ေမာင္တူး - သက္ရွိပန္းခ်ီ - အပုိင္း (၁၉)
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၃၁၊ ၂၀၁၅
ေန၀င္ေစာသြားတဲ့
ညေနခါးခါးတခုမွာေတာ့၊
သူခ်စ္တဲ့
ေတာင္တန္းႀကီးေတြက
အေရာင္ေျပာင္းသြားၿပီး၊
အဲ့ဒီကစ
ညေတြဟာ လေရာင္မရွိၾကေတာ့ဘူး။ ။
က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ ဒါင္ပန္း အား ဦးညႊတ္ အေလးျပဳလွ်က္..)
လိုည္းေႏြေႏွာင္း (၁၉ - ၁ - ၂၀၀၆)
ဒါင္ပန္းဟာ ဘာပန္းလည္းလုိ႔ေမးေနၾကတယ္။ တအာင္း ပေလာင္လူမ်ိဳး ဒါင္ပန္း (သို႔မဟုတ္) မိုင္အိုက္ပန္း (သို႔မဟုတ္) ကိုျမေမာင္ (သို႔မဟုတ္) က်ေနာ္တို႔အေခၚ ကိုအိုက္ပန္းေပါ့။ ဒီေန႔ ဇူလိုင္ ၃၁ ရက္ဟာ သူက်ဆံုးခဲ့တဲ့ ၁၃ ႏွစ္ေျမာက္။ သူ႔ကို က်ေနာ္ တမ္းတမ္းတတ သတိရေနပါတယ္ဗ်ာ။ သူ႔နဲ႔ၾကံဳခဲ့ေတြ႔ခဲ့တာေတြ ျပန္ျမင္လာေနတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပ ခ်င္ေနတယ္။ ဒါေတြမေျပာခင္ က်ေနာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ လက စာကေလးတစ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ေရးမိတာကို ျပန္ဖတ္လိုက္ေစခ်င္ တယ္။ ေအာက္က အတိုင္းပါပဲ။
• ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုရင္ဘာလုပ္မလဲ
မတ္လ ၃ ရက္ ၂၀၁၅ က က်ေနာ့္ က်န္းမာေရးအတြက္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္းက ငွက္ကေလးတေကာင္ ပိုက္ကြန္တခုမွာ ၿငိၿပီး မိေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ခိုကေလးလုိ႔ထင္တယ္။ သနားစရာပါပဲ။ ငွက္မုဆိုးက သူ႔ကို သတ္စားမလား။ ေရာင္းစားမလား။ ေရာင္းလိုက္ရင္လည္း ၀ယ္ သူကေရာ သတ္စားမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေလွာင္အိမ္မွာ ေႏွာင္ထားၿပီး အလွေမြးမလား။ ဒါဆိုရင္လည္း တသက္လံုး ေႏွာင္ အိမ္မွာ အေလွာင္ခံရမွာ။ ေသတာထက္ ဆိုးအုန္းမယ္။ စဥ္းစားေနရင္းက ငွက္မိေနတာက သိပ္မျမင့္ေတာ့ လွမ္းဆြဲၿပီး ပိုက္ ကျဖဳတ္ၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္လုိ႔ရတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေတြးမိလာတယ္။ က်ေနာ့ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားဆိုရင္ဘာလုပ္မလဲ။
(၁) ဒီငွက္ကို ျဖဳတ္ၿပီး ျပန္လႊတ္ေပးမလား။
(၂) ဒီအတိုင္း ပိုက္ကြန္ အေႏွာင္ အခ်ဳပ္ထဲမွာပဲ ဆက္ထားမလား။
က်ေနာ့္ကို ေျပာျပပါလား။ ခင္ဗ်ားရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ ဘာလဲ။ သိခ်င္မိပါရဲ့။ က်ေနာ္ကေရာ ပိုက္ကြန္မွာမိေနတဲ့ ငွက္က ေလးကို ေတြ႔ၿပီး ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘာေတြ ဘယ္လို ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္မိပါသလဲ။
+++++++++++++++++++++++
