ေမာင္ေမာင္စုိး ● လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ - အပိုင္း (၃၃)
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၆
● လူထုႏွင့္တင့္ကားမ်ား
ဆႏၵျပလူထုႀကီးက ၿမိဳ႕ေတာ္၏ ရင္ျပင္သုိ႔ ခ်ီတက္လာေနသည္။ လူထုႀကီး၏ ဟစ္ေႂကြးသံမ်ားက ဘဝဂ္သုိ႔ ညံေနသည္။ စိတ္ဓါတ္တက္ႂကြဘြယ္ရာသီခ်င္းမ်ားကို သံျပိဳင္သီဆိုေနၾကသည္။ သီခ်င္းသံမ်ား ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားၾကားတြင္ ေအာင္လံနီ မ်ားက တျဖတ္ျဖတ္လႊင့္ေနသည္။ အစိုးရအိမ္ေတာ္ကိုကာကြယ္ေနသည့္ စစ္သားမ်ား တင့္ကားမ်ားမွ အေျမာက္ေျပာင္းမ်ား သည္လူထုဆီသုိ႔ တည့္မတ္စြာခ်ိန္ရြယ္ထားသည္။ တင့္ကားမ်ားေပၚ စစ္သားမ်ားသည္ မ်က္ေတာင္တခ်က္ မခတ္ႏိုင္ဘဲ ဆႏၵျပလူအုပ္ႀကီးကို စိုက္၍ၾကည့္ေနၾကသည္။ အစိုးရအိမ္ေတာ္ေရွ႕ရွိ ရင္ျပင္တြင္ လူထုကျပည္လ်ံ၍ လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တြင္ေတာ့ စစ္သားမ်ားလည္း လူထုႏွင့္ပူးေပါင္းလိုက္ၾကေတာ့သည္။ တင့္ကားမ်ားေပၚတြင္ တက္၍ အလံလႊင့္ထူေနသူမ်ား ဟစ္ေႂကြးေနသူမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္သြားသည္။ စစ္တပ္သည္ လူထုကို မႏွိမ္နင္းဘဲ လူထုႏွင့္ပူးေပါင္းလိုက္ၾကေပၿပီ။
ဤသည္ကား မိမိ၏ စိတ္ကူးယဥ္မႈ မဟုတ္ပါ။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္အတြင္းရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ရံုတင္သည့္ ရုပ္ရွင္ကားတကား၏ ဇတ္ ဝင္ခန္းတခုသာျဖစ္ပါသည္။ ဇတ္ကားနာမည္က Adventures "စြန္႔စားသူမ်ား" ျဖစ္သည္။ စာေရးဆရာ ဟာ႐ုိးေရာ္ဘင္၏ ဝတၳဳကို ျပန္လည္ရိုက္ကူးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အေထာက္ေတာ္လွေအာင္က "အုတ္ၾကားျမက္" ဟူသည့္နာမည္ျဖင့္ ဘာသာ ျပန္ခ့ဲသည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္ပြားစဥ္က ရံုတင္ခ့ဲသည့္အတြက္ ထိုေခတ္ကာလကလူမ်ား မွတ္မွတ္႐ရ ျဖစ္ခ့ဲသည့္ကားလည္းျဖစ္သည္။
၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း ဆိုဗီယက္ရုရွားအပါ အေရွ႕ဥေရာပ နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ဤက့ဲသုိ႔ စစ္တပ္က လူထုႏွင့္ ပူးေပါင္း သြားသည္ ေတြ႕ရသည္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွနိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ဖီလစ္ပိုင္နိုင္ငံတြင္ မားကို့စ္၏နန္းေတာ္အား လူထုကဝင္ ေရာက္သိမ္းပိုက္ရာတြင္ ေတြ႕ခ့ဲရဘူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိတုိ႔ျမန္မာျပည္နိုင္ငံေရးလက္ေတြ႕တြင္ေတာ့ ဤသုိ႔စိတ္ကူးယဥ္၍ မရခ့ဲ။ လူထုႏွင့္တင့္ကား တသားတည္းျဖစ္သည္ကို မေတြ႕ရခ့ဲေသးေပ။
● ၾကက္ျခံထဲက အႏုပဋိေလာမ
