာေတာ့လည္း ေစ်းတန္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚႀကီးပါ၊ ဒီ ခရီးကို အတူလာတဲ့ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ေမာင္ရင္ငေတ ႏွစ္ေယာက္သား စကား မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ လမ္းေဘးေစ်းတန္းကို ေလွ်ာက္ရင္း ေငးရင္း မွတ္တမ္းပံုေတြကို ရိုက္ရင္း မွင္သက္မိေနသလိုပါ၊
ရထားသံလမ္း နေဘးက မဟာခ်ိဳင္ရဲ႕ ဆိတ္ၿငိမ္တေနရာ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
တကယ္ေတာ့ မဟာခ်ိဳင္ဆိုတဲ့ အေခၚက အခုေခတ္ အေခၚ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၁၇၀၄ ခုႏွစ္က စတင္ၿပီး ေဖာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ khlong Mahachai မဟာခ်ိဳင္တူးေျမာင္းကို အမွီျပဳၿပီးတြင္တဲ့ အမည္ပါ၊ Mongkut ဘုရင္လက္ထက္ေနာက္ပိုင္းမွာ Samut Sakon လို႔ေျပာင္းလဲေခၚတြင္ေစခဲ့ၿပီး ေဒသခံေတြကေတာ့ ႏႈတ္က်ိဳးၿပီး အခုထိ ေခၚေနၾကတဲ့အမည္သာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဘူတာရံုနဲ႔ရထားလမ္းကိုေတာ့ မဟာခ်ိဳင္ အမည္နဲ႔ ေခၚၾကပါတယ္၊ အဲဒီ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔ေဒသမွာ Samut Sakon နဲ႔ Samut Songkhram ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ေလးႏွစ္ၿမိဳ႕ ရွိပါတယ္၊
วงเวียนใหญ่ Wongwian Yai ဝုန္ဝန္ယိုင္မွ มหาชัย Mahachai မဟာခ်ိဳင္သို႔ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
Mahachai မဟာခ်ိဳင္ . . ... .. အဲဒီ မဟာခ်ိဳင္ဆိုတဲ့ အမည္နာမကေတာ့ ယိုးဒယားျပည္ေရာက္ ေရႊ လူမ်ိဳးေတြၾကားမွာေတာ့ အသိမ်ားတယ္ ေျပာရမွာပါ၊ အဲဒီ နယ္ေျမကို အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္ၾကလို႔ မေရာက္ဖူးၾကေပမယ့္ ၾကားဖူးသူမ်ားလွပါတယ္၊ တကယ္တမ္းေတာ့ အဲဒီ နယ္ေျမဟာ ဘီေကေက ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေန ဘယ္ေလာက္မွ ေဝးလွတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တနာရီ သာသာ ကားေမာင္းသြားရင္ ရထားစီးသြားရင္ ေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေနရာပါ၊ ရထားစီးရင္ ခရီးစရိတ္ကလည္း ဘယ္ေလာက္မွေပးရတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ႏိုင္ငံျခားသားမွ ထိုင္းေငြ ဆယ္ဘတ္ေလာက္သာ ေပးရပါတယ္၊ ထိုင္းစကားတတ္သူ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ရုပ္မ်ိဳးေတြနဲ႔ သူတို႔ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြအတြက္ကေတာ့ ရထားခေစ်းႏႈန္းက ဒီထက္ ပိုၿပီးခ်ိဳသာပါတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္၊ ဟုတ္ႏိုင္ေလာက္ပါရဲ႕၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ တခ်ိဳ႕ေသာ ဘတ္စ္ကားလိုင္း တလိုင္းႏွစ္လိုင္းဆိုရင္ ကားခေပးစီးစရာ လံုးဝမလိုပါဘူး၊ အဲဒီ မဟာခ်ိဳင္ကို သြား ခ်င္လွပါတယ္ ဆိုၾကရင္ေတာ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ပိုင္း Thonburi သြန္ဘူရီ ၿမိဳ႕နယ္ ထဲမွာ တည္ရွိတဲ့ Wongwian Yai ဆိုတဲ့ ဘူတာေလးကေန ရထားစီးသြားရင္ ရပါတယ္၊
