ဇာဝါရီ ● လူငယ္မ်ားဖတ္ဖို႔ (ကိုယ္ႏႈတ္ ေစာင့္စည္းပါ)

ဇာဝါရီ ● လူငယ္မ်ားဖတ္ဖို႔ (ကိုယ္ႏႈတ္ ေစာင့္စည္းပါ)
(မုိးမခ) မတ္လ ၁၄၊ ၂၀၁၈

စာေရးသူ၏ တူ၊ တူမေလးေတြကို ေျပာျပျဖစ္တဲ့ အသိပညာေပးပံုျပင္ေလးေတြကို မိုးမခစာခ်စ္သူ လူငယ္၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေလးေတြဖတ္ဖို႔ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။

ခ်စ္တူ၊တူမေလးေတြ ေရ … ဒီတပတ္ ေျပာျပခ်င္တဲ့အေၾကာင္းက အရင္လိုပဲ ပံုတိုပတ္စတပုဒ္နဲ႔ စခ်င္တယ္။

ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲက်တဲ့ ေဆာင္းတြင္းကာလေရာက္ရင္ အေမရိကန္အေရွ႕ဘက္ျခမ္းရာသီဥတုက အေတာ္ေလး ေအးစိမ့္လွ တယ္။ အဲဒီမွာေနၾကသူေတြက ေဆာင္းတြင္းေရာက္ၿပီဆို ပိုေႏြးတဲ့အေနာက္ဘက္ျခမ္းနဲ႔ ေတာင္ဘက္ေဒသေတြကို သြား ေရာက္လည္ပတ္၊ အနားယူခ်င္၊ အနားယူေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တေန႔ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့ ဂြၽန္ (John) က အ လုပ္နား၊ အပန္းေျဖဖို႔ ေရခဲႏွင္းေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဝါရွင္တန္ဒီစီကိုစြန္႔ခြာ ျမန္မာျပည္လို႔ ပူေႏြးရာသီရွိတဲ့ ေတာင္ပိုင္း ျပည္နယ္ ဖေလာ္ရီဒါကို ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္။

ဂၽြန္ အိမ္ကထြက္လာခ်ိန္မွာ သူ႔မိန္းမ ေမရီ (Mary) က အလုပ္ကိစၥတခုနဲ႔ နယူးေရာ့ခ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိေနတယ္။ သူ႔အစီအစဥ္ က နယူးေရာ့ခ္မွာ ေတြ႔စရာလုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္ၿပီး၊ ေနာက္တေန႔မွ သူ႔ေယာက်္ားရွိရာဖေလာ္ရီဒါကို ေလယာဥ္စီးၿပီး လုိက္သြားဖိုိ႔ စီစဥ္ထားတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဝါရွင္တန္ဒီစီကေန ေလယာဥ္စီးသြားတဲ့ ဂြၽန္တေယာက္ ညေနပိုင္း (၄) နာရီေလာက္မွာ ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္ ေအာ္ လန္ဒိုးၿမိဳ႕ကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာဆိုက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး၊ ေလယာဥ္ကြင္းမွ တည္းခိုဖုိ႔စီစဥ္ထားတဲ့ဟိုတယ္လ္ကို ကားတစီးငွား ေမာင္းသြားခဲ့တယ္။ ေတာင္ပိုင္း ဖေလာ္ရီဒါရာသီဥတုက အေရွ႕ပိုင္း ဝါရွင္တန္ဒီစီ၊ နယူးေရာ့ခ္တို႔လို ေက်ာကြဲေအာင္ မေအး စိမ့္ဘဲ၊ ျမန္မာျပည္ေဆာင္းလို ပူေႏြးေျခာက္ေသြ႔ေနတယ္။ ေလဆိပ္ေရာက္ကတည္းက ခြၽတ္ၿပီးလက္မွာကိုင္ထားတဲ့ အေႏြး ထည္၊ ဆြယ္တာေတြကို ဟိုတယ္လ္ၾကမ္းေပၚပစ္ခ်ၿပီး၊ ခရီးလမ္းေျဖာင့္ျဖဴး၊ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္ရွိေၾကာင္း မိန္းမကို အီးေမးလ္စာေရး သတင္းပို႔ဖို႔ လုပ္ေလတယ္။

