ေဝျမင့္ေမာင္ ● ေမြးျမဴေရးမွတ္တမ္း [ 1995 - 2017 ]
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၇
● ေမြးျမဴေရး ၁
ကြၽန္ေတာ့္တြင္ စုေဆာင္းထားေသာ ေငြမ်ားမရိွ။ စုေဆာင္းရန္လည္း မလိုအပ္ေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘဏ္မ်ား နွာေစးေနေသာ အေၾကာင္းကုိ ေကာင္းမြန္စြာဖတ္ရွုနိုင္ျခင္းငွာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ မလြယ္ကူပါ။
ေရကူးကန္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေရကူးေနေသာ ပိုးမႊားမ်ားရိွသကဲ့သုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေသဆုံးသြားေသာ ပိုးမႊားမ်ားလည္း ရိွၾကပါ သည္။ ရွင္က်န္ရစ္ေနရျခင္း၏ဒုကၡသည္ ၾကီးမားလွေပစြ။ လြန္ခဲ့ေသာ သုံးနွစ္က လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္မွုတခုသည္ အတိတ္တြင္ ေအးစက္စက္နွင့္ပင္ ေသဆုံးသြားခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ အခန္းထဲတြင္ အသက္ကင္းမဲ့ေနေသာ လူတေယာက္ လဲေလ်ာင္း ေနပါ သည္။ မိုးေပါက္မ်ား က်ျပီ။ ေျပာင္းပင္ စိမ္းစိမ္းကေလးမ်ားၾကားတြင္ မီးခိုးေငြ႔မ်ားကုိ မျမင္ရပါ။
ေခတ္ေပၚသီခ်င္းတပုဒ္သည္ ေလယာဥ္ပ်ံတခုေပၚမွ ခုန္ဆင္းကာ ျခံအတြင္းသုိ႔ က်ေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုသီခ်င္း တပုဒ္သည္ ဘတ္စ္ကားတစီးေပၚတြင္တက္ကာ ၿမိဳ႕ေလးသုိ႔ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ မ်ားကုိ ပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ပါေသးသည္။
ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ေကာင္းကင္ႀကီး မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ငယ္ရြယ္နုပ်ဳိမႈမ်ား မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ လက္က်န္ ကဗ်ာစာအုပ္တအုပ္မွ် မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ လက္က်န္စားစရာ တခုမွ်မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ အခ်စ္ကေလး ေဝ မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ လိေမၼာ္ေရာင္ နံနက္ခင္းမ်ား မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ေရႊဝါေရာင္သန္းေသာ စပါးခင္းမ်ား မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ခ်က္လက္မွတ္မ်ား မရိွေတာ့ပါ။ ပုလင္းမ်ားတြင္ ပ်ားရည္မ်ား ယာမကာမ်ား မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ သန္မာေသာ ခႏၶာကုိယ္ မရိွေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား မရိွေတာ့ပါ။ ညမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ထံမွ တရြတ္တုိက္ ဆြဲေခၚျခင္းကုိ ခံခဲ့ၾကရပါ သည္။ လတ္ဆတ္ေသာ နံနက္ခင္းတို႔ကုိ လည္း ကြၽန္ေတာ္ ဆုံးရွုံးခဲ့ရပါ သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္သင့္ေသာ အရာမ်ားကုိ ျပန္ေပးၾကပါေလ။
● ေမြးျမဴေရး ၂
တရားခံသည္ တရားခြင္သုိ႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ ၾကားရျပီး တရားသူႀကီးသည္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဖ်ာ္ရည္ ပုလင္းကုိ လက္အိတ္ထဲတြင္ ထည့္ကာ တရားခြင္သုိ႔တက္လာသည္ဟုလည္း ကြၽန္ေတာ္ၾကား ရပါသည္။ မိတ္ေဆြ။ ကြၽန္ေတာ့္အား အတည္ျပဳေပးေစလုိသည္။ လူတုိ႔ကုိ ေကာင္းကင္မွၾကည့္လွ်င္ ပုရြက္ဆိတ္ငယ္ကေလးမ်ားလို ျမင္ရတယ္ ဟူေသာ အသံသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ဘယ္ဘက္ရင္အုံအတြင္းတြင္ ရွင္သန္ေနဆဲ ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအသံသည္ ကြၽန္ေတာ့္ အသား ေသြးမ်ားကုိ စားေသာက္ကာ အသက္ရွင္ေနေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေက်နပ္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါသည္။ ေပါင္မုန္႔မ်ား။ ထမင္းခဲမ်ား။ ေျပာင္းဖူးမ်ား။ ကန္စြန္းဥမ်ား။ သၾကားခဲမ်ား စသည္တို႔ကုိ ကြၽန္ေတာ္ မျမင္ရသည္မွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီ။ ပုပ္သုိးေနေသာ အရုပ္မေလးလီလီ၏ လက္ေခ်ာင္း ကေလးမ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ထဲတြင္ ေႏြးေထြးခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က သုိ႔မဟုတ္ လြန္ခဲ့ေသာနွစ္မ်ားကဟုေျပာရပါလိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဝတ္ဆင္ ခဲ့ေသာ တ္စုံတို႔မွာလည္း အရသာ မရိွၾကေတာ့ပါ။ ၾကည့္ပါ။ အရသာမရိွေတာ့သည့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမ်ား။ စကားလုံးမ်ား။
ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေသနတ္တစ္လက္ေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ စာရြက္အလြတ္ တစ္ရြက္ေပးပါ။
● ေမြးျမဴေရး ၃
နတ္ဆိုးသည္ သတင္းစာမွထြက္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္ဦးထုပ္ထဲတြင္ ေနထိုင္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ေျပာလွ်င္ မိတ္ေဆြ ယုံပါမည္လား။ အိမ္သစ္ တက္ပြဲလုပ္ေပးၾကပါစုိ႔။ ပါတီတစ္ခုလုပ္ေပးၾကပါစုိ႔။ မီပါေသးသည္။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ အယူအဆ တခုရိွသည္။ ထိုအယူအဆကုိ နတ္ဆိုးမွ စားေသာက္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္၏ဦးထုပ္ထဲတြင္ နတ္ဆိုး ရိွေနျခင္းကုိ မေက်မနပ္မျဖစ္ပါ။ ထိုအယူအဆကို မေကာင္းေသာ အယူ အဆဟု ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံလာနိုင္ေပျပီ။ မေကာင္းေသာ ထိုအယူအဆကုိ နတ္ဆိုးအား ကြၽန္ေတာ္ ေကြၽးလိုက္ပါသည္။ တန္ပါသည္။ ရဲရဲဝ့ံဝ့ံပင္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါသည္။ အမွန္တကယ္ တည္ရိွေနေသာ အေၾကာင္းအရာ ကုိ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ နတ္ဆိုးသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဦးထုပ္လွလွကေလးတြင္ ေနထိုင္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ သံသယ ျဖစ္ ေသာအခ်က္တခ်က္ရိွသည္။ နတ္ဆိုးသည္ သတင္းစာမွ ခုန္ထြက္လာျခင္း လား။ သုိ႔မဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္ အပ်င္းေျပလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရာ လမ္း ကေလးမွ ခုန္ထြက္လာျခင္းလား ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းမြန္စြာ မခြဲျခားနိုင္ေပ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ နတ္ဆိုးသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဦးထုပ္ကေလးအတြင္း၌ ရွင္သန္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္မွန္တခ်ပ္ ေပးသနားၾကပါ။ ေသြးကြက္မ်ားေပကာ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ျဖစ္သြားေသာမွန္ခ်ပ္မ်ားကုိ ကြၽန္ေတာ္မၾကည့္ရဲပါ။ ကြၽန္ေတာ္မွန္ၾကည့္ေသာအခါ နတ္ဆိုးသည္ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ခုန္ဆင္းလာ၍ ကုိယ္ေယာင္ျပမည္ဟု သိရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ မွန္တခ်ပ္ေပးပါေလ။
● ေမြးျမဴေရး ၄
ကြၽန္ေတာ့္ထံ၌ ပလက္ေဖာင္း တခုရိွခဲ့သည္။ ထိုပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ ပင္လယ္ၾကီးတခုကုိ ကြၽန္ေတာ္ ဖန္ဆင္းခဲ့ပါသည္။ ကမ္းေျခတြင္ သဲမ်ား၊ ခရုေကာင္ကေလးမ်ား၊ ပင္လယ္ဂဏန္းငယ္မ်ား၊ လူမ်ား၊ ျမင္းမ်ား၊ ေနာက္ ဆုံးေပၚသီခ်င္းမ်ား၊ ဘီယာပုလင္းမ်ား၊ အကင္မ်ား၊ စာမသင္ဘဲ ေငြရွာေနရ ေသာ ကေလးငယ္မ်ား၊ လူမ်ား စသည္တို႔ကုိ ကြၽန္ေတာ္ မဖန္တီးျဖစ္ပါ။
