ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၈)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၈)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄၊ ၂၀၁၇

● မုန္ညင္းႏွင့္ကိုင္႐ို
ေမာ္တိတ္သည္ ယေန့တိုင္မိမိႏွစ္သက္စြာစားသုံးေနသည့္ မုန္ညင္းႏွင့္ စတင္မိတ္ဆက္သည့္ ေဒသလည္းျဖစ္ခ့ဲသည္။ ေအးျမေသာရာသီဥတုႏွင့္ေတာင္တန္း ေတာင္ကုန္းျပင္ျမင့္မ်ားရွိရာ ေမာ္တိတ္သည္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ရွမ္းျပည္နယ္က့ဲသုိ႔ပက္ မုန္ညင္းေပါမ်ားသည္။ မိမိေလဟာျပင္ေစ်းထဲစားခ့ဲဘူးေသာ ဝက္သား ၾကံမဆိုင္ဆိုရာ၌ ၾကံမဆိုင္ဆိုသည္မွာ မုန္ညင္းႏွင့္ျပဳ လုပ္မွန္း ေမာ္တိတ္ေရာက္မွသ္ိေတာ့သည္။ ထိုစဥ္က ကူးလူးဆက္ဆံမႈ မ်ားမမ်ားေသးသျဖင့္ ယခုက့ဲသုိ႔ေအာက္ေျပ ေအာက္ရြာ မုန္ညင္းအား စားသုံးမႈမရွိၾကေသး။ ေစ်းထဲတြင္ မေတြ႕ရေသးေပ။

မိမိေရာက္သည့္ကာလကလည္း ေဆာင္းရာသီျဖစ္သျဖင့္ မုန္းညင္းေပါေပါသီသီထြက္သည့္ ရာသီျဖစ္သည္။ ေမာ္တိတ္ရြာ၏ ျခံဝင္းတိုင္း၌စိမ္းစိုေသာ မုန္ညင္းခင္းမ်ားကိုေတြ႕ရသည္။ ထိုမုန္ညင္းကို ခ်က္နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ ခ်က္စားၾကသည္။ ေန႔စဥ္ဟင္း လ်ာတြင္ မုန္ညင္းသည္ မပါမျဖစ္ ဟင္းတပြဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိႏွင့္ခင္ေနေသာ အိမ္မ်ားသုိ႔ ေရာက္လ်င္ "ဘာမုန္ညင္း ခ်က္လဲဗ် ဳိ႕" ဟူ၍ စရင္းေနာက္ရင္း စကားဆိုတတ္သက့ဲသုိ႔  ရြာသူတုိ႔၏ မ်က္ေစာင္းထိုး အေျဖေပးျခင္းကိုလည္းခံရတတ္ သည္။

မုန္ညင္းႏွင့္ ထိုရြာေရာက္မွစေတြ႕ဘူးသည္ထဲတြင္ ေဝါစြန္းေခၚ တပင္တိုင္ ပင္လည္းပါသည္။ ေက်ာ္စားလ်င္ေကာင္းသက့ဲသုိ႔ သုတ္စားလ်င္လည္းေကာင္းသည္။ ကူးလူးဆက္ဆံမႈမ်ားသျဖင့္ ေဝါစြန္းလည္း မုန္ညင္းႏွင့္အတူ ေအာက္ေျပေအာက္ရြာသုိ႔ ေရာက္ရွိေနေပၿပီ။

ေမာ္တိတ္၏ေဆာင္းရာသီသားေရစာတမ်ဳိးမွာ ေခါျပင္ျဖစ္သည္။ ေခါျပင္အား ဆီႏွင့္ေျမပဲနမ္းခ်င္းႏွင့္ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ေအးေသာ ရာသီ၌အတန္ငယ္အထားခံေသာ္လည္း ေခါပုတ္က့ဲသုိ႔ တာရွည္အထားမခံေပ။ ဆီစားနဲေသာ ေမာ္တိတ္ေဒသ သားတုိ႔ ေခါျပင္ကို ဆီနွင့္ျပဳလုပ္သည္ကေတာ့ ထူးျခားခ်က္တခုျဖစ္သည္။ ရွမ္းျပည္္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ကေတာ့ ေခါ ပုတ္သာလုပ္ၾကသည္။ အထားခံသည္။ ေခါပုတ္ကေတာ့ ေထာင္းခါစတြင္အသင့္စားနိုင္ေသာ္လည္း အေျခာက္ခံၿပီးလ်င္ေတာ့ မီးကင္၍ သုိ႔မဟုတ္ေက်ာ္၍စားရသည္။ ေခါျပင္ကေတာ့ အသင့္စား အစားအစာျဖစ္သည္။

