အင္းစိန္သံဃာ့ညီလာခံက အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒၾကမ္းဆိုုင္ရာ အႏွစ္ခ်ဳပ္သေဘာထား
မွတ္စုုမွတ္တမ္း၊ ဇြန္ ၃၀၊ ၂၀၁၃
ဇြန္ ၂၇၊ ရန္ကုုန္ျမိဳ့၊ အင္းစိန္သံဃာ့ညီလာခံတြင္ အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒၾကမ္းမ်ား အဆိုုတင္သြင္းမႈမ်ားကိုု ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကရာ၊ အဆိုုပါ ဥပေဒၾကမ္းမ်ားအဆိုုတင္သြင္းမႈႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အႏွစ္ခ်ဳပ္သေဘာထားမ်ားကုုိ အဆိုုတင္သူသံဃာတိုု႔က တက္ေရာက္သူသံဃာထုုကိုု တင္ျပခဲ့ၾကသည္ကိုု ေတြ႔ရသည္။ အဆိုုပါ ေလ်ာက္ထားလႊာကိုု ေအာက္ပါအတိုုင္း အျပည့္အစုုံ တင္ဆက္လိုုက္ပါသည္။
ဥပေဒဆိုင္ရာ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေလွ်ာက္ထားလႊာ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ လက္ထပ္ထိမ္းမ်ားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားရွိေသာ္လည္း ထိုဥပေဒအတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္မွုမ်ား ပ်က္ကြက္ေနၾက၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ လူအခြင့္အေရးမ်ား မ်ားစြာဆုံးရွုံးေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာ အမိန္႔အာဏာကို ထုတ္ျပန္၍ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္ေရးမ်ား အျပည့္အ၀ရရွိႏိုင္ေစရန္ႏွင့္ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား လက္ထပ္ထိမ္းမ်ားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒအႏွစ္ခ်ဳပ္ကို တင္ျပပါသည္အရွင္ျမတ္တို႔ဘုရား။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သည္ အျခားဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းၿပီး ထိုဘာသာ၏ ထုံးတမ္းအရ ထိမ္းျမားျခင္းမျပဳလွ်င္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္မႈ တရားမ၀င္ေပ၊ တည္ၿမဲခိုင္မာျခင္းမရွိ ဟု စီရင္ထုံး ေဟာင္းမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။
1954-ခုႏွစ္ အထူးအက္ဥပေဒသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမတို႔ တရား၀င္ထိန္းျမားၿပီး မယားအျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳ၍ အျခားဘာသာ၀င္မယားမ်ားရွိလွ်င္ ျမန္မာဓေလ့ထုံးတမ္းတရားဥပေဒအရ တန္းတူရည္တူ လင့္အေမြကို ဆက္ခံႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။ တရား၀င္ မယားၿပိဳင္ျဖစ္ေပ၏။ အထူးအက္ဥပေဒကေပးေသာ အခြင့္ အေရးကို တရားရုံးက ပယ္ႏႈတ္၍ မရ၊ လင္ျဖစ္သူ၏ ေသတမ္းစာျဖင့္ ဖ်က္၍မရ၊ အျပည့္အ၀ ခံစားရမည္သာ ျဖစ္သည္။
ဘာသားျခားႏွင့္ ထိမ္းျမားေရး
ဓမၼသတ္မ်ားကေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒကေသာ္လည္းေကာင္း ျမန္မာဗုဒၶ ဘာသာတစ္ေယာက္အား အျခားဘာသာ၀င္မ်ားႏွင့္ ထိမ္းျမားမႈကို ပိတ္ပင္မထားေပ။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ ဘာသာ၀င္မ်ားက အျခားဘာသာ၀င္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ မိမိ၏ ဘာသာကို စြန္႔ပစ္ၿပီး ေယာက်ာ္း၏ ဘာသာသို႔ ေျပာင္း၀င္ကာ ဘာသာျခား၏ဥပေဒအရ ထိမ္းျမားမွသာ တရား၀င္မယားျဖစ္ေလသည္။ ထိုသို႔မျပဳလွ်င္ လင္မယားကြာရွင္းလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ လင္ေသဆုံးသည့္အခါ ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔သည္ အေမြခြဲေ၀ေသာအခါျဖစ္ေစ အေပ်ာ္မယားအျဖစ္ေရာက္၍ သားသမီးမ်ားမွာလည္း တရားမ၀င္ သားသမီးမ်ား ျဖစ္ေနၾကရေလသည္။
