မင္းကုိႏုိင္ ● သုိင္းသမားႏွင့္ အတြင္းအား

မင္းကုိႏုိင္ ● သုိင္းသမားႏွင့္ အတြင္းအား
(မုိးမခ) ဇြန္ ၁၇၊ ၂၀၁၆

ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ျပန္လည္ကူးယူပါသည္။

 

က်ေနာ္တို႔ ငယ္စဥ္ ေျပးလႊားရင္း ေခ်ာ္လဲရင္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလွည့္ၾကည့္မိတာ သတိရမိၾကပါသလား။

က်ေနာ္ကေတာ့ အခုထိလည္းကေလးေတြကို သတိထားၾကည့္မိပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ငိုရေကာင္းမလား၊ မငိုရ ေကာင္း မလား ဘာလုပ္ရမွန္းမသိလုိ႔ပါပဲ။

ပတ္၀န္းက်င္က ဒါကို အထိတ္တလန္႔ေအာ္မယ္၊ ျပာျပာသလဲ (ေၾကာက္စရာႀကီးလို႔အဓိပၸါယ္ရတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔) ေျပးလာ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကေလးက ဒါ ငိုရမယ္လို႔ဘာသာျပန္ၿပီး ၿဗဲကနဲငိုေတာ့တာပါပဲ။ လူႀကီးေတြကသာဒါဟာ ဘာမွမဆန္းဘူး၊ မနာဘူးကြ ျပန္ထလိုက္စမ္းကြလို႔အားေပးရင္ ကိုယ့္ဘာသာ က်ဳံးထရပ္မိ တတ္ၾကပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေဆာ့ကစားဖို႔သြားတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ အိမ္လည္သြားရင္း ခလုတ္တိုက္လဲပါတယ္။ ဒီေလာက္ေတာ့ အေပ်ာ့ေပါ့ဆိုေပမယ့္ ေမးရိုးပါကြဲသြားေတာ့ ေဆးရုံေရာက္တာေပါ့။ အိမ္ရွင္မိဘေတြက ေဆးရုံခ်က္ခ်င္း ေခၚလာ၊ ကာယကံ ရွင္ မိဘေတြေရာက္လာေတာ့လည္း ဘယ္သူကိုမွ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတာ ၿငဴစူအျပစ္ တင္တာလည္း မရွိပါ။

အိမ္ရွင္မိသားစုက သူတို႔အိမ္အလည္လာတုန္းျဖစ္ရတဲ့အေပၚအားနာေနသလို သူငယ္ခ်င္းကလည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း မေဆာ့ရေတာ့မွာ စိုးရိမ္ေနဆဲပါ။ ဟို မိဖႏွစ္ပါးကေတာ့ သူတို႔သမီးေမးရိုးကြဲခ်ဳပ္ေနတာၾကည့္ရင္း ရယ္ကာေမာကာပါပဲ။ အနာက်က္ရင္ ျပန္ေဆာ့ၾကတဲ့။အဲဒီ ေဆးရုံမွာက အေရးေပၚလာသမွ် ကေလးေတြအတြက္ အရုပ္မ်ိဳးစုံ Sticker ေရာင္စုံေတြ အျပည့္ခ်ေပးထား ၿမဲပါ။ ေရာက္လာသမွ်ကေလးေတြဟာ ေဆးရုံေဆးခန္းဆိုတဲ့ အသိထက္ ကစားစရာဆိုင္ခန္းလို႔ျမင္သြား ေအာင္ ပါတဲ့။ တကယ္လည္း ႀကိဳက္တဲ့ဟာ ယူေဆာ့ခြင့္ေပးပါတယ္။

