ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅ - ၁၉၈ဝ) - အပိုင္း (၆၃)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား  (၁၉၇၅ - ၁၉၈ဝ) - အပိုင္း  (၆၃)
(မုိးမခ) မတ္လ ၂၇၊ ၂ဝ၁၈

● ၈၁၅ စစ္ေဒသႏွင့္ အခါေျပာက္က်ားမ်ား
CPB အေနႏွင့္ နယ္စပ္အေျခခံစခန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ရာတြင္ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသၿပီးလ်င္ ဒုတိယေအာင္ျမင္မႈရသည့္ေဒသမွာ ၈၁၅ စစ္ေဒသျဖစ္ပါသည္။ ၈၁၅ စစ္ေဒသတည္ေနရာမွာ ရွမ္းျပည္၏ အေရွ႕စူးစူး တ႐ုတ္၊ ျမန္မာ၊ လာအိုနယ္စပ္တြင္ျဖစ္သည္။ မဲေခါင္ျမစ္ရစ္ေခြစီးဆင္းေနသည့္ သုံးနိုင္ငံနယ္စပ္ေဒသျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ေျမပုံတြင္ၾကည့္ပါက အေရွ႕ဖက္ဆံုးတြင္ ထြက္ေနေသာ အတက္ကေလးေနရာျဖစ္သည္။ ထိုေဒသတြင္ အခါလူမ်ဳိးမ်ားအေျခခ်ေနထိုင္ၾကၿပီး ဖာလုံ - ဖာလ်ံ ေဒသ၊ မိုင္းေစာ့၊ မုိင္းဟဲေဒသဟု ေဒသခံမ်ားကေခၚဆိုၾကသည္။

မုန္းေစာ၊ မုန္းဟဲေဒသသည္ ေပ ၂ဝဝဝ ေက်ာ္ႏွင့္ အထက္ျမင့္ေသာ ေတာင္တန္းေဒသျဖစ္သည္။ ေျမာက္ဖက္တြင္ တ႐ုတ္ ျပည္၊ အေရွ႕ဖက္ႏွင့္ေတာင္ဖက္တြင္ မဲေခါင္ျမစ္ စီးဆင္းေနၿပီး မဲေခါင္ျမစ္၏ တဖက္ကမ္းကားလာအိုနိုင္ငံျဖစ္သည္။ ထိုေဒ သတြင္ မူလက အခါေက်းရြာ ၁ဝဝ ေက်ာ္ခန္႔ရွိသည္။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ေရာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ေရာ အစိုးရအာဏာသက္ေရာက္မႈ အားနည္းသည္။ CPB ၏ ၈၁၅ စစ္ေဒသသည္မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသရွိ အခါေျပာက္က်ား လႈပ္ရွားမႈမ်ားေပၚတြင္ အေျခခံ၍ေပၚထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

မုလက အခါတုိ႔အား ျမန္မာတုိ႔က အီေကာလူမ်ဳိးဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အခါလူမ်ဳိးမ်ားကိုယ္တိုင္က ထိုအမည္အား ႏွစ္သက္လက္ခံျခင္းမရွိ၍ ယခုအခါ အခါဟုသာေခၚၾကသည္။ အခါလူမ်ဳိးမ်ားသည္ တ႐ုတ္၊ ျမန္မာ၊ လာအိုႏွင့္ ထိုင္းနိုင္ငံ တုိ႔တြင္ ပ်ံ႕ႏ႔ွံေနထိုင္ၾကသည္။ ၎တုိ႔အေနႏွင့္ထိုအရပ္ေဒသမ်ားတြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသည္မွာ ႏွစ္ ၆ဝဝ ခန္႔ရွိၿပီဟု ဆိုၾကသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းေနထိုင္ၾကသည့္ အခါမိသားစုမ်ား၏ မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္မွတ္တမ္းမ်ားအရ မ်ဳိးဆက္ ၅ဝ ေက်ာ္ ေနထိုင္ခ့ဲၾကၿပီးျဖစ္သည္ကိုေတြ႕ရွိရသည္။

မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသရွိ အခါေက်းရြာမ်ားသည္ ရွမ္းျပည္နယ္ က်ဳိင္းတံု၊ မိုင္းေယာင္း၊ မိုင္းယုနယ္အတြင္းရွိသည္ဆိုေသာ္ လည္း ယခင္အခါက လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲသျဖင့္ ထိုၿမိဳ႕မ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ သြားလာမႈနည္းပါးၾကသည္။ မိုင္း ေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသ၌ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ဒုတိယကမၻာစစ္ စကထဲက တိုက္ပြဲမ်ား စတင္ျဖစ္ပြါးခ့ဲသည္။ ရွမ္းေစာ္ဘြား၏ ကာကြယ္ေရး တပ္မ်ား၊ ထိုင္းအစိုးရတပ္မ်ားႏွင့္ ကူမင္တန္တပ္မ်ား သုံးပြင့္ဆိုင္တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားခ့ဲဘူးသည္။ ထုိ႔ျပင္ ထိုေဒသ အေရွ႕ဖက္ ဆံုးရွိ ဖာလုံ၊ ပါ့စာရြာမ်ားမွ ျပန္လည္ပုန္ကန္တိုက္ခိုက္မႈ ေၾကာင့္ ေသေၾကက် ဆံုးမႈမ်ားျပားၿပီး အခါရြာမ်ား ထြက္ေျပးၾကသျဖင့္ ထိုေဒသ၌ လူဥိီးေရေလ်ာ့က်ခ့ဲသည္။

၁၉၄၉ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ကူမင္တန္တုိ႔ ဝင္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္မႈကိုၾကံဳခ့ဲရၿပီး ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ပိုင္းမ်ားတြင္ တ႐ုတ္လြတ္ေျမာက္ ေရးတပ္မေတာ္က အဆိုပါကူမင္တန္တပ္မ်ားကို ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္သည့္ တိုက္ပြဲမ်ားကိုလည္းၾကံဳခ့ဲရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကူမင္တန္မ်ားကုန္စင္မသြားဘဲ အဆိုပါေဒသ၌ က်န္ေနဆဲျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ထိ ထိုေဒသတြင္ ကူမင္တန္တပ္ ဖြဲ႕မ်ား၊ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ႏွင့္ လာအိုအေျခစိုက္သည့္ CIA ၾသဇာခံမ်ား လႈပ္ရွားေနသည့္ေဒသျဖစ္ခ့ဲသည္။ အစိုးရစစ္ ေၾကာင္းကေတာ့ တခါတရံမွ ေရာက္လာေလ့ရွိၿပီး ေဒသအားထိမ္းခ်ဳပ္စိုးမိုးနိုင္ျခင္းမရွိခ့ဲေပ။ ထိုေဒသ၌ရွိေသာ လက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား၏ အခြန္ေကာက္ေသာဒဏ္ကို ေဒသခံရြာသားမ်ား ရင္စီးခံေနရေသာကာလျဖစ္သည္။

