တူေမာင္ညဳိ ● “ဘာသာေရး” ကို ခုတံုးလုပ္ အသံုးခ်ခဲ့တာကို အရွိအတိုင္းေဖာ္ျပျခင္း
(မုိးမခ) ဇြန္ ၂၆၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ဇြန္ ၂၆၊ ၂၀၁၇
“၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ကို ေလ့လာတဲ့အခါ လက္ခံႏုိ္င္တဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြပါရွိသလို၊ လက္မခံႏုိင္တဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြလည္း ပါရွိေနတာကို သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ အဲဒီအထဲကမွ ဘာသာသာသနာဆုိင္ရာျပ႒ာန္းခ်က္ကိစၥကို သာဓကတစ္ခုအျဖစ္ ဆြဲ ထုတ္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ။ ပုဒ္မ ၂၁ (၁) ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ႏုိင္ငံသားအမ်ားဆံုး ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္ဟု ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳသည္။
အဲဒီျပ႒ာန္းခ်က္ရဲ႕ ေနာက္ခံသမုိင္းအခ်က္ကို အခုလိုဖတ္ရပါတယ္။
ေကာက္ႏုတ္ခ်က္
(အစ)
ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕အနီးအနားမွာရွိၿပီး ကြၽန္ေတာ့္နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ရတဲ့ တစ္သက္တာမွာ ဘယ္လိုမွေမ့ ေပ်ာက္လုိ႔မရေအာင္ စြဲေနတဲ့စကားေတြရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ရယ္လည္းရယ္စရာ၊ မွတ္လဲ မွတ္ သားစရာေကာင္းတဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။
ဒါက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေျခခံဥပေဒ (၁၉၄၇) ကို တပိုဒ္စီ၊ တပုိဒ္စီ စၿပီးေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါက ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒ သာသာနာေရးအပိုင္းကို ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါမွာ ဗုဒၶဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အုပ္စုက တစု၊ ဗုဒၶဘာ သာကို ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူအမ်ားစုက ကုိးကြယ္တာမွန္ေပမဲ့ အျခားဘာသာေတြလည္း ထြန္းကားေနတဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဘာသာအျဖစ္ မလုပ္ သင့္ဘူးလုိ႔ယူဆတဲ့အုပ္စုကတစ္စု၊ ႏွစ္စုကြဲေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာလုပ္ခ်င္တဲ့အုပ္စုက လူ မ်ားစုျဖစ္ေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ဘာသာေရးကို ခြဲျခားထားရမယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆကို ခုိင္ခုိင္မာမာ စြဲ ကိုင္ထားတဲ့တြက္ ဗုဒၶဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာလုပ္ခ်င္တဲ့အုပ္စုက အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဟာ ဗုဒၶ ဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ ျပ႒ာန္းတဲ့အထိ မလုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ---
“ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ႏုိင္ငံသားအမ်ားဆံုး ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသႏွင့္ ျပည့္စံု သည့္ ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္ဟု ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳသည္” ဆုိတဲ့အပုိဒ္ကို အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ (၂၁) ပုဒ္မခြဲ (၁) အျဖစ္နဲ႔ ထည့္ျဖစ္ေအာင္ထည့္လိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီပုဒ္မကို ဆပ္ေကာ္မတီအစည္းအေဝးမွာ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ ဗမာ- မူဆလင္ကုိယ္စားလွယ္ေတြက ကန္႔ကြက္ၾကပါတယ္။ ဦးေဆာင္ကန္႔ကြက္သူက ဦးေဖခင္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုေဖခင္က အခု ပုဒ္မဟာ ဗုဒၶဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာလို႔ဆုိတာနဲ႔ သိပ္မထူးပါဘူးလုိ႔ အေၾကာင္းျပၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။
ဆပ္ေကာ္မတီသဘာပတိက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္ပါတယ္။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအႀကံေပးအရာရွိ ဦးခ်န္ထြန္းက ဗမာ- မြတ္ဆလင္ေတြရဲ႕ ကန္႔ကြက္ခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ေျဖၾကားရာမွာ ဒီပုဒ္မ ဟာ ဗုဒၶဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ ေၾကညာတာမဟုတ္ေၾကာင္း Statement of Fact တည္ရွိေနတဲ့ အေျခအေနကို အရွိ အတိုင္းေဖာ္ျပျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း အက်ယ္တဝင့္ရွင္းလင္းသြားပါတယ္။
