ေမာင္ေမာင္စိုး - ၂၁ ရာစုပင္လုံႏွင့္ မိုင္ဂ်ာယာန္မ်က္ႏွာစုံညီအစည္းအေဝး - အပိုင္း ၃
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၁၃၊ ၂၀၁၆
ပင္လုံလက္စြဲ
၂၀၁၆ ဇူလိုင္ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ မိုင္ဂ်ာယာန္ညီလာခံစတင္သည္။
ပထမေန႔ သဘာပတိ KIO ဒုဥကၠ႒ ဒူဝါအင္ဘန္လ က အစိုးရအေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားကို ေဆြးေႏြးအေျဖရွာမည့္ အခင္းအက်င္းကို ၂၁ရာစုပင္လုံညီလာခံျပဳလုပ္သြားရန္အစီအစဥ္ရွိေနေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္တိုင္းရင္းသားမ်ားအေနႏွင့္လည္း ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ပုံေဖာ္သြားမဲ့ ဘုံသေဘာ ထားမ်ား သေဘာတူခ်မွတ္သြားနိုင္ရန္ လြန္စြာအေရးႀကီးေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရး နည္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာရာတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားစုစည္းညီညြတ္စြာ တိုက္ပြဲဝင္သြားၾကရန္ တိုက္တြန္းၿပီး အစည္းအေဝးကို ဖြင့္လွစ္ခ့ဲသည္။
ပထမေန႔ေဆြးေႏြးအမည့္အေၾကာင္းအရာမွာ "ပင္လုံလက္စြဲ(မူၾကမ္း)" စာတမ္း ျဖစ္သည္။ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံတြင္ တက္ေရာက္ၾကမည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေနႏွင့္ ကိုင္စြဲၾကရမည့္ အေျခခံ စိတ္ဓာတ္ကို စုစည္း၍ ဘုံသေဘာထားတရပ္အေနႏွင့္ စြဲကိုင္ႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ပုံရသည္။
ပင္လုံလက္စြဲ( မူၾကမ္း)တြင္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သမိုင္းေၾကာင္းကိုေဖာ္ျပ၍ သုံးသပ္ထား သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဦးစြာအားျဖင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ျဖစ္လာေအာင္ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းတို႔ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းတို႔၏သေဘာတူညီခ်က္မ်ားႏွင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ခ် ဳပ္ဆိုျခင္းႏွင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္၏
အႏွစ္သာရကို ေဖာ္ျပသည္။ ဒုတိယအေနႏွင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔မွ ဧၿပီလ ၂၄ ရက္ေန႔ ထိ ျပဳလုပ္ခ့ဲေသာ ေမၿမိဳ႕ေတာင္တန္းေဒသမ်ားအထူးစုံစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မတီ၏ စစ္ေဆး ေတြ႔ရွိ တင္ျပခ်က္မ်ားအစီရင္ခံစာကိုေဖာ္ျပသည္။ တတိယအေနႏွင့္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ပင္လုံ ကတိကဝတ္မ်ားကိုေဖာ္ျပရာတြင္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုသည္။
ထို႔ျပင္ ကခ်င္အမ်ဳိးသားညီလာခံသေဘာထားအေပၚ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာသည့္ ကတိမိန္႔ခြန္း (18/11/1946) လိြဳ င္ေကာ္ဓမၼာရံုတြင္ေျပာသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကတိမိန္႔ခြန္း (23/12/1946) တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာသည့္မိန္႔ခြန္း(19/5/1947) တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတ္တြင္ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားစဝ္ေရႊသိုက္ေျပာသည့္မိန္႔ခြန္းမ်ားကိုကို ကိုးကား၍ ပင္လုံ ကတိ ကဝတ္မ်ားကိုေဖာ္ျပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏" မိန္႔ခြန္း" ဟု ရိုးရိုးမေဖာ္ျပဘဲ "ကတိမိန္႔ခြန္း" ဟုေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပုံရသည္။
ပင္လုံလက္စြဲစာတမ္းကို တင္သြင္းျခင္းသည္ ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္အပါအဝင္ တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားအေနႏွင့္တန္းတူရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရွိေစရမည္ဆိုသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ကတိကဝတ္ႏွင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို အေလးထားေဖာ္ျပလိုျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆ ရသည္။
သုိ႔ေသာ္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သမိုင္းေျကာင္းကိုဆိုလ်င္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းႏွင့္ ျပည္မမွဗမာတိ့ု ခ်ဳပ္ဆိုခ့ဲေသာစာခ်ဳပ္ျဖစ္၍ က်န္တိုင္းရင္းသားမ်ားပါဝင္မႈမရွိေပရာ ပေဒသရာဇ္ႏိုင္ငံငယ္မ်ား ထူေထာင္ ႏိုင္ခ့ဲသည့္ ရခိုင္ႏွင့္ မြန္တို႔သည္၎ သီးျခားလြတ္လပ္စြာရပ္တည္ႏိုင္ခ့ဲသည့္ ကရင္နီျပည္နယ္၏ အခန္း က႑သည္၎ အစိုးရကို ဦးစြာပုန္ကန္ခ့ဲၾကသည့္ ကရင္တိ႔ု၏ ကရင္တိ႔ု၏အခန္းက႑သည္၎ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုဆိုေရးတြင္ တက္ႂကြစြာပါဝင္ခ့ဲသည့္ ပအို႔ဝ္တို႔သည္၎ စသည့္ပင္လုံစာခ်ဳပ္တြင္ မပါဝင္ခ့ဲသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏အခန္းက႑ႏွင့္ ေမးခြန္းထုတ္၍ ေဆြးေႏြးလာခ့ဲၾကသည္။
အမွန္ပင္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္သည္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီလက္ထက္ ခြဲျခား အုပ္ခ်ဳပ္ထားသည့္ ျပည္မႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသ ၃ ခု အားပူးေပါင္း၍ လြတ္လပ္ေရး အတူတကြရယူရန္ ေပါင္းစည္းခ့ဲျခင္းျဖစ္ျပီး ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရွိေသာျပည္နယ္မ်ား ထူေထာင္ရန္ ရည္ရြယ္ထားရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပရာ တိုင္းရင္းသား အားလုံးပါဝင္ႏိုင္ခ့ဲျခင္းမရွိေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ညီလာခံပထမေန႔တြင္ ၎ပင္လုံလက္စြဲ စာတမ္းမူၾကမ္းအား ထပ္မံျပင္ဆင္ရန္ ညီလာခံ တက္ေရာက္လာသူမ်ားထဲမွ အလုပ္အဖြဲ႔တခုဖြဲ႔၍ ထပ္မံျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ကာ ညီလာခံထပ္တိုးရက္ ဇူလိုင္ ၃၀ ရက္တြင္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြခ့ဲေသာ္လည္း အေခ်ာသတ္ အတည္မျပဳႏိုင္ခ့ဲဘဲ အလုပ္အဖြဲ႔မွ ထပ္မံျပင္ဆင္အေခ်ာသတ္ၿပီး UNFC ႏွင့္ NCA လက္မွတ္ထိုးထားေသာ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ၾသဂုတ္လအတြင္းအစည္းအေဝးတြင္ အတည္ျပဳ ႏိုင္ရန္မိုင္ဂ်ာယာန္ညီလာခံ၌ဆံုးျဖတ္ခ့ဲၾကသည္။
လက္ရွိ ပင္လုံလက္စြဲစာတမ္းပါ အမ်ားစု သေဘာတူထားေသာအခ်က္မ်ားမွာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္၏ အႏွစ္သာရမွာ လြတ္လပ္ေရးရရွိပါက အမ်ဳိးသားမ်ားတန္းတူရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံတခု တည္ေထာင္သြားရန္ျဖစ္သည္။ မိုင္ဂ်ာယာန္၏ပင္လုံလက္စြဲ စာတမ္း၌ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ႏွင့္တြဲ၍ ခြဲထြက္ေရးကို ရည္ညႊန္းေဖာ္ျပျခင္းမရွိခ့ဲ့ေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ၂၁ ရာစု ပင္လုံ၌ ခြဲထြက္ေရးသည္ ေရွ႕တန္းေရာက္သည့္ ျပႆနာတရပ္မျဖစ္ ရွိေနမည္မဟုတ္ဟု ဆိုရမည္။ မည္သည့္ ဖက္ဒရယ္ပုံစံ တည္ေဆာက္မည္ဆိုသည္သာ အေရးပါသည့္ ျပႆနာအျဖစ္ ရွိေနေပ လိမ့္မည္။
ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မွာ " ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ဆိုသည္မွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းပင္လုံၿမိဳ႕တြင္ ခ်ဳပ္ဆိုခ့ဲၾကေသာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ အပါအဝင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တိုင္ရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကား အခိုင္အမာ အျပန္အလွန္ေပးခ့ဲၾကေသာ ကတိကဝတ္မ်ားႏွင့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို လိုက္နာေစာင့္ထိန္းၿပီး
အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုေသာစိတ္ဓာတ္ကို ဆိုလိုပါသည္" ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။
ပင္လုံကတိကဝတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏မိန္႔ခြန္းမ်ားကို ရည္ညႊန္းပါသည္။
