သားႀကီးေမာင္ေဇယ် - သမဂၢ အိပ္မက္

သားႀကီးေမာင္ေဇယ် - သမဂၢ အိပ္မက္
(မိုုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၁၇

အဓိပတိလမ္းဖက္ကို ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦႀကီးကို ဘြားကနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ႔ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ကြ်န္ေတာ္ တကၠသိုလ္ေရာက္ခါစ မႏၱေလးေဆာင္ေပၚက လွမ္းျမင္ေနရတဲ႔ ေျမကြက္လပ္ေနရာပါ။ အဲဒီတုန္းက မႏၱေလးေဆာင္ေပၚကေနလွမ္းၾကည္႔ လိုက္တိုင္း ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြဖံုးေနတဲ႔ ေနတဲ႔ေနရာ။ အဲဒီေနရာက ေရညွိေတြတက္ေနတဲ႔ အထီးက်န္ ေက်ာက္တိုင္ပုပုေလး ကေလး ကို ေငးရင္း အေတြးေတြ ပ်ံလြင္႔ေနခဲ႔ရ။ 

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ဒီေနရာမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဆိုတာရွိသတဲ႔။ အဲဒီေက်ာင္းသားသမဂၢ မွာ ျမန္မာ႔လြတ္လပ္ေရးကိုတုိက္ပြဲ၀င္ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမြးထုတ္ေပးတာေပါ႔။ ဟို မွာ အထီက်န္ ရပ္ခံ ေနတဲ႔ ေက်ာက္တိုင္ပုပု ကေလးကေတာ႔ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ က်ဆံုးသြားတဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ဆိုတဲ႔ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ကို ဂုဏ္ျပဳ စိုက္ထူထား တာေလ။ ခုေတာ႔ . . . . ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြ၊ အဲဒီၿခံဳႏြယ္ေတြ ေအာက္မွာ လဲေလွ်ာင္ေနတဲ႔ အုပ္တိုင္တခ်ိဳ႕။ ...

ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦႀကီးကို ၀ါက်ံက်ံစာအုပ္အေဟာင္းေတြထဲမွာ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးေတြ႕ခဲ႔ရတဲ႔အခါ ရင္ေတြခုန္ခဲ႔ရ။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လက္ဆင္႔ကမ္းခဲ႔ရ။ တိတ္တခိုး သက္ျပင္းခ်ခဲ႔ရ။

၁၉၇၅ ဦးသန္႕အေရးအခင္းမွာ ဦးသန္႕ရုပ္ကလပ္ကို ဒီေနရာမွာ ျမဳပ္ႏွံဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ေက်ာင္းသားသမဂၢ ျပန္လည္တည္ေဆာင္ဖို႔ အားထုတ္ခဲ႔ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဓိပတိလမ္းတေလွ်ာက္ က ေက်ာင္းသားသမဂၢ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး ေၾကြးေၾကာ္သံဟာ သံတိုင္ေတြေနာက္ကြယ္ကိုေရာက္ခဲ႔ၿပီး ေထာင္နံရံေတြမွာသာ ပဲတင္ထပ္ေစခဲ႔တာပါ။

အဲဒီတုန္းက ေထာင္ေတြထဲမွာ ေအာ္သံဟစ္သံ ေတာက္ေခါက္သံေတြနဲ႕အတူ *ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီး၊ *ေလယာဥ္ပ်ံစီး ခဲ႔ရ။ သံေခ်ာင္းေခါက္လို႔ အိပ္ခ်ိန္ လို႕ ေအာ္လိုက္တဲ႔ အသံၿဗဲႀကီးကိုလစ္လွ်ဴရႈရင္း ေက်ာင္သားသမဂၢ ဘယ္လို ျပန္ေဆာက္မလဲ ဆိုတာကို ၀ို္င္းဖြဲ႔ တိုင္ပင္ခဲ႔ၾက၊ စိတ္ကူးေတြယဥ္ခဲ႔ၾက။ အိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ႔ရ။ ခုေတာ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢႀကီးကို စာအုပ္ေဟာင္းေတြ၊ ဓါတ္ပံုေဟာင္းေတြ ထဲက အတိုင္းေတြ႕လိုက္ရၿပီ။

