ျမန္မာ့သမိုင္းတေကြ႕၌ သက္စြန္႔သြားခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားအာဇာနည္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ႏွင့္ ကိုဖုန္းေမာ္ – အပုိင္း (၂)
သန္း၀င္းလႈိင္
ဒီဇင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၁
သန္း၀င္းလႈိင္
ဒီဇင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၁
အဲဒီေန႔ ၂ နာရီမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ အသင္းတိုက္ေရွ႕မွာ လက္႐ံုး တပ္သားမ်ားက ေၾကကြဲဖြယ္ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ျခင္း စစ္ခရာသံကို မႈတ္၍ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္အား အ႐ိုအေသျပဳၿပီးေနာက္ ႐ုပ္ကလပ္ကို ေမာ္ေတာ္ယဥ္မ်ားျဖင့္ သယ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ နိဗာန္ ယာဥ္ ေနာက္မွ သံဃာေတာ္မ်ား၊ သီလရွင္မ်ား၊ ဗမာ့လက္႐ံုးတပ္ တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား၊ ၀တ္အသင္းမ်ား၊ သတင္းစာတိုက္သားမ်ား၊ ေက်ာင္းသား မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးမွယာဥ္ တန္းမ်ားက လိုက္ပါ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
ၾကံေတာသုသာန္အေရာက္တြင္ ႐ုပ္ကလပ္အားဂူမသြင္းမီ အာဇာနည္မိခင္ေဒၚေရႊေက်ာ့မွ သားခ်စ္ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ထုတ္ ေဖာ္ခ်ီးက်ဴး၍ စ်ာပနေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴး ကိုဧေက်ာ္က ေထာင္နန္းစံ ကိုဘဟိန္းထံမွ ခ်ီးက်ဴး သ၀ဏ္လႊာကို ဖတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဥကၠဌ ကိုလွေရႊနဲ႔ တို႔ဗမာအစည္း႐ံုးမွ သခင္လွေဘာ္တို႔ကလည္း ေရနံေျမ သပိတ္သမားမ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အာဇာနည္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ က်ဆံုးသြားခဲ့ပံုကို တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၿမိဳ႕မဆရာဟိန္း (၁၉၀၅ - ၁၉၇၉) က စ်ာပနေကာ္မတီကိုယ္စား အဓိဌာန္ျပဳ ခ်ီးက်ဴးစာတန္းကို ေအာက္ပါ အတိုင္း ဖတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ။
“အို .... အာဇာနည္ရဲေဘာ္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အသင္ကား လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ တပ္ဦးဗိုလ္မွဴးအျဖစ္ျဖင့္ ငါတို႔သည္ ယေန႔ကစ၍ ကမာၻတြင္ ဗမာတည္ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး စိတ္ႏွလံုးတြင္ ေနာက္ဆံုး တည္ၿမဲေစေတာ့၏။
အို ... အာဇာနည္ရဲေဘာ္ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အသင့္အား မညာမတာ ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ေသာ ျပည့္အေစခံတို႔၏ သံတုတ္သံသည္ ငါတို႔၏နား၌ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ဆင္ႏြဲၾက ရန္ တရံမျခား လံႈ႕ေဆာ္သံကဲ့သို႔ အၿမဲ ၾကားေအာင္ေစလိမ့္အံ့။
အို .... အာဇာနည္ရဲေဘာ္ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အသင္၏ထုထည္္ႀကီးမားေသာခႏီၱတရားကလည္း အသင့္အား မရဏႏိုင္ငံသို႔ ပို႔ေဆာင္သကဲ့ သို႔ ငါတို႔ဗမာလူမ်ဳိးတို႔၏ အနာဂတ္လုပ္ငန္းသည္ ျမန္မာျပည္ႀကီးအား ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း အျဖစ္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးလိမ့္အံ့။
