မာန္ (ေတာင္လုံးျပန္) ● ဆရာမင္းသစ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္း – အပုိင္း (၁၂)


မာန္ (ေတာင္လုံးျပန္) ● ဆရာမင္းသစ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္း – အပုိင္း (၁၂)
(ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေက်ာင္းဆရာမရွိတဲ့ေက်ာင္းဟာ အေဖမရွိတဲ့အိမ္ပဲ)
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၆

ဆရာမင္းသစ္ကို က်ေနာ္အင္တာဗ်ဴးခြင့္ေတာင္းထားသည္မွာ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ က်ေနာ့္အတြက္ကံေကာင္းလွသည္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕လူသိမမ်ားလွေသာ ဝတၱဳရွည္တစ္ပုဒ္ကို ဆရာဖတ္ဖူးထားျခင္းေၾကာင့္ပင္။ က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ မိတ္ဆက္ စ ကားေျပာျပခ်ိန္ ဆရာက ထိုဝတၱဳကိုမွတ္မွတ္ရရျပန္ေျပာၿပီး သူက်ေနာ့္ကေလာင္ကိုသိထားေၾကာင္းႏွင့္ ထိုဝတၳဳအေပၚသ ေဘာက်ေၾကာင္းေျပာျပသျဖင့္ က်ေနာ္ၾကည္ႏူးမဆံုး။ သူနဲ႔က်ေနာ္ ေရစက္ဆံုခ်င္ေတာ့ ပင္းယမဂၢဇင္းမွာျပန္ဆံုရသည္။ သူက အယ္ဒီတာခ်ဳပ္၊ က်ေနာ္ကလူငယ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စာေပတာဝန္ခံ။ ထို႔ေနာက္ပိုင္း ဆရာႏွင့္ႀကိဳ႕ၾကားႀကိဳ႕ၾကားေတြ႕ၾကသည္။ က်ေနာ္က ဆရာဦးဝင္းၿငိမ္းတို႔ကိုအင္တာဗ်ဴးၿပီးေနာက္ပိုင္း စာေပနယ္မွ ဝါရင့္သမာရင့္မ်ားႏွင့္ ထပ္၍အင္တာမဗ်ဴး ျဖစ္။ ႏိုင္ငံေရးေသာင္သာေသာကာလမို႔ ႏိုင္ငံေရးအင္တာဗ်ဴးမ်ားခ်ည္း ငါးႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည္။ ယခုမွ ဆရာမင္းသစ္ ႏွင့္ခ်ိန္းဆိုကာ လြန္ခဲ့ေသာ (၂) ႏွစ္က အလုပ္ေႂကြးကိုဆပ္ရျခင္းပင္။ ၁၅၊ ၁၀၊ ၂၀၁၆ ေန႔တြင္ ပထမအႀကိမ္၊ ၁၉၊ ၁၀၊ ၂၀၁၆ ေန႔တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ႕ဆံုကာ အားပါးတရေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့သမွ် တင္ျပလိုက္ရပါေတာ့သည္။
=====

မာန္။ ။ ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ က်ေနာ္ဟိုတေလာကအင္တာနက္မွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္၊ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ရာထူးႀကီးႀကီး ေတြ ခန္႔ထားတာ အရင္လူေတြခ်ည္းပဲ…
မင္းသစ္ ။ ။ အျခားအျခားဌာနေတြလည္း အဲဒီလိုပါပဲဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားဗ်ာ သမၼတရံုးေတာင္မွ အဲဒါေတြ ပါေနမွဥစၥာ။ ပညာေရးဌာန ပိုဆိုး။ သြားထိတာေပါ့ဗ်ာ၊ တကယ္ေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ပညာေရးဌာန ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ ေျပာင္းပစ္ရမွာ။ သူတို႔စစ္တိုက္ေနရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာမွ မေျပာလိုဘူး။

