ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၂၇)

ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၂၇)
(မုိးမခ) မတ္လ ၂၃၊ ၂ဝ၁၈
ေႏြဦးႏွင့္ စာေရးဆရာ၏ အေတြး႐ူး

(၁)
ကြၽန္ေတာ္ Radio Moscow တြင္ အလုပ္လုပ္စဥ္က အပိုအလုပ္အျဖစ္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ား၏ ေနာက္ခံကို ဘာသာျပန္ အသံသြင္းရာ၌ ပါဝင္ရသည္။ အပိုင္းတစ္ပိုင္းကို ဘာသာျပန္ခ (၁ဝ) ႐ူဘယ္လ္၊ မိတၱဴေပးခ (၃) ႐ူဘယ္လ္၊ အသံအတြက္ (၁ဝ) ႐ူဘယ္လ္ စုစုေပါင္း(၂၃) ႐ူဘယ္လ္ ရပါသည္။ တစ္ႀကိမ္မေတာ့ မွတ္တမ္းတင္ ဇာတ္ကား (၃) ပိုင္း Spring ဟူေသာ စကားတစ္လံုးသာပါရာ စုစုေပါင္း (၆၉) ႐ူဘယ္လ္ရ၏။

ကၽြန္ေတာ္ေနေသာ One Room Apartment ေရ၊လွ်ပ္စစ္၊ ဂက္စ္--ေပါင္းလခက (၆) ႐ူဘယ္လ္ပါ။ Scotch Whisky Red Label တစ္ပုလင္းေရာင္းေစ်းက(၄) ႐ူဘယ္လ္ခင္ဗ်ာ့။ သည္လိုႏွင့္ေမာင္ေအာင္မြန္သည္ သူေရးခဲ့သည့္ ဝတၳဳထဲကလို အၿငိမ့္စားစား ေမာင္ေမာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

(၂)
Spring ဟူေသာ ေနြဦးရာသီသည္ ေနရာတိုင္းတြင္လွစၿမဲပင္။

Love is a Many Splendor Thing အဖြင့္သီခ်င္းတြင္ နက္ကင္ကိုးလ္က ေႏြဦးရာသီ၌သာပြင့္ေသာ ႏွင္းဆီသည္ သရဖူမို႔ ျမင္ရသူအား ဘုရင္ျဖစ္ေစသည္ဟု သီဆိုရာ၊ နားေထာင္ရင္း ဘုရင္မ်ားျဖစ္သြားၿပီလား၊ စိတ္႐ူးေပါက္ၾကသူေတြ မရွား။

၁၉၆၈ ခု၊ ဇူလိုင္လ Tokyo သို႔ပထမအႀကိမ္ေရာက္ခဲ့၏။

ေႏြဦးမဟုတ္ေတာ့ေသာ္လည္း ခ်ယ္ရီမ်ားပြင့္ဆဲလွပဆဲမို႔ ေႏြကလည္းရင့္ရင့္ ခ်ယ္ရီကလည္း တင့္တင့္၊ မင္းသမီးႀကီး အင္ဂ ရစ္ဘဂ္မင္တို႔၊ တင္တင္မူတို႔လိုမ်ားလား၊ ထိုအေတြး႐ူးႏွင့္ပင္ ျမဝတီမဂၢဇင္းအတြက္ ပိေတာက္ေရႊဝါႏွင့္ ပတၱျမားခ်ယ္ရီ ဝတၳဳရွည္ ေမာင္ေအာင္မြန္ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။

(၃)
၁၉၉၂ ခု၊ ေမလ၌ ဘန္ေကာက္သို႔ေရာက္ကာ သတင္းေထာက္လုပ္၏။

ျမန္မာျပည္ကထြက္မလာမီ ဆရာမင္းသုဝဏ္အား သြားကန္ေတာ့ရင္း၊ ပ်ဥ္းမငုတ္တို ကဗ်ာကေန အားသစ္ေမြမည္ဟု ေျပာလိုက္ရာ၊ ဆရာက အားလည္းေမြး အျမင္လည္းက်ယ္ေနာ္ဟူ၍ ျဖည့္ေပးသည္။ ဘန္ေကာက္ကား ေလထုညစ္ညမ္းသျဖင့္ ငွက္သံ သစ္ပင္ ပန္းမာလာမ်ား သိပ္မေတြ႕ရ။ ရိွသည့္ေနရာမ်ားႏွင့္ မနီးစပ္သည္လည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