သဘာဝအတိုင္း အရိုင္းဆန္ဆန္ လွပေနေသာ ပင္လယ္ေလးတခုကုိ ဖန္တီး တည္ေဆာက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေရျပာျပာေပၚတြင္ ေနလုံးႀကီးတင္ေနပုံမွာ အလြန္လွပေငးေမာ ဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ ကမ္းစပ္တြင္ လွိုင္းကေလးမ်ား ေျပး လာလိုက္ ဆုတ္သြားလိုက္။ ကြၽန္ေတာ္ ဖန္တီးေသာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးကုိ ျမင္နိုင္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေလ်ာ့ေသာ အရာ တခုရိွပါသည္။ ၎မွာ ေကာင္းကင္ျပာေနာက္ခံ အမိုးၾကီးကုိ မျဖဳတ္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ခင္ေမာင္ရင္ျဖဳတ္ခ်ခ်င္ေသာ အမိုးၾကီး ျဖစ္ပါ သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္ထံတြင္ ပင္လယ္ၾကီး မရိွေတာ့ပါ။
ေကာင္းကင္အမိုးျပာၾကီးကုိလည္း ျဖဳတ္ခ်ဖို႔မလိုေတာ့ပါ။ ပလက္ေဖာင္းကေလးသည္ ကြၽန္ေတာ့္ထံမွအျပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေပ ၿပီ။ အျဖစ္အပ်က္တို ့မွာ မေန႔တေန႔ကဲ့သုိ႔ ရိွသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ပလက္ ေဖာင္း ျပန္ပးပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ နာက်င္မွု ျပန္ယူပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခိုးယူသိမ္း ဆည္းျခင္းခံထားရေသာ ကြၽန္ေတာ္၏အၾကည္ဓာတ္ကေလးကုိ ျပန္ေပး ပါေလ။
● ေမြးျမဴေရး ၅
"ေဟးးးးး ငါ ေပ်ာ္ တယ္ကြ " ဟူ၍ အားပါးတရ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ပစ္လိုက္ ခ်င္သည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ရင္းအမွန္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ မေအာ္ပါ။ အေၾကာင္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဝမ္းသာရသည့္ ကိစၥမရိွ၍ ျဖစ္သည္။ တခါတရံ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးဖူးပါသည္။ ေျမႂကြက္ၾကီးမ်ားက ကြၽန္ေတာ္၏ေပ်ာ္ရႊင္မွုမ်ားကုိ ခိုးယူ ထားၾကေလ သလား။ သုိ႔မဟုတ္ ခုတင္ေအာက္တြင္ ပုန္းခိုေနတတ္ၾကေသာ ျခင္မ်ားက ခိုးယူၾကသလား။ ကြၽန္ေတာ္ မေျပာနိုင္ပါ။ ေျပာလည္း မေျပာတတ္ပါ။
သူငယ္ခ်င္း တဦးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေျပာဖူးပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မွုကုိ လိုခ်င္ပါက ထီထိုးပါဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ စမ္းသပ္ကာ ထီထိုးခဲ့ပါ ေသးသည္။သုိ႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ ထီမေပါက္ဖူးပါ။ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း တဦးကေတာ့ အရက္ေသာက္ပါဟု အၾကံေပးပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အရက္ ေသာက္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ မေပ်ာ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အရက္ မေသာက္ေတာ့ပါ။ ထို႔ေနာက္ အၾကံေပါင္းမ်ားစြာကုိ မိတ္ေဆြေဆြမ်ဳိးမ်ားထံမွ ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံရိွခဲ့ပါသည္။ တခ်ဳိ႕ က အားကစားလုပ္ပါဟူ၍ လည္းေကာင္း ေငြရွာပါ စာဖတ္ပါဟူ၍လည္းေကာင္း အလွဴလုပ္ပါဟူ၍ လည္းေကာင္း စသည့္ အၾကံေပါင္းမ်ားစြာကုိ ကြၽန္ေတာ္လက္ေတြ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မွုကုိ ကြၽန္ေတာ္ မရခဲ့ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မုွကုိ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ရွာေနသည္မွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ေပျပီ။ စီဒီခ်ပ္မ်ားေပၚတြင္ က်ေနေသာ လေရာင္ကုိလည္း ကြၽန္ေတာ္ ဖမ္းယူခဲ့ပါေသးသည္။လက္ေမာင္းေပၚတြင္ ကြၽန္ေတာ္နွစ္ျခိဳက္မိေသာ ကဗ်ာ စာေၾကာင္း တခ်ဳိ႕ကုိလည္း တက္တူးထိုးခဲ့ပါေသးသည္။ ထိုမွ်မကေသး ေရကန္တခုသုိ႔သြားကာ ေရကူးခဲ့ပါေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္မေပ်ာ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ သုိ႔မဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္သင့္ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိဘယ္သူေတြ ခိုးယူ သိမ္းဆည္းထားပါသလဲ။ ျပန္ေပးၾကပါေလ။ ကြၽန္ေတာ္နွင့္အတူတကြ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေလ။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။
● ေမြးျမဴေရး ၆
မေန႔ညက ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ရာဝင္ေနာက္က်ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အိပ္ရာေပၚ တြင္ ၾကမ္းပိုးမရိွပါ။ ရိွေကာင္း ရိွနိုင္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကေတာ့ မရိွဟု ယူဆသည္။ အိပ္ရာဝင္ေနာက္က်ရျခင္းမွာ ၾကမ္းပိုးကုိက္၍ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္၏ ခုတင္ ေပၚတြင္ အျခားလူတေယာက္ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ စဥ္းစား၍ မရပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ မိတ္ေဆြမရိွပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ေဆြမ်ဳိးမရိွပါ။ သုိ႔ဆိုလွ်င္ ထိုသူကားမည္သူနည္း။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္ လန္႔သြားရသည္။ ထိုသူသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ရုပ္သြင္ျပင္ လကၡဏာမ်ားကုိ ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ထိုသူဝတ္စားထားေသာ အက်ႌ ေဘာင္းဘီမ်ား မွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္အဝတ္အစားမ်ားနွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္ သည္။ ထိုသူကား ကြၽန္ေတာ့္ကုိ မေတြ႔ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ ခုတင္ေပၚတြင္ တေခါ ေခါနွင့္ပင္ အိပ္ေနလိုက္ေသးသည္။ ခုတင္ေပၚသုိ႔တက္ကာ သူ႔ကုိ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ ဆြဲနွိုးပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုသူကား မနိုးပါ။ ရုတ္တရက္ ခုတင္ေပၚမွ ဆြဲခ်မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားပါေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုစိတ္ကူးကုိ ကြၽန္ေတာ္အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ပါ။ နွိုး၍ မရသည့္ အဆုံး ခုတင္ေအာက္ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္ေနလိုက္သည္။ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ သူ နိုးပါလိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္ စီးကရက္ဖြာကာ ထိုင္ေစာင့္ ေနလိုက္သည္။ စီးကရက္ကုိင္ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့္လက္မ်ားမွာ တဆတ္ ဆတ္တုန္ေနၾကသည္ကုိ သတိထားမိပါသည္။ အခန္းနံရံမွ တိုင္ကပ္နာရီ ႀကီးမွာ တခ်က္ခ်က္နွင့္ ျမည္ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုင္ရာမွထကာ အခန္းတြင္းတြင္ လွည့္ပတ္ကာ ေလွ်ာက္ ေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမ်ားျဖစ္ေနတာလဲ။ အိပ္မက္မ်ားကြၽန္ေတာ္ မက္ေနတာလား။ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးေတြးကာ အခန္းေထာင့္မွန္ရိွရာ စားပြဲခုံသုိ႔ ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္သည္။ အိပ္မက္လား လက္ေတြ႔လား စမ္း သပ္မွ ျဖစ္ေပမည္။ စားပြဲတင္မွန္ေလးကုိမယူကာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ လိုက္ပါ သည္။ ထိတ္လန္႔စရာေကာင္းေသာေခ်ာက္ခ်ားစရာေကာင္းေသာ ကိစၥတခုကုိ ကြၽန္ေတာ္ ၾကံဳေတြ႔ လိုက္ရသည္။ မွန္ထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ပုံေပၚ မလာပါ။ ခုတင္ေပၚတြင္ တေခါေခါနွင့္ အိပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ပုံသာ ေပၚလာသည္။ ရုတ္တရက္ မွန္သည္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွလြတ္ကာ ေအာက္သုိ႔ က်သြားသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ မွန္ကြဲသံမ်ားကုိ ကြၽန္ေတာ္ ၾကားရသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ်မသိေတာ့ပါ။ နိုးလာေသာအခါ ခုတင္ေပၚတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္နွင့္တူေသာ ထိုသူ မွာလည္း မရိွေတာ့ပါ။ဟုတ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္မက္ မက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ခုတင္ေပၚမွထကာ မေန႔ညက အျဖစ္ အပ်က္မ်ားကုိ စဥ္းစားေနမိေသးသည္။ မွန္ရိွရာသုိ႔ကြၽန္ေတာ္သြားသည္နွင့္ အေျဖက ေပၚေနပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္၏ ၾကည့္မွန္ကေလးမွာ အေကာင္း ပကတိ ပင္ စားပြဲခုံေပၚတြင္ ရိွေနသည္။ စားပြဲခုံသုိ႔ေျပး၍ မွန္ေလးကုိမကာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ မ်က္စိတ္ပြတ္၍ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ တုန္လွုပ္စရာေကာင္းေနပါျပီ။ ၾကည့္မွန္ထဲတြင္ ေပၚေနေသာ လူပုဂၢိဳလ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ မဟုတ္ပါ။ အဲဒါ ငါ့ပုံမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ငါ မဟုတ္ဘူး။ အလြန္ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ မ်က္နွာႏွင့္လူပုံမွာ ကြၽန္ေတာ္ မဟုတ္ပါ။ လုံးဝ မဟုတ္ပါ။ ၾကည့္မွန္ကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ရိုက္ခြဲလိုက္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ရွာေပးၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ပုံအစစ္အမွန္ကုိ ျပန္ရွာေပးၾကပါေလ။
● ေမြးျမဴေရး ၇
ေမြးျမဴေရးမွတ္စု
ငါးကေလးေတြဟာ သမိုင္းတန္ဖိုးကုိ ဗိုက္ထဲထည့္ျပီး
ပင္လယ္အထိ ကူးသြားၾက အဲဒါ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္
ဒီျမိဳ႕ေလးမွာ ငါဟာ အသားပိုတခုသက္သက္ပဲ စာသားမ်ားကြာက်
ေျမၾကီးနဲ ့စကားေျပာရ ပုရြတ္ဆိတ္ကေလးေတြ ေငးရ
ေျပာင္းပင္ေပၚက ေနေရာင္ကုိ ဓာတ္ပုံရိုက္ရ
ရႊဲစုိေနတဲ့ မိုးကာအက်ႌထဲ အရာဝတၳဳမ်ား တည္ေဆာက္ပုံ
အဲဒါ တစုံတေယာက္က က်ေပ်ာက္ခဲ့တာ
နားရြက္ပဲ့ေန ေသာ တနဂၤေႏြ ညေန အစာေပးထားပါတယ္
ငါကေလးဟာ ဘယ္ေလာက္စားစားဝ မလာနိုင္ဘူးေျပာျပီး
စကၠဴတစ္ခ်ပ္နဲ ့ခ်ိတ္ဆြဲရင္း ကစားကြင္းထဲ ပစ္ခ်ခဲ့
၂၁ ရာစုမွာ မင္းက ဘာေကာင္လဲဆုိေတာ့
ေရအိုင္ငယ္ထဲ ဆင္းေသသူျဖစ္နိုင္တာေပါ့
အခ်စ္စိတ္ဟာ အျမဲေႏြးေနတာပဲဆိုတာကုိ ထပ္ျဖည့္မယ္
ေအးစက္စက္နဲ ့ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့တာကုိလည္း ထည့္သြင္းပါ
အားလုံးရဲ ့အလင္းေရာင္ဆိုတာၾကီးထဲ လူတေယာက္ ပုံပ်က္ပန္းပ်က္
မင္း ငါ့ကုိ ျမင္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး
မင္းေရွ႕ေရာက္ေနတဲ့ငါဟာ အတုအေယာင္တခုသက္သက္
မွန္ကုိၾကည့္တိုင္း ငွက္ေပ်ာသီး ပန္းသီးပုံေတြပဲ ျမင္ရ
ဒါေၾကာင့္မို ့မင္း မမွားဘူး
ငါတို ့စြန္ေတြ ရစ္ခဲ့ၾကတုန္းက
အဲဒီကတည္းက ငါဟာ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့တာပါ
ပန္းသီးနီနီေတြကေတာ့ ခ်ိဳနိုင္ပါတယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ ဒီလိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
