၀င္းျမတ္၊ ရန္ကုန္
ဒီဇင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၀၉
ေလးတန္းအထိသာေက်ာင္းေနခဲ့ဖူးတဲ့ ရယက အတြင္းေရးမွဴး ကိုတင့္မ်ိဳး(၄၂ႏွစ္)ဟာ ႏိုင္ငံေရး ဆုိတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ သူေနထုိင္တဲ့ရပ္ရြာ ဖြ႕ံၿဖိဳး တုိးတက္ေရးကိုသာ အားသြန္ခြန္စုိက္ လုပ္ေဆာင္သူ တစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္အေျခဥပေဒကို စာအုပ္ေတာင္ ျမင္ဖူးသူ မဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ၁၅ ႏွစ္ၾကာ ေရးဆြဲခဲ့ရတဲ့ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳႏုိင္ဖို႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲမွာ သူ႔ေက်းရြာမဲရံုကို တာ၀န္ယူ ဦးစီးၿပီး ေထာက္ခံမဲေတြရေအာင္ လုပ္ခဲ့ရသူပါ။
သူေနထုိင္တဲ့ေက်းရြာေလးဟာ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွာတည္ရွိၿပီး ၂၀၀၈ ခုနစ္ ေမလအတြင္းက တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဆုိင္ကလုန္း နာဂစ္ဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံခဲ့ရတဲ့ရြာျဖစ္ၿပီး သူကိုယ္တုိင္ဟာလည္း မုန္တုိင္းအတြင္း ကံေကာင္းလို႔ မေသဘဲ က်န္ရစ္သူ တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။
မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရၿပီး စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူတုိ႔ေက်းရြာေလးမွာ အေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳ ေထာက္ခံမဲ ရရွိေရး ေဆာင္ရြက္ရတာ သိပ္မခဲယဥ္းခဲ့ပါဘူး။
ဗလာမပါကံစမ္းမဲနဲ႔ အေျခခံဥပေဒ
သူ႔ေက်းရြာေလးမွာရွိတဲ့ မဲေပးခဲ့တဲ့သူေတြကို စိတ္၀င္စားေစခဲ့တဲ့အရာကေတာ့ အေျခဥပေဒ ေထာက္ခံမဲ မေပးခင္ ႏိႈက္ခဲ့ၾကရတဲ့ ဗလာမပါ ကံစမ္းမဲပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေပါက္မဲအျဖစ္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္လို အသင့္စားေသာက္ကုန္၊ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး၊ တာေပၚလင္၊ အိမ္ရိုက္သံ စတဲ့ အေျခခံအိမ္ေဆာက္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သဘာ၀ေဘးဒဏ္သင့္ ရြာသားေတြ အၾကိဳက္ေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ဆိုတယ္။
ဘာေၾကာင့္ အေျခခံဥပေဒ ေထာက္ခံ ကန္႔ကြက္ကို ဗလာမပါ ကံစမ္းမဲနဲ႔တြဲရတာလဲ။ ေတာ္ရံုလူ ဘယ္သူမွ မေတြးမိတဲ့ အရာကို ကိုတင့္မ်ိဳးက ရြာသားေတြလည္း ေက်နပ္ေစ၊ အထက္က လုပ္ခိုင္းတဲ့ ေထာက္ခံမဲလည္း ရေစဆိုၿပီး စိတ္ကူးႀကံဆလိုက္တာပါ။
ဒါေပမယ့္ မဲေပးတဲ့ရြာသားေတြထဲမွာ ၾကက္ေျခခတ္ျခစ္မယ့္ ခ်ာတိတ္တေယာက္ ပါလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုတင့္မ်ိဳး အလုပ္ရႈပ္ရၿပီေပါ့။ ေက်းရြာလံုးကၽြတ္ အတည္ျပဳ ေထာက္ခံမဲရေအာင္ သူလုပ္ေဆာင္ခဲ့ရပံုကို ကိုတင့္မ်ိဳးက ျပန္ေျပာျပတယ္။
“သူ႔ကိုေျပာျပတယ္၊ ေနာက္ထပ္ ငါ လူႀကီးလုပ္ရဖို႔အတြက္ ငါ မင္းကို ဒီစကားေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အခု ငါတို႔ ထမင္းငတ္ေနၿပီ။ ငါ ေရွ႕ကေန တက္ေတာင္းေနရတာ။ မင္း ငါ့လို ေတာင္းေကၽြး ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ မင္းလုပ္ခ်င္တာ မင္း လုပ္လုိက္။ ဒီလုိမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ မလုပ္ပါနဲ႔။ ငါတို႔ ထမင္းငတ္သြားလိမ့္မယ္ လို႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာလူေတြက ထမင္းငတ္မယ္ဆိုရင္ ေၾကာက္ၾကတယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ သေဘာပဲဗ်ာ တဲ့။ လံုး၀ ၾကက္ေျခခတ္မေတာ့ဘူး”
သူကပဲဆက္ေျပာတယ္။
“အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရက အေမရိကန္ေဒၚလာ ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီၿပီး ရေနၿပီ ဘာညာ သတင္းေတြကေန ၾကားေနရတယ္။ ကိုယ္က ၄ တန္းပဲ ေအာင္ထားေတာ့ တြက္တတ္သေလာက္ တြက္ၿပီး တို႔ေတြေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ရေကာင္းပါရဲ႕ေလလို႔ ေတြးမိတာေပါ့။ ေမွ်ာ္လင့္တာေပါ့။ ဒါ အရိုးသားဆံုး ေျပာတာေလ။ ရြာထဲမွာရွိတဲ့ လူႀကီးေတြနဲ႔ တုိင္ပင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘာမွ ထည့္စဥ္းစားမေနနဲ႔။ ထမင္းစားဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဗလာမပါကံစမ္းမဲ လုပ္လုိက္တယ္´
ကိုတင့္မ်ိဳး ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး စားနပ္ရိကၡာအကူအညီေတြ သြားေတာင္းတဲ့အခါ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးတာ၀န္က် ၀န္ႀကီးေတြက အေျခခံ ဥပေဒမဲေပးရင္ အထက္လူႀကီးေတြ မၿငိဳျငင္အာင္လုပ္ေပးဖို႔ အျမဲ ေျပာေလ့ရွိတယ္။
အဲသည့္အခ်ိန္က ပုဂၢလိက အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြကို ၿမိဳ႕နယ္ အာဏာပိုင္ေတြက တစ္ဆင့္ ေက်းရြာေတြကို ျပန္လည္ ျဖန္႔ျဖဴး ေပးေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
သူ ေနထုိင္တဲ့ေက်းရြာမွာ မဲေပးႏိုင္တဲ့လူဦးေရ ၁၄၀၀ မွာ ၁၀၀၀ ေလာက္က ၾကိဳတင္ မဲထည့္ခဲ့ၾကတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ က်ိန္းေသေပါက္ ေထာက္ခံမဲေပးမယ့္ သူေတြကို ႀကိဳတင္မဲ အျဖစ္ လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။
မဲမေပးရေပမယ့္ မဲႏိႈက္ခြင့္ေတာ့ေပးရမယ္
မဲေပးဖို႔လူစာရင္းေကာက္တုန္းကရွာမေတြ႕လို႔ ေသစာရင္းျပခဲ့တဲ့သူေတြ မဲေပးခါနီးမွ ေရာက္လာတဲ့အခါ အေျခခံဥပေဒကို မဲမေပးရတာ ျပႆနာမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုတင့္မ်ိဳးရဲ႕ ဗလာမပါကံစမ္းမဲ မႏိႈက္ရတာက ျပႆနာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္မေသလည္း မဲစာရင္းမွာအေသျပၿပီး ဗလာမပါကံစမ္းမဲကိုေတာ့ ႏိႈက္ခြင့္ ျပဳခဲ့ရတယ္။
ကိုတင့္မ်ိဳး ေနထုိင္တဲ့ ေက်းရြာမွာလုိပဲ အျခားေက်းရြာေတြမွာလည္း ေက်းရြာ အာဏာပိုင္ေတြက မုန္တုိင္းဒဏ္သင့္ ျပည္သူ လူထုကို အလွဴရွင္ေတြဆီက ရရွိတဲ့ အစားအေသာက္ ရိကၡာေတြနဲ႔ သိမ္းသြင္းၿပီး အေျခခံဥပေဒ ေထာက္ခံမဲ ရရွိဖို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။
“မဲေပးတဲ့သူေတြကို ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေတြေပးမယ္ ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ေယာကၡမနဲ႔ မိန္းမက သြားေပးၾကတာ သူတို႔ ေခါက္ဆြဲကိုးထုပ္ေတာင္ ရခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္ဘာမွမသိတဲ့ အေျခခံဥပေဒကို မဲသြားမေပးဘူး”
မုန္တုိင္းအၿပီးမွာ ေက်းရြာ လူထု စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ ေက်းရြာ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးေတြကို အားသြန္ ခြန္စိုက္ ႀကိဳးပမ္းသူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရြာသားေတြက ကိုတင့္မ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တာကို ၀ိုင္း၀န္း ကူညီ လုပ္ေဆာင္ေပးၾကတယ္ လို႔လည္း ရြာသားေတြက ေျပာၾကတယ္။
ကိုတင့္မ်ိဳးဟာ မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ၿပိဳပ်က္သြားတဲ့ သူ႔ေနအိမ္ကို ခ်က္ခ်င္း မျပင္ႏိုင္ေသးဘဲ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ထားခဲ့ၿပီး ေက်းရြာလူထု စား၀တ္ ေနေရး အတြက္ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ၿပီး အကူအညီေတြ ေတာင္းေပးခဲ့တယ္။ လယ္သမားေတြ လယ္လုပ္ငန္း အခ်ိန္မီလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ အကူအညီေတြရေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ေပမယ့္ သူကိုယ္ပိုင္ လယ္ေတြ ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိဳးဖို႕ေတာ့ အခ်ိန္ ေနာက္က်ခဲ့ရတယ္။
