ဂါမဏိ ● ျပည္ေထာင္စု၏ေရွ႕ခရီး (သို႔မဟုတ္) နအဖအစိုးရ ျပဳတ္က်ေသာအခါ

ဂါမဏိ ● ျပည္ေထာင္စု၏ေရွ႕ခရီး (သို႔မဟုတ္) နအဖအစိုးရ ျပဳတ္က်ေသာအခါ
၂ ၁ ရ ာ စု ပ င္ လံု စ ာ စ ဥ္ ( ၁ ၁ )
(မုိးမခ) ဇြန္ ၃၀၊ ၂၀၁၆

ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့အာ႐ံုစိုက္မႈေအာက္ ေရာက္လာတဲ့အခါ ျမန္မာျပည္ မွာ နအဖကိုဖယ္ရွားၿပီး ဒီမိုကေရစီအတိုက္အခံေတြနဲ႔ အစားထိုးဖို႔မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း၊ နအဖေျပာတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ ေဆာင္ေရးပံုစံအတိုင္းသာသြားသင့္ေၾကာင္း ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြကို နယ္ပယ္က႑အမ်ားအျပားကေနၿပီး အံ့ၾသ စဖြယ္ ၾကားလာရပါတယ္။ အဲဒီဆင္ေျခရွင္ ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္ေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာက ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ၊ ျမန္မာ့ေရးရာကၽြမ္းက်င္သူဆိုသူေတြနဲ႔ ဇာတိေျမကို တခါမွေျခမခ်ဖူး သို႔မဟုတ္ အမိ ေျမရဲ႕ပကတိအေျခအေနေတြနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကင္းကြာ အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ အေဝးေရာက္ျမန္မာတခ်ဳိ႕ေတာင္ ပါေန ပါတယ္။ စစ္အစိုးရကိုဖယ္ရွားလိုက္ရင္ေတာ့ ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးသရဲသဘက္ေလာကႀကီး ျဖစ္သြားလိမ့္ မယ္လို႔ ဒီပုဂၢဳိလ္ေတြက ႐ူး႐ူးႏွမ္းႏွမ္း ေအာ္ေနၾကေလရဲ႕။

ဆင္ေျခတခုကေတာ့ စစ္အစိုးရျပဳတ္က်သြားရင္ ဥပေဒမဲ့မႈေတြ၊ ဗ႐ုတ္သုကၡမင္းမဲ့အေျခအေနေတြနဲ႔ ယူဂို ဆလားဗီးယား (ဆားဘီးယား-ေဘာ့စ္နီးယား ဟာဇီဂိုးဗီးနား-ခ႐ိုေအးရွား) လို 'ေဘာ္လ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္း' လို႔ေခၚတဲ့ တုိင္းျပည္အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲ အႀကီးအက်ယ္ေသြးေခ်ာင္း စီးစစ္ပြဲေတြျဖစ္လာဖို႔မ်ားတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ အဲသလို ဆိုရင္ အခုလက္ရွိအေနအထားက ဘယ္လိုရွိေနလို႔လဲ။ ဗမာျပည္မွာ ဥပေဒမဲ့မႈျဖစ္ေနၿပီးမဟုတ္ဘူးလား။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အျမင့္ဆံုးနာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ (သံဃာေတြ) ကို သတ္တာဟာ အဆိုးဆံုးဥပေဒမဲ့မႈ သဏၭာန္ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ တဖက္မွာေတာ့ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကိုဦးေဆာင္ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ကမၻာမွာ ၿပိင္စံရွားလွ တဲ့ အဆင့္အျမင့္ဆံုးစည္းကမ္းရွိမႈ စနစ္က်မႈကိုျပသခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶအယူဝါဒဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ သဘာဝ၊ ေမတၱာဓာတ္ စီးျဖန္းတဲ့ဗီဇေနာက္ခံေတြေၾကာင့္ နာမည္ေက်ာ္တာျဖစ္ၿပီး အဲဒါကို ျမန္မာသံဃာေတြနဲ႔ ဆႏၵျပ ျပည္သူေတြက ထပ္မံသက္ေသျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မူးယစ္ေဆးဝါးဂိုဏ္းေတြ မာဖီးယားဂိုဏ္းေတြဆိုတာ စိတ္႐ူးေပါက္ ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ မင္းဆိုးမင္းညစ္ေတြ ေအာက္မွာ အထြန္းကားအပြင့္လန္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ တရားဥပေဒအာဏာပိုင္စိုးမႈ လံုးဝမရိွပါဘူး။ အတၱ သမား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ပါးစပ္ကထြက္သမွ် ဥပေဒျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးဟာ ရာဇဝတ္မႈေတြ ဗရမ္း ဗတာ ဗ႐ုတ္သုကၡေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး ေရခံေျမခံပါ။