အုတ္ဖိုရွိ မိမိအိမ္ေနာက္ေဖးကြက္လပ္တြင္ ႏွွစ္ထပ္ၾကက္ျခံတခု ေဆာက္လုပ္ထားပါသည္။ ဥစားၾကက္ ၅၀၀ ခန္႔ေမြးျမဴ ထားသည္။ အလုပ္သမားကေတာ့ မိမိတုိ႔မိသားစုဝင္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ မိဘ ၂ ပါး၏ဦးေဆာင္မႈေအာက္တြင္ မိမိတုိ႔ ေမာင္ႏွမ ၄ ေယာက္က အစာေႂကြး ေရလဲ ၾကက္ဥေကာက္ စသျဖင့္ ဝိုင္းလုပ္ၾကသည္။ မိသားစုအပိုဝင္ေငြအတြက္ လုပ္ၾက သည့္ တပိုင္တနိုင္ေမြးျမဴေရးဟု ဆိုရပါမည္။
ဦးသန္႔အေရးေတာ္ပုံတြင္ အစအဆံုးပါဝင္ခ့ဲမရခ့ဲသည့္ မိမိတုိ႔အဖို႔ကေတာ့ စိတ္ေတြ႐ႈပ္ေထြးေနခ့ဲၿပီး မေက်နပ္မႈမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနခ့ဲသည့္အခ်ိန္ကာလလည္းျဖစ္သည္။ ရန္တကၠသုိလ္ဝင္းအတြင္းက လႈပ္ရွားမႈမ်ား ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ တကၠ သုိလ္ဝင္းအတြင္ အစိုးရက အင္အားသုံး၍ ဝင္ေရာက္စီးနင္းမႈႏွင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ့ လယ္ေခါင္မွ တုန္႔ျပန္ေပါက္ကြဲမႈမ်ားက မိမိအား ထိုးဆြေနသည္။ မိ၏စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ေဆာက္တည္၍ မရခ့ဲ။ နိုင္ငံေရးအရ မိမိစိတ္ခံစားခ်က္ကို ဖြင့္ဟထုတ္ေျပာနိုင္ သူက ကိုေအာင္ေမသုသာ ရွိသည္ျဖစ္ရာ သူ႔အိမ္သုိ႔သြားၿပီး ရင္ဖြင့္ရသည္။ ကိုေအာင္ေမသုက မိမိကို "မင္း ၾကက္ျခံထဲဝင္ၿပီး အႏုပဋိေလာမနည္းနဲ႔ သုံးသပ္ၾကည့္ေပါ့ကြ" ဟု ျပံဳး၍ဆိုပါသည္။
မိမိတုိ႔ ေလ့လာေနသည့္ လက္ဝဲဝါဒတြင္ အေျခခံမွာ အနုပဋိေလာမရုပ္ဝါဒျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အႏုပဋိေလာမဟုဆိုသည့္ dialatic မွာ ၁၇ ရာစုကေပၚေပါက္ခ့ဲသည့္ ေဟဂယ္၏ေဖၚထုတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ေဟဂယ္၏ အနုပဋိေလာမကို မတ္ႏွင့္ အိန္ဂ်ယ္တုိ႔က ႐ုပ္ဝါဒႏွင့္ ေပါင္းစပ္ၿပီး အႏုပဋိေလာမ႐ုပ္ဝါဒဟူ၍ လက္ဝဲဝါဒဟုေခၚသည့္ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔၏ အေျခခံၾကည့္ျမင္ နည္းကို ပုံေဖၚခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။
အႏုပဋိေလာမ၏ အေျခခံမွာ အရာကိစၥမ်ားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသုံးသပ္ျခင္းတခုကို ႏွစ္ခုအျဖစ္ခြဲၾကည့္ျခင္းျဖစ္သည္။ အႏုပဋိ ေလာမသည္ နည္းနာျဖစ္သည္။ ေမာ္စီတုန္းက ပဋိပကၡက်မ္းဟူ၍ အႏုပဋိေလာမနည္းအရ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖားျခင္းကို ထပ္မံ အက်ယ္ခ်ဲ႕ေရးသားခ့ဲသည္။ မိမိ၏စိတ္႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ားကို အိမ္ေနာက္က ၾကက္ျခံအတြင္းဝင္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ရင္းျပႆနာ မ်ားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ဖ်ာကာ ကိုယ့္အျမင္ကို