‘ခင္ဗ်ား လာမယ္ဆိုလုိ႕ က်ဳပ္ေစာင္႔ေနတာ’

မ်က္လံုးေမွးေမွး အသားညိဳညိဳ ခ်င္းလူမ်ိဳး ဗိသုကာေက်ာင္းသား ေဟာင္း ကိပ္ခိုလွ်န္ က ဂိတ္၀က အုပ္ခံုကေလးေပၚကထလာရင္း ကြ်န္ေတာ္႔ကိုစီးႀကိဳလိုက္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဂိတ္၀ကေန သမဂၢ အေဆာက္အဦကလွမ္းၾကည္႔ရင္း
‘ အရင္တုန္းက အေဆာက္အဦ အတိုင္းပဲေနာ္’
ကြ်န္ေတာ္ တအံတၾသ ေငးရင္းေျပာမိပါတယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ အေဆာက္အဦဟာ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္က သူေ႒းႀကီးဦးညိဳရဲ႕ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းမႈနဲ႔ ေပၚေပါက္လာတာပါ။ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႕က်င္ေရး၊ ဖက္စစ္ဆန္႕က်င္ေရး၊ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ေတြရဲ႕ ျဖစ္ဖ်ားခံရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသမိုင္းေတြကို သိတဲ႔ ကိပ္ ကေတာ႔ သူ႕မ်က္ေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းကေလး ပိတ္သြားတဲ႔အထိ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည္႔ရင္း

‘ကြ်န္ေတာ္႔အျမင္ကေတာ႔ ဒီလို အမွတ္တရ အေဆာက္အဦေတြ ျပန္လည္တည္ေဆာက္တဲ႔အခါ ေရွးေဟာင္းလက္ရာေတြ၊ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို ျပန္လည္သတိရဖို႕ တင္မကပါဘူး သခဏ္းစာယူဖို႕လည္းလိုတယ္၊ ေခတ္မီဖို႔ လည္းလိုတယ္ေလ အဲဒီ မတူညီတဲ႔ အခ်က္ေတြ ရဲ႕ ပဋိပကၡ ေတြကို တၿပိဳင္ထဲေျဖရွင္း ရတာ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္၀င္စားတယ္’

သူ႕စကားကိုနားေထာင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ၀န္းထဲကို ၀င္လိုက္ပါတယ္။ ေျခလွမ္း သံုးေလးလွမ္း ေလာက္ လွမ္းလိုက္ေတာ႔ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ေက်ာက္တိုင္ကို ဦးတိုက္မိပါတယ္။ ေက်ာက္တိုင္ပုကေလးဟာ ေရညိွေတြ အလိမ္းလိမ္း နဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ လို႔ေရးထိုးထားတဲ႔ စာတမ္းဟာလည္း ေဆးေရာင္ေတြ မွိန္မပ်ပ်နဲ႔ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ေက်ာက္သားမွာ ထြင္းထာတာမို႔ ဖတ္လို႕ေကာင္းေကာင္း ရပါေသးတယ္။

‘ဒီေက်ာက္တိုင္ကို အခုလို အေဟာင္းအတိုင္းထားတာ ေလာကဓံကို ႀကံႀကံခံႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။ ေက်ာက္တိုင္ပံုစံကလည္း ေလးေထာင္႔ စပ္စပ္မို႔ ခိုင္မာတယ္ တည္ၾကည္တယ္ ဆိုတာကို ျပဆိုၿပီးသားေလ’

