ေမာင္ေမာင္စုိး ● လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ - အပိုင္း (၃၅)


ေမာင္ေမာင္စုိး ● လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ - အပိုင္း (၃၅)
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၆

● အင္ယားကမ္းစပ္က ပညာတတ္မ်ား
အင္းယား (အင္းလ်ား) ေဆာင္၏မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္ အင္းယားလမ္းႏွင့္ အင္းယားကန္ေဘးတြင္ ႀကီးမားက်ယ္ဝန္းေသာ ျခံဝန္းႀကီးတခုရွိသည္။ ယခင္ကိုလိုနီေခတ္က အဂၤလိပ္အစိုးရ ဘဏ္အရာရွိမ်ားအိမ္ယာဟု သိရသည္။ ျခံဝန္းက်ယ္ႀကီး အတြင္း ခန္းနားေသာ ႏွစ္ထပ္တိုက္မ်ားကို တလုံးႏွင့္ တလုံး ေပ ၁၅ဝ / ၂ဝဝ ခန္႔အကြာတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားသည္။ မဆ လေခတ္တြင္လည္း အစိုးရဘဏ္အရာရွိႀကီးမ်ားေနၾကသည္။ ကိုႀကီးျမင့္ဖခင္က အသက္အာမခံမွ အရာရွိႀကီးတဦးျဖစ္ သျဖင့္ ထိုျခံဝင္းက်ယ္ႀကီးထဲရွိ အင္ယားကန္စပ္က ႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီးတြင္ ေနခြင့္ရသည္။ အင္းယားကန္ေဘးက ခန္႔ျငား ေသာ ႏွစ္ထပ္တိုက္မ်ားစြာႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ထိုျခံဝင္းႀကီးသည္ ဂိုက္ဆိုဒ္ႀကီးလြန္းလွသည္ဟု ဆိုရမည္။

ကိုႀကီးျမင့္တုိ႔တိုက္ေဘး အင္းယားကန္စပ္မွ ေရျပင္ထဲသုိ႔ ေလွ်ာက္လမ္းထုတ္ထားၿပီး ကန္ထဲတြင္ အမိုးႏွင့္ နားေနေဆာင္ ေလးတလုံးေဆာက္ လုပ္ထားသည္။ ညေနေစာင္းမ်ားတြင္ ထိုနားေနေဆာင္ေလးအတြင္ ထိုင္ေနရင္း တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ ေနေသာ ေလေျပေလညႇင္း၏အထိအေတြ႕ကိုခံစားရင္း သုိ႔တည္းမဟုတ္ ကန္ေရျပင္ကိုျဖတ္သန္းလာသည့္ ဒဂုန္တာရာ၏ ေလႏုေအး ေပြ႕ဖက္မႈ ခံစားရင္း တိတ္ဆိတ္စြာ မိန္းေမာ၍ ေကာင္းသည့္ေနရာေလးျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုခမ္းနားေသာ အစိုးရအရာရွိႀကီးအိမ္ေပၚက စာဖတ္ခန္းအတြင္း ကားလ္မတ္၏ အရင္းရွင္က်မ္းကိုဖတ္ၿပီး ပစၥည္းမ့ဲဘဝကို ခံယူဘို႔ ႀကိဳးစား ေနသည့္ ညီအကိုမ်ား ရွိေနၾကသည္မွာ အ့ံၾသဘြယ္ဟုဆိုရမည္။

ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ပညာတတ္တုိ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္မႈကို သူ၏ဝတၳဳ အခ်ဳိ႕တြင္ ေဖၚညႊန္းခ့ဲဘူးသည္။ ထိုအူ ေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္လွေသာ ပညာတတ္မ်ား အဘယ္မတ္ဝါဒကို သေဘာက် ႏွစ္သက္ခ့ဲသနည္းဟု မိမိစဥ္းစားၾကည့္မိသည္။ အေၾကာင္းမွာ မတ္ဝါဒ၏ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာမႈ သုံးသပ္တင္ျပမႈတုိ႔သည္ သိပၸံနည္းက်၍ (ဝိဇၨာနည္းက်ဟူ၍လည္း သုံးတတ္ၾကပါ သည္) ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ မတ္ဝါဒအား အယူဝါဒတခုအျဖစ္ ျပည့္စုံကုန္လုံေအာင္ ေဖၚညႊန္းနိုင္ခ့ဲ၍ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ မတ္ ဝါဒသည္ ပညာတတ္မ်ားအား ေကာင္းစြာဖမ္းစားနိုင္သည့္ ဝါဒတရပ္ျဖစ္သည္။

