ေမာင္စိန္ေသာ္ ● ေကာင္းလင္း ေကာင္းလန္းတိုက္ပဲြ သို႔မဟုတ္ (၄ - ၁၀၊ ၄ - ၃၀) တိုက္ပဲြစဥ္ - အပိုင္း (၁)

ေမာင္စိန္ေသာ္ ● ေကာင္းလင္း ေကာင္းလန္းတိုက္ပဲြ သို႔မဟုတ္ (၄ - ၁၀၊ ၄ - ၃၀) တိုက္ပဲြစဥ္ - အပိုင္း (၁)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၈

နယ္စပ္ အေျခခံစခန္းမ်ား၏ အခ်က္အျခာ ၀ နယ္ရိွ ပန္ဆန္း ပါတီဗဟိုသို႔ဦးတည္၍ မဆလ စစ္အစိုးရက မင္းရန္ေအာင္ အမည္နွင့္ ထိုးစစ္ဆင္သည္။ ၎ထိုးစစ္အၿပီး တလခဲြေလာက္ကာလအတြင္း ထိုးစစ္၏ ဘယ္ညာစစ္မ်က္ႏွာ အစြန္းႏွစ္ဖက္ သို႔မဟုတ္ ေတာင္ပံႏွစ္ဖက္အား ပါတီေခါင္းေဆာင္သည့္ ျပည္သူ႔တပ္မ ေတာ္မွ ႐ိုက္ခ်ဳိးပစ္လိုက္သည္  (ပါခါးတိုက္ပဲြ၊ ထင္း႐ွဴးေတာင္တိုက္ပဲြႏွင့္ တပ္ရင္းေခ်မႈန္းေရး မန္ခါတိုက္ပဲြတို႔ ျဖစ္သည္)။ ထိုတိုက္ပဲြမ်ားမွ ရန္သူသံု႔ပန္း အမ်ားအျပားဖမ္းဆီးရမိသည္၊ ရင္းမွဴး၊ (အိုင္အို) ေထာက္လွမ္း ေရးမွဴးႏွင့္ ခဲြမွဴးမ်ား အပါအ၀င္ အရာရိွ အရာခံ အၾကပ္တပ္သား ရာခီ်ဖမ္းမိျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္၏ ရင္အုပ္ပိုင္း စစ္မ်က္ႏွာမ်ားျဖစ္ေသာ ရန္သူ တပ္မ ၇၇ နွင့္ ၈၈ တို႔အား ထိထိမိမိေခ်မႈန္းပစ္ရန္ အေရးတႀကီး လိုအပ္လာျပန္ သည္။  မိမိတို႔ရရိွထားသည့္ မင္းရန္ေအာင္ထိုးစစ္၏ အတိုင္းအတာႏွင့္ရည္ရြယ္ခ်က္သတင္းမ်ားကို ဖမ္းမိ သံု႔ပန္းမ်ားအား စစ္ေဆးေမးျမန္း သိရိွရခ်က္မ်ားျဖင့္ စီစစ္အတည္ျပဳနိုင္သည္။ ရန္သူက ထိုးစစ္ကို အဆင့္ခဲြ ထားသည္။ ပထမဆင့္တြင္ တပ္မ ၇၇ သည္ ပါတီအေျခခံေဒသ ေမာ္ဖာႏွင့္ ယုန္ေအာေဒသအတြင္းမွ အေရး ပါသည့္စစ္ေနရာမ်ားျဖစ္ေသာ မြတ္နိုး၊ ပိြဳင့္ ၅၇၁၀၊ ၀မ္ကန္၊ ပန္ခါး၊ ပိြဳင့္ ၁၈၃၇ (၆၀၂၈)၊ မက္မန္း၊ တပ္ဗိုစံ(ဗိုစံကုန္း) စသည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ားအား သိမ္းယူ တပ္စဲြထားႏိုင္သည္။ အေျခခံေဒသေက်းရြာတခ်ဳိ႕ ရန္သူ႔လက္ေအာက္ က်ေရာက္သြား၍ ေက်းရြာျပည္သူအမ်ားအျပား ပါတီ၏အေျခခံစခန္းဘက္ ေျပးလာ ခို၀င္ ေနၾကရသည္။ ျပည္သူတခ်ဳိ႕ႏွင့္ ျပည္သူ႔စစ္မ်ား၊ ေဒသတပ္မ်ား ပူးေပါင္း၍ ေျပာက္က်ားစစ္နည္းႏွင့္ ရန္သူကို ခုခံတိုက္ခိုက္ေနၾကသည္။ အိုက္ဖလားေခါင္းေဆာင္သည့္ ေက်းရြာျပည္သူ႔စစ္ ေျပာက္က်ားမ်ားနွင့္ ၀ေတာင္ ခ႐ိုင္မွ တပ္ခဲြ ၄ သည္၊ ေျပာက္က်ားတိုက္ပဲြ ရဲရင့္မႈဘက္မွာ နာမည္ရလာသည္။

