ဘက္စုံ ထူးခြ်န္ေသာ ကာတြန္းဆရာႀကီး ဦးဘဂ်မ္း
သန္းဝင္းလိႈင္
ေမ ၃၁၊ ၂၀၁၃
ျမန္မာကာတြန္းေလာကတြင္ ကာတြန္းေရႊတေလး၊ ဦးဟိန္စြန္းႏွင့္ ဦးဘဂ်မ္းတို႔သည္ စစ္ႀကိဳ ေခတ္က ထင္ရွားခဲ့ေသာ ကာတြန္းဆရာႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔သံုးဦးသည္ ေခတ္ၿပိဳင္ ကာတြန္း ဆရာမ်ား လည္းျဖစ္ၾကသည္။
ေခတ္ၿပိဳင္ ကာတြန္းဆရာမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦး မတူညီၾကေခ်။ ကာတြန္း ေရႊတေလးသည္ ႏိုင္ငံေရးကာတြန္းမ်ားကို အေရးသန္သည္။ သူ႔ကြ်န္ဘဝတြင္ ကာတြန္းျဖင့္ အမ်ဳိး သားေရးစိတ္ဓာတ္ ႏိုးၾကားတက္ၾကြ ထြန္းကားေရးကို လွံဳေဆာ္ခဲ့သည္။ ဦးဟိန္စြန္းကား ဟာသ ကာ တြန္းမ်ားကို အေရးသန္ခဲ့သည္။ ဟာသႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္ေကာင္မ်ား ေမြးၿပီး စာဖတ္သူ တို႔အား ဟဒယ ႏွလံုးရႊင္ျမဴးေစခဲ့သည္။
အႀကံပိုင္ေသာ ငေခြး ကာတြန္းဇာတ္ေကာင္မွာ ဦးဟိန္စြန္း၏ နာမည္ႀကီးေသာ ဇာတ္ေကာင္ မ်ားအနက္မွ တခုျဖစ္သည္။
ဦးဘဂ်မ္းကား သူတို႔ႏွစ္ဦးနွင့္မတူ၊ ဦးဘဂ်မ္းက စြယ္စံုရသည္။ စာနယ္ဇင္းတို႔တြင္ အႏွစ္သံုး ဆယ္ နီးပါး ကာတြန္းေရးဆြဲခဲ့သည္။ အေၾကာင္းအရာအစံုအလင္ကုိ ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ ေျပာင္ေျပာင္ ေျမာက္ေျမာက္ ေရးဆြဲႏိုင္ေၾကာင္းေတြ႔ရွိရသည္။
ဦးဘဂ်မ္း၏ ကာတြန္းမ်ားမွာ ကာတြန္းပံုမ်ား ပီပီျပင္ျပင္ရွိျခင္း၊ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္း ထိထိ ေရာက္ေရာက္ရွိျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစံုကို ရႈေထာင့္ ေပါင္းစံုမွ ေရးသားေဝဖန္တင္ျပႏိုင္ျခင္း၊ ကေလးလူႀကီး၊ က်ားမ လူတန္းစားမေရြး လက္ခံႏွစ္ သက္ ျခင္း၊ လတ္တေလာ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေၾကာင္းအရာ အေျခအေနတို႕ကို အခ်ိန္မီတင္ျပျခင္း၊ အ ေတြးအေခၚ ေျပာင္းလဲေရးတြင ဦးေဆာင္ႏိုင္ျခင္း၊ အမ်ဳိးသားေရး ဟန္ပန္မ်ား အထင္အရွားရွိျခင္း၊ ယ ေန႔တိုင္ ေခတ္စနစ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိေနျခင္း စသည့္ အခ်က္မ်ားျဖင့္ ျပည့္စံုေနေလသည္။
ကာတြန္းေရးဆြဲရတြင္လည္း ဦးဘဂ်မ္း၏ လက္ရာမ်ားမွာ တိက်ပီျပင္၍ အရုပ္မ်ားမွာျပတ္ျပတ္ သားသားရွိသည္။ လႈပ္ရွားမႈ ဟန္ပန္မ်ား အျပည့္အစံု ရွိေနတက္သည္။ ဇာတ္ေကာင္၏ မ်က္ႏွာ အေန အထား ၊ကိုယ္ဟန္အမူအရာတို႔မွာ တစ္ပံုႏွင့္တစ္ပံု ကြဲျပား မသြား၊ ထပ္တူထပ္မွ် တခ်ဳိးတက်ရွိသည္။ သူ၏ နာမည္ႀကီး ဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးေဖ်ာက္ဆိတ္၊ ေမာင္ေျမဇာ၊ ဂြက္ေထာ္တို႔၏ ပံုမ်ား မွာ တစ္ပံုႏွင့္တစ္ပံုမကြဲျပား၊ လက္ရာမပ်က္ ဆင္တူရွိသည္။
စာဖတ္သူက သူ႔လက္ရာကို ျမင္သည္ႏွင့္ မည္သည့္ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ေၾကာင္း အတတ္ေျပာျပႏိုင္ သည္ အထိ ဦးဘဂ်မ္း၏ လက္ရာတို႔သည္ ေျပာင္ေျမာက္လွေပသည္။
● ကာတြန္းစတင္ေရးဆြဲခဲ့ပံု
ကာတြန္းဆရာႀကီး ဥိးဘဂ်မ္း ကာတြန္းဆရာ ျဖစ္လာပံုကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပင္ ျဖစ္သည္။ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ၁၉၂၆ ခုနစ္တြင္ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသား ဘဝ၌ ေကာလိပ္မဂၢဇင္းထဲတြင္ ကာတြန္း စတင္ ေရးဆြဲရာမွ ကာတြန္းဆရာႀကီး ျဖစ္လာသူ ျဖစ္သည္။ ဦးဘဂ်မ္း၏ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ ေဖၚျပခံရ သည့္ ကာတြန္းပံုမွာ ေကာလိပ္ ေဘာ္ဒါေဆာင္၌ ထမင္းေကြ်းသည့္အခါ ဟင္းဖတ္နည္းျပီး အရည္မ်ား ေနသည့္ အေၾကာင္းေရးဆြဲထားသည့္ ပံုျဖစ္သည္။ ပံုမွာ ေက်ာင္းသား တစ္ဦး မတ္တပ္ရပ္ကာ ဘေလ ဇာကြတ္ အက်ၤ ီကိုခြ်တ္ေနဟန္ လုပ္ေနစဥ္ ေက်ာင္းသားတဦးက “ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္မလို႔လဲ” ဟုေမးရာ ထိုေက်ာင္းသားက“ ၾကက္သားတံုးကို ဒိုင္ဗင္ထိုး ဆယ္မလို႔”ဟုေျဖပံု ကာတြန္းဆြဲ၍ အစားဆင္းရဲမႈကို သေရာ္ခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ဆရာႀကီးသည္ စေကာက္ (Scouk)ေခၚ ကင္းေထာက္အဖြဲ႔က ထုတ္ေဝသည့္ ဘားမား ဘိြဳင္း (Burma Boy) မဂၢဇင္းႏွင့္ ကဝိမ်က္မွန္ မဂၢဇင္းတို႔တြင္ ကာတြန္းမ်ား ေရးဆြဲခဲ့သည္။
● စာေရးဘဝ
မၾကာမီ ေကာလိပ္မွ ထြက္၍ အတြင္းဝန္ရံုး (ေနာက္ဝန္ႀကီးမ်ားရံုး) ဘိြဳင္လာအင္စပတ္ေတာ္ ဌာနတြင္ တစ္လ(၉ဝ) က်ပ္ျဖင့္ စာေရးဝင္လုပ္သည္။ စာေရးဘဝတြင္ ၾကာရွည္စြာမလုပ္ မၾကာမီပင္ ထြက္လိုက္ရေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ စစ္ျပီးေခတ္ ဗမာျပည္ ပန္းခ်ီသမဂၢ ေလ့က်င့္ ခန္းတြင္ ဦးဘဂ်မ္းက ဤသို႔ေဟာေျပာခဲ့သည္။
“ပန္းခ်ီဆရာ ဆိုတာ စိတ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေနခ်င္ၾကတယ္။ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကို မခံ ခ်င္ၾကဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ ဥပမာ ဆရာဆိုရင္ ေကာလိပ္မွ ထြက္ၿပီး ရံုး တစ္ ရံုး မွာဝင္ျပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ရံုးမွာလုပ္ရတာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ေတြဟာမ်ားလာလို႔ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ တေန႔ ဆရာ့ထက္ ရာထူးႀကီးတဲ့ရံုးက လူႀကီးက ဆရာ့ကို အေခၚခိုင္းလို႔ ဆရာ သြားရတယ္။
ဆရာ သူ႔ေရွ႕မွာ ေရာက္ျပီးရပ္ေနေတာ့ ေမာ္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ မသိသလို သူ႔စာသူေရးေနတယ္ ဒါနဲ႔ ဆရာလည္း ျပန္လာခဲ့တယ္။ သူတို႔ရံုးက လူမ်ားက လူတိုင္းလိုလိုပဲ ဒီအက်င့္ေတြရွိၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာ ျပန္လာလို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ထပ္ျပီး အေခၚခိုင္းျပန္တယ္။ ဆရာ သြားျပန္ေတာ့ ေစာေစာ ကလိုပဲ လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကေလး ၾကာသြားျပန္ေတာ့ ဆရာလည္း ျပန္လာခဲ့တယ္ ေနာက္တခါ အေခၚခိုင္းျပန္တယ္။ သြားျပန္ေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ လွည့္လို႔၊ ေမာ့လို႔ေတာင္ မၾကည့္ဘူး။ ဘာရမလဲ ဆရာက ခ်က္ခ်င္းျပန္ခဲ့တာေပါ့။
ေနာက္တႀကိမ္ေခၚလို႔ ဆရာ သြားျပန္ေတာ့ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ အဲဒီလူႀကီးက မင္းဘာျပဳလို႔ ျပန္ျပန္ သြားသလဲလို႔ ဆီးေမးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာက က်ေနာ့္မွာ အလုပ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အခ်ိန္ ကုန္မခံႏိုင္လို႔ ျပန္သြားတာပဲလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအလုပ္ခြင္ရဲ႕ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကို မခံႏိုင္ တာနဲ႔ပဲ ထြက္ခဲ့တာပဲ” ဟုေျပာခဲ့ေလသည္။
ထိုစဥ္က သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကာတြန္းဦးဟိန္စြန္း၏ အားေပးမႈ၊ ေျမွာက္ေပးမႈ တု႔ိေၾကာင့္ ပန္းခ်ီ ေလာက၊ ကာတြန္းေလာကထဲသို႔ ေျခစံုပစ္ဝင္ လိုက္ေလသည္။