မဟာခ်ိဳင္ဆီသို႔ ဦးတည္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဘီေကေကၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေန ကီလိုမီတာ ၄၀ သာသာေဝးတဲ့ မဟာခ်ိဳင္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ သြားတဲ့ ထိုင္းမမ မီးရထားႀကီးက ခပ္စုတ္စုတ္ေပမယ့္ ခပ္လႈပ္လႈပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ တလမ္းတည္းေသာ ရထား သံလမ္းေပၚမွာ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ အရွိန္တင္လို႔ ေမာင္းလိုက္ တဘူတာၿပီး တဘူတာ ဘူတာငယ္ ေလးေတြမွာ ဝင္ရပ္နားလိုက္နဲ႔ တဝုန္းဝုန္းတဒိုင္းဒိုင္း ေမာင္းပါတယ္၊ ရထားလမ္းေပၚထိ က်ဴးေက်ာ္ ေရာက္ရွိေနတဲ့ အပင္မ်ိဳးစံုရဲ႕ အကိုင္းေတြအခက္ေတြကို တိုးေဝွ႔ေမာင္းႏွင္သခိုက္ ေပၚလာတတ္တဲ့ တလွ်ပ္လွ်ပ္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ အသံေတြနဲ႔ ရထားသံကေတာ့ စည္းခ်က္ညီ ကာရံမိလွပါေပတယ္၊
မဟာခ်ိဳင္ ေရႊတို႔၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ ေရာက္ပါၿပီ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
သိပ္မၾကာလွပါဘူး၊ တနာရီခြဲသာသာေလာက္ ေမာင္းအၿပီးမွာေတာ့ ေရႊတို႔၏ၿမိဳ႕ေတာ္ မဟာခ်ိဳင္သို႔ ေရာက္လာပါၿပီ၊ ဘူတာနဲ႔ေစ်း ေစ်းနဲ႔ဘူတာ ခြဲဲျခားမရႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြထဲက တခုပါ၊ ဘူတာေရွ႕ကို ထြက္လာေတာ့လည္း ေစ်းတန္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚႀကီးပါ၊ ဒီ ခရီးကို အတူလာတဲ့ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ေမာင္ရင္ငေတ ႏွစ္ေယာက္သား စကား မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ လမ္းေဘးေစ်းတန္းကို ေလွ်ာက္ရင္း ေငးရင္း မွတ္တမ္းပံုေတြကို ရိုက္ရင္း မွင္သက္မိေနသလိုပါ၊
ရထားသံလမ္း နေဘးက မဟာခ်ိဳင္ရဲ႕ ဆိတ္ၿငိမ္တေနရာ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
တကယ္ေတာ့ မဟာခ်ိဳင္ဆိုတဲ့ အေခၚက အခုေခတ္ အေခၚ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၁၇၀၄ ခုႏွစ္က စတင္ၿပီး ေဖာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ khlong Mahachai မဟာခ်ိဳင္တူးေျမာင္းကို အမွီျပဳၿပီးတြင္တဲ့ အမည္ပါ၊ Mongkut ဘုရင္လက္ထက္ေနာက္ပိုင္းမွာ Samut Sakon လို႔ေျပာင္းလဲေခၚတြင္ေစခဲ့ၿပီး ေဒသခံေတြကေတာ့ ႏႈတ္က်ိဳးၿပီး အခုထိ ေခၚေနၾကတဲ့အမည္သာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဘူတာရံုနဲ႔ရထားလမ္းကိုေတာ့ မဟာခ်ိဳင္ အမည္နဲ႔ ေခၚၾကပါတယ္၊ အဲဒီ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔ေဒသမွာ Samut Sakon နဲ႔ Samut Songkhram ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ေလးႏွစ္ၿမိဳ႕ ရွိပါတယ္၊
ႏွစ္ၿမိဳ႕စလံုးက ပင္လယ္ထြက္အစားအစာေတြနဲ႔ နာမည္ႀကီးလာတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးေတြပါ၊ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာထဲက တရုတ္ငါးဖမ္းေလွႀကီးမ်ား ဆိုက္ကပ္ရာ ေဒသျဖစ္သလို သမိုင္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္မွာ ဗမာေတြ မြန္ေတြ ကရင္ေတြနဲ႔ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း နယ္ေျမမ်ား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီကေန႔မွာ ဗမာေတြမြန္ေတြ ကရင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ရွိေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကိုေတာ့ တရားဝင္ စာရင္းေတြ ရွာေဖြဖို႔ မလြယ္ကူတာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ အတိအက် ေျပာႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတဝွမ္းလံုး ေမာင္ရင္ငေတ ေရာက္ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြနဲ႔ ကင္းေဝးလွတဲ့ေနရာရယ္လို႔ မရွိလွပါဘူး၊ ဘယ္ေနရာသြားသြား ေရႊစကား ေရႊအသံေတြကို တသံႏွစ္သံေတာ့ ၾကားရစျမဲပါ၊
