ေမာင္စြမ္းရည္ - ေမာင္စူးစမ္း (ေခၚ) ဦးခ်မ္းေအး(အသက္ ၉၁ ႏွစ္)



ေမာင္စြမ္းရည္ - ေမာင္စူးစမ္း (ေခၚ) ဦးခ်မ္းေအး(အသက္ ၉၁ ႏွစ္)
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၂၈၊ ၂၀၁၇

ဗမာျပည္မွာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ဆရာမင္းသုဝဏ္၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာေမာင္ထင္၊ လူထုေဒၚအမာ၊ ဒဂုန္တာရာ စတဲ့စာေရးဆရာႀကီးမ်ားေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အားလံုး အသက္ ၉ဝ တန္းေတြခ်ည္း ပါပဲ။ ခု ေမာင္စူးစမ္းေခၚ ဦးခ်မ္းေအး ကြယ္လြန္ပါတယ္။ အသက္ ၉၁ ႏွစ္ပါ။ ၂ဝ၁၇ ဇူလိုင္ ၁၈ ရက္ေန႔၊ အာဇာနည္ေန႔ အႀကိဳတစ္ရက္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္လူငယ္စာေရးဆရာေတြၾကေတာ့ အသက္ေတာ့တိုၾကရွာတယ္။

ဦးခ်မ္းေအး ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကမ်ားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္.။ ခုေနာက္ဆံုးကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္ဆံုးဂုဏ္ပုဒ္ကေတာ့ စာေရးဆရာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ဦးခ်မ္းေအးဟာ ဂုဏ္ပုဒ္အားလံုးကိုထားခဲ့ၿပီး ေအးခ်မ္းရာကိုအၿပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါၿပီ။

ဦးခ်မ္းေအးရဲ႕ဇာတိက ပ်ဥ္းမနားတဲ့။ ပ်ဥ္းမနားလယ္ေဝးဆုိတာ လြတ္လပ္စဗမာျပည္မွာ သူပုန္စထခဲ့တဲ့ေဒသ ပါ။ ကြၽန္ေတာ္မူလတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္က သီခ်င္းဆုိခဲ့ရဖူးကာက ''ပ်ဥ္းမနား နတ္ေမာက္အေရး၊ တစ္တုိင္းျပည္လုံး က ေထာက္ခံပါတယ္။ သူပုန္ဘာေၾကာင့္ထရတယ္။ လယ္မဲ့၊ ယာမဲ့၊ ပစၥည္းကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္လို႔သာ သူပုန္ထတယ္''စသျဖင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးခ်မ္းေအးရဲ႕ နာမည္ရင္းက ဦးတင္ေရႊတဲ့။ ဗမာအမည္ေပးစနစ္အရဆုိရင္ စေနသားျဖစ္ပုံရပါတယ္။ ဘာသာေရးကိုးကြယ္မႈကေတာ့ တစ္သက္လုံးရွိသြားပုံမရပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ့္ကေတာ့ ဆရာဦးခ်မ္းေအးကိုခ်စ္ တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေဖနဲ႔ ႐ုပ္ခ်င္းဆင္သလားလုိ႔ပါ။ အသားညိဳညိဳအညာသားပုံစံအစစ္။ ညီအစ္ကိုတမွ်။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာက အလြန္ေတာက်တဲ့ ရြာကေလးပါ။ ၿမိဳ႕တက္ေက်ာင္းေနဖူးတာက ကြၽန္ေတာ့္အေဖညီအစ္ကိုတစ္ ေတြပဲရွိပါတယ္။ ေျမတုိင္းစင္စပတ္ေတာ္၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ ရြာသူႀကီး။ ေက်ာင္းဆရာဆုိတာ စာနဲ႔အသက္ေမြးသူမဟုတ္ လား။ သူတုိ႔က စာဖတ္ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ကသတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြမွာယူဖတ္႐ႈၾကပါတယ္။ ျမန္မာ့အလင္း၊ ရန္ကုန္၊ ဗမာ့ေခတ္၊ လူထု။ ႐ႈမဝ၊ ေသြးေသာက္။ လူထုဂ်ာနယ္မွာ ေမာင္စူးစမ္းဆုိတဲ့အမည္ကို မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနပါတယ္။ လူထုဂ်ာနယ္မွာ ေမာင္စူးစမ္းေရးတဲ့အပတ္စဥ္ေဆာင္းပါးအမည္က ''ဗမာ့စီးပြားေရးစစ္တမ္း''။ စစ္တမ္းဆုိတဲ့ ေဝါဟာရ အဓိပၸာယ္ကို ဝိုးတဝါးပဲသိခဲ့မိတယ္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မဂၢဇင္းအရြယ္နဲ႔ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ထုတ္ခဲ့တယ္ထင္ပါ တယ္။ ဘာစာေတြမွန္းမသိလုိ႔ မဖတ္ခဲ့ပါ။ အဖုံးမွာပါတဲ့ ''ေမာင္စူးစမ္း'' ''စစ္တမ္း''ပဲျမင္ေနက်ျဖစ္ၿပီး မွတ္မိေနပါတယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းဘဝကပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ဦးေလးေတြကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြမုိ႔ထင္ပါရဲ႕ အဲဒီစာအုပ္ကိုဖတ္ၾကပါတယ္။