ရန္သူ တပ္မ ၈၈ သည္လည္း ခိ်န္ကိုက္ ပန္ဆန္းဧရိယာႏွင့္ က်ဳိင္းတံုေျမာက္ျခမ္းေဒသ၊ မိုင္းေပါက္ဧရိယာ၊ ၈၁၅ ေဒသ မိုင္းလားတို႔ႏွင့္ ေျမျပင္ဆက္သြယ္မႈမ်ား ျဖတ္ေတာက္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ မိုင္းေပါက္ဘက္ ဦးတည္သည့္ ပန္ေရာင္း-ပန္မာေကာက္တိုက္ပဲြမ်ား ျပင္းထန္သည္။ ပန္မာေကာက္ေတာင္ကုန္းစခန္းတိုက္ပဲြ အား ရန္သူက ၇၆ မမ၊ ၁၂၀ မမႏွင့္ ၁၀၅ မမ အေျမာက္ႀကီးမ်ားသံုး၍ ေလတပ္ကပါေထာက္ကူၿပီး ထိုးစစ္ဆင္ သည္။ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ တပ္မ ၆၈ သည္ ကတုတ္က်င္းအခို္င္အခံ့ျဖင့္ အေသအလဲခုခံသည္။ ရန္သူသည္ ရက္ေပါင္း ၄၀ ၾကာ မရပ္မနားထိုးစစ္ဆင္သည့္တိုင္ ပန္မာေကာက္စခန္းကုန္းကို မသိမ္းနိုင္ျဖစ္ေနသည္။ ပါတီ ဗဟိုမွ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေထာက္ပံ့ေရးလမ္းေၾကာင္း ရွည္လြန္းေနေသာ ပန္မာေကာက္စခန္းအား လက္လႊတ္၍ ေနာက္တလွမ္းဆုတ္ ခံစစ္ဆင္ရန္ စဥ္းစားၾကေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ပန္မာေကာက္စခန္းမွ ရဲေဘာ္ မ်ားသည္ စခန္းကိုလက္မလႊတ္ဘဲ ရိကၡာျပတ္ေနသည္ကိုပင္ ထမင္းနပ္ေက်ာ္စား ခံစစ္ကို ေတာင့္ခံထားႏိုင္ သည္။ ရက္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ခံစစ္တိုက္ပဲြအတြင္း ရန္သူ တပ္မ ၈၈ မွ ေသေၾက ဒဏ္ရာရ အလြန္မ်ားျပား ေၾကာင္း သိရသည္။ ေတာ္လွန္စစ္သမိုင္းတြင္ စံခိ်န္တင္ေလာက္သည့္ ခံစစ္တိုက္ပဲြမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ရန္သူ႔အတြင္းပိုင္းညႊန္ၾကားခ်က္တခုတြင္ ဗကပ တပ္မ်ားသည္ အလစ္အငိုက္ယူ၍ မိမိစခန္းမ်ားကို နာရီပိုင္း အတြင္း ေခ်မႈန္းတိုက္ခိုက္ သိမ္းယူသြားနိုင္သည္၊ မိမိစစ္သည္မ်ားအေနႏွင့္ အခိ်န္မ်ားစြာယူ၍ လူအင္အား လက္နက္အင္အား ပံုေအာတိုက္သည့္တိုင္ ဗကပ စခန္းမ်ား မသိမ္းပိုက္နိုင္ျဖစ္ေနသည္ကို အေလးအနက္ထား သံုးသပ္ၾကရန္ လိုေနသည္ဟု ရန္သူထိပ္ပိုင္းမွ မေက်မနပ္ျဖစ္၍ အတြင္းပိုင္းညႊန္ၾကားခ်က္ ထုတ္ထားေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။ ရန္သူ တပ္မ ၈၈ ၏ တပ္မမွဴးသည္ လက္ရိွအာဏာရွင္ႀကီး ဗိုလ္သန္းေရႊျဖစ္သည္။ ထိုကာလ က ရန္သူ အမတ ၄ မွ အရာရိွတေယာက္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ဘက္ ကူးေျပာင္းလာမႈလည္းရိွသည္။

ေတာ္လွန္စစ္ဆင္ႏဲႊေနသည့္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္သည္ ထိုစဥ္က တိုက္ခိုက္ေရးစိတ္ဓာတ္ျမင့္မားေနသည္။ ရန္သူအေျခအေနမွာ ေခ်မႈန္းခံထားရသည့္တိုက္ပဲြမ်ားေၾကာင့္ တပ္တြင္းဂယက္႐ိုက္ခတ္မႈ မေကာင္းျဖစ္ေန ေၾကာင္း ၾကားသိေနရသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ရန္သူ႔တပ္သည္ အာဏာရအစိုးရ၏ ပံုမွန္တပ္ျဖစ္၍ မိမိထက္ အင္အား အဆမတန္ႀကီးမားသည္၊ လက္နက္တပ္ဆင္မႈဘက္တြင္လည္း မိမိထက္ အစစအရာရာ သာလြန္မႈရိွ သည္။ ေလတပ္အကူအညီ ေပါင္းစပ္စစ္ဆင္မႈ လုပ္ႏိုင္သည္ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားမိရန္လိုသည္။ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္၏ အားသာခ်က္မွာ မြန္ျမတ္သည့္ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ အနစ္နာခံ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ လႊတ္ရဲသည့္ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ျပည္သူ႔စစ္ပဲြဆင္ႏဲႊျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာက္က်ားအေျခခံေဒသႏွင့္ တည္ၿငိမ္သည့္ အေျခခံေဒသမ်ား တည္ေဆာက္၍ ျပည္သူကိုလံႈ႔ေဆာ္စည္း႐ံုး တိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးစစ္ပဲြ၏ ေသနဂၤဗ်ဴဟာႏွင့္နည္းပရိယာယ္ကို လက္ေတြ႔တိုက္ပဲြမ်ားျဖင့္ ေပါင္းစပ္နိုင္သည့္ စစ္ေရးအျမင္ရိွရန္လိုသည္။ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္မွာ အမိန္႔နာခံမႈရိွသည့္ တပ္တည္ေဆာက္ ပညာေပးေရး အေရးႀကီးသည္။ တေယာက္တေပါက္ျဖစ္ေနသည့္ တပ္ႏွင့္ စစ္တိုက္၍မရပါ။ တိုက္ပဲြနိဂံုးခ်ဳပ္လုပ္ တိုက္ပဲြအေတြ႔အၾကံဳမ်ား သခၤန္းစာယူ၍ ေ၀ဖန္ေရးႏွင့္ မိမိကိုယ္ေ၀ဖန္ေရး မလုပ္မျဖစ္လုပ္ၾကရသည္။  

