ထက္ေခါင္လင္း (Myanmar Now) ● ေျမာက္ပုိင္း ရခုိင္ေဒသခရီး

ထက္ေခါင္လင္း (Myanmar Now) ● ေျမာက္ပုိင္း ရခုိင္ေဒသခရီး

(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၇

ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕ရွိ ဒုကၡသည္စခန္းတစ္ခုတြင္ ခိုလံႈေနေသာ ရခိုင္အမ်ဳိးသမီးသည္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ သေဘာၤလွေက်းရြာမွ တိမ္းေရွာင္လာျခင္း ျဖစ္သည္ (ဓာတ္ပံုမ်ား - ထက္ေခါင္လင္း/Myanmar Now) 

ဘူးသီးေတာင္၊  ေမာင္ေတာ (Myanmar Now) — ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္း  ARSA အဖဲြ႔၏ တုိက္ခိုက္မႈမ်ားမွ အစျပဳ ႀကီးထြားလာခဲ့သည့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း မၿငိမ္မသက္မႈမ်ားျဖစ္ပြားရာ ေဒသမ်ားသည္ ပံုမွန္အေျခအေနသို႔ ျပန္ေရာက္ႏိုင္သည့္ အလားအလာ နည္းပါးလ်က္ရိွသည္။ ေအာက္တိုဘာလလယ္ပိုင္းက  ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းကို သြားေရာက္ေလ့လာရန္ စစ္ေတြ-ဘူးသီးေတာင္ ရွပ္ေျပးယာဥ္ျဖင့္ ေရလမ္းခရီး စတင္ခဲ့သည္။

ေအာက္တိုဘာ ၁၂

စစ္ေတြၿမိဳ႕ကိုေရာက္သည့္ ညေနပိုင္း ၿမိဳ႕တြင္း လုိက္လံၾကည့္ရႈရာ  နာဇီေစ်းဝန္းက်င္ အပါအဝင္ ေနရာ တခ်ဳိ႕တြင္ လံုၿခဳံေရးရဲဂိတ္မ်ား ေတြ႔ရသည္။  လူငယ္သမီးရည္းစားတခ်ဳိ႕ လူျမင္ကြင္းတြင္ တြဲသြားတြဲလာ လုပ္ေနၾကသည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ ဤျမင္ကြင္းမ်ဳိးကို လြန္ခဲ့သည့္ ၇ ႏွစ္က ေတြ႔ရခဲသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။

လမ္းေပၚတြင္ လူငယ္မ်ား ဆိုင္ကယ္တဝီဝီျဖင့္   သြားလာေနၾကသည္။    ၿမိဳ႕ျပဂုဏ္က်က္သေရ မပ်က္ေစေရးအတြက္ လမ္းေပၚတြင္ အရက္ေသစာ မေသာက္စားၾကရန္ အာဏာပိုင္တို႔က  ပညာေပးလက္ကမ္းစာေစာင္ေဝ၊ အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္  ေၾကညာေနသည့္ ကမ္းနားလမ္းေဘး တစ္ေနရာတြင္ ေယာက်္ားေလး ၄ ဦး၊ မိန္းကေလး ၂ ဦး ပါဝင္သည့္ အစုအဖြဲ႕ေလးက  ဘီယာေသာက္သံုးေနၾကသည္။ အျခားၿမိဳ႕ အမ်ားအျပားနည္းတူ ဤေဒသတြင္လည္း ဘီယာ၊ အရက္ သံုးစဲြမႈက ေလ်ာ့က်လာျခင္းရိွဟန္ မတူ။

ေအာက္တိုဘာ ၁၃

စစ္ေတြ - ဘူးသီးေတာင္  ရွပ္ေျပးအျမန္ယာဥ္၏ အေနအထားမွာ ယခင္ကအတိုင္းပင္။ ခရီးသည္တခ်ဳိ႕က အမိုးေပၚတြင္တခ်ိဳ႕ ရိွေနသည္။ ထိုင္ခံုမ်ားအလယ္ရိွ ေလွ်ာက္လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ပလက္စတစ္ခံုမ်ားေပၚတြင္လည္း လူအျပည့္။     ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္း  ပဋိပကၡမွ တိမ္းေရွာင္လာသူတခ်ဳိ႕ ေနရပ္ျပန္ၾကေသာေၾကာင့္ ရွပ္ေျပးယာဥ္တြင္ ခရီးသည္ မ်ားျပားေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