အီးေမးလ္ ပို႔မယ္ဆိုမွ သူ႔မိန္းမ အီးေမးလ္လိပ္စာေရးျခစ္ထားတဲ့စာရြက္ကို ရွာမေတြ႔။ ခ်က္ခ်င္း လက္ဆြဲအိတ္၊ အဝတ္အစား ေတြထဲ ဆယ္မိနစ္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ဟိုရွာ ဒီရွာ ၾကည့္ေပမယ့္ အစအနမေတြ႔။ ျပန္စဥ္းစားလို႔လည္း မထြက္၊ ႐ုတ္ျခည္း ေမ့ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေခါင္းကို တျဗစ္ျဗစ္ကုတ္စဥ္းစားၿပီး၊ ေနာက္ဆံုး စိတ္အထင္ မွတ္မိတဲ့အီးေမးလ္ကို ကသုတ္ကရက္ ႐ိုက္ ႏိွပ္ၿပီး တိုတိုတုတ္တုတ္ ေရးပို႔လိုက္တယ္။ ၿပီးေနာက္ အျပင္ဘက္ထြက္ ကြယ္ေပ်ာက္ေတာ့မယ့္ ညေနဆည္းဆာ ေနျခည္ကို ထိေတြ႔ခံစားၿပီး မနက္ျဖန္ေန႔လယ္ပိုင္း ေရာက္ရွိလာမယ့္ မိန္းမအတြက္ လိုအပ္သည္မ်ား ျပင္ဆင္ထားဖို႔ ေတြးေနရွာတယ္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဂၽြန္ ရိုက္ပို႔လိုက္တဲ့ အီးေမးလ္လိပ္စာမွာ ေနာက္ဆံုးတလံုးမွားသြားၿပီး စာက သူ႔မိန္းမဆီ မေရာက္ဘဲ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ရက္ကမွ ေသဆံုးသြားတဲ့ ခရစ္ယာန္တရားေဟာဆရာရဲ႕ အသက္ရွစ္ဆယ္နီးပါး အမ်ဳိးသမီးႀကီးတဦးထံ ေရာက္ရွိသြား တယ္။ ေယာက်္ားေသသြားလို႔ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးမွာ ည အိပ္ရာမဝင္ခင္ သူလုပ္ေနၾက အင္တာ နက္၊ အီးေမးလ္စစ္၊ ဖတ္႐ႈတာကိုလုပ္ဖို႔ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ သူ႔အီးေမးလ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသစ္ေရာက္ရွိေနတဲ့စာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ကာ၊ မ်က္ရည္ပူမ်ားဖံုးလႊမ္းလာတဲ့ မႈန္ဝါးဝါး မ်က္လံုးကိုပြတ္၊ မ်က္မွန္ကိုျပန္တပ္ ကြန္ျပဴတာ ကို တခါျပန္ၾကည့္ၿပီး စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ဟစ္ကာ၊ ေနာက္ျပန္လဲက် ေမ့ေျမာသြားတယ္။

အေပၚထပ္မွာရွိတဲ့ အဖြားႀကီးရဲ ႔ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္ဟစ္သံကိုၾကားလုိ႔ သားျဖစ္သူနဲ႔ ေခြၽးမတုိ႔ ခ်က္ခ်င္းအိမ္ေပၚထပ္ဆီ ဒေရာေသာပါးတက္လာၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလးလဲေနတဲ့ အေမျဖစ္သူကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ေျခမခ်ဳိး၊ လက္မခ်ဳိး၊ ေရေအးေအးနဲ႔ မ်က္ႏွာကို ျဖန္းပြတ္လိုက္ေတာ့ အဖြားႀကီး သတိျပန္ လည္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အေမႀကီးကို ဘာျဖစ္တာလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာကို လက္ညႇဳိးထိုးၿပီး ျပန္ေမ့သြားတယ္။

ဒါနဲ႔ အေမျဖစ္သူကို အထိိတ္တလန္႔ ေမ့ေလာက္ေအာင္ ကြန္ျပဴတာက ဘာလုပ္လိုက္လဲသိရေအာင္ သားနဲ႔ေခြၽးမတို႔ မရဲမဝံ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာက္ပါစာကို ေတြ႔ရတယ္။

မိန္းမေရ …  
မင္းမပါဘဲ ကိုယ္တေယာက္ထဲ ဒီကိုေရာက္လာတာ သိပ္ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ ဒီကိုေခ်ာေခ်ာေမာ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ မိန္းမ… မနက္ျဖန္ ေရာက္လာခဲ့ရင္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ အားလံုးျပင္ဆင္ထားၿပီးပါၿပီ။ မိန္းမ… ဘာမွ စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ျမန္ျမန္သာ လိုက္လာခဲ့။ မိန္းမနဲ႔႔ ေတြ႔ဖို႔ကို အခ်ိန္ၾကာႀကီး ေစာင့္မေနႏုိင္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေျပာရအံုးမယ္ ဒီ ေအာက္ဘက္ျခမ္းမွာ အေပၚဘက္မွာလို ေအးေအးစိမ့္စိမ့္ မဟုတ္ဘူး၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ပူတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမ ေရာက္ လာရင္ ဒီေနရာကို ႀကိဳက္မွာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ မိန္းမရဲ႕အခ်စ္ဆံုး …

