Mar Mar Aye -331

“ေျပာျပစရာေတြလည္း တပံုႀကီးရွိေသးတယ္” အမွတ္ (၃၃၁)

ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ထင္တ့ဲ သုေမာင္
မာမာေအး
ေမ ၃၁၊ ၂ဝ၁ဝ

မာေအးခ်စ္တဲ့ ေသာတရွင္ေတြ၊ ဂီတဝါသနာရွင္ေတြ အားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ေသာတရွင္တုိ႔ေရ -
ၿပီးသြားတဲ့ တပတ္မွာ သြားႏွင့္ေလသူ ေမာင္ငယ္ သုေမာင္ကေလး ကိစၥေျပာေနပါတယ္။ စာေရးဆရာလည္း ျဖစ္တယ္၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လိုက္ အဆိုေတာ္ ဆိုေတာ့ ေျပာစရာေတြ ရွိေသးတာေပါ့။ ေနာက္တပတ္က် ေျပာဦးမယ္လို႔လည္း ေျပာထားတယ္မို႔လား။

သူက်င္လည္ခဲ့ရာ အႏုပညာရပ္ဝန္းေတြထဲမွာ မာေအးစၿပီး သတိထားမိလာတာ သူေမာင္ - စာေရးဆရာကိုပါ။ ဦးေလး ကိုသာဓုႀကီးရဲ႕သား - ဘာေတြေရးပါလိမ့္ ဆိုတဲ့ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေကာက္ဖတ္မိတာ “အခ်စ္နဲ႔သူ၏ကိုကို” ဝတၳဳက အစဦးပါပဲ။ မ်ားလာေတာ့ ေနာက္ပိုင္း မဖတ္အားေတာ့ဘူး။ သူ႔ေရးဟန္က ျပတ္တယ္၊ သြက္တယ္၊ ေတြးၿပီး ျပံဳးရတဲ့ ဟာသကြက္ေတြလည္း သူ႔ေရးဟန္က ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ႔ကေလးေတြနဲ႔ ေျဖမႏိုင္ ျဖစ္ရတာမ်ဳိးေလး ေတြကိုလည္း ဆရာႀကီး သိပၸံေမာင္ဝ စတိုင္မ်ဳိးနဲ႔ ေသာစရာေလး ေရးတတ္လို႔ သေဘာက်ခဲ့ရပါတယ္။ လံုးခ်င္းထက္ ဝတၳဳတိုကို ပိုၿပီး ႀကိဳက္ပါတယ္ရွင္။

သူ႔မိဘက ေပးထားတဲ့ နာမည္ရွိပါတယ္ “ဗလ” တဲ့ရွင့္။ မာေအးတုိ႔ နယ္မွာေတာ့ “ဗလႀကီး၊ ဗလႀကီး” လို႔ေခၚၾကတာ မ်ားပါတယ္။ သူဟာ ဂီတသမားေတြ၊ ရုပ္ရွင္သမားေတြ၊ စာေပသမားေတြနဲ႔ မကင္းႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ အေျခခံနဲ႔မို႔ ဒီနယ္ေျမ သံုးေနရာမွာ ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ထင္ေအာင္ ႀကဳိးစား ေအာင္ျမင္လာေတာ့ - ဒီေဒသေတြမွာ ေတြ႕ရရင္း ရတဲ့ ပုရိသ အမ်ားစုလိုပဲ “ရစ္ေရႊရည္” ႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္ကေလး ျဖစ္လာတာ ဘယ္ဆန္းမွာလဲေလ။

မာေအးဆီမွာ ဇြန္လ (၅)ရက္ - ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေန႔စြဲနဲ႔ BBC က တဆင့္ ပို႔လိုက္တဲ့ သူ႔စာကေလး ရွိေနပါတယ္။ အရက္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေလးတခု ေတြ႔လို႔ ဖတ္ျပလိုက္ဦးမယ္ “ခုဆို က်ေနာ္ အရက္ ျပတ္ေနေပမယ့္ မယံုၾကေသးဘူးဗ်ာ၊ အထူးသျဖင့္ (၂ဝဝ၁) စက္တင္ဘာက က်ေနာ္ အေမရိကမွာ မူးခဲ့တာကိုပဲ တံဆိပ္တံုး ႏွိပ္လိုက္ ၾကတာကိုပဲ ေရးထားေသးတယ္။ ဆက္တဲ့ အပိုဒ္က “လူဆိုတာ တေနရာထဲမွာ” “ရပ္” မေနသလို၊ အၿမဲတမ္း ေလွစုန္ေရစုန္ စီးမေနပါဘူးဗ်ာ” တဲ့။ ေအာ္…. ဒါေၾကာင့္မ်ား “ဂုဏ္” သီခ်င္းကို စတိုင္ က်က် သူ ဆိုခဲ့ေလသလား - သတိရေနတယ္ရွင္။