ဘူးသီးေတာင္သည္ မူဆင္လအမ်ားစု ေနထိုင္သည့္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း  ၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္မ်ားတြင္ မူဆလင္တို႔ကို ခါတိုင္းေလာက္ မေတြ႔ရေတာ့ေပ။ ပဋိပကၡကာလအတြင္း  ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို ထြက္ေျပးသြားၾကျခင္း၊ ေက်းလက္တြင္ ေနထိုင္သူတို႔ကလည္း ၿမဳိ႕ျပလုပ္ငန္းခြင္သို႔ ေရာက္မလာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မူဆလင္ အေရအတြက္ နည္းပါးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဘူးသီးေတာင္ရိွ ၿမိဳတိုင္းရင္းသား လူငယ္တခ်ဳိ႕က ဆိုသည္။

ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕ေပၚရွိ ဒုကၡသည္စခန္းတစ္ခုတြင္ ညေနခင္းေရခပ္ဆင္းေနၾကသူတို႔မွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕မွ ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္
 
ၾသဂုတ္လ ပဋိပကၡေနာက္ပိုင္း ဘူးသီးေတာင္တြင္ ဒုကၡသည္မ်ား ခိုလႈံသည့္ေနရာတခ်ဳိ႕ ရိွေနသည္။ ၿမိဳမ်ား ခိုလႈံၾကသည့္ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ တခ်ဳိ႕က ေနရပ္ျပန္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။ ေနရပ္မျပန္ၾကေသးသူတို႔မွာ ေက်းလက္ေဒသ လံုၿခံဳေရးအေျခအေနကို စိတ္မခ်ရဟု ယူဆေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း  ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္းရွိ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးညိဳသာက ေျပာသည္။

ဟိႏၵဴတုိ႔ ေနထိုင္ၾကသည့္စခန္းတြင္ ရြာလံုးကၽြတ္နီးပါး အသတ္ခံရသည္ဆိုသည့္ ရဲေဘာက္က်ေက်းရြာမွ ေဒသခံတို႔လည္း  ရိွေနသည္။ ထိုစခန္းတြင္ ခိုလႈံေနသူမ်ားထဲမွ တခ်ဳိ႕က အိမ္ျပန္ရန္ မဝံ့ရဲၾကေသးဟု ဆိုၾကသည္။ မိသားစုဝင္မ်ားကို ဆံုးရံႈးလုိက္ရေသာေၾကာင့္ တစ္ဦးတည္း ရပ္တည္ေနထိုင္ရေတာ့မည္သူတခ်ဳိ႕ကုိလည္း ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ဟိႏၵဴ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရခိုင္စကား၊ ျမန္မာစကားတို႔ကို ေျပာတတ္သူနည္းပါးၾကသည္။ လူမ်ားစုျဖစ္ေသာ မူဆလင္တို႔နည္းတူ ဘဂၤါလီစကားကိုပင္ ေျပာဆိုၾကသည္။ 

ပဋိပကၡအစပိုင္းတြင္ အၾကမ္းဖက္တုိက္ခိုက္သူတို႔က ဟိႏၵဴမ်ားကို ဦးတည္တိုက္ခိုက္ျခင္းမရိွဘဲ အာဏာပိုင္တို႔ကိုသာ ပစ္မွတ္ထားခဲ့ၾကသည္ဟု သူတုိ႔က ဆိုၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ မတူကဲြျပားသူတို႔ ဤေဒသတြင္ မေနရ ဆိုသည့္ အယူအဆျဖင့္ က်န္လူမ်ိဳးတုိ႔ကိုပါ အႏၱရာယ္ျပဳခဲ့သည္ဟု ၎တို႔က ရွင္းျပသည္။