ကဲ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္ရင္ မွတ္ယူစရာက တဘက္သားကို ထိခိုက္ေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ စိတ္မရွိဘဲ မေတာ္တဆ လုပ္မိတဲ့အမွားေၾကာင့္ မထင္မွတ္တဲ့ ဆိုးက်ဳိးေတြလည္း ျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္း စားဆင္ျခင္လုပ္ကိုင္တတ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။

ဒါနဲ႔ဆက္စပ္လို႔ေျပာခ်င္တာက ေလာကႀကီးမွာ မၾကာခဏဆိုသလို တခ်ဳိ႕လူေတြက စိတ္ထဲေပၚလာတဲ့အတိုင္း၊ စိတ္ထဲရွိတဲ့ အတိုင္း ေျပာသင့္၊ မလုပ္သင့္ ေတြးေတာမဆင္ျခင္ဘဲ အလ်င္စလို ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကို စြတ္ေျပာ၊ လုပ္ခ်င္တာလုပ္မိလို႔ တပါးသူေတြ ထိခိုက္၊ ဒုကၡေရာက္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒို႔တေတြ သတိတရားရိွဖို႔က ကိုယ့္စိတ္ထဲေတြးမိ၊ ေျပာဆိုခ်င္တာကို စိတ္လိုက္မာန္ပါ ႏႈတ္မေစာင့္ မေျပာဖုိ႔၊ အေလာတႀကီး မလုပ္ဖို႔ … Think before you speak and you do.

ေနာက္ၾကားဖူးတဲ့ ဆိုစကားတခုက… ကိုယ့္လွ်ာကို ထိန္းထားဖို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္က မိမိစိတ္ထဲမွာ ဒီကိစၥကို ငါ ဝင္ေျပာ မွျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္တဲ့။ တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြမွာ ကိုယ္မေျပာလိိုက္ရလို႔ ဘယ္သူမွ ထိခိုက္နာက်င္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းတို႔ေတြ ေတြ႔ဖူးႀကံဳဖူးမွာပါ တခ်ဳိ႕ေတြကေတာ့ ကိုယ္ျဖတ္သန္းေတြ႔ႀကံဳခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳအရ ေျပာဆိုတတ္ၾကၿပီး၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳေၾကာင့္ မေျပာၾကဘူး။

ေလာကသဘာဝ ဖန္တီးေပးထားကိုပဲ ၾကည့္လိုက္ … နားေတြကို ပိတ္ထားလို႔ မရေပမယ့္၊ ပါးစပ္ကိုေတာ့ ပိတ္ထားလို႔ ရ တယ္မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ေတြ႔ကရာ ျမင္ကရာ ငါေျပာမွျဖစ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ မေျပာဆိုဘဲ၊ အေျခ အေနအေၾကာင္းအရာကို ဦးစြာ ေလ့လာသံုးသပ္၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ဖို႔ အခ်ိန္ေပးၿပီး နားေထာင္မွတ္သားရမယ္။

အသိဥာဏ္၊ အသိတရားရွိသူေတြက ေျပာသင့္ေျပာထိုက္တာကို ခ်င့္ခ်ိန္ေျပာဆိုတတ္ၾကၿပီး၊ ဘယ္သူမွ အက်ဳိးမရွိတဲ့ ျငင္း ခုန္ေျပာဆိုမႈေတြမွာ အခ်ိန္မျဖဳန္းၾကတာကို ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ ေနာက္ဆံုး အဂၤလိပ္ကဗ်ာဆရာႀကီး Edward H. Richards ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ “The Wise Old Owl” သားေခ်ာ့ေတးကဗ်ာေလးနဲ႔ ဒီေန႔ေျပာဆိုမႈကို အဆံုးသတ္ခ်င္တယ္။

The Wise Old Owl
ပညာရိွ ဇီးကြက္အိုႀကီး


A wise old owl sat on an oak,
ပညာရွိဇီးကြက္အုိႀကီး ဝက္သစ္ျခပင္ႀကီးေပၚမွာ ထိုင္ေနတယ္။

The more he saw the less he spoke;
သူ မ်ားမ်ားျမင္ေလ နည္းနည္းပဲ ေျပာေတာ့တယ္။

The less he spoke the more he heard;
သူ စကားနည္းနည္းပဲေျပာေလ  ပိုၾကားပိုသိလာတယ္။


Why aren’t we like that wise old bird?
ဘာေၾကာင့္ ငါတို႔ေတြ ပညာရွိဇီးကြက္အိုႀကီးလို မေနႏုိင္ၾကလဲ။

ကဲ … ဒီတႀကိမ္ ေျပာစရာရွိတာ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေရာက္တတ္ရာရာ မွတ္သားစရာ၊ စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ဆက္ ေျပာၾကတာေပါ့။

Comments