''စစ္တမ္း''ဆုိတာကိုေတာ့ အထူးစြဲခဲ့ပုံရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကပဲ အစြဲအလမ္းျဖစ္သလား။ ဦးေလးလူထုဦးလွ ကပဲ အစြဲအလမ္းျဖစ္သလားမသိပါ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အထက္ဗမာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္းရဲ႕ပထမဆုံးစာတမ္းေပါင္းခ်ဳပ္ အမည္က ''ဗမာစာေပစစ္တမ္း''တဲ့။

ဆုိခဲ့ပါအတုိင္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မူလတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္အေဖတုိ႔ညီအစ္ကိုတေတြ သတင္းစာ ေတြမွာ ယူဖတ္႐ႈၾကတဲ့အတြက္ စာဖတ္တတ္စအရြယ္ကပဲ သတင္းစာေတြကို ကိုင္ေနပါၿပီ။ အဲဒီတုန္းက သတင္းစာမွာ အထူးမွတ္မိလိုက္တဲ့သတင္းက ''ေဖာ့ဦးထုပ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲလွယ္ျခင္း''သတင္းပါ။ ဘာသတင္းစာရယ္ေတာ့ မမွတ္မိ ေတာ့ပါ။ ပုဆုိးအက်ႌဆင္တူနဲ႔ေဖာ့ဦးထုပ္ကိုယ္စီေဆာင္းထားတဲ့ လူတစ္စုေလယာဥ္ကြင္းမွာတန္းစီၿပီး ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ထား တဲ့သတင္းပါ။ ဘာျဖစ္လို႔စြဲစြဲလန္းလန္း မွတ္မိေနသလဲဆုိတာကို ခုမွပဲျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေနမိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ ''ဝါ''နဲ႔ ''ေခါက္ဆြဲ''လည္းစားဖူးတယ္။ ''ေလာက္စာလုံး''နဲ႔ ''ထန္းလ်က္''နဲ႔ လဲလွယ္ဖူးတယ္။ ''ဘာတာ''စနစ္ဆုိပါေတာ့။ ေဖာ့ဦးထုပ္ကိုလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔လဲလွယ္သတဲ့။ ေဖာ့ဦးထုပ္ကေတာ့ ကိုယ္ေဆာင္းဖူးလို႔သိပါရဲ႕ ''ၿငိမ္းခ်မ္းေရး''ဆုိတဲ့ စိတၱဇနာမ္ကိုေတာ့ အဓိပၸာယ္ေရးေတးေတးသိသလိုရွိၿပီး ေဖာ့ဦးထုပ္နဲ႔ ဘယ္လိုလဲလွယ္သလဲဆုိတာ လုံးဝသေဘာမေပါက္ ခဲ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ စားလို႔ ဝါးလို႔လည္းရတာမဟုတ္ဘဲ ဘယ္လိုလဲလွယ္ၾကသလဲေပါ့။ ထူးဆန္းလို႔ စြဲေနခဲ့တာျဖစ္မွာ ပါ။ အဲဒီတန္းစီေနတဲ့အထဲမွာ ဓာတ္ပုံရဲ႕ညာဖက္အစြန္က ညာေျခေထာက္ေရွ႕ကို ခပ္ခ်ဲခ်ဲထုတ္ၿပီး ရပ္ေနသူက ''ကိုခ်မ္း ေအး''တဲ့။ ေဖာ့ဦးထုပ္ေဆာင္းလို႔။ ၁၉၄၈ ေလာက္က ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွ တကၠသုိလ္ျပန္တက္ၿပီး ဘြဲ႕ရခဲ့ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တကၠသုိလ္ေရာက္ေတာ့ ေဖာ့ဦးထုပ္ေခတ္မရွိေတာ့ပါ။ သကၠလပ္ဦးထုပ္ေတြေဆာင္းေနၾကပါၿပီ။ ေဖာ့ဦး ထုပ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲတဲ့ေဝါဟာရမသုံးေတာ့ဘဲ အလင္းဝင္တယ္၊ အည့ံခံတယ္၊ လက္နက္ခ်တယ္၊ လက္နက္စြန္႔တယ္ စသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးသုံးလာခဲ့ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တကၠသုိလ္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဦးခ်မ္းေအးလိုပဲ လူထုေက်ာင္းထြက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ စာေပသေဘာနဲ႔ေျပာရရင္ ကေလာင္ညီအစ္ကိုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ၁၉၅၆-၆ဝ ေလာက္အတြင္းေပါ့။ ၁၉၈၈ ေရာက္ ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရန္ကုန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွ ဦးဝင္းတင္၊ ဗိုလ္ေသာ္ကာ၊ တင္မုိး၊ ေမာင္သာႏိုး၊ မုံရြာတင္ေရႊ၊ ေမာင္မုိးသူ၊ ေမာင္ဝံသ၊ ဦးခ်မ္းေအး၊ ကိုေထြးျမင့္စတဲ့ စာေပရဲေဘာ္တစ္စုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ ၿခံဝင္းႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ၿခံဝင္းထဲက ၿခံစည္း႐ိုးအေျခရွိ သစ္တုံးရွည္ႀကီးေပၚမွာ တန္းစီ ထုိင္ရင္း အဝင္အထြက္ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္၊ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာလိုက္ၾကနဲ႔ ေနၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း ေန႔ထိုင္းေလာက္ေရာက္ပါတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ျမင္းၿခံကပါလာတဲ့ ထန္းရြက္ဦးထုပ္၊ (ထန္းရြက္ကိုစိပ္ ဖ်ားၿပီး ရက္လုပ္ထားတဲ့ဦးထုပ္)ကို ေဆာင္းၿပီး သူတုိ႔လူတန္းဆီကို ေနာက္က်ဝင္လာပါတယ္။ ဦးထုပ္ဝါသနာပါပုံရတဲ့ ဦးခ်မ္းေအးက ''ကုိစြမ္းရည္ ခင္ဗ်ားဦးထုပ္ျပစမ္းပါ''တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူငယ္ခ်င္းတင္မုိးေျပာေလ့ရွိသလို ''ႏႈတ္ ေဆာ့''တတ္တဲ့ဝါသနာအတုိင္း ''ဦးခ်မ္းေအး ထန္းဖူးဦးထုပ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီလဲမလို႔လား''လို႔ လႊတ္ခနဲ ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝက သတင္းစာမွာျမင္ခဲ့ရဖူးတဲ့ သတင္းဓာတ္ပုံအစြဲအလမ္းနဲ႔ ေျပာလိုက္မိတာပါ။ ဒီစကားက ဦးခ်မ္းေအးကို အေတာ္ထိသြားပုံရပါတယ္။ အေတာ္ပဲ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားရွာပါတယ္။ ရဲေဘာ္အေပါင္းအသင္းမ်ား ကေတာ့ အားလုံးဓာတ္သိေတြျဖစ္လို႔ ပြဲက်သြားပါတယ္။ ေမာင္မုိးသူကေတာင္ အဲဒါ ''ေမာင္စြမ္းရည္အစစ္'' (ငဝက္အစစ္) လို႔ ေျပာလိုက္သလိုမွတ္မိေနပါတယ္။ ျပန္ေတြးရင္ ခုထက္ထိ အားနာစရာႀကီးပါ။

