ဇာနည္၀င္း - အျပန္အလွန္ေမ့ပစ္တတ္ၾကတ့ဲ မဲဆႏၵရွင္နဲ႔ အမတ္မ်ား

ဇာနည္၀င္း - အျပန္အလွန္ေမ့ပစ္တတ္ၾကတ့ဲ မဲဆႏၵရွင္နဲ႔ အမတ္မ်ား
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၅

ယခုေဆာင္းပါးအား Myanmar Now မွ ရယူပါသည္။

မဲဆြယ္ကာလျဖစ္တဲ့အတြက္ အမတ္ေလာင္းေတြ ရပ္ကြက္ ေက်းရြာအထိဆင္းၿပီး မဲဆြယ္ေနၾကပါၿပီ။ ေရြးေကာက္ပဲဲြမတိုင္ခင္ ကာလဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ လူထုထဲဆင္းလာတတ္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအခ်ိန္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးသူ အမ်ားအျပား ရိွပါတယ္။ အမတ္ေလာင္းက လူေဟာင္း ဆုိရင္ေတာ့ မဲလုိခ်ိန္မွ သတိရေတာ္မူၿပီး ကိုယ္ထင္ျပတယ္၊ သူရိွေနေသးတယ္ဆုိတာ မဲဆြယ္ခ်ိန္ေရာက္မွပဲ ငါတုိ႔သိရေတာ့တယ္၊ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ရင္ ငါတုိ႔ကုိ ေမ့ၿပီ လို႔ ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။

ေရြးေကာက္ပဲြကာလ လြန္တာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမား အမတ္မင္း အမ်ားအျပားက မဲဆႏၵရွင္ေတြကုိ ေမ့တတ္ၾကပါတယ္တ့ဲ။ ဒါ ဆိုရင္ … မဲဆႏၵရွင္ေတြကေရာ မေမ့တတ္ၾကဘူးလား။ သူတို႔ဆီ မဲလာဆြယ္တဲ့သူေတြ၊ သူတို႔ မဲထည့္လုိက္တ့ဲသူေတြကုိ တခါတရံ သတိရတတ္ၾကပါသလား။

လက္ရိွအစုိးရတက္လာခါစ မြန္ျပည္နယ္ေက်းလက္ေဒသတစ္ခုကုိ ေရာက္သြားေတာ့ ရပ္မိရပ္ဖတစ္ဦး ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို ခ်ည္းကပ္လာပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပကလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက အလွဴခံျခင္းပါ။ ေက်းရြာအတြင္း လမ္းခင္းေနတဲ့အစီအစဥ္မွာ ေငြ ေၾကးအကူအညီထည့္ဝင္ေရး သူ႔ရဲ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ကြၽန္ေတာ္ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ပဲ ျငင္းလုိက္မိပါတယ္။

ၿမိဳ႕ျပကလာတဲ့ကြၽန္ေတာ္ ဝင္ေငြေကာင္းမွာပဲလို႔ သူယူဆထားပံုရပါတယ္။ သို႔ေသာ္… "ယေန႔ေရာင္းရေငြသည္ မနက္ျဖန္ အတြက္ အရင္းျဖစ္သည္" လို႔ ေစ်းဆိုင္တခ်ဳိ႕မွာ ေရးထားတတ္သလုိပဲ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ရန္ကုန္ကအထပ္ျမင့္တိုက္ခန္းေလးရဲ႕နံရံမွာ "ယခုႏွစ္လစာသည္ လာမည့္ႏွစ္အတြက္ အိမ္ငွားချဖစ္သည္" လို႔ ေရးထားသင့္တ့ဲအေျခအေနမွာရိွေနေၾကာင္း သူ႔ကုိ စိတ္ထဲကပဲ ရွင္းျပလိုက္မိတယ္။ ေနေရးထုိင္ေရးအတြက္ ရန္ကုန္ထံုးစံအရ အခန္းငွားခကို ၁၂ လစာ ႀကိဳေပးရေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕လယ္ရံုးခန္းနဲ႔ သိပ္မေဝးတ့ဲေနရာမွာ အခန္းငွားေနထိုင္ျခင္းဟာ ႏွစ္စဥ္ သိန္းသံုးဆယ္ဝန္းက်င္ အနည္းဆံုး ကုန္က်ေၾကာင္း ရွင္းျပရင္ ငိုခ်င္းခ်ရာေရာက္သလို ၾကြားလံုးထုတ္ရာလည္း ေရာက္တာေၾကာင့္ အလွဴေငြေမွ်ာ္ကုိးၿပီးခ်ည္းကပ္လာတဲ့ လမ္းအက်ဳိးေဆာင္ကို ထုတ္မေျပာခဲ့ပါဘူး။

