သာထက္ေအာင္ ● လုပ္စားကိုင္စား ႏိုင္ငံေရးသမား

သာထက္ေအာင္ ● လုပ္စားကိုင္စား ႏိုင္ငံေရးသမား
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၆

တိုင္းေရးျပည္ေရးႏိုင္ငံေရးေတြကို ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုေနတတ္ရင္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမလားမသိဘူး။  ခုေတာ့တီဗီပဲဖြင့္ဖြင့္၊ အင္တာနက္ပဲၾကည့္ၾကည့္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာရယ္လို႔ ေတြ႕ရခဲသားကလား။  စစ္အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဆီးရီးယားက ၿမိဳ႕ ပ်က္ႀကီးေတြျမင္ရတာ စိတ္ေျခာက္ျခားဖို႔ေတာင္ ေကာင္းပါတယ္။  ကေလးအရြယ္ လူမမည္ေလးေတြ စစ္ေၾကာင့္ ထိခုိက္ ဒဏ္ရာရတာေတြ ျမင္ရတာေၾကကြဲဖို႔ေကာင္းပါတယ္။  ေရႊျပည္ႀကီးက အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းမွာျဖစ္ေနတဲ့တိုက္ပြဲေတြ အေနာက္ ဘက္တံခါးမွာျဖစ္ေနတဲ့ ပဋိပကၡေတြ၊ ခုစာေရးေနစဥ္မွာပဲ အိုင္အက္စ္လက္ခ်က္၊ ဘာလင္ကေစ်းတန္းကို ထရပ္ကားနဲ႔ ၀င္တိုက္တဲ့သတင္း၊ ႐ုရွားသံအမတ္ကို ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္တဲ့ အင္ကာရာကသတင္း၊ ဘယ္ဒင္းမွ ႏွလံုးစိတ္၀မ္းခ်မ္းသာစရာမရွိပါဘူး။

ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ေျဖရွင္းလို႔မရတဲ့အခါ စစ္ေရးနည္းနဲ႔ေျဖရွင္းၾကရတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚဟာ ဘယ္အထိမွန္ႏိုင္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားဖို႔ေတာ့ေကာင္းၿပီ။  အခုအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းလို တပ္မေတာ္က ထိုးစစ္ဆင္တယ္။  မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစု ၄ ဖြဲ႔က ျပန္ ခ်တယ္။ အက်ဳိးအျမတ္က ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်အဆံုးမ်ားၾကရၿပီး အျပစ္မဲ့တဲ့ျပည္သူေတြ စစ္ေဘးဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ႔ ေျပးၾက လႊားၾကရၿပီ။  ဥသွ်စ္သီးကို ဥသွ်စ္သီးနဲ႔ထုေတာ့ ႏွစ္လံုးစလံုးကြဲတာပဲ အဖတ္တင္မွာပါ။  စစ္ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ဘယ္သူမွမႏိုင္ဘူး။  ႏွစ္ဖက္စလံုးအ႐ႈံးခ်ည္းပဲဆိုတာ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႔လိုၿပီ။ တိုင္းျပည္ကမြဲရတဲ့အထဲ စစ္စရိတ္ေၾကာင့္ ဘူးေလးရာဖ႐ုံဆင့္ၿပီ။

ျပႆနာေတြကို စစ္ေရးနည္းနဲ႔မေျဖရွင္းဘဲ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ ဘာေၾကာင့္ေအာင္ျမင္မႈမရခဲ့သလဲ။ ႐ုိး႐ုိးရွင္းရွင္း ေလးေတြးၾကည့္ရင္ မ႐ိုးသားလို႔ပါပဲ။  ကိုယ့္ပါတီ၊ ကိုယ့္အုပ္စု၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ေနရာ၊ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားတခုတည္းၾကည့္ၿပီး လုပ္တဲ့ႏိုင္ငံေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေသနတ္ဗ်ဴဟာလို႔ ထင္မွတ္မွားေနတဲ့ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ နည္းလမ္းေတြအသံုးျပဳၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဘယ္ေတာ့မွမေအာင္ျမင္ပါဘူး။  ၁၉၆၃ ခု ဗုိလ္ေန၀င္းတို႔ေခၚတဲ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပ်က္ျပားခဲ့ရ တယ္ဆိုတာကလည္း အဲဒီမ႐ိုးသားမႈေၾကာင့္ပါပဲ။  ဖဆပလ မေအာင္ျမင္တာလည္း ဒီမ႐ိုးသားမႈေၾကာင့္ပါပဲ။