ဦးခ်မ္းေအးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဘယ္လိုက ဘယ္လိုရင္းႏွီးသြားခဲ့မွန္း မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ဦးဝင္းတင္၊ ဗိုလ္ေသာ္ကတုိ႔လို ပဲ ရင္းႏွီးေနခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဘာမွမဟုတ္။ ဆရာက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ႀကီးပါတကား။ ဦးဝင္းတင္က ''ခင္ဗ်ားအစုိးရအလုပ္ ျပန္လုပ္မယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားကို ပါတီတာဝန္မေပးေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္စာတမ္းေတြပဲ ရွာေပးေတာ့''လို႔ေျပာဆုိၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖယ္ထားၿပီးပါၿပီ။ အဲဒါ ကိုတင္မုိး သဘာပတိမူၿပီး တတ္သိအဖြဲ႕ဖြဲ႕ၿပီး စတင္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဝင္းေဖနဲ႔ ဗိသုကာေက်ာ္မင္းလည္း ေန႔စဥ္လာေလ့ရွိေနတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေဗဒင္ဆရာ မင္းသိခၤေတာင္ပါလိုက္ပါေသး။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ထန္းဖူးဦးထုပ္ကို ဦးခ်မ္းေအးက လည္းလိုခ်င္၊ ဦးဝင္းတင္ကလည္းလိုခ်င္ေနလို႔ ဘယ္သူ႔မွမေပးျဖစ္ေတာ့ဘဲ ရြာက မွာေပးမယ္လို႔ပဲ ေျပာထားခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္သူတုိ႔အားလုံးေထာင္က်သြားလုိ႔ ဦးထုပ္မမွာျဖစ္ေတာ့ပါ။

ဦးခ်မ္းေအးတုိ႔တစ္ေတြ ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ေဖာ့ဦးထုပ္ကိုယ္စီနဲ႔ ဆင္းလာၾကတာဟာ ျပည္တြင္းစစ္အစမွာ ပထမ ဆုံးၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖုိ႔လာတဲ့ အဖြဲ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးတာမေအာင္ျမင္ပါ။ ဦးခ်မ္းေအးကလည္း ေတာတြင္းကို ျပန္မသြားေတာ့ပါ။ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္းပါး၊ ေဘာဂေဗဒေဆာင္းပါးေတြ ေရးေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရန္ကုန္ မွာ သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြက တကၠသုိလ္လက္ဝဲသမားမ်ား၊ စာေပသမားမ်ား၊ ဗကပ-ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္းမ်ား၊ သတင္းစာ ဆရာမ်ား၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္က ဦးခ်မ္းေအး ေမြးေန႔ပြဲႏွစ္စဥ္ လိုလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေမြးေန႔ပြဲေတြမွာ သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြစုံပါတယ္။ ဆရာဦးခ်မ္းေအးဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါခဲ့တာကို လူသိနည္းပါတယ္။ သူတုိ႔ခ်င္းေျပာၾကတဲ့ ''ေယာနင္း''၊ ''ေယာနင္း''ဆုိတဲ့ စကားလုံးကို ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ဂ်ပန္စစ္သင္တန္းကလာတဲ့ေဝါဟာရပါ။