လမ္းအက်ဳိးေဆာင္ကေတာ့ ခင္းလက္စလမ္းေလးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္္ေတာ့္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပတယ္။ ကိုယ္ထူ ကုိယ္ထ လမ္းေလးက ေဒသခံေတြ၊ ရြာကိုျဖတ္သန္းသြားလာေနသူေတြအတြက္ ဘယ္လုိအက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမယ္၊ ဘယ္လို သက္ေရာက္မႈရိွတယ္ဆုိတာ ရွင္းျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အလွဴေငြ မထည့္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဝင္ေငြဟာ ကြၽန္ ေတာ့္ရဲ႕ထြက္ေငြနဲ႔ ညီမွ်ေနတ့ဲအတြက္၊ ဒီကိုယ္ထူကုိယ္ထလမ္းေလးက အေရးေပၚ အကူအညီလိုအပ္ေနတဲ့ အစီအစဥ္ လည္းမဟုတ္တဲ့အတြက္ မကူညီႏိုင္ေပမယ့္ ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္လုိက္တယ္ - ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက ဘယ္သူေတြကုိ မဲ ထည့္ခ့ဲသလဲဆိုတ့ဲ ေမးခြန္း။ သူ႔အေျဖကုိမေစာင့္ဘဲ သူတုိ႔ မဲထည့္ခဲ့တဲသူ အနည္းဆံုး သံုးေယာက္ရိွမယ္၊ အဲဒီေဒသနဲ႔ သက္ဆိုင္တ့ဲ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၃ ေယာက္ဟာ ေက်းရြာမွာ လိုအပ္ေနတာေတြ ႏုိင္သေလာက္ ကူညီလုပ္ကိုင္ဖို႔ တာဝန္ရိွ တယ္၊ သူတုိ႔ကုိ ခိုင္းပါလို႔ တုိက္တြန္းလုိက္တယ္။

သူတုိ႔က ဒီေဒသအေရးလုပ္ကုိင္ပါရေစဆိုၿပီး ကတိေတြ အတန္တန္ေပးထားတတ္သူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ရြာအတြက္ လို အပ္ခ်က္ေတြ အဆင္ေျပေအာင္ ေတာင္းဆုိ၊ လုပ္ကိုင္ေပးရမယ့္တာဝန္ သူတုိ႔မွာ ရိွတယ္။ အလွဴရွင္ႀကီးေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ အကူအညီေတာင္းတာမ်ဳိးလည္း သူတုိ႔ တာဝန္ယူလုပ္ရင္ ပုိၿပီး သဘာဝက်တယ္၊ သူတုိ႔ကို ျပန္ဆက္သြယ္ၿပီး တာဝန္ေပးဖို႔ တိုက္တြန္းလုိက္မိတယ္။