သူ့ေဒသႏွင့္သူ လိုက္ဖက္သည့္ ထူးျခားသည့္အစားအစာမ်ားႏွင့္ မိမိေပ်ာ္ေမြ႕ခ့ဲရသည္။ ထို႔ေနာက္ ထူးျခားသည္တခုေတာ့ ငါးခ်ဥ္ကို အစိမ္းစားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိကေတာ့ မစားတတ္ခ့ဲေပ။ ငါးခ်ဥ္ကို ေက်ာ္စားမွ စားတတ္သည္။ သူတုိ႔ကေတာ့ အခ်ဥ္တည္ထားသည့္ အစိမ္းအတိုင္း ႏွစ္သက္စြာ စားေလ့ရွိၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ေမာ္တိတ္ေဒသ မဂၤလာေဆာင္မ်ားတြင္ ငါးခ်ဥ္သည္ မပါမျဖစ္ အဓိကအစားအစာျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုမဂၤလာေဆာင္တြင္ သုံးသည့္ငါးခ်ဥ္သည္ ေဒသထြက္ ေတာ့မဟုတ္ ကခ်င္ျပည္နယ္အင္းေတာ္ႀကီးမွလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာလီပုံးေခၚ ေလးေဒါင့္သံျဖဴပုံးမ်ားျဖင့္ လာေလ့ရွိသည္။ မဂၤလာေဆာင္၌ ငါးခ်ဥ္ပုံးမ်ား တန္းစီခ်ထားကာ ထိုပုံးမ်ားထဲမွ တပုံးၿပီးတပုံး ႏႈိက္ကာ တည္ခင္းဧည့္ခံေကြၽးေမြးေလ့ရွိၾကသည္။

ေမာ္တိတ္ေဒသရွိ မဂၤလာေဆာင္တခု၏ တတ္နိုင္မႈ လူစည္ကားမႈကို ငါးခ်ဥ္ပုံးအေရအတြက္ႏွင့္ ေဖၚျပေလ့ရွိသည္။ "ငါးခ်ဥ္ ဘယ္ႏွစ္ပုံးေတာင္ ကုန္တာေမာင္ေရ့ " ဆိုသည္မွာ မဂၤလာေဆာင္တခုအတြက္ မွတ္ခ်က္ျပဳ စရာ ေမာ္ႂကြားစရာျဖစ္ေပသည္။

ဗန္းေမာက္ေဒသ၌ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီလက္ထက္ကပင္ သစ္ထုတ္လုပ္မႈရွိသည္။ သစ္ထုတ္လုပ္ေရးတြင္သုံးသည့္ ဆင္မ်ားေ ႂကြးရန္လည္းေကာင္း၊ ဆင္ဦးစီးဆင္သမားအား ခိုင္းေကာင္းရန္အတြက္ ဘိန္းမဲေပးထားသည္ဟု အဆိုရွိၾကသည္။ သုိ႔ျဖစ္ ရာ ထိုေဒသ၌ ဘိန္းမဲရႈသူ အနည္းအက်ဥ္းရွိသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ မိမိအဖုိ႔ေတာ့ ဘိန္း႐ွဴသည့္ ဘိန္းေျပာင္းႏွင့္ ဘိန္းမဲကို ထိုအရပ္၌ စတင္ေတြ႕ခ့ဲဘူးသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘိန္း႐ွဴသူတေယာက္တေလဟုသာ ဆိုနိုင္ပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ က လြန္စြာပိုမ်ားသည္ဟု ဆိုရမည္။

