ႏိုင္ဝင္းသီ - ကုလားထိုင္တလုံးႏွင့္ စကားစျမည္
(မိုုးမခ၊ သစ္ခက္သံလြင္) စက္တင္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၆
ခင္ဗ်ားဟာခင္ဗ်ား ေခတ္ႀကီးေလးေခတ္ကိုျဖတ္ျဖတ္..ငါးေခတ္ကိုျဖတ္ျဖတ္..ဝယ္တဲ့ လူက ဒါေတြကို စိတ္မဝင္စားဘူးဗ်၊ ကုလားထိုင္တလုံးကို ဝယ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ ေဂ်ာ့ဘုရွ္ ထိုင္ခ်င္ထိုင္မယ္၊ ဗလာဒီမာပူတင္ ထိုင္ခ်င္ထိုင္မယ္၊ ဒီလိုမွမဟုတ္လည္း နံျပားရိုက္တဲ့လူ ထိုင္ခ်င္ထိုင္မွာေပါ့ ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕အလုပ္က ခင္ဗ်ားအေပၚမွာတက္ထိုင္ေနတဲ့လူေတြ...
အခန္းက အေတာ္အသင့္ က်ယ္ဝန္းေသာ္လည္း ခင္းက်င္းျဖန္႔ခ်ထားသည့္ ပစၥည္းေတြ မ်ားျပားရႈပ္ေထြးလို႔ေန၍ က်ဥ္းေျမာင္းသလိုပင္ ျဖစ္ေန၏။ ပစၥည္းေတြကေတာ့ မ်ိဳးစုံလွ ပါ၏။ ေျမေဆးတံ၊ ေႂကြပန္းအိုး၊ ေၾကးလင္ပန္း၊ ဒဂၤါးျပားမ်ဳိးစုံ၊ ပုတီးေစ့မ်ဳိးစုံႏွင့္ ရုပ္တုမ်ဳိးစုံ။
ၿပီးေတာ့ရိွပါေသး၏။ ေရွးေဟာင္းကုလားထိုင္ႏွစ္လုံးႏွင့္ ဘီရုီမည္းမည္းႀကီးတလုံး။
သည္လို ေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ဳိးေတြကို ဘယ္သူေတြကမ်ား အျမတ္တႏိုး ဝယ္ယူစုေဆာင္း ၾကေလသည္မသိ။
ကြၽႏု္ပ္သာဆိုလွ်င္ ဝယ္ဖု႔ိေနေနသာသာ အလကားေပးလွ်င္ပင္ ယူလာခဲ့မွာ မဟုတ္ပါ။
ဆိုင္ရွင္မွာလည္း ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြၾကားမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနလာခဲ့လို႔ႏွင့္ တူ၏။ မီးခြက္ေစာင့္သည့္ အာလာဒင္ႏွင့္အေတာ့္ကို တူေနပါ၏။ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြကို ဝယ္ယူ စုေဆာင္းေလ့ရိွေသာ ကြၽႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြမွာလည္း နဖူးကေျပာင္ေျပာင္၊ ေျခေထာက္က ခြင္ခြင္ႏွင့္ "က်န္" မင္းဆက္ လက္ထက္က ေရွးေဟာင္းစစ္သည္ ရဲမက္ တဦးႏွင့္ပင္ တူေနေသးေတာ့၏။
"ပဥၥမေျမာက္ေဂ်ာ့ဘုရင္လက္ထက္က ဒဂၤါးကိုလိုခ်င္ရင္ေတာ့ ဟိုဘက္လမ္းက ကိုဘာဘူ႔ ဆိုင္ကို သြားရလိမ့္မယ္ဗ်"
"ရတယ္ဗ်ာ၊ သြားၾကည့္မယ္၊ ပစၥည္းကိုၾကည့္မယ္၊ ႀကိဳက္ရင္ယူမယ္"
"ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို စကားမစပ္ေျပာရဦးမယ္၊ လူဝီ ၁၆ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းကိုင္ေလ့ရိွတဲ့ ခ်ယ္ရီသား တုတ္ေကာက္ေလးေရာ စိတ္မဝင္စားဘူးလား"