Politics လို႔ေခၚတဲ့ေ၀ါဟာရကို အၾကမ္းဖ်င္း ဘာသာျပန္ၾကည့္ရင္ ႏိုင္ငံေရး၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔စပ္ဆိုင္ေသာ လုပ္ငန္းလို႔ အဓိပၸါယ္ ရမယ္ထင္ပါတယ္။  တိုင္းျပည္အက်ဳိး၊ လူမ်ဳိးအက်ဳိးကို ကိုယ္က်ဳိးမဖက္ အနစ္နာခံ စြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္ရြက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ျပည္သူေတြကခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။  အားကိုးၾကတယ္။  ဂုဏ္ျပဳၾကတယ္။ ကမၻာမွာ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္ထူး၊ ပုဂၢိဳလ္ျပည္ေတြရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ္…ေလာကဓမၼတာအတုိင္း အေကာင္းထက္ အဆိုးက ျပဳရလြယ္ေလေတာ့ အာဏာမက္သူ ကိုယ္က်ဳိးရွာသူ အတၱ ႀကီးသူေတြက ႏိုင္ငံေရးအေရၿခံဳၿပီး တြင္က်ယ္လာတဲ့အခါ Politics တို႔ Politician လို႔ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားတို႔ကို လူေတြက တျဖည္းျဖည္း အယံုအၾကည္ကင္းလာပါတယ္။  ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလ အာဏာမရခင္ေတာ့ မက္လံုးေတြ တပံုႀကီးေပး  တကယ္အာဏာလည္းရလာေရာ ကုလားထုိင္မွာ မိန္းမူးသာယာၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားရွာသြားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြ ကေတာ့ ေလာကမွာမျမင္ခ်င္မွမဆံုး၊ ၾကာေတာ့ Politics ဆိုတဲ့စကားလံုးကို မေကာင္းတဲ့အဓိပၸါယ္နဲ႔ ဖြင့္ဆို သံုးႏႈန္းလာ တာေတြ ကြၽန္ေတာ္ၾသစေၾတးလ်ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာသိလာရပါေတာ့တယ္။

ၾသစေၾတးလ်မွာေနလာခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္း ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္ခဲ့ဖူးလို႔ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔လည္းထိ ေတြ႕ ဆက္ဆံဖူးပါတယ္။ တ႐ုတ္၊ ကုလား၊ ဂ်ပန္၊ ၾသဇီ၊ အီတလီ၊ ဖိလစ္၊ ပီႏို၊ အာဖရိကန္…စသျဖင့္ တခ်ဳိ႕စက္႐ုံေတြမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြရွိသလို တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လုပ္လို႔ လပိုင္းႏွစ္ပိုင္းပဲရွိေသးတယ္။  ရာထူးအဆင့္ လည္းေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ ထြက္သြားတဲ့လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ မင္းဒီမွာမေပ်ာ္ဘူးလား၊ လုပ္ခနည္းလို႔လားေမးၾကည့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒီစက္႐ုံက Politics သိပ္မ်ားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ထြက္တာ၊ သူေျပာတဲ့ Politics သိပ္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က တရားမွ်တမႈမရွိဘူး။ ဘက္လိုက္တယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔တယ္။ အသားအေရာင္ခြဲျခားတယ္။ အထက္ဖား ေအာက္ဖိေတြရွိတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးပိတ္ပင္တယ္ စတဲ့အဓိပၸါယ္ေပါင္းမ်ားစြာပါတယ္ဆိုတာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ အလိုလိုသိလာပါေတာ့ တယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီကုမၸဏီ၊ ဒီစက္႐ုံက Politics သိပ္မ်ားတယ္လို႔ နာမည္ထြက္ရင္မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူၾကေလေတာ့ နဂိုကသူ႔အဓိပၸါယ္နဲ႔သူ ျပည့္စံုေကာင္းမြန္တဲ့ 'ႏိုင္ငံေရး' ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရႏိုင္ငံေရးသမားအမည္ခံတို႔ရဲ႕လက္ခ်က္ေၾကာင့္ အဓိပၸါယ္တမ်ဳိး သက္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ စိတ္ထားထက္ရင္ျမတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းဟာ အာဏာ၊ ပါ၀ါ၊ ေနရာ၊ ၾသဇာ၊ ေငြ ေၾကးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါ အမွန္တရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳရမွာ ၀န္မေလးေတာ့သလို သူ႔ကို ဆန္႔က်င္ေ၀ဖန္လာရင္ လည္း မိုက္႐ိုင္းစြာတုံ႔ျပန္လာတတ္ၾကပါတယ္။

