 |
| ႏိုဝင္ဘာ ၂၁ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေဆြးေႏြးပဲြတြင္ ၄၈ ဦးပါ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈ ပူးတြဲေကာ္မတီအတြက္ ႏုိင္ငံေရးပါတီတခ်ဳိ႕မွ ကုိယ္စားလွယ္ ၁၆ ဦးကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္ (ဓာတ္ပံု - ၿဖိဳးသီဟခ်ဳိ/Myanmar Now) |
သင္းလဲ့ဝင္း (Myanmar Now) - အမ်ဳိးသမီးပါဝင္ခြင့္နည္းေနေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၃၁၊ ၂၀၁၅
ယခုသတင္းေဆာင္းပါးအား Myanmar Now မွ ရယူပါသည္။
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၃၁၊ ၂၀၁၅
ယခုသတင္းေဆာင္းပါးအား Myanmar Now မွ ရယူပါသည္။
ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံ၏ လူဦးေရထက္ဝက္ေက်ာ္ခန္႔ရွိေသာ အမ်ဳိးသမီးထု၏ ကိုယ္စားလွယ္ ပါဝင္ခြင့္နည္းပါးေနၿပီး နယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ ႏွစ္ ၅ဝ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္သည့္ စစ္ပြဲမ်ားအတြင္း ပိုမို ထိခုိက္စြာခံစားရသည္မွာလည္း အမ်ဳိး သမီးမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။
အထူးသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားအမ်ဳိးသမီးႀကီးငယ္တို႔ လိင္ပိုင္းဆုိင္ရာ ေစာ္ကားခံရမႈ မၾကာခဏ ေပၚေပါက္လ်က္ရွိၿပီး တပ္မ ေတာ္သည္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာ တုိင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေနေၾကာင္း၊ က်ဴးလြန္မႈမ်ားအတြက္ အေရးယူခံ ရျခင္းမရွိေၾကာင္း လူ႔အခြင့္အေရးအုပ္စုမ်ားက စြပ္စြဲလ်က္ရွိသည္။
“ေရရွည္မွာ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ တႏုံ႔ႏုံ႔ခံစားရတာ အမ်ဳိးသမီးေတြမွာ အနစ္နာဆံုးပါပဲ” ဟု ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိသည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ အမ်ဳိးသမီးအေရး လႈပ္ရွားသူ နန္ေရာ္ဇာခြန္က Myanmar Now သို႔ ေျပာသည္။
“အမ်ဳိးသားေတြ ေသသြားတယ္ဆိုရင္ က်န္ခဲ့တာ၊ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္သြားတာေတြက အမ်ဳိးသမီးေတြပဲ။ မေသဘဲ ဒဏ္ရာ ရတယ္ဆိုရင္လည္း သူတို႔ကို မိန္းမေတြ၊ အေမေတြကပဲ ၾကည့္ေပးရတာ” ဟု Shalom (Nyein) Foundation မွ တာဝန္ခံ တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚနန္ေရာ္က ေျပာသည္။ သူသည္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အုပ္စုမ်ားက ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈအဖြဲ႔အတြင္း အေရအတြက္အနည္းမွ်ေသာ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားအနက္မွ အၾကံေပးတစ္ဦးျဖစ္ သည္။
၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္မွစတင္ခဲ့သည့္ ႏို္င္ငံလံုးဆုိင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အားလံုးပါဝင္ခြင့္ျပဳထားသည္ ဆိုေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္ အမ်ဳိးသားအမ်ားစုသာ ပါဝင္သည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိင္ရာ သမုိင္းဝင္ တုိင္းရင္းသားညီလာခံတစ္ခုကို စတင္ရန္ ရက္သတၱႏွစ္ပတ္ပင္ မလိုေတာ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါဝင္ေဆြးေႏြးခြင့္ မရွိဘဲ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ႏုိင္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီးအေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ေျပာၾကားလ်က္ရွိသည္။
၂ဝ၁၁ မွ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္အထိ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးလာခဲ့သည့္ အစိုးရ၏အဓိက ေကာ္မတီႏွစ္ခု ျဖစ္ေသာ အဖြဲ႔ဝင္ ၅၂ ဦးပါ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းေကာ္မတီ(UPWC)၊ အဖြဲ႔ဝင္ ၁၁ ဦးပါေသာ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္း ေရးေဖာ္ေဆာင္မႈ ဗဟိုေကာ္မတီ (UPCC) တို႔တြင္ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးသာ ပါဝင္ေၾကာင္း Alliance for Gender Inclusion in the Peace Process (AGIPP) အဖဲြ႔က ေထာက္ျပထားသည္။ ထိုႏွစ္ဦးသည္လည္း UPWC မွ ျဖစ္သည္။