" ေလာေလာဆည္ေတာ့ ေဂ်ာ့ဘုရင္ ဒဂၤါးပဲလိုခ်င္တယ္ဗ်ာ”
သူတို႔ေတာ့ ဘယ္ကဲ့သို႔ ေနသည္မသိ။ ကြၽႏု္ပ္မွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏စကားေျပာသံ မ်ားကို နားေထာင္ၿပီး မူးေနာက္ေနာက္ပင္ ျဖစ္၍လာေလ၏။
တေအာင့္ဟု ေျပာၿပီးထြက္သြားၾကေသာ္လည္း ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာသည့္အထိ ေပၚ မလာေသာအခါ ဆိုင္မွာေစာင့္ေနရေသာကြၽႏု္ပ္မွာ စိတ္ေတြတိုလာပါ၏။ သည္လို စိတ္တိုေန သည့္အခ်ိန္မွာပင္ ကြၽႏု္ပ္၏အေနာက္ဖက္နားေလာက္ဆီက သတၳဳသံ အက္အက္ပါေသာ စကားေျပာသံကို ၾကားလိုက္ရပါ၏။ စကားသံကလူႀကီးတေယာက္၏ ေလသံမ်ဳိး။ ခပ္ၾသၾသနွင့္ ခပ္ေလးေလး။
"သိပ္ေညာင္းေနရင္လည္း ခဏတျဖဳတ္ဝင္ထိုင္ေပါ့ကြာ၊ ၾကာၾကာရပ္ေနေတာ့လည္း ေညာင္း တာေပါ့ကြ"
တေယာက္ေယာက္ကမ်ား လာေျပာေနသလား ေအာက္ေမ့သည္။ ေျပာလိုက္သူမွာ လူမဟုတ္ဘဲ ေရွးေဟာင္းကုလားထိုင္တလုံး ျဖစ္ေနေလ၏။
"မင္းၾကည့္ရတာ မအူမလည္နဲ႔ပါလားကြာ။ ေညာင္းေနရင္ခဏတျဖဳတ္ဝင္ထိုင္ကြ။ ေန႔ခင္းေန႔လည္ ပူရတဲ့ၾကားထဲ ဘယ္လိုေကာင္ကို လာေတြ႔ေနတယ္မသိဘူး"
စိတ္က တုိေနရသည့္ၾကားထဲမြဲေျခာက္ေျခာက္ ရွည္ေမ်ာေမ်ာနွင့္ ေရွးေဟာင္း ကုလားထိုင္ က အသားလြတ္လာ ေကာေနေသာအခါ သူေထာင္းခနဲ ျဖစ္သြားပါေလ၏။
"ရာသီဥတုက ပူျပင္းတယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားစကားကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာဖို႔ လိုလိမ့္မယ္။ လူေတြက အလိုလိုေနရင္းနဲ႔ကို ေဒါသေတြ ထြက္ေနတာဗ်"
"ဒီ့ထက္ေကာင္းေအာင္ ေျပာရဦးမလားကြ၊ ေညာင္းရင္ဝင္ထိုင္လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီးၿပီပဲ၊ မင္းဟာက ဝင္ထိုင္ပါလို႔လည္း ဖိတ္မႏၲက ျပဳရေသးတယ္။ ဖိတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ရန္လုပ္ လိုက္ေသးတယ္။ေတာ္ေတာ္လာတဲ့ေကာင္ပါလားကြာ"
" ခင္ဗ်ားဟာက စကားေျပာရတာ နည္းနည္းေလးမွ အဆင္မေျပ ပါလားဗ်ာ။ ဘယ့္ႏွယ့္ဟာႀကီးမွန္းလည္းမသိဘူး၊ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာမ်ားေအာက္ေမ့ေန တယ္မသိဘူး"
" ဘာေအာက္ေမ့ရမွာလဲ၊ ကုလားထိုင္ဟာ ကုလားထိုင္ေပါ့ကြ၊ မင္း မျမင္ဘူးလား"
"အဲဒီ မြဲေျခာက္ေျခာက္နဲ႔ ျပာနွမ္းနွမ္းုကုလားထိုင္အေဟာင္းႀကီးကို က်ဳပ္က ဘာလုပ္ရ မွာလဲ။ တေနကုန္ထိုင္ၾကည့္လို႔ ပုံ တခ်က္မလာတဲ့ ကုလားထိုင္အေဟာင္းႀကီး"