အို .... အာဇာနည္ရဲေဘာ္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း၊ ပုဒ္မ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကို သည္းခံျခင္း လက္နက္ျဖင့္ မဆုတ္မႏွစ္ တိုက္ဖ်က္ရာ၌ အသင္၏ မြန္ျမတလွေသာ ေသျခင္းသည္ ျမန္မာျပည္ လံုး၀ လြတ္လပ္ေရး ပန္းတိုင္သို႔ ပို႔ေဆာင္မည့္ ေရွ႕ေျပးနိမိတ္ျဖစ္ေစလိမ့္အံ့။
အို ... အာဇာနည္ရဲေဘာ္ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အသင္၏ ျမင့္ျမက္ေသာ စိတ္ဓါတ္၊ ခိုင္ၿမဲေသာဇြဲ၊ သည္းခံႏိုင္ေသာ စိတ္ထား၊ ရဲရင့္ေသာ သတၱိ၊ ကိုယ္က်ဳိး မဖက္ အသက္စြန္႔ေသာ အရည္အခ်င္းတို႔မွ ကူးစက္ေလာင္ၿမိဳက္ေသာ မီးေတာက္မီးလွ်ဳံႀကီးသည္ ငါတို႔ ဗမာတမ်ဳိးသားလံုး၏ စိတ္ ႏွလံုး အတြင္း၀ယ္ အစဥ္မျပက္ တဟူဟူး တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေစအံ့သတည္း။
အေရးေတာ္ပံုေအာင္ပါေစ” ဟု နိဂုံးခ်ဳပ္္ ဖတ္္ၾကားကာ ခရာသံမ်ားျဖင့္ စ်ာပန အခမ္းအနားကိုို အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္က်ဆံုးေၾကာင္း သတင္းသည္ တမဟုန္ျခင္း ျမန္မာ တျပည္လံုးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ရာ အဲဒီသတင္းဟာ ေရနံေျမ သပိတ္တပ္ႀကီး ျပည္ ၿမိဳ႕သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္္ေနတာမို႔ ျပည္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ေနတဲ့ သပိတ္တဖြဲ႕လံုး ၀မ္းနည္းေၾကကြဲသည့္ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ခ်ီတက္ပြဲကို တရက္တာ ရပ္နားကာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။
အဆိုပါ အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္ရပ္ကို အဲဒီတုန္းက အုပ္စိုးေနတဲ့အစိုးရက ခံု႐ံုးဖြဲ႕ စစ္ေဆးေစခဲ့ေပမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ၀န္ထမ္း ျဖစ္ေသာ ပုလိပ္မ်ားကို တရားမစြဲႏိုင္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ အမႈကို ပိတ္သိမ္းခဲ့ပါတယ္။
ခံု႐ံုးတြင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ အေလာင္းကို ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးမွ ခြဲစိတ္ ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာဘသန္း (ဦးေန၀င္း၏ ဇနီး ေဒၚခင္ေမသန္း၏ ဖခင္) က ေဆးမွတ္တမ္းကို တင္ျပ အစီရင္ခံခဲ့ပါတယ္။ သူက ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အေလာင္းကို စစ္ေဆးရာတြင္ ဦးေခါင္းတြင္ ဒဏ္ရာမ်ားေတြ႕ ရပါတယ္။ ဦးခြံ ကြဲအက္ေနၿပီး ဦးေႏွာက္ထဲ ေသြးေရာက္ေနပါတယ္။ ဦးခြံကြဲေအာင္ ႐ိုက္ေသာ ဒဏ္ရာျဖင့္ လူနာေသဆံုးခဲ့ၿပီး ဒဏ္ရာမွာ တံုး ေသာ လက္နက္ျဖင့္ ႏွစ္ႀကိမ္မက ႐ိုက္ႏွက္ခံ၍ရရွိျခင္၊ နံပါတ္တုတ္ က်ဳိးေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္စြာ ႐ိုက္ႏွက္ခံရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မကြယ္မ၀ွက္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ တင္ျပ အစီရင္ခံခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္၏ဂူကို ၾကံေတာသုႆန္၌ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂ ရက္ေန႔က ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ဘီလပ္သြား ေဖ၊ ပု၊ ရွိန္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၀င္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ (ျမန္မာ ၁၂၅၂ - ၁၂၈၂)ရဲ႕ ေဘးမွာ ယွဥ္တြဲၿပီး ဂူသြင္းျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အုတ္ဂူနားမွာ ဂ်ပန္ေခတ္ ၁၉၄၅ ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ကိုလည္း ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ႀကံေတာသုသာန္ဟာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္က ဖ်က္လိုက္တာမို႔ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္အုတ္ဂူနဲ႔ ဦးထြန္းရွိန္ အုတ္ဂူတို႔လည္း မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဗိုလ္ေအာင္ ေက်ာ္္အုတ္္ဂူတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ကမၼည္းစာတမ္း ေရးထိုးထားတာမို႔ သမိုင္း သုေတသီမ်ားအတြက္ အမွတ္တရ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ ပါတယ္။
ျပည့္သူ႔လြတ္လပ္မႈတိုက္ပြဲတြင္
ပုလိပ္တို႔၏လက္ခ်က္ျဖင့္
၁၃၀၀ျပည့္ႏွစ္၊ ျပာသိုလဆန္း ၂ ရက္ေန႔၊
၁ နာရီ ၂၅ မိနစ္အခ်ိန္၌
အနိစၥေရာက္ရရွာေသာ
ရဲေဘာ္ ေအာင္ေက်ာ္။
(အသက္၂၂ႏွစ္)’
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အနိစၥေရာက္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံလံုး၌လည္း ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေသာ အထိမ္းအမွတ္ေတြ တၿပိဳင္္တည္းလိုပင္ ဆြမ္းသြတ္ အမွ်ေ၀ျခင္းျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟသၤာတအပိုင္ မဲဇလီကုန္းေျမာက္ဘက္ ၆ မိုင္အကြာ ခ်င္းေခ်ာင္းရြာအနီး၌ `ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ လြမ္းေစတီ´ကို ဂ်ပန္ေခတ္၌ တည္ထားတယ္္။ ေစတီ တည္ရန္အတြက္ ဘီအိုင္ေအက ေငြက်ပ္ ၂၀၀၀ ထုတ္ေပးၿပီး ထိုေငြကို ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ဖခင္က ျဖည့္စြက္ၿပီး တည္ခဲ့ပါတယ္္။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အထိမ္းအမွတ္ ေၾကး႐ုပ္ထုကို ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ပင္မ တံခါး အ၀င္ညာဘက္ တကၠသိုလ္ သမဂၢ အေဆာက္အအံုေရွ႕၌ တည္ေဆာက္ထားၿပီး ၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ အခမ္းအနားနဲ႔ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ပါ တယ္္။ အဆိုပါေၾကး႐ုပ္ထုသည္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္အတြင္း ေပ်ာက္သြားတယ္ လို႔ သိရပါတယ္။ အာဇာနည္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အေၾကာင္း ဖြဲ႕ႏြဲ႕ စပ္ဆိုထားေသာ ေတးသီခ်င္းမ်ားလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္္။ သီခ်င္းေတြ အနက္ ေရႊတိုင္ညြန္႔ေရးစပ္ၿပီး ခင္ခင္ရီ သီဆို ခဲ့ေသာ `ဇာနည္ေမာင္ေအာင္ေက်ာ္´ သီခ်င္းနဲ႔ စာေရးဆရာ ဦးသုခ ေရးသားၿပီ ကိုယ္တိုင္ သီဆိုခဲ့တဲ့`ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္´ သီခ်င္းေတြဟာ လူသိမ်ားခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ဟာ စိတ္ေနသေဘာထားျပည့္၀႐ံုမက အေပ်ာ္အပါး၊ အေသာက္အစား ကင္းသူျဖစ္ၿပီ ကြမ္းယာေဆးလိပ္တို႔ပင္ မစား ေသာက္တတ္ေခ်။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ဟာ အမ်ဳိးသားစိတ္ဓါတ္ျပင္း႐ံုသာမက စာေပဘက္၌လည္း ၀ါသနာထံုသူျဖစ္တယ္္။ ေကာလိပ္သို႔ေရာက္၍ မၾကာမွီပင္ စာေရးဆရာႀကီး မဟာေဆြထံ စာေပ တပည့္ခံခဲ့သည္။ ဂႏၱေလာက မဂၢဇင္းတိုက္ႏွင့္ ယုဒသန္ မဂၢဇင္းတို႔တြင္လည္း စာတိုေပစမ်ားကို ကိုေအာင္ေက်ာ္ ကေလာင္အမည္နဲ႔ ေရးသားေလ့ရွိပါတယ္္။ ဇာတိနယ္ရွိ မိမိ ပညာေရႏုိ႔ေသာက္စ႔ိုခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းမ်ားမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ေက်ာင္း မဂၢဇင္းမ်ားတြင္လည္း ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ စာညြန္႔မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးႏႈိးေဆာ္စာမ်ား အခါအားေလ်ာ္စြာ ေရးသားေပးပို႔ခဲ့ပါတယ္္။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လိုပဲ တျပည္လံုးအံုႂကြခဲ့တဲ့ ၈၈ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ပြားေစခဲ့တဲ့ ၁၉၈၈ မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္စက္မႈ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အေရးအခင္းမွာ အာဏာရွင္ေတြဟာ ျပႆနာေတြကို ေအးခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းရမည့္အစား လက္နက္အားကိုးနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းခဲ့လို႔ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္ဗ်ာ။
အာဇာနည္ကိုဖုန္းေမာ္က်ဆံုးခဲ့တဲ့ေန႔ကို ယခုအခါ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးေန႔ ဆိုၿပီး က်င္းပလာတာ ယခု ေန႔ ၂၀၁၁ မတ္လ ၁၃ ရက္ ေန႔ဆိုရင္ ၂၃ ႏွစ္တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။
အာဇာနည္ ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆံုးျခင္း ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔႔၌ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးေန႔ကို ၁၉၈၉ မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔က အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အစည္းအေ၀းခန္းမမွာ က်င္းပခဲ့ရာအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခဲ့ေသာမိန္႔ခြန္းဟာ သမိုင္း ၀င္မိန္႔ခြန္းမို႔ အမွတ္တရ ျပန္လည္ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။
‘ဒီေန႔ဟာ ေမာ္ဖုန္းေမာ္ က်ဆံုးသြားတာ (၁) ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ဖုန္းေမာ္ဟာ ဆိုရင္ က်ဆံုးတဲ့အခ်ိန္တုန္းက လူငယ္တ ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုလူငယ္တစ္ေယာက္ က်ဆံုးရတယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွႏွေျမာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဒီလူငယ္ရဲ႕ဘ၀မွာ အမ်ားႀကီး လုပ္စရာကိုင္စရာေတြ ရွိေသးတယ္။ ဒီလုပ္စရာကိုင္စရာေတြကို မလုပ္ရဘဲနဲ႔ ဆံုး႐ႈံးသြားရတယ္ ဆိုတာ အင္မ တန္မွ ႏွေျမာစရာျဖစ္ရပါတယ္။ ေမာင္ဖုန္းေမာ္ ဆံုး႐ႈံးရျခင္းကိစၥဟာ အတၳဳပၸတၱိကို ဖတ္ၾကည့္လို႔ရွိရင္ အသက္ပင္ ဆံုး႐ႈံးရတာမဟုတ္ဘူး။ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ေတာင္ မဆံုး႐ႈံးသြားရဘူး။ မိသားစုမ်ားဟာ ေအးေအးေဆးေဆး၊ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ လုပ္ သင့္ လုပ္ထိုက္တဲ့ ကိုယ့္ထံုးတမ္း အစဥ္အလာအရ က်ဆံုးသြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လုပ္ခ်င္တာေတြေတာင္မွ ေအးေအးေဆးေဆး မလုပ္လုိက္ရဘူးဆိုတာ အားလုံုး အသိပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို မလုပ္လိုက္ရျခင္းဟာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ဆံုး႐ႈံးေနလို႔ပဲ’ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အမ်ဳိးသား ဒီမိုအေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အေနနဲ႔ ေမာင္ဖုန္းေမာ္ က်ဆံုးသြားတဲ့ ေန႔ပတ္လည္ အခ်ိန္ ဟာ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ျပန္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားရခ်ိန္၊ ဒီအခြင့္အေရးမ်ား ရရွိဖို႔အတြက္ ျပန္ၿပီးေတာ့ႀကိဳးစားရခ်ိန္ဆို ၿပီး