ဖြတ္ကေလး၊ ေလာပန္ေတာင္းေတာင္၊ ဠင္းတ ၆ ေကာင္ႏွင္႔ ေလယာဥ္ပ်ံတိုုက္ျခင္း
အီၾကာေအာ္
ဒီဇင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၂
အီၾကာေအာ္
ဒီဇင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၂
မႀကာေသးမီက မသထာေရစာမ်ားျဖင္႔ ဆိုုင္ကယ္တစ္စီး၀ယ္သည္။
အခုုလည္း စီးေတာ္စက္ ဆိုုင္ကယ္ကိုု ခြေတာ္မူ၍ အီႀကာေအာ္ဆီသိုု႔ မဟားဒယား ေပါက္လာေတာ႔သည္။
“ေဟ႔ေကာင္ဖြတ္ကေလး၊ မင္းလည္း ဆိုုင္ကယ္၀ယ္ျပီးကတည္းက တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ကိုု မရပ္ေတာ႔ပါလား၊ ဒါနဲ႔ မင္းက ဘာလိုု႔ ဆိုုင္ကယ္ဦးထုုပ္ကိုု မေဆာင္းရတာလည္း”
“ဆိုုင္ကယ္ဦးထုုပ္လည္း ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ တိုုက္ခံရရင္ မတတ္ႏိုုင္ပါဘူး ဆရာေအာ္ရယ္” ဟုု ဖြတ္ကေလးက ခက္ေသးရြာသားတိုု၏႔ ထံုုးစံအတိုုင္း ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ဆင္ေျခေပးေတာ႔သည္။
ဆရာေအာ္လည္း မေက်မနပ္ျဖင္႔ “မင္းတိုု႔ မဟုုတ္တဲ႔ ဆင္ေျခေတြေပးျပီး ေပါက္ကရေတြလုုပ္လိုု႔ အရိုုးကုုဆရာ၀န္ေတြ တိုုက္ေဆာက္ ႏိုုင္ႀကတာေပါ႔” ဆုုိကာျပန္ေျပာလိုုက္သည္။
“မ်က္ျဖဴဆိုုက္ေလ ဆရာႀကိဳက္ေလ” ဆိုုတဲ႔ စကားေတာင္ ” “ဆိုုင္ကယ္တိုုက္ေလ ဆရာႀကိဳက္ေလ”လိုု႔ ေျပာင္းရမလိုုေတာင္ ျဖစ္ေနျပီ” ဟုု ဆရာေအာ္က ရြဲ ႔ ေျပာလုုိက္သည္။
သူ႔ဆရာ စိတ္ဆိုုးသြားမွန္း သိသျဖင္႔ ဖြတ္ကေလးက စကားလႊဲျပီး
“ဆရာေအာ၊္ လင္းတ ၆ ေကာင္ ဘုုရားေပၚမွာနားသြားတာ ႀကားေသးလား”
ေယာက်္ားတိုု႔ အတင္း သတင္း၊ ဆိုုသည္းအတိုုင္း မဟုုတ္သည္႔ သတင္းဆိုုလွ်င္ အရမ္းစိတ္၀င္စားေသာ အီႀကာေအာ္မွာ ခ်က္ျခင္း စိတ္ေျပသြားျပီး “ေအး ႀကားလိုုက္သကြ၊ ဘာထုူးေသးလည္း” ဟုုေမးလုိက္သည္။
“အဲဒါ တေလာက ေလာ္ပန္ေတာင္းေတာင္မွာ ျဖစ္တာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္ေျပာတယ္”
“လက္ပံေတာင္းေတာင္” မဟုုတ္ဘူးလား ဖြတ္ကေလးရဲ ႔”
“အတူတူပါပဲ ဆရာရယ္၊ အဲဒီေတာင္ကိုု ေလာ္ပန္ေတြပဲ ေတာင္းေတာင္းေနတာ မဟုုတ္ဘူးလား”
“ေအး ဟုုတ္ေတာ႔ဟုုတ္သကြ၊ ေျပာပါဦး”
“ေလာပန္ေတာင္းေတာင္မွာ လံုုထိန္းေတြက ေလာင္မီး ေလာင္ခ်ာေတြပစ္လိုု႔ ေလာင္ကၽြမ္းျပီး ဘုုန္းဘုုန္းေတြလည္း လူနာေတြျဖစ္ကုုန္တာေလ”
“ဘုုန္းႀကီးက လူမွမဟုုတ္တာ လူနာလိုု႔ မသံုုးသင္႔ေပဘူး”
ဆရာေအာ္က အကြက္ရသျဖင္႔ ၀င္၍ ေထာက္လိုုက္သည္။
“အဲဒီလိုုပဲ မီဒီယာမွာ ေရးတာေလ ဆရာေအာ္ရဲ ႔”
ဖြတ္ကေလးက မီဒီယာကိုု ပံုုခ်လိုုက္ေလေတာ႔သည္။
“အဲဒါနဲ႔ လင္းတေတြက ဘာလိုု႔ တိုု႔ခက္ေသးရြာက ဘုုရားကိုုမွ ေရြးျပီး လာနားရတာလည္း၊ က်က္သေရ ယုုတ္သကြာ”