၎တို႔အနက္မွ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ကခ်င္တုိင္းရင္းသူ၊ ေရွ႕ေန၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚဒြဲဘူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ မိမိတို႔အေနျဖင့္ အမည္ခံသာ ပါဝင္ခြင့္ရခဲ့ေၾကာင္း ဒီဇင္ဘာ ၁၇ ရက္က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိင္ရာ အခမ္းအနားတစ္ခုတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“ပါဝင္ခဲ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္ နာမည္အရပါပဲ။ တကယ္ပါဝင္ခြင့္မရလို႔ ပါဝင္ေျပာႏုိင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ရပါတယ္။ ေျပာခြင့္ရေတာ့ လည္း ပထမဦးဆံုး ေျပာခြင့္ရတဲ့ပြဲမွာ ငါးမိနစ္အတြင္း ၿပီးေအာင္ ေျပာခဲ့ရပါတယ္။ စစ္ေရးေဆြးေႏြးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီးမပါဝင္သင့္ဘူးဆိုတာမ်ဳိး မၾကာခဏအေျပာခံရပါတယ္” ဟု ေဒၚဒြဲဘူက ရွင္းျပသည္။
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈအဖြဲ႔တြင္လည္း အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးတည္းသာ ပါဝင္သည္။ ထုိႏွစ္ဦးအနက္ တစ္ဦးမွာ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအရံုး (KNU) ဒုဥကၠ႒ ပဒိုုေနာ္စီဖိုးရာစိန္ျဖစ္သည္။
● ဘက္လိုက္မႈရွိသလား
ေအာက္တိုဘာ ၁၅ တြင္ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ KNU အပါအဝင္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ ၈ ဖြဲ႔တို႔ အၾကား တစ္ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးမႈကို တခမ္းတနား အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။
အစိုးရက အျခားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ငယ္မ်ား ပါဝင္မည့္အစီအစဥ္ကို လက္မခံခဲ့ေသာေၾကာင့္ အင္အားႀကီး အဖြဲ႔မ်ားျဖစ္သည့္ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA)ႏွင့္ ဝျပည္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ (UWSA) တို႔အပါဝင္ လက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း ၇ခု ပါဝင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ျခင္း မရွိေပ။
တစ္ႏိုင္ငံလံုးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္အား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးအတြက္ ေကာ္မတီအသစ္သံုးခုကို ထပ္မံဖြဲ႔စည္းခဲ့ ရာတြင္ စုုစုေပါင္းအဖြဲ႔ဝင္ ၉၆ ဦး ရွိလာသည့္အနက္က အမ်ဳိးသမီး ၃ ဦးသာ ပါဝင္ေၾကာင္း AGIPP က ေဖာ္ျပသည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီမွ တစ္ဦး၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ႏွစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး အစိုးရဘက္မွ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ မပါဝင္ေပ။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္သည္ အမ်ဳိးသမီးထုပါဝင္မွသာ ညီညြတ္မွ်တၿပီး ေရရွည္ တည္တံ့မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည့္ ပအို႔ဝ္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ (PNLO) ၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး (၂) ေဒၚနန္းႏြယ္ႏြယ္က ေျပာၾကားသည္။
တစ္နုိင္ငံလံုး အပစ္ရပ္ေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး အေရအတြက္ ခြဲေဝသတ္မွတ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား သည္လည္း ေအာင္ျမင္မႈမရွိေသးေပ။ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါဝင္သင့္ေၾကာင္း လက္ရွိသေဘာတူညီခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ယင္းကဲ့သုိ႔ အေရအတြက္ တိတိက်က်သတ္မွတ္ထားမႈမရွိျခင္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အမ်ဳိးသမီးတို႔ ပါဝင္ေရး အတြက္ အာမခံမႈမရွိသကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာဥပေဒမ်ားအရ လိုက္နာရမည့္ တာဝန္မ်ားကို ပ်က္ကြက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးအုပ္စုမ်ားက ေထာက္ျပၾကသည္။
