သားႀကီးေမာင္ေဇယ် ● နင္က ဗိုလ္ေအာင္ဒင္
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၃၊ ၂ဝ၁၆
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၃၊ ၂ဝ၁၆
‘ျပႆနာေတာ့ တက္ၿပီ’
ဒီစကားသံကေလးကို ၾကားလိုက္ရရင္ အေတာ္မ်ားမ်ား အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ သတင္းသမားေတြကေတာ့ အဲဒီ လိုစကားသံမ်ဳိးကိုၾကားရင္ ေခါင္းေထာင္လာတတ္ပါတယ္။
စပ္စုလာတတ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲ၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ၊ ဘာဆက္ျဖစ္ဦးမွာလဲ။ စတဲ့ေမးခြန္းေတြ တသီႀကီးေမး ေလ့ရွိပါ တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ အခုျပႆနာ တခုရင္ဆိုင္ေနရပါၿပီ။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ျပႆနာပါ။
ဒီျပႆနာက အေတာ္ႀကီး ႀကိဳးစားရွာေဖြထားရတဲ့ျပႆနာလုိ႔ ဆိုရမွာပါ။
ရွာေဖြတင္ျပသူေတြက ကိုမ်ဳိးသားထက္နဲ႔ ကိုျမင့္ေက်ာ္တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လံုး သတင္းပညာကို မွ်ေဝေနသူ ေတြပါ။ ဒီျပႆနာကို ရွာေဖြေနတဲ့ေနရာက မီဒီယာအလုပ္႐ံုေဆြေႏြးပြဲတခုမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔ကေျပာပါတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဟာ အာဏာရပါတီရဲ႕ ယာယီေခါင္းေဆာင္တဲ့။ သူ႔ပါတီနာမည္က ၾကက္ဖပါတီ။ သူ႔ အမ်ဳိးသမီးတဦးက လူအမ်ားမႏွစ္သက္တဲ့စီမံကိိန္းတခုကို အစိုးရခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ကန္ထရိုက္ရသြားတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ရ ထားတဲ့ သက္ေသခံ အေထာက္အထားစာရြက္စာတမ္းေတြက မခိုင္လံုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဝန္ႀကီးေဟာင္းရဲ႕ မိတ္ေဆြ တ ေယာက္ကေတာ့ ဒီစာရြက္စာတမ္းေတြဟာ အမွန္ေတြပါလုိ႔ ေျပာေနပါတယ္။ ဒီသတင္းဟာ လူမႈကြန္ယက္မွာ ျပန္႔နွံ႔ေနၿပီတဲ့ ။ ဒီသတင္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကိုေမးရင္လည္း အေဟာက္ခံရမယ္၊ ဝန္ႀကီးေဟာင္းကလည္းကလည္း ဖုန္းပိတ္ ထားတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြကလည္း ဒီသတင္းကို ေရးခ်င္လိုက္တာ လက္ယားေနၿပီ။
ကဲ ကိုေရႊသတင္းေထာက္ေတြ ဘယ္လိုေရးမလဲ။ အေရးမွာရင္၊ သတင္းမခိုင္လံုရင္၊ အသေရဖ်က္မႈ (ပုဒ္မ ၅ဝဝ)၊ အင္တာ နက္ေပၚတင္ရင္၊ ပုဒ္မ ၆၆ (ဃ)၊ အီလက္ထရြန္နစ္ပစၥည္းေတြသံုးရင္ ပုဒ္မ ၃၄ (ဃ) စတဲ့ စတဲ့ ပုဒ္မေတြနဲ႔ အေရးယူခံရမယ္တဲ့။
က်ေနာ္တုိ႔ ျပႆနာကို မီးထြန္းရွာၾကပါၿပီ။
သတင္းကိုေရးမွာလား မေရးဘူးလား။
ျပႆနာကႀကီးတယ္။
အႏၱရာယ္ကလည္း ႀကီးတယ္။ အာဏာရအစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ျပႆနာ။ ကြဲၿပီဆိုရင္ေတာ့ အခ်ီႀကီးပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ထဲက တေယာက္က ေျပာတယ္။ သတင္းမလုပ္ဘူးတဲ့။ မခိုင္လံုတဲ့သတင္းမို႔ မစြန္႔စားသင့္ဘူးတဲ့။ ေနာက္ တ ေယာက္ကေျပာတယ္။ ဒါဟာ အာဏာရပါတီရဲ႕ ခ်စားမႈပဲ၊ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္မႈပဲ၊ ဒီသတင္းအစကို ဆြဲထုတ္ၿပီး သ တင္းလုပ္သင္႔တယ္။ ဒါျပည္သူေတြ သိသင္႔တဲ့သတင္းပဲ။ သတင္းသမားေတြမွာ တာဝန္ရွိတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ သ တင္းအနံ႔သာျဖစ္တယ္။ အေျခအျမစ္လုိ႔ ယူဆလုိ႔မရဘူးလုိ႔ ဆိုပါတယ္။
ဒါဆို အေျခအျမစ္ကို ဘယ္လိုတူးဆြမလဲ။
ေနာက္တေယာက္က အၾကံေပးတယ္။ ဒီ ျဖစ္စဥ္မွာပါတဲ့လူေတြကို စာရင္းျပဳစုၿပီး အင္တာဗ်ဴးလုပ္သင္႔တယ္တဲ့။ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ ပါတဲ့သူေတြက ....