ေမာ္တိတ္တြင္ မိမိဖတ္စရာ နိုင္ငံေရးစာေပစာအုပ္အခ်ဳိ႕ ရွိေသာ္လည္း နည္းပါးသည္။ ရန္ကုန္က လစဥ္ထုတ္စာအုပ္မ်ားလည္း လက္လွမ္းမမွီသည့္ အရပ္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေပမဲ့ ဦးေလးဦးေအာင္ခင္၏ သားခ်င္းတဦးဝယ္ယူစုေဆာင္းထားသည့္ စာအုပ္ ၁ဝ အုပ္ခန့္ေတာ့ရွိသည္။ ကိုင္ရို၏လကၡဏာစာအုပ္မ်ားျဖစ္သည္။ မိမိလည္း အားေနခ်ိန္ ပ်င္းရိေနခ်ိန္ဆိုလ်င္ ထိုကိုင္ရိုလကၡဏာ စာအုပ္မ်ား ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္လွန္ေလွာ ဖတ္ရႈသည္။ ဖတ္႐ုံသာမက လက္တည့္လည္းစမ္းသည္။ ကိုင္ရိုလကၡဏာ လူကဲခတ္ ပညာႏွင့္ ခပ္တည္တည္ရမ္းတုတ္ျခင္းတုိ႔ ေပါင္းစပ္ကာ ရြာထဲတြင္ အခမဲ့လကၡဏာေဟာေတာ့သည္။ ရြာသားမ်ားထက္ ရြာသူမ်ားက ပို၍စိတ္ဝင္စားၾကသည္။ ရြာသူမ်ားထဲတြင္ အပ်ဳိႀကီးမ်ားက ပို၍ စိတ္ဝင္စားၾကသည္။ အခ်ည္းႏွီးေတာ့မျဖစ္ပါ။ ဟိုကေကြၽး ဒိီကေကြၽးႏွင့္ ကုသုိလ္မရေသာ္လည္း ဝမ္းေတာ့ဝခ့ဲ၏။ ေရာက္ရာအရပ္ သင့္သလို ေနခ့ဲရသည္ဟု ဆိုရပါမည္။

● ကိုေဇာ္ေထြး
ဦးေလးဦးေအာင္ခင္၏သားခ်င္းတေယာက္ျဖစ္ေသာ ကိုေဇာ္ေထြးအားလည္း ေမာ္တိတ္တြင္ဆံုခ့ဲရသည္။ အသားခပ္ညိဳညိဳ ဗလခပ္ေတာင့္ေတာင့္ မ်က္မွန္တဝင္းဝင္းႏွွင့္ ပညာတတ္ပုံအျပည့္ႏွင့္ အသက္ ၃ဝ ခန္႔ အရြယ္ေကာင္းလူငယ္တဦးအျဖစ္ႏွင့္ ဆံုခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာေကာင္းမြန္သူတဦးျဖစ္ၿပီး မတ္၏အရင္းက်မ္းကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ဖတ္ရႈ ေလ့လာခ့ဲသည့္ လက္ဝဲစာေပကို စူးစူးရွရွ ေလ့လာခ့ဲသူတဦးျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ပဲခူးရိုးမ CPB တြင္ က်ဆံုးသြားခ့ဲၾကေသာ ကိုတင္ထြန္းႏွင့္ ေခတ္ျပိဳင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ မိမိ၏ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ လီနင္က်မ္းေပါင္းခ် ဳပ္ Collected Works တြင္ပါေသာ On Dialective အႏုပဋိေလာမကို ျပန္ဆိုေပးခ့ဲေသးသည္။

သုိ႔ေသာ္ မိမိႏွင့္ေတြ႕သည့္အခ်ိန္တြင္ နိုင္ငံေရးယုံၾကည္မႈတြင္ ထိုင္သြားေပၿပီ။ မတ္ဝါဒကို မယုံၾကည္ေတာ့သည္ေလာ သုိ႔မ ဟုတ္ CPB အားမယုံၾကည္သည္ေလာေတာ့ သဲကြဲစြာမသိခ့ဲပါ။ မိမိသည္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွထြက္ေျပးလာသူ လက္ဝဲ လိုလားသူ CPB အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔သြားရန္ၾကိဳးစားေနသူမွန္းသိေသာ္လည္း မည္သည့္မွတ္ခ်က္မွေတာ့မေပးပါ။ အလြန္အ မင္း တက္ႂကြစြာျဖင့္ CPB အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔သြားနိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေနေသာမိမိအဖုိ႔ မတ္ဝါဒက်မ္းရင္းေတြကို အပင္ပမ္းခံေလ့ လာၿပီးမွ နိုင္ငံေရးအရထိုင္သြားသူတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္မွာ တမ်ဳိးတျမည္ေတာ့ ျဖစ္မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိအေျဖ ရွာျခင္းေတာ့မျပဳခ့ဲသည့္ျပင္ မိမိေရြးခ်ယ္မႈအား လည္းထိခိုက္မႈ မရွိခ့ဲပါ။