ကိုယ္က်ဳိးရွာစစ္အုပ္စုဟာ မင္းမဲ့ဝါဒနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကိုျဖစ္ေပၚေစတဲ့ တခုတည္းေသာ အေၾကာင္းတရား ျဖစ္ပါတယ္။ အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့စစ္အုပ္စုက တႏိုင္ငံလံုးကို စစ္ကၽြန္ျပဳ စစ္ဇာတ္သြင္းမႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၉၈၇ ခုမွာ 'ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနိမ့္ဆံုးတုိင္းျပည္' အဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကေန အႏွစ္(၂ဝ) ထပ္ၾကာသြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဗမာျပည္သမိုင္းမွာမေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ ဖ႐ိုဖရဲဗ႐ုတ္သုကၡေတြ၊ တလြဲတေခ်ာ္စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြနဲ႔ လူမႈေရးပဋိပကၡေတြဟာ ကမၻာ ေပၚမွာ က်႐ႈံးႏိုင္ငံအနည္းငယ္ေလာက္ကပဲ လိုက္မီႏိုင္တဲ့အေျခအေနျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ အခုဆိုရင္ စစ္အုပ္စုဟာ သူ႔ရဲ႕လမ္းျပေျမပံုဆိုတာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ အဲဒါအေကာင္အထည္ေပၚလာရင္ ပိုၿပီး ပ်က္ ယြင္းၿပိဳကြဲတာနဲ႔ ပဋိပကၡေတြျပင္းထန္သည္းသန္လာမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ။ ဒီေျမပံုအတိုင္းဆိုရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊ ေသၿပီး ေနာက္မွာ သို႔မဟုတ္ လက္ရွိစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ဳိးဆက္လြန္ၿပီးေနာက္မွာ ေဟတီႏိုင္ငံက ဒူေဗးလီးယား၊ ေျမာက္ကိုးရီးယား က ကင္အီဆြန္း၊ ဆီးရီးယားက အာဆဒ္တို႔လို အာဏာရွင္မင္းဆက္ပဲ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။

အတိုက္အခံဘက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အဓိကအဖြဲ႔အစည္း အားလံုးလိုလိုမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားတူညီတဲ့ ပင္မ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ေျမာ္ျမင္မႈေတြရွိေနပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ UNLD သို႔မဟုတ္ ညီၫြတ္ေသာတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားမဟာမိတ္အဖြဲ႔ UNA တို႔ဦးေဆာင္တဲ့ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြဟာ ၁၉၉၈ ခု မွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ CRPP ထဲ ေပါင္းစည္းလက္တြဲထားပါတယ္။ ဒီေကာ္မတီကို ၁၉၉ဝ ခု တုန္းက အဓိကေရြးေကာက္ခံခဲ့ရတဲ့ ပါတီေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြၾကား ေႏွာင္ႀကိဳးကို ၁၉၉ဝ ခု ၾသဂုတ္လ ဗိုလ္ ေအာင္ေက်ာ္လမ္းေၾကညာခ်က္နဲ႔ ပထမဆံုးစတဲခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ ကလည္း UNLD, UNA နဲ႔ဆက္စပ္ေနၿပီး အဲဒီကတဆင့္ CRPP နဲ႔ ခ်ိတ္ထားပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခုတုန္းကဆိုရင္ အပစ္ ရပ္အဖြဲ႔ (၄)ဖြဲ႔က CRPP ကို ေျဗာင္အတိအလင္း ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ အင္အားအႀကီးဆံုး တရားဝင္ရွမ္းႏိုင္ငံေရးပါတီ ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ခြန္ထြန္းဦးနဲ႔အင္အားအႀကီးဆံုး ရွမ္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္တို႔ကို ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္မွာ နအဖက ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်တဲ့ ေနာက္ခံအေၾကာင္းတခုကေတာ့ သူတို႔ဟာ တိုင္းရင္းသားအပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ CRPP ၾကားမွာ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ပင္မအဆက္အသြယ္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