မာန္ ။ ။ ပညာေရးကိစၥပဲဆက္ရေအာင္ဆရာေရ၊ လတ္တေလာေပါ့၊ ပညာေရးဌာနကို ဆရာဆရာမမလံုေလာက္တဲ့အတြက္ ပညာေရးဝန္ႀကီး ေဒါက္တာမ်ဳိးသိမ္းႀကီးကေနၿပီးေတာ့ ဘြဲ႔ရသူေတြ၊ ဘြဲ႔ရဆိုတာလည္း ကန္႔သတ္ခ်က္ေတာ့ပါပါတယ္၊ ဘာဘြဲ႔ညာဘြဲ႔ရျဖစ္ရမယ္ေပါ့၊ အဲဒီဘြဲ႔ရႏွစ္ေထာင္ကိုအထက္တန္းျပအျဖစ္ဆြဲခန္႔ခန္႔မယ္၊ SAT လို႔ေခၚသလားမသိဘူး၊ ဆြဲခန္႔ခန္႔မယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကန္ထရိုက္စနစ္နဲ႔ခန္႔မွာ၊ လူႏွစ္ေထာင္ေပါ့၊ အဲဒီခန္႔မယ့္ကိစၥကို လႊတ္ေတာ္မွာတင္သြင္းတယ္၊ တင္သြင္းတဲ့အေပၚမွာ အြန္လိုင္းမွာအေတာ္ကယက္ထတယ္၊ တိုက္ပြဲအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္တယ္၊ တဖက္ကမလုပ္သင့္ဘူးေပါ့၊ ဘြဲ႔ရတိုင္းစာသင္တတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ပညာေရးဌာနနစ္နာတယ္၊ ဘြဲ႔ရရံုနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္စာသင္မွာလဲ၊ ဆရာအတတ္သင္က လာရင္ထားေတာ့၊ ဒီလိုမ်ဳိးဘြဲ႔ရေတြကို ရြာေတြကိုလြတ္ၿပီး အထက္တန္းျပမရွိလို႔ ကန္ထရိုက္စနစ္နဲ႔ လစာနဲ႔ ဘယ္ႏွႏွစ္လုပ္ ပါဆိုတဲ့အေပၚ အႀကီးအက်ယ္ကန္႔ကြက္ၾကတာ တအုပ္စု။

အဲဒီထဲမွာ ပညာေရးဌာနက ေတာ္ေတာ္တတ္သိနားလည္တဲ့ပညာေရးဝန္ထမ္းေတြ တကၠသိုလ္အသိုင္းအဝိုင္းက ဆရာ ဆရာမေတြပါတယ္၊ ပညာေရးဝန္ႀကီးဆီကို ဒီကိစၥစုၿပီးစာတင္မယ္ေပါ့၊ ဂယက္ထၾကတယ္၊ တျခားတဖက္ကက်ေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ခန္႔သင့္တယ္၊ အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာအရေရာ၊ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ဆရာ ဆရာမအမ်ားစုဟာ ေနရာ ေကာင္းေတြ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းေတြကေနတျခားေနရာကို မေရြ႕ခ်င္တဲ့ကိစၥ၊ တခ်ိဳ႕ရြာေတြမွာ ဘယ္လိုျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ဒီေက်ာင္းမွာ ဆရာဆရာမ ငါးေယာက္ခန္႔ေပးတယ္၊ အဲဒီမွာ တကယ္သင္ေနတာက သံုးေယာက္ထဲ၊ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းအုပ္နဲ႔ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးဌာနေပါင္းၿပီး လစာကို မွ်ထုတ္စားတယ္၊ ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းကိုလာမသင္ဘူး၊ စာရင္းမွာ ေတာ့ ငါးေယာက္ရွိေနတယ္၊ အဲဒီႏွစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕မွာက်ဴရွင္လိုက္သင္ရင္ သင္ေနတာ၊ ေက်ာင္းကိုမလာဘူး၊ အဲဒီေတာ့ အခ်ဳိ႕နယ္ေတြေက်းရြာေတြ ဘယ္ဆရာ ဆရာမမွ တကယ္မလာခ်င္တဲ့ရြာေတြက်ေတာ့ အခုလို ဆြဲခန္႔ဆရာဆရာမေတြ ေရာက္လာရင္ အက်ဳိးရွိတယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္တယ္၊ ခန္႔ပါလို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ ျဖစ္ၾကတယ္

မင္းသစ္ ။ ။ မရွိတာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတာေပါ့။

မာန္ ။ ။ ဟုတ္၊ အဲဒီအေပၚမွာဆရာ့အျမင္ေလး…
မင္းသစ္ ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒုတိယအုပ္စုကိုေထာက္ခံတယ္၊ လံုးဝမရွိတာထက္စာရင္ေတာ့ ဘြဲ႔ရဆိုေပမယ့္လည္း တတ္ ခ်င္မွလည္း တတ္မွာေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီ့ တတ္တာေတြမတတ္တာေတြ မေျပာနဲ႔ေတာ့၊ ေနာက္ၿပီးက်ေတာ့ စာသင္တယ္ဆိုတာ ဆရာအတတ္သင္ေကာလိပ္က သင္ေပးလို႔ မရဘူး၊ ပညာေရးတကၠသိုလ္ကလည္း သင္ေပးလို႔မရဘူး၊ သင္ၾကားေရးဆိုတာ ဝါသနာလည္းပါမွ။ ဝမ္းတြင္းအတတ္လည္း ရွိမွျဖစ္တာ၊ သင္ေပးလို႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကိုမာန္ ခင္ဗ်ားဘြဲ႔ရလည္း က်ဴ ရွင္ဆရာလုပ္လို႔မရဘူး၊ က်ဴရွင္ဆရာဆိုတာ ေက်ာင္းသားက ခန္႔တာ။