လမ္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအက်ဳိးေဆာင္လည္း သူတုိ႔အျမင္မွာ ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ ၿမိဳ႕ျပေရာက္ စာနယ္ဇင္းသမားနဲ႔ ေတြ႔ေပမယ့္ လက္ဗလာနဲ႔ ျပန္သြားတယ္။ သူ႔လက္ထဲ အလွဴေငြမထည့္ႏိုင္ေသာ္လည္း သူ႔အေတြးထဲ စဥ္းစားစရာတခ်ဳိ႕ ထည့္ေပး လိုက္သလိုျဖစ္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္။
မၾကာေသးခင္လေတြအတြင္း အဲဒီရြာထပ္ေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔မွာ ႀကဳံေနရတဲ့ ျပႆနာႀကီးတစ္ခုအေၾကာင္း ၾကားရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရြာဝန္းက်င္အေျခစိုက္ၿပီး လမ္းခင္းေက်ာက္ထုတ္လုပ္တဲ့ ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္းမ်ားအေၾကာင္းပါပဲ။

ေက်ာက္မိုင္းေတြကို ေတာေတာင္ေတြထဲ လုပ္ကိုင္တာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ အေထြေထြကုန္က်စရိတ္ အမ်ားအျပား သက္သာပါတယ္။ ရြာမွာရိွတဲ့လမ္းေတြသံုးတဲ့အတြက္ လုပ္ငန္းအတြက္ လမ္းလည္း ထပ္ေဖာက္စရာမလုိပါဘူး။ လုပ္ငန္းရွင္တို႔အတြက္ အဆင္ေျပေပမယ့္ ရြာအတြက္ေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး။ ေက်ာက္ႀကိတ္ခဲြစက္က အဆက္မ ျပတ္ထြက္တဲ့ ဆူညံသံ၊ ေက်ာက္သယ္ကားေတြျဖတ္ေမာင္းတဲ့အတြက္ ဖုန္ေတြတေထာင္းေထာင္းထေန တာကေတာ့ သိ သိသာသာျဖစ္တ့ဲ ဆိုးက်ဳိးေတြပါ။ မိုင္းခဲြရာက လႊင့္စင္ထြက္တဲ့ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြ ရြာထဲအထိ၊ အိမ္ထဲအထိ ေရာက္တာေတြကေတာ့ ေဒသခံေတြသာသိရတဲ့ ဆုိးက်ဳိးေတြပါပဲ။

ၿမိဳ႕ျပေရာက္ေနတ့ဲ သူတုိ႔ဆီက လူငယ္တစ္ေယာက္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးတ့ဲအတြက္ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္း ေရးသမားႏွစ္ဦး မၾကာေသးခင္က အဲဒီရြာကုိသြားၿပီး ေဒသခံတို႔နဲ႔ ေတြ႔ဆံုပါတယ္။ ေက်ာက္မုိင္းေတြရဲ႕အႏၱရာယ္က ေက်ာက္မီးေသြးစက္ရံုေတြကထြက္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြေလာက္ မႀကီးမားတဲ့အတြက္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခရီးကေန ပညာ ေပးေဟာေျပာပဲြတစ္ခု ျဖစ္ေျမာက္ရံုေလးပဲ အက်ဳိးရိွခဲ့တယ္လို႔ ဆိုေကာင္း ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

ေက်ာက္မုိင္းလုပ္ငန္းေတြဟာ လုပ္ငန္းလိုင္စင္မွာေဖာ္ျပထားတ့ဲအတုိင္း စည္းကမ္းနည္းလမ္းတက် လုပ္ကိုင္ရဲ႕လား၊ မုိင္းခဲြ လုပ္ငန္းကို ဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္နဲ႔အညီ လုပ္ကိုင္ရဲ႕လား စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္ရေကာင္းမွန္း သိသြားၾကမယ္လို႔လည္း ယူဆရပါတယ္။

ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးသမားႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ခရီးစဥ္တစ္ခုေၾကာင့္ အရာရာ အဆင္ေျပသြားေလသတည္း ဆုိတာမ်ဳိး မျဖစ္ႏုိင္မွန္း အေတြ႔အႀကဳံအရ ႀကိဳသိၿပီးသားပါ။ ေဒသခံေတြထဲက ရပ္ရြာအက်ဳိး ဦးစီးလုပ္ကုိင္ခ်င္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ရပ္မိရပ္ဖေတြကို ေဆြးေႏြးခ်င္လို႔ သြားၾကတ့ဲခရီးပါ။ ေဒသခံေတြကေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ အႀကီးအက်ယ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ပညာရွင္ကေတာ့ ေဆြးေႏြး၊ အႀကံေပးတာမ်ဳိးပဲ လုပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေဒသ အက်ဳိးကုိေတာ့ ေဒသခံေတြ၊ ကတိေပးခဲ့သူ အမတ္မင္းေတြက ပိုၿပီးေဆာင္ရြက္ၾကရမွာပါ။

ေမးစရာကေတာ့ ေက်ာက္မိုင္းေတြ ရြာနဲ႔ ေဝးေဝးမွာ လုပ္ကိုင္ၾကဖို႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြက တက္လာတ့ဲ သူတုိ႔ဆီကလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြကုိ အကူအညီမေတာင္းၾကဘူးလား ဆုိတာပါပဲ။ အေျဖကေတာ့ … သူတုိ႔ကုိ အကူအညီ သြားေတာင္းလို႔ ဘာထူးမွာလဲ၊ ေက်ာက္မုိင္းလုပ္ငန္း စာရြက္စာတန္းေတြမွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အမည္ကုိ လုပ္ငန္းရွယ္ယာပိုင္ရွင္ေတြအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ရတယ္တဲ့။ ရွယ္ယာပိုင္ရွင္အမတ္မင္းေတြက သူတုိ႔ကိုမဲထည့္ သူေတြအက်ဳိးကုိ သယ္ပိုးဖို႔ ေမ့ေနတ့ဲသေဘာေပါ့။ အက်ဳိးေဆာင္ဖို႔ေနေနသာသာ ဂုတ္ခြစီးတတ္တဲ့ အမတ္မင္းေတြကုိ ပဲရတယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီေဒသ ကံဆိုးပါၿပီ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မဲဆြယ္ကာလျဖစ္တဲ့အတြက္ အမတ္ေလာင္းေတြ ရပ္ကြက္ ေက်းရြာအထိ ဆင္းၿပီး မဲဆြယ္ေနၾကပါၿပီ။ ဒါဟာ ေဒသခံေတြအတြက္ အခ်ိန္ေကာင္းပါပဲ။ ဘယ္အမတ္ေလာင္းပဲလာလာ သူတုိ႔ကုိ ကုိယ့္ရပ္ရြာျပႆနာ ဘယ္လိုရွင္း ေပးမလဲဆုိၿပီး ေမးခြန္းမ်ားမ်ား ထုတ္တယ္ဆိုရင္ ေက်ာက္မုိင္းကိစၥေတြလိုမ်ဳိး ကုိယ့္ရပ္ရြာဝန္းက်င္က မသင့္ေတာ္တ့ဲ အျဖစ္ အပ်က္ေတြ ေျပလည္ေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မွာပါ။

ေရာက္လာသူက ေျပာခ်င္တာေျပာ၊ ကတိေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ားေပးၿပီး ျပန္သြား၊ နားေထာင္သူကလည္း ေမးခြန္းမထုတ္ဘူး၊ ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္ေတြကုိ အကူအညီမေတာင္းဘူးဆိုတ့ဲအေနအထား ပံုစံေျပာင္းသင့္ပါၿပီ။ ေမးခြန္းမထုတ္ဘူး ဆိုရင္ ေတာ့ ဒါဟာ ေရြးေကာက္ပဲြကာလအလြန္မွာ မဲဆႏၵရွင္နဲ႔ အမတ္ေလာင္း အျပန္အလွန္ေမ့ပစ္တတ္ၾကတဲ့အေနအထား ေရာက္လာမယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ ။