 |
| Photo - MoeMaKa |
(မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၆
၂၀၁၆ ႏွစ္ဆန္းခ်ိန္မွာ အေစာဆုံး ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသူက စာေရးဆရာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇန္န၀ါရီလ ၂၆၊ ပစိဖိတ္ကမ္းေျခစံေတာ္ခ်ိန္ မနက္ခင္းမွာ သတင္းကို ၾကားေတာ့ ရန္ကုန္အခ်ိန္ ၂၆ ရက္ ညဖက္မွာကတည္းက ကြယ္လြန္ႏွင့္ျပီလို႔ ဆိုရမွာပါ။
မိုးမခအဖြဲ႔အေနနဲ႔ ဆရာမကြယ္လြန္မီ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ ဆုံစည္းခြင့္ရ စာေပစကား၀ိုင္းေလး လုပ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့အတြက္ လြမ္းေမာဖြယ္ အမွတ္တရျဖစ္ရပါတယ္။
 |
| ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ာၤ)၊ ျမဇင္၊ ေမာင္မိုးသူ၊ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ (ဓာတ္ပုံ - မိုးမခ) |
 |
| ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ေမာင္မိုးသူ၊ ခင္ေဆြဦး၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္၊ ၀င္းေဖ |
ေနာက္တၾကိမ္ကေတာ့ ေမာင္စြမ္းရည္ ရန္ကုန္ေရာက္ခိုက္ မိုးမခစာေပစကား၀ိုင္း ႏို၀င္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၅ မွာ စီစဥ္ခဲ့စဥ္ကျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္အနီးမွာ မရွိေသာ္လည္း ရန္ကုန္က မိုးမခ၀ိုင္းေတာ္သားေတြက စာေပလူၾကီး ၆ ဦးျဖစ္တဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ေမာင္မိုးသူ၊ ခင္ေဆြဦး၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္နဲ႔ ၀င္းေဖ တို႔ကို စုစည္းျပီး မိတ္ဆုံစကား၀ိုင္းေလး HOME မွာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာက ျမန္မာစာေပ နဲ႔ ဘာသာစကားအေၾကာင္း အားပါးတရ ေဆြးေႏြးသြားတာကို ၾကားနာရတာကလည္း ၀မ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ပါ။
စာေပနဲ႔ စာနယ္ဇင္းေလာကရဲ့ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးပိုင္းမွာ တက္ၾကြ လႈပ္ရွားသူ အႏုပညာခုံမင္ ဖန္တီးသူ လူငယ္ေတြအျဖစ္ ၾကီးျပင္းျပီး မဆလေခတ္၊ န၀တ-နအဖ ေခတ္ကို ေက်ာင္းဆရာ၊ စာေပသမားအျဖစ္ ၾကံ့ၾကံ့ခံ ျဖတ္သန္းၾကသူ လူၾကီးေတြ (၇၀-၈၀တန္း) ေတြ သိပ္ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔တေတြက သူတို႔ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႔အၾကံဳ အေတြးအျမင္ အႏုပညာကို လက္ဆင့္ကမ္း မွ်ေ၀ၾကတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔တေတြက လိုခ်င္ တပ္မက္ ခုံမင္စြာ လက္ေ၀ခံခြင့္ရခဲ့တာလည္း ဒုလႅဘတခု ျဖစ္ပါတယ္။
တိုင္းျပည္ရဲ့ အေ၀းကို ေရာက္ရွိျပီး စာေပ အႏုပညာ ရင္ျပင္တခု တည္ေဆာက္ခဲ့ရတဲ့အခါ အဲသည္တန္ဖိုးက သိသာထင္ရွားပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္က မိုးမခကို စတင္ေတာ့ ျပည္ပေရာက္ စာေပ အႏုပညာရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ေၾကးမုံဦးေသာင္း၊ ဦးတင္မိုး၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ဦး၀င္းေဖ၊ ေဒၚမာမာေအး၊ ေမာင္သာရတို႔ရဲ့ အေျပာအဆို ဆူပူဆုံးမမႈ ညႊန္ၾကားမႈ အရိပ္အာ၀ါသကို ခိုလႈံျပီး အင္အားေတြ ရရွိခဲ့ တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္ရဲ့ အဆက္အစပ္ရွိမႈေတြေၾကာင့္ စာေပနဲ႔ အႏုပညာနယ္မွာ က်ေနာ္တို႔ လူုျဖစ္ခြင့္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္လိုနဲ႔ မိုးမခစာေပ တံတားေလးတစင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ကူးလူး ဆက္ဆံခြင့္ရျပန္ေတာ့လည္း အဲဒီ အဆက္အစပ္ အစဥ္အလာေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္က စာေပလူၾကီးေ၊ လူငယ္ေတြရဲ့ ေႏြးေထြးေသာ ေဖးမ ၾကိဳဆိုမႈကို ခံစားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က သူ႔ေခတ္ျပိဳင္ေတြျဖစ္တဲ့ တင္မိုး၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ဂုဏ္ထူး သိန္းႏိုင္တို႔နဲ႔အတူ ရင္ေဘာင္တန္းသလို သူ႔ဟန္ သူ႔စတိုင္ သူ႔လိုင္းနဲ႔လည္း ေပါက္ေျမာက္သူတဦးပါ။ က်ေနာ္တို႔လို မဆလ မ်ဳိးဆက္ (မဆလေခတ္ထဲ ေမြးလို႔)ေတြက သူ႔ စိုးေအာင္၊ ျမတ္သစ္ ဆိုတဲ့ ျမန္မာဂ်ိန္းစ္ဘြန္း ၀တၳဳ စီးရီးေတြနဲ႔ ၾကီးခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာရသလဲဆိုေတာ့ ကာရိုက္တာ (လူ႔စရိုက္) သရုပ္ေဖာ္မႈေတြကို သိၾကရပါတယ္။ စံျပကာရိုက္တာေတြနဲ႔ အဆိုးအစြန္းေရာက္ ကာရိုက္တာေတြရဲ့ ျပိဳင္ပြဲေတြကို ဖတ္ရႈ စြဲလန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၈၀ မတိုင္မီ ျမန္မာစာေပေလာက လုံးခ်င္းေခတ္ေကာင္းခ်ိန္ကေန ၁၉၈၀ ေနာက္ပိုင္း ေပဖူးလႊာ၊ မေဟသီ၊ ခ်ယ္ရီ၊ ဒဂုန္၊ သဘင္၊ စပယ္ျဖဴ၊ စတဲ့ လစဥ္မဂၢဇင္း တေခတ္ဆန္းခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က ေမာ္ဒန္ရသ ၀တၳဳေတြဖက္ကို ေျပာင္းသြားပါတယ္။ စာေပေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ ေမာ္ဒန္စာေပ သေဘာထား မိတ္ဆက္ေတြ ေရးလာေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔ကုိ ေဖ်ာ္ေျဖေရးခံစားခ်က္သက္သက္ကေန အႏုပညာ ရသ ခံစားခ်က္ေတြကို ဆြဲေခၚသြားႏိုင္တာပါပဲ။ အာဏာရွင္ေခတ္ေအာက္က စာေပစိစစ္ေရး တင္းၾကပ္မႈေအာက္မွာ ျဖစ္တဲ့နည္း ရွိတဲ့ အႏုပညာနဲ႔ စာေပသမားေတြဟာ အမွန္တရားကို ခ်စ္ခင္ ကာကြယ္ဖု႔ိ၊ ကိုယ္ယုံၾကည္တာကို ဆြဲကိုင္ ထုတ္ေဖာ္ ဆႏၵျပဖို႔ကို ေရးသားခဲ့ၾကပါတယ္။
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ မိမိယုံၾကည္တဲ့ စာေပအယူအဆ သေဘာတရားေတြကို အျပန္အလွန္ ေ၀ဖန္ ေရးသားၾကတဲ့ သူတို႔စာေတြ ေဆာင္းပါးေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ကို အျမင္က်ဥ္းဖို႔၊ ေခါင္းမာဖို႔၊ ရန္လို အမုန္းပြားဖို႔ စည္းရုံး ေရးသားတာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ရွိေန ရပ္ေနတဲ့ ေနရာကေန တိုးခ်ဲ႔ဖုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ဖို႔ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းကို ခ်ဲ႔သည္ထက္ ခ်ဲ႔ျပီး က်ယ္၀န္းေစဖို႔ အားေပး လမ္းျပခဲ့တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ သူတို႔ စာေပလူၾကီးေတြနဲ႔ နီးကပ္ ရင္းႏွီးလာတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့မွ ပိုျပီး သေဘာေပါက္မိတာက သူတို႔ရဲ့ ခြင့္လႊတ္မႈနဲ႔ ရင့္က်က္စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပသေဘာထား၊ အႏုပညာဖန္တီးမႈနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မည္သို႔ပင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးေနၾကပါေစ၊ သူတို႔ေတြအခ်င္းခ်င္းေပၚက ေမတၱာနဲ႔ ပရိသတ္အေပၚက ေစတနာဆိုတာကေတာ့ တစက္ေလးမွ ေလ်ာ့ပါးျခင္း မရွိဘူး ဆိုတာပါ။ ဥပမာ - ေမာင္စြမ္းရည္နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က စာေပအယူအဆ ျငင္းခုံေဆြးေႏြးေနၾက ဆန္႔က်င္အျမင္ တင္ျပေနၾကေသာ္လည္း တဦးနဲ႔ တဦးကေတာ့ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ ခင္မင္ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္ေနၾကဆဲ ဆိုတာပါပဲ။