ရွင္းလင္းျပတ္သားေအာင္လုပ္ဖို႔ကိုေအာင္ေမသုက အၾကံေပးျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ႏွင့္ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ထားသည့္ကာလအတြင္း အိမ္ေနာက္ ၾကက္ျခံအတြင္း၌ ၾကက္မ်ားကို အစာေႂကြးရင္း ေရလဲ ေပးရင္း ၾကက္ဥေကာက္ရင္း မိမိလည္း အႏုလုံပဋိလုံ စဥ္းစားသုံးသပ္ရပါေတာ့သည္။ မိမိ၏အနာဂါတ္လမ္းကို ထိုသုံးသပ္ ဆံုးျဖတ္မႈမ်ားမွ ေရြးခ်ယ္ရပါေတာ့မည္။ ၾကက္ျခံထဲမွ အစာစားေနေသာ ၾကက္မမ်ား ဥဥေနေသာၾကက္မမ်ားအဖို႔ ၾကက္ျခံ ထဲတြင္ လာ၍ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေသာမိမိအား အထူးအဆန္းသတၲဝါအျဖစ္ အကဲခတ္ေနခ့ဲၾကေပသည္။
● ၁၉၇၅ ႏွင့္ ျပည္တြင္းက လက္ဝဲလႈပ္ရွားမႈ
ျမန္မာျပည္လက္ဝဲလႈပ္ရွားမႈတြင္ အခရာက်သည္က ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ CPB (Communist Party of Burma) ျဖစ္ သည္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္က စတင္ခ့ဲသည့္ "ေသရဲတာ အလံနီ တိုက္ရဲတာ အလံနီ" ဆိုသည္ အလံနီကြန္ျမဴ နစ္ပါတီကေတာ့ အလံနီေခါင္းေဆာင္ႀကီး သခင္စုိး လက္နက္ခ်အဖမ္းခံရၿပီး ႐ံုးတင္စစ္ေဆးခံရသည္။ ထိုသုိ႔စစ္ေဆးမႈသည္ အျပစ္ေပးသည္ ထက္ အလံနီသခင္စိုးအား သိကၡာက်ေစခ့ဲသည့္စစ္ေဆးမႈ ျဖစ္ရာ သခင္စိုးေရာ အလံနီတုိ႔ပါ နလံမထူနိုင္ေအာင္ျဖစ္ခ့ဲရသည္။ ထို႔ျပင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွစ္ျခမ္းကြဲကထဲက CPB ဘက္တြင္ အမ်ားစုလိုက္ပါသည္ျဖစ္ရာ ယေန႔တိုင္လည္း (၁၉၇၅ ခုႏွစ္) အႏွစ္ ၃ဝ နီးပါး ၾက့ံၾက့ံခိုင္ တိုက္ပြဲဝင္ေနသည့္ CPB သည္ လက္ဝဲနိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈတြင္ အခရာျဖစ္၍ေနေပသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္စၿပီး လက္နက္စြဲကိုင္ပုန္ကန္ခ့ဲေသာ CPB သည္ ဦးစြာအားျဖင့္ မသုံးလုံးေဒသအား စြန္႔လႊတ္ခ့ဲရၿပီးေနာက္ ၁၉၇ဝ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသအား ထပ္မံစြန္႔လႊတ္ခ့ဲရသည္။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတ္ိုင္းမွ ဗိုလ္ေအာင္ေဖ သခင္ဗိုလ္ ဦး ရဲေဘာ္သက္တင္စသည့္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားစြာက်ဆံုးသည္။ CPB ႏွင့္မဟာမိတ္ျဖစ္သည့္ KNU မွ နာမည္ႀကီးေခါင္း ေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခ်စ္စမ္းေမာင္ ဗို္လ္ကြက္ေကာ့ ဗုိလ္ေသာင္းညြန္႔တုိ႔က်ဆံုးသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္း၏ ျဖတ္ေလးျဖတ္ဗ်ဴ ဟာ (မေလးကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို နွိမ္နင္းရာတြင္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား၏ဗ်ဴဟာ) သည္ အလုပ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ရိကၡာျပတ္၍ ထမင္းငတ္ေနၾကၿပီး ဝိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔ခံေနရေသာ္လည္း လက္နက္မခ်ဘဲ အေသခံ၍ တိုက္ပြဲဝင္ခ့ဲၾကသည္္။