ငွက္ကေလးဟာ ဒုကၡလွလွႀကီးကို ေတြ႕ၾကံဳေနရတာပါ။ တေလာက က်ေနာ္ ဖတ္ထား ရြတ္ထား က်က္ထား မွတ္ထားတဲ့ ဦးပုညေမတၱာစာထဲက (က်ားမိသည့္ေခြး၊ ေလးမိသည့္စြန္၊ ကြန္မိသည့္ငါးမိုက္၊ ပိုက္မိသည့္ေရႊယုန္၊ ဆင္းရဲေပါင္းႀကံဳ) ဆို သလို အခက္ႀကီးႀကံဳ ရတက္မီးပံု ပြားေနရပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ဒီငွက္ကို ေထာင္ထားတဲ့မုဆိုးဟာ ထိုင္းတရုတ္လူမ်ိဳးတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း၊ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ့အစြန္က သူ႔ေနအိမ္ေရွ႕ရပ္ကြက္ အားကစားကြင္းငယ္ကေလးမွာ ဒီပိုက္ ကို ေထာင္ထားတာပါ။ ဒီတရုတ္က ငွက္ေတြကိုဖမ္းျပီး ေလွာင္အိမ္ေတြနဲ႔ထည့္ျပီး ေရာင္းစားေနသူျဖစ္ပါတယ္။ သူ့အိမ္နား တ၀ုိက္မွာ ငွက္ေလွာင္အိမ္ေတြ ၄ ခုေလာက္ ခ်ိတ္ထားတာလည္း ရွိတယ္။ ေလွာင္အိမ္ေတြထဲမွာ အေမာက္ပါတဲ့ ဘြတ္ကလံု ငွက္ကေလးေတြလည္း ေတြ႕ရဲ့။ ခ်ိဳးကေလးေတြလည္းေတြ႕ပါရဲ့။ လူခ်မ္းသာေတြက ခ်ိဳးကူသံကေလးေတြ ၾကားလိုၾကတယ္။ တကူကူး ကူး ဆိုတဲ့ အသံကေလးေတြက သိပ္သာယာတာကိုး။ ဘြတ္ကလံုငွက္ ေအာ္သံကေလးေတြဆိုလည္း ကလံု ကလံုနဲ႔ တမ်ိဳးပဲ နားေထာင္လုိ႔သိပ္ေကာင္းပါရဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ေလွာင္အိမ္အပါအ၀င္ ခ်ိဳးငွက္တေကာင္ကို ဘတ္ေငြ ၄၀၀၀ ေလာက္ ေရာင္းေစ်းရွိတယ္ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ငွက္ေတြကိုဖမ္းၿပီး ေရာင္းေနၾကတယ္ထင္ပါရဲ့။ သဘာ၀ ငွက္ကေလး ေတြကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့အလုပ္က ၀င္ေငြေကာင္းပံုရပါတယ္။ ဒီငွက္က ပ်ံေနရာကေန ပိုက္ကို ၀င္တိုးလို႔ မိသြားခဲ့ပံုရတယ္။ ပိုက္နဲ႔ ၿငိထားခဲ့ခ်ိန္လည္း နည္းနည္းၾကာသြားျပီထင္ပါရဲ့။ ငွက္ကေလးဟာ သိပ္မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္လံုးကေလး က လယ္ ကလယ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ကဲ က်ေနာ္ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာကေတာ့ မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ပဲ။ ကင္မရာ ျပန္ယူၿပီး ဗြီဒီယုိရိုက္ယူလိုက္တာေပါ့။ ငွက္ကေလး ပိုက္ထဲမွာမိေနပံုကို ရိုက္ကူးေနရင္း က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လာပါတယ္။ သူ႔ကို က်ေနာ္ မကယ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အေႏွာင္အခ်ဳပ္ ေထာင္သရုပ္ကေန သူ႔ကို က်ေနာ္ ကယ္မထုတ္ႏိုင္တာကလည္း က်ေနာ့္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပါ။ က်ေနာ့္အားနည္းခ်က္ (၁) က က်ေနာ္ မသန္စြမ္းျဖစ္ေနလို႔ပါ။ က်ေနာ္ ေလျဖတ္ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ကိုယ္တပိုင္းေသခဲ့တာ တႏွစ္ရွိၿပီ။ လမ္းေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ႏိုင္ၿပီဆိုေပမယ့္ ငွက္ကေလးမိေနတဲ့ ပိုက္ကြန္အျမင့္ကို လွမ္းျဖဳတ္ ေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ေနာ္မစြမ္းေသးပါ။ ငွက္ကေလးကို ပိုက္ကြန္ကေန မကယ္ႏိုင္စြမ္းခဲ့ပါ။ ေနာက္ထပ္ အားနည္း ခ်က္ကေတာ့ က်ေနာ္ ဗြီဒီယိုရိုက္ေနတုန္း ငွက္မုဆိုး ထိုင္းတရုတ္က လာၾကည့္ေနတယ္။ ေသေသျခာျခာကို လာၾကည့္ေန တာပါ။ က်ေနာ္သာ ငွက္ကုိလႊတ္ေပးလိုက္ရင္ သူနဲ႔က်ေနာ္ အခ်င္းမ်ားမယ္ထင္တယ္။ အေျခအတင္ ျဖစ္မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ငွက္ကေလးကို ပိုက္ကြန္ကေန မကယ္ႏိုင္စြမ္းခဲ့ျပန္ပါ။ က်ေနာ္ ကင္မရာကိုပိတ္။ အိမ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ငွက္ကေလးေရ မင္းကို ငါမကယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေလွာင္အိမ္မွာ အပိတ္အေႏွာင္ အခ်ဳပ္ခံေပေရာ့ေနာ္။ ငွက္ထီးေလးလား ငွက္မေလးလား မင့္မွာ အိမ္ရွင္မရွိသလား သားသမီးေလးေတြရွိသလား၊ အိုကြယ္- မင့္ရင္ေသြး ဥကေလးေတြ ရိွေလသလား မသိေပမယ့္ မင္းဟာ ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္ ခင္မင္သူေတြနဲ႔ေတာ့ နံရံျခားေနေတာ့မွာ ေသျခာပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ မင္းလို ပိုက္ကြန္ေတြထဲ မိေနတဲ့ ဘ၀တူေတြ၊ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွာ အပတ္ခံထားရဆဲဘ၀တူေတြ ဘယ့္ကေလာက္ ရွိေနၿပီလဲ။ ေတြးေနမိပါတယ္။ ငါ့လိုပဲ ေတြးမိေနသူ ေတြေကာ လူ ဘယ္ေလာက္မ်ားမလဲဆိုတာကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ ေတြးေနမိပါတယ္။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ဒီအေၾကာင္းကို က်ေနာ့္ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ မတ္လ ၃ ရက္က ေရးခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္း ဆက္မေရးျဖစ္တာကေတာ့ ပိုက္မွာ ျငိ ေနတာကို ရုန္းရင္း ကန္ရင္း လြတ္ေျမာက္ဖို႔ က်ိဳးစားရင္းက မပ်ံႏိုင္ေတာ့ပဲ ငွက္ကေလး အသက္ေပ်ာက္သြားတဲ့ အေၾကာင္း ပါ။ စိတ္မေကာင္းလို႔ ထပ္ေရးမတင္ေတာ့တာပါ။ ငွက္ကေလးေသသြားပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို က်ေနာ္ျပန္ေျပာရတာက ဒါင္ပန္းေၾကာင့္ပါ။ ဒါင္ပန္းဆိုတာ ဘာပန္းလဲလုိ႔ေမးေနၾကတယ္ဆိုတာ ကနဦးကတည္းက ေျပာၿပီးသားေနာ္။
စိမ္းျမတဲ့ (ပေလာင္)ေတာင္တန္းႀကီးေတြကိုခ်စ္တဲ့ ဒါင္ပန္း
စိမ္းျမတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီးေတြကခ်စ္တဲ့ ဒါင္ပန္း
အဲ့ဒီ ေတာင္တန္းႀကီးေတြကို စြန္႔ခြာသြားျပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
ဂုတ္ထိပ္ေခ်ာင္းေရေတြကေတာင္ ေခါင္းမညိတ္ရက္ၾကဘူး..တဲ့။
ဒါင္ပန္း (ေခၚ) မိုင္အိုက္ပန္းဟာ တအာင္းပေလာင္ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးသမား တေယာက္၊ ပေလာင္ အမ်ိဳးသမီး၊ ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ့ လမ္းျပၾကယ္ပြင့္ႀကီးတလံုး။ ပေလာင္ေျမေပၚက ၾကယ္နီတပြင့္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၃ ႏွစ္ ဇူလိုင္ ၃၁ ရက္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္က တရုပ္ မုဆိုးရဲ့ပိုက္ကြန္ အေႏွာင္အဖြဲ႔မွာ ငွက္ကေလး အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ရသလို ေမာ္လျမိဳင္ ေထာင္မွာ က်ဆံုးသြားခဲ့ရသူေလ။
ဒါင္ပန္းအတြက္ ရွစ္စကၠန္႔ၿငိမ္ဖို႔ ဘာေၾကာင့္လိုသလဲ။ “၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကေရးအတြက္လႈပ္ရွားရင္း က်ဆံုးသြားသူ မ်ားကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ၈ လပိုင္း၊ ၈ ရက္ေန႔ ရွစ္ေလးလံုးဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို အသိအမွတ္္ျပဳျခင္းအားျဖင့္ ရွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွွစ္စကၠန္႔ ၿငိမ္သက္ျခင္းျဖင့္ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳေလ့ရွိသည္” ဆိုျပီး