မတ္ဝါဒ က်မ္းရင္းမ်ားကို ဖတ္႐ႈထားသည့္ ကိုႀကီးျမင့္တေယာက္ ပစၥည္းမဲ့ဘဝခံယူမည္ဆိုကာ သူ့ဖခင္၏ေရႊစံအိမ္မွဆင္း ကာ အုတ္က်င္းသမိုင္းဘက္ရွိ အလုပ္သမားရပ္ကြက္အတြင္ အခန္းကေလးငွားကာေနခ့ဲဘူးသည္။ က် ဥ္းေျမာင္းေသာ လမ္းမ်ား ဗြက္ထေနေသာလမ္းမ်ား တအိမ္ႏွင့္တအိမ္ကပ္၍ ၾကပ္ညပ္ေနေအာင္ေဆာက္ထားေသာ ကေလးငုိသံ လင္မယား ရန္ျဖစ္သံ မိန္းမခ်င္းရန္ျဖစ္သံ အမူးသမားမ်ား၏ ေအာ္ဟစ္ဆူပူသံမ်ားၾကား ၆ လခန္႔ သြားေနခ့ဲဘူးသည္။ သူသည္ အလုပ္ သမားတုိ႔၏ ဘဝကိုမ်က္ဝါးဝါးထင္ထင္ သြားေရာက္ခံစားၾကည့္ခဲ့သည္။

"ေနပါအုံးဗ် ခင္ဗ်ား အဲဒီရပ္ကြက္ထဲမွာသြားေနေတာ့ သူတုိ႔ အေျခအေနနဲ႔ သူတုိ႔ရင္ထဲကအသံေတြ ဘာၾကားခ့ဲလဲဗ်" ဟု မိမိတုိ႔က ေမးေသာအခါ သူမေျဖနိုင္ခ့ဲေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စကားနည္း၍ အေပါင္းအသင္းမထား မိတ္မဖြဲ႕တတ္သူ ကိုႀကီးျမင့္တေယာက္ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္မွအပ ထိုအခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ေနခ့ဲေသာ္လည္း တေယာက္တည္း ခပ္မ ဆိတ္ ထိုင္ေနခ့ဲျခင္းေၾကာင့္ မည္သူႏွင့္မွ မိတ္ေဆြျဖစ္မလာသက့ဲ့သုိ႔ သူတုိ႔၏အသံမ်ားလည္း မၾကားခ့ဲေပ။ ဗန္းေမာ္တင္ ေအာင္ ညႊန္းေလ့ရွိသည္ ပညာတတ္တေယာက္၏ အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္မႈဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ ႐ိုးသားစြာ အားထုတ္ခ့ဲသည္ဟု မိမိတုိ႔ နားလည္ရပါသည္။