“ကြၽန္မတို႔က စစ္ပြဲရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ဳိးေတြကို ခံစားရသူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အသိ စိတ္က ေတာင့္တပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးထုရဲ႕ အင္အားေတြ၊ အျမင္ေတြ၊ ေထာက္ခံမႈေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ထည့္သြင္းသင့္ပါတယ္” ဟု ဒီဇင္ဘာ ၁၇ ရက္က ဆီြဒင္သံ႐ံုးႏွင့္ AGIPP တို႔ ပူးတြဲျပဳလုပ္သည့္ အခမ္းအနားတစ္ခုတြင္ ေဒၚနန္ေရာကေျပာၾကားခဲ့သည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစားပြဲဝိုင္းတြင္ အမ်ဳိးသမီးပါဝင္ခြင့္နည္းျခင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသား ႀကီးစိုးမႈ အ႐ုိးစြဲေနၿပီ ျဖစ္သည့္ လကၡဏာတစ္ခုပင္။ ႏိုဝင္ဘာ ၈ ရက္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အာဏာရပါတီကို မဲအျပတ္အသတ္ျဖင့္ အနုိင္ရသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပင္လွ်င္ လူႀကိဳက္မ်ား ထင္ရွားေနေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူမႈနယ္ပယ္သည္ ေရွး႐ိုးဆန္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးတို႔၏ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ အလြန္နည္းေနသည္။
● ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ
ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲႀကီးကို ၂ဝ၁၆၊ ဇန္နဝါရီ ၁၂ တြင္ က်င္းပမည္ဟု သမၼတ႐ံုးက ၿပီးခဲ့သည့္ သီတင္းပတ္ တြင္ ေၾကညာခဲ့သည္။ ထိုပဲြသို႔ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ စစ္တပ္၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အျခားဖိတ္ၾကားထားသူမ်ားအပါဝင္ စုစုေပါင္း လူ ၇ဝဝ ခန္႔တက္ေရာက္လိမ့္မည္ဟု သတင္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေနရာဖယ္ေပးရေတာ့မည့္ အစိုးရက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္တြင္ ယင္း ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ အမ်ဳိးသမီးအေရအတြက္ မည္မွ်ဖိတ္မည္ဆိုသည္မွာ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးဆုိင္ရာ တက္ၾကြလႈပ္ရွား သူမ်ား အတြက္ အဓိက အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္။
ညီလာခံသို႔ အမ်ဳိးသမီး အနည္းငယ္ကိုသာဖိတ္ပါက သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သြားၿပီး ေနာက္ေနာင္တြင္လည္း အမ်ဳိးသမီးတို႔ ပါဝင္ရန္ ပိုမိုခက္ခဲသြားမည္ဟု အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးအဖဲြ႔မ်ားက ေျပာသည္။
“အစည္းအေဝးရက္က နီးလာၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ကို လာေမးရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔က ဒီလူ၊ ဒီလူေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြက အမ်ဳိးသမီးေတြ ပါခ်င္ပါ့မလား၊ လုပ္ခ်င္ပါ့မလား၊ အခ်ိန္ေပးႏုိင္ပါ့မလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ အေၾကာင္း ျပဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြ ကၽြန္မတို႔ ႀကံဳေနရတယ္” ဟု ေဒၚနန္ေရာက ဆိုသည္။
“ဖြဲ႔စည္းၿပီးသြားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေကာ္မတီေတြဆီမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးရာခုိင္ႏႈန္းအတုိင္းပဲ ျဖစ္လာဖို႔ အတုိင္းအတာ အေတာ္မ်ားေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ဝုိင္းၿပီး လုပ္ဖို႔ လိုေနတယ္” ဟု ၎ကရွင္းျပသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္၏ ေနာက္တစ္ဆင့္ျဖစ္သည့္ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အမ်ဳိးသမီး အနည္းဆံုး ၃ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါဝင္ခြင့္ျပဳရန္ AGIPP က တိုက္တြန္းထားသည္။ ထိုပမာဏသည္ အစပိုင္း အေရအတြက္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ပိုမိုပါဝင္ရန္ အဆိုျပဳထားသည္။