၁၉၉ဝ ခုေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ NLD နဲ႔ UNLD တို႔ဟာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ (၉၅)ရာခိုင္ ႏႈန္းကိုရခဲ့တယ္။ NLD ဟာ တုိင္းရင္းသားေဒသေတြမွာလည္း အမတ္ေနရာေတြ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ခရီးစဥ္ေတြအတြင္းမွာ လူထုအင္အားအမ်ားဆံုး ထြက္ႀကိဳၾက ေထာက္ခံၾကတာဟာ (တိုင္းရင္းသား) ျပည္နယ္ေတြ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စစ္အုပ္စုက ေဒၚစုအေပၚ ယုတ္မာ႐ိုင္းစိုင္းလွတဲ့ ဒီပဲယင္းလုပ္ၾကံမႈကို က်ဴးလြန္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၉ဝ ခုတံုးက NLD ဟာ တပ္နယ္ေျမေတြမွာလည္း မဲႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ NLD ရဲ႕ ဥကၠ႒နဲ႔ ဒုဥကၠ႒ တို႔ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြျဖစ္သလို တျခား 'အျမင္မွန္ရ'တဲ့ တပ္မႉးေဟာင္း ေတြ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ အေျမာက္အျမားလည္း ျမန္မာျပည္ရဲ႕အႀကီးဆံုး အတိုက္အခံပါတီႀကီးထဲမွာ ပါဝင္ေနပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္က်င့္သံုးျခင္းအားျဖင့္ စစ္တပ္နဲ႔ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ တုိင္းရင္း သားအင္အားစုေတြၾကား တုိင္းျပည္အစိတ္စိတ္ ေသြးေခ်ာင္းစီးၿပိဳကြဲမွာမဟုတ္ဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ညီၫြတ္ ေပါင္းစည္း သြားမွာသာျဖစ္ပါတယ္။

ေျမေအာက္အတိုက္အခံအဖြဲ႔ေတြဟာလည္း အေရးပါတဲ့ သေဘာတူခ်က္ေတြ ရယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၂ ခု ဇူလိုင္လ မာနယ္ပေလာစာခ်ဳပ္ကေနစခဲ့တာ ၁၉၉၇ ဇန္နဝါရီလမွာခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ မယ္သေရာထသေဘာတူညီခ်က္ဆိုရင္ အနာဂတ္ဗမာျပည္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေရးအတြက္ မွန္ကန္တဲ့ေျခလွမ္းတခုအျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကိုယ္တိုင္က အသိအမွတ္ျပဳေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာခ်ဳပ္ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ေတြ သို႔မဟုတ္ လက္နက္ ကိုင္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြၾကားကြဲလြဲခ်က္ေတြကို တန္းတူညီမွ်သေဘာတရားအရ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေစ့စပ္ေျဖရွင္းဖို႔လည္း သေဘာတူထားတာေၾကာင့္ ထူးျခားေနပါတယ္။