သတ္မွတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ဆိုတာ ဘာျဖစ္လို႔ရွိ္သလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ လူ႔အခြင့္အေရး လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို လိုိခ်င္ သလဲ ဆိုရင္ အစီအစဥ္ (၈) မွာ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ေၾကညာစာတမ္းမွာ ဖတ္ၾကည့္လို႔ရွိရင္ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေၾကညာစာတမ္းမွာ အေရး ႀကီးအခ်က္ကေလးေတြ တခ်ဳိ႕ကို က်မ ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီေၾကညာစာတမ္းထဲမွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားဟာ ဘာေတြလဲ ဆို တာေတာ့ ရွင္းျပထားပါတယ္။ အဲဒီဟာက ပိုၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတယ္လို႔ က်မ ထင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ လူတုိင္း လူတုိင္းဟာ အခြင့္အေရးေတြေတာ့ လိုခ်င္တာပဲ။ ဒီအခြင့္အေရးေတြကို ဘာျဖစ္လို႔ လုိခ်င္တာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ရသင့္ ရထိုက္သလဲ ဆိုတာကိ္ု တခါတ ေလ သိပ္ၿပီးေတာ့မစဥ္းစားၾကဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီေၾကညာခ်က္ကို ဖတ္ျပတဲ့အခါက်ရင္ နိဒါန္းကို နည္းနည္း ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေစခ်င္ ပါတယ္။ ဥပမာ ဆိုလို႔ရွိရင္ နိဒါန္းထဲမွာပါပါတယ္။လို႔ မိန္႔ၾကားခဲ့တာေၾကာင့္ လူတိုင္း လူတုိင္းဟာ မိမိတို႔ အခြင့္အေရးကို ရယူလိုျခင္း၊ ရယူရဲျခင္း၊ ရယူတတ္ျခင္းတို႔ကို ျပည့္၀ႏိုင္ပါေစလိုသာ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။
“လူခပ္သိမ္းတို႔၏ ဇာတိ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္တကြ လူတိုင္း အညီအမွ်ခံစားခြင့္ရွိသည္။ အခြင့္ အေရးမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္းသည္ လူခပ္သိမ္း တို႔၏တရားမွ်တမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈတို႔၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း” တဲ့။
ဒီလုိဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ လူတိုင္းဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္းေနႏိုင္တယ္။ တရား မွ်မွ်တတေနႏိုင္တယ္ လို႔ ဆုိလိုတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မတို႔ဟာ အခြင့္အ ေရးေတြ လိုခ်င္တယ္ ဆိုတာ ဒီအခြင့္အေရးေတြကို ခံစားခ်င္လို႔ခ်ည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအခြင့္အေရးေတြ ရွိမွသာလ်င္ တိုင္းျပည္ႀကီးေရာ ကမာၻ ႀကီးေရာဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း တရားမွ်မွ်တတ ရွိႏိုင္မယ္ ဆိုတာ ယံုၾကည္ရမွာျဖစ္တယ္။
ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ “လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ပမာထား မထီေလးစားျပဳျခင္းသည္ လူခပ္သိမ္းတို႔၏ အက်င့္ သိကၡာကို ခ်ဳိးေဖာက္ ဖ်က္ဆီး တတ္သည္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ အျပဳ အမူမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစေသာေၾကာင့္” တဲ့။
ဒါလည္းဟုတ္ပါတယ္။ အခြင့္အေရးမ်ားမရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ လူမ်ားရဲ႕ အက်င့္စ႐ုိက္ကလည္း ေဖာက္ျပား လာတတ္တယ္။ အခုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ အရင္၂၆ ႏွစ္အတြင္း ဘာေလာက္ အက်င့္စာရိတၱေတြ က်ဆင္းလာတယ္ ဆိုတာ အမ်ား အသိပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီ အက်င့္ စာရိတၱေတြ က်ဆင္းလာရသလဲ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ မရွိလို႔ပဲ။