သုိ႔ႏွင့္ အဆိုပါ အခြန္ေကာက္ေနေသာ ကူမင္တန္၊ CIA ၊ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ားကို ေဒသခံအခါမ်ား၏ ပုန္ကန္မႈ ေပၚေပါက္ လာသည္။ ဦးဘာေဆာင္း (ဖာလုံရြာ)၊ ဦးေလာ္ရီျဖိဳး (ပါ့စာရြာ)၊ ဟယ္ယြင္ (ဖာလုံ)၊ ခြၽဲေျဖာင္း (ဖာလ်ံ)၊ ဆာေပါေလာ္စစ္ (ဖာလ်ံ) စသူတုိ႔ ေခါင္းေဆာင္သည့္ အင္အား ၂ဝဝ ခန္႔ရွိသည့္ အခါလယ္သမားသူပုန္အဖြဲ႕ေပၚထြက္ခ့ဲသည္။ ၁၉၆၄/၆၅ ခန္႔တြင္အင္အား ၅ဝဝ ခန္႔ထိတိုးပြါးလာသည္။ အခါလယ္သမားသူပုန္အမ်ားစုမွာဒါးႏွင့္တူမီးကိုင္ေဆာင္ၿပီး ရိုင္ဖယ္ ၄/၅ လက္ခန္႔သာရွိၾကသည္။ အခါ ေျပာက္က်ားသူပုန္မ်ားအေနႏွင့္ မိမိဖာသာ ေတာင္ယာခုတ္စားၿပီး အဓိကအခြန္အတုတ္မ်ားေသာ ကူမင္တန္တုိ႔အား ပုန္ကန္တိုက္ခိုက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္အထိ ကူမင္တန္ တပ္မ ဟာမွဴး လီေကာ့ေဟြဦးစီးသည့္ ကူမင္တန္တပ္မဟာမွ အင္အား ၂ဝဝ ခန္႔သည္ ေဒသခံအခါအခ်ဳိ႕အား စည္းရံုးရ၍ ထိုေဒ သ၌ ရပ္တည္ေနၾကသည္။ ကူမင္တန္တုိ႔သည္ အေမရိကန္ CIA  ႏွင့္ဆက္သြယ္နိုင္ရန္ မိုင္းေစာ့အနီး ေလယဥ္ကြင္းငယ္ တခုပင္ ေဆာက္လုပ္ထားခ့ဲသည္ဟု ဆိုသည္။

၁၉၆၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ/နိုဝင္ဘာခန္႔တြင္ ဦးဘာေဆာင္းဦးစီး အခါေျပာက္က်ားသူပုန္အဖြဲ႕သည္ ကူမင္တန္တုိ႔အား စတင္တိုက္ခိုက္ရာ ကူမင္တန္တပ္စိတ္တစိတ္ေခ်မႈန္းနိုင္ၿပီး ကူမင္တန္အမ်ားစုထြက္ေျပးသြားခ့ဲသည္။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ က ေနဒါပစၥတို ၁ လက္၊ ပစၥတိုအေသး ၁ လက္၊ ကာဘိုင္ ၂ လက္၊ စတင္းဂန္း ၂ လက္၊ ရိုင္ဖယ္ ၂ လက္အျပင္ လက္ပစ္ဗံုး၊ နင္းမိုင္း၊ ဆြဲမိုင္း၊ ဘိန္းႏွင့္ ေရႊေငြမ်ားသိမ္းဆည္းရၿပီး အခါေျပာက္က်ားတုိ႔ ေအာင္ပြဲခံခ့ဲသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထိုတိုက္ပြဲၿပီးေနာက္ ကူမင္တန္မ်ားသည္ မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသေအာက္ပိုင္းရွိ အခါရြာမ်ားကို ကူမင္တန္တပ္က ျပန္လည္စည္းရံုးခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ယီေပၚေလာ္အဲႏွင့္အိုက္ယီတုိ႔ဦးေဆာင္သည့္ အင္အား ၂ဝဝ ေက်ာ္ခန္႔သည္ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ တြင္ ကူမင္တန္ႏွင့္ ပူးေပါင္းသြားခ့ဲသည္။ ထိုခြဲထြက္သြားေသာအဖြဲ႕ႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္သြားသည့္ ဦးဘာေဆာင္းဦးစီး အင္အား ၁ဝ ေယာက္ခန္႔မွာျခံဳ ခိုတိုက္ခိုက္ခံရ၍ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လခန္႔တြင္ ဦးဘာေဆာင္းက်ဆံုးၿပီး ကာဘိုင္ ၁ လက္၊ စတင္း ၁ လက္ ျပန္လည္ဆံုး႐ႈံးသြားခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ မူလဖြဲ႕စည္းထားသည့္ အခါေျပာက္က်ားအဖြဲ႕မွာ အတန္ငယ္ဖ႐ိုဖရဲျပန္ျဖစ္သြားခ့ဲေတာ့သည္။

မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသတြင္ ရွမ္းရြာ ၃ ရြာ၊ လြယ္ရြာ ၁ ရြာ၊ တ႐ုတ္ရြာ ၁ ရြာသာရွိၿပီး အခါရြာ ၁ဝ၆ ရြာရွိခ့ဲသည္။ ေျပာက္က်ား လႈပ္ရွားမႈတြင္ အခါရြာမ်ားက အဓိကျဖစ္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားသည္ အခါရြာမ်ားကို အေျချပဳ စည္းရံုးၾက သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္အဆိုပါေဒသ၌ အခါ လက္နက္ကိုင္ ၃ ဖြဲ႕ေပၚထြက္လာသည္။ ထိုေဒသ၏အေရွ႕ဖက္ဆံုး ပါ့စာ၊ ဖာလံု၊ ဖာလ်ံ ရြာမ်ားကို အေျခခံၿပီးေနာက္ ဦးဘာေဆာင္းက်ၿပီး ေလာ္ရီျဖိဳးက ဆက္လက္ေခါင္းေဆာင္သည့္ အင္အား ၂ဝဝ ခန္႔ရွိသည့္အခါေျပာက္က်ားအဖြဲ႕ျပန္လည္ ထြက္ေပၚလာသည္။ ထို႔ျပင္ မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲႏွင့္ ထိုေဒသ အေနာက္ပိုင္း အခါရြာ အမ်ားစုအား ကူမင္တန္အင္အား ၅ဝ ခန္႔ႏွင့္ပူးေပါင္းထားသည့္ ယီေပါေလာ္အဲႏွင့္ အိုက္ယီတုိ႔ေခါင္းေဆာင္သည့္အင္အား ၃ဝဝ ခန္႔က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။ ထုိ႔ျပင္ လာအိုနယ္စပ္တြင္ CIA ကစည္းရံုးထားသည့္ ရြန္းနႏွင့္ဆိုေဂး ေခါင္းေဆာင္ သည့္ အင္အား ၁ဝဝ ခန္႔ရွိသည္။ အခါအခ်င္းခ်င္း အုပ္စုမ်ားကြဲ၍ တိုက္ခိုက္သည့္ကာလျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ေလာ္ရီျဖိဳးေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႕မွာ အခါလူထုအား အခြန္အတုတ္ႀကီးစြာေကာက္သည့္ ကူမင္တန္အားပုန္ကန္တိုက္ခိုက္ၾကျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ကူမင္တန္အား တ႐ုတ္နယ္စပ္မွေမာင္းထုတ္လိုသည့္ တ႐ုတ္ျပည္မ၏ အကူအညီမ်ားေပးသည္ကို ခံစားရသည္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္တုိ႔မွ ေလာ္ရီျဖိဳးေခါင္းေဆာင္ေသာ အခါအဖြဲ႕အား ရိုင္ဖယ္ကိုယ္စီ၊ က်ည္ဆံ ၁ဝဝ စီႏွင့္ လူတကိုယ္ လက္ပစ္ဗံုး ၄ လုံးစီအျပင္ ဝတ္စုံမ်ားကူညီေထာက္ပ့ံေပးခ့ဲသည္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ အဆိုပါ အခါ ၃ ဖြဲ႕ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေနေသာ္လည္း အစိုးရတပ္မ်ားႏွင့္ တိုက္ပြဲမ်ား မျဖစ္ေသးေပ။ သုိ႔ေပမင့္ ထိုကာလတိုက္ပြဲ မ်ားတြင္လည္း အေသအေပ်ာက္မနည္းလွေပ။ ဦးေလာ္ရီျဖိဳးေခါင္းေဆာင္သည့္အဖြဲ႕မွ ထိုကာလအတြင္ ၄ဝ မွ ၅ဝ ၾကား က်ဆံုးခ့ဲၿပီး အနည္းဆံုး ၅ ဦးမွ ၁ဝ ဦးၾကား ဖမ္းဆီးခံခ့ဲရသည္ဟုဆိုသည္။

ထိုစဥ္ အစိုးရတပ္မ်ားသည္ မိုင္းေယာင္း၊ မိုင္းယုတြင္ အဓိကေျခကုပ္ယူထားၿပီး မိုင္းေစာ့အထိ တပ္အခ်ဳိ႕ခ်ထားေသာ္လည္း အင္အား မမ်ားလွေပ။ ေဒသကိုလည္း စိုးမိုးနိုင္ျခင္းမရွိေပ။ သုိ႔ေသာ္ အစိုးရစစ္တပ္သည္မိုင္းေယာင္း၊ မိုင္းယုတြင္ ေလာ္ဖာ ဦးစီး အခါကာကြယ္ေရး အင္အား ၂ဝဝ ခန္႔၊ က်ဳိ င္းတံု၊ မိုင္းကိုင္တြင္ အေဆာင္ဦးစီး အခါကာကြယ္ေရး ၂ဝဝ ခန္႔အားဖြဲ႕စည္းၿပီး ၎တုိ႔ စခန္းခ် ရာေဒသမ်ားတြင္မူ ေျခကုပ္ယူထားနိုင္ၿပီျဖစ္သည္။

၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္တုိ႔သည္ ေလာ္ရီျဖိဳးေခါင္းေဆာင္ေသာ အခါေျပာက္က်ား ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ေခၚယူေတြ႕ဆံုၿပီး CPB ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး CPBအားလက္ခံရန္ တိုက္တြန္းခ့ဲသည္။ ကနဦးတြင္ အခါေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ လက္မခံႏိုင္သျဖင့္ အခါအဖြဲ႕အတြင္း ရႈပ္ေထြးမႈမ်ားျဖစ္ေပၚခ့ဲသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ CPB ဆိုတာေတာ့ ၎တုိ႔မသိ၊ သုိ႔ေသာ္ တ႐ုတ္က အၾကံေပးရင္ေတာ့ လက္ခံမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ့ဲၾကသည္။

အေတာ္လက္ေတြ႕က် သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟုဆိုရပါမည္။ ေလာ္ရီျဖိဳးေခါင္းေဆာင္သည့္ အခါအဖြဲ႕အေနႏွင့္ ကူမင္တန္/ CIA တုိ႔ႏွင့္ေပါင္းေနသည့္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တိုက္ေနရသည့္အျပင္ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးအခက္ခဲေၾကာင့္အစိုးရထိမ္းခ်ဳပ္နယ္ေျမမ်ားသုိ႔ သြားလာျခင္းမျပဳ နိုင္ခ့ဲေပ။ ေဒသလူထုအတြက္ ဆားႏွင့္ အဝတ္အထည္ရရွိရန္ တ႐ုတ္သုိ႔ သြားေရာက္ ပစၥည္း ဖလွယ္ဝယ္ယူေနရသည္။ တဖန္ ျမန္မာအစိုးရက ကူမင္တန္တုိ႔အား ေမာင္းထုတ္ခ့ဲၿပီဆိုခ့ဲေသာ္လည္း ၎တုိ႔မွာ ကူမင္တန္အၾကြင္းအက်န္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီး ကူမင္တန္အားတိုက္ခိုက္ရန္ တ႐ုတ္တုိ႔၏ပ့ံပိုးမႈကိုယူေနရသည္။ ၎တုိ႔ ျဖတ္သန္းေနရသည့္ အေျခအေနမ်ားအရ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒအား ၎ CPB အား၎ မသိနိုင္ခ့ဲၾကေပ။ ၎တုိ႔အတြက္ လက္ ေတြ႕က်က် လိုအပ္သည္မွာ ၎တုိ႔အားကူညီမည့္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔ေဒသအား အက်ဳိးရွိေအာင္လုပ္ေပးမည့္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။

ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ဖ်ားရွိ ေတာင္တန္းမ်ားေပၚတြင္ မိမိဝမ္းေရးအတြက္ ေတာင္ယာစိုက္ပ်ဳိးၿပီး မိမိရွင္သန္ေရးအတြက္ လက္နက္ကိုင္၍ ကူမင္တန္ႏွင့္တိုက္ခိုက္ေနေသာ အခါေျပာက္က်ားမ်ားအဖိ့ု ကမၻာႀကီးမဆိုထားႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ အ ဆက္ျပတ္ေနေပရာ ကြန္ျမဴ နစ္ဝါဒႏွင့္ CPB ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ ဆိုသည္မွာ အလြန္မနီးစပ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္၍ေနေပေတာ့သည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ တြင္းမွာပင္ တ႐ုတ္တုိ႔က အခါေျပာက္က်ား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တ႐ုတ္ျပည္တြင္းလွည့္လည္ၾကည့္ရႈ ေရးစီစဥ္ေပးသည္။

ထိုစဥ္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ လွည့္လည္ၾကည့္ရႈ ေရးအစီအစဥ္ဆိုသည္မွာ တ႐ုတ္ေတာ္လွန္ေရးကာ အေျခခံစခန္းတည္ေဆာက္ ခ့ဲပုံမ်ား၊ တ႐ုတ္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ဆင္းရဲပင္ပမ္းခက္ခဲစြာ႐ုန္းကန္တိုက္ပြဲဝင္ခ့ဲပုံမ်ားကို အဓိကေဇာင္းေပး၍ ျပသေလ့ရွိ သည္။ တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးအရွိန္အဟုန္တိုက္ခတ္ေနဆဲကာလျဖစ္ေပရာ ယင္အန္းအေျခခံေဒသတြင္ တ႐ုတ္ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုယ္တိုင္ အပင္ပမ္းခံ၍ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္အတူ ႐ုန္းကန္ခ့ဲပုံမ်ားကို ဦးစားေပးျပေလ့ရွိသည္။ တ႐ုတ္ေတာ္လွန္ေရးျပတိုက္တြင္ေမာ္စီတုန္း ထမ္းခ့ဲသည္ တံပိုး၊ ၾကဴးတက္ (ခ်ဴေတး) ထမ္းခ့ဲသည့္ တံပိုးတုိ႔အား အသား ေပးျပသထားသည့္ကာလျဖစ္သည္။

တ႐ုတ္ျပည္တြင္း၌ ၃ လၾကာေလ့လာခြင့္ရခ့ဲသည့္ အခါေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဦးေလာ္ရီျဖိဳး၊ ခ်စ္ေျဖာင္၊ ဆာေပၚေလာ္ဆစ္၊ေဖ်ာ္ဆဲ တို့သည္ ကြန္ျမဴ နစ္ဆိုသည္ကို တီးမိေခါက္မိရွိသြားခ့ဲသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ CPB မွ ကိုယ္စားလည္အဖြဲ႕တခုသည္ အခါေျပာက္က်ားမ်ားႏွင့္ လာေရာက္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခ့ဲသည္။ထို CPB ကိုယ္စားလည္အဖြဲ႕ကို ေခါင္းေဆာင္သူကား ရဲေဘာ္စိုင္းလင္းျဖစ္ၿပီးလင္ထင္က်ာ (ဟြာေခ်ာင္ရဲေဘာ္) ႏွင့္ ဝ ရဲေဘာ္ႏွစ္ဦးလည္း အတူပါလာခ့ဲပါသည္။

