လင္းသက္ၿငိမ္ ● အျပာေရာင္ ကက္ဆက္ကေလး
(မုိးမခ) မတ္ ၇၊ ၂ဝ၁၇
(မုိးမခ) မတ္ ၇၊ ၂ဝ၁၇
က်ေနာ့္မွာ ကက္ဆက္တလံုး ရိွခ့ဲဖူးပါသည္။ လြန္ခ့ဲေသာေလးငါးႏွစ္ခန္႔က ကက္ဆက္တလံုး က်ေနာ့္မွာရိွခ့ဲဖူးပါသည္။
အိမ္န႔ဲအေဝးႀကီးက ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ေက်ာင္းဟာ ကက္ဆက္တလံုးျဖစ္ျပီး၊ အေဖာ္ေကာင္းလည္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ့္ကက္ဆက္ကေလးရ့ဲအေရာင္က အျပာေရာင္ျဖစ္ပါသည္။ အျပာေရာင္ကက္ဆက္ကေလးကို အလုပ္ထဲက အစ္ကိုတေယာက္ဆီကေန ေပါေခ်ာင္ေကာင္းန႔ဲ ဝယ္ယူခ့ဲတာပဲျဖစ္ပါသည္။ ေစ်းႏူန္းကိုမမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ အ႐ွည္ဆယ္ လက္မခန္႔ႏွင့္ အျမင့္ေျခာက္လက္မခန္႔ရိွတ့ဲ ကက္ဆက္ကေလးျဖစ္ပါသည္။
တံဆိပ္ေတြပ်က္ေနသျဖင့္ အမ်ဳိးအစားကိုလည္း က်ေနာ္မသိပါ။ ကက္ဆက္ကေလးသည္ သူ႔လက္ထဲမွာကတည္းကပင္ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကေနေတာ့ က်ေနာ့္ဆီမွာလည္း မၾကာခဏပ်က္တတ္၏။
မၾကာခဏပ်က္ေလ့ရိွသည့္အတြက္လည္း ကက္ဆက္ကေလး၏ ပ်က္ေလ့ရိွတ့ဲအစိတ္အပိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ားကို က်ေနာ္ သိေနပါေတာ့ သည္။ ပန္ကာႀကိဳးလဲျခင္း၊ ဟက္ေဆးျခင္း၊ ခဲဂေဟတို႔ျခင္း စသည္တို႔မွာ က်ေနာ္ မၾကာခဏ ကုသေပးရသည့္ ကက္ဆက္ကေလး၏ နာဖ်ားမႈမ်ားပဲျဖစ္ပါသည္။ တခါတရံ ခဲဂေဟေဂါက္ငွားမရသည့္အခါမ်ားတြင္ ဖေယာင္းစက္မ်ားခ် ကာ ကက္ဆက္ကေလးဖြင့္လို႔ရေအာင္ က်ေနာ္ႀကိဳးစားပါသည္။ ကက္ဆက္ကေလးသည္ ေန႔လည္ေတြမွာ အသံသိပ္မက်ယ္ ေပမယ့္ ညေတြမွာ အသံက်ယ္တတ္လို႔ ညပိုင္းတြင္အသံကို ေလွ်ာ့ၿပီးဖြင့္ရသည္။ ကက္ဆက္ကေလးက ခဏ ခဏ ပ်က္ ေတာ့ မူလီအရစ္အထိုင္မ်ားျပဳန္းသြားၿပီးေနာက္ သားေရကြင္းန႔ဲသာပတ္ထားရေတာ့သည္။ ညအိပ္ၿပီဆို ျခင္ေထာင္ထဲယူၿပီး ဖြင့္ရင္း အိပ္တတ္ေတာ့ မနက္မိုးလင္းရင္ ကက္ေဆးကေလးမွာ ေခါင္းရင္းမွာ တျခမ္း၊ ေျခရင္းမွာ တျခမ္း ျဖစ္ေနတတ္၏။
အခုလို စီဒီေတြ ဗြီစီဒီေတြ တြင္တြင္က်ယ္မရိွေသးသည့္အခ်ိန္ကာလမို႔ က်ေနာ့္ကက္ဆက္ကေလးကို က်ေနာ္အရမ္းျမတ္ ႏိုးပါသည္။ ကက္ဆက္ကေလးသည္ က်ေနာ့္ညရဲ႕ အေဖာ္မြန္ျဖစ္ၿပီး တေယာက္တည္းေနရျခင္းရဲ႕ ေျဖဆည္ရာကမာၻလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ကက္ဆက္ကေလးထဲက စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းေတြဟာ က်ေနာ့္အတြက္ ဆံုးမစာမ်ားျဖစ္ၿပီး ခြန္အားေပးေသာေဆးဝါးမ်ားလည္းျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲသားအေတြးန႔ဲ က်ေနာ့္ရဲ႕ဘဝကို က်ေနာ္ ႏွစ္သိမ့္ခ့ဲသည္။ တာေဝးသမား သီခ်င္းနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ ခြန္အားေပးခ့ဲသည္။ ပလက္ေဖာင္းမင္းသား၊ အ႐ိုင္းဂီတာ၊ ႂကြက္၊ ျခင္၊ ယင္န႔ဲ လူေတြအေၾကာင္း၊ ဒီထက္ပုိျပီး မတတ္နိုင္ဘူး၊ တ႐ုတ္တန္းေစ်း အျဖစ္အပ်က္ေလး၊ အညာကိုျပန္ခ်င္တယ္၊ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္ ေနာက္တ ေခါက္ျပန္ေတြ႔တ့ဲအထိ စတ့ဲသီခ်င္းေတြကို ႐ူးသြပ္စြာ က်ေနာ္ခံစားရသည္။
သီခ်င္းေတြ က်ေနာ့္ဘဝရ့ဲ လမ္းျပအျဖစ္ က်ေနာ္ယံုၾကည္ခ့ဲသည္။ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ထြက္သမွ်စီးရီးတိုင္းကို ဝယ္နားေထာင္ ျဖစ္ခ့ဲသည္။ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕ အေရးအသားေတြကို အရမ္းေလးစားခ့ဲရသည္။ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕သီဆိုမႈကို တိမ္းၫြတ္ယစ္မူး ခ့ဲရသည္။
စိုင္းထီးဆိုင္ထြက္သမွ်ေခြတိုင္း က်ေနာ္ဝယ္ပါသည္။ မူရင္းေခြေတာ့မဟုတ္ပါ။ ရန္ကုန္လူေလးက ျပန္ကူးထားတ့ဲ ငါးရာတန္ တိပ္ေခြမ်ားျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းေခြဆိုင္မ်ားမွာလည္း စိုင္းထီးဆိုင္ေခြမ်ား အျပည့္အစံုမရိွပါ။ စိုင္းထီးဆိုင္ေခြမ်ားတြင္ ပါ လာတတ္သည့္ ေစာသိမ္းဝင္း၊ ဆြန္က်ဲအို၊ စိုင္းခမ္းသီစတ့ဲအဆိုေတာ္မ်ားရဲ႕သီခ်င္းေတြကိုလည္း ႀကိဳက္ခ့ဲရ၏။ စိုင္းထီး ဆိုင္ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကက္ဆက္ကေလးထဲကုိ ေလးျဖဴေရာက္လာခ့ဲသည္။ ထြက္ေပါက္၊ ကမာၻႀကီးကလံုးၿပီး ဝိုင္းေန ေတာ့၊ ရင္ဆိုင္မယ္ စတ့ဲသီခ်င္းေတြကေန အေတာင္ပံတစ္စံုရဲ႕စြမ္းအား ခဏေလးမ်ားအထိ ေလးျဖဴေခြေတြလည္း ဝယ္ စုျဖစ္ခ့ဲသည္။
လႊမ္းမိုး၊ ခိုင္ထူး၊ ဘိုျဖဴ၊ အယ္ေနာင္း၊ မ်ဳိးႀကီး၊ အငဲ၊ ဗစ္တာခင္ညိဳ၊ ခင္ဝမ္း၊ မဒီ၊ အႏိုင္၊ စိုးပိုင္၊ ထူးအိမ္သင္ က်ေနာ့္ကက္ ဆက္ကေလးထဲကသီခ်င္းသံေတြ က်ေနာ့္အိပ္ရာေဘးမွာ တိပ္ေခြမ်ားအပံုလိုက္။ က်ေနာ့္အိမ္ကိုအျပန္ ကက္ဆက္ေခြေတြ အမ်ားႀကီးကို ပုဆိုးန႔ဲထုပ္ၿပီး ရထားေပၚသယ္လာခ့ဲသည္။ ရထားေပၚကရွာေဖြေရးအဖြဲ႔သည္ က်ေနာ့္ကို မသကၤာသည့္ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ေမးခြန္းမ်ားစြာေမးပါသည္။ အက်ဳိးအေၾကာင္း႐ွင္းျပေတာ့မွ ႐ႈပ္ပြေအာင္ေမြေႏွာက္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားၾကသည္။