အားလံုးသိေနတဲ့ လာဘ္္စားတဲ့ ကိစၥႀကီးပဲၾကည့္လိုက္ပါ။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ မိမိရဲ႕အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ဖူလံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မလုပ္ ႏုိင္တဲ့ အခါက်ေတာ ့မဟုတ္မမွန္ကန္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ ပိုက္ဆံရွာရတယ္။ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ဖူလံုေအာင္ လုပ္ရတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ရင္း လုပ္ရင္းနဲ႔ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ဆိုတဲ့ စနစ္ဆိုးႀကီးဟာ တေန႔ထက္ တေန႔ ပိုၿပီးႀကီးထြားလာ တယ္။ ဒါဟာ ဥပမာ ေသးေသးေလး တခု ထဲပါ။
တခါတည္းျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကုိ သံုးသပ္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ အရင္ (၂၆) ႏွစ္အတြင္းက အခြင့္အေရးမ်ား ဆံုး႐ႈံးေလ လူထုရဲ႕ အက်င့္စာရိတၱမ်ားဟာ ပိုၿပီးေတာ့ ပ်က္စီးေလ ဆိုတာ ထင္ရွားလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ က်မတို႔ျပန္ၿပီးေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး အတြက္ လိုုခ်င္တာဟာ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ အက်င့္ စာရိတၱကိုလည္း ျပန္လည္ ထူေထာင္ခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ အခြင့္အေရးေတြေတာ့ လိုခ်င္တယ္။ အက်င့္ စာရိတၱကိုေတာ့ ေကာင္း ေအာင္ ျပန္မလုပ္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ က်မတို႕ရဲ႕ အဓိကရည္ ရြယ္ခ်က္ဟာ ရႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္တခါ ပါ ပါေသးတယ္။
“လူခပ္သိမ္းတို႔သည္ တရား လက္လြတ္ ႏွိပ္စက္ကလူျပဳမႈ၊ အုပ္စိုးမႈႏွင့္ ဖိစီး ညႇင္းဆဲမႈတို႔ကို ေနာက္ဆံုး မလႊဲသာ မေရွာင္သာ လက္နက္စြဲကိုင္ ကာ ေတာ္လွန္ျခင္း မျပဳေစရန္ လူမႈ အခြင့္အေရးမ်ားကို ဥပေဒျဖင့္ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေပးရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္” တဲ့။
ဒါလည္း က်မလို႔က ဒီဟာကို တခ်ိန္လံုးေျပာေနတာပဲ။ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ေပးပါ။ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ေပးလုိ႔ရွိရင္ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ျပည္သူူလူထုက ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ လုပ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီအခြင့္အေရးေတြ မရွိလုိ႔သာ တခ်ဳိ႕ လက္နက္ ကိုင္ခ်င္တယ္။ ဒီစနစ္ႀကီးကို ဖ်က္ဖို႔ဟာ အၾကမ္းကိုင္မွွျဖစ္မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ ေပၚေပါက္ေနတာပဲ။ ဒါလည္း လူ႔အခြင့္အေရးေတြ မရွိလို႔ပဲ။
တရားဥပေဒအရ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို အာမခံတယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ လူထုကလည္း ဒီလုိ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈ လုပ္ဖို႔ မလုိပါဘူး။ လုပ္ လည္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ လူတုိင္းလူတုိုင္းဟာ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ကိုယ္ ရပ္တည္ပိုင္ခြင့္ကို လိုခ်င္ၾကပါတယ္။ ဒီအခြင့္အေရး ေတြ မရဘူး ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုး မခံႏိုင္ေတာ့မွဘဲဲ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈမ်ား ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
