ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း) - ဆင္းရဲသား သံုးဦး
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၆
အေထြအထူးမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..။ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးအေၾကာင္းေဟာၿပီး ေမးတဲ့ေျဖတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမးသူက ...
"သူမ်ားပစၥည္းေတြ မတရားသိမ္းယူၿပီး ခ်မ္းသာေနသူတစ္ဦးက စေတာ့ရွယ္ယာ ကစားေတာ့ ေသာက္ေသာက္လဲ ရွံုးၿပီး ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ ေသသြားတယ္ဆိုရင္.. အဲဒီလိုဒုကၡိတသတၱဝါ အေပၚ ဘယ္လိုလုပ္က႐ုဏာထားႏိုင္မလဲ၊ ၿပီးေတာ့ အာဏာနဲ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကိုင္ထားၿပီး လယ္ယာေျမေတြ ,ႏိုင္ငံပိုင္ သယံဇာတေတြ သိမ္းယူၿပီး ခ်မ္းသာေနၾကသူေတြကိုေရာ အသိမ္းခံဆင္းရဲသား ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုလုပ္ မုဒိတာပြားႏိုင္မလဲ၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ရဲ႕ ျဗဟၼစိုရ္တရားဟာ ဒီေန႔ေခတ္နဲ႔
အံဝင္ဂြင္(ခြင္) က် ျဖစ္ေသးရဲ႕လား။ အဲဒါ နဲနဲရွင္းေပးပါ ..."
ဆိုၿပီး ေမးထားတာေလးကို ရွင္းျပခဲ့တာေလး ေရးလိုက္တာပါ။
ျဗဟၼစိုကိုေဟာတဲ့ထဲမွာေျပာခဲ့ပါၿပီ.. မဟာဗ်ဴဟာ၊ နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ ခံစစ္ဗ်ဴဟာ ... ဆိုတာ။
"သတၱဝါအားလံုး ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ခ်မ္းသာၾကပါေစ ... ဆိုတဲ့ 'ေမတၱာ' က ထားရွိရမည့္'မဟာဗ်ဴဟာ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာဗ်ဴဟာဆိုတာ နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ လက္ေတြ႕သ႐ုပ္ေဆာင္က်င့္သံုးႏိုင္မွ အမွန္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ျဗဟၼစိုရ္ေလးပါးမွာ- ေမတၱာက မဟာဗ်ဴဟာျဖစ္ၿပီး က်န္သံုးပါးက နည္းဗ်ဴဟာျဖစ္ပါတယ္။
ျဗဟၼစိုရ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဝန္းက်င္မွာေတြ႕ရတဲ့ သတၱဝါ အားလံုးတို႔အေပၚ က်င့္သံုးရတဲ႔တရားပါ။
ဘယ္ဝန္းက်င္မွာမဆို.. ဘယ္သတၱဝါမ်ိဳးမွာမဆို သတၱဝါအားလံုးကို ျခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ 'ဒုကၡိတသတၱဝါ'နဲ႔ 'သုခိတသတၱဝါ' လို႔ ႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္။
ေမတၱာတရားထားရွိသူမွန္ရင္.. ဒုကၡိတသတၱဝါအေပၚ က႐ုဏာျဗဟၼစိုရ္နဲ႔.. သုခိတသတၱဝါအေပၚ မုဒိတာျဗဟၼစိုရ္နဲ႔ နည္းဗ်ဴဟာက်က် က်င့္သံုးသ႐ုပ္ေဆာင္ရတာပါ။
ခုေမးတဲ့ျပႆနာက ဒုကၡိတသတၱဝါကိုအဓိကအေျခခံေနပါတယ္။ ဒုကၡိတသတၱဝါအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတတ္ပံုကို
"ဒုကၡသစၥာ"နဲ႔တြဲၿပီး ၫွိယူၾကည့္ရေအာင္ပါ။
ဒုကၡသစၥာမွာ-
အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ = မေက်နပ္စရာေတြၾကံဳေနရလို႔ ေၾကာက္ေနရတာ၊
ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ = ေက်နပ္စရာေတြ မျပည့္စံုလို႔ ေမွ်ာ္ေနရတာ ... ဆိုတဲ့ ဒုကၡသည္ႏွစ္မ်ိဳးက ဘဝအတြက္ တကယ္ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ သမ႐ိုးက် (သမား႐ိုးက်) ဒုကၡသည္ေတြပါ။
ဒီဒုကၡသည္မ်ိဳးကိုပဲ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈအရ ထပ္ခြဲလိုက္ရင္.. ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမယ္မသိျဖစ္ေနတဲ့ "မသိဆင္းရဲ ဒုကၡသည္" နဲ႔ စား,ဝတ္,ေနေရး အခက္ၾကံဳေနရတဲ့ "မရွိဆင္းရဲ ဒုကၡသည္"ဆိုၿပီး အၾကမ္းဖ်င္း ႏွစ္မ်ိဳးပဲ
ရွိပါတယ္။
ဒီသမ႐ိုးက်ဒုကၡသည္ႏွစ္မ်ိဳးကိုေတာ့ မုဒိတာနဲ႔ မျဖစ္မေန က်င့္သံုးသ႐ုပ္ေဆာင္ရမွာပါ။ က်င့္သံုး ေဆာက္တည္ရမည့္နည္းကို ေရွးလူႀကီးသူမမ်ားက ... "ႏႈတ္ကူ လက္မ"ဆိုတဲ့ ဆို႐ိုးစကားေလးနဲ႔
ၫႊန္ျပခဲ့ပါတယ္။
မသိဆင္းရဲသားကို ႏႈတ္နဲ႔ ကူေပးရမယ္၊
မရွိဆင္းရဲသားကို လက္နဲ႔ မရမယ္ ... တဲ့။
'လက္ မ တယ္' ဆိုတာ သူလိုတဲ့ပစၥည္းကို ကိုယ္က လက္နဲ႔ယူသြားၿပီးေပးရမယ္ေျပာတာေပါ့၊ ဒါက သမ႐ိုးက်ပါ။
ဒုကၡသစၥာမွာ ေနာက္ထပ္လာတာက ...