ယင္းေနာက္ ၁၉၃၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ကာတြန္းဦးဟိန္စြန္း၏ ကာတြန္းကို အဂၤလိပ္သတင္းစာျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္ေဂဇက္က ပထမဆံုး ေဖၚျပသျဖင့္ ဦးဟိန္စြန္းက ဦးဘဂ်မ္းအား “ခင္ဗ်ားလဲဆြဲပါ၊ ရန္ကုန္ ေဂ ဇာတ္က အျခားကာတြန္း ဆရာမ်ားကိုလဲ ဆြဲခိုင္းပါဆိုလို႔ ခင္ဗ်ားကို လာေျပာတာပါ ”ဟု လာေရာက္ တိုက္တြန္းေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္မ်ား မၾကာမီပင္ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ကာတြန္းတစ္ခု ေရးဆြဲျပီး၊ ရန္ကုန္ေဂဇက္ အဂၤလိပ္ လူမ်ဳိး အယ္ဒီတာက သူ႔ကာတြန္းကိုၾကည့္ကာ တခစ္ခစ္ရယ္ေမာၿပီးလွ်င္ “အဲသလိုရယ္စရာေကာင္း တဲ့ အႀကံေတြမ်ား မင္းေခါင္းထဲကို ဝင္လာရင္ ခပ္ျမန္ျမန္သာေရးၿပီးယူခဲ့ကြာ၊ မင္းကာတြန္းၾကည့္ရတာ ငါသိပ္သေဘာက်တာပဲ” ဟုေျပာကာ သူ႔ကာတြန္းကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ကာတြန္း ႏွစ္ပုံ ဆက္လက္ေပးပို႔ရာ ထိုသတင္းစာက တစ္ခုမွမပယ္ဘဲ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပေပးေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ကာတြန္းေရးဆြဲခ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရသျဖင့္ ဦးဘဂ်မ္းသည္ စိတ္ပ်က္ေနမိသည္။ မၾကာမီကာတြန္း သံုးပံုအတြက္ ေငြ ၆၀က်ပ္တန္ ခ်က္လက္မွတ္ကို စုေပါင္းေပးလိုက္ရာ ဝမ္းသာမဆံုးျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ အႏုပညာသမားပီပီ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ကိုမႀကိဳက္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထိုင္ တတ္သလို၊ သူ႔ကေလာင္ကိုလည္း ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကိုလည္း မခံခ်င္ေပ။ ဤသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကာတြန္းဆရာ ဦးဘေထြး၏`ကာတြန္းဦးဘဂ်မ္းႏွင့္ သူတို႔အျမင္’ စာအုပ္၌-
“စစ္အတြင္း ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ကိုဘဂ်မ္းနဲ႔ ပန္းခ်ီကိုဘၾကည္က ျပန္ၾကားေရးဌာနမွာ ဝင္လုပ္ တယ္။ ဆရာကေတာ့ ဂ်ပန္အစိုးရထုတ္ ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာမွာ လခစား ကာတြန္းဆရာအျဖစ္နဲ႔ ကာ တြန္းဆြဲတယ္။ အဲဒီတုန္းက သံျဖဴဇရပ္မွာ ေဖာက္ေနတဲ့ ယိုးဒယား-ျမန္မာ မီးရထားလမ္းအတြက္ လႈံ႔ ေဆာ္တဲ့ ကာတြန္းပုံ တပုံကုိ ဦးဘဂ်မ္းက ဆြဲေပးတယ္။ အဲဒီ ေခၽြးတပ္ထဲဝင္ရင္ လခ၊ ရိကၡာ အဝတ္ ေဆးဝါး ေကာင္းေကာင္းရႏိုင္မယ္ဆုိတာေတြ ပါတယ္။ တေန႔မွာ ကိုဘဂ်မ္း ဘူတာဘက္ ေရာက္လုိ႔ ေခၽြးတပ္သားေတြ အဝတ္မျပည့္စုံ၊ အစားခ်ိဳ႕ငဲ့။ ေဆးဝါးလဲ မရိွပဲ ဒုကၡေရာက္ေနတာေတြ ေတြ႔ရေတာ့ စိတ္ထိခိုက္ၿပီးဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲေညာင္တုန္းျပန္ေနတယ္။ေနာက္စစ္ၿပီးမွ ရန္ကုန္ျပန္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖဆပလ အစိုးရက သူ႔ကို ရာထူးႀကီးေပးၿပီး ခန္႔ပါမယ္ဆုိခဲ့ဖူးတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာဦးဘဂ်မ္း က ဖဆပလ အစိုးရကိုလည္း သူ႔ကာတြန္းနဲ႔ ေဝဘန္၊ ဖဆပလရဲ႕ ျပည္ေတာ္သာ စီမံကိန္းဆုိတာႀကီး ကုိလည္းသေရာ္ခဲ့လုပ္ခဲ့တာပါ။အဲဒီလုိပဲ အတုိက္အခံေတြကိုလည္း အလြတ္မေပးပါဘူး။ သူက ပုဂၢိဳလ္ေရး မသေရာ္ဘူး၊ ေခတ္ကိုသာ သေရာ္တာ၊ သူက သတင္းစာဖတ္၊ တိုင္းျပည္မွာ ဘာျဖစ္ေန သလဲဆုိတာ အကဲျဖတ္ၿပီးေတာ့ ကာတြန္းေရးတာပဲ။ သူ မႀကိဳက္ရင္ ေရးခိုင္းလုိ႔ မရဘူး။ သူု ယုံၾကည္တာကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ မေရးဘူး။ “ေဖာ္လန္လည္း မဖားဘူး”ဟူ၍ မွတ္တမ္းတင္ထား သည္။