ကိပ္က ကြ်န္ေတာ္႔ကို ရွင္းျပပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ေရွ႕ကိုေျခလွမ္း တစ္လွမ္းေလာက္လွမ္းလိုက္တဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္႔ မ်က္စိေရွ႕က ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာင္အဦးႀကီးဟာေပ်ာက္သြားၿပီး ၿပိဳပ်က္ေနတဲ႔ အဂၤေတတုံး နဲ႔ လဲၿပိဳေနတဲ႔ သံတိုင္ႀကီးေတြ ကို စိန္ပန္းပင္ေတြၾကားမွာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အစိမ္းေရာင္ စိန္ပန္းေတာအုပ္ ထဲမွာ အနီေရာင္စိန္ပန္းပြင္႔ ေတြက ေျမျပင္မွာ ေၾကြလို႔။

‘အခုလို စိန္ပန္းနီေတြ ေျမျပင္မွာၾကြေနတဲ႔ ရူခင္း က ၇ ဂ်ဴလိုင္မွာ က်ဆံုးခဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ဂုဏ္ျပဳတဲ႔ landscape ကို ဖန္တည္းထားတာေလ’

‘ ခုန က ျမင္လိုက္တဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦႀကီးကေရာ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲဗ်ာ႔’

‘ အဲဒါက ပံုရိပ္ေယာင္ ပါ။ 3D Hologram နည္းပညာနဲ႔ ပံုေဖၚထားတာပါ။ အဓိပတိ လမ္းေပၚက ၾကည္႔ရင္ ဟိုးတုန္းက သမဂၢ အေဆာက္အဦ ႀကီးကို ျမင္ရမယ္။ ဒါေပမယ္႔ သမဂၢ ၀န္းထဲ ေရာက္လို႔ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ေက်ာက္တိုင္ကို ဦးတိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ေျခတလွမ္း လွမ္းလိုက္တာနဲ႔ ခင္ဗ်ားအခုျမင္ေနရတဲ႔ စိန္ပန္းပြင္႔နီနီေတြ ေၾကြေနတဲ႔ စိန္ပန္းေတာ ႀကီးနဲ႔ ၿပိဳပ်က္ေနတဲ႔ ေက်ာက္ပံုႀကီးကိုျမင္ရမွာပါ။’

ေျမျပင္မွာ လဲေလွ်ာင္ေနတဲ႔ စိန္ပန္းနီနီေပၚ ဂ်ဴလိုင္မိုးစက္ကေလးေတြ ေၾကြက်ေနသံ ကလည္း ေၾကကြဲဖြယ္ ခတ္ေလးေလး စီးခ်က္ ကေလးေတြပါ။ ဒီရႈေမွ်ာ္ခင္းထဲေရာက္ေနတဲ႔သူရဲ႕ရင္ခုန္သံနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီေနပါတယ္။
ခတ္လွန္းလွန္းက ၿပိဳပ်က္ေနတဲ႔ အုပ္ပံုနားကိုေရာက္သြားေတာ႔ အဲဒီအုပ္ပံုမွာ ၇ ဂ်ဴလိုင္ တုန္းက က်ဆံုးခဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကိုေရးထိုးထားပါတယ္။

အမွတ္တရ အုပ္ပံုႀကီးနားကို တျဖည္းျဖည္းတိုးသြားတဲ႕အခါ အုပ္ပံုႀကီးေအာက္ကို ဆင္းသြားတဲ႔ ျမက္ခင္းေလွကားကေလးကိုေတြ႕ပါတယ္။ ေလွခါးအတုိင္းဆင္းသြားေတာ႔ အလင္းေရာင္ဟာ တျဖည္းျဖည္းမွိန္လာၿပီး သမဂၢ သီခ်င္းသာဟာ တျဖည္းျဖည္း တိုးထြက္လာပါတယ္။

သီခ်င္းသံ လာရာ ဘက္ကို စီေမွ်ာလိုက္ပါသြားတဲ႔အခါ လွ်ပ္စစ္ဖေယာင္းတိုင္ေတြ ထြန္းထားတဲ႔ အခန္းက်ယ္ႀကီးတခုထဲကိုေရာက္သြားတာ သတိထားမိပါတယ္။