“ကိုတင့္မ်ိဳးက ရပ္ရြာလူႀကီး ဆိုေပမယ့္ ရပ္ရြာကို အႏိုင္မက်င့္ဘူး။ တစ္အိမ္တစ္ေယာက္ လုပ္ရမယ္လို႔ ေ၀စုခြဲထားတဲ့ အလုပ္ေတြဆိုရင္ သူကိုယ္တုိင္ ခါးေတာင္းႀကိဳက္ၿပီး ဆင္းလုပ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၾကည့္မေကာင္းလို႔ သူ႕ကို မလုပ္ဖို႔ တားရတယ္။ ရြာထဲမွာက်န္တဲ့လူႀကီးေတြထက္ သူ႕ကို လူေတြက ပိုၿပီး ယံုၾကည္ အားကိုးၾကတယ္”
ျပည္သူ႔ဆႏၵကိုမ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ကိုတင့္မ်ိဳးတို႔ရြာဟာ ခေမာက္ (အမိ်ဳးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္)ကို မဲေပးခဲ့တဲ့ရြာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုတင့္မ်ိဳးကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခေမာက္လည္းမဟုတ္ စပါးႏွံ(တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီ) လည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး တဲ့။
“အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က စပါးႏွံလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ခေမာက္လည္း မဟုတ္ဘူး။ ခ်ိန္ခြင္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ခ်ိန္ခြင္တံဆိပ္ေလးကို ၾကိဳက္လို႔။ ဒီမွာ ခ်ိန္ခြင္က အေယာက္ အစိတ္ေလာက္ပဲ ရတယ္။ အျပတ္အသတ္ကို ရံႈးတာ။ ဒီရြာက ခေမာက္ရြာ” လို႔ ကိုတင့္မ်ိဳး သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ပါတီကို မဲေပးခဲ့ရတဲ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျပန္ေျပာျပတယ္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကတည္းက စစ္အစိုးရဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီး ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာေတာ့ စစ္အစိုးရသက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ပထမဆံုး ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္။
အဲသည့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ပါတီျဖစ္တဲ့ စပါးႏွံပါတီ (တုိင္းရင္းသား စည္းလံုး ညီညြတ္ေရး ပါတီ)ဟာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ ၄၉၂ ခုမွာ ၁၀ ေနရာသာ ရရွိခဲ့ၿပီး ခေမာက္ပါတီ (အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္)ဟာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ ၃၉၂ ေနရာနဲ႔ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ စစ္အစိုးရက ခေမာက္ပါတီကုိ အစိုးရဖြဲ႕ခြင့္နဲ႔ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ မျပဳခဲ့တဲ့အျပင္ ပါတီရဲ႕ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုတင့္မ်ိဳးဟာ သူ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာပါတီကို မဲေပးခြင့္ရခဲ့ေပမယ့္ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပျပဳလုပ္မယ္လို႔ စစ္အစိုးရက ကတိျပဳထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၾကံ့ခိုင္ေရးအသင္းက အသြင္ေျပာင္းဖြဲ႕စည္းမယ့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို ပါတီ၀င္ငါးဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္း ရေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္လို႔ ၿမိဳ႕နယ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ဖိအားေပးမႈကေတာ့ ကိုတင့္မ်ိဳးကို အႀကီးအက်ယ္ အၾကပ္ေတြ႔ေစတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
“ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ။ ပါတီ၀င္ ငါးဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္း ရေအာင္ လုပ္ပါတဲ့… စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းတုန္းက ဘုန္းႀကီးေတြ အသတ္ခံရတယ္။ ဒီပဲယင္းအေရးအခင္း လူေတြကသိၾကတယ္။ ၾက့ံခိုင္ေရးကို လူေတြက မုန္းေနၾကၿပီ။ နာဂစ္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ၾကံ့ခုိင္ေရးကေန ေရေတာင္ လာလွဴတာ မရွိခဲ့ဘူး”
ဖန္တီးထားတဲ့ ရန္သူနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္
ၾကံ့ခုိင္ေရးကို ပါတီ၀င္ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း ရေအာင္လုပ္ေပးရမယ့္ကိစၥဟာ မလြယ္ေလာက္ဘူးလုိ႔ ၿမိဳ႕နယ္အာဏာပိုင္ေတြကို ကိုတင့္မ်ိဳး ျပန္ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခါ အာဏာပိုင္ေတြက ျမန္မာလူမ်ိဳးကို ျမန္မာလူမ်ိဳးအုပ္ခ်ဳပ္တာ ခံမလား၊ တုိင္းတပါး စြက္ဖက္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္တာခံမလား ဆိုၿပီး ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေမးခြန္းဟာ အေျခခံဥပေဒကို မဖတ္ဖူးတဲ့ ကိုတင့္မ်ိဳးလိုလူအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသားက ကုိယ့္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနမယ့္ ပံုရိပ္ကို ေတြးျမင္ေစၿပီး အစိုးရအလိုက် သိမ္းသြင္းႏိုင္တဲ့ အထိေရာက္ဆံုးေမးခြန္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေမးခြန္း အေမးခံရၿပီးေနာက္မွာ ကိုတင့္မ်ိဳးလည္း သူတို႔ခိုင္းတဲ့အတိုင္းပဲ လုပ္ေပးရမလားလို႔ ေတြေ၀စိတ္ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါေတာ့တယ္။
လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္ ျပင္စလူၿမိဳ႕နယ္ခြဲအပိုင္ ေက်းရြာေတြမွာလည္း ၾက့ံခုိင္ေရးနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြက မုန္တုိင္းသင့္ေဒသ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး အတြက္ အန္ဂ်ီအို အဖြဲ႕အစည္းေတြက အကူအညီေတြ လာေရာက္ေပးတဲ့အခါ အစည္းအေ၀း ေခၚၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ စည္းရံုး သိမ္းသြင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္တယ္လို႔ ေဒသခံေတြက ဆိုပါတယ္။
“ခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ မုန္းသည္ျဖစ္ေစ လာမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႏွလံုးသားနဲ႔ မဆံုးျဖတ္ဘဲ ဦးေႏွာက္နဲ႔သာ ဆံုးျဖတ္ၾကပါ။ လူေရြးမမွားဖို႔ လိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္က မုန္တုိင္းသင့္ ျပည္သူေတြကို ေထာက္ပ့ံမႈေတြ ေပးေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔အျမင္ပဲ မဟုတ္လား လို႔ ၾက့ံခုိင္ေရး အတြင္းေရးမွဴးက ရြာမွာ အစည္းအေ၀း လုပ္တုိင္း ေျပာတယ္”
မုန္တုိင္းသင့္ေဒသ ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးကာလ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အစိုးရက ေထာက္ပံ့ လွဴဒါန္းမႈထက္ ပုဂၢလိကနဲ႔ အန္ဂ်ီအို အဖြဲ႕အစည္းေတြက အျပတ္အသတ္ မ်ားျပားစြာ ကူညီ ေထာက္ပံ့ခဲ့ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ မုန္တုိင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ကယ္ဆယ္ေရး ကာလမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း၊ ဗလီ စတဲ့ ဘာသာေရး အသင္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ပုဂၢလိက အလွဴရွင္ေတြကသာ အထိေရာက္ဆံုး ကူညီခဲ့ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။