ပုဒ္မ ၂၁။ ။(၁) ဗုဒၵဘာသာ၀င္မိန္းမတစ္ဦးႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္သည့္ ေယာက္်ားတစ္ဦး တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ထိမ္းျမားျခင္းကို မွတ္ပုံမတင္ဘဲ ေပါင္းဖက္လွ်က္ရွိလွ်င္၊ ထိုအေၾကာင္းကို ထိုမိန္းမေန ထိုင္ရာ ေဒသတြင္ စီရင္ပိုင္ခြင့္ အာဏာရွိသည့္ မွတ္ပုံတင္အရာရွိထံ၊ ထိုမိန္းမကျဖစ္ေစ၊ ထိုမိန္းမ၏အမိက၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အဘက၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အုပ္ထိန္းသူက ျဖစ္ေစ၊ အျခားေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္သူ တစ္ဦးဦးကျဖစ္ ေစ သတင္းေပးႏိုင္သည္။ မွတ္ပုံတင္အရာရွိသည္ သတင္းေပးခ်က္ကို ေရးမွတ္ထားရမည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ေရးမွတ္ထားေစရမည္။ ထို႔ျပင္ ထိုသို႔ေရးမွတ္ထားသည့္ သတင္းေပးခ်က္အားလုံးကို သတင္းေပးသူက လက္မွတ္ထိုးရမည္။
(၂) ထိုေနာက္ မွတ္ပုံတင္အရာရွိသည္ ထိုဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ကို မိမိခ်ိန္ဆိုသည့္ ေန႕ရက္တြင္ မိမိထံ လာေရာက္ရန္ဆင့္ေခၚရမည္။ ထိုသူႏွစ္ဦးလုံးက မိမိတို႔၏ ထိမ္းျမားျခင္းကို မွတ္ပုံတင္လိုလွ်င္ မွတ္ပုံတင္အရာရွိသည္ ပုဒ္မ ၁၅ အရ လိုအပ္သည့္အတိုင္း ထိုသူတို႔ကို မိမိက ထိမ္းျမားေပးဘိသကဲ့သို႔ ပုဒ္မ ၁၆ ႏွင့္ ၁၇ တြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ရမည္။ အကယ္၍ တစ္ဦးဦးကျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ဦးလုံးကျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔၏ ထိမ္းျမားျခင္းကို မွတ္ပုံမတင္လိုလွ်င္၊ သို႔တည္း မဟုတ္ မလာေရာက္လွ်င္ မွတ္ပုံတင္အရာရွိသည္ ပုဒ္မ ၁၁ တြင္ ရည္ညႊန္းထားသည့္ စီရင္ပိုင္ခြင့္အာဏာရ တရားရုံးသို႔ ေရးမွတ္ထားသည့္ သတင္းေပးခ်က္ႏွင့္တကြ အစီရင္ခံစာ ေပးပို႔ရမည္။
(၃) အျခားတည္ဆဲ တရားဥပေဒမ်ားတြင္ မည္သို႔ပင္ပါေစကာမူ ထိုတရားရုံးသည္ အစီရင္ခံစာ ရရွိေသာအခါ ထိုအမႈသည္ နည္းလမ္းတက်စြဲဆိုသည့္ တရားမမႈ ျဖစ္ဘိသကဲ့သို႔ ပုဒ္မ ခြဲ (၄) တြင္ ေဖၚျပထား သည့္ ႏွစ္ဘက္အမႈသည္မ်ားကို၄င္း၊ ထိုသူတို႔ တင္ျပသည့္ သက္ေသခံခ်က္ကို၄င္း၊ အက်ဥ္းခ်ဳပ္နည္းအားျဖင့္ စစ္ေဆးၾကားနာၿပီးေနာက္၊ ထိုမိန္းမႏွင့္ ထိုေယာက်ာ္းတို႔သည္ ပုဒ္မ ၂၀၊ ပုဒ္မခြဲ (၁)၏ အဓိပၸါယ္အရ လင္မယား ဟုတ္ မဟုတ္ ဆုံးျဖတ္ရမည့္ျပင္၊ ဆုံးျဖတ္သည့္အတိုင္း အမိန္႔ခ်မွတ္ရမည္။ တရားရုံးသည္ စရိတ္ ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ မိမိသင့္ေတာ္သည္ ထင္ျမင္သည့္အမိန္႔ကို ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။
1954-ခုႏွစ္၊ ဗုဒၶဘာသာမိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမႈႏွင့္ အေမြဆက္ခံမႈ အက္ဥပေဒ
အထက္တြင္ ျပဆိုသည့္အတိုင္း ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာဓေလ့ထုံးတမ္း ဥပေဒမ်ားက အခ်ဳပ္အခ်ယ္မရွိ လြတ္လတ္စြာေပးထားေသာ္လည္း ဘာသာျခားမ်ား၏ ဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားမွာ တင္းၾကပ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဓမၼသတ္မ်ားကေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားက ေသာ္လည္း ေကာင္း၊ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ ထိမ္းျမားမႈကို တားျမစ္မထားေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ အမ်ိဳးသမီး မ်ားသည္ ဘာသာျခားေယာက်ာ္းမ်ားႏွင့္ ထိမ္းျမားရေသာအခါ တရား၀င္မယားျဖစ္ေျမာက္ရန္ မိမိတို႔၏ ကိုးကြယ္ရင္း ဗုဒၶဘာသာကို စြန္႔လႊတ္၍ ဘာသာျခား၏ ဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းရၿပီး သားသမီးမ်ားမွာလည္း ဖခင္၏ ဘာသာ၀င္သူမ်ားျဖစ္ၾကရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ ထိမ္းျမားၾကရသည့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ သားသမီးမ်ား၏ နစ္နာမႈမ်ားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ 1939-ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အက္ဥပေဒအမွတ္ ၂၄ အရ (ဗုဒၶဘာသာ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမႈႏွင့္ အေမြဆက္ခံမႈဥပေဒ)ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ျပ႒ာန္းခဲ့သည္။ ထိုအက္ ဥပေဒမွာ 1940-ခုႏွစ္ ဧၿပီလ တစ္ရက္ေန႔မွ စတင္အတည္ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးေၾကာင့္ လူသိနည္းၿပီး အက်ိဳးမရွိခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ 1954-ခုႏွစ္တြင္ ယင္းအက္ဥပေဒကို ရုတ္သိမ္းၿပီး (1954-ခုႏွစ္ ဗုဒၶဘာသာမိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမႈႏွင့္ အေမြဆက္ခံမႈဥပေဒ) ကို (1954-ခုႏွစ္၊ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၂) ျဖင့္ ျပ႒ာန္းအတည္ ျပဳခဲ့သည္။ ဤဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားသည္ အျခားတည္ဆဲ ဥပေဒမ်ား၊ ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာ ရွိေသာ ဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားႏွင့္ မည္သို႔ပင္ ဆန္႔က်င္ေစကာမူ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမႏွင့္ ထိုမိန္းမ၏ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္ေသာ လင္ေယာက္်ားတိုင္းအေပၚ၌ အာဏာသက္ေရာက္ရမည္ဟု ပုဒ္မ ၄ တြင္ ျပဆိုထားသည္။
ပုဒ္မ ၃ အရ ရြာသူႀကီးအားလုံးသည္ ဤအက္ဥပေဒအရ မွတ္ပုံတင္အရာရွိမ်ားျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ မိမိသင့္ေတာ္သည္ ထင္ျမင္ရေသာပုဂၢိဳလ္လ္ကို ရြာသူႀကီးမရွိေသာေဒသတြင္ မွတ္ပုံတင္ အရာရွိအျဖစ္ ခန္႔ထားႏိုင္သည္။
ပုဒ္မ ၄ သည္ အလြန္အေရးႀကီးေသာ ပုဒ္မတစ္ခုျဖစ္သည္။ ထိုပုဒ္မအရ (အျခားတည္ဆဲ ဥပေဒမ်ားတြင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တရားဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာရွိေသာ ဓေလ့ထုံးစံမ်ားတြင္ေသာ္လည္း ေကာင္း၊ မည္သို႔ပင္ ဆန္႔က်င္လွ်က္ရွိေစကာမူ ဤအက္ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမႏွင့္ ထိုမိန္းမ၏ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္ေသာ လင္ေယာက်ာ္းတိုင္းအေပၚ၌ အာဏာသက္ေရာက္သည္။
ပုဒ္မ ၂၅ တြင္ ျခြင္းခ်က္ပါရွိသည္မွာ - အကယ္၍ ဘာသာျခားေယာက္်ားျဖစ္သူသည္ မိမိ၏မယားကို ဘာသာေရးေၾကာင့္ ကြာရွင္းလိုလွ်င္ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ရက္စက္ သည့္ အျပဳအမူအားျဖင့္ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ျပဳလုပ္လွ်င္ျဖစ္ေစ -
(က) ထိုေယာက္်ားသည္ ႏွစ္ဦးပိုင္ပစၥည္းမ်ားမွ မိမိရထိုက္ေသာ အစုကို စြန္႔ရမည္။ ထို႔အျပင္ ထိုမိန္းမ မ်ားအား ေလွ်ာ္ေၾကးေပးရမည္။
(ခ) မိန္းမသည္ သားသမီးအားလုံးကို ထိန္းသိမ္းခြင့္ရွိရမည္။
(ဂ) ထိုသူသည္ အရြယ္မေရာက္ေသးသည့္ကေလးမ်ားအတြက္ ကေလးစရိတ္ေပးရမည္။
အထက္ေဖၚျပထားေသာ ဥပေဒမ်ားကို ကုိးကား၍ ၿခဳံငုံသုံးသပ္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ၁၉၅၄-ခုႏွစ္တြင္ ျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ ဥပေဒမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္မ်ား၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ၾကည့္ရွု ေစာင့္ေရွာက္ရန္ တာ၀န္၀တၱရားမ်ား ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾက၍ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား မ်ားစြာဆုံးရွုံးေနသည္ကို ေလ့လာသိရွိရပါသည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ၾကေသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္ ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာ အမိန္႔အာဏာကို ထုတ္ျပန္၍ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္ေရးမ်ား မဆုံးရွုံးေစရန္ႏွင့္ အမ်ိုး ဘာသာ သာသနာကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အင္းစိန္သံဃာ့ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္လာၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ သေဘာဆႏၵကို အႀကံျပဳတင္ျပ အပ္ပါသည္ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္တို႔ဘုရား။
Comments