သစ္စုိး ● ဘီယာ တေခါက္
(မုိးမခ) မတ္ ၁၈၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) မတ္ ၁၈၊ ၂၀၁၇
ဘီယာတခြက္ေသာက္ဖုိ႔ စၿပီးစိတ္ကူးမိခ်ိန္နဲ႔ တထပ္တည္း အနီးအနားဘားဆိုင္မွာ ဘီယာတခြက္ ထိုင္ေသာက္ေနမိတဲ့အ ျဖစ္ကို သူသတိထားလိုက္မိရဲ႕။
တကယ္ေတာ့ သူတခြက္ေသာက္ထားၿပီးသား။ ဒုတိယတခြက္ေသာက္ဖုိ႔ လုပ္ေနတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာလုိ႔ သူစဥ္းစားမိ တယ္။ ဘီယာခြက္ကို ေမာ့ခ်လိုက္ၿပီး တတိယတခြက္ ထပ္မွာလိုက္တယ္။ သူနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ေကာင္မေလးတေယာက္ ထိုင္ေနေလရဲ႕။ သိပ္ၿပီးအလန္းႀကီးေတာ့ မဟုတ္။ ခပ္မိုက္မိုက္ကေလး။ အိပ္ယာထဲမွာဆို အသံုးတည့္ေလာက္မွာ။ ဘီယာ ေသာက္ၿပီးသြားၿပီလား။ မမွတ္မိလိုက္။ တကယ့္တကယ္ အေရးပါတာကေတာ့ သူ႔လိင္အာသီသ ေျပေလွ်ာ့ခဲ့ၿပီလား။ ဒီလို ေျပေလွ်ာ့ဖူးလို႔လား။
ေကာင္မေလးရဲ႕တိုက္ခန္းကေနအိမ္ျပန္အလာ ျမဴဆိုင္းေနတဲ့ညဘက္လမ္းေတြ ျဖတ္သြားရင္း ဒီအျဖစ္ကို သူေတြးေနမိ။ ခယူးဖီေကာ္ပတ္႐ုပ္ေတြတပံုတပင္ရွိရာ တိုက္ခန္း။ ခါးနစ္ဗဲလ္ပြေဲတာ္က မဲေပါက္တဲ့ဟာမ်ိဳး။ သူမွတ္မိသေလာက္ သူတို႔ အဲဒီလိုပြဲေတာ္မွာ အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ျဖစ္တာ။ အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးက အ႐ုပ္တ႐ုပ္ ထပ္ရတယ္။ ဒါမ်ိဳးအထာ ကြၽမ္းေလာက္ ပါရဲ႕။ ေကာင္မေလးတိုက္ခန္းဆီ သူတို႔ ေနာက္တေခါက္ေရာက္သြားေတာ့ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ခ်ၾကတယ္။ ေကာင္မေလးက သူတို႔ လဲေလ်ာင္းၾကရာ အိပ္ယာထဲမွာ၊ ေကာ္ပတ္႐ုပ္အသစ္ေလးကို စိတ္လႈပ္လႈပ္ရွားရွားနဲ႔ ဖက္ထားလိုက္ေသး။
ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသလဲဆိုတာေတာင္ မမွတ္မိလိုက္ဘူး။ ဒီေလာက္လည္း အေသးစိတ္မေနခ်င္ပါ။ ည ဘက္ လမ္းေၾကာမွာ သူ ကယီးကယိုင္ ေလွ်ာက္ေနမိတာ။ ျမဴေတြက ဆိုင္းေနတုန္း။ သူေနထိုင္ရာ တိုက္ခန္းဟာ သူ႔ မွာရွိခဲ့ဖူးတဲ့ လိင္အာသီသစိတ္လို သူ႔မွတ္ဉာဏ္ထကဲေန ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေပါ့။ အဲဒီ ခါးနစ္ ဗဲလ္ပြီဆဲ ေကာင္မ ေလးကိုျပန္ ေခၚသြားဖုိ႔ သူအေတြးေပၚမိလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးက ခယူးဖီေကာ္ပတ္႐ုပ္ မဲေပါက္ဦးမွာ။ (ဒီ အႀကိမ္ဟာ သူ တုိ႔တေတြရဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ အခ်ိန္းအခ်က္။ စတုတၳအႀကိမ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ။)