ရန္သူထိုးစစ္၏ ညာေတာင္ပံ ႐ိုက္ခ်ဳိးသည့္ မန္ခါ တပ္ရင္းေခ်မႈန္းေရးတိုက္ပဲြ တိုက္ၿပီး သံုးလခန္႔အေတာ အတြင္း ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ ေရႊ႕ေျပာင္းေနရာခ်ထားမႈႏွင့္ တပ္တြင္းပညာေပးေဆြးေႏြးပဲြမ်ား လုပ္ၾကရသည္။ တပ္မ်ား အနားေပးထားေသာ္လည္း ကိုယ့္ရိကၡာကိုေတာ့ ထမ္းၾကရသည္။ တပ္အင္အား စုစည္းမႈလုပ္ထား၍ ရိကၡာအခက္အခဲ တပ္တခ်ဳိ႕ ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္ ၾကံဳရသည္မ်ားၾကားရသည္။ ထိုးစစ္ရင္အုပ္ပိုင္း တပ္မ ၇၇ ထိုးသည့္စစ္မ်က္ႏွာဘက္ သြားရာလမ္းဆံုမွာ ပန္ပဲြ ဆိုသည့္ ရွမ္းရြာျဖစ္သည္။ ပန္ဆန္းႏွင့္ ေမာ္ေတာ္ကား လမ္း ေဖာက္ထားသည္။ ကားလမ္းတိုျဖစ္သည္၊ ပန္ပဲြ မေရာက္မီ နမ့္ပန္ေခ်ာင္းအထိသာ ကားသြားႏိုင္သည္။ ေခ်ာင္းေရသည္ ၾကည္လင္ေအးျမ၍ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနသည္။ ယာယီေခ်ာင္းကူးတံတားတခု ထိုးထား သည္။ ေခ်ာင္းကမ္းႏွစ္ဖက္ခြလ်က္ ရိကၡာဂိုေဒါင္မ်ားေဆာက္၊ ဆန္ရိကၡာမ်ား၊ က်ည္ဆန္၊ ခဲယမ္းမ်ား စုပံုထား သည္။ မိမိဘက္ ေမာ္ဖာ၊ ယုန္ေအာေဒသသို႔ ပို႔ရန္ျဖစ္သည္။ ရန္သူတပ္မ ၇၇ သိမ္းပိုက္ခံထားရေသာ ေမာ္ဖာ၊ ယုန္ေအာဘက္မွ စခန္းမ်ားျပန္သိမ္းေရး တပ္မွဴးတခ်ဳိ႕က ေတာင္းဆိုသည္မ်ားလည္းရိွသည္။ ရန္သူႏွင့္ ေတာ္ လွန္ေရးတပ္ဖဲြ႔မ်ား ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမွာ နဂါးမင္းႏွင့္သူေတာင္းစား ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ဳိးျဖစ္၍ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖဲြ႔မ်ား အေနျဖင့္ ဆင္ကန္းေတာတိုး တဇြတ္ထိုးလုပ္၍မျဖစ္။ မိမိအင္အား အရင္းအႏီွးအေပၚ ခိ်န္ဆတြက္ခ်က္ရမည္။ ရန္သူ႔သက္ရိွအင္အား ေခ်မႈန္းေရးကိုဦးစားေပး၍ ေနရာယူစစ္ကို မလဲႊမေရွာင္သာမွ တိုက္ရမည္ဟု ပါတီ၏ စစ္ေရးလမ္းစဥ္က လမ္းညႊန္ထားသည္။ တပ္မ ၄၈ နိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္း (ပါတီဗဟိုေကာ္မတီ၀င္) သည္ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္ကြပ္ကဲေရး စစ္ဦးစီး႐ံုးမွာ တပ္ဖဲြ႔မ်ားႏွင့္အတူ ေရွ႕တန္းမွာရိွေနသည္။