ေအာက္တိုဘာ ၁၄

ဘူးသီးေတာင္ရွိ တျခားဒုကၡသည္စခန္းမ်ားကို သြားၾကည့္ေသာအခါ ေနရပ္ျပန္သူ မ်ားေသာေၾကာင့္ ခိုလံႈသူ အနည္းငယ္သာ က်န္ေတာ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။  က်န္ခဲ့သူမ်ားကလည္း မၾကာခင္ ျပန္ၾကေတာ့မည့္ အေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚေစ်းတြင္ ဆိုင္တခ်ိဳ႕ ပိတ္ထားသည္။  ဆန္ဆိုင္တခ်ိဳ႕ရိွ ဆန္အိတ္မ်ားတြင္  ဒုကၡသည္တို႔ကို လွဴဒါန္းထားေသာ အဖြဲ႕အစည္း အမွတ္အသား၊ စာမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။   အေရာင္းအဝယ္သည္ ၾသဂုတ္လေနာက္ပိုင္း ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္အထိ က်ဆင္းသြားေၾကာင္း၊  ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကုိ ထြက္ေျပးၾကသူတို႔အနက္ အမ်ားအျပားမွာ ယခင္ကတည္းက ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ စီးပြားေရး အေျခခံမရွိေသာေၾကာင့္  စားေရးေသာက္ေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္မည္ဟု ယူဆရေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားရိွရာသို႔ ထြက္သြားၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံတို႔က တညီတညြတ္တည္း ေျပာၾကသည္။

ေက်းရြာမ်ားသို႔ သြားရာလမ္းမ်ားတြင္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ခ်ထားၿပီး လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္တို႔  အသင့္အေနအထား အၿမဲရွိေနၾကသည္။ ေက်းလက္ေဒသ မူဆလင္မ်ား  သက္ဆိုင္ရာ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္သာ ၿမိဳ႕သို႔   လာေရာက္ခြင့္ရသည္ကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္။

ေအာက္တိုဘာ ၁၅

ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕မွ ေတာင္ဘဇာေဒသဘက္ကိုသြားသည့္ လမ္းအတိုင္း ေမယုျမစ္ကို ေက်ာ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေတြ႔ရသည့္ မူဆလင္ ေက်းရြာမ်ားတြင္  မွည့္ဝင္းေနေသာ စပါးခင္းမ်ားအတြင္း ရိတ္သိမ္းမႈလုပ္ငန္းအသီးသီးကို လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၄ ႏွစ္တာက  ထိုေဒသတြင္ ေတြ႔ရသည့္သူမ်ားလက္ထဲတြင္ ေတာခုတ္ဓားမ်ားရိွသည္။ ယခု ေတာခုတ္ဓား ကိုင္ေဆာင္ပါက ကင္းလွည့္လံုၿခဳံေရးတပ္ဖဲြ႔ဝင္တို႔ အထင္မွားၿပီး အသက္ အႏၱရာယ္က်ေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္း ၎တို႔က ေျပာၾကသည္။ အဆိုပါလမ္းေပၚရွိ ပထမဆံုး တပ္ရင္းတစ္ခုကို ျဖတ္သန္းသြားလာသည့္အခါ   တပ္မေတာ္ ရဟတ္ယာဥ္ ၅ စင္းကို ေတြ႔ရသည္။    တပ္ရင္းေဘးတြင္ေတာ့ ခမီတိုင္းရင္းသားတုိ႔ ေနထိုင္သည့္ ဝါးခုတ္ေတာင္ေက်းရြာ ရိွေနသည္။


ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဝါးခုတ္ေတာင္ေက်းရြာတြင္ ေတြ႔ရေသာ  ခမီလူမ်ိဳးမ်ား။ ေက်းရြာေဘးတြင္ စစ္တပ္စခန္းရွိေသာေၾကာင့္ ပဋိပကၡကာလအတြင္း လံုၿခဳံေရးအတြက္ မ်ားစြာ ပူပန္ရျခင္းမရိွဟု ဆိုကာ ေနရပ္စြန္႔ခြာ တိမ္းေရွာင္ျခင္း မျပဳခဲ့ၾကဟု ၎တို႔က ဆိုသည္။

တပ္ရင္းေဘးတြင္ရွိေနသည့္အတြက္  ၾသဂုတ္လ ပဋိပကၡျဖစ္ခ်ိန္တြင္ ထြက္ေျပးရန္ မလိုအပ္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕တက္ေစ်းဝယ္ျခင္းကို လံုၿခဳံေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ကန္႔သတ္ခံရသည့္အတြက္ အခက္အခဲ   ျဖစ္ခဲ့ဖူးၾကသည္ဟု ေျပာသည္။ ဝါးခုတ္ေတာင္ေက်းရြာကို  ပတ္လည္ဝိုင္းေနသည့္ မူဆလင္ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ေနထိုင္သူမ်ား၊ အိမ္ေမြးႏွင့္ လုပ္ငန္းသံုး တိရိစၦာန္မ်ား မရိွၾကေတာ့ေပ။ အိမ္မ်ားကေတာ့ အေကာင္းအတိုင္း က်န္ရစ္ေနသည္။ အေရွ႕ျပင္ရွည္ရြာဟုဆိုသည့္ ရြာသို႔ ေရာက္မွ လူအရိပ္အေခ် အနည္းငယ္ ျမင္ရသည္။ 


ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ အေရွ႕ျပင္ရွည္ေက်းရြာရိွ ျမင္ကြင္းတစ္ခု။  

မည္သည့္အဖြဲ႕အစည္းထံကမွ အကူအညီ မရေသး၊ အာဏာပိုင္တို႔က ရြာအတြင္း အိမ္ေထာင္စု တစ္စုအတြက္ ဆီပုလင္း အေသး၊ အားလူး ၇ လံုး၊ ၾကက္သြန္နီ ၃ လံုးစီ ကူညီထားသည္ဟု ငွက္ဖ်ားတိုက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းအတြက္ က်န္းမာေရးမွဴးလုပ္ခဲ့သည့္ မိုဟာမက္ေစာ္လိမ္က ေျပာသည္။

ရြာရိွ လူ ၇ဝဝ ေက်ာ္ထဲမွ အမ်ားစုမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွဘက္ ေရာက္သြားၿပီျဖစ္ၿပီး ရြာတြင္ ၁ဝဝ ခန္႔သာ က်န္ေတာ့သည္ဟု ဆိုသည္။  နေဘးရိွ  အေနာက္ျပင္ရွည္ရြာမွ လူဦးေရ ၃ဝဝ နီးပါးမွာ ယခုအခါ  ၂၉ ဦးသာ က်န္ရွိေတာ့သည္။ အိမ္ရွိ ကၽြဲ၊ ႏြား၊ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းမ်ားကို ျပင္ပသို႔ သြားေရာက္ ေရာင္းခ်ရင္း စားဝတ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနရာ  ေနာက္ ၁ဝ ရက္ ေက်ာ္ပါက ေရာင္းခ်စရာကုန္ေတာ့မည္ဟု ရြာတြင္ က်န္ေနသူတစ္ဦးက သူ၏ အိမ္အတြင္း လိုက္ျပရင္းေျပာသည္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို ထြက္ေျပးၾကရသည့္ အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း ၎တို႔က ရွင္းျပသည္။ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ဌာေနရင္းတိုင္းရင္းသားတုိ႔က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖိႏိွပ္မႈ၊  အာဏာပိုင္မ်ားကို ေၾကာက္ရြံ႕ရမႈ၊ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္း နည္းပါးမႈ၊ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ အလားအလာ နည္းပါးမႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။


ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သုိ႔ ထြက္မေျပးဘဲ က်န္ရွိေနေသးသူမ်ားထဲမွ အမ်ဳိးသားတစ္ဦး စပါးသိမ္းေနပံု

ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အဆင့္ျဖစ္ေသာ စိစစ္မွတ္ပံုတင္ျခင္းကို အာဏာပိုင္တို႔က ျပဳလုပ္ေပးေသာ္လည္း အမ်ားစုက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း မရိွၾကျခင္းမွာ ေနာက္ကြယ္မွ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။  အသက္အႏၱရာယ္ၿခိမ္းေျခာက္သူတို႔က လူမ်ဳိးအမည္ ဘဂၤါလီဟု ေရးသြင္း မွတ္ပံုတင္ျခင္းကို မလိုလားၾကဟု ဆိုသည္။

ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရပါကလည္း အျခားေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ားကဲ့သို႔ ေဒသတြင္း လြတ္လပ္စြာသြားလာေနထိုင္ခြင့္ရရန္ မေသခ်ာျခင္းေၾကာင့္လည္း စိစစ္မွတ္ပံုတင္လုပ္ငန္း အဆင့္ဆင့္တြင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ စိတ္မဝင္စားၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အေနာက္ျပင္ရွည္ရြာက ဒုတိယေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးအိဆိုပ္က ေျပာသည္။



ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္၊ ႀကိမ္ေခ်ာင္းေက်းရြာရွိ မူဆလင္တို႔၏  ဆိုင္မ်ား၊ ေနအိမ္မ်ားမွ ပစၥည္းသယ္ၿပီး ထြက္လာၾကသူတခ်ဳိ႕ 

ေအာက္တိုဘာ ၁၆

ဘူးသီးေတာင္မွ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ကို သြားရာလမ္းသည္ ယခင္ကထက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္လာၿပီး ေမယုျမစ္နေဘး လမ္းခရီးကလည္း သာယာလွသည္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ ၃ မိုင္ဂိတ္မွ ႀကိမ္ေခ်ာင္းၿမိဳ႕သို႔ သြားရာလမ္းတြင္ လူမေနေတာ့သည့္ ရြာအမ်ားအျပားကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။ ရြာအားလံုးနီးပါး မီးေလာင္ထားသည္။  အေဝးမွျမင္ရေသာ မီးမေလာင္ေသးသည့္ အေဆာက္အဦးကို   အနီးကပ္သြားၾကည့္သည့္အခါ  စာသင္ေက်ာင္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။  

 ႀကိမ္ေခ်ာင္း ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္သည့္အခါ ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္း အလစ္အငိုက္ တိုက္ခိုက္ခံရသည့္  ရဲကင္းမွ တပ္သားတခ်ိဳ႕က  လက္လုပ္မိုင္းျဖင့္ ပစ္ခတ္ခံရသည့္ေနရာကို လိုက္ျပသည္။ တိုက္ခိုက္ခံရခ်ိန္တြင္ စခန္းသို႔  လာေရာက္ ခိုလႈံၾကသူတို႔လည္း ရိွေၾကာင္း၊ ၎တို႔တြင္ တူးမီးေသနတ္မ်ား ပါလာသည့္အတြက္ တိုက္ခိုက္လာသူတို႔ကို  ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း ခုခံၾကေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။ မီးသင့္ရြာ၊ ရပ္ကြက္၊ ေစ်းအတြင္း  အသံုးဝင္သည့္ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို သြားေရာက္သယ္ေဆာင္သူ၊ ကြမ္းသီးအတြက္ ကြမ္းပင္ေအာက္ေျခခုတ္သူတို႔လည္း ရိွေနသည္။ 

ထုိသို႔ယူေဆာင္ျခင္းကို လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ခြင့္ျပဳသည္မွာ ၂ ရက္သာ ရွိေသးေၾကာင္း ပစၥည္းမ်ားသယ္လာသူတစ္ဦးက ေျပာျပသည္။



ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္၊ ႀကိမ္ေခ်ာင္းေက်းရြာရွိ မူဆလင္တို႔၏  ဆိုင္မ်ား၊ ေနအိမ္မ်ားမွ ပစၥည္းသယ္ၿပီး ထြက္လာၾကသူတခ်ဳိ႕ 

ေတာင္ၿပိဳလက္ဝဲေဒသတြင္ ေတြ႔ရသည့္  ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးက ၎တို႔ကိုင္ရသည့္ လက္နက္အရည္အေသြးအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။  ၂ ရက္ၾကာ တုိက္ခိုက္ခံရစဥ္က ကိုင္တြယ္သည့္ ေသနတ္မ်ားသည္ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ၁၂ ခ်က္ခန္႔သာ ပစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊  က်ည္မထြက္ေတာ့သည့္ ေသနတ္ကို တူျဖင့္ထုၿပီး ျပန္အသံုးျပဳခဲ့ရေၾကာင္း ညည္းျပသည္။  တက္လာေသာ လူအုပ္ႀကီးကို အလွည့္က်စနစ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ ခုခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ မ်ားသည္ထက္မ်ားလာေသာ လူအုပ္ႀကီးသည္   တပ္မေတာ္စစ္ေၾကာင္းေရာက္လာမွ   ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို ထြက္ေျပးၾကေၾကာင္း သူက ဆက္ေျပာျပသည္။

