က်ေနာ္ သိတယ္ တေန႔တာ ႏွစ္သံုးဆယ္ ေထာင္ေျခာက္
ၿငိမ္းေ၀
ႏုိ၀င္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၁
တေန႔တာမွ တကယ့္ကို တေန႔တာထဲဆိုတာေတာင္
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ဆိုပါမွ တေရာင္ထဲ
က်ေနာ္ အဲဒီတီးလံုးဖတ္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့
က်ေနာ့္နားရြက္ေတြေတာင္ ေပ်ာ့ေခြသြားမတတ္ ေထာင္မတ္လို႔သြားရတယ္
တေယာက္က ေနာက္တေယာက္ရဲ့ ဖေနာင့္ကိုလွီး ဖိနပ္စီးေပးေနတာ
အဲဒီအသံ က်ေနာ္ ၾကားေနရေသးတယ္ဗ်ာ
တကယ္ပါ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္
ခင္ဗ်ား စဥ္းစားၾကည့္ေလ က်ေနာ့္ရုပ္ရွင္က အျဖဴအမဲလား ေရာင္စံုလား
ရွိေသးတယ္ေလ အသံမျမင္ရဘူး ရုပ္မၾကားရဘူး
ဒီကေန ့တေန႔ထဲေနာ္
ကိုသိန္းႏိုင္၊ ေနႏြယ္၊ ေမာကၡ၊ လဘက္ရည္တခြက္နဲ႔ေတြ႔တယ္
အမည္မေဖၚလိုသူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔တယ္
အမည္ေဖၚလို႔မရသူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔တယ္
အျမန္ရုိက္ခ်က္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္တာေတာင္ လူတစ္ရာေက်ာ္တယ္
ဘာျဖစ္လို႔ ခင္ဗ်ားက တေယာက္ထဲ `တစ္´ ဖဲကိုခ်ည္း ထပ္ေန ဖတ္ေန ပြတ္ေနရတာလဲ
က်ေနာ္ သတိမထားမိတာက မဟုတ္ဘူး သတိထားမိေပမယ့္ အရာမေရာက္ဘူး ထင္လို႔
ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ
က်ေနာ့္ျခံ အျပင္ဘက္ ေတာအုပ္ထဲက ဘုတ္အီသံေတြ တကယ္ ၾကားေနရတယ္ဗ်ာ
(တကယ္ပါ က်ေနာ့္အိမ္ လာလည္သြားတဲ့
ခင္ေအာင္ေအး သိပါတယ္။ အဲဒီ ဘုတ္ေတြ တအီအီ အီေနတာ)
မာယာေကာ္စကီးက ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကဗ်ာဆရာပါဆိုၿပီး ငံုးလို တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္တာကို မုန္းတယ္
က်ေနာ္က ဘုတ္လိုအီတာကို အီတယ္
ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ႀကီးထဲ
က်ေနာ္ ေတာေမွာက္ေနခဲ့တာ ေယာင္လည္ေယာင္လည္
က်ေနာ့္ျခံ အျပင္ဘက္က ေျပာင္းခင္း ျမက္ေတာ
စာကေလးတေကာင္ ျမက္ရိုင္းပင္ ေလအေဝွ႔ကို စီးေနတာ ၾကည့္ေကာင္း
ဟုတ္မွာပါ
က်ေနာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝိုက္ၿပီး စည္းတား အက်ယ္ႀကီးမွ ပင္လယ္
က်ေနာ္တို႔ ေရတစက္ကို ပင္လယ္လိုၾကည့္ၾကရမယ္
ခင္ဗ်ားလက္ထဲက ထမင္းလံုးက `ဆိုးရပ္စ္´လက္ထဲက ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာပါအုန္း
နီရုိးရဲ့ တံေယာသံက ေမာ္ဒန္လြန္ေနၿပီ
အဲဒီ သူရည္ေသြးတီးလံုးနဲ႔ က်ေနာ္ မိုးေသာက္ခဲ့ၿပီးၿပီ
ခက္တာက မူဆိုလိုနီက တဂိုးလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ႏႈတ္ဆက္ဖူးတာပဲ