ရွစ္ေလးလုံးအၿပီးမွာ ဦးဝင္းတင္၊ ေမာင္မုိးသူ၊ ဦးတင္ေရႊ၊ ဦးေသာ္က စတဲ့ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြ အဖမ္းခံရစဥ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေထာက္လွမ္းေရးက ႏွစ္ခါေခၚယူစစ္ေဆးပါတယ္။ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ေတြ တစ္ေနကုန္ေရးေပးခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ အေခၚခံရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ျပည္လုံးေက်ာင္းဆရာေတြေခၚၿပီး စာၾကည့္တိုက္ပညာသင္ေပးေန တယ္။ တစ္လေက်ာ္ၾကာမယ္လို႔ေျပာျပေတာ့ တစ္လေက်ာ္ေတာ့ ျပန္ေခၚမယ္ဆုိပါတယ္။ ဒီအတြင္းကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျပည္ပက စာၾကည့္တိုက္မွဴးမ်ား ညီလာခံ (ယူနက္စကိုအစီအစဥ္နဲ႔)တစ္ႀကိမ္ထိုင္းကို သြားရၿပီးေနာက္ တစ္ႀကိမ္အေရွ႕ ေတာင္အာရွစေပစာတမ္းဖတ္ပြဲက ေနသာလန္ႏိုင္ငံက ဖိတ္ၾကားလို႔သြားရပါတယ္။ ေနသာလန္ကမွ ဆက္လက္ဖိတ္ၾကား လုိ႔ အေမရိကားကိုေရာက္လာေတာ့ တင္မုိးနဲ႔တြဲၿပီး မျပန္ဘဲေနပါတယ္။ ျပန္ရင္ဖမ္းမွာ ဆီးမွာေၾကာက္လို႔ပါ။

ကဗ်ာဆရာတင္မုိးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နယူးေယာက္ကိုေရာက္ၾကေတာ့ ဘုမသိဘာမသိနဲ႔ ဦးခ်မ္းေအးသမီး မေခ်ာစုကို စုံစမ္းၾကၿပီး သူတုိ႔အိမ္ကိုပဲစတည္းခ်ၾကပါတယ္။ ဝတၴဳေရးဆရာေမာင္သာရေရာက္လာျပန္ေတာ့ ေမာင္သာရကလည္း မေခ်ာစု(ကိုစုိးႏိုင္)တုိ႔အိမ္ကို သူ႔အမ်ဳိးအိမ္လိုသေဘာထားၿပီး ဘာမွခြင့္ေတာင္းမေနဘဲ စတည္းခ်လိုက္ျပန္ပါတယ္။ တစ္ခါ တေလ ဧည့္သည္ေတြပါ လာအိပ္ၾကတာ တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ပါ။ တင္မုိးမွာ ဥေရာပကစာေပဆု (ပရင့္ကေလာ့စ္ဆု)ရေတာ့ ဆုေပးေရးအဖြဲ႕က တင္မုိးမိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပါ ဟိုတယ္ႀကီးတစ္ခုမွာထားေပမဲ့ မေနဘဲ မေခ်ာစုအိမ္လိုက္ပုိ႔ပါလို႔ ပဲ ပူဆာေလ့ရွိပါတယ္။ ေဆးလိပ္ကို အိမ္ထဲမွာ ေသာက္ခြင့္ေပးလို႔တဲ့ တင္းမုိးက။