ယခုေတာ့ ကိုေဇာ္ေထြးတေယာက္ အထက္ခ်င္းတြင္းဘက္တြင္ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီဟုၾကားရသည္။ ရွည္လ်ားေသာ လူမႈ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္တြင္ သူရဲေကာင္းမ်ား စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားသူမ်ား သစၥာရွိၾကသူမ်ားရွိသက့ဲသုိ႔ သစၥာေဖါက္မ်ားလည္းရွိသည္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို စိတ္ပ်က္ၿပီး ေဘးထိုင္သြားသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ေနာင္မိမိႏွင့္ေခတ္ျပိဳင္မ်ားတြင္ ေတြ႕ခ့ဲရေပသည္။

● ျမစ္ဖ်ားတိုင္း
မိမိအတြက္ အျခားအေၾကာင္းမ်ားအျပင္ အျခားစိတ္ဝင္စားစရာအေၾကာင္းတခု ထိုေဒသ၌ ရွိေသးသည္။ အေၾကာင္းမွာ အဆိုပါေမာ္တိတ္ရြာတည္ရွိသည့္ ပင္လယ္ဗူး ဗန္းေမာက္ေဒသသည္ ၁၉၄၈ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ပုန္ကန္မႈစကတည္းက CPB ျမစ္ဖ်ားတိုင္းအျဖစ္ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ခ့ဲသည့္ေဒသျဖစ္ေန၍ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးျမစ္ဖ်ားတိုင္းအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္တာ ဝန္ယူခ့ဲသူမွာ CPB ဗဟိုေကာ္မတီဝင္လည္းျဖစ္သည့္ ဗိုလ္မ်ဳိးျမင့္ (အသားမဲ) ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္မ်ဳိးျမင့္သည္ ပဲခူးရိုးမပါတီ တည္ေဆာက္ေရးကာလက ပဲခူးရိုးမသုိ႔ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ပိုင္း ရွမ္းျပည္နယ္သုိ႔ ေရာက္ရွိကာ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ေမလ CPB ၏ ေၾကညာခ်က္အရ CPB ၏ လက္ရွိေပါလစ္ဗ်ဴရို PB ေခၚ နိုင္ငံေရးဦးေဆာင္အဖြဲ႕ဝင္တဦးအျဖစ္ ေတြ႕ရသည္။

၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲကာလက ျပည္တြင္ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာသည့္ ေဘက်င္း (ပီကင္း) ျပန္ ရဲေဘာ္ေဖ ေသာင္းလည္း ျပည္တြင္းျပန္ေရာက္ၿပီး ျမစ္ဖ်ားတိုင္းတြင္ တာဝန္ယူခ့ဲေသာ္လည္း ၁၉၆၈/၆၉ ခုႏွစ္ခန္႔က ျမစ္ဖ်ားတိုင္းကို စြန့္ခြါၿပီး အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားသည္ဟု ၾကားသိရသည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ေၾကညာသည့္ CPB ဗဟိုေကာ္မတီစာရင္းတြင္ ပါဝင္သည္ကိုေတြ႕ရသည္။ တိုင္းတပ္မွဴးတာဝန္ယူခ့ဲေသာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္မိုးကေတာ့ တိုက္ပြဲ တြင္ အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္တြင္းသုိ႔ေရာက္ေနသည္ဟုၾကားရသည္။

ထိုသူတုိ႔ဦးစီးလႈ ပ္ရွားခ့ဲဘူးေသာ ထိုေဒသတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ မိမိသည္ တခ်ိန္တြင္ ထိုသူမ်ားႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ေန၍ အတူတကြအလုပ္လုပ္ရလိမ့္မည္ဟု ထိုစဥ္က သိရွိေမွ်ာ္လင့္မထားခ့ဲပါ။ ထိုစဥ္ကေတာ့ ထိုေနရာထိုေဒသ၌ CPB အေျခစိုက္ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားခ့ဲသည္ျဖစ္ရာ ယခင္ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္းမ်ားဆိုရလ်င္ ပါတီအမာခံမ်ားႏွင့္ေတြ႕၍ ထိုစဥ္က အေၾကာင္းအရာသိရွိလိုသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မိမိအေနအထားက ထြက္ေျပးေနရသည္ျဖစ္ရာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖၚ ေျပာဆိုရန္ အခြင့္မသာခ့ဲပါ။