၁၉၈၀ ခုႏွစ္ မတ္လကုန္ေလာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၁၂၀ မမလက္နက္ႀကီးတပ္ဖဲြ႔ ပန္ပဲြေရာက္ေနၾကၿပီ။ ဧၿပီလ ၂ ရက္ေလာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပန္ပဲြမွစထြက္သည္။ နားမြန္း ဆိုသည့္ ရွမ္းရြာတြင္ တပ္ဖဲြ႔ေပါင္းစံု စု႐ံုးမိၾက သည္။ ထိုနားမြန္းရြာမွာပင္ ေဒါက္တာလွေက်ာ္ေဇာတို႔ပါ၀င္တဲ့ ေရွ႕တန္းေဆး႐ံု ဖြင့္ထားသည္။ တိုက္ပဲြႀကီးတပဲြ တိုက္ရန္ ျပင္ဆင္မႈမ်ားျဖစ္သည္။ ပန္ဆန္းကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနသည့္ ရန္သူတပ္မ ၇၇ ကို ထိထိမိမိေခ်မႈန္းရန္၊ တခိ်န္တည္း ပါတီဒုဥကၠ႒ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္ႀကီး ေခါင္းေဆာင္သည့္ အလယ္ပိုင္းဗဟိုဌာနခဲြ႐ံုးအဖဲြ႔ (အလယ္ပိုင္း ဗ်ဴ႐ို) ႏွင့္ တပ္တခ်ဳိ႕ သံလြင္ျမစ္ျဖတ္ကူးေရးတြင္ အတားအဆီးျဖစ္ေနျပန္သည့္ တပ္မ ၇၇ ကို မိမိထိုးစစ္ျဖင့္ လမ္းရွင္းဖယ္ရွားပစ္ေရးပါ ရည္ရြယ္သည္။ ဗဟိုေကာ္မတီ ရဲေဘာ္သန္းလြင္ထြန္း ဦးစီး၍ ေဒသေကဒါမ်ား၊ ေဒသတပ္မ်ားနွင့္ ျပည္သူ႔စစ္မ်ားကို စည္း႐ံုးေရးလုပ္သည့္ အလုပ္အဖဲြ႔လည္း ထိုေဒသတ၀ိုက္တြင္ လႈပ္ရွားေန သည္။ ထိုအဖဲြ႔တြင္ ရဲေဘာ္ေအာင္လြင္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မင္းသိန္း တို႔လည္းပါသည္။ ၁၉၈၀ ခု ဧၿပီလ ၅ ရက္ ၆ ရက္ ေလာက္ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တပ္ဖဲြ႔ေတြ နားမြန္းရြာမွထြက္ခြာမည့္ဆဲဆဲ ညေနပိုင္းမွာ ပါတီ၏ေျမာက္ ပိုင္းဗ်ဴ႐ိုတပ္မွ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းရိွ မူဆယ္ၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္လိုက္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းၾကားရ သည္။ ရန္သူ ကခ်င္ ၃ တပ္ရင္း၊ မူဆယ္မွာ ရင္းမွဴးပါေခ်မႈန္းခံရေၾကာင္း သိရသည္။ မိမိဘက္မွျပန္ထိုးသည့္ ခိ်န္ကိုက္တိုက္ပဲြမ်ား စတိုက္ၿပီဟု နားလည္လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္ထြက္ခါနီး အားတက္သြားသည္။ အသင့္ျပင္ဆင္ ေရွ႕သို႔ခီ်တက္ၾကသည္၊ ေနာက္ေန႔တြင္ ပံုဆန္ ဟုေခၚေသာ ရွမ္းရြာေလးတရြာအနီး ေရာက္ သည္။ စမ္းေခ်ာင္းေလးအနီးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စခန္းခ်ၾကသည္။ လူအင္အား ၆၀ - ၇၀ခန္႔ရိွသည္။ အျခားေသာ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ ေျခလ်င္တပ္မ်ား ေတာင္ေၾကာတေလွ်ာက္ တဖဲြဖဲြခီ်တက္ေနၾကသည္။ ရဲေဘာ္ေအာင္ေငြ ေခါင္းေဆာင္သည့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔တြင္ တပ္မ ၄၈ အေျမာက္တပ္နိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္ဦးတင္ျမင့္လည္း လာ ေရာက္ပူးေပါင္းေနသည္။ အဖဲြ႔၀င္မ်ားအျဖစ္ ရဲေဘာ္ေနႏိုင္၊ ရဲေဘာ္ျမင့္ထြန္း၊ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ေလး၊ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ ဆိုင္၊ ရဲေဘာ္ထြန္းခိုင္၊ ေအာင္ဘန္း၊ လွေဆြတို႔လည္းပါ၀င္ၾကသည္။ အျခားရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ အမည္မမွတ္မိေတာ့ ပါ၊ တပ္မ႐ံုးမွ ရဲေဘာ္ခိုင္ေအာင္လည္း မၾကာမၾကာလာလည္တတ္သည္။ မင္းရန္ေအာင္ထိုးစစ္၏ လက္သီးဟု ဆိုရမည့္ ရန္သူတပ္မ ၇၇ ကို ထိုးႏွက္ရန္အတြက္၊ မိမိအဓိကတပ္ တပ္မ ၄၈ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ရန္သူ မရိပ္မိေစ ေရး ယုန္ေအာဘက္မွာ ေျပာက္က်ားနည္းသံုး ေရာင္ျပလႈပ္ရွားေနၾကသည္လည္းရိွသည္။

၁၉၈၀ ခု ဧၿပီလ ၉ ရက္ညေနမွစ၍ တိုက္ပဲြ၀င္မည့္တပ္ဖဲြ႔မ်ား လံုေနာက္ေတာင္ေၾကာ ဦးတည္ၿပီး စတင္ခီ်တက္ သည္။ အဆင္းခက္ခက္ အတက္ၾကမ္းၾကမ္း ေတာင္ေၾကာမ်ားျဖစ္သည္။ စက္ေသနတ္ႀကီးနွင့္ အေျမာက္ဆန္ မ်ားတင္သည့္ ျမင္းလားမ်ားပါလာ၍ အသံလံုျခံဳမႈရိွရန္ သတိနွင့္သြားလာေနၾကရသည္။ ညေန ၁၉.၀၀ ခိ်န္ခန္႔ လံုေနာက္ႏွင့္ တြယ္ေနာက္ ေတာင္ေၾကာအေျခေလာက္ ေရာက္ေနသည္ဟုထင္သည္။ တပ္ဖဲြ႔မ်ားအားလံုး ေခတၱအနားယူ အေမာေျဖေနၾကသည္။ ႀကိဳတင္ထုတ္ယူလာေသာ ထမင္းထုပ္မ်ား ေျဖစားေနစဥ္ တပ္ေရွ႕ပိုင္း ေတာင္ေဇာင္းေလးတခုအနားရိွ ေညာင္ပင္ေလးအနီးတြင္ ျမင္းထိန္းရဲေဘာ္တေယာက္ နင္းမိုင္းတလံုး နင္းမိ ေပါက္ကဲြသြားသည္။ ဒိန္းခနဲေပါက္ကဲြသံႀကီးအၿပီး ရဲေဘာ္ေလး၏ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴသံမ်ား ၾကားေနရသည္။ ေဆးတပ္ရဲေဘာ္မ်ား ၀ိုင္း၀န္းကယ္တင္ေသာ္လည္း မရေတာ့ပါ။ ဒဏ္ရာျပင္းထန္လြန္း၍ က်ဆံုးသြားသည္။ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ပါ မိုင္းစ စင္မွန္ ဒဏ္ရာရသြားသည္။ မိုင္းကဲြသံေၾကာင့္ ရန္သူလႈပ္ရွားမႈ ထူးျခားခ်က္ရိွမရိွ ေရွ႕ေျပးရဲေဘာ္မ်ား ဂ႐ုစိုက္ေထာက္လွမ္းၾကရသည္။ ထူးျခားမႈမေတြ႔၍ ထိုည တပ္ဖဲြ႔မ်ား ဆက္လက္ခီ်တက္ လာခဲ့ရာ လံုေနာက္ ဟုေခၚေသာ ၀ ရြာအနီး ေရာက္လာၾကသည္။ ထိုည ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအနီး ေတာစပ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စခန္းခ်ညအိပ္သည္။ ထမင္းထုပ္မ်ားသိုးေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္စားမိ၍ အန္ထုတ္ေနရၿပီး တည လံုး ေနလို႔မေကာင္း မူးေနာက္ေနသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဟာင္းႀကီးအတြင္း ေနာက္ေန႔မ်ားမွ ၀င္ၾကည့္မိရာ အံ့ၾသဖြယ္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီးမ်ားကို ဖူးေတြ႔ရသည္။ ေတာင္တန္းေဒသ ၀ နယ္ အေခါင္အဖ်ားမွာ ေရွးေခတ္ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား ေတြ႔ရ၍ အံ့ၾသမိျခင္းျဖစ္သည္။ လံုေနာက္ရြာမွ ျပည္သူမ်ား ရြာမွာမအိပ္ရဲၾကပါ။ ေကာင္းလင္းရြာဘက္ရိွ ရန္သူမ်ား လာေရာက္လႈပ္ရွားေလ့ရိွသျဖင့္ ရြာသူရြာသားမ်ား ေတာင္ယာေတာမ်ား တြင္ ပုန္းေရွာင္ေနၾကရသည္။ လံုေနာက္ေတာင္ေၾကာမွ လွ်ဳိေျမာင္တခုဆင္း၍ ေတာင္ဘက္ဆက္တက္လွ်င္ တြယ္ေနာက္ေတာင္ေၾကာေရာက္သည္။ တြယ္ေနာက္ေတာင္ေၾကာေပၚမွ ျပင္ဆင္ၿပီး လက္နက္ႀကီးခ်ထားမည့္ ေနရာသို႔ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ မိုးမလင္းမီေရာက္သည္။ ေရွ႕တြင္ရိွ လွ်ဳိတခုျခားေနေသာ ေနာက္ေတာင္ေၾကာတခု ေပၚမွာ ေကာင္းလင္း ေခၚသည့္ ၀ ရြာရိွသည္။ ေကာင္းလင္းရြာဘက္က ရန္သူ႔စခန္းကို မိမိတို႔ ၁၂၀ မမမ်ား ခိ်န္ရြယ္ျပင္ဆင္ထားၾကသည္။ တပ္မ ၄၈ မွ လက္နက္ႀကီးမ်ားလည္း သူ့တာ၀န္ႏွင့္သူ အသင့္ေနရာယူ ထားၾကၿပီ။