ထိ႔ုျပင္ ပင္လုံလက္စြဲစာတမ္းမူၾကမ္းတြင္ " ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၏အေျခခံျပႆနာသည္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံျပႆနာပင္ျဖစ္သည္။ ဖြဲ႔စည္းပုံျပႆနာဆိုရာတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားတန္းတူရည္တူ အခြင့္ အေရးဆံုးရွံဳးျခင္းႏွင့္ ျပည္သူမ်ား၏ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမ်ား ဆိတ္သုဥ္းျခင္းျပႆနာရပ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လုံစိတ္ဓာတ္အေျခခံမူလမ္းစဥ္ပါအတိုင္း စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္ ဒီမိုကေရစီ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံတည္ေဆာက္မွသာလွ်င္ ျပည္သူမ်ား ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးႏွင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ား တန္းတူအခြင့္အေရးမ်ား အျပည့္အဝေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဝေျပာေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္" ဟူ၍ပါရွိသည္။
သတိျပဳရန္မွာ ဤပင္လုံလက္စြဲစာတမ္းသည္ မူၾကမ္းသာျဖစ္ၿပီး NCA လက္မွတ္ထိုးထားသည့္ အဖြဲ႔မ်ားေရာ မထိုးသည့္အဖြဲ႔မ်ားမွေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ ၾသဂုတ္လအတြင္း ထပ္မံေဆြးေႏြးအတည္ျပဳ သြားဦးမည္ျဖစ္သည္။ မည္သုိ႔ပင္မူၾကမ္းဆိုေစ ေကာက္ခ်က္တခု ခ်ႏိုင္သည္က တိုင္းရင္းသားမ်ား ပူးေပါင္း၍ တန္းတူရည္တူရွိသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္တရပ္တည္ေထာင္ေရး ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရးတို႔သည္ မိုင္ဂ်ာယာန္ညီလာခံတြင္ အားလုံးလိုလိုသေဘာတူေသာ ပင္လုံလက္စြဲမူၾကမ္းပါအခ်က္အလက္မ်ားဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
လက္ရွိ ၂၁ ရာစုပင္လုံအား ဦးစီးဦးရြက္ျပဳေနသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၂၀၁၆ ဇူလိုင္ ၁၇ ရက္ ေန႔တြင္ UNFC ေခါင္းေဆာင္မ်ား၌ ေတြ႔ဆံုရာ၌ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံသည္ ပင္လုံသေဘာတူညီ ခ်က္ေပၚအေျခခံသည္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ေပၚတြင္ အေျခခံမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ သည္ ေယဘူယ်သေဘာဆန္ေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းအျပင္ မပါဝင္သည့္ တိုင္းရင္းသား အမ်ားအျပားရွိေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ပူးေပါင္းဆက္ဆံေရး ပူးေပါင္းျခင္းဆိုသည့္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ကို ရယူသြားရန္လိုေၾကာင္းဆိုခ့ဲပါသည္။
ထို႔ျပင္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အတိုင္းသြားပါကလည္း ျပႆနာမရွိေၾကာင္း ပင္လုံစာခ်ဳပ္သည္ ေယဘုယ် သေဘာဆန္သည္ျဖစ္ရာ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ အမ်ားႀကီးလုပ္၍ရေၾကာင္း၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အတိုင္းဟု မေျပာျခင္းမွာ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးကို ကန္႔သတ္လို၍ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားက က်ဥ္းလြန္းေၾကာင္း၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔ရန္လိုေၾကာင္းဆိုခ့ဲသည္။ ျပႆနာမွာ တကယ္တမ္း သေဘာတူညီမႈရယူခ်င္ပါက ျပႆနာမရွိေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆိုခဲ့ပါသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ ၂၁ ရာစုပင္လုံတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုင္စြဲမည့္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ မိုင္ဂ်ာယာန္ ညီလာခံတြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည့္ ပင္လုံလက္စြဲစာတမ္း မူၾကမ္းသည္ အေျခခံကြဲလြဲမႈမရွိဘဲ ညိႇႏိႈင္း၍ ရနိုင္သည္ဟု ယူဆရပါသည္။ ၂၁ ရာစုပင္လုံအတြက္ အေျခခံက်သည့္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္မွာ တိုင္းရင္းသားအားလံုး ပူးေပါင္း၍ တန္းတူရည္တူရွိသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတရပ္တည္ေဆာက္ ႏိုင္ေရးဟု ဆိုရပါမည္။
၂၁ ရာစုပင္လုံ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ေအာင္ျမင္ႏိုင္ရန္အတြက္ အေျခခံတူညီခ်က္မ်ားမွတဆင့္ တလွမ္းၿပီး တလွမ္း တက္လွမ္းသြားၾကရန္လိုအပ္ေပမည္။ ႏိုင္ငံေရးအရ ကြဲလြဲေနသည့္ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္မွာ အေျခခံတူညီသည့္ အခ်က္မ်ားမွ အစျပဳရန္လိုေပလိမ့္မည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
Mg Mg Soe ( ေမာင္ေမာင္စိုး )