ေမး႐ုိးကြဲထားတဲ့ ကေလးကို ကေလးတစ္ေယာက္ကလာၿပီး မိတ္ဆက္ပါတယ္။ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ သိပ္လည္းမနာဘူး၊ မုန္႔ ေတြလည္းစားလို႔ရတယ္ဆိုၿပီး အားေပးပါတယ္။ သူက ဘာသိ ဘာတတ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ အရင္တပတ္ ကေမးရိုးမွာ ဒီထက္ႀကီးတဲ့ ဒဏ္ရာႀကီးရၿပီး လာကုဖူးတာကိုး၊ အခုက အနာက်က္ခါနီး ျပန္လာျပတာေလ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာ ၀န္ဖက္ကုိလွည့္ၿပီး သူ႔ကိုေရခဲေခ်ာင္းေကြၽးလိုက္ေလလို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ သူတို႔ ေဆးရုံေတြမွာ ကေလး ေတြအတြက္ေရခဲေခ်ာင္းအေကာင္းစားေတြ  အသင့္ရွိစၿမဲပါ။ ေရခဲနဲ႔မတည့္တဲ့ ေရာဂါကလြဲရင္ ကေလးေတြစိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ ေအာင္ေကြၽးေနၾကပါ။

ထိခိုက္ဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္ ပတ္တီးစီးေနစဥ္မွာ ကေလးကိုဘယ္ေလာက္ သတၱိရွိေၾကာင္း တတြတ္တြတ္ အားေပးသလို ကုသမႈၿပီးတဲ့ အခါမွာလည္း ဒီကေလးဟာျဖင့္ရင္ အလြန္သတၱိေကာင္းသူျဖစ္လို႔ ေဟာဒီ ေထာက္ခံဂုဏ္ျပဳလႊာေပးပါတယ္ဆိုၿပီး မွတ္တမ္းလႊာမွာ ကေလးရဲ႕နာမည္ကို ထည့္ေရးၿပီးေပးလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့အရုပ္မ်ိဳးစုံေတြထဲက ႀကိဳက္ရာအရုပ္ ေရြးခိုင္း ဥပမာ ဘာဘီရုပ္ေလးဆိုပါေတာ့။ အဲဒီအရုပ္မွာကေလးလိုပဲ (ဥပမာ- လက္က်ိဳးတဲ့ကေလးကို ေက်ာက္ပတ္တီးစီးရ တယ္ဆိုရင္) ပတ္တီးစီးေပးလိုက္တယ္။ ဒါ မင္းသူငယ္ခ်င္းပဲ။ ဒဏ္ရာရတာခ်င္းလည္းတူတယ္၊ သူလည္း မင္းလိုပဲ သတၱိ ေကာင္းတယ္ေနာ္၊ လုံး၀မေအာ္ဘူး မငိုဘူး၊ သူ႔ကို အိမ္ေခၚသြားေပါ့ဆုိၿပီး ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကေလးဟာ အားငယ္၀မ္း နည္းရမယ့္ အစား သူသတၱိရွင္ဆု ရၿပီ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းမွာေတာင္ လိုက္ႂကြားေနေသး။
▬*▬*▬