ဒီအခါ သဘာပတိဗိုလ္ခ်ဳပ္က “ဒီမွာ ဦးခ်န္ထြန္း Statement of Fact ဆုိတုိင္း ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဥပမာ ဦးခ်န္ထြန္းသည္ ခ်ီးမစားပါ ဆိုတာ Statement of Fact ပဲေပါ့။ ဒါဟာ ေကာင္းသလား” လို႔ မ်က္ႏွာထားတည္တည္နဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ဥပေဒပညာရွင္ႀကီး ဦးခ်န္ထြန္းကေတာ့ ေခါင္းငံု႔ၿပီး မခ်ိဳမခ်ဥ္ၿပံဳးေနပါတယ္။ ဆပ္မေကာ္မတီ အဖြဲ႔ဝင္ေတြကေတာ့ ပါးစပ္ကို လက္ဝါးနဲ႔အုပ္ၿပီး က်ိတ္ရယ္ေနၾကပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ အမ်ားဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာတဲ့အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပုဒ္မ (၂၁) ပုဒ္မခြဲ (၁) ေလာက္ေတာ့ ေဖာ္ျပဖုိ႔ သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။ (အဆံုး) [ရွမ္းႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦး၏ သဲတစ္ပြင့္အုတ္တစ္ခ်ပ္ (ႏုိင္ငံေရးအေတြ႔အႀကံဳမ်ား) - စာမ်က္ႏွာ ၄၄၆ ၾကည့္]
အဲဒီ ပုဒ္မ (၂၁) ပုဒ္မခြဲ (၁) ကို ပဲ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ” ထဲမွာ စကားလံုးအခ်ိဳ႕ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲၿပီး အခုလို ထည့္သြင္း ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ။ ပုဒ္မ ၃၆၁ “ ႏုိင္ငံေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာသာသနာေတာ္ကို ႏုိင္ငံေတာ္၏ ႏုိင္ငံသားအမ်ားဆံုး ကိုး ကြယ္ရာျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ဘာသာာသနာျဖစ္သည္ဟု ႏုိင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳသည္”
သူ႔ကိုယ္သူ ဒီမုိကေရစီသမားပါလို႔ ဆုိေလ့ရွိတဲ့ ကြယ္လြန္သူဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏုဟာ ဘာသာေရးကို သူ႔ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အသံုးခ်ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ထူးျခားတယ္လုိ႔ပဲဆုိရမလား - သမုိင္းရဲ႕ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ခ်က္ေပလားဆုိတာေတာ့ စာဖတ္ သူမ်ားကပဲ အဆံုးအျဖတ္ေပးၾကပါေတာ့ ဘာသာေရးသမားဆုိတဲ့ (ဆ႒သဂၤယနာတင္ခဲ့တဲ့) ဦးႏုဟာ ထုိင္းနယ္စပ္မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ကိုလည္း စတိ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ လုပ္သြားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာျဖစ္ ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ ႀကံစည္ႀကိဳးစားခဲ့သူဟာလည္း ဦးႏုပါပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ ဓမၼစစ္ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္ယံုၾကည္ၾကသူေတြအမ်ားၾကားမွာ စိတ္ပ်က္ရြံရွာဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့ “အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာလႈပ္ရွားမႈ” လုိ႔ ခုတံုးလုပ္ေနသူေတြထက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္းဦးႏုက အမ်ားႀကီးပုိေစာ/ပုိဝါရင့္တာေပါ့။
အုပ္စုိးသူမ်ားရဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးအေထြေထြထုိးစစ္မွာ “ဘာသာေရး” ကို လက္နက္သဖြယ္ (ထိုစဥ္က ဦးႏုအစုိးရနဲ႔ စစ္တပ္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ စစ္ဆင္ေရးဌာနတုိ႔က တက်ိတ္ထဲတဉာဏ္ထဲ) ခုတံုးလုပ္ အသံုးခ်ခဲ့ၾကတာပါ။
“ဘာသာေရးကိုဗန္းျပၿပီး ႏုိင္ငံေရးမွာ ခုတုံးလုပ္အသံုးခ်မႈအစ ဦးႏုက” လုိ႔ေတာင္ ဆိုစမွတ္ျပဳလုိ႔ ရႏုိင္ပါတယ္။ ဦးႏုရဲ႕ “ႏုိင္ ငံေတာ္ဘာသာကိစၥ” ဟာ (KIO) ကခ်င္လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္မႈအတြက္ ေရခံေျမခံတစ္ခုသဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အခုေတာ ႏုိင္ငံေရးမွာ ဘာသာေရးကို ခုတုံးလုပ္အသံုးခ်တဲ့ ဦးႏုရဲ႕အေမြကို စစ္အုပ္စုနဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီတို႔ ကလည္း သူ႔နည္း သူဟန္နဲ႔ဆက္ခံၿပီး “အမ်ိဳးဘာသာသာသနာ” ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္ၿပီး ၂၁ ရာစုမွာ အသံုးခ်ေနျပန္ပါတယ္။
“ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ခုတုံးလုပ္ အသံုးခ်တယ္” ဆုိတာကို အုပ္စုိးသူေတြကပဲလုပ္ႏုိင္တာျဖစ္တယ္။
အုပ္စုိးသူေတြက သူတို႔အုပ္စိုးမႈကို ျပည္သူေတြက ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔အံုႂကြဆန္႔က်င္လာတဲ့အခါ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ရန္ တုိက္ ေသြးခြဲပစ္ဖို႔ အသံုးခ်တဲ့ မရိုးႏုိင္တဲ့ လက္သံုးနည္းေဟာင္းတခုသာျဖစ္ၿပီး၊ ျပည္သူေတြရဲ႕လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ႔ သူတို႔ အာဏာပုလႅင္ကို ေဆးေၾကာတဲ့ အယုတ္မာအေကာက္က်စ္ဆံုးနည္းလည္းျဖစ္တယ္္။
ညြန္း
- ရွမ္းႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦး၏ သဲတစ္ပြင့္အုတ္တစ္ခ်ပ္ (ႏုိင္ငံေရးအေတြ႔အႀကံဳမ်ား) - ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး) [ပထမ အႀကိမ္၊ ၂၀၁၆ ၾသဂုတ္၊ ေလာကသစ္ စာအုပ္တုိက္]