“အဲဒါကိုုပဲ ရြာထဲမွာ နမိတ္ မေကာင္းဘူး ဆိုုျပီးေတာ႔ ေျပာဆိုုေနႀကတာေပါ႔ ဆရာေအာ္”
“အခုုမႀကာခင္မွာ ေနာက္ဆက္တြဲေတြ ျဖစ္ေတာ႔တာပဲ”
“ဘာေတြျဖစ္လိုု႔လည္း ေျပာစမ္းပါဦးကြ”
အီႀကာေအာ္လည္း သိခ်င္ေဇာျဖင္႔ အငမ္းမရ ေမးလိုုက္သည္။
“ေလယာဥ္ပ်ံတိုုက္တာကိုု ၀ိုင္းျပီးေျပာေနႀကတာေပါ႔”
“ေလယာဥ္ကြင္းထဲမွာ ေလယာဥ္က လမ္းေခ်ာ္ျပီး လယ္ကြင္းထဲ၀င္ လူႏွစ္ေယာက္ကိုုတိုုက္လိုု႔္ လံုုမေလးတစ္ေယာက္ ေလာင္ကၽြမ္းျပီးဆံုုးပါး လူမ်ိဳးျခားေတြလည္း လူနာေတြျဖစ္ကုုန္တာေပါ႔”
“ေအးကြာ လူေတြလည္း သနားပါတယ္”
“ဒါနဲ႔ မင္းသတင္းကလည္း ေတာင္ေပၚက ဘုုန္းႀကီးတစ္ပါးပံုုျပင္လိုု ျဖစ္ေနျပီ”
“ဘာပုုံျပင္လည္း ေျပာပါဦး ဆရာေအာ္”
“ေတာင္ေပၚက ဘုုန္းႀကီးတစ္ပါး ေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာ သြားလည္ရင္း ေဒသ အေခၚအေ၀ၚေတြကိုု ေမးေတာ႔ ေမးသမွ် “လ” နဲ႔စတဲ႔ ဟာေတြခ်ည္းပဲ၊ ငွက္က “လတ (လင္းတ)”၊ ေတာကလည္း “လမုုေတာ” စသည္ျဖင္႔ေပါ႔”
“အဲဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္လည္း ဒီအရပ္က လူေတြက ဘာေျပာေျပာ “လ” နဲ႔ စျပီးေျပာရတယ္ဆိုုျပီးေတာ႔ ဆြမ္းဘုုန္းေပးဖိုု႔ အခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ”
“ဒီမွာ လဒကာႀကီး လဘုုန္းႀကီး လဆြမ္း လဘုုဥ္းေပးမယ္ေလလကြယ္”လိုု႔ ေျပာသတဲ႔
ဖြတ္ကေလးလည္း သေဘာက်သြားျပီး
“ဟုုတ္တာေပါ႔၊ အခုု က်ဳပ္တိုု႔ခက္ေသးရြာမွာေတာ႔ လာဘ္စားထားတဲ႔ လူႀကီးေတြ လင္းတနားလိုု႔ လန္႔ျပီးေတာ႔ လုုျပီး လွဴႀကမယ္ လုုပ္ေနတယ္”
“လုုျပီးလွဴတာေတာ႔ ဘယ္ေကာင္းမလည္း ဖြတ္ကေလးရာ”
“လုုျပီးလွဴတယ္ဆိုုတာ အျပိဳင္အဆိုုင္ လွဴႀကတာကိုု ေျပာတာေပါ႔ ဆရာေအာ္ရဲ ႔”
“ေအးေလ၊ တိုု႔ရြာလူႀကီးေတြ ရတဲ႔လခနဲ႔ သူတိုု႔တေတြ ဘုုရားေတြ၊ ေက်ာင္းေတြမွာ လွဴတာေတြက မမွ်တေတာ႔ ငါက လုုလိုု႔၀ွက္လိုု႔ရတာေတြပဲ လွဴတယ္ခ်ည္း ထင္ေနတာ”
“ဖြတ္ကေလးေရ၊ မင္းက “လ” အေႀကာင္းေတြေျပာတာနဲ႔ ငါေတာင္ ေလေအာင္႔သလိုုလိုု ေလလည္ခ်င္လာသလိုုလိုုပဲ”
“ဆရာေလလည္ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သြားျပီးမွသာ လည္ေတာ႔ ဆရာေရ၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ သြားျပီ”
ဖြတ္ကေလးလည္း လုုယက္ျပီး လုုပ္ေနရေသာ လူနာရံုုေစာင္႔အလုုပ္ရိွရာ ယုုန္ကန္ေဆးရံုုႀကီးဘက္သိုု႔ ေမာ္ေတာ္ဆိုုင္ကယ္ တဖြတ္ဖြတ္ျဖင္႔ လစ္ထြက္သြားေလ ေတာ႔သတည္း။ ။
ခက္ေသးရြာသားမ်ား ေဘးရန္အေပါင္းမွ ကင္းရွင္းႀကပါေစ။
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ
သ႐ုပ္ေဖာ္ - လုိင္လုဏ္
Comments