အဖြဲ႔ဝင္ ၄၈ ဦးပါဝင္သည့္ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ ပူးတြဲေကာ္မတီ (UPDJC) ၏ ဒုဥကၠ႒ ဦးသုေဝက ညီလာခံတြင္ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္စားလွယ္အေရအတြက္ ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းပါဝင္ေရးအဆိုကို လက္ခံေၾကာင္း သတင္းဌာနတစ္ခုသို႔ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ တြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“အမ်ိဳးသမီးပါဝင္မႈ ၃ဝရာခိုင္ႏႈန္းရွိေအာင္ ႀကိဳးစားပါလို႔ပါတယ္။ ပါကိုပါရမယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြျဖစ္တဲ့ အစိုးရဘက္ကေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြဘက္ကေရာ အဆိုျပဳတာကအမ်ိဳးသမီးေတြကို ၃ဝရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပါေအာင္ ထည့္ေပးပါေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ထည့္ေပးႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ပါမွာပါ။ တကယ္အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထည့္ေပးမွာေပါ့” ဟု ၎ကဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ AGIPP တည္ေထာင္သူတစ္ဦးတြင္ ပါဝင္သူ ေဒၚနန္ေရာ္က စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈအေပၚ သတ္မွတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ လက္ေတြ႔အဆင္မေျပေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။
“အရည္အခ်င္းရွိတယ္ဆိုတာ ဘာကိုၾကည့္ၿပီး သတ္မွတ္မွာလဲ။ ဘြဲ႔ေတြဘာေတြ ၾကည့္မွာလား။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ လုပ္ဖူးမွလား။ ဒီအစည္းအေဝးမွာ ေဆြးေႏြးမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈရွိတာကို ေျပာတာလား” ဟု ေဒၚနန္ေရာ္က Myanmar Now သို႔ ေျပာၾကားသည္။
● ေယာက်္ားတု႔ိ ႀကီးစိုးရာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါဝင္ခြင့္နည္းျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ လံုျခံဳစိတ္ ခ်ရမႈမရွိသည့္ အေျခအေနကို ျပေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း AGIPP က ေဖာ္ျပထားသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ပါဝင္ႏုိင္မႈသည္ အကန္႔အသတ္ႏွင့္သာ ရွိေနေသးသည္။ အမ်ဳိး သမီးႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ခံရမႈ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရမႈ၊ ေႏွာက္ယွက္ခံရမႈ၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ႏုိ္င္ငံေရးႏွင့္ မသက္ဆုိင္ဟု လက္ခံထားသည့္ ခင္ပြန္းႏွင့္ မိသားစုမ်ားရွိေနသည့္အျပင္ အျခားႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ မီဒီယာတို႔၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အပုပ္ခ် တုိက္ခုိက္မႈမ်ားကို ၾကံဳေတြ႔ရသည္။
ျပည္ေထာင္စုအဆင့္တြင္ အမ်ဳိးသမီးဝန္ႀကီးႏွစ္ဦးသာ ရွိေနသည္။ အမ်ဳိးသမီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ ကုိယ္စားလွယ္အားလံုး၏ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဇန္နဝါရီလကုန္တြင္ စတင္မည့္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ၁၂ ရာခုိင္ ႏႈန္းသို႔ ေရာက္ရွိလာမည္ျဖစ္သည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အမ်ဳိးသမီး မပါဝင္ရန္ မၾကာခဏေျပာေလ့ရွိျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသမီးတို႔ကို ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း UPWC အဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ကခ်င္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚဒြဲဘူက မွတ္ ခ်က္ခ်သည္။
“အမ်ဳိးသားေတြက အၿမဲေျပာတယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးတဲ့ ေနရာေတြက လမ္းမေကာင္းဘူး၊ အမ်ဳိးသမီးေတြအေနနဲ႔ သြားဖုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး၊ ခက္တယ္ဆိုတာေတြ။ ကြၽန္မက ေျပာပါတယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ မဲဆႏၵနယ္က ေဝးလံေခါင္ဖ်ားၿပီး ခက္ခဲ ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မသြားေနက်ပါလို႔” ဟု ေဒၚဒြဲဘူက မၾကာေသးမီက ေျပာခဲ့သည္။
“ေခၚေနတာကိုမေစာင့္နဲ႔။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တိုက္တိုက္တြန္းတြန္း ေတာင္းဆိုရပါမယ္” ဟု ေဒၚဒြဲဘူက အမ်ဳိးသမီးႏုိင္ငံေရး သမားမ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို အႀကံေပးလိုက္သည္။ ။