ဒါေပမယ့္ ေရႊသူေရႊသားေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္ ဆိုၿပီး လူေျပာသူေျပာမ်ားလွပါတဲ့ မဟာခ်ိဳင္ရဲ႕ ငါးေတြ ပုဇြန္ေတြ ဂံုးေတြ ဂဏန္းေတြ ေရဘဝဲေတြနဲ႔ ခရု ပင္လယ္ထြက္ကုန္အမ်ိဳးစံု ေရာင္းခ်ေနပါတဲ့ ငါးစိမ္းတန္းလမ္းမႀကီးေပၚမွာေတာ့ ေရႊ စကား ေရႊ ေလသံ ခပ္သဲ့သဲ့မွ် မၾကားခဲ့ရတာေတာ့ တကယ္ အမွန္ပါ၊ သူတို႔ေလးေတြ ထိုင္းစကား ကၽြမ္းက်င္ သြားၾကေလသလား ဒါမွမဟုတ္ ၂၄ နာရီ စက္ရံုအလုပ္ရံုထဲမွာသာ အခ်ိန္ကုန္လို႔ေနၾကေလသလား
ဒါမွမဟုတ္ လမ္းသြားေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳေၾကာင့္ ဝစီပိတ္ ေလ့က်င့္ခဏ္းေတြမ်ား လုပ္ေနၾကေလသလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ ဘာဆိုဘာသံမွ မၾကားခဲ့ရတာကေတာ့ ေသခ်ာလွ ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ တခြန္းစႏွစ္ခြန္းစ ‘ဟ’ ၾကည့္ေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ ႏႈတ္ဆိတ္လွပါတယ္၊ ဆိပ္ခံေဘာနားမွာ ေက်ာက္ခ်ကပ္ရပ္ထားတဲ့ ငါးဖမ္းေလွေတြ ေပၚကမ်ား တြံေတးသိန္းတန္သီခ်င္း သံေလးမ်ား ေလအေဝွ႔မွာ တစြန္းတစ ၾကားရေလမလား နားစြင့္ၾကည့္ေပမယ့္ မထူးျခားလွပါဘူး၊
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေရထြက္အစာမ်ားနဲ႔ မဟာခ်ိဳင္ေစ်းတန္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)
တေစ်းလံုးမွာကေတာ့ ငါး ပုဇြန္ ဂဏန္း ကင္းမြန္ ခရု ျပည္ႀကီးငါး ေရထြက္ပစၥည္းပင္လယ္စာေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံလို႔ေနပါတယ္၊ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရွိေပမယ့္ ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ မေသးပါဘူး၊ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဥေရာပ သားငါး ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ထပ္တူနီးပါးေလာက္ က်သင့္ေနပါတယ္၊
ဘယ္လိုပင္ ျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ Samut Sakhon (สมุทรสาคร) ဆိုတာ ဒီကေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲက မထင္မရွား သာမန္ေတာၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ ဆိုေပမယ့္လည္း မဟာခ်ိဳင္ရထားလမ္းနဲ႔ မဟာခ်ိဳင္ေစ်းကေတာ့ တေန႔ ထက္တေန႔ ပိုလို႔ နာမည္ႀကီးလာေနတာကေတာ့ အမွန္ပါ ခင္ဗ်ား၊ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ေကာင္းပါတဲ့ ေနရာတေနရာပါ၊ အဲဒီလို ေဂ်ာင္က်က် ေနရာကို ေရာက္ဖူးၾကတယ္ ရွိေအာင္ သြားၾကည့္ခ်င္ၾကသူ လူျဖဴဆိုသူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ပါေနတာကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတဆိုတဲ့ ငတိေပ့ါေလ၊
မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္ကူး ကူးတို႔သေဘၤာေပၚ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္ ကူးတို႔ဆိပ္ေရာက္ (ဓါတ္ပံု မရငတ) (ဓါတ္ပံု ခအအ)
မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္က ေက်ာက္ဖုရားျမစ္ကေန ခြဲျဖာထြက္လာခဲ့တဲ့ ျမစ္ခြဲတခုျဖစ္ၿပီး ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ အရပ္ေဒသေတြကိုလိုက္ၿပီး အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးတြင္ပါတယ္၊ မယ့္ကေလာင္ျမစ္ကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ေရးဗားေကြး ျမစ္ႏွစ္စင္း ျဖစ္တဲ့ Khwae Noi နဲ႔ Khwae Yai ေပါင္းဆံုမိရာက ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ ျမစ္ တစင္းပါ၊ အဲဒီလို ျမစ္သံုးျမစ္နဲ႔ ၿမိဳ႕သံုးၿမိဳ႕ (ဘန္ေကာက္ကေတာ့ တိုးလ္ရစ္ေတြရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ၿမိဳ႕) ေပ့ါ၊ ၿမိဳ႕သံုးၿမိဳ႕တည္ရာ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔ တနည္းအားျဖင့္ ဘန္ေကာက္ပင္လယ္ေအာ္ ေဒသဟာ ပင္လယ္ေရသတၱဝါေတြ ဘယ္ေလာက္ေပါမ်ားတယ္ မသိႏိုင္ေပမယ့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းၾကား လမ္းႀကိဳ လမ္းေဘးနဲ႔ လမ္းမႀကီးမ်ားေပၚက ဆိုင္ႀကီးဆိုင္ငယ္ေတြမွာတင္ စားလို႔မကုန္ႏိုင္ ရံုမွ်မက ထိုင္ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့ေရထြက္ပစၥည္းတင္ပို႔မႈ ထိပ္ဆံုးႏိုင္ငံေတြထဲကတႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနတာက ၾကာပါၿပီ၊
သူ႔ရဲ႕ေရွ႕မွာ ေနာ္ေဝးတို႔ တရုတ္တို႔လို ႏိုင္ငံႀကီးေတြသာ ရွိပါေတာ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္လို႔ သူတို႔ဟာ သူတို႔ ေဒသထြက္ ငါး ပုဇြန္ ေရထြက္ ပစၥည္းေတြရဲ႕ အပုတ္န႔ံေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္သလို အျခားေသာ ေဒသတြင္းက လိႈင္လိႈင္ထြက္ေနတဲ့ အပုတ္နံ႔ မ်ိဳးေတြကို ေလွ်ာခ်ႏိုင္လာခဲ့ရင္ေတာ့ အဲဒီ ေဒသဟာ ပိုမို လွပေမႊးပ်ံ႕လို႔ လာမွကေတာ့ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါလို႔သာ ေမာင္ရင္ငေတ ဆိုခ်င္မိပါတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြက္ မဟာခ်ိဳင္ဟာ ဆက္လက္ၿပီး ပိုမို အေရးပါလာမယ့္ ေနရာတေနရာလို႔ ဆိုေနၾက သူေတြက ဆိုေနၾကၿပီ မဟုတ္ပါလား၊
Bangkok-Mahachai-Mae Klong Railway (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အဲဒီ Bangkok-Mahachai-MaeKlong Railway ရထားလမ္းရဲ႕ မူလအစ ပထမကေတာ့ ေရထြက္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ တင္ဖို႔ႏိုင္ဖို႔ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား စုေပါင္း တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ရထားလမ္းသာပါ၊ ကီလိုမီတာ ၆၇ ေက်ာ္ရွည္လွ်ားတဲ့ ရထားလမ္းမွာ လမ္းပိုင္းက Wongwian Yai –Mahachai နဲ႔ Mahachai-Mae Khlong ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနတာပါ၊ မဟာခ်ိဳင္ Samut Sakon ရဲ႕ Mae Nam Tha Chin ျမစ္ကို ကူးတို႔ခ သံုးဘတ္ေပးၿပီး ကူးရပါမယ္၊ မဟာခ်ိဳင္ Ban Laem ဘူတာ ကမွ တဖန္ဆက္လက္ ရထားတခါ ထပ္စီးၿပီးမွ Samut Songkhram ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ဂိတ္ဆံုးဘူတာ Mae Khlong ကိုေရာက္မွာပါ၊ တကယ္ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့မွ ဒီရထားလမ္းဟာ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔က အဓိကျမစ္သံုးျမစ္ကို ဆက္စပ္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါတယ္၊ ဘီေကေက ေက်ာက္ဖုရားျမစ္ စမြတ္စခြန္ မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္ စမြတ္ဆုန္ခရမ္ မယ့္ကေလာင္ျမစ္ တို႔ကို ဆက္စပ္ေပးထားတာပါ၊