●ရဲေဘာ္စိုင္းလင္း
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန့တြင္ ေမြးဖြါးေသာ ဦးစိုင္းလင္းသည္ထိုစဥ္က ၂၃ ႏွစ္ခန္႔သာရွိေသးသည့္ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္ခုံးထူထူႏွင့္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ အရပ္အေမာင္းေကာင္းသည့္ ရွမ္းလူငယ္တဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ ၾကဴ ကုတ္-ပန္ဆိုင္းဇာတိ ေမာရွမ္းလူမ်ဳိးတဦးျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ၾကဴ ကုတ္ပန္ဆိုင္းေရာက္သည့္ ၁၉၇၆/၇၇ ကာလမ်ားတြင္ သူ၏မိဘညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားသည္ ပန္ဆိုင္းၿမိဳ႕မေစ်းပတ္လည္တြင္ ေနထိုင္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူသည္ငယ္စဥ္က ထဲက လားရႈိးတြင္ေက်ာင္းေနခ့ဲၿပီး လားရႈိးအလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္ အဌမတန္းထိပညာသင္ၾကားခ့ဲသည္။ ေက်ာင္းသား ဘဝက ရွမ္းျပည္နယ္ ေက်ာင္းသား ဘတ္စကက္ေဘာလက္ေရြးစင္တေယာက္ျဖစ္ခ့ဲၿပီး မႏၲေလးေက်ာင္းသားပြဲေတာ္တြင္ သူတုိ႔အသင္းက ဗိုလ္စြဲခ့ဲေသးသည္။ သူသည္ ျမန္မာျပည္ေက်ာင္းသားဘဝကို ျဖတ္သန္းေပ်ာ္ရႊင္ခ့ဲဘူးသူျဖစ္သည္ဟု ဆိုရ မည္။

သူသည္ အေရွ႕ေျမာက္ CPB တပ္ဖြဲ႕တြင္းသုိ႔ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ဝင္ေရာက္ခ့ဲၿပီး ၃ဝ၃ စစ္ေဒသ ေထာက္လွမ္း ေရးတပ္စိတ္တြင္ တာဝန္ယူခ့ဲသည္။ တပ္ထဲေရာက္ခါစ အသက္ ၂ဝ အရြယ္ သြက္လက္ျဖတ္လတ္ရဲရင့္သည့္ ေဒသခံရွမ္းလူငယ္တေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဗမာစကား၊ ရွမ္းစကား၊ တ႐ုတ္စကားတုိ႔ကို ကြၽမ္းက်င္စြာေျပာဆိုနိုင္သူတဦးျဖစ္ေပရာ စစ္ေဒသေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မ်က္ေစ့က်မႈကို ခံရသူျဖစ္သည္။ သူ၏ေထာက္လွမ္းေရးတပ္စိတ္မွာလည္း တစတစ အင္အား ႀကီးထြားလာခ့့ဲၿပီး ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ အင္အား ၁၂ဝ ခန္႔ရွိသည့္ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ခြဲျဖစ္လာခ့ဲၿပီး ဦးစိုင္းလင္းလည္း တပ္ခြဲ မွဴးအျဖစ္ တိုးျမႇင့္တာဝန္ေပးခံခ့ဲရသည္။

၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ၃ဝ၃ ႏွင့္ ၄ဝ၄ စစ္ေဒသမ်ား ပူးေပါင္း၍ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသဖြဲ႕စည္းျခင္း၊ တပ္မဟာ ၂ ဖြဲ႕စည္းျခင္းတုိ႔ ႏွင့္အတူ ၈၁၅ စစ္ေဒသဖြင့္လွစ္ရန္ စီစဥ္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဦးစိုင္းလင္းအား ၈၁၅ စစ္ေဒသ ဖြင့္လွစ္ရာတြင္ အျမဳေတေက ဒါမ်ားထဲ၌ ထည့္သြင္းေရြးခ်ယ္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ သူသည္ သံလြင္ျမစ္အေနာက္ျခမ္းမွ ရွမ္းအေရွ႕ မဲေခါင္ျမစ္နေဘးသုိ႔ ေရာက္ရွိ လာခ့ဲၿပီး အခါေျပာက္က်ားမ်ားႏွင့္ ေရွ႕ေျပးေတြ႕ဆံုခ့ဲသူျဖစ္လာေတာ့သည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

ေမာင္ေမာင္စိုး

ဖုိးတုိ - ရဲေဘာ္စုိင္းလင္း