သူတို႔ေက်ာင္းေတြမွာ စာေတာ္တာ တစ္ခုထဲကို ထူးခ်ြန္သူလို႔သတ္မွတ္ခ်ီးက်ဴးတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ အဆင့္ တစ္ ႏွစ္ သုံး မ ရလို႔ စိတ္ပ်က္အားငယ္ရမွာမ်ိဳး၊ ခဲျြခားဆက္ဆံခံရမွာမ်ိဳးမိဘေတြက ဖိအားေပးမွာမ်ိဳး ျပႆနာမရွိပါ။ ၾကယ္ပြင့္ကေလးေတြ ေပးတဲ့ စနစ္ရွိေသးတာကိုး။ ဆိုပါေတာ့အမ်ားႏွင့္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေကာင္းရင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္၊ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံမွန္ရင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္၊ အခ်င္းခ်င္းရိုင္းပင္း ကူညီတတ္သူဆိုရင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ စသျဖင့္ ၾကယ္ပြင့္အမ်ိဳးအစားေတြ သတ္မွတ္ထား ပါတယ္။ ၾကယ္ပြင့္ ဘယ္နယ္ပြင့္ျပည့္ရင္ ရင္ဖတ္မွာ ထိုးတဲ့ဆုတံဆိပ္တစ္မ်ိဳးကို တပ္ခြင့္ရမယ္ေပါ့၊ အဲဒီဆုတံဆိပ္ကို ကေလးေတြဟာ ျမတ္ႏိုးဂုဏ္ယူစြာခ်ိတ္ဆြဲၾကတယ္။ ေလးတန္းေက်ာင္းသူက သူငယ္တန္းေက်ာင္းသူကို ထိန္းေက်ာင္းရတဲ့တာ၀န္ယူမႈေတြကလည္း ၾကယ္တစ္ပြင့္ ရပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေက်ာင္းေတြမွာ စာေတာ္တာတစ္ခုထဲကိုလူရာသြင္းတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ေက်ာင္းသားမိဘ ေတြထံ ေက်ာင္းကအစီရင္ခံစာပို႔ရာမွာလည္း ကေလးရဲ႕အရည္အခ်င္းအားလုံးကို အေသးစိတ္ သုံးသပ္တင္ျပတာမ်ိဳးပါ၊ဒါန႔ဲ သူတို႔ ကေလးေတြဟာ ရိုက္ပုတ္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းစရာမလုိပဲ ေက်ာင္းစာလည္းရ ဘ၀ထဲမွာလည္း အဖိုးတန္ေအာင္ေန တတ္သြားၾကတာေပါ့။ နာက်င္ပင္ပန္းၿပီးမွ စာရတာမ်ဳိးမဟုတ္အမ်ားနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရင္း ဘက္စုံေကာင္းမြန္တ့ဲ့ မ်ိဳး ဆက္ေတြကို ေမြးထုတ္တယ္လို႔လည္းေျပာႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။
▬*▬*▬

ကေလးတစ္ေယာက္ကို သားႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲလို႔လူေတြၾကားထဲမွာ ေမးတယ္။

ကေလးက မဆိုင္းမတြ ငါးဖမ္းမယ္ (တံငါသည္) လုပ္မယ္လို႔ေျဖလုိက္ပါေရာ။ သူ႔မိဘေတြဟာပညာထူးခြၽန္မႈနဲ႔ အသက္ ေမြးေနၾကတဲ့ အဆင့္ျမင့္အရာရွိႀကီးေတြပါ။ ကေလးရဲ႕အေျဖအတြက္ နဲနဲေလးမွ စိတ္မကြက္ၾကပါဘူး။ မေန႔ကပဲ အားလပ္ ရက္ သားအဖေတြ ငါးျမႇားထြက္ၾကတာကိုစြဲလမ္းၿပီး တံငါလုပ္ခ်င္ေနတာလို႔ ဖခင္က ရယ္ေမာမပ်က္ရွင္းျပပါတယ္။ သူတို႔ ကေလးကို ႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး အမိန္႔ေပးထားတာမ်ိဳး သူစိမ္းတရံေတြကေမးရင္ ဘာလုပ္မယ္လုိ႔ေျဖ သင္ ထားေပးတာမ်ိဳးမရွိဘူးေလ။

ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္စဥ္းစားမိတာက ကေလးေတြအတြက္အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ ရိုးသားမႈကိုလြတ္လပ္စြာ ခြင့္ျပဳထားတာပါပဲ။ ကေလးဆိုတာ သူျမင္သိေနသမွ် လူႀကီးေတြဘ၀၊ အသက္ေမြးမႈေတြကိုအားက်တာ မၾကာခဏ ေျပာင္းလဲတတ္တာပဲ။ က်ေနာ့္ ကိုိက်ေနာ္လည္း ျပန္သတိရတယ္၊ ငယ္ငယ္ကက်ိဳကၠစံကြင္း ျပည္ေထာင္စုပြဲက ညဖက္အျပန္အ၀ါ အနီ ေရာင္ခ်ယ္ မီးတိုင္ လက္ကကိုင္ၿပီးကားလမ္းရွင္းေပးေနတဲ့ ယာဥ္ထိန္းရဲႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ႀကီးလာရင္ အဲသလိုမ်ိဳးလုပ္မယ္လို႔ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ ျဖစ္ဖူးတာပဲ။ ေနာက္ထပ္အားက်စရာအသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္းေတြ ေတြ႕ေတာ့လည္း ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ဘ၀ေတြ စိတ္ကူးထဲ ထပ္ေျပာင္း ၾကတာပဲမဟုတ္လား။ ခုနက မိဘေတြဟာ လူေရွ႕မွာ အရွက္ကြဲတယ္လုိ႔မျမင္၊ လူေတြရဲ႕ အထင္ႀကီး ခ်ီးက်ဴးမႈအစား ကေလးရဲ႕ရိုးသားမႈကို ပိုတန္ဖိုးထားေၾကာင္းျပလုိက္ တာပဲလို႔ျမင္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံျခားမွာအလုပ္သြားလုပ္တဲ့ ျမန္မာပညာတတ္လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖြင့္ဟခ်က္ကိုလည္းၾကည့္ပါဦး။သူ အလုပ္ခြင္ထဲ ၀င္ခါစက ႀကီးၾကပ္သူရဲ႕ အျပစ္တင္ႀကိမ္းေမာင္းမႈကို ခံရပါတယ္။ သူ႔အမွားလည္းမဟုတ္ေပမယ့္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘူး။ ဘာသာစကားအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္လားဆိုေတာ့လည္း သူဟာအတန္အသင့္ေတာ့ ေျပာတတ္သူပါ။ သူနဲ႔အတူ ဆူႀကိမ္း ေမာင္းခံရသူ ေနာက္တစ္ဦးက သူနဲ႔ ပညာတူ၊အဆင့္တူ အိႏၵိယႏိုင္ငံသူကေတာ့ ေသးေသးတင္မွမခံ အခ်က္အလက္နဲ႔ခုခံေခ်ပအစြမ္းျပပါတယ္။ ဒီေတာ့မွက်ေနာ္တို႔ ႏုိင္ငံကသြားတဲ့ လူငယ္ေလးဟာ ေအာ္ ဒီလိုလည္း ေျပာလို႔ရပါလား။ သူသိသလို ငါလည္းသိေပမယ့္ သူေျပာသလိုေတာ့ငါမေျပာတတ္ဘူးလုိ႔ စိတ္ထဲက ၀န္ခံရပါသတဲ့ ။

ဇာတ္ေပါင္းရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီျမန္မာလူငယ္ဟာသူ ႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့အတိုင္းျဖစ္ေအာင္ေတာ့လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဘ၀နဲ႔ (အဲဒီ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈနဲ႔) တကယ့္အလုပ္ခြင္ထဲ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ထဲေရာက္သြား တဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းစာတခုထဲနဲ႔ေတာ့ မရ၊ လူေတြန႔ဲဆက္ဆံနည္း၊ ရင္ဆိုင္နည္းေတြအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားမႈေတြ (သိုင္း ေလာကစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ အတြင္းအားေတြ ခုခံနည္းေတြ တိုက္ကြက္ေတြ) လိုပါေသးလားလို႔ နားလည္ လုိက္ေၾကာင္း ရင့္ဖြင့္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ကေလးေတြ ဘ၀ဆိုတဲ့ သိုင္းေလာကထဲ အတြင္းအားေတြေကာင္း ခုခံမႈေတြထက္ျမက္ တိုက္ကြက္ေတြေျပာင္ ေျမာက္ ၾကပါေစေၾကာင္း ….။

- ‪#‎မင္းကုိႏုိင္‬
[ ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္ အတြဲ၂၊ အမွတ္ ၈၇ ]