အခု ေမာင္ဖုန္းေမာ္ေလး ဆိုရင္ ဆံုးသြားတာ တစ္ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီး ဒီလို တစ္ႏွစ္ျပည့္သြား တဲ့ အခ်ိန္တြင္းမွာ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာလည္း အေျပာင္းအလဲေတြဟာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚေပါက္ လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြ ေပၚေပါက္လာျခင္းဟာလည္း လူတုိင္း လူတိုင္းဟာ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ခံစားခ်င္လို႔ ႐ုန္းကန္ခဲ့လုို႔ ေပၚေပါက္လာရတာျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အ ေရးမ်ား ရရွိေရး အတြက္ ဆက္ၿပီးေတာ့ ဇြဲ၊ သတၱိနဲ႔ လုပ္သြားမယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဒီ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ ေၾကညာစာတမ္းထဲမွာ ပါတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို တႏိုင္ငံလံုးမွာ ထာ၀ရခံစားႏိုင္ခြင့္ ရရွိလာမွာပါ။
က်မတို႔ဟာ သုညကေနၿပီးေတာ့ စေနရတဲ့ အေျခအေနပါ။ သူညကေန စေနရတဲ့ အေျခအေနမို႔ိုလို႔ ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ ပန္းတို္င္ကိုေတာ့ ေရာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေမာင္ဖုန္းေမာ္တို႔လို အာဇာနည္ေလးမ်ားဟာ အသက္ ဆံုး႐ႈံးခံသြားၾကၿပီ။ ဒီကေလးသူငယ္မ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ လူ႔အခြင့္အေရး ခံစားႏုိင္မယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျမင္ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ့္အေနနဲ႔ ဆံုးသြားတဲ့ လူေတြ အတြက္ ဒီအေျခခံ လူ႕အခြင့္ အေရးမ်ားကို ရေအာင္ လုပ္႐ုံတင္မက ဒီအေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ရသင့္ ရထုိက္တဲ့ လူမ်ား ပီပီ ေနမယ္ဆိုတဲ့ သႏိၷ႒ာန္ခ်ဖို႔ လုိပါ တယ္။
လူငယ္မ်ားဟာ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ကို ပခံုးေပၚမွာ ထမ္းသြားရမယ့္ လူေတြျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ကို ပခံုးေပၚမွာ ထမ္းသြားဖို႔ ဆိုတာ အားရွိဖို႔လည္း လိုတယ္။ အက်င့္စာရိတၱလည္း ေကာင္းဖို႔ လိုတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း သမုိင္း အဆက္ဆက္မွာ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြက ဘာလဲ၊ ဒီ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြ၊ ေကာင္းတဲ့ ထံုးစံေတြကို ဆက္ၿပီးေတာ့ ထိန္းသိမ္းထားမယ္။ မေကာင္းတာေတြက ဘာလဲ၊ မေကာင္းတာေတြက္ုိ ျပဳျပင္သြားမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြလည္း ထားဖို႔ လိုပါတယ္။
အဲ့ဒီေတာ့ တေခတ္နဲ႔တေခတ္ သင္ခန္းစာယူစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဟိုအရင္ လြတ္လပ္ေရး ေခတ္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အေပၚမွာလည္း သင္ခန္းစာယူရမယ္။ အရင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေပၚမွာလည္း သင္ခန္းစာ ယူရမယ္။ မနက္က အျဖစ္အပ်က္ေတြေပၚမွာလည္း သင္ခန္းစာ ယူရမယ္။ တခ်ိန္လံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳျပင္သြားဖို႔ ဆိုတာ သင္ခန္းစာ ရွာေနရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုစိတ္ရွိမွသာ ေနာင္ အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီး တိုးတက္ စည္ပင္သြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