တခါေတာ့ ကိုႀကီးျမင့္ကဆိုသည္။ "ဒီေကာင္ကြာ မတ္ရဲ့ အရင္းက်မ္းဖတ္သလိုနဲ႔ စာအုပ္နဲ႔ကာၿပီး ရည္းစားစာေရးေနတာ က်ဳပ္မသိဘူးမ်ား ထင္ေနလား မသိဘူး" ဟု လဘက္ရည္ဝိုင္း တခုတြင္ဆိုဘူးသည္။ ကိုႀကီးျမင့္ေျပာသည့္ ဒီေကာင္ဆို သည္မွာ သူ႔ညီ ကိုေတာက္ထြန္းျဖစ္သည္။ သူအားမိမိတုိ႔က ဗိုလ္ေတာက္ဟု ေခၚသည္။ သူသည္လည္း သူ႔အက္ိုနည္းတူ မတ္ဝါဒအား ခံုမင္စြာ ေလ့လာခ့ဲသူျဖစ္သည္။ ေဆးတကၠသုိလ္ ၁ မွ ေနာက္ဆုံးႏွစ္အပိုင္းက ေက်ာင္းသားျဖစ္သူ ဗိုလ္ ေတာက္သည္ ေက်ာင္းသြားလ်င္ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ဝတ္စားေလ့မရွိ။ ေရလဲပုဆိုးသာသာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းသာ ဝတ္ ေလ့ရွိသူျဖစ္သည္။ အိမ္ကလိုက္ပို႔သည္ ဇိမ္ခံကားကို ေက်ာင္းမေရာက္ခင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္ခိုင္းၿပီး လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ တတ္သူျဖစ္သည္။ (ထိုေခတ္ ထိုကာလက ကိုယ္ပိုင္ကားစီး၍ ေက်ာင္းတက္နိုင္သူမွာ လက္ခ်ဳိးေရတြက္၍ ရသည္)

ကိုႀကီးျမင့္ပတ္သက္၍ မိမိတုိ႔ႏွင့္ခင္မင္သြားေသာ ဗိုလ္ေတာက္သည္လည္း ဦးခ်စ္ဆိုင္သုိ႔လာ၍ မိမိတုိ႔ႏွင့္ လာထိုင္တတ္ သည္။ လာ၍ စကားေျပာတတ္သည္။ ထိုသုိ႔ခင္မင္သြားရာမွ ပညာေရးတကၠသုိလ္မွ ေက်ာင္းသူတဦးကို သူစိတ္ဝင္စား ေနမွန္း မိမိတုိ႔သိရေပရာ လူငယ္တုိ႔ဘာဝ ေျမႇာက္ေပးၾကေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ မိမိတုိ႔၏ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္လုပ္မႈေၾကာင့္ ပညာေရးတကၠသုိ႔လ္က မိန္းကေလးေက်ာင္းအျပန္တြင္ ေဘးကလိုက္ေတာ့သည္။ မိန္းကေလးက သူေဘးကလိုက္မွန္းသိ၍ ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လ်င္ သူလည္း လိုက္၍ ျမန္ျမန္ေလ်ာက္သည္။ မိန္းကေလးေႏွးလ်င္ လိုက္ေႏွးသည္။ ေနာက္ဆံုးမိန္းက ေလးက ရပ္ၿပီး ....

"ရွင္ ဘာလိုက္လုပ္တာလဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ .. ဘယ္လိုလူလဲ ေမာ္ကြန္းထိန္းသြားတိုင္လိုက္ရမလား" ဟူ၍ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ထြက္သြားမွ သူလည္း ရပ္က်န္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုသည္။ အေဖၚလိုက္ေပးေသာသူငယ္ခ်င္းက "ဗိုလ္ေတာက္ကေတာ့ စံဘဲဗ်ဳိ႕။ ေဘးကလိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာဘူး သူစတိုင္အတိုင္း မုတ္ဆိတ္ေမႊးငုတ္စိေလးကို လက္နဲ႔ပြတ္ၿပီး ျပံဳးစိစိလုပ္ေနတာဘဲ" ဟု ဆိုသည္။