ေျမေအာက္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ အားလံုးနီးပါးဟာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာ ႏိုင္ငံအမ်ဳိးသားေကာင္စီ NCUB အတြင္းမွာ စုစည္းညီၫြတ္လ်က္ရွိေနပါတယ္။ ဒီတပ္ေပါင္းစုထဲမွာ လက္နက္ကိုင္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ (၁ဝ)ဖြဲ႔၊ လက္နက္မကိုင္တဲ့ တုိင္းရင္းသား သို႔မဟုတ္ လူနည္းစုအဖြဲ႔ (၅)ဖြဲ႔နဲ႔ (ျပည္ပေရာက္ NLD ပါတီနဲ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ အပါအဝင္) ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔အစည္း သို႔မဟုတ္ အရပ္ဖက္လူထုအသင္းအဖြဲ႔ (၁၃)ဖြဲ႔ ပါဝင္ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့အျပင္ NLD ၊ တစညနဲ႔ တိုင္းရင္းသားပါတီ (၇)ခုက ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ ျပည္ပေရာက္ အမတ္ (၃၄)ေယာက္ပါ ပါဝင္ေနပါတယ္။ NCUB အျပင္ဘက္က တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔၊ အရပ္ဖက္ အသင္း အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ျပည္ပေရာက္ UNLD အဖြဲ႔၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားေကာင္စီ ENC ၊ စစ္ေရးမဟာမိတ္ (၅)ဖြဲ႔၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစု FDB ၊ SYCB နဲ႔ NY Forum လို ေက်ာင္းသားလူငယ္တပ္ေပါင္းစုမ်ား စတဲ့ တပ္ေပါင္းစုေတြကတဆင့္ NCUB နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ ဒါမွမဟုတ္ အျပန္အလွန္ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုဆက္စပ္ညီၫြတ္ ေနတယ္ဆိုတာ အားလံုးတသားတည္း ျပႆနာမရွိညီၫြတ္ခ်စ္ၾကည္ေနတာကို မဆိုလိုပါဘူး။ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ျပႆနာေတြကို ေဘာ့စ္နီးယား၊ အေရွ႕တီေမာ၊ အီရတ္တို႔မွာလို အခ်င္းခ်င္းလက္နက္ကိုင္ၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီးေျဖရွင္း မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ျဖစ္ပါတယ္။

ကူးေျပာင္းေရးကာလကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖတ္သန္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ NLD ဟာ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒအေပၚ တစံုတရာအေျခခံထားတဲ့ ယာယီဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတခုကို ေဖာ္ထုတ္ထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗမာလူမ်ဳိးအပါအဝင္ တိုင္းရင္းသားအားလံုးပါဝင္မယ့္ ဒုတိယပင္လံုညီလာခံေခၚဖို႔ အစီအစဥ္ေတြလည္း ရွိထားပါတယ္။ အေဝးေရာက္ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြကလည္း အနာဂတ္အေျခခံဥပေဒေတြကို ေရးဆြဲေဖာ္ထုတ္ေနၾကပါတယ္။ အင္မတန္႔ကို လႊမ္းျခံဳမႈရွိရွိနဲ႔ က်ယ္ျပန္႔တဲ့အေျခခံနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ဖက္ဒရယ္အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးႏွင့္ဆက္စပ္ညိႇႏိႈင္းေရး ေကာ္ မတီ FCDCC ရယ္၊ ျပည္နယ္အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီ SCDC (၈)ခုရယ္ဟာ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ ကြာဟမႈေတြ ပဋိပကၡေတြကို ေျပလည္ေအာင္ညိႇေနၾကပါတယ္။

ယူဂိုဆလားဗီးယားတို႔ အာဖရိကတိုက္ကတိုင္းျပည္ေတြနဲ႔မတူတာက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏွစ္ (၂ဝဝဝ)ေက်ာ္ ယဥ္ ေက်းမႈျမင့္မားခဲ့တဲ့သမိုင္းမွာ ေဘာလ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္းဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနိမ့္ လူ႐ိုင္းဆံဆံ အစိတ္စိတ္ကြဲ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရသတ္ၾကျဖတ္ၾကတဲ့အျဖစ္မ်ဳိးမၾကားဖူးပါဘူး။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာရွိခဲ့တဲ့စစ္ပြဲေတြဟာ အဓိကအားျဖင့္ ပေဒသရာဇ္ ဘုရင္ေတြက ပတ္ဝန္းက်င္နယ္ေျမေတြအေပၚ ဘုန္းတန္ခိုးခ်ဲ႕ထြင္တဲ့ စစ္ပြဲေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေရွးေခတ္က ဘယ္တိုင္း ျပည္မွာမဆိုထံုးစံျဖစ္တဲ့ ပေဒသရာဇ္ေတြရဲ႕အမူအက်င့္အတိုင္းပါပဲ။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးမရခင္နဲ႔ ရၿပီးစကာလက လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းေတြဟာ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕သမားေတြရဲ႕ 'ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရး' နည္းပရိယာယ္ ေၾကာင့္နဲ႔ လူမ်ဳိးခြဲျခားေရးသမားအနည္းစုေၾကာင့္ ေပၚတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကို အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ ႏွစ္ဖက္တိုင္း ရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပည္သူေတြက အျမန္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

