ေအးျငိမ္း - ေခါင္းေဆာင္
(သူ႔ေဖ့စ္ဘြတ္) မိုးမခ၊ ဇြန္ ၂၉၊ ၂၀၁၆
(၁)
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ သမၼတ (သို႔မဟုတ္) သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ ျဖစ္ေနရံုမွ်ႏွင့္ လူထုကခ်စ္ခင္အားကိုးေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္မလာႏိုင္။
သုိ႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ကို လူထုေခါင္းေဆာင္ ေခၚသနည္း။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾကည့္ပါေလ။
(၂)
သူမႏွင့္ပတ္သက္လာတိုင္း ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားရသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနကိုလိုက္၍ ခံစားရတာ ျခင္း မတူ။ တခါတေလ ပီတိျဖစ္သည္။ တခါတေလ ၀မ္းသာသည္။ တခါတေလ ၀မ္းနည္းၿပီး တခါတေလက်ေတာ့ ေဒါသ ထြက္သည္။ တခါတခါ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သည္။ တခါတေလ သနားသည္ - စသည့္ ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ။ တခါတေလ က်ေတာ့ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ တၿပိဳင္နက္ ခံစားရတာရိွသလို တခါတေလက်ေတာ့လည္း သနားတာႏွင့္ ေဒါသထြက္တာ ေရာေႏွာ ခံစားရသည္။
သို႔ေသာ္ သူမႏွင့္ပတ္သက္၍ ခံစားရတာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ဦးထဲမဟုတ္။ သူမကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားအေပါင္းတို႔လည္း ကြ်ႏု္ပ္ကဲ့သို႔ပင္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခံစားရလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ေမတၱာျဖစ္၏။ ေမတၱာဆိုတာ အသြားအျပန္ရိွသည္။ သူက ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအေပၚ ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္သည့္အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကလည္း သူ႔အေပၚ ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
(၃)
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ထုိင္းႏုိင္ငံခရီးစဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ၀မ္းသာျခင္း၊ ပီတိျဖစ္ခ်င္း၊ ခ်စ္ခင္ျခင္းတို႔ ေပါင္းစု ခံစားမိ၏။
ပထမ - ကားဆိုက္လာေတာ့ ေျပး၀င္လာသည့္ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူအုပ္ႀကီးကိုၾကည့္ကာ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ျဖစ္ရသည္။
၀မ္းသာရျခင္းမွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္သား လူအမ်ား၏ သူမအေပၚ ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ယံုၾကည္ ကိုးစားျခင္းတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ ျဖစ္၏။
သို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းရသနည္း။
ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးသို႔ ျမန္မာအမ်ား သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကရာတြင္ ေအာက္ေျခအလုပ္သမားအမ်ားစု လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာႏိုင္ငံမ်ားမွာ ထိုင္းႏွင့္ မေလးရွားတို႔ ျဖစ္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ေရာက္ရိွေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ေနရာ စင္ကာပူတြင္ လည္း ျမန္မာလုပ္သား ၂ သိန္းခန္႔ ရိွသည့္အနက္ ၀ပ္ပါမစ္အလုပ္သမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွပါသည္။ အင္ဂ်င္နီယာ၊ မန္ေနဂ်ာ၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းရွင္၊ အနည္းဆံုး ႀကီးၾကပ္ေရးမႈးမ်ားအင္အားမွာ မနည္းလွ။ ၀ပ္ပါမစ္အလုပ္သမားမ်ား ရိွသည့္တိုင္ ဘာပဲေျပာေျပာ စင္ကာပူက တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို အေလးေပးသည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား ရသင့္ရထုိက္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ တိုက္ယူလို႔ ရပါသည္။
(S Pass ေတြကို လခ ၁၅၀၀ နဲ႔ ခုိင္းထားတာကေရာကြာ ဟု ကြန္ပလိန္းမတက္ပါႏွင့္။ ဤသည္မွာ လူတင္ပါလို႔ ႏြားက်ားကိုက္ ျခင္း ျဖစ္၏။ မိမိကိုယ္၌က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မယံုကိုး၊ စိတ္မခ်။ ငါ လုပ္မွလုပ္တတ္ပါ့မလားဟု စိုးတထိတ္ထိတ္ျဖင့္။ သို႔မဟုတ္ပါကလည္း အလုပ္ကေလးတစ္ခုရဘို႔ အေရးႀကီးေနသျဖင့္ လုပ္ပါကြာ ငါ့ကို ၁၅၀၀ ပဲေပးပါ။ S Pass ေလး ရရင္ ေတာ္ပါၿပီ ဆုိသူမ်ား ရိွေနေသာေၾကာင့္ ဤကဲ့သုိ႔ ဥပေဒကို လက္တစ္လံုးျခား လုပ္ေနသူမ်ား ရိွေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုသူမ်ားအတြက္ကေရာ။ ကိုယ္သာ အမွန္တကယ္ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္သူမ်ားျဖစ္ပါလွ်င္ S Pass အတြက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လစာ ၂၂၀၀ ရေအာင္ ေတာင္းပါ။ မရလွ်င္မလုပ္ပါႏွင့္။ ၂၂၀၀ ေပးပါမည္ဟု သေဘာတူၿပီးမွ လစာ အျပည့္မေပးဘူးဆိုပါစုိ႔။ MOM ကို အခ်ိန္မေရြး သြားတိုင္လို႔ရပါသည္။ MOM သည္ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ အျပည့္အ၀ အကာအကြယ္ေပးပါသည္။ အဂၤလိပ္စကားမေျပာတတ္လို႔ စိတ္မပူပါႏွင့္။ စကားျပန္ေခၚေပးပါလိမ့္မည္။)
သို႔ေသာ္ ထိုင္းႏွင့္ မေလးရွားမွ အလုပ္သမားမ်ားမွာ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားရပိုင္ခြင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ခံေနၾကရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ထိုင္းႏွင့္ မေလးရွားတြင္ မလုပ္ဖူးသျဖင့္ အတြင္းက်က် မသိပါ။ သို႔တိုင္ ထုိႏိုင္ငံမ်ား၌ လုပ္ကုိင္ခဲ့ဖူးသူမ်ားႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးဖူးသျဖင့္ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ရိပ္မိပါသည္။
အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ခံရသည့္ လုပ္သမားမ်ားတြင္ ျမန္မာတို႔ ထိပ္ဆံုးက ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာမ်ားမွာ ေခၚစရာအေဖမရိွသျဖင့္ အမိမဲ့သား ေရနည္းငါးပမာ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္၍ ရေနေသာေၾကာင့္ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္တာ ခံေနၾကရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ယုတ္စြအဆံုး သတ္ၿပီး ပင္လယ္ထဲပစ္ခ်ခဲ့၍ လူမသိ သူမသိေသခဲ့ရသူမ်ား မည္မွ်မ်ားသည္ကို မည္သူမွ မသိပါ။
ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထိုင္းကိုလာေတာ့ သူတို႔တေတြ ၀မ္းသာအားရေျပးလာၾကသည္မွာ သူမကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္စြာ ႀကိဳဆိုလိုၾက၍ တေၾကာင္း၊ ေနာက္တေၾကာင္းမွာ ငါတို႔အတြက္ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးလာၿပီဟု အားကိုးတႀကီး ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ျဖင့္ လာၾကတာ ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းရျခင္းျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံသားမ်ားမွာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အစိုးရဟု နာမည္တပ္ထားသူမ်ားက နည္းနည္းမွ လွည့္ၾကည့္ေဖာ္မရဘဲ ပစ္စလက္ခတ္ ထားခဲ့သည္မွာ ရာစုႏွစ္ပင္ တစ္၀က္က်ိဳးခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏။
ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တည္းဟုေသာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လမင္းႀကီးကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကို ပစ္မထားဟု ေသခ်ာလွေသာေၾကာင့္ သူတို႔ ယံုၾကည္ကိုးစားၾကျခင္းျဖစ္၏။ သူတို႔ယံုၾကည္သည္မွာ အလြန္မဟုတ္။ သူ႔ကို လူအုပ္ႀကီးထံမွေ၀းရာ ဟုိဘက္ကိုေခၚသြားေတာ့ သူ႔မွာ သားေပါက္ကေလးမ်ားကို ထားခဲ့ရေသာ ၾကက္သားအုပ္မႀကီးပမာ သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏုိင္ဘဲ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ႏွင့္ ယက္ကန္ယက္ကန္ ပါသြားရရွာေလသည္။ ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သူသည္ လူျမင္ေကာင္းရံုေလာက္ ဟန္ျပလုပ္တာမဟုတ္။ တကယ္ရင္ထဲအသည္းထဲမွ ေစတနာအျပည့္ ပါေၾကာင္း သက္ေသျပေနေပသည္။
ေနာက္ၿပီး ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာေတာ့ မိုက္မရိွသျဖင့္ ေအာက္ကေျပာတာ ဘာမွမၾကားရ။ သည္ေတာ့ သူက ျဖဳတ္ဆို ေအာက္သို႔ အတင္းဆင္းသြားတာေတြ႔ရေတာ့လည္း ကြ်ႏ္ုပ္မွာ သူ႔ကို အလြန္ခ်စ္ခင္မိရသည္။ သူ႔မွာ ဟန္ေဆာင္တာ ဘာမွ မရိွ။ အလုပ္သမားေတြၾကားထဲ သြားရမွာ သူ႔အတြက္ ဘာျပႆနာမွ မရိွ။ သူတို႔ခံစားခ်က္ေတြကို သိခ်င္သည္။ သူတို႔ ေျပာတာ နားေထာင္ခ်င္သည္။ သူတို႔ ဘာေတြလုိေနသလဲဆိုတာ ေစ့ငုခ်င္သည္။ မိုက္မပါလို႔ သူ႔အတြက္ ဘာမွျဖစ္မသြား။ အေ၀းကေျပာလို႔မၾကားရရင္ အနားကပ္ေျပာမကြာ။
(သူ႔အတြက္ ဘာမွ မျဖစ္ေပမဲ့ ဟိုဆရာႀကီးမ်ားမွာေတာ့ ဘာပါ၀ါမွမရိွေသာ ေခ်ာင္ထဲသို႔ပို႔တာ ခံလိုက္ရေလသည္။)
ေနာက္ၿပီး လူငယ္ေလးေျပာတာကို က်က်နန နားေထာင္သည္။ အျပန္အလွန္ေျပာဆုိေဆြးေႏြးသည္။ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလုိက္ပါေပ့။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ၀ိုင္းေအာ္ႏႈတ္ဆက္ေနၾကသူမ်ားကို ျဗဳန္းဒိုင္းႀကီး ဆင္းစကားေျပာေတာ့လည္း ကြ်ႏု္ပ္မွာ အင္း၊ သူ႔အေဖနဲ႔ အေတာ္တူတာပဲ ဟု ေတြးမိေလေသာဟူ၏။ (ေအာင္မယ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းကို သူမီလုိက္တဲ့အတိုင္း) သူမ်ားေတြလို ကြ်ႏု္ပ္ကေတာ့ သူ႔လံုၿခံဳေရးအတြက္ မစိုးရိမ္မိပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ သူဒီလိုဆင္းလာမယ္မွန္း မသမာသူေတြ ထင္ထားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔အတြက္ သည္ေနရာတြင္ မည္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္မွ် ရိွမေနႏိုင္ပါ။ သူ႔ကို ၀ိုင္းေအာ္ႏႈတ္ဆက္ၾကသူအားလံုးသည္ သူ႔သားသမီးမ်ားသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔အတြက္ ဘာစိုးရိမ္စရာမွ မရိွပါ။