"ေကာင္ကေလး... ေကာင္ကေလးဟာ စကားကို ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေျပာဖို႔ လိုလိမ့္မယ္၊ ဒီမွာ ငါ့ကို ၾကည့္လိုက္စမ္း၊ ငါ့အေပၚမွာဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြ ထိုင္သြားတယ္ဆိုတာ မင္းသိရဲ႕လား"
"ဘာလဲကုလားထိုင္ႀကီး၊ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာလား ။ ေဆာရီးပဲကုလားထိုင္ႀကီးေရ၊ ခင္ဗ်ားကိုယ္ေပၚမွာ ဘယ္သူေတြပဲ ထိုင္ခဲ့ထိုင္ခဲ့၊ က်ဳပ္က လုံးဝလုံးဝ စိတ္မဝင္စားပါဘူးဗ်ာ"
" ဒီေကာင္ ေတာ္ေတာ္ခြက်တဲ့ေကာင္ပါလားကြာ၊ ေဟ့ေကာင္ ဗာလာနံလူမိုက္ ကေလး၊ မင္းကိုငါေျပာခ်င္တာက သမိုင္းေၾကာင္းကြ သမိုင္းေၾကာင္း၊ မင္းတို႔ဟာေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားနဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းကို ဘာမွမသိတဲ့ေကာင္ေတြ၊ သမိုင္းကိုမသိရင္ ဘာျဖစ္သြားမယ္ထင္သလဲ ဗာလာနံလူမိုက္ကေလးရဲ႕"
"သမိုင္းေတြ၊ အင္းစိန္ေတြ၊ ဒညင္းကုန္းေတြ စိတ္မဝင္စားဘူးဗ်ာ၊ က်ဳပ္သိတာကေတာ့ ကုလားထိုင္ဆိုတာ ထိုင္ဖို႔လုပ္ထားတဲ့ လူ႔အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းတမ်ဳိးပဲ၊ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး က်ဳပ္ဘာမွမသိခ်င္ဘူး"
"ဟုတ္ပါၿပီ၊ ငါကလည္း ကုလားထိုင္ဆိုတာ ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ရင္ သုံးရမယ့္ ပစၥည္းလို႔လည္း မေျပာမိပါဘူး၊ မင္းဟာမင္းဖင္နဲ႔ပဲထိုင္ထိုင္၊ ေခါင္းနဲ႔ပဲထိုင္ထိုင္ ငါ့အပူ တျပားသားမွ မပါပါဘူး။ ရွင္းတယ္ေနာ္ ဗာလာနံလူမိုက္ကေလး"
"စကားကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာပါကုလားထိုင္ႀကီး၊ ခင္ဗ်ားဟာ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလို႔လည္း ဒီဘဝမွာလူတကာထိုင္တဲ့ ကုလားထိုင္ လာျဖစ္ေနရတယ္။ ကုလားထိုင္ကို ေခါင္းနဲ႔ထိုင္လို႔ ရမလားဗ် "
"ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ငါက ေခါင္းနဲ႔ထိုင္ေစခ်င္တယ္ကြ ဗာလာနံလူမိုက္ကေလးရ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေမာင္ရင္တို႔ဟာကုလားထိုင္တလုံးေပၚမွာထိုင္ၿပီးရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္မထေတာ့ဘူးေလကြာ"
"ဘာဗ်"
