ဥ ျပႆနာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး။ (မိုးမခ)။ ဇန္န၀ါရီ ၁၊
၂၀၁၄
လူဆဲခံခ်င္တဲ့ အခါ ေတာ္စတြိဳင္း အင္နာ ကရနီနား က
“Sentimental Rubbish” ပါ လို႔ ဆိုေလ့ရွိတယ္။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ မင္းမဲ့ဝါဒီ ဖီးလစ္ (ေဖာလက္ ရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္သည္းဖို
ဒိုင္းေညွာင့္ ဝတၳဳ “စိန္႔ပီတာစဘတ္မွလူ” ထဲက ဇာတ္ေကာင္) က ေျပာလို႔ လိုက္ေျပာတယ္။ အေတြးအေခၚ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ မ်ိဳးစံု ဝင္လာခ်ိန္
ဝါဝါျမင္တိုင္း ေရႊမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း ကို ကစ္တီ ရဲ႕ လင္ေရြးပံု ဖတ္မွ သိမယ့္ အရြယ္မဟုတ္ခ်ိန္မွာလည္း
ဒီသေဘာပဲ ဆက္ေျပာေနျဖစ္တယ္။ ေတာ္စတြိဳင္းရဲ႕
ႀကီးျမတ္တဲ့ စာေပဂုဏ္ေက်းဇူးေတြ၊ ကမၻာ့ဂႏၱဝင္ တန္းဝင္ စာေပေတြ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားတာက
တပိုင္းေပါ့..။
အင္နာ ကရနီနား ကို ကမၻာမွာ အေကာင္းဆံုး ဝတၳဳလို႔ေတာင္
သတ္မွတ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဗမာျပည္ မွာလည္း ဆရာႀကီး
ေရႊဥေဒါင္း၊ ဆရာျမ တို႔ ေက်းဇူးနဲ႔ အင္နာကရနီနား၊ စစ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တို႔ လူသိ၊
လူႀကိဳက္မ်ားတယ္။ ေနာက္တမ်ိဳး ေပၚျပဴလာျဖစ္တာက
ေတာ္စတြိဳင္းရဲ႕ က်င့္ဝတ္၊ နီတိ၊ ပံုျပင္ေလးေတြပါ။ Reader's Digest ပါ “ၾကက္သားဆြတ္ျပဳတ္” စတိုင္ ဝတၳဳတိုေလးေတြေပါ့။ “လူေတြဘာနဲ႔ေန” တို႔၊ ဘာတို႔ ဗမာ စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔
ရင္းႏွီးၾကတယ္။ (ဗမာျပည္မွာလည္း ေမာင္ထြန္းသူတို႔၊
ေမာင္ေကာင္းသန္႔ တို႔ ဘာသာျပန္ေတြ ရွိတယ္။)
အဲ့ဒီလိုထဲက တပုဒ္က အမိႈက္ကစ ျပာႆဒ္ မီးေလာင္ သေဘာကို
ပံုေဖာ္တဲ့ “A Spark Neglected Burns the House / Quench the Spark" ဆိုတဲ့ တပုဒ္ပါ။ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနလာၾကတဲ့
အိမ္းနီးနားခ်င္း မိသားစု ႏွစ္စု ၾကက္ဥ လု ရာကေန စ စကားေတြမ်ား၊ ရံုးေရာက္၊ ဂတ္ေရာက္
ျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး အိမ္ကို မီးရိႈ႕တဲ့ အထိ ျပႆနာတက္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းကို ဇာတ္လမ္းဖြဲ႕ထားတယ္။ ဇာတ္သိမ္းမွာ အားလံုး ႏွစ္ဖက္စလံုး အသိတရားေတြရ၊
အိမ္ေတြလည္း ျပန္ေဆာက္၊ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေသတပန္သက္တဆံုး ေနသြားၾကသလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ရဲ႕ အသီးအပြင့္ေၾကာင့္ စီးပြားဥစၥာေတြလည္း အရင္ကထက္ တိုးပြားခ်မ္းသားသြားၾကေၾကာင္း
နိဂံုးခ်ဳပ္ထားတယ္။ ပံုျပင္ဝတၳဳ က ေပးတဲ့ အဓိက
သင္ခန္းစာကေတာ့ အမုန္း၊ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ မီးပြား မီးစ ဆိုတာ ေသးေသး၊ ႀကီး အျမစ္တြယ္ မခံ၊
မႀကီးထြားခံဘဲ မေလာင္ခင္တားရတယ္ ဆိုတာကိုပါ။
ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ေက်ာရိုးမွီးၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္က