ဂုဏ္- ဂုဏ္- ဂုဏ္၊ ဂုဏ္ဆိုတာ ေငြကိုေခၚတယ္၊ ေငြကိုသာ ေရလိုသံုးရင္၊ တျပည္လံုးမွာ လုပ္သမွ် တင့္တယ္ (ေယာကၡမႀကီက မ်က္ႏွာခ်ဳိတယ္ ကိုယ့္မယားက ေစတနာပိုတယ္) ၂ ဟင္…….. ေသာက္မယ္ရမ္းမယ္ လမ္းလည္မွာ ဆဲဆဲ လူကိုတြဲလို႔ အိမ္ထဲေခၚမယ္။ လူမွာ ေငြ မရွိရင္ - လင္ယူမိတာ နာတယ္ ထင္တယ္x (သူတို႔ကေလ - သူတို႔က) ေယာကၡမ အိမ္တက္ သားမက္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ မ်က္ႏွာငယ္၊ ဒါေတြကို ငါသိၿပီကြယ္၊ အခ်စ္ဆိုတာ ေလာကမွာ နားမလည္၊ ေငြ…. ရေအာင္ရွာမယ္၊ ေငြ ေငြ ေရလို သံုးမယ္၊ ေသာက္မယ္ စားမယ္ ေပ်ာ္မယ္ ပါးမယ္၊ အခ်စ္ဆိုတာ ကစားျပမယ္၊ သမုဒယနယ္ ဘယ္သူ႔မွ မတြယ္ သူ႔ဘဝ တကယ္ ပ်က္ျပဳန္းေစေတာ့ တသက္လံုးပဲ မိုက္ျပပါေတာ့မယ္ xx (ဂုဏ္-)

ဒီသီခ်င္းေလးဟာ “သည္ေဆာင္းေဟမာန္” ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားမွာ မင္းသားေက်ာ္ေဆြ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္း သီခ်င္းေလးပါ။ အရက္ႀကိဳက္ေသာ ေယာက္်ားသားမ်ား၊ ေယာကၡမနဲ႔ မၾကည္တဲ့ သူမ်ား သာမက - သီခ်င္းႀကိဳက္တဲ့သူ အားလံုး ဆိုတိုင္း ေပ်ာ္ရတဲ့ အရသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေတးတပုဒ္ေပါ့။ ခုေခတ္ထိ စင္ေပၚမွာ ဆိုၾကတုန္းပါ။ ေမာင္ဗလႀကီး စင္ေပၚမွာ ဆိုရင္လည္း ပြဲက်တာေပါ့ရွင္။ အခု သူ႔စာထဲမွာ အေမရိကကို (၂ဝဝ၁) မွာ ေရာက္တုန္းက မူးခဲ့သတဲ့။ သူက မာေအးကို အဆက္အသြယ္ မလုပ္ခဲ့ေတာ့ - ကိုယ့္လာေမးတဲ့ သူေတြကိုေတာင္ ျပန္ျငင္းမိေသးတယ္။ သူ႔က်န္းမာေရးနဲ႔ အရက္နဲ႔က သိပ္ မကိုက္တာေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ အစကတည္းက ပိန္ရွည္ရွည္ေလးမို႔ ပိန္က်သြားတာကို သိပ္မသိသလို ျဖစ္ေနတာပါ။ မ်ားမ်ား “ႏွိပ္” လာတာ ဆိုေတာ့ ခြက္ကပ္နဲ႔ေတာင္ မူးေလာက္ေနမွာေပါ့ေလ။

သူေသာက္တာက ရန္ မျဖစ္တတ္တဲ့ဟာမ်ဳိးရွင့္။ ရယ္ရတယ္။ သူ မေက်နပ္တဲ့ “အေကာ္ဒီယံႀကီး” ကို ညက်ရင္ (တုတ္)၊ မနက္က် ညကမ်ားသြားလို႔ဗ်ာ” ဆိုၿပီး အတည္ေပါက္ႀကီးနဲ႔ တဟီးဟီးလည္း လုပ္တတ္တဲ့ ေမာင္ကေလးမ်ဳိးပါ။ မာေအးအနား ရွိေနတဲ့ CD ေခြမွာ သူဆိုတဲ့ “နဂါးနီ” သီခ်င္းလည္း ပါတယ္ရွင့္။ ဟို ၉၅ -၉၆ မွာ ေဟာင္ေကာင္ အတူ သြားဆိုၾကတုန္းက အျဖစ္ကေလး ေတြးမိလာျပန္ပါတယ္ရွင္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ေလးႏွစ္က အေၾကာင္းမို႔ သီခ်င္းဆိုတဲ့ ခန္းမကိုလည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က တီးဝိုင္း မပါဘဲ သြားဆိုၾကတာမို႔ တီးလံုး အသံသြင္းယူသြားရတဲ့ အခါ ျဖစ္ပါတယ္။ ညီမေလး ေအးဘံုကေတာ့ “သူျဖတ္ထားတယ္ မမေရ - မတိုက္ၾကပါေစနဲ႔” လို႔ မာေအးကို အပ္လိုက္ပါတယ္။ မာေအးကလည္း မိတ္ေဆြေတြကို ေျပာထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသင္းတိုက္နဲ႔ ကပ္လ်က္မွာ ယမကာဆိုင္ ရွိတာကို သတိ မထားမိေတာ့ - သူတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ဝယ္ခဲ့တာကို ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ဘူးေပါ့။ ပြဲသြားဖို႔ နီးေတာ့ တံခါး ဖြင့္မေပးလို႔ ဖ်က္ဝင္ရွာရတယ္ အခန္းထဲလည္း မရွိေတာ့ - လံုၿခံဳေရးနဲ႔ လိုက္ရွာ ဘာညာေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ေတြ႔မယ့္ ေတြ႔ေတာ့ သူ႔ကုတင္ေအာက္ ေျခာက္လက္မေလာက္ လြတ္တဲ့ ေအာက္ထဲမွာ ေမွာက္ေနၿပီ။ စိတ္တိုတာနဲ႔ တခ်က္ေတာ့ ပိတ္ထုပစ္ လိုက္ေသးတယ္။ ပြဲတက္မယ့္ အဝတ္အစားေတြ ဖိနပ္ေတြ မာေအးပဲ သယ္ခဲ့ရတာ ခန္းမမွာက်မွ လဲခိုင္း လုပ္ရတာေပါ့။ သူ႔အလွည့္က်ေတာ့ ok သလိုပါပဲ။ နည္းနည္းမွ ရုပ္ မပ်က္ဘူးရွင့္။ သူ “နဂါးနီ” ဆိုမယ္ တဲ့။ အာဝဇၨန္းရႊင္ရႊင္နဲ႔ ဆိုလိုက္တာ၊ ဆိုလိုက္တာ “နဂါးနီ” ကို အႏုလံု ပတိလံု အစအဆံုး အဆံုးကေန အစ သီခ်င္းကို မခ်ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အားလံုးက ေပါက္ေနၿပီလို႔ သိသြားေတာ့ ဝိုင္းၿပီးေတာ့ သူနဲ႔အတူ ဆိုေပးၾကပါတယ္။ ေနာက္ တီးလံုး ထပ္ဖြင့္ၿပီး တခါဆိုနဲ႔ဟာ “နဂါးနီ” ဟာ “နဂါးနီ မဟုတ္ဘဲ နဂါးလယ္” ျဖစ္သြားပါတယ္ရွင္။

(ဆင္းရဲျခင္း လြတ္ကင္းေအာင္ လမ္းျပေဆာင္ပါမည္၊ ရတနာ ခုႏွစ္သြယ္ တကယ္ပင္ စံုညီ တို႔အမ်ဳိးသားတိုင္းျပည္) ၂ x မြဲတဲ့သူ လွဴဒါန္းႏိုင္မည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ကာ ဘုရားပါတည္၊ ဘိုးဘိုးေအာင္နဲ႔ ရွင္အဇၨေဂါဏတို႔ မ တဲ့ကိန္း ဆိုက္ၿပီ xx (က်န္းက်န္းမာမာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေဘးရန္ ကာဆီးမည္ လူမြဲေတြက မေႏွးေခတ္မီ သူေ႒းျဖစ္ေတာ့မည္) ၂xx တို႔နဂါးနီ သိဒၶိတန္ခိုးနဲ႔ ဆင္းရဲသားတို႔ မၫႈိးၿပီ အက်ဳိးထူး ေပးေတာ့မည္၊ ေခတ္သစ္ ထူေထာင္မည္ ေအးခ်မ္း သာယာစည္ နဂါးနီ တန္ခိုးနဲ႔ အမ်ဳိးဂုဏ္ တက္ေစမည္ xx (နဂါးနီ - သုေမာင္)

(မူရင္း - ဘီဘီစီ ျမန္မာပုိင္း အသံလႊင့္ဌာန BBCburmese.com)