AAPP ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းထုတ္ - ရွစ္စကၠန္႔ၿငိမ္ စြန္႔လႊတ္သူတို႔၏ရာဇ၀င္အစီရင္ခံစာမွာ ေဖၚျပထားပါတယ္။ အက်ဥ္းက်စဥ္ကာလအတြင္း က်ဆံုးသြားရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ့အေၾကာင္းေတြကို အဲ့ဒီရွစ္စကၠန္႔ျငိမ္စာအုပ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ထားတာပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အခါ အခြင့္သင့္္ျပီမို႔ ဒီရွစ္စကၠန္႔ၿငိမ္ထဲမွာပါတဲ့ ဒါင္ပန္း (မိုင္အိုက္ပန္း) အေၾကာင္းကို ေဖၚျပေပးလိုက္ပါမယ္။
• မိုင္အိုက္ပန္း
ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း၊ နမ့္ဆန္ျမိဳ႕နယ္ဇာတိျဖစ္သည္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရ သည္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္ ၄၀ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။
• ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံ
မိုင္အိုက္ပန္းသည္ အဖ အိုက္ဟြန္း၊ အမိ ေအးယြန္းတို႔၏သားျဖစ္ျပီး ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း နမ့္ ဆန္ျမိဳ႕နယ္၊ ဘုရားႀကီး ေက်းရြာအုပ္စု၊ ဇယ္ဘန္ေကာက္ ေက်းရြာတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေမြးဖြားသည္။ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္တြင္ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ ေရးပါတီ၏ အဖြဲ႔၀င္တဦး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု မဒတ ဌာနခ်ဳပ္ရံုးသို႔ ပါတီ၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေစလႊတ္ျခင္းခံရသည္။
၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္္ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးကို ဖြဲ႔စည္းရာတြင္္ ပါ၀င္ခဲ့ျပီး ဗဟို အ လုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ တာ၀န္ေပးခံရသည္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္လတြင္ျပဳလုပ္ေသာတပ္ဦး၏ ပထမအႀကိမ္ ညီ လာခံတြင္ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ တာ၀န္ေပးခံရသည္။ တြဲဖက္ အတြင္းေရးမွဴးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္ တပ္ဦးအင္အား ေတာင့္တင္းေရးအတြက္ ပေလာင္ေဒသမွ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္မ်ားကို တပ္ဦးရဲေဘာ္ ရဲေမမ်ားအျဖစ္ စည္းရံုးကာ မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းလက္တြဲခဲ့သည္။
ထိုင္း- ျမန္မာ နယ္စပ္ ပေလာင္လူငယ္လုပ္ငန္း ကြန္ရက္အဖြဲ႔၊ ပေလာင္အမ်ိဳးသမီးအစည္းအရံုး စသည္တို႔ ေပၚေပါက္ေရး အတြက္ အဓိက ဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ပေလာင္ လူငယ္လုပ္ငန္းကြန္ရက္္္၏ အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္တဦးလည္း ျဖစ္ သည္။
