(မိုုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၊ ၂၀၁၇
မုန္တိုင္းေတြ စဲခဲ့ၿပီထင္ေနရတယ္
ေန႔ေတြက သမားရိုးက်ျဖစ္လာ
အခုမွ ကိစၥေပါင္းစံုကို သူ က်မ္းျပဳမတတ္ စိတ္ဝင္စားေနပံုမ်ား
ကမၻာေလာကႀကီး တခုလံုးကိုေတာင္ ၿမိဳခ်မလိုထင္ရ။
အိမ္တလံုးရဲ႔
ရင္ပံုရိုးထဲမွာ
အေတြးမီးတပံု ပ်ဳိးလို႔ေနခ်ိန္
တံခါးေတြ တခုၿပီးတခု တဂ်ဳိင္းဂ်ဳိင္း ပိတ္သံၾကားေနရေပါ့
စကၠန္႔ကေလးတခု ေလွ်ာ့သြားေအာင္
သူ႔အတြက္ လႊင့္မပစ္ရက္ အဖိုးတန္
ပင္လယ္ခရုဆီက အသံကို နားေထာင္တယ္။
သတင္းစာေန႔စဥ္ ေဗဒင္လွန္ၾကည့္တယ္။
တေယာက္ထဲ စစ္တုရင္ ကစားတယ္။
မီးခံေသတၱာကို ျပန္ဖြင့္တယ္။
ျပဴတင္းကို ဖြင့္လို႔ ပင္လယ္ကိုေငးတယ္။
ကြင္းကေလးတခုမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေတြ႔တဲ့ ေကာင္ကေလးကို
“ဟဲလို.. ဟဲလို အဂိန္း” (Hello! Hello Again) ဆိုၿပီး တပတ္ၿပီး တပတ္
ႏႈတ္ဆက္တယ္။
ညမွာလည္း ႏိုးေနတတ္ျပန္တယ္။
ငယ္စဥ္ဘဝက
ေလတံခြန္ႀကိဳးေတြ ျပန္ရုပ္သိမ္းတယ္။
ၾကယ္ေတြစံုညီလည္း ျပန္ညိပါလာ
ဓါတ္ပံုေဟာင္းမ်ားလည္း ျပန္ၿငိပါလာ
စာတအုပ္ ေကာက္ကိုင္ဖတ္လိုက္တိုင္း
အေတြးေတြက ရထားလို ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ခရီးထြက္သြားျပန္တယ္။
သူ႔ကိုယ္သူ စုဗူးထဲမွာ ထည့္တယ္။
(ဗီတာမင္၊ ကယ္လ္ဆီယံ၊ ေသြးခ်ဳိက်ေဆးေတြနဲ႔အတူ)
ဒါတင္ မဟုတ္ေသးဘူး။
အဖိုးအိုဟာ
သူ စားမကုန္တာေတြ ခ်ေကၽြးဖို႔
ေၾကာင္ကေလးတေကာင္ စုထားေသးတယ္။
စိတ္ပ်င္းပ်င္း ရွိလာရင္
အဝတ္စကေလး ခ်ေပး
ေၾကာင္ကေလး လွည့္ပတ္ေျပးေနတာကို ျပံဳးၾကည့္
သူ႔အိပ္မက္ေတြက ေၾကာင္ကေလးနဲ႔ အတူေျပးတယ္။
ငယ္ငယ္ကစီးတဲ့ မႈိတက္အေျပးဖိနပ္ကေလးထဲက
အိပ္မက္ေတြလည္း ပုန္းရႈိးေနရာက ျပန္ထြက္လာၾကတယ္..
အဖြားႀကီးကိုလည္း သတိရလို႔။
ေဆာင္းအေအးကို အရက္နည္းနည္းနဲ႔ ကာတယ္
သူက ေစာင့္ေနခ်င္ေသးေတာ့ ေျဖေတြးေတြး ကာတယ္။
ငွက္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့ဘူးဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္လွဘူး။
သူက ျပကၡဒိန္ကို သိဖို႔ မလိုေတာ့ေပမယ့္
ငွက္ေတြက သိေနၾကတယ္။
ေယာဟန္ေအာင္၅ ေဖေဖၚဝါရီ ၂၀၀၈
က်ေနာ္ အေမရိကန္ဂရင္းကဒ္ ကိုင္ထားေတာ့ ႏွစ္စဥ္လိုလို ဟိုကိုျပန္၊ Travel document ျပန္ေလွ်ာက္ရတတ္ပါတယ္။ တခါတေလ သိပ္ၾကာတတ္ပါတယ္။ တခါက ၆-လေလာက္အထိ ၾကာခဲ့ဖူးတယ္။ ဟိုမွာေနစဥ္ အထီးက်န္မႈေဝဒနာ ရွိတာေပါ့။ ေတာင္ေတာင္အီအီ စဥ္းစားေနမႈေတြလည္း ရွိတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ေတာင္ကာရိုလိုင္းနား ျပည္နယ္၊ ကိုလံဘီယာမွာ ေနတုန္းက ေန႔စဥ္ ေျပးလိုက္၊ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လုပ္ရင္း စိတ္ကိုေျဖရပါတယ္။ အဲသည္မွာ အဖိုးအိုတဦးနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ရင္းႏွီးလာတယ္။ သူက Hello, hello again ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္တယ္။ သူ႔ကိုယ္စား စဥ္းစားေရးဖြဲ႔တာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔အားလံုးမွာ သူစိမ္းဆန္မႈ ေဝဒနာ (alienation) ကို တနည္းမဟုတ္ တနည္းခံစားေနၾကရတာကို ညႊန္းဖြဲ႔တာပါ။