ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၁၉)

ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၁၉)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၃၊ ၂၀၁၈
ဆရာႀကီးသံုးဦးတို႔ၾကား မတူကြဲျပားၾကေသာ္လည္း အတူတြဲသြားၾကေလရဲ႕

(၁)
ျမသန္းတင့္အိမ္ သူမရွိေတာ့သည့္ခ်ိန္၊ သူမပါေတာ့ေသာ သူ႕မိသားစုႏွင့္ ဓာတ္ပံုေလး အေၾကာင္းျပဳကာေရးရင္း လြမ္းစိတ္ ဆက္လို႔ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေမာင္ေသာ္က၊ ျမသန္းတင့္ႏွင့္ ေအာင္သင္းတို႔အား သတိရတ၍ ေရးျဖစ္ျပန္ၿပီ။ ကိုျမသန္းတင့္ေနေသာ စမ္းေခ်ာင္း ဖ်ာပံုလမ္း၊ ကိုေအာင္သင္းေနေသာ ဓမၼိက၀တီလမ္းနဲ့ ကြၽန္ေတ္ေနေသာ ဟသၤာတလမ္း တို႔ကေန မီးရထားလမ္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ပန္းပင္ႀကီးလမ္းရွိ ေမာင္ေသာ္ကေနအိမ္မွာ မၾကာခဏစကား ၀ိုင္းေလး လုပ္ျဖစ္ၾက၏။

(၂)
သူတို႔သံုးေယာက္စလံုး ကြၽန္ေတာ့္ထက္ အသက္အားျဖင့္ ၀ါအားျဖင့္ မ်ားစြာႀကီးေပမယ့္ မိသားစုခ်င္းပါ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းပမာ ခင္မင္ရင္းႏွီးတာရယ္၊ စာေရးဆရာတေယာက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳတာရယ္ေၾကာင့္ အရင္က ေခၚေနက်အတိုင္း ေရးလိုက္ သည္ကို စာဖတ္သူမ်ား နားလည္ေပးပါ။ သူတို႔သံုးေယာက္က စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာ တြဲေနက်မို႔ ခရီးသြားရင္းလည္း ရင္းႏွီးစြာ ေျပာေနက်ေပလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္လည္း ဒီစကား၀ိုင္းေလာက္ေတာ့ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။

(၃)
မွတ္မွတ္ရရ ညတညကို သတိရမိ၏။
ကိုျမသန္းတင့္က သူကိုကိုးကြၽန္းမွာ အက်ဥ္းက်ေနစဥ္က အင္မတန္ငတ္ေန တဲ့ေဆးေပါ့လိပ္ ေမာင္ေသာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေသာက္ရပံု ကိုေအာင္သင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အား ေျပာျပသည္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေမာင္ေသာ္ကသည္ ေရတပ္၌ တိုက္ေရ ယာဥ္ကို ႀကီးၾကပ္ရသည့္ ဗိုလ္မွဴးဘေသာ္ျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္သည့္ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာတို႔ိကိုပို႔ထားေသာ ကိုကိုးကြၽန္းသြားဖို႔တာ၀န္က်၏။ ၿဗိတိသွ်ေရတပ္ Royal Navy မွာကတည္းက စတင္အမႈထမ္း လာခဲ့သူမို႔ အလြန္စည္းကမ္းႀကီးသူ ၾကားဖတ္၀င္ၿပီး ဆက္ေျပာျပပံုက “ကိုယ့္လူေတြ အထူးသျဖင့္ စာေရးဆရာေတြအတြက္ ယူသြားခ်င္တဲ့ပစၥည္း စာရင္းလုပ္ၿပီး၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးထံ တင္ျပကာ အလြတ္သေဘာ ခြင့္ေတာင္းတာ ရလိုက္လို႔ယူ သြားရဲတာပါ၊ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ယူသြားလို႔ MI မိသြားရင္ေတာ့ Court Martial အတင္ခံရမယ္ေလ”

သူယူသြားတဲ့ပစၥည္းစာရင္းကိုၾကည့္၊ လက္ဖက္ေျခာက္၊ ပဲႀကီးေလွာ္၊ ေဆးေပါ့လိပ္၊ ထန္းလ်က္ခဲ။

“ေဆးေပါ့လိပ္ မီးညႇိ သံုးေလးဖြာအၿပီး မီးသတ္ကာ ဖင္ဆီခံကိုကိုက္ကာ အာသာေျဖရတယ္” လို႔ ကိုျမသန္းတင့္က အဆံုး သတ္၏။ သူခပ္ငယ္ငယ္ ရဲေဘာ္ျဖဴဘ၀နဲ႔ သရက္ေထာင္မွာေနခဲ့ရသူ ကိုေအာင္သင္းရဲ႕ ေျပာျပစရာေတြႏွင့္ စကားဆက္ ၾကျပန္၏။ ရန္ကုန္ေထာင္နား ဘတ္စ္ကားစီးရင္း ျဖတ္သာသြားဖူးသူကြၽန္ေတာ္က “ပင္လယ္ထဲဆိုေပမယ့္ ကိုကိုးကြၽန္းမွာ အသက္႐ွဴရတာ မြန္းက်ပ္မွာ” လို႔ဆိုရာကေန လူတစ္ေယာက္ခ်င္း လြတ္လပ္ခြင့္အေၾကာင္းဆီသို႔ ေမာင္ေသာ္ကကေခၚ ေဆာင္ကာ စကားဝိုင္းကို အရွိန္ျမႇင့္ေပးလိုက္သည္။