ထုိ႔ေနာက္ ပဲခူ႐ုိးမ CPB ဗဟိုအား ထိုးစစ္မ်ား ဆက္၍လာသည္။ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္စခန္းအား အတိုက္အခိုက္ခံလာရသည္။ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ား အက်အဆံုးမ်ားလာသည္။ အခ်ဳိ႕လက္နက္ခ်သည္။ ထို႔ျပင္ ပါတီတြင္းတိုက္ပြဲကလည္း ျပငးထန္ခ့ဲသ ျဖင့္ ပါတီအတြင္းေရးမွဴး ရဲေဘာ္ကိုေဌးႏွင့္ ေပါလစ္ဗ်ဴ အဖြဲ႕ဝင္ ရဲေဘာ္ဘတင္ေခၚ ဂိုရွယ္တုိ႔ ေသဒဏ္ေပးခံခ့ဲရသည္။
ထိုအေတာတြင္း ပဲခူး႐ုိးမ တိုင္းေကာ္မတီအတြင္းေရးမွဴး ဦးျမ၊ ဗဟိုရံုး ႐ံုးအုပ္ ကိုဘခက္၊ ပီကင္းျပန္ ဗိုလ္တင္ရွိန္တုိ႔ လက္ နက္ခ်သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ပဲခူး႐ုိးမ ဗဟိုကို ထိုးစစ္ကျပင္းထန္လာသည္။ CPB ဥကၠဌသခင္သန္းထြန္း လုပ္ၾကံခံရသည္။ ဗဟ္ိုရံုးအတိုက္ခံရၿပီး ဗိုလ္ေဇယ် က်ဆံုးသည္။ ငါးေျပမစားက်က္တြင္ ရဲေဘာ္ေအာင္ႀကီးက်ဆံုးသည္။ ရွမ္းျပည္္ဘက္တြင္ လည္း အဓိကေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ သခင္တင္ထြန္း၊ ဗိုလ္ပု၊ ဗိုလ္စိုးေမာင္တုိ႔ က်ဆံုးသည္။
ပဲခူး႐ုိးမတြင္ ျဖတ္ေလးျဖတ္စတင္ခ့ဲၿပီး ပဲခူး႐ုိးမေတာင္ေပၚရွိ ကရင္ရြာ ၁၄ ရြာကို ေျမျပန္႔သုိ႔ေမာင္းခ်သည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ စစ္ ႏိုင္ေရးအာဏာသိမ္းေရးလမ္းစဥ္ခ်မွတ္ၿပီးေနာက္ ပဲခူးရိုမတိုင္းတြင္ ဖြဲ႕စည္းခ့ဲေသာ တိုက္တိုင္းေအာင္ ၁/၂/၃/၄ တုိ႔လည္း ဖြဲ႕ခါစက လက္စြမ္းျပနိုင္ခ့ဲေသာ္လည္း ျဖတ္ေလးျဖတ္ဝင္လာၿပီးေနာက္ ရိကၡာ ခဲယမ္း ရွားပါးျပတ္ေတာက္မႈေၾကာင့္ တေျဖး ေျဖး စြမ္းရည္က်လာသည္။ ေနာက္ဆံုး ၁၉၇၅ မတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ CPBဥကၠဌ သခင္ဇင္ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴ းသခင္ခ်စ္တုိ႔ က်ဆံုးသြားၿပီးေနာက္ ပဲခူး႐ုိးမတြင္ CPB လႈပ္ရွားမႈ တေျဖးေျဖး ရပ္တန္႔သြားခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္က CPB တုိ႔၏ ပဲခူး႐ုိးမအား ထိုးစစ္ဆင္သည့္ တပ္မွာ တပ္မ ၇၇ ျဖစ္ၿပီး တပ္မမွဴးမွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးတင့္ေဆြ (ေနာင္စက္မႈဝန္ႀကီး ယခု အၿငိမ္းစားဗိုလ္မွဴ းခ်ဳပ္) ႏွင့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦး (ယခု NLD နာယက) တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္က CPB ၏ျမစ္ဖ်ားတိုင္းျဖစ္သည့္ ဗန္းေမာက္ ပင္လယ္ဗူးေဒသမွာလည္းက်ဆံုးခ့ဲၿပီး ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ပီကင္းျပန္ (ေဘက်င္းျပန္) ရဲေဘာ္ေဖေသာင္းႏွင့္ လူအခ်ဳိ႕သာ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ဆုတ္ခြါနိုင္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ CPB အ ေနာက္ေျမာက္တိုင္းဟုသတ္မွတ္ထားေသာ သရက္ မင္းဘူး အေနာက္ဖက္ ပုံေတာင္ပုံညာတဝိုက္ ဗိုလ္သက္ထြန္း ဦးစီး သည့္ အင္အားစုမ်ား ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမဦးစီးေသာ အင္အားစုမ်ားတနသၤာရိတိုင္းတြင္ ရဲေဘာ္ေစာဟန္ ဦးစီးအင္အားစုမ်ား က်န္ရွိေသးေသာ္လည္း အေတာ္ပင္ရုန္းကန္ေနရသည့္ အေနအထားတြင္ရွိေနသည္။ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ျပည္နယ္ေကာ္မတီဝင္ ရဲေဘာ္ထြန္း ေခၚ ဗိုလ္က်င္ေမာင္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ျမမင္း ရဲေဘာ္ခင္္ညိဳတုိ႔ က်န္ေသးသည္။ ထုိ႔ျပင္ ပဲခူး ႐ုိးမဗဟိုမွေစ လႊတ္လိုက္သည့္ ရဲေဘာ္ေအာင္ ေခၚ အသားမဲဗိုလ္မ်ဳိးျမင့္ႏွင့္ ေဘက်င္းျပန္ ဗိုလ္တိုက္ေအာင္တုိ႔လည္း ရွိၾကသည္။
CPB အတြက္ေရာ လက္ဝဲအင္အားစုအတြက္ေရာ အားသာခ်က္တခုမွာ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာျပည္၏အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းတြင္ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ အားေပးကူညီမႈျဖင့္ သခင္ဗသိန္းတင္ေခါင္းေဆာင္ေသာ အေဝးေရာက္ ဗဟိုေကာ္မတီသည္ အေျခခံစခန္းတခု လြတ္ေျမာက္ေဒသတခု ဖြင့္လွစ္နိုင္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသမွ တိုက္ပြဲသတင္းမ်ားသည္ မိမိ တုိ႔အၾကားတြင္ ပ်ံ႕ႏွ႔ံသိရွိေသာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။ ကြန္လုံ ဟိုကမ္းပါး၌ျဖစ္ပြါးေသာ ရက္ ၄ဝ တိုက္ပြဲသည္ လူသိမ်ား ေသာ တိုက္ပြဲတပြဲျဖစ္ခ့ဲသည္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းခန္႔တြင္ တပ္မ ၉၉ ၏ ဒုတပ္မမွဴး ဗ္ိုလ္မွဴးႀကီးသူရ ညႊန္႔တင္ က်ဆံုးသည့္သတင္းၾကားရသည္။ သူသည္ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ ကြန္လုံ ဟိုကမ္းပါးေဒသ ရက္ ၄ဝ တိုက္ပြဲကာလက ကြန္လုံအေျခစိုက္ ကခ်င္သနက ၃ ၏ တပ္ရင္းမွဴးျဖစ္ သည္။ နန္႔ဖတ္ကာႏွင့္ မူစယ္ၾကား လမ္းျဖတ္တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုးခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ ျပည္မတြင္ အထိနာေနခ့ဲသည့္ CPB အတြက္ ခြန္အားတရပ္ျဖစ္ေစခ့ဲသည္။ တကယ္ေတာ့ဗိုလ္မွဴးႀကီး သူရညႊန္႔တင္၏သမီးျဖစ္သူ ရီရီတင္က မိမိထက္ တႏွစ္ႀကီး သည္။ ေမာင္ေမာင္ေထြးတုိ႔အတန္းက ျဖစ္သည္။ မိမိေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္၏ ဖခင္ေစာစီးစြာ ဆံုးပါးသြား သျဖင့္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ တိုင္းျပည္၏ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို နိုင္ငံေရးနည္းလမ္းျဖင့္မေျဖရွင္းနိုင္ဘဲ စစ္ေရးနည္းလမ္းျဖင့္ ေျဖရွင္းေနသ၍ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးမ်ားကို ေရွာင္လႊဲ၍မရနိုင္ဟုသာ ဆိုရမည္။