‘ခင္ဗ်ား ဒီမ်က္မွန္တပ္လိုက္ေလ’

ကိပ္ ေပးတဲ႔ မ်က္မွန္ကေလးကို တတ္လိုက္ပါတယ္။ မ်က္မွန္ကိုင္းမွာ နားက်ပ္တစံုပါ ကပ္ထားတာမို႔ သမဂၢသီခ်င္းသံဟာ ပိုမိုပီျပင္လာပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္႔ေရွ႕က ျမင္ကြင္းဟာလည္း ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ အစည္းေ၀းခန္းတခု။ သမဂၢ ဥကၠ႒ ကိုေအာင္ဆန္းဟာ သူ႕ထိုင္ခံုေပၚက ထၿပီး ေဒါမာန္ပါပါနဲ႔ေျပာေနပါတယ္။ အျခားေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတခ်ိဳ႕က သူနဲ႔ အျပန္အလွန္ျငင္းခုံေနပါတယ္။ သူတို႕ေရွ႕က စာပြဲခုံေပၚမွာ အိုေ၀ စာေစာင္ ကို ျဖန္႕ခ်ထားတာကိုၾကည္႔ျခင္းအားျဖင္႔ သူတို႔ အိုးေ၀ စာေစာင္နဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ အျငင္းအခုံျဖစ္ေနတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းႏို္င္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္သူတို႔စာပြဲ ေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ ဘိုေကေျပာင္ေျပာင္၊ ဘြတ္ဖိနပ္ေျပာင္ေျပာင္ ဘန္ေကာက္လံုျဖည္ေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ္႔နားက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုေတာ႔ တခ်က္ကေလးေတာင္း ငဲ႔ မၾကည္႔ခဲ႔။

ေဟာ ဟိုမွာ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ ကိုယ္လံုးသြယ္သြယ္၊ ေဘာင္းဘီျဖဴ ကုတ္အက်ၤ ီ အျဖဴနဲ႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္။ သူက သူ႕ခါး၀က္ေလာက္ရွိတဲ႔ ေရးၿပီးကာစ ေက်ာင္းသားသမဂၢပံု ဆီေဆးပန္းခ်ီကား ႀကီးကို မနို္င္တႏိုင္ မ လာက နံရံမွာ ခ်ိတ္ဖို႔လုပ္ေနပါတယ္။ သူက ပန္းခ်ီေမာင္နန္းေ၀။

သူ႕ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေတာ ကြ်န္ေတာ္႔ကို သူမၾကည္႔။ သူ႔ပန္းခ်ီကား ခ်ိတ္ဖို႕ကိုသာသူအာရံုေရာက္ေနပါတယ္။

မၾကာခင္ ျမင္ခြာသံေတြ အဆက္မျပတ္ေပၚလာပါတယ္။

သပိတ္သပိတ္ ေမွာက္ေမွာက္၊ မီးဒုတ္မီးဒုတ္ ရိႈ႕ရႈိ႕။ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ဆူညံလာတယ္။ ကိုဗဟိန္းရဲ႕ ျမင္းခြာတခ်က္ေပါက္ရင္ မီဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစရမယ္ ဆိုတဲ႔ မိန္႔ခြန္းသံ။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ စ်ာပန မွ ငိုရႈိက္သံ။
ေလယာဥ္ပ်ံ အခ်က္ေပးဥၾသဆြဲသံေတြ အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလာၿပီး ဗံုးသံေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း ကြ်န္ေတာ္႔နားမွာ ေပါက္ကြဲေနပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ၿပီ။ ယူနီယံဂ်က္အလံ၊ ေန၀န္းနီ ဂ်ပန္အလံ၊ ေဒါင္းတံဆိပ္ သံုေရာင္ျခယ္ BIA ၊ BDA အလံ၊ ၾကယ္ငါးပြင္႔အလံ အလံေတြတခုၿပီးတခု ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္။
၀ုန္းကနဲ အသံနက္ႀကီးေပၚလာၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦႀကီးၿပိဳက်သြားသံ။