ဤကဲ့သို႔ ရုတ္တရက္ သူဆင္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့လည္း ကြ်ႏု္ပ္မွာ သေဘာက်မိသည္သာ ျဖစ္ေလ၏။ တကယ္ေမတၱာမရိွဘဲ ဆင္းလာစရာ အေၾကာင္းမရိွ။
(၄)
သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကြ်ႏ္ုပ္ အလြန္၀မ္းနည္းမိေလသည္။
သူထိုင္းကို ခဏတျဖဳတ္သြားတာ ထုိင္းႏိုင္ငံေရာက္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ မ်ားစြာ အက်ိဳးရိွသြားေလသည္။ သူလက္မွတ္ထိုးခဲ့ေသာ စာခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ထိုင္းအစိုးရကို သူေျပာခဲ့သည့္ စကားမ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကို သူမွာခဲ့သည့္ စကားမ်ားကို ျပန္ၾကည့္ပါ။
ငါတို႔ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ ငါတို႔ အကုန္တာ၀န္ယူတယ္။ . . . . . ဧည့္သည္ဟာ ဧည့္သည္လို ေနရမယ္။
ယူတတ္မည္ဆိုလွ်င္ အလြန္အဖိုးတန္လွေသာ စကားမ်ားျဖစ္၏။
ဧည့္သည္ဟာ ဧည့္သည္လိုေနရမယ္ ဆိုသည့္စကားကို မိတ္ေဆြမ်ားပင္သိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း နည္းနည္းေလာက္ လွ်ာရွည္ခြင့္ ျပဳပါ။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္ေနၾက၏။ ထုိအခါ စင္ကာပူ၏ ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားကို ေလးစား လိုက္နာရပါမည္။ ၎တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ လူေနမႈဘ၀မ်ားကို တန္ဘိုးထားရပါမည္။ သူတို႔ဥပေဒေတြက တင္းၾကပ္လြန္းသလား၊ သူတို႔ုသည္လိုေနတာထိုင္တာ မႀကိဳက္ဖူးလား။ မႀကိဳက္သည့္တိုင္ ေအာင့္အည္းသည္းခံေနရပါမည္။ ဒါမွမႀကိဳက္ေသးဘူးဆို ရံႈ႔မဲ့ေတာ့မေနပါႏွင့္။ အခ်ိန္မေရြး ေကာက္ျပန္သြားလို႔ရပါသည္။ မည္သူမွ တားေနမည္မဟုတ္ပါ။
ဥပမာ - သင့္အိမ္သို႔ ဧည့္သည္မ်ား ေရာက္လာသည္ဆိုပါစို႔။ ထုိဧည့္သည္မ်ားသည္ သူ႔အိမ္မွာေနသလို ကြမ္းတံေတြးေတြကို ျပစ္ကနဲ ဟိုေထြးဒီေထြး ေထြးမည္ဆိုလွ်င္ သင္ဘယ္လိုေနပါမည္နည္း။
ကြ်ႏု္ပ္၀မ္းနည္းမိရသည့္အေၾကာင္းကား -
သည္မွ်တန္ဘိုးရိွလွသည့္ ရတနာတံုးႀကီးကား အိုမင္းလွၿပီျဖစ္၏။ အသက္ (၇၀) ေက်ာ္ေနတာေတာင္ သည္မွ် သြားလာ လႈပ္ရွားႏိုင္တာကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရဦးေတာ့မည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ စိတ္မည္မွ်ပင္ ရိွေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ရုပ္က လုိက္ႏိုင္ပါဦးမည္ ေလာ။ လိုက္ႏိုင္ေတာင္ မည္မွ်ၾကာၾကာ လိုက္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ သူရိွေနတာႏွင့္ပင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ အလိုလိုေနရင္း မ်က္ႏွာပန္း ပြင့္ရသည္။ ဟိုႏိုင္ငံ၊ သည္ႏိုင္ငံေတြက တန္ဘိုးထား ေလးစားတာ ခံရသည္။ (ထိုင္းႏိုင္ငံမွ အဓိကရ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက သူ႔အပါးတြင္ မခုတ္တတ္သည့္ ေၾကာင္ကေလးကဲ့သုိ႔ ယို႔ယို႔ကေလး ရပ္ေနတာၾကည့္ပါ။)
သူဦးေဆာင္သည့္အစိုးရတက္လာသည္ ဆုိရံုမွ်ျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲမ်ားမွာ အလိုလို အခ်ိဳးေျပာင္းကုန္ရသည္။ သူ႔ကို ကန္႔လန္႔တိုက္သူမ်ား ရိွေနသည္ဆိုေစ၊ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ သူ႔စကားကို နားေထာင္ၾကသည္။
သို႔ဆိုလွ်င္ သူမရိွေတာ့သည့္အခါ . . . . .