ဆရာႀကီး ကာတြန္းဦးေဖသိန္းကလည္း သူ၏ “စာနယ္ဇင္း ကာတြန္းသမိုင္းစာတမ္း”တြင္- “အႏုပညာ ရွင္ တေယာက္အေနျဖင့္ ဦးဘဂ်မ္း၏ အထူးျခားဆုံး ဂုဏ္အဂၤါမွာ ေငြမမက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဦးဘဂ်မ္း သည္ ေငြရရန္အတြက္ ကာတြန္းဆြဲသည္ မဟုတ္၊ သူသည္ တုိင္းျပည္အတြက္ ကာတြန္းဆြဲ ေနသည္ ဟူေသာ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ေရးဆြဲေနျခင္းျဖစ္သည္။”ဟု ေရးသားထားေလသည္။ အိုးေဝ ဦးညိုျမ က လည္း ဆရာဦးဘဂ်မ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤကဲ့သို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါသည္။`ဆရာ ဦးဘဂ်မ္းဟာ စိတ္ သေဘာထား ႏူးည့ံေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူ တေယာက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သိကၡာကို ထိပါးလာရင္ေတာ့ ဆက္ ဆက္ထိမခံတတ္ပါဘူး။ မာနလည္းႀကီးပါတယ္။
တဖန္ ကာတြန္း ဦးေက်ာ္ဆန္း(ကစ) ကလည္း- “ အဲဒီအခါက ဆရာဦးဘဂ်မ္းဟာ ကာတြန္းကို စက္နဲ႔ လွည့္ထုတ္သလုိ ေရးေနတဲ့အခါေပါ့။ ဆရာက ကာတြန္းကို ဟိုျပင္ဒီျပင္ လုပ္တဲ့ တိုက္ကုိေတာ့ ကာတြန္း မေပးဘူး။ တခါလည္း သတင္းစာတုိက္ႀကီး တတုိက္က ႏိုင္ငံအဖြဲ႔အစည္း တခုကို ေဆာ္တဲ့ ကာတြန္းတခု ေရးေပးဖုိ႔ ဦးဘဂ်မ္းကို ခ်ဥ္းကပ္တယ္။ ေပးေနက်ကာတြန္းခ ၂၅ က်ပ္အစား ၅ဝ ေပးပါ မယ္လို႔လဲ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဦးဘဂ်မ္းက ၅ဝ မဟုတ္၊ ငါးေထာင္ေပးလည္း မေရးဘူး။ က်ဳပ္ဆီက ကာတြန္းရဖုိ႔လဲ မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔ေတာ့ဆုိၿပီး အဲဒီတုိက္ကို ကာတြန္းျဖတ္ထားလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာဦးဘဂ်မ္းက က်ေနာ္တို႔ကုိိ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းေလ့ရိွတယ္။ တဖက္သား နစ္နာ သြားေအာင္ မေရးဘဲ ဟာသေႏွာၿပီး ခံသာေအာင္ ေရးဖို႔ အၿမဲေျပာတယ္။ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ေရးဖို႔လည္း ေျပာတယ္။ သူမ်ားခိုင္းတိုင္း မေရးပဲ ကုိယ္ယုံမွ ေရးဖို႔လည္း ဆုံးမတယ္။’’ဟူ၍ ေဖာက္သည္ခ်ခဲ့သည္။
သုိ႔ကလုိ မိမိယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ မိမိခံယူခ်က္ကို အတိမ္းအေစာင္းမခံ သူ႔ကေလာင္အျဖစ္ ေဝဘန္ သင့္သည္ထင္လွ်င္ ရဲရဲဝ့ံဝံ့ တင္ျပခဲ့ေသာ ကာတြန္းဆရာႀကီး ဦးဘဂ်မ္းကို ၁၉ဝ၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၀ ရက္ ၾကာသပေတးေန႔တြင္ ဧရာဝတီတိုင္း၊ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕ ၉-လမ္း၌ အဖ ပိုးကုန္သည္ ဦးေဖာင္၊ အမိ ေဒၚျမင့္တို႔မွ ဖြားျမင္ခဲ့ၿပီး ေမြးခ်င္း ၆ ေယာက္အနက္ ပဥၥမေျမာက္ျဖစ္သည္။
ငယ္စဥ္က ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာ ေက်ာင္းတြင္ စတင္ ပညာသင္ၾကားၿပီး ေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကူရွင္ေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ သတၱမတန္းမွ စ၍ ပညာဆည္းပူးရာ ထုိ ေက်ာင္း မွပင္ ၁ဝ တန္း ေအာင္ခဲ့သည္။ ပုံဆြဲဘာသာကို အပိုဘာသာအျဖစ္ ယူကာ ၁ဝ တန္း ေအာင္ခဲ့ ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခရာဇ္ႏွစ္ ၁၉၂၄ တြင္ ရန္ကုန္ေကာလိပ္သို႔ ေရာက္၍ အိုင္ေအ (ဥပစာဝိဇၨာ) အထက္တန္း အထိ ဆက္လက္ ပညာဆည္းပူးခဲ့ေလသည္။
