ေနခ်ဳိေသြး ● ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္း

ေနခ်ဳိေသြး ● ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္း
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၇

မီး႐ႈိ႕ျပာခ်လုိက္တဲ့ အတၱေတြနဲ႔
ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္မွာ ကဗ်ာဆရာတေယာက္ကို ေတြ႕ရဲ႕မဟုတ္လား။

စစ္ေဘးေၾကာင့္
ေၾကာက္လန္႔အားငယ္စိတ္နဲ႔ ကူရာမဲ့မ်က္လံုးေတြ
ေသြ႕ေျခာက္ေနတဲ့ဘဝေတြကိုျမင္တိုင္း
ေသာက္သံုးအက်တဲ့ အာဏာရွင္ဆန္မႈေတြ
ထြီ .... ။

က်ဳပ္ေရွ႕က ေျမစိုင္ ေျမခဲဟာ ဖြာခနဲလြင့္လို႔
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ ကေလးေတြအေရးထက္
ေပါင္တံလွလွေလးေတြရဲ႕အတြင္းေရးကို
ပိုစိတ္ပါဝင္စားမႈမရွိတာ ခြင့္လြတ္။

သတိထားမိရဲ႕မဟုတ္လား
နာမည္ပ်က္နဲ႔ ပုပ္ပြေနတဲ့မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာလဲ
ေပါင္မုန္႔မရွိရင္ ကိတ္မုန္႔စားခိုင္းေနတဲ့ လူ႔အႏၶေတြကို
မ်က္စိေရွ႕က တံလွ်ပ္ေတြဟာ ေသြးေတြႀကီးပဲ
မ်က္ရည္ေတြေတြက်ေနတဲ့ ငါးေတြကိုျမင္ရဲ႕မဟုတ္လား
ေရႊေရာင္တဝင္းဝင္းနဲ႔ ဆည္းလည္းသံေတြရဲ႕
႐ႈိက္႐ႈိက္က္ငိုသံေတြကို ၾကားရဲ႕မဟုတ္လား
ျပည္သူ႔သစၥာေဖာက္တိ္ု႔
လူႀကီးမင္းတို႔ရဲ႕
က်ည္ဆန္ေတြဟာ ရာဇဝတ္မႈေတြႀကီးပဲ။

ေလညႇင္းနဲ႔အတူ ေမႊးပ်ံ႕လာမယ့္ဥယ်ာဥ္
သစ္ပင္ေတြရဲ႕ရယ္ေမာသံကို ျမင္လိုက္ ၾကားလိုက္ခ်င္ရဲ႕။

အျကမ္းဖက္သမားဟာ အၾကမ္းမဖက္ရလို႔
ကိုယ့္နားထင္ကို ေတ့ျဖဳတ္သြားရတယ္ဆိုတဲ့ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္သတင္း
ျပည္သူကိုအက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားမယ့္ေျခလက္တို႔ရဲ႕
စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္မ်က္နွာေတြေလ
ေလာင္ကြၽမ္းေနတဲ့စစ္မီးလွ်ံနဲ႔အတူ နစ္ျမႇဳပ္ပစ္လိုက္ျကတာေပါ့။

ဒါမွ နိုင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ဝံ့ဝံ့မားမား ႀကီးထြားလာေတာ့မွာ
ခြၽတ္ျခံဳက်ခဲ့ရတဲ့ဘဝေတြက
ေကာင္းျခင္းမဂၤလာအျဖာျဖာရွိလာေတာ့မွာ ...။

ေနခ်ဳိေသြး