သစ္ပင္စိမ္းစိုစိုပင္ မျမင္မိ၊ ကိုျမတ္ေလး၏ ပန္းတိုင္းပြင့္ပါေစ သီခ်င္းသံမေရာက္ေလေရာ့သလား။

(၄)
၁၉၉၅ ခု၊ ေအာက္တိုဘလတြင္ VOA Burmese Service ၌ International Radio Broadcaster အလုပ္ရ၍ Washington DC မွာေန၏။ 301 G Street S.W. Apartment 322 မွာပါ။ ေနာက္ႏွစ္မွာပင္ ေႏြဦးရာသီ အလွကိုျမင္ရၿပီ။

ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿမဲ Cherry Blossoms ပြဲေတာ္၏ အရသာျမည္းစမ္းရၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ရာကေန မိနစ္(၂ဝ) ခန္႔လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ေရာက္သည္။ ႏိုင္ငံအႏွံ႕ကလာၾက၏။ မတ္လလယ္ေလာက တည္း မိုးေလဝသဌာနက ခ်ယ္ရီေတြပင့္မည့္ရက္၊ ရာသီဥတုဆိုး၍ အလွပ်က္ႏိုင္ဖြယ္ ရွိမရွိစသျဖင့္ TV တို႔ သတင္းစာတို႔မွ တဆင့္ ေဆြးေႏြးေရးသား ခန္မွန္းၾကႏွင့္ ရင္ခုန္ေနၾကၿပီ။

Cherry Blossoms ပြဲေတာ္ေန႔တြင္ ေတးဂီတ၊ အကမ်ား၊ စည္းတန္းပြဲ၌ Miss USA လည္းပါတတ္၏။ ဂ်ပန္အသံုးအေဆာင္ မ်ားကို ကီမိုႏိုဝတ္ ဂ်ပန္မေလးမ်ားကေရာင္း၍ ဝယ္ဝယ္မဝယ္ဝယ္ ခ်ယ္ရီမေလးတို႔၏ ခ်ယ္ရီအလွကို ေငးရင္းစာေရး ဆရာအား သူ႕စိတ္႐ူးက Tokyo သို႔ေခၚသြားျပန္ၿပီ။

ပြဲေတာ္သို႔ စက္ဘီးၿပီးလာေသာ၊ ေမာ္ေတာ္ကားႏွင့္ လာၾကကုန္ေသာ ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္က ကြန္းခိုရာ၊ ဝင္နားရာေပါ့။ လင္ေယာက်္ားထက္ပင္ ပန္းကိုမ်ားပိုခ်စ္ေလသလားမသိ၊ ပန္းဝတ္မႈံမ်ားေၾကာင့္ ေရာဂါရလည္းမမႈ၊ ႏွစ္စဥ္မျပတ္ ထပ္တလဲလဲ သြားစၿမဲပင္။ ဧည့္သည္ႏွင့္အေဖာ္--၊ မဟုတ္လည္း ဓာတ္ပံုအရိုက္ေကာင္းသူ သမီးႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား။

(၅)
ယခုေနေသာ Central Park Dr Alexandria သို႔ April 2010 ၌ေျပာင္းလာခဲ့ၾက၏။

အလုပ္ကအနားယူလိုက္ၿပီမို႔ပါ။ အိမ္ကေျမစိုက္ အုတ္ခံ သံုးထပ္အိမ္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ပံု၌ပါသည့္ ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိသည္။ တစ္အိမ္လံုးတြင္ ျပတင္းေပါက္ (၂၃) ေပါက္ရွိသည္။ အေပၚဆံုးထပ္အိပ္ခန္း ခုတင္ေဘး ျပတင္းေပါက္က ခ်ယ္ရီပင္ႀကီး အထက္ပိုင္းကို ျမင္ရသည္။

ေႏြဦးရာသီတြင္ ဖူးပြင့္ေဝစီလာသည္ကို အိပ္ရာကအထ ၾကည့္စၿမဲ။ အ႐ုဏ္ဦးဝတ္ျပဳၿပီး ခ်ယ္ရီပင္ႀကီး၏ ဟိုမွာဘက္က ေနဝန္းနီနီႀကီး ထြက္လာသည္ကိုေငးရင္း ဇနီးကလည္း အားေမြးစၿမဲ။

ပထမ အဖူးေလးေတြထြက္လာ၏။ ပြင့္လာ၏။ အရြက္ထြက္လာ၏။ အပြင့္မ်ား ေပ်ာက္ကာ သီးလာ၏။အရြက္စိမ္းစိမ္းေတြ လႊမ္းၿခံဳထား၏။

