မာန္ (ေတာင္လုံးျပန္) ● ဆရာမင္းသစ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္း - အပုိင္း (၂)


မာန္ (ေတာင္လုံးျပန္) ● ဆရာမင္းသစ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္း - အပုိင္း (၂)
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၄၊ ၂၀၁၆

ဆရာမင္းသစ္ကို က်ေနာ္အင္တာဗ်ဴးခြင့္ေတာင္းထားသည္မွာ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ က်ေနာ့္အတြက္ကံေကာင္းလွသည္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕လူသိမမ်ားလွေသာ ဝတၱဳရွည္တစ္ပုဒ္ကို ဆရာဖတ္ဖူးထားျခင္းေၾကာင့္ပင္။ က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ မိတ္ဆက္ စ ကားေျပာျပခ်ိန္ ဆရာက ထိုဝတၱဳကိုမွတ္မွတ္ရရျပန္ေျပာၿပီး သူက်ေနာ့္ကေလာင္ကိုသိထားေၾကာင္းႏွင့္ ထိုဝတၳဳအေပၚသ ေဘာက်ေၾကာင္းေျပာျပသျဖင့္ က်ေနာ္ၾကည္ႏူးမဆံုး။ သူနဲ႔က်ေနာ္ ေရစက္ဆံုခ်င္ေတာ့ ပင္းယမဂၢဇင္းမွာျပန္ဆံုရသည္။ သူက အယ္ဒီတာခ်ဳပ္၊ က်ေနာ္ကလူငယ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စာေပတာဝန္ခံ။ ထို႔ေနာက္ပိုင္း ဆရာႏွင့္ႀကိဳ႕ၾကားႀကိဳ႕ၾကားေတြ႕ၾကသည္။ က်ေနာ္က ဆရာဦးဝင္းၿငိမ္းတို႔ကို အင္တာဗ်ဴးၿပီးေနာက္ပိုင္း စာေပနယ္မွ ဝါရင့္သမာရင့္မ်ားႏွင့္ ထပ္၍အင္တာမဗ်ဴး ျဖစ္။ ႏိုင္ငံေရးေသာင္သာေသာကာလမို႔ ႏိုင္ငံေရးအင္တာဗ်ဴးမ်ားခ်ည္း ငါးႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည္။ ယခုမွ ဆရာမင္းသစ္ ႏွင့္ခ်ိန္းဆိုကာ လြန္ခဲ့ေသာ (၂) ႏွစ္က အလုပ္ေႂကြးကိုဆပ္ရျခင္းပင္။ ၁၅၊ ၁၀၊ ၂၀၁၆ ေန႔တြင္ ပထမအႀကိမ္၊ ၁၉၊ ၁၀၊ ၂၀၁၆ ေန႔တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ႕ဆံုကာ အားပါးတရေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့သမွ် တင္ျပလိုက္ရပါေတာ့သည္။
------

မင္းသစ္။ ။ အဲဒီေတာ့ခုဟာက ကိုမာန္ရယ္၊ စာေမးပြဲေအာင္လက္မွတ္ယူလာတဲ့သူေတြ၊ ပညာတတ္ဆိုတဲ့သူေတြ၊ ကိုယ္အဓိ ကယူတဲ့ဘာသာရပ္ကိုေတာင္ မေလးစားၾကဘူး။

မာန္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ဆရာငယ္ငယ္ကပညာသင္ရတဲ့အေၾကာင္းေတြဆက္ပါဦး။
မင္းသစ္။ ။က်ေနာ္ စာသင္ရင္းနဲ႔ ရွစ္တန္းေအာင္တဲ့အခါက်ေတာ့ စစ္ကိုင္းမွာ က်ေနာ္သင္စရာ အဂၤလိပ္စာဆရာကုန္သြားၿပီ။ အဲဒီကဆရာေတြအားလံုးနဲ႔သင္ၿပီးသြားၿပီ။ အဲဒီအခါ က်ေနာ္စဥ္းစားတယ္။ ငါအဂၤလိပ္စာဆက္သင္ခ်င္ေသးတယ္။ ဘယ္ လိုလုပ္မလဲေပါ့။ အဲဒီတုန္းက အဖြားတေယာက္က ေမၿမိဳ႕မွာရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေမၿမိဳ႕ေျပာင္းသြားတယ္၊။ ေမၿမိဳ႕မွာ ဆရာအသစ္ ေတြနဲ႔သင္ခ်င္လို႔။ အဲဒီတုန္းက ေမၿမိဳ႕က ေခြးကိုက္တတ္သည္ဆိုတာေတာင္ အဂၤလိပ္လိုေရးတာ။ အဂၤလိပ္စာမတတ္ရင္ ေခြးကိုက္ခံရမယ့္ၿမိဳ႕။ အခုနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ မဆိုင္တာေျပာတာပါ ဘာမွမရည္ရြယ္ပါဘူး။ က်ေနာ္က အဲဒီကိုေျပာင္းသြား တယ္။ အဲဒီမွာစာအုပ္ေတြသိပ္ေပါတာ။ စစ္ကိုင္းမွာက အဂၤလိပ္စာအုပ္ကအစ ရွားတယ္။