၁။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္
၂။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးတဦး
၃။ ဝန္ႀကီးေဟာင္း
၄။ ဝန္ႀကီးေဟာင္းမိတ္ေဆြ
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကိုေမးလုိ႔ ရပါ႔မလား။ သူက ေဟာေဟာ ဒိုင္းဒိုင္းသမား၊ ေဒါသႀကီးတယ္။ ေမးဖို႔မလြယ္ဘူး။
ဒါဆိုေနာက္တေယာက္။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးတဦး။ အင္း ဒါလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ဒါဆို ဒီလို တဖက္က ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးလုိ႔ဆိုထားတယ္။ အဲဒါကိုၾကည္႔ရင္ ဗိုလ္ေအာင္ ဒင္မွာ သူနဲ႔အလြန္နီးစပ္တဲ့ အျခားအမ်ဳိးသမီးေတြ ရွိနိုင္ေသးတယ္။ သူတုိ႔ကိုေမးၾကည့္မယ္။ သူတုိ႔က အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြဆို ေတာ့ ေျပာေကာင္းေျပာမယ္။ ဒါေပမယ့္ တိက်ခိုင္လံုတဲ့ အေထာက္အထားရဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ႀကိဳးစားၾကည့္ရင္ မမွား ႏိုင္ ပါဘူးတဲ့။
ေနာက္တေယာက္က ဝန္ႀကီးေဟာင္း။ သူက ဖုန္းပိတ္ထားတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဝန္ႀကီးေဟာင္းရဲ႕မိတ္ေဆြေရာ ျဖစ္နိုင္ မလား။ သူလည္း ဖုန္းပိတ္ထားတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ထပ္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္မွာ ဘာေတြ စံုစမ္းသင္႔ပါသလဲ။ စီမံ ကိန္းရံုးကိုသြားသင္႔တယ္။
ဒီစီမံကိန္း တကယ္ရွိလား၊ ကံထရိုက္ ဘယ္သူ႔ကိုခ်ေပးသလဲ။ ဘယ္တုန္းက ခ်ေပးတာလဲ၊ ဘယ္အစည္းအေဝးက ဆံုး ျဖတ္တာလဲ။ အစည္းေဝးမွာ ဘယ္သူေတြပါလဲ။ ဒါေတြကို စံုစမ္းသင့္တယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။
တေယာက္က ထေျပာတယ္။ ျပႆနာရွာရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ထက္ပိုစြမ္းတဲ့ ေရွ႕ေနေတြကို ဆရာတင္သင့္တယ္လုိ႔ အႀကံ ျပဳတယ္။
အဲဒီအၾကံကို အားလံုးလက္ခံလိုက္တယ္။
တေယာက္က ေျပာတယ္။ သတင္းအေရးခင္ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဆီ အရင္စာပို႔သင့္တယ္။ သတင္းေထာက္တေယာက္က ထ ကန္႔ကြက္တယ္။ ဒါဆို သူက သက္ေသခံေတြ ေဖ်ာက္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ သူက လူမိုက္ေတြငွားၿပီး တိုက္ခိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲတဲ့။
ေနာက္တေယာက္က အႀကံျပဳတယ္။ သူ႔ဆီစာေရးတဲ့အခါ လက္ခံစာ ယူထားရမယ္။ သူ႕ပါတီကိုစာပို႔တဲ့အခါလည္း လက္ခံ စာယူထားရမယ္။ အဲဒါမွ တရားရုံုးမွာ သတင္မေရးခင္ စာပို႔ထားတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပႏိုင္မယ္တဲ့။
စာပို႔ၿပီးရင္လည္း လူကိုယ္တိုင္ တံခါးေခါက္ၿပီး ေမးရမယ္။ ဝင္ခြင္႔မေပးရင္လည္း မေပးတဲ့အေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ထားရ မယ္။ ဆဲလႊတ္ရင္လည္း ဆဲလႊတ္တဲ့ အေၾကာင္းမွတ္တမ္းထားရမယ္။ ဆဲမလႊတ္ပဲ သူ႕ရံုးခန္းမွာ ေတြ႕ခြင္႔ေပးၿပီးမွ ပိုင္နက္ က်ဴးလြန္မႈနဲ႔ တရားစြဲႏိုင္ေသးတယ္။ အဲဒါကို ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္ရမလဲဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားထားရမယ္တဲ့။
ေျမစာရင္းရံုးနဲ႔ စီမံကိိန္းဌာနေတြကိုလည္း သြားၿပီး အခ်က္အလက္စုေဆာင္းရမယ္။
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကို ခုခံခြင္႔ေပးရမယ္။ သတင္းမေရးခင္ကတည္းက ခုခံခြင္႔ေပးရမယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ႔ ပထမ သတင္းပါ သြားၿပီဆိုကတည္းက စီရင္ခ်က္ခ်သလို ျဖစ္တတ္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ပါ။
ေဆြးေႏြးပြဲ စကားဝိုင္းကရလာတဲ့အခ်က္ေတြကို စာရြက္ေပၚမွာ ခ်ေရးတယ္။ အျပန္အလွန္ ထပ္ခါ ထပ္ခါ တိုင္ပင္ၾကတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္အစိတ္အပိုင္းကို တာဝန္ယူဆိုတာ တိတိက်က် တာဝန္ေပးၾကတယ္။
ဒီစကားဝိုင္းကိုၾကည့္ရင္ ...
အခ်က္အလက္ မွန္ကန္ရမယ္ဆိုတာကို အထူးအေလးဆိုတာကိုေတြ႕ရတယ္။ သံသယ အရွိခံရသူကို ခုခံကာကြယ္ခြင္႔ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားထားတယ္။ သတင္းေရးသားသူအေပၚ ဆိုးက်ိဳးသက္ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ ဥပေဒေတြကို အေသအခ်ာ သတိထားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေရွ႕ေနနဲ႔ တိုင္ပင္တယ္။ အၾကံရယူတယ္။ အႏၱရာယ္ေတြကို ႀကိဳတင္စဥ္းစားကာကြယ္ထားတယ္။ တနည္းအား ျဖင္႔ သတင္းသမားေတြရဲ႕လံုျခံဳေရးကို အထူးသတိထားတယ္။
ဒီလို စကားဝိုင္းေတြ၊ တနည္းအားျဖင္႔ ဒီိလိုစည္းေဝးပြဲေတြကို သတင္းဌာနေတြရဲ႕ သတင္းခန္းမွာ ေန႔စဥ္လိုလို ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိ ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ သတင္းသမားေတြရဲ႕ တာဝန္သိမႈ၊ တာဝန္ခံမႈအျပင္ စြန္႔စားမႈေတြလည္း ပါဝင္ေနပါတယ္။
ဒီလိုစိတ္ဓါတ္ေတြ သတင္းဌာနေတြမွာ မ်ားမ်ားရွိရင္၊ ဒီလိုစနစ္တက်နဲ႔ စုေပါင္းလုပ္တတ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ သတင္း ေလာကမွာထြန္းကားလာရင္ စနစ္ေဟာင္းက ဗိုလ္ေအာင္ဒင္လိုလူမ်ဳိးေတြ တျဖည္းျဖည္း ပေပ်ာက္သြားမွာပါ။ အဲ တခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ေတြမေပ်ာက္ပဲ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သတင္းသမားေတြ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားခဲ့ရင္ေတာ့ အနႏၱစႀကၤာဝ႒ာအတြင္းရွိ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြကို ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ကင္ပိန္းေတြ အရင္လုပ္ရပါေတာ့မယ္။
သားႀကီးေမာင္ေဇယ် (၁၁-၁၂-၂ဝ၁၆)