" ဘာဗ်ေတြ ညာဗ်ေတြလုပ္မေနပါနဲ႔ဗာလာနံကေလးရာ၊ ေမာင္ရင္ေလးတို႔ဟာက ဆယ့္ငါးမိနစ္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ေပမယ့္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာခ်င္ၾကာသြားတာေလ။ တခ်ဳိ႕မ်ား ဆယ့္ငါးႏွစ္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ ဘယ္ကလိမ့္မလဲ ငါ့ေကာင္ရာ၊ ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ႀကီးမ်ားေတာင္ၾကာသြားပါေရာလားကြာ၊ အေဟး ေဟး ေဟး"
" ဘာလဲဗ် ကုလားထိုင္ႀကီးရ၊ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကိုႏိုင္ငံေရးေတြ လာေျပာေနတာလား"
"ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတာ့ ငါလည္း အာရုံထဲမွာ မရိွလွပါဘူးငါ့ေကာင္ရာ၊ တခုေတာ့ ရိွတယ္ကြ ဗာလာနံလူမိုက္ကေလးရ၊ ငါေျပာေနတာေတြကို ႏိုင္ငံေရးလို႔ ေမာင္ရင္ေလးက သတ္မွတ္လိုက္ရင္ ငါ့ႏိုင္ငံေရးက ပါတီႏိုင္ငံေရးမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ကုလားထိုင္ႏိုင္ငံေရးကြ "
"ေတာ္ေတာ္လာတဲ့ ကုလားထိုင္ႀကီးပါလားဗ်ာ၊ ကုလားထိုင္ႏိုင္ငံေရးဆိုပါလား၊ တခါမွေတာင္မၾကားဖူးေသးဘူး"
"အဲဒါေၾကာင ့္ေျပာတာေပါ့ကြ ဗာလာနံလူမိုက္ကေလးရ၊ သမိုင္းကို မ်က္ေျခမျပတ္ေစနဲ႔ လို႔၊ သမုိင္းေၾကာင္းကို နင္မသိေတာ့ ေခြးအႀကီး လွည္းနင္းသလို တအီအီနဲ႔ျဖစ္ေနၿပီမို႔လား"
"ေအာင္မယ္... ခင္ဗ်ားကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား သိေနလု႔ိလဲဗ်ာ၊ ႀကီးက်ယ္ လိုက္တာ"
"သိလွတယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဗာလာနံလူမိုက္ကေလးရာ၊ သို႔ေသာ္လည္း အာရပ္ေႏြဦးတို႔၊ ဆင္ျမဴယယ္ဟန္တင္တန္တို႔၊ ဖရန္စစ္ဖူကူယားမားတို႔၊ ဘာတို႔ညာတု႔ိကိုေတာ့ သိ ထားေအာင္ ေလ့လာထားရတာေပါ့ကြာ၊ ကမၻာႀကီးနဲ႔ မ်က္ေျချပတ္လို႔မျဖစ္ဘူးကြ လူမိုက္ ကေလးရ၊ ေလာေလာဆည္မွာေတာ့ ေတာင္တရုတ္ပင္လယ္ကိစၥကို စိတ္ဝင္စား ေနတယ္ကြာ ... ငါ့ေကာင္ရာ"
"ေအာင္မယ္ေလးဗ်ာ..တကယ့္ ကုလားထိုင္ႀကီးနဲ႔လာေတြ႔ေနတာပါလားဗ်ာ။ ေနစမ္းပါ ဦးဗ်...ေမးစမ္းပါရေစဦး၊ ဒါေတြကို သိေနလို႔ေရာ ခင္ဗ်ားဘဝမွာ ဘာမ်ားအက်ဳိးအေၾကာင္း ထူးလာ မွာမို႔လို႔လဲ။ ကုလားထိုင္ဟာ ကုလားထိုင္ပဲမို႔လား"
" ဟေကာင္ရ...အဲဒီလို သိထားေတာ့ ေမာင္ရင္ေလးတို႔ဆီက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ငတုံးေတြ ငလုံးေတြဆိုတာ သိသြားတာေပါ့ကြာ၊ ေမာင္ရင္ေလး အပါအဝင္ေပါ့၊ အေဟး ေဟး.. ..ေဟး"
" ဘာဗ်.. ကုလားထိုင္ႀကီးရ..ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ငတုံးလို႔ေျပာလိုက္တာေပါ့ေလ... ဟုတ္လား"
" အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာေပါ့ကြ ဗာလာနံလူမိုက္ကေလးရ၊ သမိုင္းကိုသိေအာင္ လုပ္ပါလို႔၊ ငါကအဲသလိုေျပာေတာ့ နင္ကသမိုင္းေတြ ခဝဲၿခံေတြ စိတ္မဝင္စားဘူးလို႔ ျပန္ေျပာျပန္ေရာ၊ မခက္ေပဘူးလား"
"ကိုယ္ေတြကမွ စိတ္မဝင္စားတာဗ်ာ...ဘာခက္စရာရိွလို႔လဲ၊ ဒီမွာ ဒီမွာ ကုလားထိုင္ ႀကီး ခင္ဗ်ားႀကီးကိုလည္း ႀကံဳတုန္းေျပာလိုက္ရဦးမယ္၊ ခင္ဗ်ားဟာ ကုလားထိုင္တလုံးမို႔လား၊ ကုလားထိုင္တလုံးဟာ ကုလားထိုင္တလုံးလို ေနတာပဲေကာင္းတယ္ဗ်။ ကုလားထိုင္တလုံးလို မေနဘဲပညာရိွသုခမိန္လိုလုိ၊ ဆီေနတာတဦးလိုလိုနဲ႔ မအူမလည္ ဂိုက္ေတြ ဖမ္းေနရင္ သိပ္ မဟုတ္ေသးဘူးဗ်"
"ေဟ့ေရာင္...ေဟ့ေရာင္...ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံကြ၊ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ ကုလားထိုင္ တလုံးဟာ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္ရိွၿပီးသားကြ၊ ဘယ္လိုေနပါ၊ ဘယ္လို ထိုင္ပါဆိုၿပီး မင္း ငါ့ကိုေျပာေနစရာအေၾကာင္းဘာမွမရိွဘူး၊ အလကားကုလားထိုင္ မဟုတ္ဘူး၊ ပတၱျမားကုလားထိုင္ကြ၊ ေခတ္ႀကီးေလးေခတ္ကို ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ကုလားထိုင္ကြ၊ မင္းဘိုးေအ ထက္ေတာင္ အသက္ႀကီးေသးတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ..ေသခ်ာသြားပါၿပီ...က်ဳပ္လုံးဝ သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ"
"ဘာလဲကြ..မင္းဟာက...ဘာကိုသေဘာာေပါက္သြားတာလဲ"
"ဘာကိုသေဘာေပါက္ရမွာလဲ ကုလားထိုင္ႀကီးရ၊ ခင္ဗ်ားအဲသလိုအရစ္ရွည္ေနလို႔ ေရာင္း မထြက္တာဗ်၊ စိတ္ခ် ခင္ဗ်ားဒီလိုေပရွည္ေနတဲ့ပုံမ်ဳိးနဲ႔ဆိုရင္ ေနာက္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ေတာင္ ေရာင္းမထြက္ဘူး"
"ဘာေျပာတယ္...ေဟ့ေရာင္ ငါက ေခတ္ႀကီးေလးေခတ္ကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ သမိုင္းဝင္ ကုလားထိုင္ကြ"
"ခင္ဗ်ားဟာခင္ဗ်ား ေခတ္ႀကီးေလးေခတ္ကိုျဖတ္ျဖတ္..ငါးေခတ္ကိုျဖတ္ျဖတ္..ဝယ္တဲ့ လူက ဒါေတြကို စိတ္မဝင္စားဘူးဗ်၊ ကုလားထိုင္တလုံးကို ဝယ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ ေဂ်ာ့ဘုရွ္ ထိုင္ခ်င္ ထိုင္ မယ္၊ ဗလာဒီမာပူတင္ ထိုင္ခ်င္ထိုင္မယ္၊ ဒီလိုမွမဟုတ္လည္း နံျပားရိုက္တဲ့လူ ထိုင္ခ်င္ထိုင္မွာေပါ့ ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕အလုပ္က ခင္ဗ်ားအေပၚမွာတက္ထိုင္ေနတဲ့လူေတြ အဆင္ေျပေအာင္ ဝန္ေဆာင္ မႈေပးဖို႔ပဲ ရိွတာဗ်"