ကြ်ႏု္ပ္မွာ ေတြးေတာင္မေတြးရဲ။
ဤအေတြး၀င္လာသည့္အခါတိုင္း ၀မ္းပမ္းတနည္း ျဖစ္ရသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔တိုင္းသူျပည္သားေတြ စည္းကမ္းရိွလာသည္အထိ၊ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ား ေကာင္းလာသည့္အထိ၊ ေပါက္တတ္ကရ စကားမ်ားကို မေျပာၾကေတာ့သည္အထိ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာ့အလယ္မွာ ဂုဏ္၀င့္ထည္လာသည္အထိ သူ ဆက္ရိွ ေနႏိုင္ပါဦးမည္လား။
သည္မွဆက္၍ေတြးေတာမိသည္မွာ . . . .
သည္မွ်တန္ဘိုးရိွလွသည့္ ရတနာကို ေထာင္ထဲပိတ္ကာ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ကာျဖင့္ အခ်ိန္မ်ား ျဖဳန္းပစ္ခဲ့ေသာ ေခြးသား၊ ၀က္ေျမး၊ ၾကြက္ေယာက္ဖ အေပါင္းကို . . .
အမႈန္႔ႀကိတ္စက္ထဲ ထည့္ အမႈန္႔ႀကိတ္ပစ္ၿပီး ေက်ာက္ပြင့္သုတ္ႏွင့္ ေရာစားပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
မဟာအ၀ီစိငရဲသို႔ပို႔၊ ဒယ္အိုးႀကီးႀကီးထဲထည့္ကာ KFC ၾကက္ေၾကာ္ကဲ့သို႔ေၾကာ္လွ်က္ အခ်ဥ္ေရျဖင့္ တို႔စားပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
ေပါင္းအိုးထဲထည့္ေပါင္းၿပီး ဟ၀ွာကို အကြင္းလိုက္အကြင္းလိုက္လွီးကာ ျငဳပ္ဆီျဖင့္ တို႔စားပစ္လုိက္ခ်င္သည္။
(ဟ၀ွာ = လက္ညိႈး)
ထို႔ထက္ ပုဂံေခတ္က ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ က်ိန္သကဲ့သို႔ ေအာက္ပါအတိုင္းသာ က်ိန္စာတုိက္ ပစ္လုိက္ခ်င္မိေလ၏။
၎တို႔ကိုယ္၎တို႔ ႏိုင္ငံေခ်ာက္ထဲက်မလို႔ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္အလိုတြင္ ကယ္တင္ခဲ့ရပါသည္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ခဲ့ေသာ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးမ်ားသည္ မဟာအ၀ီစိငရဲသို႔ က်ခ်င္းႀကီးက်လွ်က္ ဘုရားအဆူဆူခြ်တ္ေသာ္မွ မကြ်တ္ႏိုင္ပါေစသတည္း။
(၅)
သူမကုိခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ -
စည္းကမ္းရိွေသာ -
တာ၀န္ယူတတ္ေသာ -
ကိုယ္က်င့္စာရိတၱေကာင္းေသာ -
ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ေသာ -
သူတပါးအား ေလးစားတန္ဘိုးထားတတ္ေသာ -
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ကဲ့ရဲ့သၿဂိဳဟ္ အတင္းဆိုမေနေသာ သူမ်ားျဖစ္လာေစရန္ ႀကိဳးစားၾကပါစုိ႔ဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရ ပါသတည္း။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ေအးၿငိမ္း
၂၈ ဇြန္၊ ၂၀၁၆