မိမိစိတ္ဝင္စားသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ ျမစ္ဖ်ားတိုင္းမွ CPB အဘယ္ေၾကာင့္ဆုတ္ခြာခ့ဲရပါသနည္း၊ ျမစ္ဖ်ားတိုင္းအေျခခံ ေဒသကို အဘယ္ေၾကာင့္စြန္႔ခြာခ့ဲရပါသနည္းဆိုသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ထိုေဒသသည္ ေတာင္ျမင့္ျမင့္မားမားမရွိဟုဆိုနိုင္ေသာ္လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့ရွိသည္။ အဓိေတာထူသည္။ တရြာႏွင့္တရြာႏွင့္ၾကား ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာေတာအုပ္မ်ားရွိသည္။ ေမာ္တိတ္မွ အသြားအျပန္ တေနကုန္သြားရသည့္ နမီးေခ်ာင္းဖ်ားရွိ တားဖလာ၊ ခိုေခ်း၊ မင္းကုန္း စသည့္ ရြာမ်ားၾကား ေတာထူထပ္သည္ကို ကိုယ္တိုင္သြားလာခ့ဲဘူးသည္။ အလားတူ ထိုေဒသတြင္ တရြာႏွင့္တရြာၾကား ေတာမ်ားကို ျဖတ္သန္းရသည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ဆိုၾကသည္။ ထိုေတာ ထိုေတာင္မ်ားတြင္ မဲဇာျမစ္သာမက ေခ်ာင္းငယ္ မ်ားလည္း ေပါမ်ားသည္။ လႈပ္ရွားသြားလာေနထိုင္ရန္အခြင့္သာသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ အဆိုပါေဒသမွ CPB အေျခခံေဒသဆံုးရွံဳ းျခင္းမွာ အဘယ္ ေၾကာင့္ပါနည္း။ လူထုေထာက္ခံမႈ ဆံုး႐ႈံးသြား၍ေလာ။ အစိုးရစစ္တပ္က ျဖတ္ေလးျဖတ္ႏွင့္ ဝိုင္းပတ္ထိုးစစ္ဆင္နိုင္၍ေလာ။ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ ရရွိရန္ခက္ခဲ၍ေလာ။ ပါတီ၏စစ္ေရး နိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္တုိ႔ မွားယြင္း ခြၽတ္ေခ်ာ္ခ့ဲ၍ေလာ။ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳသူ ပါတီေကဒါမ်ား၏ အရည္အေသြး ေၾကာင့္ေလာ စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းမ်ားစြာေပၚခ့ဲေသာ္လည္း တိက်ေသာအခ်က္အလက္မ်ား မရရွိနိုင္သျဖင့္ ေကာက္ခ်က္ခ်ရန္ မျဖစ္နိုင္ခ့ဲေပ။

ပင္လယ္ဗူး ဗန္းေမာက္ေဒသဆိုသည္မွာ သံလမ္းရိုးဟု ေဒသခံမ်ားေခၚဆိုၾကသည့္ မႏၲေလး ျမစ္ႀကီးနားရထားလမ္းေပၚရွိ ဝန္းသို အင္းေတာ္ေလွ်ာက္ႏွင့္ အေနာက္ဖက္ရွိ ခ်င္းတြင္းျမစ္ၾကားရွိေဒသျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ကCPB ျမစ္ဖ်ားတိုင္းအေျခခံေဒသ စြန္႔ခြာခ့ဲရေသာ္လည္း အင္းေတာ္အထက္ကခ်င္ျပည္နယ္ နယ္နမိတ္တြင္းရွိ ေမာ္လူး ေမာ္ဟန္ နန္႔စီးေအာင္ မိုးညႇင္းတုိ႔၏ အေနာက္ဖက္တေက်ာ အင္းေတာ္ ေမာ္တိတ္ ဗန္းေမာက္ ကားလမ္း၏ေျမာက္ဖက္တြင္ KIA ကခ်င္တိုင္းရင္းသားလက္ နက္ကိုင္အဖြဲ႕ အေျခခ် လႈပ္ရွားေနနိုင္သည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။