ေက်ာင္းသားေတြ ေသြးအလိမ္းလိမ္း ဟိုေျပးဒီေျပး။ ဂ်ီသရီး ေသနတ္သံမ်ားအဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚ။ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ ဒါး ဒါးခ်င္း လွံလွံျခင္းမိန္႕ခြန္းသံ က က်ယ္သည္ထက္ က်ယ္လာ။

ဦးသန္႕ရုပ္ကလပ္၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ပံု ကို္င္ထားတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ႕ေၾကြးေၾကာ္သံ ။

၈၈ အေရးေတာ္ပံု အဓိပတိလမ္းထိပ္မွာ မင္းကိုႏိုင္ မိန္႕ခြန္းေျပာသံ၊ ေသနတ္သံမ်ား

လူတခ်ိဳ႕ကြ်န္ေတာ္႔ေဘးနားမွ ျဖတ္သြားၾက။

ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ တလူလူလြင္႔။ လက္ပံတန္သပိတ္။ ၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္၊ ေက်ာ္ကိုကို၊ မင္းေသြးသစ္၊ ေဇယ်လြင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ အသစ္ေတြ ေပၚလာ။

လူစုခြဲဖို႕ သတ္ိေပးသံ၊ ရိုက္သံႏွက္သံ၊ ဒီမိုကေရစီပညာေရးေၾကြးေၾကာ္သံ။

တကယ္ျဖစ္ေနတဲ႔ သတ္ကြင္းထဲမွာ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ေရာက္ေနသလို။ ေက်ာင္းသားသမိုင္းရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲကိုရုိက္ခတ္သြား။

‘မ်က္မွန္ခြ်တ္လိုက္ေလ ေမာသြားၿပီလား’

ကြ်န္ေတာ္ သမိုင္းထဲကို ကိုယ္တုိင္ အလည္ေရာက္လို႕ ျပန္ခဲ႔ၿပီ။

မ်က္မွာ ခြ်တ္လိုက္ၿပီး ကိပ္ ကိုေပးလိုက္ပါတယ္။ ဟိုဘက္ခန္းကိုသြားၾကည္႔ဦးမလား။ သူေခၚရာကို လိုက္သြားလိုက္ပါတယ္။

အစည္းေ၀းခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ စစ္ေဘးေရွာင္ ေတြအတြက္ ဘယ္လိုကူညီရမယ္ဆိုတာေဆြးေႏြးေနၾကပါတယ္။ ဆံပင္ဂုတ္၀ဲ မ်က္မွန္ပါးပါး ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာနဲ႕ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က လက္နက္ကိုင္အားလံုးရဲ႔ မိခင္ေတြ စုေပါင္းၿပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈျပဳဖို႕ အႀကံျပဳသြားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕လြတ္ေနတဲ႔ေနာက္တန္းေနရာမွာ၀င္ထိုင္ရင္းသူတို႔ေျပာေန ဆိုေနတာေတြကို နားေထာင္ပါတယ္။

မၾကာခင္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ေကာက္ညွင္းျပန္ေပါင္းထုပ္ ပူပူေလးတပြဲကို လာခ်ပါတယ္။ ျပန္ေပါင္းထုပ္ပူပူကေလးကို အသာေလး ကိုင္မိလိုက္ကာရွိေသး

‘ကိုေဇႀကီး အေဆာင္ပိတ္ခါနီးၿပီ တန္းစီရေတာ႔မယ္ ျပန္ရေအာင္’