မြန္ျမတ္သန္႔စင္တဲ့ ဗုဒၶဘုရားေတာ္ကို ယံုၾကည္စြာဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္း၊ သံဃာေတာ္ ေတြေတာင္မွ ႏိုင္ငံေရးပူးကပ္လာရင္ မေျပာသင့္တဲ့ ႐ုန္းရင္းၾကမ္းတမ္းတာေတြေျပာလို႔ ေျပာ၊ က်င့္၀တ္နဲ႔မညီတဲ့ အေနအ ထိုင္၊ အေျပာအဆို၊ အမူအက်င့္ေတြက်င့္လုိ႔က်င့္၊ မရင့္က်က္ေသးသူအဖို႔ေတာ့  ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ မူးယစ္ေဆး၊ စိတ္ႂကြ ေဆးမ်ားလို လူကို ကေျပာင္းကျပန္လုပ္ႏိုင္တဲ့ သတၱိရွိပါတယ္။

ကမၻာ့အင္အားအႀကီးဆံုးႏိုင္ငံႀကီး တႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အေမရိကားမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲကေတာ့ တကယ့္ကို အုတ္ေအာ္ ေသာင္းနင္းပါ။  မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေဒၚနယ္ထရမ့္အႏိုင္ရသြားေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာႀကီးဟာ တယ္လည္း ႐ႈပ္ေထြး၊ တယ္လည္း မာယာမ်ားပါ့လားလို႔ ေတြးမိပါေသးတယ္။ တရားက်ဖို႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ကိုဆန္႔က်င္ခဲ့၊ ေ၀ဖန္ခဲ့တဲ့လူေတြလည္း ပါးစပ္ပိတ္သြားၿပီး ေနရာေလးဘာေလး ကမ္းလွမ္းရင္း ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ႂကြလာတာေတြ႕ရေတာ့၊ ေၾသာ္…ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဒီလို ခ်ည္းပါလားလို႔ သံေ၀ဂရမိပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလတုန္းက ရီပတ္ပလီကန္ပါတီက သမၼတေဟာင္း ၀င္အေရြးခံၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာႏႈတ္ထြက္သြားတဲ့ Mitt Romney ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလည္း သူ႔ၿပိဳင္ဖက္ ေဒၚနယ္ထရမ့္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ တြယ္ခဲ့တဲ့သူပါ။ ေဒၚနယ္ထရန္႔ အႏိုင္ရလို႔ သူ႔ကိုေနရာေပးခ်င္လို႔ေခၚေတာ့လည္း မျငင္းႏိုင္ရွာပါဘူး။  ဒါ့ေၾကာင့္ ေလာကမွာမယံုရဆံုးလူဟာ ႏိုင္ငံေရးသမား လု႔ိ တခ်ဳိ႕က ျမင္ၾကပါတယ္။

စပ္မိတုန္း ႏိုင္ငံေရးသမားကို ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္တဲ့ပံုျပင္ေလးမွတ္မိသေလာက္ေရးျပၿပီး ဒီေဆာင္းပါးကို အဆံုးသတ္ပါ့ မယ္။

တခါတုန္းက ရြာတရြာမွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အလြန္ခင္ၾကဆိုပဲ။ ကေလးဘ၀တုန္းကအတူ ေဆာ့၊ အတူေက်ာင္းေနရင္း ႀကီးလာေတာ့ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာရွာရင္း ကြဲသြားၾကတယ္။  ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာမွ တေနရာမွာျပန္ဆံုၾကေတာ့ တေယာက္ က ေတာ္ေတာ့္ကိုခ်မ္းသာေနတဲ့ ခ႐ိုနီသူေဌးႀကီးျဖစ္ေနၿပီး က်န္တေယာက္ကေတာ့ ႏြမ္းႏြမ္းပါးပါးနဲ႔ အားအားရွိတရားထုိင္၊ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ဘာသာေရးသမားႀကီးလံုးလံုး ျဖစ္ေနပါတယ္။

စီးပြားေရးသမား သူေဌးက သူ႕သူငယ္ခ်င္းႏြမ္းႏြမ္းပါးပါးျဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ စီးပြားေရးႀကိဳးစားလုပ္ဖို႔အေၾကာင္း သူတတ္ႏိုင္သမွ်ကူညီမယ့္အေၾကာင္း ခုလိုဘာသာေရးေတြလုပ္ေနလို႔ ဘယ္သူကမွပိုက္ဆံလာေပးမွာမဟုတ္ ေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံမရွိသူတေယာက္အဖို႔ ဘယ္လိုမွေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းသာမႈေတြရမွာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း တရားခ်ပါတယ္။