[ 2017 May 11 တြင္ ေရးသားျပီးစီးသည္။]
● ေမြးျမဴေရး ၈
ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေသာ တနလၤာေန႔ကေလး မရိွေတာ့ပါ။ ၾကာသပေတး ေန႔ကေလးသည္လည္း မရိွေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ တနလၤာ၊ အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ၾကာသာပေတး၊ ေသာၾကာ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြဟု ေရတြက္ရ မည့္အစား အဂၤါ ဗုဒၶဟူး ေသာၾကာ စေန တနဂၤေႏြဟူ၍သာ ေရတြက္ရပါ ေတာ့မည္။ တနလၤာနွင့္ ၾကာသပေတးမရိွေတာ့သည့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းမနည္းပါ။ စားပြဲေပၚတြင္ ဟင္းမ်ား အမဲသားမ်ားကုိ တင္ထားသည္ကုိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမင္ေတြ ့ၾကရသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ဝမ္းဗိုက္မ်ားမွာ အလြန္ တရာ ဆာေလာင္ရုန္းႂကြေနၾကေသာ္လည္း ထိုထမင္းဟင္းမ်ားကုိ တို႔ထိ စားေသာက္နိုင္သည့္ အခြင့္အေရးကုိမူ ကြၽန္ေတာ္တို ့မရခဲ့ၾက။ အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရွ့မွာပင္ ပုပ္သုိးသြားၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို ့ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကပါသည္။ မည္သူမွ် မထိရဲၾက။ မစားရဲၾက။ စုတ္ျပတ္သပ္ေနေသာ ေန႔မ်ားလြန္ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္တဦးတည္းသာ ရွင္က်န္ခဲ့ပါသည္။ ခႏၶာကုိယ္သည္ ပိန္လွီ ေျခာက္ကပ္လ်က္။ ကြၽန္ေတာ္၏အေပါင္းအေဖာ္တို႔မွာ ေသဆုံးသြားၾက သကဲ့သုိ႔ ထိုစဥ္က စားပြဲေပၚတြင္ရိွေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားမစားေသာက္ရန္ တားျမစ္ခဲ့ၾကသူမ်ားသည္လည္း ေသဆုံးခဲ့ၾကပါျပီ။ ေသျခင္းတရားကုိ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါသည္။ ေသျခင္းတရားတြင္ အားလုံးအတူတူ သာျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ တနလၤာေန ့ၾကာသပေတးတို႔နွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာ လူငယ္ေလးတေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။
● ေမြးျမဴေရး ၉
ခ်စ္ေသာ ေဝ
ပထမဆုံး မင္းကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မင္းဟာ သိပ္ကုိ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႔ၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရိွတတ္တဲလူငယ္ကေလးတေယာက္ပါ။ မင္းနဲ႔ အတူရိွခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ထပ္ေျပာပါရေစ။ ဒီစာကုိ မင္းဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ ဟာ မင္းရဲ ့အေဝးဆုံးကုိ ထြက္သြားခဲ့ျပီ။ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ ့အနီးဆုံးမွာ ငါရိွေနတယ္ဆိုတာကုိေတာ့ မင္းအေနနဲ႔ သံသယ ျဖစ္စရာမလိုပါဘူး။ ငါကေတာ့ အဲဒီလို စိတ္မ်ဳိးကုိ မတည္ေဆာက္ေစလို ဘူး။ ေျပာခ်င္တာက မင္းဟာ ငါ့ကုိရွာဖို႔မၾကိုးစားပါနဲ႔။ ငါတို႔ နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကြက္လပ္ကေလးကုိ ဒီအတိုင္းပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့။ ဒါဟာ အခ်ိန္အတိုင္း အတာတခုရဲ႕အလိုအရပဲ။ အဲဒီကြက္လပ္ေလးတခုကုိ ခ်ဲ ့ထြင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရွင္းလင္းပစ္ခ်င္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ငါ အၾကံေပးပါရေစ။ ဒါဟာ ငါ တတ္နိုင္တဲ့ စက္ဝိုင္းတခုထဲက အေၾကာင္းအရာ ေသးေသးေလး တခုပဲ။ မင္းဟာ ထက္ျမက္တဲ့ လူငယ္ေလး တေယာက္ဆိုတာကုိ ငါ့အေနနဲ႔ထပ္ျပီး ေျပာေနစရာမလိုပါဘူး။