ႀကိမ္ေခ်ာင္းမွ ခေမာင္းဆိပ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေမွာင္ရီခ်ိန္တြင္ ေရာက္သြားေသာအခါ ျပန္လည္အေျခခ်ေနထိုင္ေနၾကသူတခ်ဳိ႕ကို ေတြ႔ရသည္။  ထိုေနရာတြင္ ရဲ၊ စစ္သားမ်ား တပ္စဲြထားသျဖင့္ စိတ္ခ်လက္ခ် ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

တိုက္ခိုက္မႈႏွင့္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည့္ရဲတခ်ဳိ႕က အေတြ႔အႀကဳံမ်ား ျပန္ေျပာျပသည္။    ၾသဂုတ္လ ၂၅  သန္းေခါင္ေက်ာ္တြင္ ေခ်ာင္းတစ္ဘက္ကမ္းေက်းရြာမ်ားမွ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖင့္ ခ်ီတက္လာသူမ်ားထဲတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားလည္း ပါဝင္သည္၊ ၁ဝ ဦးခန္႔ က်ည္ဆံထိသြားမွ  ျပန္ဆုတ္သြားသည္၊  အမည္းေရာင္ဝတ္လူအုပ္တစ္ခုတြင္ အနီေရာင္ဝတ္ ဦးေဆာင္သူ တစ္ဦး အၿမဲပါဝင္သည္၊ အနီေရာင္ဝတ္သူ တိုက္ခိုက္ခံရလွ်င္ လူအုပ္ ျပန္ဆုတ္သြားတတ္သည္ဟု ဆိုသည္။ 

ေခ်ာင္းကိုျဖတ္ၿပီး မိနစ္ ၂ဝ ခန္႔ သြားလိုက္သည္ႏွင့္ ဟိႏၵဴအုပ္စုလိုက္ သတ္ျဖတ္ခံရေသာ ရဲေဘာက္ေက်းရြာကို လွမ္းျမင္ရသည္။ ထိုရြာလည္း မီးေလာင္ျပာက်ေနၿပီျဖစ္သည္။ စခန္း မဆံုးရံႈးေရး ဦးစားေပးေနရသျဖင့္  သြားေရာက္ကူညီႏိုင္ျခင္း မရိွဟု ဆိုသည္။

ေအာက္တိုဘာ ၁၇

ခေမာင္းဆိပ္မွ  ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္စပ္ၿခံစည္းရိုးအနီး  ဒိုင္းနက္၊ သက္လူမ်ိဳးတို႔၏ ေက်းရြာျဖစ္သည့္ ေအာင္ဇံရြာသုိ႔ သြားသည့္လမ္းတေလွ်ာက္ ေက်းရြာမ်ားအားလံုး မီးေလာင္ထားသည္။  သြားေရးလာေရး ခက္ခဲသည့္ ေအာင္ဇံေက်းရြာတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားထံသို႔  ကူညီကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕မ်ားလည္း အေရာက္အေပါက္ အလြန္နည္းသည္၊  ပဋိပကၡျဖစ္စဥ္တြင္ အမ်ားစုက   အနီးအနားရွိ ေတာေတာင္မ်ားတြင္သာ  ေရွာင္ပုန္းခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

ေမာင္ေတာမွ ခေမာင္းဆိပ္ၿမိဳ႕သို႔ သြားရာလမ္းတြင္  မီးေလာင္ျပာက်ေနၿပီျဖစ္သည့္ ရြာမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။

ေအာင္ဇံရြာမွ ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္သုိ႔ ျပန္ရာလမ္းရွိ သက္လူမ်ိဳးတုိ႔၏ ေက်းရြာသို႔ေရာက္ရွိသည့္အခါ  ပဋိပကၡႏွင့္ တစ္ႀကိမ္ထက္မနည္း ႀကဳံခဲ့ရဖူးေသာ ေဒသခံတို႔ကို ေတြ႔ရသည္။ ယခင္က ပဋိပကၡအၿပီးတြင္  ႏိုင္ငံတကာ ကူညီကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားထံမွ ေထာက္ပ့ံမႈမွာ ခဲြျခားကန္႔သတ္မႈတို႔ ရိွခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။   

  

###

 ေမာင္ေတာမွ ခေမာင္းဆိပ္ၿမိဳ႕သို႔ သြားရာလမ္းတြင္  မီးေလာင္ျပာက်ေနၿပီျဖစ္သည့္ ရြာမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။