ဦးခ်မ္းေအးသမီး စာအုပ္ဆုိင္ေလးလုပ္ထားေတာ့ ဦးခ်မ္းေအးက ေမာင္ဝံသာဆုိင္ကေန စာအုပ္ေတြယူၿပီး ပုိ႔ ေပးေနပါတယ္။ စာအုပ္ေကာင္းေတြ ေရြးပုိ႔တာဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ ျပည္ပေရာက္မွ ပုိၿပီးေတာ့ ဟန္က်ေနပါတယ္။ ဦးခ်မ္းေအးကလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ရည္ရြယ္ပို႔ဟန္ရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကအေဝးရွိ ဗမာစာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔ပါ ဆက္ေပးလို႔ တစ္ခါတစ္ရံ အေၾ<ြကး ၃-၄ ရာ တင္ပါတယ္။ ဆရာတင္မုိးကေတာ့ ေဆးလိပ္လည္း မေခ်ာဆုိင္က ႀကိဳက္ သေလာက္ရ၊ အိမ္ထဲမွာပဲ ေႏြးမုိးေဆာင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္လည္းရ။ သူႀကိဳက္တဲ့ မင္းသိခၤဇာတ္လမ္းကို တီဗီြမွာလည္း ၾကည့္လို႔ရ၊ အိပ္ႀကီးက်ယ္က်ယ္မွာ အိပ္ခ်င္တဲ့ေနရာထုိးအိပ္လို႔ရလို႔ သူ႔သမီးေတြအိမ္ထက္ေပ်ာ္ပါတယ္။ အမွန္ပါ။ တစ္ခါ ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က မေခ်ာစုက ''အိမ္ထဲေဆးလိပ္မေသာက္ရ အမိန္႔ထုတ္ပါလား''ဆုိေတာ့ အေဖ(ဦးခ်မ္းေအး)ရဲ႕ သူငယ္ ခ်င္းေတြက ဒါ့ထက္ဆုိးတယ္လို႔ေျပာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ပိတ္၊ တင္းမုိကေတာ့ ''မွတ္ကေရာ''တဲ့။ ဒါ ဦးခ်မ္းေအးသမီးအစစ္။

တစ္ခါေတာ့ အေမရိကားကို ဦးခ်မ္းေအးလာလည္ပါတယ္။ မေခ်ာစုအေမကဆုံးလို႔ ေနာက္အိမ္ေထာင္နဲ႔ပါ။ မေခ်ာစုအေမက ရန္ကုန္တကၠသုိလ္၊ ျမန္မာစာဌာနကဆရာမပါ။ ႏိုင္ငံျခားကိုေတာင္ ပညာသင္သြားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ၾကားဖူးပါတယ္။ စစ္ၿပီးေခတ္မွာ ပထမဦးဆုံး ဘာသာသိပံၸပညာရွင္ျဖစ္လာပါတယ္တဲ့။ အေသေစာလို႔ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ အတြက္သာမက ျမန္မာစာေပေလာကအတြက္ပါ ဆုံး႐ႈံးမႈျဖစ္ရပါတယ္။ ဘာသာသိပံၸသင္ၾကားမႈ အဆက္ျပတ္သြားခဲ့ရပါ တယ္။ အံ့ၾသစရာက ဦးခ်မ္းေအးဟာ သူ႔ဇနီးဆီက ဘာသာသိပံၸဆည္းပူးၿပီး ဘာသာစကားေလ့လာေရးေဆာင္းပါးေတြ ဘာေတြဝင္ေရးလိုက္ပါေသးတယ္။ သူ႔အဖုိ႔ ေမာင္ဝံသရဲ႕ ''ေဒါင္းစာေပ'' စာအုပ္ဆုိင္မွာ ေမာင္သာႏိုးနဲ႔ ဘာသာစကား ပညာေဆြးေႏြးေဖာ္လည္းရခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေမာင္ဝံသတည္းျဖတ္ထုတ္ေဝတဲ့ ''အေတြးအျမင္''စာေစာင္ေလး မွာ လစဥ္ဝင္ေရးေပးေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အေတြးအျမင္စာေစာင္ေတြေရာ၊ တျခားလက္ေဆာင္ရတဲ့ စာေစာင္ေတြေရာ၊ ဦး ခ်မ္းေအးက သူ႔သမီးဆီပုိ႔ေပးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဖတ္ရပါတယ္။ တျခားလက္ေဆာင္ရသမွ် စာအုပ္ေကာင္းေတြလည္း လက္ဆင့္ကမ္းလိုက္တာပါပဲ။ ေမာင္သာႏိုးေရးသမွ်လည္း ဦးခ်မ္းေအးကတစ္ဆင့္ ပို႔ေပးလို႔ဖတ္ရပါတယ္။ ေမာင္သာႏိုးနဲ႔ ဦးခ်မ္းေအးတုိ႔က လူထုတုိက္ထြက္ စာေပညီအစ္ကိုေတြျဖစ္႐ံုမက ဖတ္ခဲ့ၾကတဲ့ စာေပေနာက္ခံ(လက္ဝဲစာေပမ်ား)ကလည္း တူၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ စကားေျပာေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကဟန္တူပါတယ္။