စစ္အစိုးရက ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို သ႐ုပ္ဖ်က္အဓိပၸာယ္တလြဲေဖာ္မႈဟာလည္း ျမန္မာျပည္သူေတြအေပၚ အရင္ ကလို မထိေရာက္ေတာ့ပါဘူး။ ဖက္ဒရယ္စနစ္ရဲ႕တကယ့္အဓိပၸာယ္ကို ဗမာအပါအဝင္ တုိင္းရင္းသားေတြက ပိုမိုသိျမင္ လက္ခံလာၾကပါၿပီ။ အတိတ္ကာလစစ္ပြဲေတြမွာ ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိခဲ့တဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးေတြဟာ အခုအခါမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြကို ကမၻာ့စံႏႈန္းေတြအတိုင္း ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ျငင္းပယ္ထားလို႔ အက်ဳိးမရွိ ပံုကို သေဘာေပါက္လာပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တခုတည္းႂကြင္းက်န္ေနတဲ့ အဟန္႔အတားကေတာ့ စစ္အုပ္စုပဲျဖစ္ပါ တယ္။ ၂ဝဝ၇ စက္တင္ဘာလမွာ ကုလသမဂၢက ခ်မွတ္ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဌာေန တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ေၾကညာ စာတမ္းဟာ ဗမာျပည္က ဒီမိုကေရစီနဲ႔တုိင္းရင္းသားျပႆနာအတြက္ အားျဖစ္ေစပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တခုသိထားဖို႔ ကေတာ့ ဗမာျပည္မွာ စစ္အစိုးရေျပာေနသလို တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး (၁၃၅)မ်ဳိးလည္း မရွိပါဘူး။ အေရအတြက္ အစစ္ အမွန္က (၆ဝ)ပတ္ဝန္း က်င္ေလာက္ပဲရွိၿပီး နအဖက လူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းကို နာမည္ ၄-၅ မ်ဳိးနဲ႔ ထပ္ခါထပ္ခါ လွည့္ ပတ္ေရတြက္ထားလို႔ ေဖာင္းပြေနတာပါ။

ကေနဒါႏိုင္ငံ ကြိဘက္နယ္၊ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ စေကာ့တလန္နယ္၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္ႏိုင္ငံ ဖလန္ဒါး နယ္ေတြမွာလိုဘဲ လံုးဝခြဲထြက္ခ်င္တဲ့ လူနည္းစုဆိုတာက အျမဲရွိပါတယ္၊ ေနာင္မွာလည္း ရွိေနမွာဓမၼတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးတမ်ဳိးစီအတြင္းမွာ အမ်ားစုႀကီးကေတာ့ တန္းတူအခြင့္အေရးပဲ ရခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ခြဲထြက္ခ်င္သူ ေတြမွာ သူတို႔ဆႏၵကို လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔နည္းလမ္းေတြ အေနအထားေတြလည္း မရွိပါဘူး။ ယခင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု လက္ထက္ ၁၉၅၈ ခုတံုးကေတာင္ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ပုဒ္မ ၁၄ဝ ကို အသံုးခ်ၿပီး ဥပေဒနဲ႔အညီခြဲထြက္ဖို႔အခြင့္အေရး ရွိခဲ့တုန္းကေတာင္ ခြဲထြက္ဖို႔အားထုတ္မႈမရွိခဲ့ဘဲ ျပည္ေထာင္စုေဘာင္ ထဲမွာ အခြင့္အေရးပိုရဖို႔ကိုသာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေတာင္းဆိုခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ေနဝင္း စစ္အုပ္စုက အၾကမ္းပတမ္း အင္အားသံုးႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါ တယ္။

လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ၊ အထူးသျဖင့္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ နယ္ေျမေတြထဲက ျပည္သူလူထုေတြဟာ အေျခခံအားျဖင့္ စစ္ပန္းေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း နအဖက သူတို႔အေပၚ ဖိအားေပး ၿခိမ္းေျခာက္ ကစားလို႔ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခု စက္တင္ဘာလတုန္းက အပစ္ရပ္အဖြဲ႔တခ်ဳိ႕ စစ္အုပ္စုကိုအာခံၿပီး CRPP ကိုအားေပးခဲ့တုန္းက ေဒသခံလူထုဖိအားနဲ႔ အပစ္ရပ္စစ္အရာရွိႀကီးေတြရဲ႕ စစ္ေရွာင္လိုစိတ္ေၾကာင့္ စစ္ျပန္ မျဖစ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေအးေခတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကမၻာမွာလႊမ္းလာတဲ့အၾကမ္းမဖက္ေရး သေဘာတရားနဲ႔ မီဒီယာရဲ႕ၾသဇာသက္ေရာက္မႈေတြဟာ ဗမာျပည္က လက္နက္ကိုင္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြအေပၚ ျဖစ္သင့္တာ ထက္ပို ၿပီး ၾသဇာေညာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ စစ္တိုက္ေရးထက္ (သံုးပြင့္ဆိုင္) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္ေရး တို႔က ပိုေခတ္စားေနပါတယ္။

တဖက္ကၾကည့္ရင္ ကမၻာေပၚမွာ ေဘာ္လ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္းတခုတည္းသာျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်က္ကို စလိုေဗးကီးယားႏိုင္ငံလို 'ကတၱီပါလမ္းခြဲ'နဲ႔ လံုးဝၿငိမ္းခ်မ္းစြာခြဲခြာခဲ့ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အထိန္းအခ်ဳပ္မဲ့ က်႐ႈံး ေနတဲ့ နအဖစစ္အုပ္စုဘဝကေန စစ္ဘုရင္တျဖစ္လဲ စစ္အုပ္စုဝင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ သို႔မဟုတ္ တိုင္းမႉးေတြက သီးျခားစီ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ အာဏာၿပိဳင္ တဗိုလ္တမင္းနယ္ပယ္ေတြ တေထြးႀကီးအျဖစ္ၿပိဳကြဲသြားျခင္းအားျဖင့္သာ သမၼတ ဆီယဒ္ ဘားအလြန္ ဆိုမာလီယာ၊ သမတနာဂ်ီဘူလာ အလြန္ အာဖဂန္နစၥတန္၊ သမတမိုဘူတူအလြန္ ကြန္ဂိုႏိုင္ငံေတြမွာလို ေဘာ္လ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္းနဲ႔ မင္းမဲ့ဝါဒ ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီႏိုင္ငံေတြနဲ႔ မတူဘဲ ကံေကာင္းေထာက္မတာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဥပေဒေၾကာင္းနဲ႔ညီၿပီး လူထုေထာက္ခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္မႈတရပ္က အာဏာယူဖို႔ အေသ အခ်ာျပင္ဆင္မႈရွိရွိ အရည္အခ်င္းရွိရွိနဲ႔ အဆင္သင့္ရွိေနပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒီမ္ိုကေရစီနဲ႔ တိုင္းရင္းသား အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ နအဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြထက္ ပိုၿပီးအရည္အခ်င္းျပည့္ဝ၊ အေတြ႔အၾကံဳလည္း ႀကီး၊ အျမင္ပိုက်ယ္၊ သေဘာထားႀကီး၊ အေျမာ္အျမင္ရွိတာ လံုးဝအေသအခ်ာပါပဲ။ အီရတ္တို႔ အာဖဂန္နစၥတန္တို႔နဲ႔ မတူတာက ျမန္မာျပည္က ယုတ္မာရက္စက္မႈေတြ အၾကမ္းဖက္မႈေတြအားလံုးဟာ အုပ္စိုးသူနအဖရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြထဲမွာ အစြန္းေရာက္သမားေတြ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ လံုးဝမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နအဖ ကိုသာ ထိန္းခ်ဳပ္ ဖယ္ရွားႏိုင္ရင္ ေနာင္မွာေသြးေခ်ာင္းစီးစရာ ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ဦးေႏွာက္မဲ့ ႐ူး႐ူးႏွမ္းႏွမ္း စီးပြားေရးမူဝါဒေတြေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကလြဲလို႔ လူတုိင္းမြဲျပာက်ေနပါတယ္။ စင္ကာပူက ဝါရင့္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မစၥတာလီကြမ္းယူးကေတာင္ စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္ လာရင္ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ 'လဒူ'ေတြပဲလို႔ သမုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ေရာ၊ တိုင္းရင္းသား လုပ္ ငန္းရွင္ေတြအတြက္ေရာ၊ ႏိုင္ငံျခားက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြအတြက္ပါ အက်ဳိးအျမတ္ရွိမယ့္ ဘာဂလိုဘယ္လုိက္ေဇးရွင္း မွ ဗမာျပည္မွာအျမစ္မတြယ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ NLD ဟာ မိမိ္ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကိုေရာ ေအာက္ေျခအဖြဲ႔ဝင္ေတြကိုပါ ဘာသာရပ္ေပါင္းစံုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကမၻာ့အဆင့္မီေအာင္ အရည္ အေသြးျမႇင့္တင္ေပးမႈ ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ တေန႔ေန႔မွာ တ႐ုတ္၊ ဗီယက္နမ္တို႔လို ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း လႈိင္းစီးၿပီး တိုင္းျပည္တိုးတက္ေစဖို႔ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႔လိုအပ္တဲ့အရည္အခ်င္းေတြ ျဖည့္တင္းေနပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြဟာလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္ပမွာေလ့လာသင္ၾကားေနခဲ့ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး ေနာက္ခံ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ ေကာင္းေကာင္းေလ့က်က္ထားပါၿပီ။

အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ဟာ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္း 'အစိုးရေျပာင္းပစ္ေရး' ကို ေတာင္းဆိုေနတာမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕အခန္းက႑ကို အေလးထားစဥ္းစားၿပီး ေစ့စပ္ေဆြးေႏြး ညိႇႏႈိင္း ရင္း ႏိုင္ငံေရးအေျဖရွာဖို႔န႔ဲ သိပ္မေဝးတဲ့ အနာဂတ္တခ်ိန္မွာ စစ္တပ္အုပ္စိုးမႈကို အၿပီးအပိုင္ဖ်က္သိမ္းဖို႔သာ ေတာင္းဆို ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝဝ၆ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ NLD က ကူးေျပာင္းေရးအစီအစဥ္တခု အဆိုတင္ခဲ့ရာမွာ နအဖကို ၾကား ကာလတခုအတြက္ 'ဒီဂ်ဴရီ' တရားဝင္အစိုးရအျဖစ္ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ခံလႊတ္ေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳေပးမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၇ ၾသဂုတ္လမွာလည္း ေရြးေကာက္ခံအမတ္ (၉၂) ေယာက္က အစားထိုးလမ္းျပေျမပံုတခု အဆိုျပဳခဲ့ရာမွာ နအဖကို အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးနဲ႔ကူးေျပာင္းေရးျဖစ္စဥ္ေတြအတြင္း ေရြးေကာက္ခံ NLD အမတ္ ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားအမတ္ေတြနဲ႔အတူ အေရးပါတဲ့အခန္းကပါဝင္ခြင့္ ကတိေပးခဲ့ပါတယ္။ "ဘယ္ဟာကိုမဆို ေစ့စပ္ညႇိ ႏႈိင္းလို႔ ရႏိုင္တယ္" လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာမဟုတ္ဘဲ စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ကိုသာ စနစ္တက်ညိႇညႇိႏႈိင္းႏႈိင္းနဲ႔ ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အတိုက္အခံေတြအားလံုးရဲ႕ တညီတည္းသေဘာထားလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းမာလွတဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္အားလံုးကို ပယ္ခ် ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအဓိပၸာယ္ျပည့္ဝလွတဲ့အဆိုျပဳခ်က္ေတြဟာ တင္းမာလွတဲ့စစ္အုပ္စုဘက္ကေန အူတူ တူနဲ႔ ေရွ႕ေနလိုက္ေနသူေတြေျပာေနတဲ့အဓိပၸာယ္မဲ့ 'တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲေရး' အသံေတြနဲ႔ အင္မတန္မွ ကြာျခားလွ ပါတယ္။ နအဖစစ္အုပ္စုကလည္း တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲေရးလုပ္ေနပါတယ္လို႔ (၁၉)ႏွစ္လံုးလံုး ေျပာေနခဲ့ရာမွာ ရလဒ္ကေတာ့ ဗုဒၶသားေတာ္ရဟန္းသံဃာေတြ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အသတ္ခံရတာပဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အစိုးရရဲ႕တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲေရးအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွ ဒီမိုကေရစီဘက္ ေျပာင္းလဲမွာမဟုတ္ဘဲ ပိုၿပီးေတာ့ ေသြးေခ်ာင္းစီးဖို႔သာရွိပါတယ္။
နအဖစစ္အုပ္စုကို ဖိအားမေပးဘဲ လူမိုက္အားေပး ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးလုပ္ဖို႔လည္း အာဆီယံ၊ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံေတြက ေဆာ္ၾသၾကရပ္တည္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံခမ်ာ သူ႔သတင္းေထာက္ မစၥတာနဂါအီတေယာက္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း အနီးကပ္ပစ္သတ္ ခံလိုက္ရပါတယ္။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာလည္း ခ်င္လ္စတန္ပါ့က္ ေဆြး ေႏြးပြဲဆိုၿပီး နအဖနဲ႔ထိေတြ႔ဆက္ဆံ ေက်ာသပ္ရင္သပ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြရွိပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးရဲ႕ရလဒ္ ကေတာ့ စစ္ကၽြန္ျပဳလူသတ္ယႏၲရား ပိုမိုႀကီးထြားလာၿပီး အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြဆီ ဒုကၡသည္ေတြ၊ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြ ပိုထြက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအ့ဒ္စ္အပါအဝင္ ေရာဂါဆိုးေတြ၊ အဓမၼလုပ္အား ေပးေတြ၊ စစ္တပ္ရဲ႕ မုဒိမ္းမႈေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းအိုးအိမ္မဲ့ဒုကၡသည္ေတြ ပိုျပန္႔ႏွ႔ံ ပိုမ်ားျပားလာတာလည္း အားလံုးအသိပါပဲ။

ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံမွာ အေလးအျမတ္အထားဆံုး (သာသနာ့)အလႊာကို တိုင္းျပည္ရဲ႕အျမင့္ျမတ္ဆံုးဘုရားပုထိုး ေပၚမွာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ဘာသာေရးေန႔ထူးေန႔ျမတ္ျဖစ္တဲ့ လျပည့္ေန႔ႀကီးမွာ ေသြးေခ်ာင္းစီးသတ္ပစ္ဖို႔ လက္မေႏွးတဲ့ စစ္ အုပ္စုကို မ,တင္ေပးေနလို႔ ဘာအက်ဳိးထူးမ်ားရႏိုင္မယ္ထင္ေနၾကပါသလဲ။ စိတ္ကူးယဥ္အျမင္သာျဖစ္တဲ့၊ လက္ေတြ႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေဘာ္လ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္း ေသြးေခ်ာင္းစီးၿပိဳကြဲမႈနဲ႔ မင္းမဲ့ဝါဒဗ႐ုတ္သုကၡအေျခအေနဆိုးကို ကာကြယ္ဖို႔ဆိုၿပီး ဒီလိုစစ္အစိုးရမ်ဳိးနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံတာ၊ ပိုေနျမဲက်ားေနျမဲအေျခအေနထိန္းသိမ္းဖို႔ရပ္ခံတာဟာ လူ႔က်င့္ဝတ္အရ လုပ္ သင့္သလား၊ ျဖစ္ေရာျဖစ္ႏိုင္မွာလား။ ဒီလိုေသြးေခ်ာင္းစီးဖ႐ိုဖရဲအလားအလာကို တကယ္ကာကြယ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီစစ္ အစိုးရေနရာမွာ အတိုက္အခံေတြ ေဖာ္ထုတ္ျပထားတဲ့ လမ္းျပ ေျမပံုအတိုင္း ျပည္သူက အခြင့္အာဏာအပ္ႏွင္းထားတဲ့ အတိုက္အခံေတြနဲ႔ အစားထိုးဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ကလြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္းမရွိပါ။

ဂါမဏိ
(၂၀၀၈)