မိုင္အိုက္ပန္းသည္ ေျမေအာက္ လုင္ငန္းမ်ားကို လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂ ရက္ေန႔၌ ကရင္ျပည္နယ္၊ ျမ၀တီၿမိဳ႕နယ္စပ္တြင္ အဖမ္းခံရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေမာ္လၿမိဳင္ အက်ဥ္းေထာင္သို႔ ပို႔ေဆာင္ခံခဲ့ရၿပီိိး မတ ရားအသင္း အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၁၇/၁၊ ၁၃ (၁) တို႔ျဖင့္္ ေထာင္ဒါဏ္ ၇ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရသည္။ ဖမ္းဆီးခံရခ်ိန္တြင္ မိုင္အိုက္ ပန္းသည္ က်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္သူတဦးျဖစ္သည္။
• ေသဆံုးပံု
အက်ဥ္းခ်ထားစဥ္ ေရဖ်ဥ္းေရာဂါစြဲကပ္လာသည္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ က်န္းမာေရး ဆိုရြား လာသျဖင့္ ေထာင္ေဆးရံုသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဇူလိုင္ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ေထာင္ဆရာ၀န္က အျပင္ေဆးရံုသို႔ထုတ္၍ ကုသရန္ ေထာင္ ပိုင္သို႔ စာေရးသားအေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ ၃၁ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲတနာရီခန္႔တြင္ ေထာင္အျပင္ ေဆးရံုသို႔ပို႔ေဆာင္ခဲ့ရာ မြန္းလြဲ ၃ နာရီ ၁၅ မိနစ္ခန္႔တြင္ ေသဆံုးခဲ့သည္။
• မွတ္ခ်က္
အာဏာပိုင္မ်ားက မိုင္အိုက္ပန္း ရုတ္တရက္ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း မိသားစုထံသို႔ အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ မိုင္အိုက္ပန္း၏ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္္္ဦး သည္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ကို ဆန္႔ က်င္ရာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။
• ေထာင္ အရာရွိမ်ား
ေထာင္ပိုင္ႀကီး ဦးသက္ရွည္
ေထာင္မွဴႀကီး ဦးေက်ာ္သန္းျမင့္
ေထာင္ဆရာ၀န္ ေဒါက္တာစိုး၀င္း
ေနအ၀င္ေစာတဲ့ ညေနခါးခါးတခုရဲ့ေနာက္မွာ
ညေတြမွာ လေရာင္မဲ့သြားေလာက္ေအာင္
ငါ့အတြက္ေတာ့ . . .
ညေရာင္ဟာ ေမွာင္ ေမွာင္ႏိုင္လြန္းတယ္
အဲ့ဒီ ညေတြေပါ့
နာက်င္မႈေတြ
ခါးသီးမႈေတြ
အလြမ္းေတြ
တနင့္တပိုးနဲ႔ မ်က္ရည္ခိုးေတြ။
တကယ့္ကို သန္းေခါင္ယံတခုပါပဲ
ေအာက္တိုဘာကို လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ေန႔က
ႏွင္းဆီနီတပြင့္ရဲ့ အျဖစ္
သခၤါရ ျမစ္ထဲမွာ။
စိမ္းျမတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီးေတြကိုခ်စ္တဲ့
စိမ္းျမတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီးေတြကခ်စ္တဲ့ ဒါင္ပန္း
အဲ့ဒီ ေတာင္တန္းႀကီးေတြကို စြန္႔ခြာသြားျပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
ဂုတ္ထိပ္ေခ်ာင္းေရေတြကေတာင္ ေခါင္းမညိတ္ရက္ၾကဘူး..တဲ့။
မႏြမ္းခင္ ေၾကြလြင့္ရတဲ့
ပန္းတပြင့္အတြက္္္
စိမး္လန္းခြင့္ကို ရွာေဖြေနတဲ့
သစ္တပင္ရဲ့ တန္ဖိုးကို
ဒီလို ရက္စက္သင့္ပါသလား။
တကယ္ဆို
သူဟာ ျဖဴစင္ရွင္းသန္႔လြန္းတဲ့
အျမင့္ပ်ံခ်ဳိးငွက္ျဖဴ
စမ္းတ၀ါး၀ါး ခရီးသြားတို႔အတြက္
လင္းလက္ေတာက္ပလြန္းတဲ့ လမ္္္္္္္္္္္္္္းျပၾကယ္စင္္္္္္္။
ေန၀င္ေစာသြားတဲ့
ညေနခါးခါး တခုမွာေတာ့၊
သူခ်စ္တဲ့
ေတာင္တန္းၾကီးေတြက
အေရာင္ေျပာင္းသြားၿပီး၊
အဲ့ဒီကစ
ညေတြဟာ လေရာင္မရွိၾကေတာ့ဘူး။ ။
က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ ဒါင္ပန္းအား ဦးညႊတ္အေလးျပဳလွ်က္..)
လိုည္းေႏြေႏွာင္း( ၁၉ - ၁ - ၂၀၀၆)
မိုင္အိုက္ပန္းအတြက္ တအာင္းပေလာင္တိုင္းရင္းသူ ေလြးေႏြေႏွာင္း (လိုည္းေႏြေႏွာင္း) အေလးျပဳေရးစပ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ ကို အိုက္ပန္းရဲ့ ဘ၀မွတ္တမ္း တစ AAPP ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းက ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေမလထုတ္ - ရွစ္စကၠန္႔ၿငိမ္ စြန္႔လႊတ္သူတို႔၏ရာဇ၀င္အစီရင္ခံစာမွာ ေဖၚျပထားခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္လက္လို႔ သူကြယ္လြန္ျပီး တလ အၾကာ တအာင္း ပေလာင္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ မိုင္းအိုက္ပန္းအတြက္ စာတမ္းတခုကိုလည္း ရႈစားၾကပါဦး။
မိုင္းအိုက္ပန္း (ခ) ကိုျမေမာင္ (1962- 2002)
(၇၁) ဦးေျမာက္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ေသဆံုးရသူႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား
ရဲေဘာ္ မိုင္အိုက္ပန္းဟာ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ ပေလာင္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ အဖြဲ႔၀င္တဦးအျဖစ္ စတင္္္္္္ပါ၀င္ လာခဲ့ပါသည္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္တြင္ ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအ႐ုံး မာနယ္ပေလာဌာနခ်ဴပ္ရွိ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု (မဒတ) ဗဟို ဌာနခ်ဴပ္႐ုံးသို႔ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေစလႊတ္ျခင္း ခံခဲ့ရပါသည္။
၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ ပင္မအဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ ပေလာင္ျပည္နယ္လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ၊ ပေလာင္ျပည္ နယ္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္က န၀တ၊ နအဖႏွင့္ မလြဲမေရွာင္သာေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးျပဳခဲ့ရပါသည္။ ယင္းအပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာ တူညီခ်က္အေပၚ စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာျဖစ္ေၾကာင္း ျပတ္သားစြာ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၿပီး၊ စစ္မွန္ ေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္း ခြင့္ရရွိေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးအတြက္ ဆက္လက္တိုက္ပြဲဝင္ လာခဲ့ သူတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရဲေဘာ္မိုင္းအိုက္ပန္း အပါအဝင္ မာနယ္ပေလာတြင္ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးအေပၚ သေဘာမတူ လက္မခံသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တပ္ေပါင္းစု ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္အတူ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီး ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ပေလာင္ျပည္နယ္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဦးကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး တပ္ဦး၏ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္အျဖစ္ ပါဝင္လႈပ္ရွားလာခဲ့ပါသည္။
၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္လ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး၏ ပထမႀကိမ္ညီလာခံတြင္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီအသစ္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းၿပီး ရဲေဘာ္ မိုင္းအိုက္ပန္းအား တြဲဖက္အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ခံခဲ့ရ ပါသည္။