ဆရာခ်မ္း နယူးေယာက္ကိုကေတာ့ သူ႔သမီးဆီကိုလာတာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နယူးေယာက္ကိုလာေတာ့ ကိုယ့္ဆီ လာသလို ေအာက္ေမ့ပါတယ္။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ေဟာင္းျဖစ္တဲ့ ေရွ႕ေနေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ကလည္း နယူးေယာက္ က သူ႔သမီးဆီကိုလာေတာ့ မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြနဲ႔ ၿမိဳင္ဆုိင္ေနၿပီး ျပည္ပမွာ အေဖာ္မမဲ့ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ က ဝတၱရားမေက်ပါ။ ဟိုပုိ႔ ဒီပုိ႔လိုက္ပို႔ေတာ့လည္း ကားရွိတဲ့သူ႔သားသမီးေတြကပဲ လိုက္ပုိ႔ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မိသားစုပါလိုက္လခါစဆုိေတာ့ ခ်ာခ်ာလည္ေနပါတယ္။ တစ္ခါဆုိတစ္ခါပဲ ဆရာတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔ကို အိမ္ဖိတ္ၿပီးေန႔လယ္ စာေကြၽးခဲ့လိုက္ရပါတယ္။ သူ႔သမီးအိမ္မွာ အိပ္ခဲ့စားခဲ့တာက အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ။

ဆရာ့ကို ထမင္းဖိတ္ေကြၽးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲက လူငယ္တစ္ေယာက္က ''ဆရာ သူက မဆလႀကီးပဲ။ ဗိုလ္ေနဝင္းလူပဲ။ ဘာလို႔ေပါင္းေနရသလဲလို႔ ေဝဖန္ေျပာဆုိတာခံရဖူးပါတယ္'' ''ဟဲ့...ငါကလည္း ဘာေကာင္မွမဟုတ္ဘူး။သူကဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ဆရာ၊ ငါ့ေက်းဇူးရွင္၊ ငါမူလတန္းေလာက္ကတည္းက စာေရးေနတဲ့ စာေရးဆရာႀကီး။ သူ႔ပုိ႔ေပးလို႔ ျမန္မာစာအုပ္ေကာင္းေတြ ငါတုိ႔ဖတ္ေနရတဲ့ ေက်းဇူးကိုက မနည္းဘူး'' လို႔ျပန္ေျပာရပါတယ္။

''ဆရာစြမ္း။ သူက ကြန္ျမဴနစ္ပ်က္၊ မဆလပ်က္၊ အင္အယ္လ္ဒီပ်က္ႀကီးမဟုတ္လား'' တဲ့ ဆက္လာျပန္ပါတယ္။

''ေအး ငါ့တုိ႔မင္းတုိ႔မွာ သူလိုပ်က္စရာႀကီးေတြေတာင္မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေတြေျပာမေနနဲ႔။ သူက လူ႐ိုး၊ လူေကာင္းႀကီး ပါ။ လူထုတိုက္တြင္ စာေပမိသားစုဝင္ပါ''လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရပါတယ္။ ဆရာခ်မ္း၊ ေအးခ်မ္းရာေရာက္ပါေစ။

ေမာင္စြမ္းရည္ ၂ဝ၁၇၊ ဇူလိုင္ ၂ဝ၊
(နယူးေယာက္)

Comments