"ေအာ္...မင္းကဒီလိုလား"
"ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ၊ ကုလားထိုင္တလုံးဟာ ကုလားထိုင္တလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ဝန္ေဆာင္မႈ ကိုပဲ ေပးရမွာေလဗ်ာ"
"ေအးပါကြာ...မင္းက ဝန္ေဆာင္မႈအေၾကာင္းကိုေျပာေနမွေတာ့ ငါကလည္း ဝန္ေဆာင္မႈ အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးရတာေပါ့ကြာ"
"လုပ္စမ္းပါဗ်...အဲဒီလို"
"ဝန္ေဆာင္မႈေပးတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာထိုင္ေနတဲ့လူ အဆင္ေျပေစဖို႔တခုတည္း မဟုတ္ပါ ဘူး ငါ့ေကာင္ရာ၊ အေရးႀကီးတာတခု က်န္ပါေသးတယ္"
"ဘာမ်ားလဲဗ် ကုလားထိုင္ႀကီးရ၊ အလင္းျပစမ္းပါဦး"
"တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ထိုင္ၿပီးရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္မထေတာ့တဲ့ လူႀကီးမင္းမ်ား အတြက္ ေဟာဒီလိုဝန္ေဆာင္မႈမ်ဳိးကိုလည္း ေပးေနတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းပါကြာ"
"တယ္ဟုတ္ပါလား ကုလားထိုင္ႀကီးရ၊ ၾကားစမ္းပါရေစဗ်ာ"
" ၾကားခ်င္......နားဆင္ေတာ့ကြယ္" ကုလားထိုင္ႀကီးမွာ သီခ်င္းတပိုင္းတစကို ညည္းညဴလိုက္ေသာ္လည္း
"ဖုန္း"
ေခတ္ႀကီးေလးေခတ္ကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာ ကုလားထုိင္ႀကီး၏ကန္ခ်က္မွာ ျပင္းထန္ လြန္းလွပါ၏။
ဖုန္းခနဲအသံႏွင့္အတူ ကြၽႏု္ပ္မွာ ေလထဲသို႔ ေျခကားရားလက္ကားရားႏွင့္ လြင့္ေမ်ာသြားပါ ၏။ ေျမျပင္ေပၚ
သို႔ျပန္မက်မီ ကုလားထိုင္ႀကီးေျပာလိုက္သည့္စကားတခြန္းကိုလည္း ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္ရပါေသး၏။
"မွတ္ထား ေဟ့ေရာင္..ထိုင္တုန္းကဝင္ထိုင္ၿပီး ထရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္လို႔မွ ျပန္မထရင္ ငါတို႔ ကုလားထိုင္ေတြက အဲသလိုဝန္ေဆာင္မႈမ်ဳိးကိုလည္း ေပးတတ္ပါတယ္ကြ၊ မိတ္သစ္ မိတ္ေဟာင္းေတြကိုလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ေလးဆက္သြယ္ၾကပါလို႔ ေျပာလိုက္ဦး။ ပထမဦးဆုံး ကန္ခ်ခံရမယ့္ လူပုဂၢိဳလ္သုံးဦးအတြက္ မိုးရာသီအထူးပရိုမိုးရွင္း ရိွတယ္လို႔"
နို င္ ဝ င္း သီ
ည ၈ း ၅ ၈ နာရီ
၁၂ ၊ ၉ ၊ ၂၀၁၆
သန္ လ်င္ ၿမိဳ႕