ဦးဘဂ်မ္းသည္ ျမန္မာကာတြန္း သို႔မဟုတ္ ရုပ္ေျပာင္ေလာကတြင္ အထူးထင္ရွားေသာ ကာ တြန္းဆရာ တဦးျဖစ္သည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ မတုိင္မီ သုံးေလးႏွစ္ခန္႔မွ ကြယ္လြန္သည္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တုိင္ေအာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေက်ာ္ၾကားဆုံး လူႀကိဳက္အမ်ားဆုံးေသာ ကာတြန္း အႏုပညာ ရွင္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ေလရာ`ကာတြန္းဝိဇၨာ’ ခ်ီးက်ဴးေခၚေဝၚျခင္း ခံရေပသည္။
ဦးဘဂ်မ္း၏ ပထမဆုံး ေရးဆြဲေသာ ကာတြန္းသည္ ၁၉၂၆ ခုႏွစ္ထုတ္ ရန္ကုန္ ေကာလိပ္ မဂၢ ဇင္းတြင္ ပါခဲ့ေလသည္။ ရန္ကုန္ေကာလိပ္မွ ထြက္ေသာအခါ ကဝိမ်က္မွန္ မဂၢဇင္း၊ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ အလင္းမဂၢဇင္း၊ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ဂ်ာနယ္၊ ရန္ကုန္ေဂဇက္ အဂၤလိပ္သတင္းစာ၊ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္၊ သူရိယ၊ ျမန္ မာ့အလင္း၊ဗမာ့ေခတ္၊ ဟံသာဝတီစသည့္ သတင္းစာမ်ားႏွင့္ ဒဂုံ၊ ရႈမဝ မဂၢဇင္းမ်ား၊ ယုဝတီဂ်ာနယ္၊တုိ႔ တြင္ ရုပ္ေျပာင္ကာတြန္းမ်ား ေရးဆြဲခဲ့သည္။
ဟာသ ရုပ္ေျပာင္ ကာတြန္းမ်ားသာမက ေၾကာ္ညာ ကာတြန္းမ်ား၊ ပုံျပင္ကာတြန္း ရုပ္စုံမ်ားကို လည္း ေရးဆြဲသည္။ ပဲေရာ့က္ ရုပ္ရွင္တြင္ ပထမဆုံး ျမန္မာကာတြန္း ရုပ္ရွင္ “အသူရာ’ႏွင့္ ‘ၾကက္ ေတာင္ ကြ” ဇာတ္ကားမ်ားကုိ စီစဥ္ ေရးသား ရိုက္ကူးခဲ့သည္။ “ဘီဂ်ီ စတူဒီယို” ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ကေလာင္တုိက္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ကာတြန္းသာမက “သုည” ဟူေသာ က ေလာင္အမည္ျဖင့္ ဝတၳဳတိုမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ဘေလာက္တိုက္ႏွင့္ တြဲ၍ ‘ေရႊၿမိဳ႕ ေတာ္ ဝတၳဳတိုက္’ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ဝတၳဳမ်ား ထုတ္ေဝခဲ့ရာ သူကုိယ္တုိင္ ေရးသားေသာ`ညီမေလး’ ဝတၳဳသည္ ထုိတိုက္မွ ထြက္ရိွခဲ့သည္။
ဦးဘဂ်မ္းသည္ ကာတြန္းရုပ္ေျပာင္မ်ား ေရးဆြဲရာတြင္ ကိန္းႀကီးခန္းႀကီး မရိွပဲ အလ်ား ၅ ေပ၊ အနံ ၄ ေပခန္႔ရိွေသာ စားပြဲေဟာင္းႀကီးေပၚတြင္ ကတၱဴျပား ခင္းကာ ေရးဆြဲခဲ့သည္။ လယ္ဂ်ာ စကၠဴ အျပာႏုေရာင္ကုိ အမ်ားဆုံး အသုံးျပဳကာ ေရးဆြဲခ့ဲသည္။ တရုတ္ မင္ေထာင့္ကိုလည္း ေသြး၍ သုံး တတ္သည္။ ရုပ္ပုံမ်ားကို အေရာင္ေပးေသာအခါမ်ားတြင္ ခ်ည္ဆုိးေဆး ေရာင္စုံတို႔ျဖင့္ ေပးေလ့ရိွ သည္။
ဦးဘဂ်မ္းသည္ စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ မိမိအာေဘာ္ျဖင့္ ေရးသည့္ ပုံျပင္မ်ားကို “ဘဂ်မ္း” ဟူ၍ လက္မွတ္ အျပည့္အစုံ ေရးထုိးၿပီး မိမိအာေဘာ္ မဟုတ္ပဲ၊ အျခားသူမ်ား၏ အာေဘာ္ကို သရုပ္ေဖာ္ ေပးရေသာအခါ “ဘီဂ်ီ” (B.G) ဟူ၍ အတုိေကာက္ လက္မွတ္ ေရးထုိးေလသည္။
ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ပန္းခ်ီ ဦးဘၾကည္ႏွင့္ အတူ အစိုးရျပန္ၾကားေရး ဌာနတြင္ လ ခစားပန္းခ်ီဆရာ အျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္၏ ရုပ္ေသးအစိုးရ ျဖစ္ရရွာေသာ ေဒါက္တာ ဘေမာ္၏ အစိုးရလက္ေအာက္တြင္ အမႈထမ္းရေသာေၾကာင့္ ကာတြန္း ဦးဘဂ်မ္းမွာ မလြတ္လပ္ဘဲ ဂ် ပန္ဝါဒျဖန္႔ ကာတြန္းမ်ားကိုသာ ေရးဆြဲေနရေလသည္။ ကာတြန္းမ်ားမွာလည္း ဂ်ပန္ႏွင့္ေပါင္း၍ လိပ္ ကန္ကိုေမာင္းထုတ္ၾကပံုႏွင့္ ဂ်ပန္၏ ယိုးဒယား ျမန္မာ မီးရထားေဖာက္လုပ္ေရးအေတြက္ ေခြ်းတပ္ထဲ ဝင္ခ်င္ေအာင္ လွဳံေဆာ္သည့္ ပိုစတာ ေၾကာ္ျငာ ကာတြန္းမ်ားကိုသာ ေရးဆြဲေပးရ၏။ ဦးဘဂ်မ္း သာ မဟုတ္၊ ဦးဘၾကည္ေရာ ၊ဦးဟိန္စြန္းပါ ေရးဆြဲေပးၾကရာ ယင္းတို႔၏ ကာတြန္းမ်ားကို အစိုးရထုတ္ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာနွင့္ ဂရိတ္တားေအးရွား သတင္းစာတို႔တြင္ တဆင့္ေဖာ္ျပေလသည္။ လြတ္လပ္ မႈကို လိုခ်င္ေသာ ဦးဘဂ်မ္းမွာ ဂ်ပန္တို႔လက္ေအာက္တြင္ အလုပ္လုပ္ရသည္ကို မေပ်ာ္ပိုက္၍ ေလး ငါးလ ေလာက္သာ လုပ္ျပီး ေညာင္တုန္းသို႔ လစ္ေျပးေပေတာ့သည္။ ဥိးဘၾကည္ႏွင့္ ဦးဟိန္စြန္းတို႔ လည္း မၾကာမီ လစ္ကုန္ၾကသည္ ဟုဆိုသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးေနာက္ ေပၚထြက္လာေသာ သံေတာ္ဆင့္ သတင္းစာတြင္ အခ်ပ္ပိုညပ္၍ ကေလးသတင္းစာ ထုတ္ေဝရာ၊ ယင္းသတင္းစာတြင္ ဦးဘဂ်မ္း၏ `ေျမြမင္းသား’ ကာတြန္းဇာတ္လမ္း `မုန္တိုင္း’ ကာတြန္းဇာတ္လမ္း မ်ားပါရွိသည္။
မၾကာမီမွာပင္ ဟံသာဝတီသတင္းစာ၊ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊ အိုးေဝသတင္းစာမ်ား ေပၚ ထြက္လာရာ ဦးဘဂ်မ္း၏ ကာတြန္းမ်ားလည္း သတင္းစာတိုင္းလိုလိုတြင္ ပါဝင္လာသည္။ စစ္ျပီးေခတ္ တြင္ တေျဖးေျဖး စကၠဴမ်ား ေပါမ်ားလာရာ စာနယ္ဇင္းမ်ားလည္း ပလူပ်ံသကဲ့သို႔ ထြက္ေပၚလာေလ သည္။ စာနယ္ဇင္းတိုင္းလိုလို ဦးဘဂ်မ္းသည္ သူ၏ ဇာတ္ေကာင္အမည္ အမ်ဴိးမ်ဳိးႏွင့္ အသံုးေတာ္ခံရ ျပန္သည္။
သူ၏ဇာတ္ေကာင္မ်ားစာရင္းမွာ -
၁။ ကိုျပဴး၊ မျပံဳး၊ ၾကြက္ကေလး၊ (သူရိယ၊ ႀကီးပြားေရး)
၂။ ေမာင္ၾကက္ေတာင္နွင့္ ခင္ခင္ျပံဳး (ၾကက္ေတာင္ကြ ကာတြန္းရုပ္ရွင္)
၃။ ဦးေဖ်ာက္ဆိတ္ (သူရိယ၊ ဗမာ့ေခတ္) ရေသ့ႀကီး ဦးေဖ်ာက္ဆိတ္ႏွင့္ သူ႔ေခတ္
၄။ ဘေခြး၊ မေအး (သတင္းစံုဂ်ာနယ္)
၅။ တက္ပု၊ ငညိဳ (ရုပ္ေျပာင္စာေစာင္)
၆။ ေမာင္ေျမဇာႏွင့္ အဘ (ဟံသာဝတီ)
၇။ ဂြက္ေထာ္ (ယုဝတီဂ်ာနယ္)
၈။ မုန္တိုင္း (သံေတာ္ဆင့္) တုိ႔ျဖစ္သည္။
ဦးဘဂ်မ္းသည္ ေပၚထြက္လာေသာ မဂၢဇင္းမ်ား၌ ဝတၳဳသရုပ္ေဖာ္ ပံုမ်ားကိုလည္း ေရးဆြဲေပးခဲ့ သည္။
ထို႔ေနာက္ ႐ႈမဝမဂၢဇင္း ေပၚထြက္လာရာ ႐ႈမဝဦးေက်ာ္က ဦးဘဂ်မ္း၏ ဆႏၵအတိုင္း လုပ္ကိုင္ ခြင့္ေပးခဲ့သည္။ ဦးဘဂ်မ္းကလည္း ကာတြန္းမ်ားကို ေရာင္စံုျခယ္သကာ အစြမ္းျပေလေတာ့၏။ က ေလးမ်ားအဖို႔ ေဆးေရာင္စံုကာတြန္း ဇာတ္လမ္းမ်ား ျဖစ္သည့္ လိပ္ကမၻာမႀကီး၊ ႏွမမုန္႔ေထာငး္၊ ေမာင္ မုန္႔ေရာင္း၊ ေနၾကာနန္းရွင္ တု႔ိမွာ ကေလးေရာလူႀကီးပါ စြဲမက္ေစခဲ့သည္။
႐ႈမဝ၏ ပင္တိုင္စာေရးဆရာ ေသာ္တာေဆြ၏ ဟာသဝတၳဳမ်ားကို ဦးဘဂ်မ္းက ကာတြန္းျဖင့္ သရုပ္ေဖာ္ေရးဆဲြေပးခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာလြတ္လပ္ေရး ရရွိခဲ့ရာ ဦးဘဂ်မ္းသည္ လြတ္ လပ္ေရးကို သူႏွင့္အတူ သူ၏ဇာတ္ေကာင္မ်ားကလည္း လိႈက္လွဲစြာႀကိဳဆိုခဲ့ေလသည္။ လြတ္လပ္ေရး ပူပူေႏြးေႏြး ရခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေသာင္းက်န္းမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရာ ဦးဘဂ်မ္းလည္း မေန သာေတာ့ဘဲ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ႏွက္ေလေတာ့သည္။ ေျမေအာက္ေရာင္စံု ေသာင္းက်န္းသူမ်ားကိုသာ ႏွက္ခဲ့သည္မဟုတ္၊ ေျမေပၚရွိလက္နက္ကိုင္၊လဲဗီးတပ္၊ ျပူေစာထီး စ ေသာ အစိုးရခါးပိုက္ေဆာင္ တပ္မ်ားကိုလည္း အုပ္ခဲ့ေသးသည္။
ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား လုပ္ကိုင္ပံုကိုၾကည့္၍ ဤကဲ့သို႔ ေဆာ္ခဲ့ေသးသည္။
“ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ခ်ိန္မွစ၍ ယေန႔အထိ အခ်ဳိ႕ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ရရွိခဲ့ေသာဂုဏ္ထူး မ်ားမွာ ေဖာ္ျပပါအတိုင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း” ဟု
အစခ်ီကာ -
၁။ ေလာက္ေကာင္ ၂။ စားဖား ၃။ အေခ်ာင္သမား ၄။ ေသြဖည္ေရးသမား ၅။ လက္ကိုင္တုတ္ ၆။ ခြတုတ္ ၇။ ေဖာ္လံဖား ၈။ ဆိတ္ခေလာက္ ၉။ မႏုႆီဟ ၁၀။ ျဖဳတ္၊ “ေနာင္ရဆဲ ရလတၱံ႔ေသာဂုဏ္ ထူးမ်ားကို အခြင့္သင့္တိုင္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ေၾကညာအပ္ပါသ တည္း” ဟူ၍အဆံုးသတ္ထားေလသည္။
အႏုပညာရွင္ တေယာက္အေနျဖင့္ ဦးဘဂ်မ္း၏ အထူးျခားဆံုး ဂုဏ္အဂၤါမွာ ေငြမမက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ေငြရရန္အတြက္ ကာတြန္းဆြဲသည္မဟုတ္၊ သူသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ကာ တြန္းဆြဲေနသည္ ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ေရးဆြဲေနျခင္းျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံျခား၌ ပညာဆည္းပူးရန္ အစိုးရက ေစလႊတ္မည္ဆိုေသာ္လည္း လိုလိုခ်င္ခ်င္မရွိ၊ ျငင္း ဆန္ခဲ့ေလသည္။ ဦးဘဂ်မ္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္ေကာင္မ်ား ရွိခဲ့သည္။ ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတြင္ ဦး ေဖ်ာက္ဆိတ္၊ ဟံသာဝတီသတင္းစာတြင္`ခ်ာရာကာသီေမာင္ေမာင္္၊ ေျမဇာ’ စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ဇာတ္ ေကာင္ဦးေဖ်ာက္ဆိတ္ကို ဒုတိယကမၻာစစ္မတိုင္မီက သူရိယသတင္းစာတြင္ေရးၿပီး၊ စစ္ျပီးေသာအခါ သူရိယသတင္းစာတိုက္က မယူ၍ ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတိုက္သို႔ေျပာင္းေပးခဲ့သည္။
ဦးဘဂ်မ္းသည္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရသေရာ္ၿပီး ေရးသားျခင္းမျပဳခဲ့ေပ။ ေခတ္ႏွင့္စရိုက္သဘာဝကို အခါကထားသေရာခဲ့သည္။ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာမ်ားကို ဖတ္ကာ တိုင္းျပည္တြင္း ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အေရးအေၾကာင္းတို႕ကို ေလ့လာအကဲျဖတ္ၿပီးမွ ပံုေရးေလ့ရွိသည္။
‘ဦးဘဂ်မ္း စကားေျပာလွ်င္ သလိပ္ကပ္သံ ပါတတ္သည္။ စကားေျပာလွ်င္ ေလသံတုိးတိုးျဖင့္ ေျပာတတ္သည္။ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ရာမ်ားကို အၿမဲေျပာေလ့ရိွသည္။ ရုပ္ေျပာင္ကာတြန္းမ်ား ေရးဆြဲလွ်င္ဆြဲ၊ မဆြဲလွ်င္ စာဖတ္ေနတတ္သည္”ဟူ၍ ဆရာႀကီးႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ဦးဟိန္းစြန္း (၁၉ဝ၂- ၁၉၈၇)က ေျပာျပသည္။
ဆရာႀကီးသည္ စာဖတ္ ဝါသနာထုံ၍ စာလည္း အလြန္ဖတ္သူျဖစ္သည္။ ဗလရွင္ေဆးျပားအၿမဲ ငုံေလ့ရိွသည္။ ကိုယ္တုိင္ ဓာတ္ပုံရိုက္တတ္ရုမက ဖလင္ေဆးျခင္း၊ကူးျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ႏိုင္ နင္းစြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္သည္။ စာနယ္ဇင္းမ်ား၌ အခါအခြင့္သင့္လွ်င္ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးေလ့ရိွသည္။
၁၉၃၆.ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ပဲခူးၿမိဳ႕သူ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး၏ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကြန္တင္နင္တယ္ အေဆာက္အဦ၌ က်င္းပခဲ့သည္။ ဆရာဦးဘဂ်မ္း ၏ ေရွးဦးစြာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၁၄ လမ္း အမွတ္ ၄၈ ေနအိမ္တြင္ ေနထိုင္ၿပီး ထုိမွတဆင့္ ၁၃ လမ္း၊ အမွတ္ ၃၇ ေနအိမ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္သည္။