ဆယ္ဘတ္တန္ မဟာခ်ိဳင္မီးရထားရဲ႕ ဖတ္စစ္ကလပ္စ္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက ရထားလမ္းထက္ ကားလမ္း ဦးစားေပး ျဖစ္တာမို႔ ဒီရထားလမ္း ခပ္စုတ္စုတ္မွာ တေန႔ကို ေလးငါးဆယ္စင္းမက ေျပးဆြဲေနေသးတာ ေတာ္ ပါေသးရဲ႕ ေျပာရမလိုပါ၊ ဘန္ေကာက္ကေန မီနီဘတ္စ္ကားေတြနဲ႔ေတာ့ အလြယ္သြားမယ္ဆို သြား လို႔ရပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အဲဒီရထားမ်ိဳး ခပ္ခ်ာခ်ာ ခပ္စုတ္စုတ္ကို စီးခ်င္လို႔ တမင္သြား ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ခရီးစဥ္ တဝက္ မဟာခ်ိဳင္အထိသာ ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဂိတ္ဆံုးဘူတာ Mae Khlong ဆီကို အခ်ိန္မရလို႔ ခရီးမဆက္ ျဖစ္ခဲ့ရပါဘူး၊ အဲဒီ Mae Khlong ဘူတာ ဆိုတာက တျခား မဟုတ္ပါဘူး၊ နာမည္ေက်ာ္ Maeklong Railway Market (Talad RomHub) ရထားလမ္းေစ်းရွိရာ ဘူတာပါ၊ ရထားႀကီး ဘူတာရံုဆီသို႔ ဝင္ေရာက္လာခိုက္မွ ရထားလမ္းေပၚခင္းထားတဲ့ ေစ်းဗန္းေတြ အမိုးအကာေတြ ရုတ္သိမ္းၾကတဲ့ ေစ်းပါ၊ အဲဒီေစ်း ဘယ္ေနရာမွာ ရွိမွန္းသိသူ နည္းေကာင္းနည္းႏိုင္ ေပမယ့္ အြန္လိုင္းအင္တာနက္ You Tube မွာေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည့္ဖူးၾကမွာ ေသခ်ာလွ ပါတယ္၊ ကဗ်ာဆရာႀကီးေရ ေနာက္တေခါက္ေတာ့ အဲဒီ ဘူတာေလးအထိ ေရာက္ဖူးတယ္ရွိေအာင္ အခ်ိန္ေပး စီစဥ္ သြားၾကည့္ၾကပါစို႔၊
မဟာခ်ိဳင္ရဲ႕ တဘက္ကမ္းက ငေျခာက္တန္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)
မဟာခ်ိဳင္ တဘက္ကမ္းက ထားဝယ္လမ္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အဲဒီ မဟာခ်ိဳင္ ေဒသ Samut Sakon နဲ႔ Samut Songkhram ၿမိဳ႕ေလးေတြ အေၾကာင္းကို ေဒသခံ ထိုင္းေတြက ထိုင္းဘာသာစာနဲ႔ ေရးထားတဲ့စာေတြ ရွိမရွိေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ အဲဒီေဒသေတြကို တိုးလ္ရစ္နယ္ေျမမဟုတ္ေသာ္လည္းဘဲ တမင္သက္သက္ကို ေရာက္ဖူးခ်င္ၾကလို႔ သြားခဲ့ၿပီးၾကသူ ျပင္သစ္အေမရိကန္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြက သူတို႔ကိုယ္ေတြ႔ေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရးသားထားၾကတာကိုေတာ့ အင္တာနက္အြန္လိုင္း စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အမ်ားအျပား ဖတ္ရႈရႏိုင္ပါ တယ္၊ အဲဒီ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးဂ်က္ဂ်က္ မီးရထားေတြကို စီးဖူးခ်င္ၾကတာလည္း ပါရွိႏိုင္ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေတာင္မွ အဲဒီ ရထားစီးခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီတေခါက္မွာ မေရာက္မရွိေအာင္ သြားခဲ့တာပါ၊ ရထားေပၚ မွာေတာ့ တကယ္တမ္းၾက တိုးလ္ရစ္ လူျဖဴေတြကို တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ခပ္နည္းနည္းမွ်သာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတလိုရုပ္မ်ိဳးနဲ႔ တေယာက္တည္း ကင္မရာတကားကားနဲ႔ အဲဒီ ရထားကို စီးသြားခဲ့ရင္ ေဒသခံရထားစီးသူေတြ မ်က္ေစ့ေနာက္ၾကမွာ အေသအခ်ာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ခရီးသြားေဖာ္ ဘန္ေကာက္သား ကဗ်ာဆရာႀကီးတေယာက္ပါလာလို႔ အေတာ္အစဥ္ေျပ သြားခဲ့ပါတယ္၊ ေက်းဇူးပါ ကဗ်ာဆရာႀကီး ကိုခအအခင္ဗ်ား၊ ေနာက္တႀကိမ္မ်ား ထပ္မံသြားျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း အတူတူသြားခ်င္မိ ပါေသးတယ္၊ ၾကံဳဆံုရလိမ့္ဦးမယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္မိေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား၊
မဟာခ်ိဳင္ရဲ႕ တဘက္ကမ္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)