ေမၿမိဳ႕မွာက အိမ္တိုင္းမွာ ဒုတိယကမ႓ာစစ္မတိုင္မီက လက္က်န္စာအုပ္အေဟာင္းေတြ တပံုႀကီးရွိတယ္။ ျပန္သြားတဲ့ အဂၤ လိပ္ေတြကလည္းထားပစ္ခဲ့တာ။ က်ေနာ္ေမၿမိဳ႕မွာ ဟိုက္စကူးဖိုင္နယ္၊ ဆယ္တန္းတက္ရင္း အဂၤလိပ္စာေကာင္းေတြဖတ္ရၿပီ၊ ဆရာအသစ္ေတြနဲ႔ေတြ႕ရၿပီ၊ အဲဒါေက်ာင္းကဆရာေတြမဟုတ္ဘူး။ အျပင္ကဆရာေတြ။ အျပင္က အဘိုးႀကီးေတြ၊ ကုလား အဘိုးႀကီးေတြ။

မာန္။ ။သူတို႔ကက်ဴရွင္ေပးတာလားဆရာ။
မင္းသစ္။ ။ ဟုတ္ဖူးဗ်။ သပ္သပ္ေခၚသင္ေပးတာ၊ အထူးသျဖင့္ ပရက္ပယ္ေဇးရွင္းေတြ၊ အာတီကယ္ေတြ၊ အဲဒါေတြက စာ အုပ္ထဲဖတ္လို႔ နားမလည္ဘူး၊ အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ဆိုင္တယ္။ အဲဒါေတြ သင္ေပးတာ၊ က်ေနာ္လည္း စာကိုေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဖတ္ေနၿပီ။ ဖတ္ေနၿပီဆိုတာ အရင္က အစ္ကိုေတြ ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြေက်းဇူးနဲ႔ဖတ္ေနၿပီ။ ေနာက္ေတာ့ က် ေနာ္မႏၱေလးတကၠသိုလ္ေရာက္တယ္။

က်ေနာ္မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔တုန္းက ဦးႏုစနစ္ဗ်။ အဓိကဘာသာရပ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ေမဂ်ာစစၥတန္မေပၚေသးဘူး။ ဘာသာစံုပဲ၊ ႀကိဳက္တာယူေလ။ ဘယ္သူကမွလည္း အဖက္လုပ္ၿပီး ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ေကာင္ဆိုတာမ်ဳိးမရွိဘူး၊ ႀကိဳက္တာ ယူေလ။ ဒါကို တလေလာက္ အခြင့္အေရး ေပးေသးတယ္။ ဘာသာစံု အစမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္၊ မင္းႀကိဳက္တဲ့ဘာသာ မင္းယူပဲ။

