ေဌးဝင္း (ဂ်ာမဏီ) ● အိမ္

ေဌးဝင္း (ဂ်ာမဏီ) ● အိမ္
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၈

အိမ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ ဖြင့္ၾကမလဲ။ အဓိပၸါယ္က က်ယ္ဝန္းလွတယ္။ ၾကည့္တဲ့ ႐ႈေဒါင့္၊ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္၊ စိတ္ထဲက အေတြး၊ လက္ေတြ႕ဘဝေတြနဲ႔ အဓိပၸါယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္လို႔ရတယ္။

တိုက္႐ိုက္ အဓိပၸါယ္ကိုဘဲ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူေနအိမ္ ဆိုပါေတာ့။ တဲပုတ္ေလးကအစ၊ ပ်ဥ္ေထာင္ အိမ္၊ တိုက္ခံအိမ္၊ ႏွစ္ထပ္တိုက္၊ သံုးထပ္တိုက္၊ ငါးလႊာ ေျခာက္လႊာ တိုက္ခန္းေတြ၊ ၿခံဝင္းက်ယ္ႀကီးထဲက အခန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဖဲြ႔စည္းထားတဲ့အိမ္၊ မိုးေမွ်ာ္အေဆာက္အဦးစတဲ့ လူေနအိမ္ေတြ။ လူတန္းစားအလႊာ အသီးသီးရဲ႕ တန္ဖိုးအနိမ့္အျမင့္ ကဲြျပားျခားနားလွတဲ့ လူေနအိမ္ေတြ။ တခ်ဳိ႕သူေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕လူ႔တန္ ဖိုးနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လူေနအိမ္ေတြမွာ ေနထိုင္ေနၾကတာေရာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။

က်ေနာ္ဆိုလိုခ်င္တဲ့ အိမ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ တိုက္႐ိုက္ အဓိပၸါယ္ လူေနအိမ္ထက္ အမ်ားႀကီး က်ယ္ဝန္းနက္႐ႈိင္းပါတယ္။ “အေမ့အိမ္” ဆိုတာနဲ႔ စတင္ဖြင့္လွစ္ရေအာင္။ အေမ့အိမ္ ဆိုတာကို ၾကားရတာနဲ႔ ေႏြးေထြးလွပါတယ္။ အေမ့အိမ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကိုက အလြန္လွပ၊ သိဂၤါရ ရသ ေျမာက္လွပါတယ္။ အေမ့အိမ္မွာ ေမတၱာေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်မ္းေနတယ္။ ေမတၱာေတြ စီးဆင္းေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္စဥ္အခါက ဗမာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ လူမႈဖဲြ႔စည္းပံုအရ အေမ့အိမ္မွာ မိဘ၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမ၊ ဘိုးဘြား ဥမကဲြ သိုက္မပ်က္ အတူတကြ ေနထိုင္ၾကတယ္။ ဘိုးဘြားမိဘေတြရဲ့ ေမတၱာေရစင္က သားသမီး ေျမးျမစ္ေတြဆီ စီးဆင္းတယ္။ သားသမီး ေျမးျမစ္ေတြကလဲ ဘိုးဘြားမိဘေတြကို အျပန္အလွန္ ေမတၱာထား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ ညီအကို ေမာင္ႏွမ မိဘေတြ ဒီလို စုစုေဝးေဝး ေနထိုင္ၾကတာ ဘယ္ေလာက္ သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္း ရွိလိုက္သလဲ။

ဆက္ပီး က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း ေတြးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္တြင္းမွာေရာ၊ ျပည္ပႏိုင္ငံ အသီးသီးက ဗမာအသိုင္းအဝိုင္း အဖဲြ႔အစည္းေတြကေရာ ျပည္ေထာင္စုေန႔အႀကိဳ၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခမ္းအနားေတြ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ က်င္းပခဲ့ၾကပါ တယ္။ ဂ်ာမဏီက Frankfurt ၿမိဳ႕မွာလဲ ဗမာအသိုင္းအဝိုင္းေတြ စုေပါင္း ေတြ႔ဆံုၾကပီး ျပည္ေထာင္စုေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားကို က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အစီအစဥ္ေတြထဲမွာ “စည္းလံုးျခင္းအတြက္ သီခ်င္းတပုဒ္” သီခ်င္းနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ့ ႐ိုးရာအကေတြကို ၾကည့္႐ႈခံစားရတာ ဝမ္းသာၾကည္ႏူး ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ဗမာျပည္ ျပန္ေရာက္ေနသလို ခံစားရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အမိႏိုင္ငံကလဲ တိုင္းရင္းသား ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ စုေပါင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ အေမ့အိမ္ဘဲ မဟုတ္ပါလား။ ငယ္စဥ္အခါက က်ေနာ္တို႔ မိသားစု ညီအကို ေမာင္ႏွမတေတြ ဥမကဲြ သိုက္မပ်က္ သိုက္သိုက္ ဝန္းဝန္း ေနထိုင္ခဲ့တဲ့၊ ေမတၱာေတြ လႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ အေမ့အိမ္ကို ေျပးျမင္ေယာင္မိတယ္၊ လြမ္းေမာတမ္းတ မိတယ္။ မိသားစု အေမ့အိမ္နဲ႔ အမိႏိုင္ငံ အေမ့အိမ္ကို ႏိႈင္းယွဥ္မိတယ္။ အမိႏိုင္ငံ အေမ့အိမ္မွာေတာ့ အမိႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရပီးကတဲက စတင္ေတာက္ေလာင္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးဟာ ယေန႔ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀) တိုင္ေအာင္ ေတာက္ေလာင္ေနဆဲပါ။ ဒီအေမ့အိမ္မွာ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား ညီအကို ေမာင္ႏွမတေတြ သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း မေနႏိုင္ၾကပါလား။ ဒီအေမ့အိမ္ မွာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုး အျမစ္တြယ္ခဲ့တာလဲ (၅၆) ႏွစ္တိုင္ခဲ့ပီ။ ဒီ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုးကို မတြန္းလွန္ မေခ်ဖ်က္ႏိုင္သ၍ ျပည္တြင္းစစ္ မီးဟာလဲ ၿငိမ္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