မိမိေရာက္သည့္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းကာလကပင္ ဗန္းေမာက္ၿမိဳ႕အား KIA ဝင္ေရာက္စီးနင္းတိုက္ခိုက္ခ့ဲေသးသည္။ KIA မွ ဗိုလ္ကြၽန္းျမိဳင္ဦးေဆာင္၍ စီးနင္းသည္ဟုဆိုသည္။ ထိုခ်ိန္ကသတင္းစာထဲတြင္ပင္ သတင္းေဖၚျပခ့ဲေသးသည္။ ဗိုလ္ကြၽန္း ျမိဳင္ တကယ္ဦးစီးမစီးေတာ့ မေသခ်ာပါ။ သုိ႔ေသာ္ KIA တပ္ဖြဲ႕တြင္း၌ ကခ်င္မဟုတ္ေသာ ရွမ္းနီတေယာက္ ဗိုလ္ျဖစ္ေန၍ ေပၚလြင္ခ့ဲျခင္းလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္ပါသည္။ KIA အေနႏွင့္ အဆိုပါေဒသအထက္ဘက္ရွိ မိုးညႇင္းအေရွ႕အေနာက္ ေဒသမ်ားတြင္ ယေန႔တိုင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျခခ်ေနထိုင္နိုင္ခ့ဲရာ ပင္လယ္ဗူး ဗန္းေမာက္ေဒသႏွင့္ ပို၍ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားလို စိတ္ ေပၚခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္က ျမစ္ဖ်ားတိုင္းမွ ကြန္ျမဴနစ္တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားအားလုံး အဖမ္းခံသူခံရ အေရွ႕ေျမာက္ေရာက္သူေရာက္ဟု လက္ က်န္မရွိေတာ့ဟု ထိုစဥ္ကထင္ခ့ဲေသာ္လည္း ထိုစဥ္က ျမစ္ဖ်ားတိုင္းမွ လက္က်န္တပ္ဖြဲဝင္တဦးသည္ မိုးညႇင္းအေနာက္ ဖက္ရွိ KIA တပ္ဖြဲ႕တြင္ အကူအညီေတာင္း၍ခိုလႈံေနခ့ဲေၾကာင္းကို ေနာက္ ၅ ႏွစ္ၾကာမွ သိခ့ဲရပါေတာ့သည္။

● ေမာ္တိတ္အားႏႈတ္ဆက္ျခင္း
ေမာ္တိတ္၌ ၃ လခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ မိမိအားေခၚရန္ မိမိဖခင္လႊတ္လိုက္သည့္ ဦးေသာင္းေရႊေရာက္လာသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ ႏွင့္ဘဲ အဆက္အသြယ္ရၿပီေလာ သုိ႔မဟုတ္ ေမာ္တိတ္တြင္ အေနၾကာ၍ ေနရာေရႊ႕သည္ေလာေသခ်ာစြာေတာ့ မသိရ ေသးေပ။

"ကိုဦးေရ ငါးခ်ဥ္ သုံးေလးပုံးဖိုးရွာရရင္ အျမန္ျပန္ခ့ဲေပါ့ေမာင္" ဟု မိမိႏွင့္ခင္မင္ေနေသာ ေမာ္တိတ္သူ မယုံက ေနာက္ေျပာင္၍ ႏႈတ္ဆက္သည္။ ေမာ္တိတ္သူ မေစာျမကေတာ့ သူထုံးစံအတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုေစ့ မ်က္ႏွာေပးတင္းတင္းထားၿပီး မ်က္ေစာင္း ထိုး၍ ႏႈတ္ဆက္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ေမာ္တိတ္ရြာသည္ အတိတ္၌က်န္ခ့ဲေတာ့သည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဦးေလးဦးေအာင္ခင္ႏွင့္ ကိုေဇာ္ေထြးတုိ႔ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီ။ မယုံတို႔ မေစာျမတုိ႔လည္း သားသမီး ေျမးျမစ္တုိ႔ ပြားစီးေနေလာက္ေပၿပီ။ ဘႀကီးအံ တေယာက္ေရာရွိေသးရဲ့လား မေျပာတတ္ေတာ့။ အႏွစ္ ၄ဝ ေက်ာ္ၾကာခ့ဲေပၿပီ။ ေမာ္တိတ္သုိ႔ မိမိေနာက္တေခါက္ ျပန္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ တံတားေအာက္၌ ေရမ်ားစြာ စီးဆင္းသြားခ့ဲေပၿပီ။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)