အိမ္က တီဗြီနဲ႔ ဗြီစီဒီစက္ေတြဝယ္လိုက္ေတာ့ အ႐ုပ္ေကာ အသံပါခံစားရသည့္ဘက္ကို က်ေနာ္ေျပာင္းလဲသြားခ့ဲသည္။ ကက္ဆက္ကေလးကို က်ေနာ္ေမ့ေလ်ာ့ေနခ့ဲတ့ဲကက္ဆက္ကေလးကို ညီေတာ္ေမာင္က လက္စေဖ်ာက္ ကလိလိုက္တာ လား၊ အိမ္မွာ အစုတ္ေတြမထားေကာင္းဘူးဆိုတ့ဲေဗဒင္ေၾကာင့္ပဲလား၊ က်ေနာ္ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ကက္ဆက္ ကေလးမရိွေတာ့တာကေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။ အ႐ုပ္န႔ဲအသံကို တြဲဖက္ၾကည့္ရတ့ဲအခါ သီခ်င္းစာသားအမွားေတြ မၾကာ ခဏ စာတန္းထိုးပါလာေလ့ရိွသည္ကို စိတ္ပ်က္ရသည္။ သီခ်င္းန႔ဲဘာမွမသက္ဆိုင္သည့္ သ႐ုပ္ေဆာင္ကြက္မ်ားကို စိတ္ ပ်က္ရသည္။ ကက္ဆက္ကေလးန႔ဲ နားေထာင္တုန္းကအရသာကို မရသလိုခံစားလာရခ်ိန္မွာ ကက္ဆက္ကေလး က်ေနာ့္ ဆီမွာမရိွေတာ့ပါ။ ကက္ဆက္တိပ္ေခြမ်ားသည္ ဖံုမ်ားႏွင့္ညစ္ေပေနၾကၿပီး တိပ္သားမ်ားမွာ ကပ္ကုန္ၾကသည္။ အေမက ကက္ဆက္ေခတ္မွမဟုတ္ေတာ့တာ ပစ္လိုက္ေတာ့လို႔ေျပာေပမယ့္ က်ေနာ္ လြင့္မပစ္ရက္ပါ။
အိမ္လြမ္းနာန႔ဲ ငိုခ့ဲဖူးတ့ဲေတးသြားေတြ၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္သံပတ္တင္းႏိုင္ခ့ဲတ့ဲ ေတးသြားေတြ၊ ၾကည္ႏူးရျခင္း၊ ဝမ္းနည္းရျခင္း ေတြ ျပည့္သိပ္ေနတ့ဲတိပ္ေခြေတြက က်ေနာ့္ အမွတ္တရေတြပဲျဖစ္ပါသည္။ စင္ကေလးတစင္႐ိုက္ကာ တိပ္ေခြမ်ားကို သန္႔ ႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီး စီထားျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္ကာလတခုက် ကက္ဆက္ကေလးတလံုးျပန္ဝယ္ဦးမည္။ကက္ဆက္ေရာင္းသည့္ဆိုင္ ရိွ/မရိွေတာ့ က်ေနာ္မသိေသးပါ။ ထိုအခါ ဝယ္မည့္ကက္ဆက္ကေလးရဲ႕အေရာင္မွာ အျပာ ေရာင္ကေလးပဲျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကက္ဆက္ေရာင္းသည့္ဆိုင္၌ အျပာေရာင္ကက္ဆက္ ရိွ/မရိွကိုလည္း က်ေနာ္ ေသခ်ာမသိေသးပါ။ ကက္ဆက္အျပာေလးဝယ္လို႔ရခ့ဲရင္ေကာ အိမ္က တိပ္ေခြေတြက ဖြင့္လို႔ရပါဦးမလား။ စိုးရိမ္စိတ္န႔ဲ အိမ္ ကတိပ္ေခြကေလးေတြကို အခုစာေရးေနရင္း လြမ္းေနမိပါသည္။
လင္းသက္ၿငိမ္