အက္စရာေပါင္းက မူဆိုလိုနီကို ပစ္ၿပီးေထာက္ခံဖူးတာပဲ
ခက္တာက အဲဒီ အငု႔ံစိတ္ ပုန္းခိုေနတဲ့စိတ္ကို က်ေနာ္တို႔ ျမင္တတ္ခဲ့ရမွာဗ်
က်ေနာ္လည္း ႏႈတ္တိုက္ခ်ေပးၾကည့္တာ
ခုထက္ထိကို ကဗ်ာျဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ကဗ်ာေတာင္ မဆန္တတ္ေသးဘူး
`ၿငိမ္းေဝ´က ၿငိမ္းေဝ မဆန္ႏိုင္တာ အခံရ အခက္ဆံုးပဲ
မိုးေရစက္ေတြ တလံုးႏွစ္လံုး ဝုန္းကနဲ အုန္းကနဲ
ဂ်ိဳးကနဲ ဂၽြတ္ကနဲ တေယာက္တေလ ၿဖိဳးကနဲ ေဖ်ာက္ကနဲ
ငန္ ခဲ့ဖူးပါတယ္
က်ေနာ္
အဲဒီ ငန္ျပျပ မိုးေရ မခ်ိဳးခ်င္ေတာ့လို႔ မိုးေရကို ဆြဲၿဖဲၿပီး ထြက္ရပ္လိုက္ၿပီ
(ေခါရပ္စ္)
ျပန္ နားေထာင္ၾကည့္တယ္ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ေနာ္
က်ေနာ္နဲ႔ ေပသံုးဆယ္ အကြာမွာ ၾကားေနရတယ္
က်ေနာ့္ကို လက္ယပ္ေခၚေနတယ္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္ ေခ်ာက္ထဲ ျပန္ဆြဲခ်ဖို႔ လုပ္ေနတယ္္
က်ေနာ့္နားရြက္ေတြ ေထာင္မတ္
(က်ေနာ္လည္းပဲ ေခတ္တခုကို ခ်စ္မႈ ျပဳခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ)
က်ေနာ္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ထားၿပီေနာ္
(ေမာင္ျပည့္မင္း သင္ေပးလိုက္တဲ့ ေနာက္ဂၽြမ္းနဲ႔)
လြတ္ေအာင္ ခုန္ေတာ့မယ္ ေဇယ်ာလင္း။ ။
ႏုိ၀င္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၁
တေန႔တာမွ တကယ့္ကို တေန႔တာထဲဆိုတာေတာင္
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ဆိုပါမွ တေရာင္ထဲ
က်ေနာ္ အဲဒီတီးလံုးဖတ္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့
က်ေနာ့္နားရြက္ေတြေတာင္ ေပ်ာ့ေခြသြားမတတ္ ေထာင္မတ္လို႔သြားရတယ္
တေယာက္က ေနာက္တေယာက္ရဲ့ ဖေနာင့္ကိုလွီး ဖိနပ္စီးေပးေနတာ
အဲဒီအသံ က်ေနာ္ ၾကားေနရေသးတယ္ဗ်ာ
တကယ္ပါ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္
ခင္ဗ်ား စဥ္းစားၾကည့္ေလ က်ေနာ့္ရုပ္ရွင္က အျဖဴအမဲလား ေရာင္စံုလား
ရွိေသးတယ္ေလ အသံမျမင္ရဘူး ရုပ္မၾကားရဘူး
ဒီကေန ့တေန႔ထဲေနာ္
ကိုသိန္းႏိုင္၊ ေနႏြယ္၊ ေမာကၡ၊ လဘက္ရည္တခြက္နဲ႔ေတြ႔တယ္
အမည္မေဖၚလိုသူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔တယ္
အမည္ေဖၚလို႔မရသူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔တယ္
အျမန္ရုိက္ခ်က္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္တာေတာင္ လူတစ္ရာေက်ာ္တယ္
ဘာျဖစ္လို႔ ခင္ဗ်ားက တေယာက္ထဲ `တစ္´ ဖဲကိုခ်ည္း ထပ္ေန ဖတ္ေန ပြတ္ေနရတာလဲ
က်ေနာ္ သတိမထားမိတာက မဟုတ္ဘူး သတိထားမိေပမယ့္ အရာမေရာက္ဘူး ထင္လို႔
ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ
က်ေနာ့္ျခံ အျပင္ဘက္ ေတာအုပ္ထဲက ဘုတ္အီသံေတြ တကယ္ ၾကားေနရတယ္ဗ်ာ
(တကယ္ပါ က်ေနာ့္အိမ္ လာလည္သြားတဲ့
ခင္ေအာင္ေအး သိပါတယ္။ အဲဒီ ဘုတ္ေတြ တအီအီ အီေနတာ)
မာယာေကာ္စကီးက ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကဗ်ာဆရာပါဆိုၿပီး ငံုးလို တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္တာကို မုန္းတယ္
က်ေနာ္က ဘုတ္လိုအီတာကို အီတယ္
ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ႀကီးထဲ
က်ေနာ္ ေတာေမွာက္ေနခဲ့တာ ေယာင္လည္ေယာင္လည္
က်ေနာ့္ျခံ အျပင္ဘက္က ေျပာင္းခင္း ျမက္ေတာ
စာကေလးတေကာင္ ျမက္ရိုင္းပင္ ေလအေဝွ႔ကို စီးေနတာ ၾကည့္ေကာင္း
ဟုတ္မွာပါ
က်ေနာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝိုက္ၿပီး စည္းတား အက်ယ္ႀကီးမွ ပင္လယ္
က်ေနာ္တို႔ ေရတစက္ကို ပင္လယ္လိုၾကည့္ၾကရမယ္
ခင္ဗ်ားလက္ထဲက ထမင္းလံုးက `ဆိုးရပ္စ္´လက္ထဲက ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာပါအုန္း
နီရုိးရဲ့ တံေယာသံက ေမာ္ဒန္လြန္ေနၿပီ
အဲဒီ သူရည္ေသြးတီးလံုးနဲ႔ က်ေနာ္ မိုးေသာက္ခဲ့ၿပီးၿပီ
ခက္တာက မူဆိုလိုနီက တဂိုးလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ႏႈတ္ဆက္ဖူးတာပဲ
အက္စရာေပါင္းက မူဆိုလိုနီကို ပစ္ၿပီးေထာက္ခံဖူးတာပဲ
ခက္တာက အဲဒီ အငု႔ံစိတ္ ပုန္းခိုေနတဲ့စိတ္ကို က်ေနာ္တို႔ ျမင္တတ္ခဲ့ရမွာဗ်
က်ေနာ္လည္း ႏႈတ္တိုက္ခ်ေပးၾကည့္တာ
ခုထက္ထိကို ကဗ်ာျဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ကဗ်ာေတာင္ မဆန္တတ္ေသးဘူး
`ၿငိမ္းေဝ´က ၿငိမ္းေဝ မဆန္ႏိုင္တာ အခံရ အခက္ဆံုးပဲ
မိုးေရစက္ေတြ တလံုးႏွစ္လံုး ဝုန္းကနဲ အုန္းကနဲ
ဂ်ိဳးကနဲ ဂၽြတ္ကနဲ တေယာက္တေလ ၿဖိဳးကနဲ ေဖ်ာက္ကနဲ
ငန္ ခဲ့ဖူးပါတယ္
က်ေနာ္
အဲဒီ ငန္ျပျပ မိုးေရ မခ်ိဳးခ်င္ေတာ့လို႔ မိုးေရကို ဆြဲၿဖဲၿပီး ထြက္ရပ္လိုက္ၿပီ
(ေခါရပ္စ္)
ျပန္ နားေထာင္ၾကည့္တယ္ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ေနာ္
က်ေနာ္နဲ႔ ေပသံုးဆယ္ အကြာမွာ ၾကားေနရတယ္
က်ေနာ့္ကို လက္ယပ္ေခၚေနတယ္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္ ေခ်ာက္ထဲ ျပန္ဆြဲခ်ဖို႔ လုပ္ေနတယ္္
က်ေနာ့္နားရြက္ေတြ ေထာင္မတ္
(က်ေနာ္လည္းပဲ ေခတ္တခုကို ခ်စ္မႈ ျပဳခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ)
က်ေနာ္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ထားၿပီေနာ္
(ေမာင္ျပည့္မင္း သင္ေပးလိုက္တဲ့ ေနာက္ဂၽြမ္းနဲ႔)
လြတ္ေအာင္ ခုန္ေတာ့မယ္ ေဇယ်ာလင္း။ ။
Comments