ခန္႔မွန္း ၀၄.၀၀ ခိ်န္ေလာက္ျဖစ္မည္။ ေကာင္းလင္း ရန္သူ႔စခန္းကို လက္နက္ႀကီးစတင္ပစ္သည္။ အဆက္ မျပတ္ပစ္လႊတ္ ေပါက္ကဲြေနေသာ အေျမာက္က်ည္ဆန္မ်ား အစပိုင္းတြင္ အဓိကပစ္မွတ္မထိဘဲျဖစ္ေနသည္။ ခ်ိန္ခြက္ကို ျပန္ခိ်န္ပစ္မွ ထိေရာက္မႈေကာင္းသြားသည္။ ရန္သူကလည္း အေျမာက္မ်ားႏွင့္ ျပန္ပစ္သည္။ မိမိ အေျမာက္တပ္မွ ရန္သူ႔အေျမာက္ကို တံု႔ျပန္ပစ္ခတ္၍ မလႈပ္နိုင္ေအာင္ဖိထားေပးသည္။ ရန္သူ႔စခန္းတခုႏွင့္ တခု တပ္ကူမေပးနိုင္ရန္ မိမိတပ္မွႀကိဳတင္ျဖတ္ေတာက္ ပိတ္ဆို႔ထားၿပီး ေကာင္းလင္းရိွ ရန္သူ႔စခန္းတခုတည္း အား ၀ိုင္းပတ္ေခ်မႈန္းသည္။ ပထမတြင္ ရန္သူ႔စခန္းအား လက္နက္ႀကီးမ်ားပစ္ ေၾကမြသြားေအာင္ မီးအားဖိေပး လိုက္သည္၊ မိမိေျခလ်င္တပ္မွ မီးက်ည္ပစ္ အခ်က္ေပးလိုက္၍ လက္နက္ႀကီးမ်ား ခ်က္ခ်င္းရပ္ပစ္လိုက္သည္။ ခဏအၾကာ လက္နက္ငယ္ပစ္ခတ္သံမ်ား အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာသည္။ မိမိ တပ္မ ၄၈ ၏ ၇၀၁ တပ္ရင္း မွ ေကာင္းလင္းစခန္းကို မုန္တိုင္းထိုးသည္။ တခီ်တည္းႏွင့္ စခန္းသိမ္းမရ၊ ထင္တာထက္ အခိ်န္ပိုၾကာေနသည္။ တမနက္ခင္းကုန္ေတာ့မည္၊ ဒဏ္ရာရရဲေဘာ္လည္း မ်ားေနၿပီ၊ ေနာက္ပိုင္းသို႔ ထမ္းထုတ္လာသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ေနရသည္။ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေနာက္ပိုင္းမွ ေကာင္းလင္းစခန္း သိမ္းရေတာ့သည္။ သံလြင္ ျမစ္ဘက္မွ ေမာ္ဖာခြင္ တက္လာလွ်င္ ဘယ္ဘက္ျခမ္းရိွ ေကာင္းလင္းသည္ ကာကင္းစခန္းျဖစ္၍ ခံကတုတ္ အခိုင္အခံ့ျဖင့္ ျခံစည္း႐ိုးႀကိဳးစားလိုက္၊ ရန္သူကဆီးပစ္လိုက္ ျဖစ္ေန၍ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမႈ မ်ားသြားရသည္။ ေနာက္ဆံုး မိမိရဲေဘာ္အက်ဆံုးခံကာ ဆီးပစ္ေနသည့္ကတုတ္ ရေအာင္ၿဖိဳပစ္မွ စခန္းကိုသိမ္းႏိုင္ေတာ့သည္။ စခန္းေပၚမွာ အရာရိွအပါအ၀င္ အေလာင္း ၅- ၆ ေလာင္းသာ ေတြ႕ရိွရၿပီး စက္လတ္တလက္ႏွင့္ လက္နက္မ်ဳိးစံု ခဲယမ္းတခ်ဳိ႕ သိမ္းပိုက္ရသည္။ စခန္းေပၚမွဆင္းေျပးသူမ်ားႏွင့္ ေရဆင္းခပ္ရာလမ္းမွ ရန္သူတခ်ဳိ႕ သံု႔ပန္းအျဖစ္ ဖမ္းမိသည္။ တပ္မ ၇၇ ၏ လက္ေအာက္ခံ ခမရ ၁၀၅ တပ္ရင္းမွ ပဲြဦးထြက္ အေခ်မႈန္းခံရျခင္းျဖစ္သည္။ ဤ ခမရ ၁၀၅ ၏ကာကင္းစခန္းသည္ သံလြင္ျမစ္ကူး၊ ကူးတို႔ဆိပ္သြားလမ္းေၾကာင္းလံုျခံဳေရး အေရးပါေသာစခန္း ျဖစ္သည္။