က်ေနာ့္ဘဝကေတာ့ လြန္စြာေႏြးေထြးလွတဲ့ အေမ့အိမ္နဲ႔ ေဝးကြာေနရခ်ိန္က မ်ားခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္တန္း ေအာင္ပီး တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကနယ္မွာဆိုေတာ့ က်ေနာ္ အေဆာင္မွာေနရတယ္၊ ၁၉၇၀ ႏွစ္မ်ား ဆီက အေဆာင္ေန တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အေမ့အိမ္ကို ဘယ္လိုလြမ္း ဘယ္ေလာက္ တမ္းတရသလဲဆိုတာ အဲဒီေခတ္ကသူေတြ အသိဆံုးပါ။ တကၠသိုလ္ကေန ဘဝ တကၠသိုလ္ကို ဆက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ အက်ဥ္းခံ အဖိႏွိပ္ခံ ဘဝ တကၠသိုလ္ထဲကေန အေမ့အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့ျပန္ေရာက္ မယ္ဆိုတာမသိ၊ အသက္ရွင္လ်က္ အေမ့အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ပါ့မလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ အေမ့အိမ္ကို မွန္းဆတမ္းတခဲ့ရတာ ဒီဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ပါဘူး။ ဘဝ တကၠသိုလ္ကဆင္းပီး အေမ့အိမ္မွာ ခဏ ျပန္ေနရတယ္။ ေႏြးေထြးတဲ့ အေမ့အိမ္ရဲ့ ေမတၱာကို ျပန္လည္ထိေတြ႔ ခံစားရတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အေမ့အိမ္ကို အၿပီးတိုင္ ႏႈတ္ဆက္ခဲြခြါပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို ထြက္ခြါခဲ့ရတာ ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ဘဲ။ အေမကိုလဲ ဒီဘဝမွာ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။

ခုေတာ့ က်ေနာ့္ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြလဲ တအိုးတအိမ္ ထူေထာင္ၾကပီး အမ အႀကီးဆံုးနဲ႔ ညီအမ အခ်ဳိ႕က တအိမ္၊ ညီအမ အခ်ဳိ႕က သူတို႔အိမ္ေထာင္ကိုယ္စီနဲ႔ တအိမ္စီ၊ ညီကလဲ သူ႔အိမ္နဲ႔သူ၊ သူတို႔ မိသားစုေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ အေမ့အိမ္ေလးေတြ ဆင့္ပြါးတည္ေဆာက္ေနၾကေလရဲ့။ က်ေနာ္ကလဲ ေရျခားေျမျခား ေဝးေျမ ရပ္ျခားမွာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႔ကိုယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမ့အိမ္ကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာစဲြေနတုန္း၊ ဘယ္လိုမွေမ့ေဖ်ာက္ လို႔မရဘူး။ လြန္စြာေႏြးေထြးလွတဲ့ အေမ့အိမ္၊ ေမတၱာဓါတ္ေတြ လႊမ္းၿခဳံထားတဲ့ အေမ့အိမ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစကားပံု “အမႀကီး အမိအရာ” ဆိုတဲ့ ဆိုစကားအရ အမ အႀကီးဆံုးရဲ့ အိမ္ကို အေမ့အိမ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ စဲြမွတ္ေနမိတယ္။ ညီအကို ေမာင္ႏွမ၊ တူ တူမေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ ဒီ အမႀကီးရဲ့အိမ္ကို “အိမ္” လို႔ ေျပာျဖစ္တယ္။ ပါးစပ္က အလိုလို ထြက္သြားတယ္။

ဪ ….. အိမ္ကိုလြမ္းတယ္။ ။

ေဌးဝင္း (ဂ်ာမဏီ)

Comments