ျမတ္လႈိင္း ● ညကုိ တိတ္တဆိတ္အေမွာင္ခ်လုိက္ျခင္း

ျမတ္လႈိင္း ● ညကုိ တိတ္တဆိတ္အေမွာင္ခ်လုိက္ျခင္း
(မုိးမခ) ဇူုလုိင္ ၂၉၊ ၂၀၁၇

ဒီညမွာတိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ
အေမွာင္ခ်လိုက္တယ္၊ ငါ့ရဲ႕တမ္းတစရာအခန္းက်ဥ္းေလးေရ
ဘယ္ရာသီမွာခ်န္ေနရစ္ခဲ႔လဲ
အတြင္းနဲ႔အျပင္ဆိုတဲ႔ အထားအသုိကုိ
ငါေတြးလိုက္မိ၊ အျပင္ဖက္မွာ အိပ္မက္ေတြကလမ္းေလ်ွာက္ေနတယ္

အတြင္းမွာေတာ့ ၾကယ္ေႂကြေတြေရတြက္ၿပီးေကာက္ေနရ
ေခတ္ႀကီးက အၿမီးအေမာက္မတည့္တဲ႔
ခုႏွစ္စဥ္ၾကယ္ေတြနဲ႔ ကခုန္ေနၾကရဲ႕။

ငါ့အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ
မင္းဝင္လာခဲ႔ပါ၊ ပုိးစုိးပက္စက္လွေနတဲ႔
ျမစ္တစ္စင္းကုိ ငါတို႔ပခုံးေပၚထမ္းၿပီး၊ ပစၥကၡကုိ ပန္းခ်ီဆြဲခ်င္တဲ႔အခါ
လိႈင္းမရွိတဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ပင္လယ္ေသက
ငါတို႔ကုိမနာလိုျဖစ္ေနလိမ့္မယ္
သဘာဝတရားဆိုတာ ဥပေဒမရွိဘူးကြဲ႕
လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ရိုင္းစုိင္းမႈကုိ ေပါင္းစပ္ထုဆစ္ၿပီး
ေလာကတစ္ခုကုိျပဳလုပ္ထားတယ္။

ဒီအခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
ၾကမ္းရွရွအနမ္းနဲ႔ အစာမေၾကတဲ႔ဘဝကုိ
ရက္ရက္စက္စက္ လွလိုက္တယ္
လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈဆို ဒါပါပဲ။

ျပင္ပမွာေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ေျခေထာက္ေတြ
မလုံျခံဳဘူးကြဲ႕၊ ေခ်ာက္ကမာယာဆန္တယ္
အနာေတြျပင္းျပင္းထန္ထန္ရေနတဲ့
ႏွလုံးသားထဲက ညိဳပ်စ္ေနတဲ့ ေသြးေတြအန္ခ်လိုက္
တိုက္ခတ္ေနတဲ့ေလက ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကုိ
လိပ္စာမဲ့ျဖန္႔ေဝလိုက္တယ္
ေဆး႐ုံမွာ ခြဲစိတ္ကုသဖို႔ အခ်ိန္မရလိုက္ခင္မွာပဲ
အနာဂါတ္ေတြကုိ ပန္းအျဖစ္ပြင့္ေပးလိုက္တယ္။

ငါကေတာ့
ဒီအခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
လေရာင္ကုိ မီး႐ိႈ႕ေနတဲ့ကားစင္ေပၚက
ေတးသံကုိနားေထာင္ရင္း
ဒီညကုိ တိတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ႔ အေမွာင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္
လြမ္းစရာေတာ့ေကာင္းပါရဲ႕ ေကာင္မေလးေရ။  ။

ျမတ္လိႈင္း