ဤေနရာတြင္ စကားစပ္၍ေျပာရလ်င္ ထိုစဥ္က စစ္ဖက္အရာရွိမ်ား၏သားသမီးမ်ား မိမိတုိ႔ေက်ာင္းတြင္ရွိၾကသည္။ ဗိုလ္မွဴး ႀကီးလွဟန္သား ကိုဦးဟန္၊ ခ်င္းဗိုလ္မွဴးႀကီးတစ္ဦး၏သမီး ဗိုလ္မွဴးႀကီး သူရညြန္႔တင္၏သမီး၊ တပ္မ ၇၇ တပ္မမွဴး ဗိုလ္မွဴး ႀကီးရန္ေနာင္စိုး၏သား စသျဖင့္ မိမိတုိ႔ေက်ာင္းတြင္ ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူတုိ႔အားလုံးသည္ သာမန္ေနထိုင္ၾကသူမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။ အမ်ားမ်က္ေစ့ေနာက္ေအာင္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္မရွိၾကသည့္ျပင္ အခြင့္ထူးခံမ်ား မဟုတ္ခ့ဲၾက။ တိက် စြာေျပာရလ်င္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း နဝတတက္လာၿပီးေနာက္ ေပၚထြက္လာေသာ အခြင့္ထူးခံလူႀကီးသားသမီးဆိုသူမ်ားႏွင့္ ျခားနားသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။
သုိ႔ႏွင့္မိမိတင္ျပလိုသည္ကို ျပန္၍ ဆက္လက္ေဖၚျပရမည္ဆိုလ်င္ CPB ၏အေျခခ်ရာအေရွ႕ေျမာက္ေဒသသည္ ေဝးကြာလွ ေသာ္လည္း ထိုသတင္းမ်ားကို ပိတ္ဆိ႔ု၍ မရနိုင္ေပ။ တိုက္ပြဲႀကီးငယ္မ်ားအေၾကာင္း လြတ္ေျမာက္ေဒသမ်ား အေျခခံေဒသ မ်ားအေၾကာင္းသည္ မိမိတုိ႔ၾကားတြင္ ေတာမီးက့ဲသုိ႔စိမ့္ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီျဖစ္သည္။ CPB ၏ အေကာင္းအဆိုး ဆံုး႐ႈံးမႈႏွင့္ ေအာင္ ျမင္မႈတုိ႔ကို ထိေတြ႕ေနရၿပီျဖစ္သည္။
ထို့ျပင္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ခန္႔က တပါတီစနစ္က်င့္သုံးေနရာ အတိုက္အခံပါတီဆုိသည္မွာ ဖြဲ႕ခြင့္မရွိခ့ဲ။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္မ်ား ျပည္နယ္အလိုက္ရွိေနေသာ္ တျပည္လုံးလကၡဏာေဆာင္သည့္ မဆလကို ဆန္႔က်င္အံတုနိုင္သည့္ပါတီမွာ CPB မွလြဲ၍ မရွိေပ။ ဦးနု၏ ထိုင္းနယ္စပ္အေျခစိုက္ ပဒပဟုေခၚသည့္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီပါတီမွာ အားကိုးေလာက္သည့္အေနအထားတြင္မရွိေခ် ။ ထုိ႔အတူ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနား ၃ နိုင္ငံ၏ ေအာင္ပြဲကလည္း လက္ဝဲဝါဒကို အားျဖည့္ထားသက့ဲသုိ႔ တရုတ္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ၏ နိုင္ငံတကာအဖိႏွိပ္ခံျပည္သူမ်ားသုိ႔ ေပးေနသည့္အကူအညီမ်ားက အားတက္ဘြယ္ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ပါေလာ။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စိုး)