ေက်းရြာဖြံ႔ၿဖိဳးေရးနဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔ေထာက္ခံေရးကို တြဲစပ္ထားျခင္း
နာဂစ္အၿပီးမွာ ပုဂၢလိကအလွဴရွင္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ရဲ႕လွဴဒါန္းမႈေၾကာင့္ ကိုတင့္မ်ိဳးတုိ႔ရြာမွာ ေက်းလက္ က်န္းမာေရးေဆးေပးခန္း အေဆာက္အဦနဲ႔ စာသင္ ေက်ာင္းေဆာင္ အေဆာက္အဦ ေကာင္းေကာင္း ရွိေနပါၿပီ။ တုိက္နယ္က်န္းမာေရး ေဆးေပးခန္းနဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္း ျဖစ္ဖို႔ကို ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္နဲ႔ သက္ဆုိင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြအထိ စာရင္းေတြ ပို႔ၿပီးပါၿပီ။
အလယ္တန္း(ခြဲ)ေက်ာင္းသာရွိတဲ့ ကိုတင့္မ်ိဳးေနထုိင္တဲ့ရြာမွာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြဟာ မနက္ ေလးနာရီေလာက္ကတည္းက တျခားရြာကို စက္ေလွနဲ႔ ေက်ာင္းသြားတက္ရတာေၾကာင့္ အလယ္တန္း ေအာင္ၿပီးတာနဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္း ဆက္တက္ႏုိင္ဖို႔ အတားအဆီးတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းလည္း ေသခ်ာမတက္ခဲ့ရဘူး။ ဘဲြ႕လည္းမရခဲ့ဘူး။ ရြာက ကေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ့္လုိ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ားကုတ္က်ားခဲနဲ႔ ေက်ာင္းျဖစ္ေျမာက္ဖို႔ မာန္မာန္မဲမဲၾကားထဲကေန ေပၿပီးလုပ္ေနတာ´ လို႔ ကိုတင့္မ်ိဳးက ေျပာတယ္။
သူကဆက္ၿပီးေျပာတယ္ …
“ရေအာင္ လုပ္တာလည္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ရွိတယ္၊ မရေအာင္ လုပ္တာလည္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ရွိတယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ အဲဒါေတြ ျဖစ္မလာဘူး ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အရင္အႏွီးေတြ ဆံုးမွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပစ္မေျပာေစခ်င္ဘူး´
စစ္အစိုးရက ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရပါတီကို အာဏာ လြဲမေပးခဲ့တာကိုေရာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳတဲ့ အခါမွာလည္း ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵအမွန္ကို ရရွိခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သိေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အာဏာပိုင္ေတြ အလိုက် မလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ရင္ ရပ္ရြာ ေကာင္းစားဖို႔လမ္း သိပ္မျမင္ဘူးဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ကိုတင့္မ်ိဳး အမွားအမွန္ကို မေ၀ခြဲႏုိင္ျဖစ္ေနရတယ္။
ကိုတင့္မ်ိဳးဟာ ႏိုင္ငံေရး ဆုိတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ သူေနထုိင္တဲ့ ရပ္ရြာ ဖြ႕ံၿဖိဳးတုိးတက္ေရးကို အားသြန္ခြန္စုိက္ လုပ္ေဆာင္သူတစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ ကိုတင့္မ်ိဳးရဲ႕ လက္ထဲမွာရွိတာ မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႔လို ရပ္ရြာေကာင္းစားလိုသူ သူ႔လုပ္ရပ္ဟာ ရြာအက်ိဳးရွိဖို႔သာပဲ ဆိုၿပီး ရိုးသားစြာ ယံုႀကည္ေနသူ အမ်ားႀကီးရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ့ ရွိေနမွာပါ။
(ဓာတ္ပုံ - နာဂစ္ျဖစ္ၿပီး တလေက်ာ္ အၾကာတြင္ ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုမ်ားက ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်းရြာမ်ားသို႔ ဆင္းၿပီး အိမ္အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား ေ၀ငွေနစဥ္ - သမိန္ေထာေက်းရြာ)
Comments