၁၉၄၈.ခုႏွစ္တြင္ ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္သည္ သားဦး ေယာက်္ားေလး ေမာင္ေက်ာ္ညြန္႔ ဖြားျမင္ၿပီး ေနာက္ မၾကာမီ ကြယ္လြန္ရာ ဦးဘဂ်မ္းးသည္ အလြန္ စိတ္ထိခုိက္သြားရွာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးဘ ဂ်မ္း၏ ဇာတ္လုိက္ေက်ာ္ ဦးေဖ်ာက္ဆိတ္သည္ ရေသ့ဝတ္ ေျပာင္းကာ`ရေသ့ႀကီး ဦးေဖ်ာက္ ဆိတ္” ျဖစ္လာရသည္။
၁၉၅၃.ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ အနာပဆုပ္ ေပါက္ခါ မက်န္းမမာ ျဖစ္လာၿပီးလွ်င္ အရြယ္ေကာင္း နာမည္တက္ေနဆဲအခ်ိန္ ၁၉၅၃.ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၈ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေလ သည္။ ၾကြင္းက်န္ေသာ ရုပ္ကလာပ္ကို တာေမြ စာဆုိေတာ္ သုသာန္၌ ဂူသြင္း သၿဂိဴၤဟ္ခဲ့ေလသည္။
ဦးဘဂ်မ္း ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ၁၉၅၄.ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီေဟာ၌ အစိုးရက ဦးဘ ဂ်မ္းအတြက္ အလကၤာေက်ာ္စြာဘြဲ႔ကို က်န္ရစ္သူ ဦးဘဂ်မ္း၏ တဦးတည္းေသာသား ေမာင္ေက်ာ္ ညြန္႔အား ဂုဏ္ျပဳေပးအပ္ခဲ့ေလသည္။ ထုိဂုဏ္ျပဳပြဲ၌ ပန္းပုပညာရွင္ ဦးဟန္တင္ ထုထားေသာ ဦးဘဂ်မ္း၏ ကိုယ္တပိုင္း ပန္းရုပ္ပုံကို ပန္းခ်ီ ဦးေငြလိႈင္က ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ေလသည္။
ဆရာႀကီး ဦးဘဂ်မ္းသည္ ဖဆပလ အစိုးရေပးအပ္ခဲ့ေသာ အလကၤာေက်ာ္စြာဘြဲ႔ကို ကြယ္ လြန္ၿပီးမွ ရရိွခဲ့ေသာ္လည္း ဖဆပလအစိုးရ အလကၤာေက်ာ္စြာဘြဲ႔မ်ား ဝဏၰေက်ာ္ထင္ဘြဲ႔မ်ား ေဖာေဖာ သီသီႀကီး ေပးေနသည္ကို သေရာ္ခဲ့ေလသည္။ ဖဆပလအစိုးရသည္ စာေပႏွင့္ အႏုပညာ ေလာက၌ ထင္ရွားခဲ့ေသာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ဇာတ္မင္းသား ေရႊမန္းတင္ေမာင္၊ ဂီတစာဆုိ ေရႊျပည္ ေအး တို႔ကို အလကၤာေက်ာ္စြာဘြဲ႔ ေပးအပ္ခဲ့သလို စာေရးဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း လူရႊင္ေတာ္ ဟာသ မင္းသားႀကီး ဖုိးပါႀကီး၊ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး ၾကည္ၾကည္ေဌး၊ ဂီတပညာရွင္ ေဒၚၾကည္ေအာင္ တို႔ကို ဝဏၰ ေက်ာ္ထင္ဘြဲ႔ ေပးအပ္ခဲ့ေလသည္။ ဦးဘဂ်မ္းသည္ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးေငြလိႈင္၊ ဘိလပ္သို႔ ေလ့လာေရးခရီးထြက္ခါနီး ႏႈတ္ဆက္ပြဲ၌ “ဦးေငြလိႈင္ဟာ ဝီရိယႀကီးသူ ျဖစ္တဲ့အတုိင္း ႏိုင္ငံျခားမွာ ပန္း ခ်ီပညာကို ႀကိဳးစားေလ့လာ ေရးဆြဲမွာ မလြဲေၾကာင္း ျပန္မာျပည္ေရာက္တဲ့အခါ ဆီေဆး ေရေဆး မွင္ဆြဲ ပန္းခ်ီ လက္ရာအစုံ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္လာမွာ ေသခ်ာေၾကာင္း အဲဒီအခါ ဖဆပလ အစိုးရက “ဝဏၰစုတ္တံ၊ သတိုးသီရိ ဆီေဆး ေရေဆး စတဲ့ ဘြဲ႔ေတြ ခ်ီးျမွင့္သင့္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ထည့္သြင္း ေျပာၾကားရာ ပရိသတ္ ပြဲက်သြားခဲ့သည္ဟု သိရသည္။
မည္သို႔ဆုိေစ ကြန္လြန္သည့္တုိင္ေအာင္ လူထုအား ကာတြန္းပညာျဖင့္ အမွန္တရားအား ေထာက္ျပ ေဝဘန္ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပခဲ့ေသာ ဆရာႀကီး၏ အႏုပညာ လက္ရာႏွင့္ ဂုဏ္သတင္းသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သင္းပ်ံ႕ေမႊးထုံေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္တည္း။
စာကိုး….။
၁။ ကာတြန္း ဦးေဖသိန္း၊ စာနယ္ဇင္းကာတြန္း သမိုင္း၊ စိတ္ကူး ခ်ိဳခ်ိဳ စာအုပ္တုိက္ ဒု ႀကိမ္၊ ၂ဝဝ၉၊
၂။ ဘဂ်မ္း၊ ဂ်ာနယ္ေျပာင္၊ မွတ္ ၅၊(၁၉၅၈. စက္တင္ဘာ)
၃။ တင္ထြန္း` ဘက္စုံ ကၽြမ္းက်င္ထူးခၽြန္ေသာ ကာတြန္း ဦးဘဂ်မ္း’’ ေၾကးမုံသတင္းစာ၊ တနဂၤေႏြေန႔ အထူးထုတ္ (၁-၁၁-၉၂)
Comments