ေတးေရး/ေတးဆို အရိုး က “ဥ” ဆိုၿပီး သီခ်င္းတပုဒ္ လုပ္ခဲ့တယ္၊ သူ႔ရဲ႕ လူလည္အာရွသား တကိုယ္ေတာ္
ေတးစုမွာ ပါခဲ့လို႔ နားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕
ဂီတပံုစံ ေရြးခ်ယ္မႈ နဲ႔ စာသား ဖန္တီးမႈ က လွလို႔ သတိထားမိခဲ့တယ္။ အခု အဲ့ဒီ ဇာတ္လမ္းကိုပဲ ရုပ္ရွင္ရိုက္ၿပီး အကယ္ဒမီေတြ
ရသြားၾကတယ္ ၾကားတယ္။ ရုပ္ရွင္ရဲ႕ တင္ျပမႈကိုေတာ့
မၾကည့္ေတာ့ မသိပါ။ ဗမာ့ ရုပ္ရွင္ ကိုလည္း ေလ့လာ
သံုးသပ္ လိုစိတ္ မရွိပါ။
ဒါေပမယ့္ “ဥ ျပႆနာ” ကေတာ့ ဗမာ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အျမစ္တြယ္ေနခဲ့ၿပီဆိုတာကို
ေျပာခ်င္တယ္။
ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနရမယ့္ အိမ္နီးနားခ်င္း၊ တရပ္တည္း
တရြာတည္းသား အခ်င္းခ်င္း အမုန္း၊ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ မီးပြား ကို ႀကီးေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးေရး၊
ဘာသာေရး မီးေတာက္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသား ပဋိပကၡေတြဟာ ေတာ္စတြိဳင္းရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုး
အတိုင္းပဲ ဗမာျပည္ မွာ အျမစ္တြယ္ ရွင္သန္ေနခဲ့တာ ရာစုဝက္ ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ မီးမေလာင္ခင္ တားဖို႔ ေနေနသာ၊ ေလာင္ၿပီးသား မီးကို
မၿငိွမ္း တဲ့ အျပင္ အမ်ိဳးသားေရး မိႈင္းလံုး၊ အမ်ိဳး/ဘာသာ သာသနာ (အလြဲသံုးစား) ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ
တို႔မီး၊ ရိႈ႕မီးလုပ္၊ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ ေနၾကတဲ့ ဘာသာေရး အဖြဲ႕အစည္း အစိတ္အပိုင္း
တခ်ိဳ႕၊ ႏိုင္ငံေရး ပါတီ တခ်ိဳ႕လည္း ခုႏွစ္ပိုင္းမွာ ပိုလို႔ေတာင္ မ်ားမ်ားစားစား ထင္ထင္ရွားရွား
ေတြ႕လာေနရတယ္။
ဘုရားေဟာေတာင္ နားမေထာင္ အလြဲသံုးစား လုပ္ေနၾကေသးတာ၊
ေတာ္စတြိဳင္လည္း မႏိုင္၊ ေမာင္ထြန္းသူ လည္း မႏိုင္၊ ေမာင္ေကာင္းသန္႔လည္း ဘယ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ အင္နာ ကရနီနား က “Sentimental Rubbish” ပါ ေျပာႏိုင္တဲ့
လူတခ်ိဳ႕ အတြက္ ၾကက္ဆြတ္ျပဳတ္ ေသာက္ဖို႔ မလိုေကာင္း မလိုႏိုင္ေပမယ့္ စနစ္ဆိုး၊ လူဆိုးေတြရဲ႕
ဒဏ္ကို ဆယ္စုႏွစ္ေတြခ်ီ ခံရင္း နာတာရွည္ အတြင္း အဖ်ားေရာဂါ စြဲကပ္ေနတဲ့ ဗမာ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း
လူအမ်ားအတြက္ေတာ့ ၾကက္ဆြတ္ျပဳတ္က လိုကို လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၾကက္ဆြတ္ျပဳတ္စာေပ ေတြ လူႀကိဳက္မ်ား၊
အေရာင္းတြင္ခဲ့ၾကတာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဆိုခဲ့သလိုပဲ ဘုရား ရဲ႕ ဓမၼ က ေတာင္ မကယ္ႏိုင္တာ
ၾကက္ဆြတ္ျပဳတ္လည္း ထိေရာက္သင့္သေလာက္ မထိေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ၊ ၿငိမ္ခ်မ္းမႈ၊ သာယာဝေျပာမႈ အစား
အမုန္း၊ ရန္ၿငိဳး၊ ပဋိပကၡ၊ စစ္ပြဲ နဲ႔ ဆုတ္ယုတ္မႈ သာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ထင္သာ၊ ျမင္သာ