ေခတ္ၾကီးက အေမွာင္ခ်ထားေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြထဲမွာ အဲသည္လို ထဲထဲ၀င္၀င္ နားလည္ေပးတဲ့ စိတ္ေတြ နည္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာတို႔တေတြက အဲသည္ စာေပအႏုပညာသမားအခ်င္းခ်င္းၾကားက နားလည္တဲ့ ရဲေဘာ္စိတ္ေတြန႔ဲ အျမင္မတူေသာ္လည္း အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ျပီး ထုတ္ေဖာ္ ေဆြးေႏြး ခ်ဲ႔ထြင္တဲ့ အေလ့အက်င့္ကို စာေပ စာနယ္ဇင္း စင္ျမင့္ေတြကေန ပရိသတ္ေတြ ျပည္သူေတြကို လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။
ခုနင္ကေျပာခဲ့သလို ဆရာတို႔ေတြ အသက္ၾကီးတဲ့အခ်ိန္မွ နီးနီးကပ္ကပ္ေတြ႔ရေတာ့ သူတို႔တေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ေခတ္ဆိုးၾကီးနဲ႔ သူတို႔တေတြရဲ့ ယုံၾကည္မႈ အႏုပညာသီလကို မက်ဳိးေပါက္ေအာင္ ၾကံ့ၾကံ့ခံ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကရတာေတြကို ျမင္သာလာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တေတြ ကိုယ္တိုင္ကေကာ လို႔လည္း ေမးခြန္း ျပန္ထုတ္မိပါတယ္။ သူတို႔တေတြလိုမ်ဳိးပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔တေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း ေခတ္ဆိုး ေခတ္ၾကပ္ၾကီးတခုေအာက္မွာ တနည္းတဖုံ ရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္းေနရဆဲပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေခတ္ျပိဳင္ေတြဆိုတာလည္း လြန္ခဲ့တဲ့သူတုိ႔ရဲ့ သက္လတ္ပိုင္း (၄၀-၅၀) တန္း၊ မာန္ေတြ မာနေတြ ဂုဏ္ေတြ ေမာက္ေကာင္းခဲ့တုန္းက အခ်ိန္မ်ဳိးလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ သည္အခ်ိန္မွာ သူတို႔တေတြ လြတ္လပ္စြာ အေၾကာက္အလန္႔ အမုန္းတရား အဂတိမဲ့စြာ မတူကြဲျပားခြင့္၊ ေဆြးေႏြးေ၀ဖန္ ျငင္းခုန္ခြင့္၊ အခင္အမင္ မပ်က္တန္း၊ ေမတၱာ ေစတနာ မပ်က္တန္း ေနထိုင္ခဲ့ၾကတာေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ျပီး က်ေနာ္တို႔ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ၾကမယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြ အာဏာရွင္ေတြ ေပးတဲ့ စိတ္ဓာတ္က "ကိုယ့္နဲ႔ မတူ ကိုယ့္ရန္သူ" ဆိုတာပါ။ ရန္သူဆိုတာနဲ႔ ဖ်က္ဆီး ေခ်မႈန္း အျပဳတ္ အျပတ္တိုက္ဖို႔ အေရး ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြကေတာ့ မတူညီေသာ္လည္း အတူလက္တြဲ ေနထိုင္ေရး၊ ရွင္သန္ေရး၊ ကိုယ္သန္ရာ သန္ရာ အႏုပညာ လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တူရာ သန္ရာ ပရိသတ္နဲ႔ အဆုံးအျဖတ္ ခံယူၾကတာ၊ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ရွင္သန္ က်န္ရစ္တာနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟစ္တလာက အမုန္းတရားနဲ႔ ျပင္သစ္ျပည္ ပါရီျမိဳ့ေတာ္ကို မီးတင္ ရွဳိ႔ ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ္လည္း ပါရီဟာ ယခုအခ်ိန္အထိ အႏုပညာ၀တ္ရုံျခဳံျပီး ဆက္လက္ ရွင္သန္ က်န္ရစ္ပါတယ္။
ဆရာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ကြယ္လြန္ျပီ၊ ဆရာ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစသတည္း။ ။
(ေလးစားစြာျဖင့္ - ေမာင္ရစ္)