ငါထင္တယ္။ မင္းကုိ ငါစေတြ႔ေတာ့ မင္းဟာ အသက္ ၁၇ ၁၈ ေလာက္ ပဲ ရိွအုံးမယ္။ အခုေတာ့ မင္းလည္း အသက္ ၂၁ ေက်ာ္ေနျပီေပါ့။၂၂ နွစ္ ေတာင္ ေရာက္ေနေလာက္ျပီ။ မင္းရဲ႕ေမြးေန႔ကုိ အတိအက်မသိတဲ့အတြက္ ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔။ ဒါေတြဟာ အပိုေတြလို႔ ငါ မင္းကုိ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထားေတာ့ အဲဒီတုန္းက မင္းဟာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ကဗ်ာေတြ လွသန္းရဲ႕ ကဗ်ာေတြ စဖတ္တတ္ေနျပီ။ ခင္ဝမ္းကုိ မင္းသိတယ္။ ဆယ္လမြန္ငါးေတြကုိ မင္းသိေနျပီ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း မင္းနဲ႔ ငါ ေပါင္းလို႔ ရတာေပါ့။ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ေပါင္းသင္းမွုေတြမွာ အသက္ေတြ မလိုအပ္ဘူး ဆိုတာ မင္းေျပာခဲ့တာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ငါ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။
ငါ စီးကရက္ေသာက္ရင္ မင္းလည္း ဝင္ေသာက္တတ္တယ္။ ငါ ဘီယာ ပုလင္းကုိင္ေတာ့လည္း မင္းဝင္ကုိင္တာပဲ။ ဘာလိို႔လဲလို႔ မင္းကုိ ငါ မေမးဖူး ဘူး။ ေမးဖို႔လည္း ငါမရည္ရြယ္ဖူးဘူး။ ေမးရင္လည္း မင္းေျဖမွာ မဟုတ္ ဘူးလို႔ ငါထင္တယ္။မ င္း ကဗ်ာေတြ ဝတၳဳေတြ မဂၢဇင္းေတြမွာပါတဲ့ အေၾကာင္းေတြ မင္းငါ့ကုိ ေျပာျပဖူးတယ္။ မင္းကဗ်ာေတြလည္း ငါဖတ္ရပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မင္းကုိ ငါ ခ်စ္ရတာျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ မင္းေျပာေျပာေနတဲ့ အသစ္ကိစၥကုိေတာ့ ငါလည္း မေျပာျပတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းကုိ ငါယုံၾကည္တယ္။ မင္းရဲ့အနုပညာကုိလည္း ငါယုံၾကည္ တယ္။ မင္းရဲ ့နိုင္ငံေတာ္ကုိလည္း ငါ ယုံၾကည္တယ္။ မင္းကေတာ့ အရာ အားလုံးကုိ ခဏခဏစိတ္ပ်က္ေနတတ္တယ္မလား။ ဒါကလည္း ခဏ ဆိုတာကုိ ငါ သိပါတယ္။
မင္းရဲ ့ေက်ာင္းအတူအစ္ကုိၾကီးဆုံးတာ ငါ သိတယ္။ မင္း ပိန္က် သြားတယ္။ မင္း စိတ္ထဲမွာ မင္းအစ္ကုိဟာ အခုထိ ထြက္မသြားနိုင္ဘူး မလား။ ဒီလိုေတြေၾကာင့္လည္း မင္းကုိ ငါအံ့ၾသရပါတယ္။ ငါကေတာ့ အၾကံ တခုထပ္ေပးခ်င္တယ္။ မင္းရဲ႕အစ္ကုိၾကီးကုိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္ ပါ ေတာ့။ မင္းအစ္ကုိၾကီး သြားပါေစေတာ့။ ဒါကလည္း ေျပာသာေျပာရတာပါ။ ဒါေတြ အားလုံး မင္းေတြးမိမွာပါ။ ဘဝတေလွ်ာက္လုံး မင္းအစ္ကုိၾကီးကုိ စိတ္ထဲ ထည့္ျပီး သြားေနေတာ့မွာလား။ဒါဟာ မင္းရဲ ့အၾကီးမားဆုံး ဒဏ္ရာ တခုျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ ငါ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရာအားလုံးဟာ မင္းရဲ႕ စိတ္တိုင္းက်ပါပဲ။ ဒီလိုေျပာရတာက မင္းအေၾကာင္းကုိ ငါ ပါးပါးေလး သိထားလို႔ပါ။ မင္းအေနနဲ႔ ခြင့္လႊတ္နိုင္မယ္ထင္တယ္။
ငါ့ ကုိလည္း ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါကလည္း ၾကည့္ေကာင္း ေအာင္ေျပာတဲ့ စကားမ်ဳိးလို႔ မင္းအေနနဲ႔ ထင္ေကာင္းထင္ေနနိုင္ပါတယ္။ တကယ္ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးကုိ ငါ့အေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွမေတြးနိုင္ဘူး။ တကယ္ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ ရိွေကာရိွလို႔လား။ မင္းေတြ႔ဖူးလား။ ၾကားဖူးရဲ႕လား။ မင္းရဲ႕ရန္သူဟာ မင္းကုိ တခါ ခြင့္လႊတ္ေပးလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အေနနဲ႔မင္းကုိ ေနာက္ထပ္ခြင့္လႊတ္ဖို႔ေတာ့ အခြင့္အေရးေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဆက္လက္ရွင္သန္ပါ။ သူတပါးဆာေလာင္ေနတဲ့အခါ မင္း သိပ္ဝမ္း မနည္းဖို႔ ငါ အၾကံျပဳပါရေစ။ ဒါဟာ မင္းရဲ႕က်န္းမာေရးပဲ။ စိတ္က်န္းမာေရးပဲ။မင္း ေရးပါ။သတၲိရိွပါ။အာမခံခ်က္မရိွတဲ့ နိုင္ငံမွာ မင္း ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔။ မင္းရဲ႕အနုပညာကုိ နိုင္ငံေတာ္ကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ မင္း လုပ္နိုင္မွာပါ။ခါတိုင္းလိုပဲ။အားနည္းသူေတြ တရားမွ်တမွုေတြ ဘက္က မင္း တိုက္ပြဲဝင္ပါ။သိပၸံပညာကရွာေဖြျပီး အနုပညာက ဖန္တီးတာလို႔ ဂြ်န္အိုပီးရဲ႕စကားကုိ ငါယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါေတြထက္ မင္းကုိ ငါ ပိုယုံၾကည္ ပါတယ္။ အဆင္ေျပေအာင္ေနပါလို႔ ငါေျပာလိုက္ရင္ ယုတ္ညံ့ရာ ေရာက္ သြားလိမ့္မယ္။ ငါ့အေနနဲ႔ကေတာ့ သြားမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ လာလို႔ပါ။ ငါ့ကုိ ဆဲပစ္ပါ။ ငါ့ကုိမုန္းပါ။ ငါ့ကုိေမ့ပစ္ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီစာကုိ မေရးဖို႔ ငါ ႀကုိးစားပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းအေပၚ ငါ့အေလးထားမွုကုိ ျပခ်င္ခဲ့လို ့ပါ။ဒါေတြကိုလည္း ဟာသ တပုဒ္အေနနဲ ့မင္း မွတ္ယူပါ။ျပီးေတာ့ မင္းရယ္ေမာပါ။
မင္း ဒီစာကုိဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါဟာ တေနရာမွာ ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ေနမွာေပါ့။ သစ္ပင္တပင္လည္း ျဖစ္ေနနိုင္တာပဲ။ အလကား။ ငါ ေလွ်ာက္ေျပာတာ။ ငါလည္း မသိနိုင္ဘူး။ႏွု တ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ညီေလး။ ဂြတ္လပ္ခ့္။
ခ်စ္ေသာ မစၥတာ အြမ္
2017 May 15
● ေမြးျမဴေရး ၁၀
ငါ့ကုိ ရွာပါ။ မွတ္စုေတြထဲမွာ ငါ့ကုိရွာပါ။ မင္းကုိမင္းလည္း ဒီထဲမွာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ ဒါကုိ ငါ့အေနနဲ ့အံ့ၾသစရာမရိွဘူးလို႔ အျပည့္အဝ ယုံၾကည္ တယ္။ လူတေယာက္ကြယ္လြန္သြားတဲ့အခါ က်န္ရစ္သူဟာ နွင္းေတြကုိ ေငးေနမလား။ ရွာပါ။ ႏွင္းေတြထဲမွာ မင္းကုိမင္း ျပန္ရွာပါ။
လူတေယာက္ေမြးလာတဲ့အခါ မင္းဝမ္းသာသလား။ ဝမ္းနည္းေန သလား။ မင္းကုိ မင္းရွာပါ။ နံနက္ခင္းေစာေစာမွာ မီးကုိ ပိတ္လိုက္ပါ။ သဘာဝကုိခ်စ္ျမတ္နိုးမိတဲ့အခါ မင္းသစ္ပင္ စုိက္ျဖစ္သလား။ သစ္ပင္ေတြဟာ လူသားေတြရဲ႕အေသြးအသားထဲက ပရိုတင္းေတြကုိ စားေသာက္နိုင္ၾကပါတယ္။ လူသားရဲ႕အရိုးေတြထဲက ကယ္လစီယမ္ ဓာတ္ကုိလည္း စားေသာက္ၾကတာေပါ့။ သစ္ပင္ေတြကုိ ျမင္တဲ့အခါ ထြက္သြားခဲ့သူေတြကုိ ခ်ီးမြမ္းပါ။ ကေလးငယ္ေတြကုိ ခ်စ္ပါ။ သတင္းစာေရာင္းေနတဲ့ ကေလးငယ္ေလးဟာလည္း မင္း ညီကေလး ပါပဲကြယ္။ က်ားသစ္ေတြဟာ ေတာၾကီးေတာင္ၾကီးထဲမွာ ရွင္သန္ၾကတယ္။ မင္းနားလည္ပါ။ ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့စိတ္ကုိထားပါ။ ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္ကုိေမြးပါ။ မေတြ႔ဘူးလား။ မွတ္စုထဲမွာ ငါ့ကုိမရွာေတာ့နဲ႔။ မင္းကုိမင္း ေတြ႔ရျပီလား။
● ေမြးျမဴေရး ၁၁
ကြၽန္ေတာ္သည္ တြင္းေဟာင္းၾကီး တခုျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ တြင္းသစ္ကေလးမ်ားမွာ မၾကာမီအခ်ိန္၌ပင္ တြင္းေဟာင္းႀကီးမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ တြင္းေဟာင္းၾကီးသည္ ကြၽန္ေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။ တြင္းေဟာင္းၾကီးတြင္ ရွင္က်န္ရစ္ေနေသာ သူမွာ ကြၽန္ေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။ တြင္းေဟာင္းၾကီးထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ ေမြးျမဴေနရသည္။ ေမြးျမဴခံရသူမွာ ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ျပီး ေမြးျမဴသူမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေမြးျမဴေရးသမား ကြၽန္ေတာ္။ ေမြးျမဴခံသတၲဝါ ကြၽန္ေတာ္။ မိတ္ေဆြ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေမ့ပစ္နိုင္ပါျပီ။
ေဝျမင့္ေမာင္
ေမ ၁၇၊ ၂၀၁၇
Comments