အင္းစိန္ေထာင္အေဆာင္ ၃ က တန္းစီးေအာင္ျမင္႔ရဲ႕ အားလံုးၿငိမ္ ဆိုတဲ႔အသံဟာ ျပန္ေပါင္းထုတ္ကို ယူေတာ႕မယ္႕ ကြ်န္ေတာ္႕လက္ကို တြန္႕သြားေစပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ အင္စိန္ေထာင္ထဲ ပံုစံ ထိုင္ဖို႕အမီ ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေရာ ကိပ္ ပါ အလုအယက္ တန္းစီ၊ ေခါင္းငံု႔၊ လက္ကိုေခါင္းေပၚတင္၊ ေစာင္႔ေစာင္႔ထိုင္ ကာ ပံုစံထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေဘးမွာ ရခိုင္ေက်ာင္းသား ဦးလွေစာ၊ နာဂ ေက်ာင္းသား ထြန္းၾကည္၊ မြန္ေက်ာင္းသား ခ်စ္ႀကိဳင္ နဲ႕ အျခားေက်ာင္းသား သံုးေလးေယာက္ က ကြ်န္ေတာ္တို႕နဲ႕ အတူ။

မုဒိန္း၊ ခါးပိုက္ႏႈိက္၊ ဓါးျပ၊ သူခိုး၊ စစ္ေျပး၊ စတဲ႔ ရာဇ၀တ္သားေတြက ႀကိမ္လံုးေတြတ၀င္႔၀င္႔၊ သားေရပတ္ တယမ္းယမ္း နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ပံုစံေပးဖို႕ အသင္႔ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ အေဆာင္မွဴး ဆာဂ်င္သိန္းၿမိဳင္ရဲ႕ ‘ ရိုက္’ ဆိုတဲ႔ အမိန္႕ကိုနာခံဖို႕ အသင္႔ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ကြ်န္ေတာ္ေဇာေခြ်းေတြျပန္လာပါတယ္။ အသက္ရူလို႕မ၀ ေတာ႔ပါ။

လန္႕ႏိုးေတာ႔ DVB က သတင္းေၾကညာသူ ခိုင္ပန္းႏုရဲ႕ အသံကိုျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းၾကားလိုက္ရပါတယ္။

ေက်ာင္းသားသမဂၢ အသစ္ျပန္ေဆာက္ဖို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေဆြးေႏြးၾကမယ္တဲ႔။

အထက္တန္းေက်ာင္းေတြ အပါအ၀င္ ေက်ာင္းတိုင္းေက်ာင္းတိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေတြ အျမန္ဆံုးတရား၀င္ဖြဲ႕စည္းခြင္႔ရပါေစ၊ သမဂၢ ျပန္လည္တည္ေဆာင္ေရး မွာ ေက်ာင္သားသမဂၢ အားလံုးပါ၀င္ႏိုင္ပါေစ။
ကြ်န္ေတာ္မ်က္စိ မဖြင္႔ရဲပဲ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။

သားႀကီးေမာင္ေဇယ်
(၂၄-၂-၂၀၁၇)

*ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီး = မဆလ အစိုးရလက္ထက္ စစ္ေထာက္လွန္းေရးက ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏွိပ္စက္နည္း တမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ေျခဖ်ားႏွစ္ဖက္ေထာက္၊ ေပါင္ႏွစ္လံုးၿဖဲ၊ ဒူးေကြး၊ ထားၿပီး ပါစပ္က တဖြတ္ဖြတ္အဆက္မျပတ္ေအာ္ရပါတယ္။ ေအာ္တာရပ္သြားတဲ႔အခါ ေနာက္က ေဆာင္႔ကန္တာကိုခံရပါတယ္။ ေျခဖေႏွာင္႔ ေအာက္မွာေတာ႔ ေဆးလိပ္မီး ေထာင္ထားပါတယ္။

*ေလယာဥ္ပ်ံစီး = မဆလ အစိုးရလက္ထက္ စစ္ေထာက္လွန္းေရးက ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏွိပ္စက္နည္း တမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႕တန္း၊ ေျခေထာက္တဖက္ေျမွာက္၊ ပါးစပ္က တ၀ူး၀ူးေအာ္၊ ရပ္သြားလွ်င္ အရိုက္ခံရပါတယ္။