ရဲေဘာ္ မိုင္းအိုက္ပန္းသည္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁ရက္ေန႔တြင္ ၎၏ေျမေအာက္လုပ္ငန္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနခ်ိန္အတြင္း ျမ၀တီၿမိဳ႕ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ဂိတ္အနီး၌ နအဖစစ္ေထာက္လွမ္းေရး၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကိုခံခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ မြန္ျပည္နယ္ရွိေမာ္လ ၿမိဳင္ကက်ဥ္းေထာင္တြင္ နအဖထုတ္ျပန္ေသာ မတရားအသင္း အက္ဥပေဒ ၁၇-၁ အရ ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ျဖင့္ အျပစ္ေပးစီရင္ျခင္းကိုခံခဲ့ရပါသည္။ ရဲေဘာ္မိုင္းအိုက္ပန္းသည္ ဖမ္းဆီးခံရစဥ္တြင္ က်န္းမာေရး အေျခအေန ေကာင္းမြန္လွ်က္ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ဇူလိုင္ လ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ ေရဖ်ဥ္းေရာဂါျဖင့္ ႐ုတ္ တရက္ေသဆုံးသြားေၾကာင္း ေမာ္လၿမိဳင္အက်ဥ္းေထာင္ အာဏာပိုင္မ်ားက ၎၏မိသားစုထံ အေၾကာင္းၾကားစာပို႔ခဲ့သည္။
ယခုကဲ့သို႔ မိုင္းအိုက္ပန္း ႐ုတ္တရက္ေသဆုံးရျခင္းသည္ နအဖ၏အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ စားဝတ္ေနေရး ခ်ိဳ႕တဲ့မႈ၊ ၾကမ္း တမ္းေသာ စစ္ေဆးေမးျမန္း ႏွိပ္စက္မႈႏွင့္ ဖ်ားနာေနခ်ိန္တြင္ လူသားခ်င္းစာနာေသာ ထိုက္သင့္သည့္ ေဆးကုသမႈ မရရွိျခင္း ေၾကာင္းသာလွ်င္ ျဖစ္သည္ဟု ျပည္ပေရာက္ ပေလာင္လူငယ္မ်ားက ေလးနက္စြာ ယုံၾကည္ထားပါသည္။
ဤသို႔ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္မ်ားကို စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္အတြင္း နအဖလက္ထဲတြင္ က်ဆုံးခဲ့ရျခင္းသည္ ပေလာင္တမ်ိဳးသားလုံးအတြက္ အလြန္ႀကီးမားေသာ ဆုံး႐ႈံးမႈတစ္ရပ္ျဖစ္သည္သာမက ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီ လိုလားေသာ ျပည္သူတရပ္လုံးအတြက္ပါ ဆုံး႐ႈံးမႈတရပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ရဲေဘာ္ မိုင္းအိုက္ပန္းက်ဆုံးမႈအတြက္ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးမွ ရဲေဘာ္မ်ား၊ ဇာတိေျမမွ ပေလာင္အမ်ိဳးသားမ်ားအားလုံးႏွင့္တကြ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ရဲေဘာ္မိတ္ ေဆြအေပါင္းက ႏွေျမာတသကာ အထူးဝမ္းနည္း ေၾကကြဲရပါသည္။ ထို႔ျပင္ မိုင္းအိုက္ပန္း၏ ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕ အစည္းမ်ားမွ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားႏွင့္အတူ ဦးလည္မသုန္ တက္ႂကြစြာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့မႈ မ်ားကိုလည္း မွတ္တမ္းတင္ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။
ရဲေဘာ္ မိုင္းအိုက္ပန္းအား ေလးစားဂုဏ္ျပဳ ဦးၫြတ္လွ်က္။
ရဲေဘာ္ မိုင္းအိုက္ပန္း ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။
(ျပည္ပေရာက္ပေလာင္လူငယ္မ်ား) ၂၀၀၂ ခုႏွစ္္္္္္ ဇူလိုင္ ၃၁ ရက္
ကြယ္လြန္သူမိုင္အိုက္ပန္းနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္ေတြ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ခဲ့သူ မိုင္အိုက္ဖုန္းကေတာ့ “ကိုအိုက္ပန္း က်ဆံုး သြားတာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ တအာင္းပေလာင္ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္သာမက တျပည္လံုး ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ အမ်ိဳး သားတန္းတူေရးအတြက္ အလြန္ဘဲ နစ္နာဆံုးရံႈးမႈျဖစ္ရသလို သူ႔ဟာ အလြန္ပဲဆက္ဆံေရးေကာင္းၿပီး အနစ္နာခံသူပါ။ သူလိုလူ ေနာက္တေယာက္ က်ေနာ္မေတြ႕ေသးဘူး။ သူရွိေနရင္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ခြန္အားျဖစ္ေစတယ္။” လို႔ မိုင္အိုက္ပန္း က်ဆံုးျခင္း ၁၃ ႏွစ္ေျမာက္ ေအာက္ေမ့တသ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ကို က်ေနာ္သေဘာတူပါတယ္။ ကိုအိုက္ပန္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ မာနယ္ပေလာ ေတာ္လွန္ေရးဌာနခ်ဳပ္မွာ၊ သံလြင္ျမစ္ ထဲမွာ ေလွအတူစီးရင္း ဆံုခဲ့ၾက၊ ေသာငး္ရင္းျမစ္ေရနည္းခ်ိန္ ျဖတ္ကူးခဲ့ၾက၊ မဲေဆာက္မွာ အတူေနခဲ့ၾကတာေတြ သတိရ တယ္။ အတူေနၾကေတာ့ ထမင္းဟင္းခ်က္လည္း ေကာင္းသူဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုျပီး ဟိတ္ဟန္မၾကီး ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္ေတြကိုလည္း လုပ္သူ။ ထိပ္တန္းတာ၀န္ၾကီးေတြလည္းယူသူျဖစ္တာပါ။ သူနဲ႔ စကားေျပာတိုင္း ပေလာင္လူငယ္ေတြနဲ႔ ပေလာင္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ျဖစ္ေအာင္ သူလုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာ အျမဲပါခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ရွိေနတဲ့ တအာင္း ပေလာင္ ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္နဲ႔ တအာင္းအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ျဖစ္ေအာင္ သူဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ခဲ့တာ.... ႏိုင္ငံေရးကို ပေလာင္ျပည္သူေတြသိေအာင္ က်ဳပ္တို႔ လုပ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ..ဆိုတဲ့သူ႔စကားကို ၁၃ ႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ က်ေနာ့္နားထဲ ၾကားေနတုန္းပါ။
၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂ ရက္ေန႔ ေဒါက္တာစင္သီရာရဲ့ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ က်ေနာ္တို႔ အတူေသာက္ေနခဲ့ၾကတယ္။ သူက ျပည္တြင္းကို ပညာေပးစာအုပ္ေတြ ကယ္ရီနဲ႔ ထည့္လိုက္ေပး လိုက္တယ္ ကယ္ရီမိေတာ့ သူ႔ကို လာရွင္းဖို ့ျမ၀တီက ဖုန္းဆက္ေခၚတယ္။ သူသြားေတာ့ အဖမ္းခံရတာပါ။ မဲေဆာက္မွာ သူက စက္ဘီးစီးတာပါ။ သူ႔ကိုဖမ္းထားေတာ့ စက္ဘီးေလးက ေသာင္းရင္းျမစ္ေဘး ထိုင္းဖက္ကမ္းမွာ က်န္ေနသေပါ့။
ေမာ္လျမိဳင္ေထာင္မွာလည္း ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြၾကား ကိုအိုက္ပန္းဟာ အနစ္နာခံျပီး ေနတဲ့သတင္းေတြ ၾကားရ ပါတယ္။ သူ႔ကို ျပန္ေတြ႔လိမ့္ဦးမယ္္ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၃၁ ရက္ေန႔က သူ က်ဆံုးသြားခဲ့ေပါ့။ အခု ၁၃ ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီ။ ကြၽန္ေတာ္အခုေရးခဲ့တဲ့ ကိုအိုက္ပန္း (ဒါင္ပန္း) ရဲ့အေၾကာင္းဟာ ျပည့္စံုမွာမဟုတ္ပါ။ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ေတာင္လိုပံုေနဦးမွာပါ။ ပေလာင္စကားမွာ “ ၀ီဒါင္ ” = “ ဒါင္ ” = အကိုႀကီး လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ သူအေၾကာင္း သူဂုဏ္ပုဒ္၊ သူေက်းဇူး၊ သူေမႊးရနံ႔ေတြက ႏႈိင္းမရ၊ တုပလို႔မရ ဒီေလာက္ေရးယံုနဲ႔ မကာမိေသး၊ မလံုေလာက္ေသးပါ။ သူ႔ေမြးေန႔ကိုေတာင္ အျပည့္အစံု က်ေနာ္ မေရးႏိုင္ခဲ့ပါ။ သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ မ်ိဳးဆက္သစ္ တအာင္း အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဒါင္ပန္း အေၾကာင္း၊ ဒါင္ပန္း အထုပၸတၱိ၊ ဒါပန္္္္္္္္္္္္းဋီကာ ဆက္ေရးၾကပါဦးလို႔သာ ေတာင္းပန္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။ ဒါေပမယ့္ အဆံုး ထိ ဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ ရဲေဘာ္ ဒါင္ပန္းအတြက္ရွစ္စကၠန္္္႔ၿငိမ္ေပးၾကပါ။ ။