(၄)
က္ိုေအာင္သင္းက သူပိုင္ေသာ စာေပေ၀ဖန္ေရးကို အဓိကထားကာ ေျပာ၏။ ကိုျမသန္းတင့္ကလည္း သူႏိုင္နင္းသည့္ ႏိုင္ငံ ေရးႏွင့္ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ အေၾကာင္း အကိုးအကား အေထာက္အထားႏွင့္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးသြားပံုမွာ အင္မတန္အဖိုးတန္ အားရစရာေကာင္းလွပါဘိ။

ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိသည္က ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒအေပၚ ထိပါးသည့္ကားလံုး မသံုးၾကျခင္းပါ။ ေမာက္ေသာ္က ကဗ်ာရြတ္တဲ့ ဘက္ေရာက္သြားရာ ကိုေအာင္သင္းက “ဆရာ၊ ကိုရန္ဖတ္တာကလည္း ကဗ်ာရြတ္သလိုပဲ” ဟု ေျပာ၏။

ဆရာေမာင္ေသာ္ကက “ကိုရန္က်မ္းအစအဆံုး ကဗ်ာလိုေရးထားတာ” ဆိုသည့္ မွတ္ခ်က္ႏွင့္ ထိုညက စကား၀ိုင္းၿပီးခဲ့၏။

(၅)
၁၉၈၈ ခု၊ အေရးအခင္းကာလ ေရတပ္သားေတြ စည္းရံုးမႈနဲ႔ ေရၾကည္အိုင္မွာ ႏွိပ္စက္ခံရ၊ ေထာင္ထဲမွာမေသခင္ မီးျခစ္ဆံ ကဗ်ာေလးေရးသြား၏။

ေျပးလႊား ေရွာင္တိမ္း ေထာင္က် ကိုကိုးကြၽန္းစံ ကိုျမသန္းတင့္ က်န္းမာေရးျပန္ ေကာင္းမလာဘဲ၊ အခ်ိန္မတိုင္မီ ( Child hood by Gorky ကို အရြယ္မတိုင္မီလို႔ သူနာမည္ေပး ဘာသာျပန္ခဲ့တာသတိရလို႔) ဆယ္ႏွစ္အၾကာ ၁၉၉၈ ခု၊ ေဖေဖ၀ါရီလ (၁၈) ရက္ေန႔၌ ကြယ္လြန္သြားသည္။

ကြၽန္ေတာ့္အားလိုက္ပို႔ေပးသူ ကိုရဲထြဋ္ (ဗိုလ္တေထာင္/ဟံသာ၀တီ) က ျမန္သန္းတင့္မိသားစုႏွင့္ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုရိုက္ ေပးသည္။

(၆)
ဖ်ာပံုလမ္းကေန ဓမၼိက၀တီလမ္းသို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုက္ကားစီးၿပီး ခရီးဆက္ၾက၏။ သားသည္အေဖထက္ သာေစရမယ္ လို႔ ေႂကြးေၾကာ္လႈပ္ရွားသူ ကိုေအာင္သင္းေနအိမ္သို႔။ ေသာကေရာက္ေနသူ သူ႕သမီး ေမာ္ေမာ္သင္းက အေပၚထပ္သို႔ ေခၚသြား၏။ အိပ္ရာေပၚတြင္ မ်က္စိမွိတ္ေနသူအား “အေဖ၊ ဦးေလးကိုေအာင္မြန္လာတယ္” ဟု ခပ္တိုးတိုးအသံေပးရာ၊ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ၿပီး ကိုေအာင္မြန္လားဟူ၍သာ ေျပာၿပီး ျပန္မွိတ္သြား၏။

ေနျပန္ေကာင္းလာေသးၿပီး၊ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ။

အေဖထက္သာဖို႔ေ၀းစြ ဘိုးေအေျခဖ်ားကိုပင္မမီဘဲ အဘက္ဘက္က နိမ့္ဆင္းထိုးက် ေနၾကရွာေသာ ယေန႔လူငယ္ေတြရဲ႕ဘ၀ကိုကိုေအာင္သင္းလည္း က်ာခိုင္းသြားရွာၿပီ။

(၇)
ေမာင္ေသာက္ကအိမ္က ထိုညစကား၀ိုင္းေလးဆီ စိတ္ကျပန္ေရာကသြား၏။

သတိရတာမို႔ စဥ္းစားၾကည့္၏၊ မ်က္စိအတင္းၿဖဲၾကည့္မွ မဆိုစေလာက္ေလး ျမင္ရသည့္ သူတို႔သံုးေယာက္ၾကား မတူကြဲျပးမႈ ေတြ ေဘးဖယ္ထားကာ အတူတြဲသြားၾကပံု ေတြးမိေတာ့လည္း ေမာင္ေသာ္က၊ ျမသန္းတင့္ႏွင့္ ကိုေအာင္သင္းတို႔အား လြမ္းသည့္ၾကား ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ၌ ပီတိျဖာလာသည္ဟု ေတြးမိေၾကာင္းပါ။

၂၀၁၈ ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၂) ရက္ေန႔။