သုိ႔ႏွင့္ မိမိတုိ႔လည္း မျဖစ္ေခ်ဘူးဟုဆိုကာ စကားမေျပာရဲရင္ စာေရးေပးဗ်ာဟုတိုက္တြန္း လႈံ႕ေဆာ္ၾက၍ ကိုႀကီးျမင့္ေျပာသည့္ ရည္းစားစာေပးခန္းသုိ႔ ေရာက္ေပေတာ့သည္။ ဤသုိ႔ ရည္းစားစာေပးမွဘဲ ဇတ္လမ္းကျပတ္ေတာ့သည္။ ဆရာသမား ခ်စ္ ေၾကာင္း ခ်စ္ေၾကာင္းကို ႐ိုး႐ိုးမဖြဲ႕ ပညာေပးေရးအစီအစဥ္ထည့္သည္။ သူ၏ပညာေပးမႈကေတာ့ မိန္းကေလးမ်ား အားကစား မလုပ္သင့္ အားကစားလုပ္လွ်င္ ပ်က္စီးသည္ဟူသတတ္။ ထိုစာေပးလိုက္မွပင္ ပြဲသိမ္းသြားေတာ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ထိုမိန္းကေလးမွာ ပညာေရးတကၠသုိလ္က ေဘာလီေဘာလက္ေရြးစင္ျဖစ္ေန၍ျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔လည္း "ေတာ္ ေသးတာေပါ့ ဗိုလ္ေတာက္ရယ္ တအုပ္လုံး အ႐ိုက္မခံရတာ" ဟူ၍သာ ဆိုရေပေတာ့သည္။ ဗိုလ္ေတာက္ကေတာ့ ဘာမွျပန္ မေျပာ၊ သူ၏မုတ္ဆိတ္တိုေလးကို ညာဘက္လက္ႏွင့္ပြတ္၍ ျပံဳးစိစိလုပ္၍သာေနေတာ့ေလသည္။

ငယ္စဥ္က မတ္ဝါဒမ်ားေလ့လာခ့ဲေသာ ဗိုလ္ေတာက္တေယာက္ဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့ အစိုးရဝန္ထမ္းလုပ္ၿပီး အိမ္ကေပးစားေသာ မိန္းမကို ယူၿပီးဘဝကိုေအးခ်မ္းစြာျဖတ္သန္းသည္။ ေနာက္ဆံုး ျမစ္ႀကီးနား မီးရထားဆရာဝန္ႀကီးဘဝႏွင့္ အၿငိမ္းစားယူၿပီး ျမစ္ႀကီးနားတြင္ပင္ အေျခခ်ခ့ဲသည္။ ၿပီးခ့ဲေသာ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔က အသဲေရာဂါျဖင့္ကြယ္လြန္သြားသည္ဟု ၾကားသိရသည္။

ထိုအင္းယားကန္စပ္က တိုက္ႀကီးတြင္ ကိုႀကီးျမင့္ ကိုေတာက္ထြန္းတုိ႔ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္သာမက သူတုိ႔ေအာက္ တိုက္ ေမာင္ဆိုသည့္ ညီငယ္တေယာက္လည္း ရွိသည္။ သူသည္လည္း အကိုမ်ားႏွင့္ အလားတူျဖစ္သည္။ စားေကာင္း ေသာက္ ဖြယ္ျပင္ဆင္ထားေသာ အိမ္က ထမင္းဝိုင္းကို လက္ညိႇဳးထိုး၍ "ဒါ ဆင္းရဲသားေတြရ့ဲ ေသြးေတြေခြၽးေတြဗ်" ဟူ၍ ဆိုတတ္၍ သူ၏မိဘမ်ား စိတ္ညစ္ခ့ဲရသည္ဟု ဆိုသည္။ သူသည္လည္း ထိုကာလ ေဆးတကၠသုိလ္ ၁ တြင္ ပထမႏွစ္ေဆးတြင္ တက္ ေနေသာေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းေနစဥ္ကာလက မိမိႏွင့္မဆံုခ့ဲေသာ္လည္း ေနာင္ အေရွ႕ေျမာက္ ေတာင္ တန္းမ်ားေပၚတြင္ သူႏွင့္ဆံုးစည္းခ့ဲရသည္။

ထိုအင္းယားကန္စပ္ေရႊစံအိမ္ႀကီးမွညီအကိုမ်ားသည္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္သည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း အေျခခံအားျဖင့္ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မိမိေနထိုင္မႈဘဝအတြက္ လိုေလးေသးမရွိ ေနထိုင္ၾကရသူမ်ား ပညာတတ္မ်ား လက္ဝဲဝါဒ မတ္ဝါဒကို ယုံၾကည္သက္ဝင္ၾကျခင္းမွာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္။ ဆင္းရဲသားမ်ား အလုပ္သမား လယ္သမား အဖိႏွိပ္ခံမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ဦးတည္ထားရံုမွ်သက္သက္မဟုတ္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအား ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ သိပၸံနည္း က် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သုံးသပ္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ စနစ္တက် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာထားျခင္းမဟုတ္လွ်င္ ပညာတတ္မ်ား လက္ ခံနိုင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