ဒီတခါ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အရင္ကဆံုျဖစ္တဲ့ဘားဆိုင္မွာ အိပ္ယာဝင္ခါနီး အခ်စ္ႏႈိး၊ ဘီယာ ေနာက္ထပ္တခြက္စီ သြား ေသာက္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဗလေကာင္းေကာင္း ေထာင့္မက်ိဳးတ့ဲအေကာင္နဲ႔ ေကာင္မေလးတို႔ စၿပီးအေျခအတင္ျဖစ္ၾက တယ္။ သူဝင္ဖ်န္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုေဆး႐ုံမွာ လာေတြ႕ရေတာ့တာပဲ။ ေကာင္မေလးကသူအေဖာ္ရေအာင္ ခယူးဖီေကာ္ပတ္တ႐ုပ္ေတာင္ လာပို႔သြားေသး။ ဒါဟာ ေကာင္မေလးအေနနဲ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕သံေယာဇဥ္ကို ပံုေဖာ္ လိုက္တာ။ အဲဒီလို ယူဆရတာပဲ။ ဂ်ိဳင္းေထာက္တကားကားနဲ႔ ေဆး႐ုံကဆင္းလာေတာ့ ၿမိဳ႕ဘယ္ဘက္ပိုင္းကိုေရာက္ေနတယ္ဆိုတာေတာင္ ဇေဝဇဝါနဲ႔။ တႏွစ္တာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္လပိုင္းဆိုတာ ေတာင္ခပ္ေမ့ေမ့။ အဆက္ျဖတ္ၾကဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ လုိ႔ စိတ္ကူးလိုက္မိေသးတယ္။ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ေဒါသပုန္ထေတာ့တာေပါ့။ ဗလေကာင္းေကာင္းေထာင့္မက်ိဳးတဲ့ေကာင္ သူတုိ႔မဂၤလာေဆာင္ ေရာက္လာေသးတယ္။ သူ႔ကို ေဆာ္ပေလာ္ခဲ့တာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေတာင္းပန္သြားတယ္။
ကိစၥမရွိပါဘူးလုိ႔သူကျပန္ေျပာလိုက္မိရဲ႕။ အဲဒီေကာင္ရဲ႕မဂလၤာလက္ဖြဲ႕ကေတာ့ သူတုိ႔ဆံုျဖစ္တဲ့ဘားဆိုင္မွာ ဘီယာႏွစ္ခြက္အလကားေသာက္လို႕ရတဲ့လက္ေဆာင္ေျပစာနဲ႔ သူ႔ဂ်ိဳင္းေထာက္မွာ ခ်ည္စရာ အျဖဴေရာင္ ဖဲႀကိဳးႏွစ္စ။ မဂၤလာေဆာင္အခမ္း အနားအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ခယူးဖီေကာ္ပတ္႐ုပ္ေတြ လက္ထဲေပြ႕ထားၾကတယ္။ ကိုယ့္အ တိတ္နိမိတ္နဲ႔ကိုယ္ ေပါ့။ သူ႔ပစၥည္းျဖစ္ျဖစ္၊ အျခားအေကာင္ဟာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္မေလး ကေလးမီးဖြားေတာ့ အခ်ိန္ေတြအကုန္ ျမန္လိုက္တာရယ္ လုိ႔ ေတြးမိေတြးရာ ေတြးမိလိုက္ေသး။ အခုေတာ့ သူ႔မွာလည္း တာဝန္ေတြပိေနၿပီေပါ့။ ေကာင္မေလးနဲ႔ေတြ႕စဦးတုန္းက အလုပ္ရွိေနေသးသလားလို႔ ျပန္စံုစမ္းဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္။ ရွိေနေသးတယ္တဲ့။ အလုပ္ကေန အခ်ိန္အၾကာႀကီး ပ်က္ ကြက္ေနတ့ဲ ပ်က္ကြက္မႈကို အေရးမထားၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူအိမ္ေထာင္က်တာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဘယ္သူကမွ် လႈိက္ လႈိက္လွဲလွဲွဲရွိပံု မေပၚၾက။ ဒီလိုျဖစ္ရတာလည္း ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ပါ။ ဒီဇနီးနဲ႔ မဆံုျဖစ္ခင္ကတည္းက သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အမ်ိဳးသမီးတေယာက္နဲ႔ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းႏွင့္ၿပီးသား။ တဌာနတည္းသားေတြ သူတုိ႔စံုတြဲကုိ ေစ့စပ္ပဲြျဖစ္ ေအာင္ ကမကထ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီပြဲမွာ သူတုိ႔ ပ့ံပိုးခဲ့ၾကရတဲ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းကုန္က်စရိတ္ေတြအတြက္ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနၾကမွာေပါ့။ အားနာစရာ။ အေျခအေနကေတာ့ ေဘးၾကပ္နံၾကပ္။ ကေလးတေကာင္က သူငယ္တန္း မွာ။ ေနာက္ထပ္တေယာက္ကလည္း ျပဴတစ္ျပဴတစ္။ သူဘာတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။ လက္ေဆာင္ေျပစာက ဘီယာေတာင္ မ ေသာက္ရေသးဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ဘီယာတခြက္၊ ႏွစ္ခကြ္ေလာက္ေတာ့ ေသာက္လို႔ရေနပါေသးတယ္။ တကယ္ေျပာ ရရင္ တတိယခြက္ေတာင္ ေသာက္ႏိုင္ေသး။ သူ႔နားမွာထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္။ အိပ္ရာထဲမွာဆိုရင္ အသံုး တည့္ေကာင္းတည့္ႏိုင္ရဲ႕။
ေကာင္မေလးက သူ႔မယားမွမဟုတ္တာ။သူ႔မွာလည္း ေဖာက္လြေဲဖာက္ျပန္လုပ္ဖုိ႔ ဆႏၵမရွိ။ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြၽန္းအုပ္ ၾကည့္ရတာေပါ့။ သူကေတာ့ ေကာင္မေလးကုတင္အစြန္းမွာထိုင္လွ်က္သား။ ေဘာင္းဘီေတာင္ ေျခက်င္းဝတ္ေရာက္ေအာင္ ခၽြတ္ခ်ၿပီးသား။ ဆက္ၿပီးခြၽတ္ခ်ရမွာလား။ ျပန္ၿပီးဆြတဲင္လိုက္ရမွာလား။ သိပ္ေတာ့မေသခ်ာေပမယ့္လည္း သူက ေဘာင္း ဘီကိုပဲ ျပန္ဆဲြတင္ ဝတ္လိုက္မိေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ဆီ လိမ္ဖည္လိမ္ဖည္နဲ႔ ျပန္လာမိတယ္။ သူရဲ႕ ဖဲႀကိဳးခ်ည္ထားတဲ့ ဂ်ိုဳင္း ေထာက္ေတာင္ တေနရာမွာ က်န္ရစ္ခ့ဲေသး။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ နဂိုတုန္းက စင္ေပၚတင္ထားတဲ့ခယူးဖီေကာ္ပတ္႐ုပ္ေတြ ကေလးေတြ နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ တိုက္ခန္းတခန္းလံုးမွာျပန္႔ႀကဲေနတာပဲ။ ေခါင္းျပဳတ္တာျပဳတ္။ ေျခလက္ျပဳတ္တာျပဳတ္။ ကေလးတေယာက္က ငိုေနတယ္။ မီးဖိုေပၚမွာ ႏို႔တပုလင္းကို ေႏႊးထားလိုက္ၿပီး၊ ကေလးကို ခ်ိဳလိမ္နဲ႔တပ္ထားဖုိ႔ အခန္းထဲ အဝင္ ညဝတ္အက်ႌမွာ ပင္အပ္နဲ႔ခ်ိတ္တြဲထားတဲ့ မိန္းမရဲ႕စာတေစာင္ ေတြ႕လိုက္မိတာေပါ့။ စာထဲမွာ မိန္းမက ေနာက္ထပ္ တေယာက္ထပ္ ေမးြဖုိ႔ ေဆး႐ုံကိုေျပးၿပီတဲ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ သူ႔ကိုမေတြ႕ရရင္ ပိုေကာင္းမယ္တဲ့။ မိန္းမက သူ႔ကိုသတ္ ပစ္မယ္လို႔ ႀကိမ္းထားတာ။ သိတ္ယံုတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူလမ္းေပၚခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္လာမိတယ္။
ကေလးကို ႏို႕ပုလင္းေပးထားျဖစ္ခဲ့သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မီးဖိုေပၚမွာပဲ ခမ္းကုန္ၿပီလားဆိုတာ သူေတြးေနမိျပန္တယ္။ အိမ္နားကဘားဆိုင္ေရွ႕ျဖတ္သြားရင္း စိတ္ျပန္လည္လာမိေပါ့။ ဒီဘဝ ဒီဒုကၡသုကၡေလာက္နဲ႔ပဲ ေတာ္သင့္ၿပီလုိ႔ ဆံုးျဖတ္မိရဲ႕။ ဆက္ေလွ်ာက္ဖုိ႔အလုပ္မွာ သူ႔ကိုေဆာ္ထည့္လိုက္ဖူးတဲ့ ငတိႀကီးက သူ႔ကိုဖမ္းတားထားလိုက္သေပါ့။