ရွိေနေသးတယ္။
ဒါေတြအားလံုးရဲ႕ အရင္းျမစ္ လက္သည္ ကေတာ့ တမ်ိဳး၊ တဘာသာ
အားႀကီး လူၿပိန္း အမ်ားႀကိဳက္ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အာဏာ ကို တည္ေဆာက္ အျမဲ ရွင္သန္ႀကီးထြားေနခ်င္တဲ့
စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုး ပါပဲ။
ဒီစနစ္ဆိုး ဆက္လက္ ေရရွည္ အျမစ္တြယ္ ရွင္စန္ေစဖို႔ရာ
စနစ္တက် ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ၂၀၀၈ နာဂစ္ စစ္ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ကလည္း ဒီျပႆနာ
မီးေတာက္ အားလံုး ဆက္လက္ ျပန္႔ပြား၊ တိုးပြား ေစမယ့္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ေနျခင္း တမ်ိဳးပါ။ ခု လူအမ်ား အတို သံုးႏႈံးေနၾကသလိုဆို ေျခ/ဥ ျပႆနာ
ေပါ့၊ တနည္း ဥ ျပႆနာ ပဲေပါ့။
ဒီ ဥ ျပႆနာ ကို ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ျပည္သူအမ်ား အေျခမတည္ခင္၊
မႀကီးထြားခင္မွာ မေခ်မႈန္း ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ျပာပံု ျဖစ္ၿပီးသား ဘဝ အေျခအေနမ်ိဳးေၾကာင့္ မီးမေလာင္ခင္ တားဖို႔လည္း အခြင့္
မရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အဲ့သလို ဥ ျပႆနာ
ကို မရွင္သန္ေအာင္ မေျခဖ်က္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အျပင္ ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားစု က ပိုမို တရားဝင္ေအာင္၊
ခိုင္မာေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ကိုလိုနီေခတ္
ဒိုင္အာခီ၊ ၉၁ ဌာန ကတည္းက အလုပ္မျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပူးသတ္ေရး လမ္းစဥ္နဲ႔ေပါ့။
အခု အခ်ိန္မွာေတာ့ အာဏာရ စစ္အုပ္စု ပါတီ၊ အတိုက္အခံ
ဒီမိုကေရစီ (ဆိုၾကတဲ့) ပါတီ အားလံုး အဲ့ဒီ ဥ ျပႆနာ ကို ျပင္မယ္ေဟ့ ဆိုကာ အသံေကာင္းေတြ
ဟစ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီ ဥ က ျပင္ရမယ့္ ဥ မဟုတ္
အစကတည္းက မ ဥ ခံ၊ မေပါက္ခံရမယ့္ ဥ ျဖစ္တယ္၊ အစကတည္းက သိဒၶိ မတင္၊ အဖက္ မလုပ္၊ ေတာ္စတြိဳင္း ပညာေပး ဇာတ္လမ္း
အတိုင္း မေလာင္ခင္တားခဲ့ရမယ့္ မီး၊ မပြားခင္ ျဖတ္ခဲ့ရမယ့္ ဥ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊
ရူးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္၊ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ေနၾကတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူ ခမ်ာ ဝက္ျဖစ္ခံရတဲ့ ဘဝ မစင္ မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး၊
ရွင္ႀကီး ဝမ္းလည္း ဝင္ခဲ့ရ၊ ရွင့္ငယ္ ဝမ္းလည္း ဝင္ခဲ့ရ၊ ခ်ီးေစာ္နံလို႔လည္း ျပန္ထြက္ခဲ့ရ၊
ထြက္မရျပန္ရင္လည္း ႀကိတ္မွိတ္ အံရ ဆိုေတာ့ အခုမွ ဒီ ဥ ျပႆနာ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းမယ္ဆိုရင္လည္း
ဘာပဲေျပာေျပာ ေခြး ေမွ်ာ္ ေမွ်ာ္ရင္း ေလထဲ တိုက္အိမ္ေဆာက္ ဝမ္းသာႀကိဳဆိုေနရဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေျခ/ဥ ဆိုတဲ့ အတိုင္း လူၾကားေကာင္းတဲ့