သုိ႔ေသာ္ သိပၸံနည္းက် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသည့္ မတ္ဝါဒအား လက္ေတြ႕က်င့္သုံးရာတြင္ အခက္အခဲတခုရွိသည္။ ၎မွာ လက္ ေတြ႕ လူမႈျပႆနာမ်ားအား စဥ္းစားသုံးသပ္ အေျဖရွာရာတြင္ သခ်ၤာပုံေသနည္းတခုက့ဲသုိ႔ တြက္ခ်က္အေျဖထုတ္၍ မရ ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သခ်ၤ ာပုံေသနည္းတခုက့ဲသုိ႔ တြက္ခ်က္လိုက္ပါက တရားေသက်င့္သုံးရာေရာက္သြားၿပီး ရလဒ္ေကာင္းမ်ား မထြက္နိုင္ေတာ့ေပ။

● တိတ္ဆိတ္ေသာေန႔မ်ား
ဦးသန္႔အေရးေတာ္ပုံအၿပီး အေစာဆုံးျပန္ဖြင့္ေသာ တကၠသု္ိလ္မွာ မိမိတုိ႔တကၠသိုလ္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ လာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ပုံမွန္လို မတက္ႂကြၾကေပ။ မၾကာခင္ကျဖစ္ပြားခ့ဲ့ေသာ ဦးသန္႔အေရးေတာ္ပုံက ေက်ာင္း သားအားလုံးစိတ္ဝယ္ တြယ္ၿငိေနသည္။ လန္းဆန္းတက္ႂကြမႈမရွိေသာ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္မ်ားဟု ဆိုရမည္။

ပင္မတကၠသု္ိလ္ဝင္းထဲက ဦးခ်စ္ဆိုင္ကိုသြားေတာ့လည္း မိန္းထဲကအတန္းမ်ားမ်ား မဖြင့္ေသး၍ ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ သူ႔ အစု သူဝိုင္းေလးႏွင့္ဝိုင္းဖြဲ႕ေနရသည္။ ဦးခ်စ္လည္း ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ကို ေမွ်ာ္ေနပုံရသည္။ ဘန္ဒါပင္ အုံ႔အုံ႔ ဆိုင္းဆိုင္း ေအာက္တြင္ လဘက္ရည္ ေလးငါးဝိုင္းခန္႔သာရွိသည္။ စုိင္းထီးဆိုင္၏ မႏၲေလးေရာက္ ရွမ္းတေယာက္ သီခ်င္းသံက ဆိုင္အတြင္းစီးဝင္ေနသည္။ ဦးခ်စ္ဆိုင္မွာထိုင္ရင္း ေငးရင္းေတြးရင္း မိမိသည္လည္း က်န္တကၠသုိလ္မ်ားအဖြင့္ကို ေမွ်ာ္လင့္ ေနမိသည္။ ေက်ာင္းပရဝုန္အတြင္း လူစုံမည္ကို ေစာင့္စားေနသည္။ ဦးသန္႔အေရးေတာ္ပုံအတြင္း မည္သူေတြ အဖမ္းခံ သြားရျပီလဲဆိုသည္ကိုလည္း သိခ်င္ေနမိသည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ လူမစုံေသး၍ သတင္းမစုံႏိုင္ေသးေပ။

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္မ်ားတြင္ အိမ္ျပန္မလာနိုင္သူေတြ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာသည္။ မည္သုိ႔ပင္ၾကံဳေစကာမူ မိမိတုိ႔ကေတာ့ တိုက္ပြဲကိုင့ံလင့္ေနသည္။ ေျမေပၚတိုက္ပြဲတပြဲေဖၚၿပီးလွ်င္ အေရွ႕ေျမာက္ေတာင္တန္းမ်ားဆီသြားေတာ့မည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ ထားေခ်ၿပီ။ တိုက္ပြဲေဖၚဘို႔ဆိုသည္က မိမိတုိ႔ေက်ာင္းသက္သက္ႏွင့္ မျဖစ္နိုင္။ တကၠသုိလ္ေပါင္းစုံပါမွ ျဖစ္မည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ ရက္ကို ေမွ်ာ္ေနမိသည္။