အခု ဒီေန႔ေမာင္ဖုန္းေမာ္ကို သတိရေသာ အားျဖင့္ ေမာင္ဖုန္းေမာ္ မလုပ္ခဲ့ရတဲ့၊ မထမ္းေဆာင္လိုက္ရတဲ့ တုိုင္းျပည္တာ၀န္ေတြကို အားလံုးက ၀ိုင္း၀န္း ထမ္းေဆာင္သြားမယ္ ဆိုတဲ့ သႏၷိ႒ာန္ခ်ၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ျမင္ဖို႔ အတြက္ ခ်ီတက္သြားၾကပါစို႔လို႔ ဆႏၵျပရင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္” ဟု ေျပာဆိုသြားခဲ့ပါတယ္။
ယခုအခါ ဗိုလ္သန္းေရႊ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္စုဟာ မိမိ္ အာဏာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးအတြက္ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပ်က္ပ်က္၊ လူထုနဲ႔ တိုင္းျပည္ ဘယ္ေလာက္ပဲ နစ္နာနစ္နာ ငါတို႔လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္ ဆိုတာ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူထုေပၚ ဘယ္ေလာက္ ေစတနာ နည္းသလဲ ဆိုတာ ထင္ရွားေနပါတယ္ဗ်ာ။
ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံဟာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔ဆိုတာ ျပည္သူလူထုကို ေလးစား တန္ဖိုးထားၿပီး တုိင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထား ရွိတဲ့ သူေတြ၊ ဉာဏ္ အေျမႇာ္အျမင္ ျပည့္၀ၿပီး တုိင္းျပည္အေပၚ သစၥာရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိဖို႔လိုပါတယ္ဗ်ာ။ ျပည္သူ လူထုဟာ အဲဒီလို ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုပဲ ေတာင့္တေနပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဟာ တပ္မေတာ္ကို တိုင္းျပည္နဲ႔ လူထုကို ကာကြယ္ဖို႔ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဖြဲ႕ထားတာပါ။ စစ္အာဏာရွင္ လူတစု တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးအတြက္ ဖြဲ႕ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္မႈ အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း က်ဆံုးသြားခဲ့ရတဲ့ အာဇာနည္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ကိုဖုန္း ေမာ္တို႔ ေႏွာင္း အတိတ္မွ သမုိင္းပံုရိပ္ကို သင္ခန္းစာ ယူသင့္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက “လူတိုင္းလူတိုင္း မိမိတို႔၏ အခြင့္အေရးကို ရယူလုိျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေရးပင္ျဖစ္တယ္”
စာကိုး
(၁) ျမန္မာစြယ္စံုက်မ္းအတြဲ (၁၅) စာ ၂၆၉၊ ၂၇၀
(၂) ေရႊကြၽန္းေသာင္း “ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေျပာဖူးတယ္” ေရႊတူဂ်ာနယ္ (၁- ၅ - ၇၂ )
(၃) ေမာင္ဇနိယ “ေထာင့္သံုးရာျပည့္ အေရးေတာ္ပံုမွ အာဇာနည္ေအာင္ေက်ာ္” အုိုးေ၀မဂၢဇင္း ( ၁ - ၁- ၆၉ )
(၄) ဦးေလးေမာင္၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္း (ဒုတြဲ) စာေပဗိမာန္ ပႀကိမ္ ၁၉၇၄။
(၅) ……. တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသမုိင္း (ဒုတြဲ) စာေပဗိမာန္ ၁၉၇၄၊ စာ ၃၅၉၊ ၃၆၀။
(၆) သန္း၀င္းလႈိင္၊ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ျမန္မာ့သမိုင္း အဘိဓာန္ (ဒုတြဲ) ပညာေရႊတိုက္ စာအုပ္တိုက္ ပႀကိမ္ ၂၀၁၀။
(၇) ……………ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ေရြးစင္ မိန္႔ခြန္းမ်ား ၁၉၉၅။
Comments