ဘုန္းသက္ပုိင္ ● ဝင္ေပါက္

ဘုန္းသက္ပုိင္ ● ဝင္ေပါက္
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၇

ကိုယ္ပိုင္႐ူးသြပ္မႈနဲ႔ပဲ
တံခါးဖြင့္ခဲ့ေပါ့
ပင္လယ္ဆီ၊
ေျခလွမ္းေတြ
တစ္ခ်က္ခ်င္းနင္းျဖတ္
ေဗာ္လ္တဲလ္ယားရဲ႕ေခ်ာက္နက္ထဲ
ေတြေဝစိတ္နဲ႔ နစ္ဆင္းလိုက္ေတာ့
အရာအားလံုး ပကတိ
ၿငိမ္သက္
အိပ္မက္ေတြလည္း
ပန္းလိုပြင့္လို႔။

အဲဒီမွာ
အခ်ိန္ကာလမဲ့ဟင္းလင္းျပင္တခုရယ္
လူႀကိဳက္နည္းသြားတဲ့အနာဂတ္ရယ္
အတူတူရွိေနၾကရဲ႕၊
တံခါးကိုဖြင့္ခဲ့ေပါ့၊

အဲဒီမွာ
က်ိန္ဆိုခံထားရတဲ့့ ေန႔ေတြ၊
အဲဒီမွာ
စိန္႔ဟယ္လင္နာကြၽန္းေရာက္ နပိုလ်ံရဲ႕
ေျခာက္အိပ္မက္ေတြ၊

အဲဒီမွာ
ေရာင္းမထြက္ေတာ့တဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႔
ကမာႀကီးကို (အလုအယက္)
မွ်ားေနၾကတာ၊

အဲဒီမွာ
အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုတပ္ဆင္ေနတာၾကတာ၊
တံခါးကိုဖြင့္ခဲ့ေပါ့
အဆက္စပ္မဲ့ဆက္စပ္မႈေတြက
အသက္ဓာတ္ကိုလႈိက္စားသြားၾက
ေကာ္ဖီတခြက္ေလာက္ေတာ့
အရသာရွိခ်င္ေသးတဲ့ဘဝမွာ
ျငင္းဆန္ေလာင္ၿမိဳက္မႈေတြနဲ႔ပဲ
တံခါးကိုဖြင့္ခဲ့ေပါ့၊

အဲဒီမွာ
မွားယြင္းမႈ၊ အဘိဓမၼာနဲ႔
ေသျခင္းတရားရဲ႕ ေအးစက္စက္ႏႈတ္ခမ္းတစုံ၊

အဲဒီမွာ
ေန႔စဥ္အတြင္းစစ္ပြဲေတြ
ျပာပံုထဲက သူရဲေကာင္းဝါဒေတြ
ဘ၀တခုလံုးေပးခဲ့ၾကရတဲ့
ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊
တံခါးကိုဖြင့္ခဲ့ေပါ့၊

အဲဒီမွာ
စစ္တုရင္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေလးေထာင့္စပ္စပ္ ကမ႓ာေလးတစ္ခု၊

အဲဒီမွာ
ေနဝင္သြားေပမယ့္ လွဆဲ
ၿမိဳ႕ပ်က္ကေလးရဲ႕ဂီတ၊

အဲဒီမွာ
ေက်ာတခင္းစာေလာက္နဲ႔
ဘဝကိုေရာင့္ရဲေနၾကလို႔၊
တဘဝလံုးကြၽံဝင္သြားၿပီးကာမွ
ဒဏ္ရာနဲ႔အရံႈးကို(ယံုေအာင္)
ဖြ႔ဲႏြဲ႔ရမလား၊
နာက်င္မႈေတြနဲ႔ပဲ
အသက္ရွင္ေမြးျမဴခိုက္
ဘဝရဲ႕ေသခ်ာမႈတခုလို
တံခါးကိုဖြင့္ခဲ့ေပါ့၊

အဲဒီမွာ (သူ႔အတြက္)
ခ်စ္သူေတြမရွိ
အႏုပညာေမွာ္သားေတြမရွိ
သတင္းေၾကညာခ်က္ေတြမရွိ
ေလာကပါလတရားမရွိ
ကမ႓ာႀကီးကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ဖို႔ရာ
ျပတင္းေပါက္ငယ္ပင္မရွိ၊

အဲဒီမွာ
ေနညိဳခ်ိန္ေတြဆို
သူ႔ကိုေမွ်ာ္ေနမယ့္
ေကာင္မေလးကိုလြမ္းတဲ့
ေကာင္ေလးတေယာက္ရယ္
သူ႔အိမ္ကို ခဏခဏအလည္ျပန္တတ္တဲ့
သူ႔အိပ္မက္ေလးရယ္
ကမ႓ာတပတ္ပတ္ဖို႔
သူ႔ကမ္းကခြာသြားတဲ့
သူ႔စိတ္ကူးသေဘၤာတစင္းရယ္
သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့
သူ႔ ထြက္သက္ေငြ႔ေငြ႔ေလးရယ္

အဲဒီမွာ
အတူတူရွိေနၾကေပါ့၊
လေရာင္ရဲ႕ညိႇဳ႕ငင္မႈမွာ
မုန္တိုင္းကလည္း အစြမ္းကုန္
ညြတ္တြားလို႔
ေလေျပနဲ႔ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြက
အထီးက်န္ ၿငိမ္ဆိတ္ညထဲ
ေၾကကြဲဖြယ္ဂီတကို
လႊင့္ထုတ္ေနၾကေပါ့၊

တေလာကလံုး အိပ္စက္ေနဆဲ
အိပ္တန္းေၾကာင္+သူတေယာက္သာ
သူ႔ေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္သြားရွာတဲ့
လမင္းေလးကို
ေငးေမာေတာင္းပန္ရင္း
အေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္ခြင့္တခုနဲ႔ပဲ
တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့

အဲဒီမွာ
မအိပ္ျဖစ္တဲ့ညဟာ
အလြမ္းနဲ႔ေထြယစ္
ျမစ္နဲ႔အတူ စီးဆင္းခဲ့ၿပီ
ပင္လယ္ဆီ။ ။

ဘုန္းသက္ပိုင္
၂၈.၉. ၉၇

+ အိပ္တန္းေၾကာင္ စကားလံုးကို (ကို) ေႏြလယ္ေနဆီမွ ယူပါသည္။

မုိးမခ အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၇၊ ဇူလုိင္ ၂ဝ၁၇ ထုတ္မဂၢဇင္းမွ ျဖစ္သည္။