ဘာသာေရးသမားက သူ႔သူငယ္ခ်င္းစီးပြားေရးသမားေျပာသမွ်ေတြကို ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး နားေထာင္ေနၿပီး သူ႔ စကားလည္းဆံုးေရာ… ဒီမွာသူငယ္ခ်င္း မင္းက ေလာကႀကီးမွာ ေငြသာ ပထမ၊ ေငြသာ အဓိကလို႔ထင္ေနတာကိုး၊ တကယ္ ေတာ့ မင္းဘာသာမသိလို႔၊ မင္းဟာေလာဘသမားပဲ၊ ေလာဘဆိုတာမီးပဲ။  ဒါေၾကာင့္ ပညာရွိေတြက ေလာဘမီးလို႔ တင္စား ခဲ့တာ။  ေလာဘဆိုတာ ပူေလာင္တယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ တကယ့္ ခ်မ္းသာအစစ္ မင္းမရႏိုင္ဘူး။  ရေလ လိုေလ အိုတေစၦပဲ၊ ပင္လယ္ေရလိုပဲ၊ ေသာက္ေလ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပဆို တာမင္းၾကားဖူးမွာေပါ့။  တကယ့္ခ်မ္းသာအစစ္က ေငြမဟုတ္ဘူး။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာနဆိုတဲ့ ကိေလသာမီးေတြၿငိမ္းႏိုင္၊ သတ္ႏိုင္မွ…

အဲသလို စီးပြားေရးသမားနဲ႔ ဘာသာေရးသမားျငင္းခုန္ေနလိုက္ၾကတာ အေျဖမရႏိုင္ဘဲ အေျခအေနက တင္းမာလာတဲ့အခ်ိန္ မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ သူတို႔နားကိုေရာက္လာပါတယ္။

'ကိုယ့္လူတို႔ ဘာေတြမ်ား ဒါေလာက္ အႀကိတ္အနယ္ျငင္းခုန္ေနၾကတာလဲဗ်၊ ေျပာစမ္းပါဦး' ဆိုေတာ့…

စီးပြားေရးသမားကလည္း ေစာေစာကအတိုင္းေငြမရွိဘဲနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာဖို႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေငြကို ရသမွ် ရွာရမယ့္အေၾကာင္း ဘာသာေရးသမားကလည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းအျမင္လြဲေနေၾကာင္း၊ ေလာဘရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ ေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးသမားက ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ္ရင္း ...

'အင္း…ဒီျပႆနာက အင္မတန္သိမ္ေမြ႕ေလးနက္တဲ့ျပႆနာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိ္ု ပါးစပ္နဲ႔ နား လည္ေအာင္ရွားျပတာထက္ လက္ေတြ႔လုပ္ျပမွ ပိုသေဘာေပါက္လိမ့္မယ္။  လာ..ဟုိဘက္နားက လူရွင္းတဲ့ေရကန္နား သြားရေအာင္ဆိုၿပီး ၂ ေယာက္လံုးကို ေရစပ္နားထိေခၚသြားတယ္။

'ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကလြဲရင္ ခင္ဗ်ားတို႔အ၀တ္အစားေတြ အကုန္ခြၽတ္လိုက္၊ ဟုိ သူေဌးႀကီး ခင္ဗ်ားနာရီေတြ၊ လက္စြပ္ေတြ ခြၽတ္၊ ဒီမွာပံုထား၊ ဟုတ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ေက်ာခ်င္းကပ္ထုိင္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ၿပီး တရားထုိင္သလို တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္၊ မ်က္စိ ကိုမွတ္ထား၊ အာ႐ုံကိုမလြင့္ေစပဲ ၁ ကေန ၁၀၀ အထိ ျဖည္းျဖည္း မွန္မွန္ရြတ္၊ မ်က္စိလံုး၀ဖြင့္မၾကည့္နဲ႔၊  ၁၀၀ ျပည့္ေတာ့မွ မ်က္လံုးကိုဖြင့္ အဲဒီက် ဘယ္သူမွန္တယ္ဆိုတာ မ်က္၀ါးထင္ထင္သိလိမ့္မယ္။'

ႏိုင္ငံရးသမားညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း အ၀တ္အစားေတြခြၽတ္၊ ေက်ာခ်င္းကပ္၊ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ၁ ကေန ၁၀၀ အထိ ျဖည္းျဖည္း မွန္မွန္ရြတ္လာၿပီး ၁၀၀ ျပည့္လို႔မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူလည္း မရွိ၊ သူတို႔အ၀တ္အစားေတြလည္း မရွိေတာ့၊ အဲဒီမွာသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လံုးရလိုက္တဲ့ ဉာဏ္အလင္းကေတာ့ 'ႏိုင္ငံေရးသမားစကား နားေယာင္ လံကြတ္ တီေတာင္ ေပါင္ရလိမ့္မယ္' တဲ့။    ။

(ႏိုင္ငံေရးသမားအားလံုးကို မဆိုလိုပါ။ လုပ္စားကိုင္စား ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို ရည္ညႊန္းပါသည္။)

သာထက္ေအာင္
၂၁-၁၂-၂၀၁၆