၁၉၉၀ ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားက တခါတေခါက္ ေရာက္ခဲ့ဖူးၿပီးေနာက္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာကို အမွတ္တရ ျပန္လည္ ေျခရာခံခဲ့ျခင္းနဲ႔အတူ ဒီေဒသမွာ ေနထိုင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးေသာ ေဘာ္ဒါေဟာင္းႀကီးရဲ႕ မရိုး ႏိုင္တဲ့ ေပါက္ကြဲသံစဥ္မ်ားကို ျပန္လည္ၾကားေယာင္မိရင္ းး းးး းး း (မရငတ) ခံစားေရးသားပါတယ္၊
ေမာင္ရင္ငေတ ၁၀၁၀၂၀၁၅
ဒါမွမဟုတ္ လမ္းသြားေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳေၾကာင့္ ဝစီပိတ္ ေလ့က်င့္ခဏ္းေတြမ်ား လုပ္ေနၾကေလသလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ ဘာဆိုဘာသံမွ မၾကားခဲ့ရတာကေတာ့ ေသခ်ာလွ ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ တခြန္းစႏွစ္ခြန္းစ ‘ဟ’ ၾကည့္ေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ ႏႈတ္ဆိတ္လွပါတယ္၊ ဆိပ္ခံေဘာနားမွာ ေက်ာက္ခ်ကပ္ရပ္ထားတဲ့ ငါးဖမ္းေလွေတြ ေပၚကမ်ား တြံေတးသိန္းတန္သီခ်င္း သံေလးမ်ား ေလအေဝွ႔မွာ တစြန္းတစ ၾကားရေလမလား နားစြင့္ၾကည့္ေပမယ့္ မထူးျခားလွပါဘူး၊
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေရထြက္အစာမ်ားနဲ႔ မဟာခ်ိဳင္ေစ်းတန္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)
တေစ်းလံုးမွာကေတာ့ ငါး ပုဇြန္ ဂဏန္း ကင္းမြန္ ခရု ျပည္ႀကီးငါး ေရထြက္ပစၥည္းပင္လယ္စာေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံလို႔ေနပါတယ္၊ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရွိေပမယ့္ ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ မေသးပါဘူး၊ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဥေရာပ သားငါး ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ထပ္တူနီးပါးေလာက္ က်သင့္ေနပါတယ္၊
ဘယ္လိုပင္ ျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ Samut Sakhon (สมุทรสาคร) ဆိုတာ ဒီကေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲက မထင္မရွား သာမန္ေတာၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ ဆိုေပမယ့္လည္း မဟာခ်ိဳင္ရထားလမ္းနဲ႔ မဟာခ်ိဳင္ေစ်းကေတာ့ တေန႔ ထက္တေန႔ ပိုလို႔ နာမည္ႀကီးလာေနတာကေတာ့ အမွန္ပါ ခင္ဗ်ား၊ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ေကာင္းပါတဲ့ ေနရာတေနရာပါ၊ အဲဒီလို ေဂ်ာင္က်က် ေနရာကို ေရာက္ဖူးၾကတယ္ ရွိေအာင္ သြားၾကည့္ခ်င္ၾကသူ လူျဖဴဆိုသူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ပါေနတာကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတဆိုတဲ့ ငတိေပ့ါေလ၊
မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္ကူး ကူးတို႔သေဘၤာေပၚ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္ ကူးတို႔ဆိပ္ေရာက္ (ဓါတ္ပံု မရငတ) (ဓါတ္ပံု ခအအ)
မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္က ေက်ာက္ဖုရားျမစ္ကေန ခြဲျဖာထြက္လာခဲ့တဲ့ ျမစ္ခြဲတခုျဖစ္ၿပီး ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ အရပ္ေဒသေတြကိုလိုက္ၿပီး အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးတြင္ပါတယ္၊ မယ့္ကေလာင္ျမစ္ကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ေရးဗားေကြး ျမစ္ႏွစ္စင္း ျဖစ္တဲ့ Khwae Noi နဲ႔ Khwae Yai ေပါင္းဆံုမိရာက ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ ျမစ္ တစင္းပါ၊ အဲဒီလို ျမစ္သံုးျမစ္နဲ႔ ၿမိဳ႕သံုးၿမိဳ႕ (ဘန္ေကာက္ကေတာ့ တိုးလ္ရစ္ေတြရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ၿမိဳ႕) ေပ့ါ၊ ၿမိဳ႕သံုးၿမိဳ႕တည္ရာ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔ တနည္းအားျဖင့္ ဘန္ေကာက္ပင္လယ္ေအာ္ ေဒသဟာ ပင္လယ္ေရသတၱဝါေတြ ဘယ္ေလာက္ေပါမ်ားတယ္ မသိႏိုင္ေပမယ့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းၾကား လမ္းႀကိဳ လမ္းေဘးနဲ႔ လမ္းမႀကီးမ်ားေပၚက ဆိုင္ႀကီးဆိုင္ငယ္ေတြမွာတင္ စားလို႔မကုန္ႏိုင္ ရံုမွ်မက ထိုင္ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့ေရထြက္ပစၥည္းတင္ပို႔မႈ ထိပ္ဆံုးႏိုင္ငံေတြထဲကတႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနတာက ၾကာပါၿပီ၊
သူ႔ရဲ႕ေရွ႕မွာ ေနာ္ေဝးတို႔ တရုတ္တို႔လို ႏိုင္ငံႀကီးေတြသာ ရွိပါေတာ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္လို႔ သူတို႔ဟာ သူတို႔ ေဒသထြက္ ငါး ပုဇြန္ ေရထြက္ ပစၥည္းေတြရဲ႕ အပုတ္န႔ံေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္သလို အျခားေသာ ေဒသတြင္းက လိႈင္လိႈင္ထြက္ေနတဲ့ အပုတ္နံ႔ မ်ိဳးေတြကို ေလွ်ာခ်ႏိုင္လာခဲ့ရင္ေတာ့ အဲဒီ ေဒသဟာ ပိုမို လွပေမႊးပ်ံ႕လို႔ လာမွကေတာ့ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါလို႔သာ ေမာင္ရင္ငေတ ဆိုခ်င္မိပါတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြက္ မဟာခ်ိဳင္ဟာ ဆက္လက္ၿပီး ပိုမို အေရးပါလာမယ့္ ေနရာတေနရာလို႔ ဆိုေနၾက သူေတြက ဆိုေနၾကၿပီ မဟုတ္ပါလား၊
Bangkok-Mahachai-Mae Klong Railway (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အဲဒီ Bangkok-Mahachai-MaeKlong Railway ရထားလမ္းရဲ႕ မူလအစ ပထမကေတာ့ ေရထြက္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ တင္ဖို႔ႏိုင္ဖို႔ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား စုေပါင္း တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ရထားလမ္းသာပါ၊ ကီလိုမီတာ ၆၇ ေက်ာ္ရွည္လွ်ားတဲ့ ရထားလမ္းမွာ လမ္းပိုင္းက Wongwian Yai –Mahachai နဲ႔ Mahachai-Mae Khlong ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနတာပါ၊ မဟာခ်ိဳင္ Samut Sakon ရဲ႕ Mae Nam Tha Chin ျမစ္ကို ကူးတို႔ခ သံုးဘတ္ေပးၿပီး ကူးရပါမယ္၊ မဟာခ်ိဳင္ Ban Laem ဘူတာ ကမွ တဖန္ဆက္လက္ ရထားတခါ ထပ္စီးၿပီးမွ Samut Songkhram ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ဂိတ္ဆံုးဘူတာ Mae Khlong ကိုေရာက္မွာပါ၊ တကယ္ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့မွ ဒီရထားလမ္းဟာ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔က အဓိကျမစ္သံုးျမစ္ကို ဆက္စပ္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါတယ္၊ ဘီေကေက ေက်ာက္ဖုရားျမစ္ စမြတ္စခြန္ မယ့္နမ္သာခ်င္းျမစ္ စမြတ္ဆုန္ခရမ္ မယ့္ကေလာင္ျမစ္ တို႔ကို ဆက္စပ္ေပးထားတာပါ၊
ဆယ္ဘတ္တန္ မဟာခ်ိဳင္မီးရထားရဲ႕ ဖတ္စစ္ကလပ္စ္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက ရထားလမ္းထက္ ကားလမ္း ဦးစားေပး ျဖစ္တာမို႔ ဒီရထားလမ္း ခပ္စုတ္စုတ္မွာ တေန႔ကို ေလးငါးဆယ္စင္းမက ေျပးဆြဲေနေသးတာ ေတာ္ ပါေသးရဲ႕ ေျပာရမလိုပါ၊ ဘန္ေကာက္ကေန မီနီဘတ္စ္ကားေတြနဲ႔ေတာ့ အလြယ္သြားမယ္ဆို သြား လို႔ရပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အဲဒီရထားမ်ိဳး ခပ္ခ်ာခ်ာ ခပ္စုတ္စုတ္ကို စီးခ်င္လို႔ တမင္သြား ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ခရီးစဥ္ တဝက္ မဟာခ်ိဳင္အထိသာ ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဂိတ္ဆံုးဘူတာ Mae Khlong ဆီကို အခ်ိန္မရလို႔ ခရီးမဆက္ ျဖစ္ခဲ့ရပါဘူး၊ အဲဒီ Mae Khlong ဘူတာ ဆိုတာက တျခား မဟုတ္ပါဘူး၊ နာမည္ေက်ာ္ Maeklong Railway Market (Talad RomHub) ရထားလမ္းေစ်းရွိရာ ဘူတာပါ၊ ရထားႀကီး ဘူတာရံုဆီသို႔ ဝင္ေရာက္လာခိုက္မွ ရထားလမ္းေပၚခင္းထားတဲ့ ေစ်းဗန္းေတြ အမိုးအကာေတြ ရုတ္သိမ္းၾကတဲ့ ေစ်းပါ၊ အဲဒီေစ်း ဘယ္ေနရာမွာ ရွိမွန္းသိသူ နည္းေကာင္းနည္းႏိုင္ ေပမယ့္ အြန္လိုင္းအင္တာနက္ You Tube မွာေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည့္ဖူးၾကမွာ ေသခ်ာလွ ပါတယ္၊ ကဗ်ာဆရာႀကီးေရ ေနာက္တေခါက္ေတာ့ အဲဒီ ဘူတာေလးအထိ ေရာက္ဖူးတယ္ရွိေအာင္ အခ်ိန္ေပး စီစဥ္ သြားၾကည့္ၾကပါစို႔၊
မဟာခ်ိဳင္ရဲ႕ တဘက္ကမ္းက ငေျခာက္တန္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)
မဟာခ်ိဳင္ တဘက္ကမ္းက ထားဝယ္လမ္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အဲဒီ မဟာခ်ိဳင္ ေဒသ Samut Sakon နဲ႔ Samut Songkhram ၿမိဳ႕ေလးေတြ အေၾကာင္းကို ေဒသခံ ထိုင္းေတြက ထိုင္းဘာသာစာနဲ႔ ေရးထားတဲ့စာေတြ ရွိမရွိေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ အဲဒီေဒသေတြကို တိုးလ္ရစ္နယ္ေျမမဟုတ္ေသာ္လည္းဘဲ တမင္သက္သက္ကို ေရာက္ဖူးခ်င္ၾကလို႔ သြားခဲ့ၿပီးၾကသူ ျပင္သစ္အေမရိကန္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြက သူတို႔ကိုယ္ေတြ႔ေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရးသားထားၾကတာကိုေတာ့ အင္တာနက္အြန္လိုင္း စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အမ်ားအျပား ဖတ္ရႈရႏိုင္ပါ တယ္၊ အဲဒီ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးဂ်က္ဂ်က္ မီးရထားေတြကို စီးဖူးခ်င္ၾကတာလည္း ပါရွိႏိုင္ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေတာင္မွ အဲဒီ ရထားစီးခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီတေခါက္မွာ မေရာက္မရွိေအာင္ သြားခဲ့တာပါ၊ ရထားေပၚ မွာေတာ့ တကယ္တမ္းၾက တိုးလ္ရစ္ လူျဖဴေတြကို တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ခပ္နည္းနည္းမွ်သာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတလိုရုပ္မ်ိဳးနဲ႔ တေယာက္တည္း ကင္မရာတကားကားနဲ႔ အဲဒီ ရထားကို စီးသြားခဲ့ရင္ ေဒသခံရထားစီးသူေတြ မ်က္ေစ့ေနာက္ၾကမွာ အေသအခ်ာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ခရီးသြားေဖာ္ ဘန္ေကာက္သား ကဗ်ာဆရာႀကီးတေယာက္ပါလာလို႔ အေတာ္အစဥ္ေျပ သြားခဲ့ပါတယ္၊ ေက်းဇူးပါ ကဗ်ာဆရာႀကီး ကိုခအအခင္ဗ်ား၊ ေနာက္တႀကိမ္မ်ား ထပ္မံသြားျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း အတူတူသြားခ်င္မိ ပါေသးတယ္၊ ၾကံဳဆံုရလိမ့္ဦးမယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္မိေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား၊
မဟာခ်ိဳင္ရဲ႕ တဘက္ကမ္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)
၁၉၉၀ ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားက တခါတေခါက္ ေရာက္ခဲ့ဖူးၿပီးေနာက္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာကို အမွတ္တရ ျပန္လည္ ေျခရာခံခဲ့ျခင္းနဲ႔အတူ ဒီေဒသမွာ ေနထိုင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးေသာ ေဘာ္ဒါေဟာင္းႀကီးရဲ႕ မရိုး ႏိုင္တဲ့ ေပါက္ကြဲသံစဥ္မ်ားကို ျပန္လည္ၾကားေယာင္မိရင္ းး းးး းး း (မရငတ) ခံစားေရးသားပါတယ္၊
ေမာင္ရင္ငေတ ၁၀၁၀၂၀၁၅