မာန္။ ။ ဂိုက္လိုင္းေပးတဲ့ဆရာမရွိဘူးလား ဆရာ။
မင္းသစ္။ ။မရွိဘူး။ မင္းႀကိဳက္တဲ့ဘာသာ မင္းယူပဲ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ပဲ၊ က်ေနာ္ဆိုရင္ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ဝတၱဳေတြဖတ္ၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ ငါ၊ ဒီဂ်ီေကာ္မေနးရွင္းယူမယ္ေပါ့။ ဒီဂ်ီေကာ္မေနးရွင္းဆိုတာက အိုပီဟစၥရီေလာဂ်စ္ေပါ့။ အင္း၊ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ ဇာတ္လိုက္ရူးကလည္း ရူးေသးတာကိုးဗ်။ ယူမယ္ေပါ့ အဲဒီဘာသာ၊ ဟိုေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္စဥ္းစားတယ္ဗ်။ ကိုမာန္ရာ၊ က်ေနာ္ကစာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တာ။ စာေရးဆရာဟာ သိပၸံေရာဝိဇၨာေရာ အကုန္တတ္သင့္ တယ္လို႔ထင္တယ္။ အထူးသျဖင့္ သဘာဝသိပၸံေပါ့။ သဘာဝသိပၸံတြဲက ဖစၥစ္၊ ကမ္မက္စရီ၊ ဘိုင္အိုေလာ္ဂ်ီလိုဟာမ်ိဳးေတြ။ အဲဒါေတြက က်ေနာ္အျပင္မွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဖတ္လို႔ မရဘူးဗ်။ လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ခန္း၊ ဓာတ္ခြဲခန္းရွိရမယ္။ သင္ေပးတဲ့ ဆရာေတြရွိရမယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္ကၾကံဳတုန္း၊ တကၠသိုလ္ေရာက္တုန္း၊ ၾကံဳလို႔ေနာ္၊ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္လို႔၊ က်ေနာ္ ဖစၥစ္၊ ကမ္မက္စရီ၊ ဘိုင္အုိေလာ္ဂ်ီယူလိုက္တယ္။ အဲဒါက်ေနာ္ဘြဲ႕ရေတာ ့Bsc (Bio) နဲ႔ရတာပဲ။

မာန္။ ။ဆရာတို႔တုန္းက ဘယ္ႏွႏွစ္တက္ရလဲဆရာ။
မင္းသစ္။ ။ ေလးႏွစ္ပါပဲ၊ က်ေနာ္ကေတာ့ က်တာေရာ ဘာေရာဆိုေတာ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္တုန္း က မတ္လမွာေျဖရတယ္။ က်ရင္ ဇြန္မွာျပန္ေျဖ။ ဒါေပမဲ့ ခုေခတ္ကုစားဆိုတာနဲ႔မတူးဘူးေနာ္။ ဘာသာစံုျပန္ေျဖရတာ။

မာန္။ ။ကိုယ္ေျဖၿပီးသားအကုန္ျပန္ေျဖရတာလား၊
မင္းသစ္။ ။အကုန္ျပန္ေျဖပဲ၊ ေမးခြန္းအသစ္နဲ႔အကုန္ျပန္ေျဖရတယ္။ တခါခါက်ေတာ့ မတ္လတုန္းကေအာင္တဲ့ဘာသာက ဇြန္မွာက်ခ်င္က်ေနျပန္ေရာ။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ေနာက္ထပ္ တစ္ႏွစ္ထပ္ေန။

အဲဒီတုန္းကဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလဲဆိုတာေလးေျပာျပဦးမယ္။ ကိုေအာင္လို႔ထင္တာပဲ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုရဲ႕သား၊ က် ေနာ္တို႔ထက္ႀကီးပါတယ္၊ ေဒါက္တာထင္ေအာင္က ပါေမာကၡ။ သူက လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ဝင္ဒါမီယာကဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုအိမ္ဘက္ေရာက္သြားတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္..၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕သားစာေမးပြဲက်တယ္။ ဟာ၊ ဟုတ္လား၊ ဘယ္ႏွမွတ္နဲ႔က်လဲ၊ ၃၉ မွတ္နဲ႔။ ဟ ... ဘယ္ႏွမွတ္ရမွေအာင္တာတုန္း။ ၄၀ မွေအာင္တာ။ ဒါဆိုဆရာရယ္၊ ဒီေကာင့္ကို ၄၀ ရေအာင္ ဆက္ေျဖခိုင္းေပါ့တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတုန္းဗ်ာ။

အပုိင္း (၃) ကုိ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံသည္ ဆရာမင္းသစ္၏ အိပ္မက္ကြန္ဖရင့္ဝတၱဳတုိစု စာအုပ္မွ မ်က္ႏွာဖုံးသ႐ုပ္ေဖာ္ပုံ ျဖစ္ပါသည္။

မာန္ (ေတာင္လုံးျပန္) ● ဆရာမင္းသစ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္း - အပုိင္း (၁)