စကား သင္ပုန္းေခ် ေရး အမည္ခံ ပလူးဇာတ္လမ္းေတြလည္း လုပ္တာေတာ့ လုပ္ေပါ့၊ အဓိက ကေတာ့
ေျခ/ဥ ကို ေၾကေအာင္ ေျခ ပါ၊ အျမစ္ ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ပါ လို႔ပဲ ဆိုရေတာ့မွာပါ။
ဒီ ဥ ျပႆနာ မီးေတာက္ အခံရဆံုးထဲက တစု ျဖစ္တဲ့ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား
ေခါင္းေဆာင္ ခြန္ထြန္းဦး ေထာင္က လြတ္ခါစ ဆိုခဲ့ဖူးသလိုပဲ အေျခခံဥပေဒ ျပင္မယ္ဆိုရင္
စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးက အစ ျပင္ ရမွာပါ။ ဆိုလိုတာက
တအုပ္လံုး ဆြဲဆုတ္ စုတ္ျပတ္သြားေအာင္ ေျခမြ ပစ္ရမယ့္ ကိစၥ၊ အစ မာတိကာ က အစ အသစ္ ေရးမယ့္ ကိစၥပါ။
ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု အတိုက္အခံ ဘက္က ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ႏိုင္ရံု
ျပင္ေပးမႈမ်ိဳးေလာက္နဲ႔ ေျပလည္မယ့္ ျပႆနာ မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ အာဏာရ စစ္အုပ္စု ကလည္း ဒီေလာက္ပဲ ျပင္ႏိုင္ဖို႔
လမ္းေၾကာင္းခ်င္တဲ့ အတြက္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္မယ္ ဆိုတဲ့ ေလသံ စ ဟစ္လာေနတာပါ။ အတိုက္အခံ ဘက္ကလည္း ခပ္မာမာ ပါပဲ။ ဒူးေခါင္းေတြမာေၾကာင္း ထပ္မံ သက္ေသျပဳပါတယ္။ မျပင္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ပါမယ္ တဲ့။ ၾကားရ.. ၾကားရ နားဝ မသက္သာ..၊ ဖိနပ္ျပတ္ န႔ဲ ေခြးငတ္
ေတြ႕ၾကေလေရာ့ လဟယ္ လို႔ ဆို ရင္ “အရီးစိမ္းႀကီးရယ္.. ေခြးအငတ္ မေျပတေျပေတြမွာျဖင့္..
ကိုက္စရာအရိုး” ဆိုခဲ့တဲ့ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းႀကီး မဟုတ္ေတာ့ ဝိုင္းဆဲၾကဦးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖိုးဆိုခ်င္ ခင္ေမာင္ညြန္႔ေတြပဲ လို႔ပဲ
ေဖာ့ ဆိုလိုက္ပါ့မယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖိုးဆိုခ်င္မ်ား၊ ေမာင္ေမာင္ မေခၚဘဲ ဗ်ာ
ထူးခ်င္သူ ဘုရားအမ၊ ေက်ာင္း ဒကာ မ်ား ျပင္မယ္ ဆိုတာလည္း ထိထိေရာက္ ျပင္ၾကပါ၊ မျပင္ႏိုင္ေသးခင္ရင္လည္း
အျခား ဒုတိယ လမ္းေၾကာင္း စဥ္းစား ေရြးခ်ယ္ ျပည္သူကို ခ်ျပ ဦးေဆာင္ပါ လို႔ အေပ်ာ့ဆြဲ
ဆြဲ ဆိုလိုက္ပါတယ္။
အဆံုးသတ္ရရင္..
ေတာ္စတြိဳင္းရဲ႕ ဥျပႆနာ ဇာတ္ဦးလို အခ်င္းခ်င္း ကာလနာ တိုက္ေနရတဲ့ ဇာတ္ထုပ္
ရာစုဝက္ခ်ီ ကျပ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ ဗမာျပည္ က ဥ ျပႆနာ ဟာ ကိစၥ က ထိပ္ဝ ေရာက္ေနသလို အေရးႀကီး
အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မ်ိဳမရ ေထြးမရ အေျခအေနႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥ လံုး
ျပဳတ္ အျပဳတ္ႏွံ ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းေအာင္ ၾကံေဆာင္ဖို႔ လိုေၾကာင္း၊ ဥျပႆနာ အဆံုးသတ္ ဇာတ္သိမ္း
ကားလိပ္ခ် ျမင္ခ်င္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာ ေမာင္းခတ္လိုက္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၃၁၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၃