တကယ္တမ္းဆိုလ်င္ မိမိတုိ႔သည္ CPB ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိေသးသည္သည္ မဟုတ္ေပ။ တက္ႂကြသူ ေလ့လာသူ လို လားသူအဆင့္မွာသာ ရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္က CPB ႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္လည္း အဆင္ေျပလွေသးသည္ မဟုတ္ေပ။ ၁၉၇၅ မတ္လအတြင္း ပဲခူးရိုးမ CPB ဗဟိုက်ဆံုးၿပီး ၁၉၇၅ေမတြင္ အေရွ႕ေျမာက္တြင္ သခင္ဗသိန္းတင္ ဥကၠဌသခင္ဗသိန္းတင္ ဦးေဆာင္သည့္ ၇၅ ဗဟိုေကာ္မတီအသစ္ဖြဲ႕ခါစျဖစ္၍ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းစကာလျဖစ္သည္။ ေျမေပၚမွတက္ႂကြသူမ်ားအေနႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ ဗဟိုႏွင့္ဆက္သြယ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းဆဲကာလျဖစ္သည္။

၁၉၇၅ ေမလထဲတြင္ သခင္ဗသိန္းတင္ဦးေဆာင္ေသာ အေရွ႕ေျမာက္ဗဟိုေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းျခင္းႏွင့္အတူ သခင္ဗသိန္းတင္၏ မိန္႔ခြန္းထြက္လာသည္။ ထိုမိန္႔ခြန္းကို ဖတ္႐ႈၿပီးေနာက္ တမ်ဳိးတမည္ေတာ့ ခံစားရသည္။ တမ်ဳိးတမည္ဆိုသည္မွာ မိမိတုိ႔နား လည္ထားေသာ ၆၄ လမ္းစဥ္ႏွင့္ကြဲျပားမႈကို ခံစားရ၍ျဖစ္သည္။ အန္ကယ္ဦးအုန္းေမာင္ (ေလထီး) က သခင္ဗသိန္းတင္ အေနႏွင့္ ကြဲျပားေသာအင္အားစုမ်ားကို ျပန္လည္စုစည္းနိုင္ေရးအတြက္ ထိမ္းထိမ္းသိမ္းသိမ္း ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္နိုင္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ေပးပါသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသသည္ အစိုးရကို လက္နက္ကိုင္တိုက္ေန၍ ျပသနာႀကီးႀကီး မားမားမရွိဟု ယူဆမိသည္။ တခါတရံတြင္လည္း စဥ္းစားထားခ်က္မ်ားႏွင့္ ေျမျပင္လက္ေတြ႕မ်ားသည္ ကင္းကြာတတ္ပါ သည္။

သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၅ ႏွစ္ဆန္းတြင္ မိမိသည္ မိမိ၏ဘဝအတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အသစ္တခုႏွင့္အတူ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေန ခ့ဲသည္။ တိုက္ပြဲကို ၾကိဳေနသည္။ မိမိဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ေရြးခ်ယ္ေသာလမ္းကို ေလွ်ာက္ေတာ့မည္။ မွားသည္ျဖစ္ေစ မွန္ သည္ျဖစ္ေစ မိမိလုပ္ရပ္အတြက္ မိမိတာဝန္ယူရေပမည္။ ဗီယက္နမ္တြင္ ေအာက္ပြဲခံေနေသာ ဟႏြိဳင္ၿမိဳ႕ေပၚက တလူလူ လြင့္ေနေသာေအာင္လံနီကမ်ားက မိမိရင္းတြင္းသုိ႔ တဖ်တ္ဖ်တ္႐ိုက္ခတ္ေနသည္။ တခုဆို၍ရပါသည္။ ျမန္မာျပည္ႀကီး ငါကယ္မွရမည္ဟု စိတ္ႀကီးဝင္ေနသည္ဟူ၍လည္း ဆိုနိုင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ CPB အဆက္အသြယ္ကား ဘယ္နားေနမွန္း မသိေသးေပ။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စုိး (Mg Mg Soe)