မာန္ ။ ။ ေဩာ္ ႀကိဳက္ရင္လာမယ္မႀကိဳက္ရင္မလာဘူးေပါ့…
မင္းသစ္ ။ ။ အြန္း ေက်ာင္းသားကခန္႔တာ ႀကိဳက္ရင္လာမယ္ မႀကိဳက္ရင္ ကန္ထုတ္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်ဴရွင္ဆရာေကာင္း နည္းတာေပါ့၊ ဘြဲ႔ရေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီဘြဲ႔ရေတြကို ေစာေစာကတည္းက ေျပာၿပီးပါၿပီ။ တတ္တယ္လို႔ကိုမထင္ဘူး။ တတ္တတ္မတတ္တတ္ဗ်ာ၊ ေနာက္ေတာ့ မုဆိုးကိုဆိုင္သင္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္၊ သူ႔တျဖည္း ျဖည္းနဲ႔ စာသင္တတ္သြားပါလိမ့္မယ္၊ ေနာက္ၿပီးက်ေတာ့ ကိုယ့္အနီးနားကဆရာဆရာမႀကီးေတြဆီကေန အတုယူၿပီးေတာ့ ၾကာရင္သင္တတ္သြားပါလိမ့္မယ္။  ဘယ္ေလာက္တတ္သြားမလဲဆိုေတာ့ ဆရာအတတ္သင္နဲ႔ပညာေရးတကၠသိုလ္ကသင္ေပးသေလာက္ေတာ့ တတ္သြားၾကမွာပဲ။ သူ႔မွာအေျခခံဘြဲ႕ပညာကလည္း ရွိၿပီးသားပဲ။ စာသင္ျခင္းပညာတို႔ အတန္း ထိန္းတာတို႔ ဆိုတာကေတာ့ ၾကာမွတတ္တာဗ်။

အတန္းထိန္းတာကို တခ်ဳီ႕မ်က္လံုးနဲ႔ထိန္းတာ၊ ရိုးအလိုက္ တကန္႔ခ်င္းၾကည့္ၿပီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး၊ ခ်စ္ခင္တဲ့စိတ္နဲ႔ ထိန္းသြားတာ၊ ၾကည့္သြားတာ။ မ်က္လံုးနဲ႔တံျမက္စည္းလွဲတာေပါ့။ ေရွ႕ဆံုးတန္းကေန ဟိုးေနာက္ဆံုးတန္းအထိ။ အကုန္ၿငိမ္ သြားတာ။

မာန္ ။ ။ က်ေနာ္တခုေလာက္ေမးၾကည့္မယ္ဆရာ၊ ဆရာတို႔ငယ္ငယ္ကတည္းကေန ဒီဘက္ေခတ္ အထိေပါ့။  ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ၾကားေရးပိုင္းရွိမယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းရွိမယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာၾကည့္ရင္ အမ်ဳိးသမီးေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေတြက နာမည္ ထြက္တယ္၊ အရည္အတြက္မ်ားတယ္၊

သင္ၾကားေရးပိုင္းမွာၾကေတာ့ ဆရာေတြက ပိုနာမည္ထြက္တယ္၊ ပိုၿပီးေတာ့ အရွိန္အဝါႀကီးၾကတယ္၊ ဒီေက်ာင္းမွာ ဘယ္ ဆရာကဘာသင္တယ္ေပါ့၊ ဘယ္ေက်ာင္းမွာေတာ့ ဘယ္ဆရာသင္တဲ့ ဘယ္ဘာသာေပါ့ဆိုၿပီး နာမည္ထြက္ၾကတယ္။ ဆရာေျပာခဲ့သလိုပဲ ရန္ကုန္မွာလည္း နာမည္ႀကီး က်ဴရွင္ဆိုရင္ ဆရာေတြခ်ည္းပဲ။ အဲဒီလိုျဖစ္ရတာ ဘာကိုအေျခခံၿပီးေတာ့ ကြဲသြားတာလဲဆရာ…

မင္းသစ္ ။ ။ ဘာကိုအေျခခံၿပီးေတာ ့ကြဲသြားသလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ျမင္တာေတာ့ ဆရာရယ္ ဆရာမရယ္မွ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ သင္ၾကားေရးကိုဝါသနာပါတာ၊ စိတ္ဝင္စားတာ၊ ေယာက္က်ားျဖစ္လ်က္နဲ႔ ဆရာဝင္လုပ္တယ္ဆိုကတည္းက ေတာ္ရံုတန္႐ုံ ဝါ သနာမဟုတ္ဘူး။

မာန္ ။ ။ ဆရာဆိုလိုတာ ေတာ္ေတာ္ခံရတယ္ေပါ့။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံသည္ ဆရာမင္းသစ္၏ အိပ္မက္ကြန္ဖရင့္ဝတၱဳတုိစု စာအုပ္မွ မ်က္ႏွာဖုံးသ႐ုပ္ေဖာ္ပုံ ျဖစ္ပါသည္။