(၆)
အလယ္ထပ္ ထမင္းစားခန္း၌ ငယ္သူခ်င္း၏ အိမ္တက္လက္ေဆာင္ (၆)ေယာက္ထိုင္စားပြဲႀကီး။

ျပတင္းေပါက္ႏွင့္တည့္တည့္ ကုလားထိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္အပိုင္ယူထား၏။ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ထမင္းစားရင္း ခ်ယ္ရီပင္ကိုေငး စၿမဲပင္။ လာနား အသီးလာစား ၾကေသာေက်းငွက္သာရကေတြကလည္း စံုလွပါဘိ။ တႀကိမ္မေတာ့ ငွက္မႀကီးတစ္ေကာင္ အသိုက္လုပ္ကာ ဝပ္ေနသည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ၾက၏။ အေကာင္ေပါက္မည့္ရက္ ခန္႔မွန္းတြက္ၾက၏။

ပန္းေရာင္ေလးေတြ ေပါက္လာမည္လားဟု စိတ္႐ူးေပါက္မိလိုက္ေသး။

ေအာက္ထပ္ကၽြန္ေတာ့ရံုးခန္း ျပတင္းေပါက္တည့္တည့္၌လည္း ခ်ယ္ရီပင္ႀကီး၏ ပင္စည္ႏွင့္အျခား ပန္းပင္မ်ား ျမင္ေနရ သည္။ Computer ႐ိုက္လိုက္ ေငးလိုက္၊ ေတြးလိုက္ ေရးလိုက္ႏွင့္ စာေရးဆရာအဖို႔ အဆင္ေျပပါဘိ။

ေဆာင္းဦးရာသီတြင္ အရြက္ေတြအေရာင္ေျပာင္း၊ ေႂကြက်ကုန္၏။ ခ်ယ္ရီသီးမွည့္ေတြ ဘြားကနည္းေပၚလာၿပီ။ မခူး၍ ေႂကြ က် ေျမခကုန္၏။ ေဆာင္းရာသီဝင္လာလွ်င္မူ ခ်ယ္ရီပင္ႀကီး အရိုးပေဒသာႏွင့္ မည္းမည္း၊ ႏွင္းဖတ္ေတြက ျဖဴေဖြးေဖြး တြဲ လိုက္ ခြဲလိုက္။

အသားအေရာင္သေဘာနွင့္ စာေရးဆရာ စိတ္႐ူးနယ္ခ်ဲ႕ေပါ့။ ဟိုအေဝးသို႔ အေအးဒဏ္ သြားမေရွာင္ ႏိုင္ေသာ ငွက္ငယ္ ေလးမ်ားခမ်ာ ခ်ယ္ရီသီးအႂကြင္းအက်န္မ်ား လာစားသည္ကို ေငးၾကည့္ကာ မုဋိတာပြားခြင့္ အခမဲ့ရလိုက္၏။ ရာသီဥတု မေဖာက္ျပန္လွ်င္ ျဖစ္ေနက်ပံုမွန္ပါ။ သို႔ေသာ္ ... သို႔ေသာ္လည္း ... ။

(၇)
ရာသီဥတုဆိုးမည္မို႔ ကြၽန္ေတာ္ေစာေစာ အိပ္ရာဝင္ ေနျမင့္မွ အိပ္ရာကထ၏။

ျပတင္းေပါက္ကေန ၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးက ဓာတ္ပံုထဲတြင္ ျမင္ရသည့္အတိုင္း--။ မေနႏိုင္၍ ဓာတ္ပံုရုိက္ေပးဖို႔ ပူဆာရာ သမီးကရိုက္ေပး၏။ အျပင္ထြက္လမ္းေလွ်ာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေရကန္ထ ေရမခဲ ဘဲေလးေတြ ေရးကူးေနၾကပံု လည္း ႐ိုက္ခဲ့ၿပီး၊ အိမ္ေရွ႕ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးက အငံုဖူးေတြ မေႂကြ ပြင့္လာလိမ့္မည္ဟုဆို၏။ ျမင္ေနက်ပြင့္ေနက် ခ်ယ္ရီပြင့္လည္း ျမင္ေယာင္လာၿပီ။

ဆရာမင္းသုဝဏ္၏ ပ်ဥ္းမငုတ္တို ကဗ်ာတိုးတိုးရြတ္ရင္း ေႏြဦးႏွင့္စာေရးဆရာ၏ စိတ္႐ူးကိုေတြးရင္း ေရးလိုက္ရေၾကာင္းပါ။

၂ဝ၁၈ ခု၊ မတ္လ (၂၁) ရက္ေန႔