"ယံ ပိစၧံ နလဘတိ=အလိုမျပည့္မႈ"တဲ့၊ ဒီဒုကၡသည္မ်ိဳးက "မရွိဆင္းရဲ ဒုကၡသည္"လဲမဟုတ္ဘူး၊
"မသိဆင္းရဲ ဒုကၡသည္" လဲ မဟုတ္ဘူး။ "မျပည့္ဆင္းရဲ ဒုကၡသည္"ျဖစ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ
မၿငိမ္းႏိုင္, မေအးႏိုင္ဘူး။
ေစာေစာကေျပာတဲ့ စေတာ့ေဈးရွံုးၿပီး အသက္ပါသြားသူတို႔.. သူမ်ားပစၥည္း မတရားသိမ္းၿပီး ႀကီးပြားေနသူတို႔ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ "မျပည့္ဆင္းရဲ" ဒုကၡသည္ေတြပါ။
မဟတၱမဂႏၵီေျပာတဲ့ စကားတစ္ခုရွိတယ္ ...
"အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕လိုအပ္ခ်က္အတြက္ လံုေလာက္ေအာင္ ျဖည့္ေပးႏိုင္ပါတယ္၊ လိုခ်င္မႈကိုေတာ့ ျဖည့္ မေပးႏိုင္ပါဘူး"တဲ့။
သူေျပာတဲ့ထဲ မွာ ...
လိုအပ္ခ်က္ဆိုတာက မရွိဆင္းရဲ နဲ႔ မသိဆင္းရဲ ကို ေျပာတာ၊ "လိုခ်င္မႈ" ဆိုတာ မျပည့္ဆင္းရဲကိုေျပာတာပါ။
ဒီ"မျပည့္ဆင္းရဲဒုကၡသည္"မ်ိဳးကိုေတာ့- ေမးခြန္းရွင္ေျပာသလိုပဲ "က႐ုဏာ,မုဒိတာ" ျဗဟၼစိုရ္တို႔နဲ႔
သ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒီပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို သ႐ုပ္ေဆာင္ရမွာက ...
"သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကတာ" ဆိုတဲ့ "ဥေပကၡာ ျဗဟၼစိုရ္" ပါပဲ။ "သူ႕ကံနဲ႔သူ" လို႔သာ ဥေပကၡာ ျပဳထားလိုက္ပါ ... တဲ့။
ဥေပကၡာဟာ "ျဗဟၼစိုရ္ရဲ႕ ခံစစ္ဗ်ဴဟာတရား" လို႔ သင္တန္းမွာေျပာခဲ့သလိုပဲ ေနာက္ဆံုး ခံစစ္ပါ။
ဒီခံစစ္ က်ိဳးေပါက္သြားရင္ေတာ့ ျဗဟၼစိုရ္ တပ္ပ်က္ၿပီလို႔သာ မွတ္ပါ။ ျဗဟၼစိုရ္မိုး ေခါင္သြားၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ လူ႕မ်ိဳးေစ့မွန္ေတြ မေပါက္ေရာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္၊ "အျပစ္ကင္းျခင္း, ခ်မ္းသာျခင္း" ဆိုတဲ့ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာေတြ၊ လူ႕သေကၤတေတြ အားလံုးဆိတ္သုဥ္းၿပီး တိရစၧန္မ်ားနဲ႔မျခား ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ေမးခြန္းရွင္သိလိုတဲ့ "ျဗဟၼစိုရ္တရားဟာ ခုေခတ္နဲ႔ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ေသးရဲ႕လား" ဆိုတာကေတာ့.. လူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ လူ႔သေကၤတကို တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း သိေနေသးသမွ် ျဗဟၼစိုရ္တရားတိုင္းဟာ အံဝင္ခြင္က် အၿမဲျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြ အံဝင္ခြင္က်မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္လဲ လူ႔ဂုဏ္၊ လူ႔သေကၤတ ေပ်ာက္ၿပီလို႔သာ ေျပာပါရေစ။
အပၸမာေဒန မၸာေဒထ...!!!
၂၃.၁၀.၁၆၊ ကန္ဦးေက်ာင္း၊ ရန္ကုန္၊ ေရႊျပည္ႀကီး