သူ႔ကို ေဆးျပင္းလိပ္တ လိပ္လွမ္းေပးလိုက္တယ္။ ဒီငတိႀကီးက သူအခုေလးတင္ ကေလးအေဖျဖစ္သြားၿပီဆိုၿပီး ေအာင္ပြဲခံ ဖုိ႔ေသာက္ၾကရေအာင္တဲ့။ သူ႔ကို ဘားဆိုင္ထဲဆြေဲခၚသြားေပါ့။ တခြက္ၿပီး တခြက္နဲ႔ သူ ေဒါင္ခ်ာစိုင္းသြားေလရဲ႕။ ေအာင္ပြဲသ ဘင္ေတာ့ ၿပီးဆံုးသြားေလၿပီ။ သူ႔ကိုပစ္ထားခဲ့တ့ဲမိန္းမနဲ႔ ျပန္ၿပီးညားေနတဲ့ ကေလးအေဖ အသစ္ခ်တ္ခြၽတ္ႀကီးက ဘီယာေထြ ေထြနဲ႔ ငိုပြဲဆင္ပါေလေရာ။ သူ႔အိမ္ေထာင္ေရးကံေခလြန္းလို႔တဲ့။ သူ႔ကိုေတာ့ ဒီဝဋ္ဒုကၡကကြၽတ္လြတ္သြားလုိ႔ ဖိုးကံေကာင္း ဆိုၿပီး ဂုဏ္ျပဳေထာပနာျပဳေနလိုက္ေသး။ သူ႔ကိုယ္သူေတာ့ ကံေကာင္းလွခ်ည္ရယ္လို႔ေတာ့ မထင္လွပါ။ သူက သူတုိ႔ အနားမွာထိုင္ေနတ့၊ဲ အိပ္ရာထဲမွာဆို အဆင္ေျပေကာင္းေျပႏိုင္မယ့္ ေကာင္မေလးတေယာက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္မိေပါ့။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေကာင္မေလးရွိရာသြားၾကဖုိ႔ အႀကံေပးမလားလို႔ ဆံုးျဖတ္႐ုံရွိေသး။ တအားေနာက္က်သြားၿပီ။ ေကာင္မ ေလးက သူ႔မယားကိုလည္း ခိုးေသး၊ သူ႔ကိုလည္း ေဆာ္ပေလာ္တီးေသးတဲ့ငတိနဲ႔ တံခါးအျပင္ဘက္ေရာက္ႏွင့္သြားၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ေလာေလာဆယ္ သူဘယ္ေနရာမွာေနရမလဲလုိ႔စဥ္းစားေနရင္း ေနာက္ထပ္တခြက္ထပ္ေသာက္မိေပါ့။ စာပြဲထုိးက ေနာက္ထပ္တခြက္လာေပးတုန္း အိမ္အေၾကာင္းစကားစေရာက္သြားၿပီး ဘဝဆိုတာ တိုေတာင္းရက္စက္လြန္းလွတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်သြားတာ သတိရေနမိတယ္။ ဘဝအေၾကာင္း မသိၾကရေသးခင္ ေသၾကရမွာတဲ့။ သူေျပာတာ မွန္တယ္။ ေနာက္ ထပ္ဘီယာနည္းနည္းနဲ႔ လိင္အာသီသေတြ၊ တခ်ိဳ႕တေလကိုေတာ့ ဝိုးတိုးဝါးတားေလာက္ပဲ မွတ္မိလိုက္မိရဲ႕။ အမ်ားႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပိဳင္ကားေမာင္းေနတ့ဲသားတေယာက္က အခုသူလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကုမၸဏီမွာ ဥကၠ႒ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒီေကာင္ သူေသခါနီး သူ႔ဆီေရာက္လာေသးတယ္။ အေရာက္ေနာက္က်တာေတာင္ ေတာင္းပန္သြားလိုက္ေသး။
(ကြၽန္ေတာ္ခါတိုင္းလို ဘီယာေသာက္ေနလို႕ပါ၊ အေဖရယ္တဲ့။) သူ႔ကိုသတိရေနပါတယ္ရယ္လုိ႔ေတာင္ အလြမ္းသယ္သြား လိုက္ေသး။ ဒါကလည္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ။ ဘာအတြက္အေကာင္းဆံုးလဲလုိ႔သူေမးၾကည့္ လိုက္မိတယ္။ ဒါေပ မယ့္ သူ႔သားေတာ့ျပန္သာြးၿပီ။ ဒီအေကာင္ ဒီကိုေရာက္လာတာ အဦးဆံုးပဲ။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚလႊမ္းထားတဲ့ အဝတ္စကိုဆြဲခြာၿပီး လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ တင္တြန္းဖုိ႔ေရာက္လာတဲ့ေရာက္လာတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးကို သူလွမ္းေျပာျပမိရဲ႕။ သိပါတယ္ေနာ္။ ဘဝဆိုတာ... ...။
MARCH 14, 2011 ထုတ္ NEW YORKER မဂၢဇင္းမွ ROBERT COOVER ၏ GOING FOR A BEER ဝတၳဳကို ဘာသာျပန္သည္။
သစ္စိုး